Tíminn - 01.05.1872, Blaðsíða 2

34
seni að fæst þó svo rnargt og mikið af andlegu
og líkamlegu sælgæti —, geta þeir hvergi haft
höfði sínu að að halla, hversu þreyttir, votir og
hungraðir, sem þeir annars kunna að vera, það er
merkilegt, segjum vjer, að i höfuðstað landsins,
skuli vera eitt einasta Veitingahús, og eigi selja
næturgistingu, það væri þó miklu heppilegra fyrir
íslendinga, að ekkert veitingahús væri í Reykjavík,
enn að það væri til þess, að menn gætu að eins
fyllt sig þar og setið fram á nótt, enn vera síðan
lokaðir úti sem rakkar.
Á Akureyri (og jafnvel Skagaslrönd) er veit-
ingamaður, sem getur hýst hjer um 30 —40 manns
í einu, og selur rúmlánið frá 4 til 12 eður 16
skild. yfirnóttina; þar eru og þurrkuð föt af ferða-
mönnum, fyrir dálitla þóknun. — Fátækir sveita-
menn þurfa þvi eigi annað, hafi þeir litla peninga
við hendina, enn að hafa með sjer mat; og geta
þó haft fyrir nokkra smáskildinga, víst heimili
meðan þeir standa við á Akureyri. í Reykjavík,
þar á móti verða menn að snúast innan um hinn
margbrotna kotakrans, í von og óvon, um að fá
húsaskjól yfir nóttina, og hefir jafnvel borið við,
að þeir hafi orðið að leita til lögreglustjórnarinn-
ar, að útvega sjer náttstað. Er það ekki fagurt
til frásagnar úr höfuðstað landsins.
Af þvi sem hjer er sagt, sjest það Ijóslega,
að hinn háttvirti veitingamaður í Reykjavík, hefir
annaðhvort eigi kært sig um, að nota rjett sinn
til að selja mönnum rúmlán, og annað er þar til
heyrir, eður þá að hann hefir eigi getað komið
því við.
Með því að Reykjavík hefir nú verið byggð í
þvínærlOOO ár, ogþarbúa nú sem stendur æðstu
embættismenn landsins, þá virðist svo sem tími
sje kominn fyrir höfuðstað landsins, að ná þeim
fullorðinsaldri, að ferðamenn, jafnt háir og lágir,
geti fengið þar næturstað, án þess að þurfa að
setja út menn fyrir fram til að útvega hann, eður
þá sjálfir að knjekrjúpa hverjum sem vera skal,
til að fá inni, yfir nóttina. Oss virðist, að því
freinur sem bænum vex fiskur um hrygg, að því
sýnilegri sje nauðsynin á gistingahúsi, og því vilj-
um vjer með línum þessum mælast til, að yfir-
völdin í Reykjavík sjái um, að einhver ráðsettur
og stilltur maður taki að sjer að selja ferðamönn-
um gistingu fyrir sanngjarna borgun, og veitihon-
um að öðru leyti fullkominn veitingasölurjett.
Nokkrir ferðamenn.
NÝ LAGABOÐ.
(Framh. frá 6. blaði, bls. 25J.
Nú ætlum vjer að tala lítið eitt um «tilskip-
un um eptirlaun yfirdómara B. Sveinssonar», sem
«út er gengin 27. janúar 1872. Um þessa tilsk.
var lagt frumvarp fyrir þingið í fyrra, og var rætt
á tlögboðinn hátt», eins og segir í bænarskránni
til konungs, — enn oss virðist á þann lögboðna
hátt hafi það verið tii lítils eður einkis, því vjer
sjáum nú hið sama frumvarp komið út sem lög,
án þess tillögur þings vors hafi verið teknar til
greina á nokkurn hátt, sem leyfði sjer þó «allra-
þegnsamlegast» að biðja um með 14 atkvæðum
gegn 2, að gjöra ekki frumvarpið að lögum, enn
aptur á móti beiddist þess, að málið yrði lagt
undir rannsókn og úrslit dómstólanna og annað
með 14 atkvæðum gegn 3, að eptirlaunin verði
fyrst um sinn, og á meðan á málinu stendur, á-
kveðin eptir þeim reglum, sem gilda um eptirlaun
þeirra embættismanna, sem vikið er frá um stund-
arsakir.
Þó vjer nú ekki viljum fara að rita, um þessi
lög út í allar æsar, eins og margt annað, sem
kemur frá ráðherrastjórninni dönsku, þá viljum
vjernú samt bendaá,að lögstjórnarráðherrannhefir
eins og fyr gengið fram hjá öllu því, sem mun
verulega hafa verið þings vors og þjóðarvilji. Það
sjá nú allir með heilbrigðri skynsemi, að án grund-
vallarlaga Dana, sem stjórnin vill ætið láta gilda
hjá oss í stjórnarmálum vorum sem lögbundnum,
að «engann dómara má af setja án dóms», enn
í þessu máli hefir honum (o: ráðherranum) sýnst
þau ekki geta gilt á íslandi.
Vjer sjáum nú meðfram, eins og af öðru fleiru