Tíminn - 26.02.1873, Qupperneq 1

TÍMIWW*
2. íir. Reylijavík, 26. febrúar 1873. 7.—8. blftð.
ELDGOSIÐ.
Meíi sendimanni er kom hjer 8. J). mán. af Húsavík,
aí) ósknfallib hefbi orbib tóluvert þar nyrbra um Jringeyjar-
sýslu, dagana sem eldgosib stób yflr, er byrjaísi kl. 3 — 4,
nóttina milli hins 8. og 9. f. mán , þ. á., en hætti hinn 13?
s. m , og sem sást víbsvegar um land; eptir þeim skýrslnm
og sógnum er borizt hafa úr ýmsum áttum og nú seinast meí>
anstan pústi, er kom úr pústferb sinni 16. þ. m , eru óll
líkindi til, aí> eldgos þetta sje í Skaptárjókli, því þab haft átt
ab bera í norbnr af Skeibarársandi í þá stefnu. Oskn-
fallib hafbi orbib mikib víbsvegar um Skaptafelissýslur,
eptir því sem þab barst yflr, eptir veburstóbnuui. Um sama
leytib og eldgosib stúb yflr, hljúp fram Súlá sem reunur í
Núpsvótnin úr Grímsvötnum, meb miklu vatnsflúbi.
— SLYSFARIR. í brjefl er hiogab kom nýlega úr Skaga-
flrbi, meb vermönnum þaban, er skrifab ab prestnrinn til
Glæsibæjarsúkna í Eyjaflrbi, sira Jún Jakobsson haö orbib úti
skömmu fyrir þorrann, í norbanbil er skall á, allt í einu, þeg-
ar presturinn var á heimleibinni frá Lögmannshlíb, hvar hann
hafbi messab um daginn 19 f. m. Hann fannst 22. s. m. örend-
ur skammt frá Pjetursborg. Sagt er ab 6 menn, er vorn á
leib tíl sjúrúbra vib Isafjarbardjúp, lrafl orbib úti í sama bil
á þorskafjarbarheibi, en sú frjett er úviss.
ÁSKORUN.
Ár frá ári eru samgöngur okkar við Englend-
inga að færast í vöxt, bæði þá, sem heimsækja
okkur í verzlunarerindum og til skemtiferða um
landið. Engum, sem rjett og skynsamlega lítur
á það, getur blandast hugur um, að aðsókn þeirra
sje ábatasöm fyrir okkur íslendinga, en vjer ætt-
um líka, þá stundir líða fram, að geta haft meira
gott af komu þeirra, en það sem beiniínis kem-
ur í budduna; vjer ættum að geta lært af þeim
margt, sem til iðnaðar og ýmsra framfara horflr,
sem okkur er svo sorglega ábótavant með, eins
og alkunnugt er. Hið fyrsta stig til þessa er það
að skera á tunguhapt vort, eða með öðrum orð-
um; vjer höfum brýna þörf á, að fá orðabók á
ensku og íslenzku, sem ekki sje stærri en svo, að
almenningur geti keypt hana, eða hliðri sjer ekki
hjá því sökum verðhæðarinnar. Þetta ætti nú ekki
að vera mjög ervitt, þar sem herra Guðbrandur
Vigfússon er búinn að brjóta ísinn með hinni
stóru íslenzku-ensku orðabók sinni, sem nú er
verið að gefa út; en af því bók þessi verður svo
fjarska stór og dýr, er ekki við því að búast, að
hún verði í almennings höndum.
Vjer skorum því hjer með á einhvern þann,
sem finnur sig færan til þess, að semja og gefa
út, hið fyrsta, enska-íslenzka orðabók, með íslenzku
úttali við hvert orð, og sem ekki sje stærri en
svo, að almenningur geti keypt hana, eða álíka
og Rosing: Engelsk-Dansk Ordbog.
Ef einhver vill verða við áskorun þessari,
tökum vjer það upp aptur, að framburðurinn sje
prentaður við hvert orð, að svo miklu leyti, sem
honum verður náð með bóklegri tilsögn, því að
öðrum kosti gætu ekki orðið nema hálf not af
bókinni við það, sem annars mætti verða.
G—r.
ÖSKUDAGURINN1.
(Niðurlag frá 1. ári, 22. bls.).
Nú hlær Gamalíel, allir skella upp yQr sig
í baðstofunni, og bóndi segir: «fáðu þjer hress-
ingu, Filpusl jeg held þú þurQr hennar með».
«Já, þið hefðuð hlegið», segir Filpus, «ef
þið hefðuð sjeð upp á þetta. Jeg náði móður
1) Vegna þess jeg hef heyrt svo marga kaupendnr ,Tímaus‘-,
helzt vilja vera lansa vib ab fá nibnrlagib af Oskndags-sög-
unni — og jeg fyrir mitt leyti væri einnig vel ánægbur meb
ab sjá þab ekki í blabinn — þá vil jeg nú um leib og þab
kemor, minnast á, ab jeg er ekki einbær nm ab hrinda því
alveg frá, þar eb snmir af útgefenduuum, halda því fast fram
ab uiburlagib komi úr því byrjab var á sögnnni.
Abyrgbarmaburinn.