Tíminn - 18.11.1874, Blaðsíða 5

85
kosni þingmaður — eins og rjelt var í alla staði
— ekki vildi treysta henni. Það var því af völd-
um kjörstjórnarinnar að kjósendur voru ómakaðir
optur, til að kjósa sama mann, er áður var kos-
inn, og þó að vjer finnum aðferð kjörstjórnarinn-
ar á ný athugaverða, þá viljum vjer láta í Ijósi
fyrir hið fyrsta þá von vora, að alþingi gefi gaum
að þessu og taki kosninguna gilda, þrátt fyrir
þessa galla, svo eigi þurfi að kjósa í þriðja sinn
en i annan stað, viljum vjer biðja amtmann vorn
um, að vanda um við kjörstjórnina að hún fari
beint að lögum, og gefi henni amtsföðurlega að-
vörun, svo að slíkt komi eigi optarfyrir. Það væri
og eigi óþarft, að amtmaðurinn og vandi um við
sumar aðrar kjörstjórnir, að láta ekki kosningarn-
dragast fram yfir hinn lögboðna tíma eða útgöngu
septembermánaðar—þar sem þvi verður viðkom-
ið — eins og nú hefur átt sjer stað í mörgum
sýslum til ama og óþægðar.
f blaðinu «ísafold», nr. 4,hefur berra x -f- y
úr hæðunum, viljað læða þeirri skoðun inn hjá
lesendum blaðsins að kosningin 29. sept. þ. á.
hafi alveg verið lögleg. Vjer biðjum þenna mann
að lesa tilsk. 6. jan. 1857, 7. gr., þar stendur
með berum orðum, hverja aðferð skuli viðhafa
og er þetta staðfest í hinni nýju sljórnarskrá, þar
sem í ákvörðununum um stundarsakir 1. er ákveð-
ið að kosningarlög 6. jan 1857, sbr. tilsk. 8.
marz 1843, skuli framvegis gilda um um kosn-
ingar til alþingis, að öðru en því, sem fyrir er
mælt í 14., 17. og 18. gr. s. st. Þessar greinir
innihalda ekkert, sem getur numið úr lögum það,
sem ákveðið er í 1. gr. tilsk. 6. jan. 1857, sjálf
kjörstjórnin hefur og viðurkennt þetta, en í henni
voru auk bæjarfógetans, herra yfirdómararnir Magn-
ús Stephensen og Jón Pjetursson.
(Aðsent).
Það er »hæstmóðins», að minnsta kosti hjer
á suðurlandi, að allir tala um «pólitik» og upp
kveða sína dóma um hana, og þykjast jafnvei vera
hinir mestu stjórnvitringar, en éins og við er að
búast, eru það mestpart sleggjudómar, því fæstir,
sem vonlegt er, bera skyn á mál þetta, svo þeir
viti hvað þeir vilja eða geti bent á að bæta úr því
sem er. Flestir láta sjer nægja að fylgja straumn-
um með hinum svo kallaða «rauða» flokki, og
þykjast vera föðurlandsvinir og sannir íslendingar
ef þeir duglega fylla flokkinn með þeim, sem hall-
mæla embættismönnum vorum, og tala 1 gegn þeim
alla vonzkn, af því þeir halda, að þeir fylgi skoð-
unum stjórnarinnar og konungsins meir en skoð-
un almennings hjer á landi, og opt fara þessir menn
«dárlegum» orðum um þá embættismenn vora,
sem í raun og veru ættu sannarlegt hrós skilið,
ef rjett væri álitið. Þegar maður nokkur ekki alls
fyrir löngu atyrti vissan embættismann hjeríRvík,
var spurður um* hvað hann hefði út á hann að
selja, svaraði hann, að hann vissi það ekki, en
sagðist hata hann af því svo margir segðu að
hann væri stjórnhollur. Margir fleiri, sem þykj-
ast vera hinir mestu »Patriótar» meðal vor, munu
nú ekki vera stórum djúphyggnari í «pólitíkinni»,
en maður þessi, þó bágt sje til þess að vita.
Það er nú ekki nóg með það, að almúginn
hefur þessar skoðanir, heidur virðist svo sem sumir
blaðamennirnir, sem ættu að vera leiðtogar þjóð-
arinnar, skari einnig eld að þessum glóðum þeg-
ar þeir ástæðulaust nota hverja grein, sem geng-
ur út á að lítilsvirða stjórn vora og embættismenn.
«ísafold» hefur í 3. tölublaði haft meðferðis grein
um hinn nýja ráðgjafa vorn, sem er útlögð úr út-
lendu blaði «Morgenbladet», sem naumast getur
verið til annars en kveykja mistraust Islendinga á
honum og glæða hina gömlu eining og tortryggni
gagnvart stjórn vorri. Greinin er skrifuð í þeim
anda, að eins víst er að hún sje samin í haturs-
skyni við Klein eins og í velvildarskyni til íslands,
með því líka böfundurinn er öllum ókunnur; og
víst er um það, að eptir því sem Klein kom hjer
fram í sumar, þá finnst oss óþarft nú þegar að
öllu óreyndu að fara að gjöra honum gersakir og
bera út um hann óhróður í annara orða stað, og
það því heldur, sem hann almennt mun álitinn
einhver hinn ötulasti og rjettsýnasti maður í stöðu
sinni. Það virðist því langtum líklegra að grein