Víkverji - 14.03.1874, Blaðsíða 7

manni, nokkra r,Tfla af fötum og vasalmk, er í hafði
veriS ritaS. Af Jiessari bók sást, að grindin var
af Vanderbeg. Hann hatði viljaS forða sér frá Indí-
önum með jiví að fela sig í trénu. pegar bann sá,
að tréS var holt, skreið hann ofan í [iað, en holan
var þá dýpri en hann hafði ætlað, svo að hann gat
•eigi komist upp aptr. Hann hafði haft svo mikið
rúm í holunni að hann hafði getað skrifað í bók
sína og sást [iað af henni, að hann hafði lifað par
marga daga og tekið út miklar hvalir af hungri.
— ITALIA er, eins og menn vita, eitt ií> frjófsam-
asta og ab náttiírnnni anðngasta land í Norðrálfti, en
samt er jijóílin þar meh þeim fáfrðhnstu, og hé.r nm
bil 4 flmtnpartar áf Italínbtínm knnna hvorki ab lesn
ne skrifa. Aí> öllom jafnahi hafa þannig af 1000 karl-
mónnnm, einnngis 240 iært ab lesa og skrifa,
35 knnna einungis atl lcsa, og 725 knnna hvorki aí>
lesa nð skrifa, en af 1000 kvenmönnnm ern 837 taldir
hvorki skrifandi nð læsir, 47 lesandi, og 116 ðlesandi
og óskrifandi. Afleihingin af þessn menntnnariístandi
er því líka, ab hvergi ern jafumargir og Jafn hjátrúar-
fullir páfa áhangendr og á Italín, og í f.ínm ríkjnm
heflr til þcssa rettarástandib verií) verra.
— KOLIÍRUSOTTIN, sem heflr verib talin ein in
versta og skæbasta landfarsútt, er gengih heflr á þess-
ari óld, geysabi í sumar, er var, einknm á Prússlandi.
jieir, sem þar urhu veikir af þessari sótt, töldnst als
27,000, og af þeiin dóu liílugar 13,000. I Vín hófoV
borg Austrrikismanna, nrbu á einni viku, frá 17. til
23. sept. f. á., 278 veikir. I París höfbu als, þangaþ
til 28. sept. f á., 247 kúlernveikir leitaþ læknishjálpar
en af þeim dóu 143, og 59 lán þá enn undir lækn-
ingnm I Danmörkn gerhi þessi sútt eigi vart viþ sig
en í Björvin í Noregi urbn 9 veikir, og dúu 8 af þeim
Til ritstjúra þjúþúlfs.
Eg ver?) ab svara fám orírnm í grein yþar í 18. tölu-
blaíii þjúbúlfs þ á., meb þeirri yflrskript: „verslnnar-
fölag Alptnesinga", því greiu ybar er svo lögub, aí)
þar er margt ah hrekja. jiðr byrjiíi á því, ab eg hafl
ekki getab setib á mér a% svara grein yþar f 14,-15.
blaíii Jjjótlólfiv, en þaí) er ekki rétt sagt; eg átti mjög
hægt meb þaí), en í grein minni í Víkverja, bls. 26,
gat eg nm ástæhuna, hvers vegna eg svaraþi, somse
til þess, ef verba mætti, aí) almenningr skýrbi fyrir
sé.r inar miklu verslnnarhreiðngar her á landi nú nm
stnndir, og þetta áleit eg ah helst yríii meí) því múti,
aíi nm þaí) væri rætt í blöímnnm. Eþa er meiri ú-
svinna ab gjöra þetta aí) blahamáli, heldr en t. a. m
om sameining brauha, eba hvert annab mál, er al-
menning varbar? Er þaí) nokknr slettireknskapr af
mér, þú eg tali nm Reykjavíkrfðlagih, þú eg sé ekki
vií) þaí) rihinn? j>á ernb þðr sjálfr SLETTIREKA í
mörgn, þvf þér tali?) sannarlega nm somt, sem þér er-
uíi ekki vi% riþinn, og sem þér virbist ekki vera full-
knnnugr, og vil eg taka til dæmis það, sem þér slettih
yhr fram í sameioing branha, o. fl. s. S. f>ú datt
mér ckki { hng a?) kalla þaþ slettireknskap af ybr,
fyr en þér sjálflr kennií) mér aí) nefna þaí) svo í grein
ybar. — þér segib, ab í greininni í Víkverja frá for-
stöbunefnd Alptnesingafélagsins hafl verií) slettnr til
höfundaiius aþ lögnm Reykjavíkrfélagsins. þetta er
rangt; þær slettnr ern hvergi nema ef til vill í ybar
angnm. Forstöhnnefndin heflr ekki getib höfundar
þeirra raeþ einn orbi; hún veit ekki einu sinni hver
hann er, hvort hann er einn eíia fleiri; nefndin gat
þess, ab margir mnndn þeir, sem ekki skildu þan lög,
ab orþfæriþ væri fágætt, o. s. frv., eu höfnndarius eða
höfundanna gat hún ekki meb einu orði. Eg tekþetta
fram, af því sama villa kemr fram í groin yðar, þar
sem þér talib nm, ab grein mín sé skrifub til ab
sverta einstaka menn. þér segib: „Vér sýndnin og
fram á tilgang viblagasjúbsins (nl í 14—15 blabi), og
sá, sera skilr eigi þab, sem vér þar sögbnm um þab
efni, skilr víst eigi betr tilretlnn sjúbsins, þútt vér
förmn fleiri orbum þar sm“, Látnm oss fyrir frúb-
leiks sakir íhnga þab, sem þér þar upplýsib um til-
ætlan viblagasjúísins. F.g skal taka npp orb þan, sem
þér þar segib nm hann: „Svo sem eitt dæmi mebal
annars má telja þab, ab hún (o: forstöbnnefnd Álpt-
nesingafélagsins) ætlar, ab viblagasjúbrinn geti eigi eflt
lánstranst félagsins, af því ab félagsmenn megi eigi (!)
skipta honum npp sín á milli, og hann geti því eng-
nm ab gagni koraib". þetta er allt þab, sem þér þar
sýndnb fram á tilgang viblagasjúbsins. þér hefbnb
samt átt ab hafa orbin rétt eptir nefnd Álptnesinga-
félagsins, úr því ab þér fúrnb ab svara henni. Hún
sagbi, ab viblagasjúbrinn veitti eigi láustranst, af þv{
ab aldrei mætti skerba hann, né skipta honum npp
(þannig segja lög Reykjavíkrfélagsins), og hún sýndi
fram á, ab lítil von væri nm, ab mikill tekjustofn yrbi
af vöxtnm hans. Hvab haflb þér nú skýrt nm tilgang
viblagasjúbsins í þeirri grein, sem þér vitnib til? Dá-
indis feit útskýring! Jú, eitt virbist þér þú hafa skýrt
fyrir mönnnm, og þab er þab, ab þér sjálfr virb-
ist ekki skilja lögin, og ekki geta útlistab þan; þér
verbib ab afbaka orbin til þess ab geta svarab ein-
hverjn. En ybr virbist foll vorkun, þú þérekkl skiljib
þessi lög; þab eru víst fleiri en þér meb þvf markl
brendir.
J>ér berib mér á brýn, ab eg hafl haft í frammi
illgirnis-getsakir í grein minni, svo sem ab stjúrn
Reykjavíkrfélagsins verji fé félagsins sér til hagnabar,
eba mnni nota lögin til ab draga fé nndir sig. Á eg
ab geta þess til, ab þér elskib sannleikanri ekki meira
en þetta? Nei, eg ætla engnm illt ab lítt reyndn; eg
ætla heldr ab ímynda mér, ab glerangon ybar hali
verib úhrein, þegar þér lásnb grein mína, svo ab ybr
hafl sýnst skakt. Eg veit ekki, hvar þér haftb fundib
þessar getsakir f grein minni. J>ér gjörbnb sjálfr nefnd
Alptnesingáfélagsius þær getsakir, ab hún hefbi viljab
ginna menn úr Reykjavfkrfélaginn. En eg sýndi fram
á, (og þér játib, ab ekkert sé ab brekja i grein minni,
og verbr því þab, sem uuiab i heuni, ab vibrkennast