Alþýðublaðið - 27.03.1960, Page 8

TRUIÐ þið því — eða trú-
ið því ekki . . . þetta er nýja
ítalska tízkan. Kvöldkjóli,
sem ætlazt er til að notaður
sé við „sérstök tækifæri
. . .“ — þó það nú væri!!!
(sérstök tækifæri)!
HIÐ nýja leikrit Francois
Sagan hefur hlotið mikið lof
gagnrýnenda í París. Við-
statt frumsöýninguna var
margt stórmenni, þar á með*
al Yves St. Laurent tízku-
kóngur, AIi Khan prins, am-
eríski kvikmyndastjórnand-
inn Jules Dassin, frægi
franski leikritahöfundurinn
Jean Anouilh, sem annars
sjaldséður gestur á frum
sýningum og svo auðvitað
Sagan sjálf, klædd í kápu
úr leopardaskinni eins og
hún er jafnan vön við há-
tíðleg tækifæri.
HÉR kem ég með háfjallasól, sem ég ætla að biðja þig að
nota þá daga, sem eftir eru. Ég hef nefnilega sagt öllum,
að þú værir í vetrarfríi á Mallorca.
TUTTUGASTA og áttunda
október, árið nítján hundr-
uð fimmtíu og átta, stóð
hinn roskni kardínáli Can-
ali á svölum Péurskirkjunn
ar í Róm og tilkynnti með
hrærðri röddu, að kosinn
hefði verið nýr páfi, Rocalli
kardínáli, sem tekið hefði
sér naínið JÓHANNES
XXIII.
Katólskir um víða veröld
fögnuðu því að hafa fengið
nýjan „föður“, en ýmsir
spurðu þó: Hver er þessi
maður, sem orðinn er páfi?
Nú er á allra vitorði, að
Jóhannes páfi 23. er gædd-
ur meiri og betri hæfileik-
um en margir fyrirrennarar
hans, og hann er þegar ást-
sælli eftir tæpra tveggja ára
setu á páfastóli en ýmsir eft-
ir tugi ára.
Hann hefur unnið sér
trausts og álits katólskra
jafnt sem mótmælenda, og
almúgafólkið á Ítalíu og öðr
um katólskum löndum talar
um páfann sinn og tiltektir
hans með hlýrri virðingu.
„Tiltektir“ eru líklega
nokkurn veginn rétta orðið.
Núverandi páfi hefur nefni
lega tekið sér margt það fyr
ir hendur, sem fyrirrennur-
um han hefði þótt fjarstætt.
Hann hefur afnumið ýmsar
reglur, sem gilt hafa um ára
raðir, ef til vill árhundruð,
þótt þær væru næsta fárán-
legar. Hann er fyndinn og
léttur í niáli, einlægur og
hlýlegur. Hann fylgist vel
með því, sem gerist í heim-
inum, ekki einungis innan
vébanda kirkjunnar, heldur
einnig gangi heimsmálanna.
Þetta er því merkilegra,
þegar þess er gætt, að hann
er enginn unglingur, 76 ára
Það tilheyrði einnig siða-
venjum, að páfinn mataðist
einn, — en Jóhannes páfi
23. kann vel við félagsskap
við borðhaldið. Allt frá byrj
un hefur hann látið í ljós
sterkan efa um að andleg-
heit sín ykjust að nokkru
við þessa einangrun: „Ég
reyndi þetta þó í viku,“ seg
Hann kananði þær með
eigin augum, en fólkið á
ekrunum vissi ekki sitt rjúk
andi ráð, þegar það sá hinn
heilaga mann koma arkandi
sveiflandi stafnum sínum.
Páfi á göngu um ekrurnar
og rabbandi við lýðinn var
heldur ekki sjón, sem sézt'
hafði á hverjum degi, satt
an Vatíkanið. H:
rölt þangað í róleí
og ékki h;irt um ai
um ferðif sínar.
Oftar hefur hii
faðir laumast út
laust, svo að Róm
an hefur nú allta:
regluþjóna á mó
til, taks við útidyr
arinnar til þess að
með páfanum, ef
ar að „sleppa út“,
þeir honúm eftir
hans, hvort sem
eða vill ekki.
★
Páfinn þráir fei
þegar eftir að han
inn páfi, lét hann
um að fara til hini
linda í Lourdes
Frakklandi. En
hans og opinber:
páfastólsins hristi
og sögðu; að slík
hugsandi. Ef páJ
ferð sína:til einh’v
myndu allar aðr
•heims vérða mót
særðar af því að I
sækti þær ekki
hann myndi aldr
yfir að héimsækja
ir og öli lönd heir
Jóhannes sá,
mundi sannleikur
nema sannleikur.
situr hann jafna
Róm. Og hann
•gesti, sem hann
koma aftur á s:
„Komið aftur, ég
hérna,“ og þetta
hann sagður se;
dapurlega.
Páfinn er mjöj
samur, hann fer
fætur og nýtir d
Hann notar einnii
indi, er nútíminn
261.
éturs
postula á
afastoli
var hann útnefndur páfi.
Margar sögur hafa skap-
azt um hann og efalaust eiga
margar eftir að skapzt enn.
Ummæli hans og athuga-
semdir eru frægar og í þær
vitnað jafnt af játendum
katólskrar trúar og öðrum.
Fyrstur páfa gerði hann
ferð sína í fangelsi fyrstu
jólin, sem hann sat á páfa-
stóli.
„Þið getið ekki komið til
mín, — svo ég verð að koma
til ykkar,“ sagði hann við
fangana. Og svo sagði hann
þeim til uppörvunar sögu af
frænda sínum, sem hefði
verið látinn sitja inni í mán
uð fyrir veiðiþjófnað.
Jóhannes 23. hefur mælzt
til þess, að L’Osservatore,
málgagn páfastólsins, noti
einfaldlega orðin „páfinn
sagði“, þegar það vitnar til
orða hans í stað hins hefð-
bundna orðasambands:
„Þetta eru orð hins helga
föður eins og okkur reyndist
kleift að nema þau af hans
heilögu vörum.“
ir hann, „en ég kunni ekki
við það. Þá leitaði ég með
logandi ljósi í ritningunni
að einhverju, sem mælti
með því, að ég mataðist
einn. En ég fann ekkert þar
að lútandi, — svo ég hætti
því, og síðan líður mér
miklu betur.“
Páfinn talar venjulega ít-
ölsku, þegar hann talar í hin
um almennu áheyrnartím-
um, en sagt er, að hann sé
eini ítalinn, sem játi fákunn
áttu sína í frönsku, — og
það sé því merkilegra, því
að hann tali prýðis-frönsku
auk spönsku, búlgörsku,
tyrknesku, nútíma-grísku
og auðvitað latínu. Hann er
sem stendur önnum kafinn
við að læra ensku. Sagt er,
að hann hafi írskar áherzlur
á enskunni, — og lætur
hann sér það vel líka.
Eitt fyrsta verk Jóhannes
ar 23., eftir að hann varð
páfi, var að kanna landar-
eignir páfastólsins, sem eru
alls ekki svo litlar.
að segja ekki síðastliðin 40
ár.
Hann komst brátt að því,
að verkamennirnir, sem
unnu þarna, höfðu allt of
lítið kaup, og hann fékk það
tvöfaldað hjá mörgum þeim,
sem lægst höfðu haft. Þetta
voru auðvitað aukin útgjöld
fyrir páfastólinn, en Jó-
hannes hafði svör á reiðum
höndum við þá, sem þyngd-
ust á brúnina og nöldruðu
um sóun veraldlegra verð-
mæta Vatikansins:
„Kirkja, sem prédikar
þjóðfélagslegt réttlæti, verð
ur að gefa gott fordæmi og
treysta guði varðandi nauð-
synlegar tekjur.“
Jóhannes páfi vill vera
frjáls ferða sinna. Einn góð-
an veðurdag á fyrra ári var
tilkynnt í páfahöllinni, að
páfinn væri horfinn. Allt
komst í uppnám að sjálf-
sögðu, og hans yar leitað
hátt og lágt og út um víðan
völl, og loksins fannst hann
á gamalmennaheimili
presta, sem er rétt fyrir ut-
honum í starfi ha:
herbergi hans er 1
sem hann notar
kalla á aðstoðarr
í þennan síma
hringt. Það má
enginn hringja
Þetta er regla, si
af nauðsyn, því aí
væri, að síminn 1
„gengi annars ;
inn“. Það væru lí
fáir, sem vildu „í
inn“ til hins heil;
og fá ráð og hug
ins stríði.
„Hann er fæc
segja starfsmenn
ins, er þeir horf
blessaða föður“
hann leysir skylc
af hendi vingjarn
úðlega og virðulc
þrenning þessara
er sjaldfundin
manni — jafnve
heilagan mann sc
Og allir ósl
langra og góðra !
261. arftaka Péti
á páfastóli í Róm
g 27. marz 1960 — Alþýðuhlaðið