Sæmundur Fróði - 01.07.1874, Blaðsíða 4

100
«helldur á þá hver at vita sína retta gaungu ok samsætisrnann,
«ok hafa þá hina söinu skipan i gaungu sinni, sem.þeir eigu
siáan at hafa i setu sinni; ganga tveir ok tveir ti! samans
«sessar eða samsætismenn, ok taka laugar, hvert sem laugar
«eru gervar uti eða inni, ok ganga svo sidan til borda, hver
«eptir sinni skipan, sva sem hann veit sitt rum skipat fyrir
«apdverdo. Sva eigu ok hirdmenn hliodir at vera undir bord--
«um, at ekki ord heyri þeir er á tvær hendur þeim silja er
«vidur talazt; sua tali hver lágt vit siun sessa, at eingi heyri
«nema þeir, er vid talazt; þá er bædi gott hliod ok gódir sidir
«i Kongshusi. Enn þat spillir eigi sidum þinum, þó at þú
»neytir matar þíns vel ok skjótt eptir þinni naudsyn, ok sua
«drykkjar yör bordum; enn vit þvi skaltu jafnan siá, at gjaura
«þik drukkinn, þvi skaltn jafnan augum leida til Iíongssætis,
«at sjá hvat fram fer um hanns þionustn, ok ver var um þat
«jafnan, er þu ser at Kongur hefir drykkju at munni ser, þá
«et þú eigi medan hann neytir drykkjar síns; ok þó at þú hafir
«drykk i hendi, þá set nidur ker þitt, ok neyt eigi þíns drykkj-
«ar á medan. Slíka hina samu tign skallt þú veita Drottningo,
«sem þú veitir Kongi, í allum stadum, eptir þvi sem nu hefi
«ek sagt. {Enn ef Kongur hefir yfir bordi med ser þann gest,
«er slika tign a at þiggja, annattveggja Iíong edajarl, eða ærki-
«biskup eda Iiodbiskup, þá skalt þú gæla hins sama sidar, er
«ádur hefi ek sagtþer.j Enn þó mikill se fiaulldi rikra manna
«vit bord met Kongi, þá þarflu eigi, nema þú vilir, fleirum
«mönnum þennan sid at veita um drykk þinn, nema Iíongi ok
«Drottningu, nema því at eins, at Kongur einhver se at bordi
«met hanum».
«Nú ber sua til, at Kongs hird situr i Iíongs herbergi,
«ok er eigi bord frammi, ok koma inn gangandi þeir haufd-
«ingjar, er Kongur vill sjálfur tigugliga fagna, þá eigu allir
«menn eigi sídur at rísa upp i moti þeim, enn i moti sinum
«haufdingja og fagna þeim blidlega, eptir því sem þeir vitu at
• Kongs vili er til. Enn þessa tign á hver laugonautur adrum
«at veita, ef sá kemur inn farandi, er adur hefir úti verit, ok
«gengur þar til sætis sfns, sem hann á rettan gang ok skip-