Sæmundur Fróði - 01.07.1874, Blaðsíða 1

SÆMIINDUR FRÓÐI.
1. ár. Jiíliinánuður 1874.
Hans hátign konungnrinn kemur.
Fessi gleðifrjett hefur nú á liinum umliðna og þessum
mánuði borizt jfir landið og margar þúsundir hafa glatt sig
við hana. Sem betur fer, lifir enn í brjósti atlra Islendinga hin
sama kærleikstilfinning fyrir konungi síntim, sem hinir gömlit
íslendingar urðu svo frægir fyrir, og sem síðan um margar
aldir hefur verið þeim til svo mikils sóma og gjört nöfn margra
þeirra ódauðleg. t’ormóðr Kolbrúnarskáld, svo særður, móðurog
blóðugur sem hann var í bardaganum á Stiklastöðum, bar sár
sín með hetjumóð og reif hina banvænn ör óskjálfandi úr sár-
inu, glaður yfir að fá nú að deyja með konungi sínum, þvt
það var hans mesta sorg, að hann, áður en hann fjekk hið
banvæna sár, hjelt að hann mundi eigi fá að fylgja honum.
Forgefins bauð Englakonungr að láta t'orvald víðförla lausan
úr dýflissunni, hvar hann ómögulega þóttist geta vitað hann;
œtlið þið mjer þá smán að yfirgefa konvng minn í dýfliss-
unni og verða sjálfur frjáls? Nei/ gjörði eg það, þœttist eg
ekhi verðugur að bera sverð og sTcjöíd. Annaðtveggja skal
kongurinn og hans menn frigefnir eða eg fer hvergi, og þó var
ísland þá, er þessar sögttr gjörðust, frístjórnarland og það að
vitni Barun Humbolts land með mjög merkilegri frístjórn.
Slíkur manndómslegur og hetjulegur þenkingarháttur gleymist
aldrei. Sagau hefur ritað þær með gullnum bókstöfum sern
aldrei afmást.
|>ó íslendingar í fyrndinni væru handgengnir konungum,
þá er nú sá tími úti; Hans Hátign Christjan 9. er sá
fyrsti, er sýnir íslandi þá stóru náð að heimsækja landið; að
þúsund árum liðnum mun þessa getið og þó eru 1000 ár
langur kafli í veraldarsögunni.
Yið þetta merkilega tækifæri hygg eg að það muni eigi
vera svo ófróðlegt að drepa á nokkra afhinum helztu siðum,