Sæmundur Fróði - 01.07.1874, Blaðsíða 10

106
parce qu’ils trouvent plus
d’obstacles; il s’en suit qu’ils
arrétent la marche de ceux
qui sont plus au Nord, et que
ces demiers s’accumulent en
s’écartant, et prennent forcé-
ment un mouvement de ra-
battemenl, qui les jette surla
cóte nord de l’Islande, oú ils
arrivent quelquefois avec une
effrayante rapidité.
II y a pendant un moment
obstruction dans le passage
qui sépare l’Islande du Groen-
land. Les glaces stationnent
alors sur I'Islande.
L’arrét est quelquefois trés-
court; d’autrefois la présence
méme des glaces améne un
tel abaissement dans la tem-
pérature que toutes ces gla-
ces détachées se soudent et
constituent une vraie banquise.
L’Islande subit sa premiére
épreuve!
"(C’est ii ce moment que
«l’on peut juger du róle im-
«portant qu’elle joue au point
"de vue physique et météoro-
«logique du globe; elle arréte
"l’avalanche polaire et préside
«au mouvement normal des
«eaux en traqant ii chacune
nd’elles le lit qui lui est dé-
«sormais assigné. Non seule-
«rnent elle re<;oit le choc de
þeirra, er norðar eru, og að
þeir hinir síðarnefndu hrökkva
frá og hrúgast saman og verða
að fœrast aftr á bak; þar við
berast þeir að norðrströnd ís-
lands, og koma þangað stund-
um með hræðilegum flýti.
(sinn teppist líma korn í
sundi því, er greinir ísland
frá Grœnlandi; hann verðr
þá landfastr við ísland.
Dvöl hans er stundura mjög
skömm; enn stundum hefir
sjálf nálægð íssins svo mikinn
kulda í för með sér, að allir
þessir sundrlausu jakar frjósa
saman og verða að einlægri
íshellu.
ísland þolir hina fyrstu raun
sína.
«(Hér má sjá, hve mikilvægt
«hlutverk ísland vinnr á jarðar-
«hnettinum f tillili til náttúr-
»unnar; það stöðvar jakaburð-
«inn frá norðrheimsskautinu,
«og ræðr hinum venjulegu
«hrœringum straumanna með
«þvf að marka hverjum þeirra
«þá braut, sem honum er héð-
«an af ætluð. tað tekr eigi
«einungis við áhlaupi þessa