Íslendingur - 13.02.1875, Blaðsíða 2

10
nú ern. er ekld von til, aÖ ábyrgðar-
sjóður myndist. Ef ]iann ætti að verða
að nokkrum notum, jiá yrði álögurnar
á livert skip, meðan pau eru svona fá,
að verða óbærilegar, en allt Ijetfbærari
yrðu pær, og sjóðurin j)ó öflugri, eptir
jiví sem skipin fjölguðu. Jeg álit Joað
Jjví enga fyrirstöðu fyrir pví, að menn
afli sjer pilskipa, Jiótt enginn ábyrgðar-
sjóður enn sje til; verði samtök til að
afla sjer jnlskipanna, j)á koma samtökin
af sjálfu sjer til að stofna ábyrgðarsjóð-
inn. Aðrir telja ógjörandi að afla sjer
jiilskipa, meðan ekki fáist innlendir menn
á pau, er tekið liafi próf í sjómanna-
fræði. Líka liafa jiessir mikið til síns
máls. Formenn og stýrimenn á slíkum
pilskipum ættu að Jiafa Iært sjómanna-
fræði; og pað er ókljúfandi kostnaður,
og mun optar reynast óliappasælla, að
fá útlenda menn til að stýra fiskiskipum
lijer við land. En J)eir landar vorir,
sem að öðru leyti voru líklegir til, að
verða góðir pilskipaformenn, munu Iiugsa
á jiessa leið: til hvers er mjcr að ncma
sjómannafræði, meðan engin skipin eru
til lianda mjer að stýra á eptir? |>annig
bindur petta Iivað annað, en niðurstað-
an mun reynast J)essi, að vjcr eigum að
afla oss sem fyrst júljuskipa, pá mun
livorki ábyrgðarsjóð nje sjófræðingavanta.
En J)á cr eptir J)essi vandleysta spurn-
ing: livernig eigum vjer íslendingar að
afla oss jiiljuskipa?
Einn vegur til jiess cr sá. að kaupa
brúkað skip erlendis. j>ctta er mjög
'hæpið, og auðveldlega má draga mann
á tálar á slikum kauptun. J>aö getur
raunar opt viljað til, að menn geti fengið
góð skip, og lientug til fiskiveiða, fyrir
gott verð. en eins opt mun Jað reyn-
ast, að Jiau skip, sem eru á boðstólum;
liafa cittlivað Jmð við sig, sem eigend-
um Jieirra ekki líkar, og hvers vegna
Jieir vilja Iosna við J)au. Annar vegur
til að fá jnljuskip er sá, að láta byggja
J)au erlendis fyrir sinn eigin reikning,
J)á fær maður J)au einmitt af jieirri stærð
og með J)ví lagi, sem maður sjálfur til
tekur, en J)að er mjög dýrt, að láta byggja
skip að nýju. Til fiskiveiða hjer í Fló-
anum og í grennd við hann, hvort held-
ur væri til hákarlaveiða eður Joorskveiða,
væru 12—14 lesta stórar skonnortur
hæfilegastar; en vildi maður láta byggja
jiær erlendis, mundu Jiær kosta j)ar lijer
um bil 3600—4200 rd. J>á er eptir að
koma Joeim hingað, og jiótt nú fengist í
J)ær farmur til flutnings liingað, og leig-
an Jiannig borgaði flutning sjálfs skips-
ins, j)á er pó eptir að lcoma skipshöfn-
inni út: aptur. jpessar tvær áminnstu að-
ferðir til að afla oss Jnljuskipa á, eru
miklum vandkvæðum bundnar, og aldrei
verður J)ilskipaeign manna almenn, með-
an vjer verðum að sækja skipin sjálf, og
allt, sem jjeim tilheyrir, frá útlöndum.
Aldrei verður Jiilskipaútvegur almennnr
hjá oss, fyr en vjer lærum að byggja
J)ilskip vor sjálfir. En til J)ess útheimt-
ist, ab einhver af löndiun vorum færi
utan, til að nema skipstimbursmíði, og að
hann síðan kenndi öðrum, er hann kæmi
aptur. En oss liggur svo mikið á, að
jiessi atvinnuvegur komist sem fyrst á
fót, að vjer megum naumast bíða svo lengi,
að Jjetta komist í kring. Fljótast væri,
til j)ess að koma Jnlskipasmíðum á fót
hjer hjá oss, að fá útlendan útlærðan
skipstimburmann, og j)að helzt pegar að
sumri komanda, og aö menn útveguðu
sjer efnivið til skipanna með vorskipum.