Alþýðublaðið - 10.04.1960, Síða 8

Allt er
Detta í
uppsigl-
■
ÞAÐ verður ekki annað
sagt en margt og merkilegt
sé að gerast í skemmtana-
lífi höfuðstaðarins og nær-
liggjandi kaupstaða. í Fram
sóknarhúsinu er Flosi Ólafs
son að færa upp enskan
farsa, léttan og skemmtileg-
an eins og farsar eiga að
vera og hefur hann sér til
fulltingis ýmsa þekkta
skemmtikrafta. í Sjálfstæð-
ishúsinu er Gunnar Eyjólfs-
son með revíu í hinum
gamla og góða stíl með
gamla, góða revíufólkinu,
meira að segja sjálfum Har
aldi Á. Sigurðssyni, sem nú
kemur fram á sviðið eftir
langa fjarveru.
— Og — rúsínan í pylsu-
endanum, suður í Kópavogi
er Jónas Jónasson að lans-
era gleðileik með þjóðfélags
ádeilubragði.
Og nú skulum við skyggn
ast bak við tjöldin — og lofa
ykkur að kíkja með.
Baldur Hólmgeirsson og Jón Kjartansson.
Er konan orðin
ga ga - - ? ? ?
EIGI einhver leið framhjá
Framsóknarhúsinu milli tíu
og tvö fyrrihluta dags,
skyldi hann ekki láta sér
bregða, þótt að eyrum hans
bærust kynleg hljóð. Á þess
um tíma fara nefnilega fram
í þessu húsi æfingar á
skemmtileik, sem almenn-
ingi mun gefinn kostur á að
sá eftir páskana.
Flosi Ólafsson, hinn
kunni leikari, leikstjóri o. s.
frv. hefur á hendi leik-
stjórn, en leikara hefur
hann ekki valið af verri end
anum, þar á sviði er ein-
göngu fólk, sem sýnt hefur
frábæra hæfileika í túlkun
og tjáning, og hefur þar á
móti hlotið verðskuldaða
landsfrægð og rúmlega það.
Leitazt hefur verið við að
fá til gott söngfólk, — og er
þó enginn söngur í leikriti
þessu, sem er eins og áður er
sagt ósvikinn skemmtileik-
ur, en með dramatískum
stíganda, og endar sjónar-
spilið á svo æsilega óvænt-
an hátt, að hárin hljóta að
rísa á höfðum leikhúsgesta.
Þetta eru orð Flosa Ólafs-
sonar (í breyttri útgáfu).
Efni leiksins er í senn
margbrotið og einfalt.
Hlaupabólufaraldur leiðir
til skemmtilegra árekstra og
flókinna ástarævintýra. Ást-
in og hlaupabólan grassera
hver í kapp við aðra, en íeik
urinn gerist á fjallahóteli,
þar sem Ioftið er heilnæmt
og kristaltært.
Sviðsbúnaður er ákaflega
lítill, svo til enginn, að und
anteknum þrem /úmum —
og slatta af rúmlökum, sem
gegna ákaflega mikilvægu
hlutverki.
★
Blaðamaður og Ijósmynd-
ari frá Alþýðublaðinu litu
um daginn inn á æfingu hjá
Flosa og fengu að sjá svo-
lítinn kafla úr verkinu og
ræða við leikendur.
Nína Sveinsdóttir sat með
prjónana sína úti í horni í
salnum, og við spurðum
hana um hennar hlutverk í
leiknum.
— Þú ert ekki neinn ný-
liði á sviðinu, Nína.
— Ónei, ég er búin að
vasast í þessu ævalengi.
Fyrst var ég með í Meyja-
skemmunni. Það var árið
1932, og svo hef ég verið
þetta alltaf síðan öðru
hvoru.
Ég var tekin með í Meyja
skemmuna mest af því að ég
gat svolítið sungið, og það
hef ég líka átt við síðan.
— Svo prjónarðu á milli
þátta?
— Ó, já. Þær eru nú ekki
fáar flíkurnar, sem ég hef
prjónað á æfingum síðan
1932. Ég hef alltaf prjónana
með mér, — það róar taug-
arnar.
★
Baldur Hólmgeirsson, —
hefur hann áður haft svo
stórt hlutverk á hendi;
Flosi?
•— Já, hann lék m. a. stór
hlutverk í Menntaskólaleikj
um á Akureyri.
— Já, og lék þar víst í
ein fimmtán ár, — kallar
langur maður ofan af sviði.
Hann er sagður heita Jón
Kjartansson. — Það hefur
ekki tekizt að færa hérlend-
is upp neina óperu svo vel
færi án Jóns hjálpar, segir
Flosi.
Elín Ingvarsdóttir kemur
Elín Ingvarsdóttir og Baldur Holmgeirsson.
í svörtum sokkum og
í þessu þjótandi inn ;
fædd í gær.
Jakob Möller ve
viðstaddur, en hai
sagður eiga að .leika
kvennagull.
Allt fer í bál og l
sviðinu að skipun Flc
Kjartansson klykkir
því að spyrja, hvort
sé orðin ga ga, Nína
eins og óð væri, hv:
borðar ís, Flosi klap]
an lófunum og sti
gólfið, Ijósmyndarim
ir af myndum, — 0£
maðurinn fer út.
☆
ÞAÐ er ekki minn;
S j álf stæðishúsinu.
Gunnar Eyjólfsson ;
upp nýja revýu þ
koma fram m. a. H
Á. Sigurðsson, S
Bjarnadóttir, Þóra F
dóttir, Karl Guðmu
Sigurdór Sigurdórss*
rún Ragnars, Anm
og Gunnar Eyjólfssc
ur.
— Þetta er ekt:
— Þetta er ekta
segir G-unnar, í tíu
Höfundar eru fjölm;
atriðin eftir því ólík
breytt. Það er sur
spilað, Eyþór Þoi
leikur m. a. á gítar o
sveit Svavars Gests
líka allt hvað af tel
★
Elísabet og Marg
orgsdætur vasast á
og Beta talar vió dri
armóðurina í síman
— Þú veizt það, r
að við höfum alltaf