Alþýðublaðið - 14.04.1960, Blaðsíða 8

Alþýðublaðið - 14.04.1960, Blaðsíða 8
ÞIÐ MINNIST ekki á okkur! Hah . . . hérna erum við þó með show aldarinn- ar, revíettu í tveim þátt- um. Við syngjum og döns- um og leikum. Höfundur revíettunnar er huldusveinn og höfundur laganna er einn ig huldusveinn, — en við, sem leikum erum engir huldusveinar. Við erum mennskir menn, — tveir okkar í náttfötum meira að segja. Það var Erlingur Gíslason leikari, sem romsaði þessu . upp úr sér á götunni um dag inn. Sólin skein framan í Erling, og hann brosti svo huldusveinslega, að hjarta blaðakonunnar kipptist til, og hún lofaði að skrifa langa — fallega grein um hann og showið hans. Grein, sem vekti áhuga almennings á því, hvað er að gerast í Fram sóknarhúsinu, þegar Flosi er bú;rm að æfa og hinir all ir, sem þjóna Thaliu í því húsi. Þá kemur sem sé Erling- ERLINGUR GISLASON S Eitt páskagrínið enn Revíetta eitir huldusveina sýnd í Framsóknarhúsinu ur, — ,,með hrafnsvartan lokk við föla brá;' . . .Ævar Kvaran, svo grínfullur og dularfyllskulega skemmti- legur eins og hann er van- ur, Jón Aðils, það þarf nú ekki að lýsa honum fyrir fólki; Katrín Guðjónsdóttir, sem þykist vera hjúkrunar- kona, en hún er vægast sagt léttlynd hjúkrunarkona, því að hún dansar eins og Suð- urhafsmey og loks leikstjór inn Þorvarður Helgason, — lltllliliiiiiiiiiiiiifiiiiiiiiiiiitiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiifiiiiiiiniiiifiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiia sem y5 úr aldarfjórðung og rúmlega það hefur dvalið er lendis til þess að kynna sér túlkun og tjáning, — en nú « er hann loksins kominn | heim og er þetta í fyrsta | sinni, sem höfuðstaðarbúar | fá að kynnast list hans og | tækni á sviði leiksviðsvís-1 inda. | Um efni leiksins er ekki = talið rétt að ræða hér ... — = þið vitið „Sjón er . . .“ Til þess að fólk viti þó | örlítið fyrir hverju það er | að berjast, þegar það slæst § um síðustu miðana á frum- § sýningu, skal frá því greint, f að leikurinn gerist á sjúkra f húsi. Persónurnar eru: Tveir | sjúklingar, læknir og hjúkr- 1 unarkona. Um endinn er allt á huldu. i -K GOTT ef við lásum ekki í Vikunni bréf frá lesanda, sem spurði hvers vegna allt- af væri verið að gefa kven- fólki ráð viðvíkjandi því, hvernig þær ættu að halda í eiginmanninn eða unnust- ann, — og ekki hvað sízt væru þeim gefin mörg ráð og margvísleg viðvíkjandi því alerfiðasta, — sem sé því hvernig helzt sé unnt að krækja í þessar goðumlíku verur, karlmennina. Og guð minn góður, allar þær kúnstir, sem þær eiga að gera, og allir þeir pen- ingar, sem þær eiga að eyða gott fyrir þá, og það væri heldur ekki rétt. Að giftast einhverjum t. d. er eins og að kaupa eitt- hvað, sem þú hefur lengi dáðst að í búðarglugga. — Það getur vel verið, að þú kunnir við það, þegar heim kemur, — en það getur líka verið, að það fari ekki nógu vel við það, sem þú átt fyrir. Ein ástæða þessa er sú, að flestir menn haga sér eins og við lifum í veröld, þar sem allt gengur eftir nótum og ekkert haggast. Önnur- orsök þess, að erfitt er að saltið er, en það er ekki það sem að er. veit það áreiðanlega hann heldur einhvei inn, að konan hafi s meðfædda hæfileika að setja saltið úi bauknum í litla gla: Karlmenn muna verða hluti: Þeir vi nær orustan við 1 var háð, vita hver fa prentlistina, kunna : una fyrir vatni og f] fleira. Varla er von verur, sem geyma : sér svo marga mai hluti, geti l'agt sig ni Karlmennirnir eri í fégrunarmeðul og allt það, bara til þess að vekja á sér athygli karlmannanna, sem þykja fullgóðir — og meir en það. eins og þeir nú eru . . . allavega. Það er ef til vill von, að lesandinn spyrji, — en til þess að það komi ekki of ber lega í Ijós, að það er kven- maður, sem skrifar þetta, búa með þeim, er, að þeir eru allt of góðir. Það getur verið að einhver hvái, þeg- ar ég segi þetta, — en þá endurtek ég það bara aftur og færi fram rök fyrir stað- hæfingu minni. Eiginmaðurinn vill alls ekki sletía sér fram í það, sem hann álítur innan verk- sviðs konunnar. að muna, hvaða nr. um þeir nota, að þa gestir í kvöldmatin: börnin eru gömul e nær eiginkonan á a Karlmenn vilja bæta úr þekkingarle ar: Af því að vitað nokkurri vissu, að k les ekkert nema slúð og til þess að engum detti í hug hin andstyggilega stefna kvenréttindanna, sem miðar að því að útrýma róm antíkinni úr lífinu, ■— birt- um við hér með glöðu geði grein um karlmennina. — Höfundur greinarinnar er amerískur rithöfundur, — Jean Kerr. ÉG FER dálítið hjá mér við að fara að gagnrýna karlmenn. Ég sem alltaf læt líta svo út sem ég sé vitlaus* í þeim, og auðvitað er ég það innst inni. Þið vitið öll, hvað þeir eru indælir. — En þótt þeir séu það og meira til, þá getum við ekki látið eins og þeir séu alveg full- komnir. Það væri alls ekki Það getur meir en verið, að hann sprengi hjarta vél- ritunarstúlkrianna á skrif- stofunni af því hvað hann er laginn við að gera við vélarnar, — ef þær bila og og fljótur að hjálpa stúlk- unum, ef þær eiga erfitt. — Og þær rjúka í að gifta sig alltof fljótt, af því að þær halda, að svona séu karl- menn. En þegar heim er komið starir hann á kon- una sína yfir matborðið — þar sem hún situr og. bjástr ar við að skera steikina og mata barnið — og tilkynn- ir með píslarvættisröddu, — að það sé ekkert salt í salt- glasinu. Það getur verið að einhverjum fyndist, að hann ætti eftir kannski 13 ára dvöl í húsinu að vita hvar og tízkufréttir sýn menn oft viðleitni að láta okkur fylgj því sem er að gerast málunum. Lastu hvað Walt( mann sagði í dag ui ingarnar í varnarm neytinu? spyr eigi: inn eiginkonuna. — Nei, hvað sagði — Þú hefðir átt það. Það var ágætt. — Jæja, hvað vai riðið? — Hvar er blað hlýtur að vera hé: hvers staðar. — Það er ekki h< setti það í ruslið. — Það var slæn hefði alveg skýrt f; hvað um' er að vera £ 14. apríl 1960 — Alþýðublaðið

x

Alþýðublaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Alþýðublaðið
https://timarit.is/publication/2

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.