Alþýðublaðið - 14.04.1960, Síða 13

stjórnarkonunum þótt Stein-
unn ómissandi við hverj'a þá
ákvörðun - félagsins, sem
nokkru máli skipti. Það er og
sannast sagna, að hún hefur
óvenju góða innsýn í hin fjar-
skyldustu málefni.
Þótt m. a. Verkakvennafé-
lagið hafi notið þessa um
fjölda ára, eins og áður er
sagt, hefur Steinunn þó síður
en svo vanrækt sitt mann-
marga heimili.
Kæra vinkona. Tíminn líð-
ur fljótt, hvort sem höfð er í
huga ein kvöldstund á nefnd-
arfundi yfir kaffibolla, eða
öll þau ár sem liðin eru síðan
kynni okkar hófust. Fyrir
kynnin vil ég þakka og fleiri
samverustunda vil ég óska.
Sigurvör Sveinsdóttir,
Sjötug 2. péskadag
Pál'ma Þorsteinsdóffir
Urðarstíg 8.
ANNAN PÁSKADAG, 18.
þ. m., verður Pálína Þorfinns-
dóttir, Urðarstíg 8 sjötug að
aldri.
Pálína Þorfinnsdóttir er
merklkona og mikilhæf, félags
lynd og starfsöm og skörungur
hinn mesti að hverju sem hún
gengur.
Hún hefur starfað í Alþýðu-
flokknum frá stofnun hans og
látið sig alla tíð málefni hans
mikið skipta. Hún hefur fyrst
og fremst starfað í Verka-
kvennafélaginu Framsókn og
komið þar mikið við sögu og
í flokksfélögunum alla tíð og
nú bæði í Alþýðuflokksfélagi
Reykjavíkur og Kvenfélagi
Alþýðuflokksins. Hún hefur
átt sæti í stjórnum tveggja
kvenfélaganna og oft verið
fulltrúi verkakvenna á þing-
um Alþýðusamlbandsins og
síðan Kvenfélags Alþýðu-
flokksins á flokksþingum.
Þá var Pálína einn af stofn-
endum Kvæðamannafélagsins
Iðunn og starfaði lengi í því,
enda hefur hún mikið yndi af
kveðskap og snjöllum fer-
skeytlum og kann ógrynni af
þeim. Hún hefur starfað mikið
í Fríkirkjusöfnuðinum á nú
sæti í stjórn hans.
Alls staðar hefur Pálína ver-
ið starfsöm og verið boðin og
búin til þess að leggja fram
Á MORGUN (föstudaginn
langa) verður frú Steinunn
Ólafsdóttir húsfreyja að
Hverfisgötu 55 í Hafnarfirði,
sjötíu og fimm ára.
Fædd er hún í Ytri-Njarð-
víkum 15. apríl 1885, dóttir
hjónanna Ólafs Jafetssonar
útvegsbónda og konu hans
Elínar Þorsteinsdóttur. Stein-
unn ólst upp hjá foreldrum
sínum og dvaldi í föðurgarði,
unz hún giftist Sigurði Ól-
hún hefur léð lið, minnist
hennar á þessum merku tíma-
mótum í lífi hennar.
Ug pað mun gteðja tru
Steinunni er hún lítur um öxl,
að nú er ólíkt betra um að
litast í röðum verkalýðsins en
þá er hún var ung að árum.
Megi slíkar sýnir og góðar
minningar ylja hug hennar og
hjartaj og sú ósk skal að lok-
um látin í ljós, að frú Stein-
unn eigi enn eftir að sjá ríku-
legan ávöxt starfs Jafnaðar-
stefnunnar í íslenzku þjóðlífi.
Flokksfélagi.
Kemur ekki
að sinni
sitt lið þeigar þess hefur með
þurft.
Gift er Pálína Magnúsi Pét-
urssyni verkamanan. Börn
hennar eru fjögur, öll upp-
komin.
Á MORGUN (föstudaginn
langa) vérður Steinunn Ól-
afsdóttir, Hverfisgötu 55, UPPLÝSINGADEILD sendi-
Hafnarfirði, 75 ára. Foreldrar ráðs Bandaríkjanna hefur til-
hennar voru Ólafur JafetSson kynnt, að ekki geti orðið af fyr-
útvegsbóndi í Ytri-Njarðvík irhugaðri komu hr. Magnúsar
og kona hans, Elín Þorsteins- Kristoffersens bókavarðar hing
dóttir. Árið 1906 giftist hún að til lands að sinni, þar eð
Sigurði Ólafssyni kennara, og hann hafi forfallazt vegna veik-
hafa þau löngum átt heima í inda, sem muni valda því, að
Hafnarfirði. Hvorki er þess- hann verði ekki ferðafær í
ari fáorðu ritsmíð þó ætlað að nokkra mánuði.
verða ættfærsla eða kynning, Hins vegar er tilkynnt, að
aðeins þakkir fyrir langt og hann eða annar bókasafnafræð-
gott samstarf í 'Verkakvenna- ingur í hans stað muni koma
félaginu Framtíðin. Stetnunn hingað undir haustið, halda
var ein af stofnendum þess námskeið í bókasafnafræðum
og má segja að óslitið jSðan og flytja fyrirlestra um skóla-
— þ. e. í 35 ár — hafl okkur bókasöfn.
Nemendatón
leikar
TÓNLISTARSKÓLINN í Hafn-
arfirði heldur nemendatónleika
í Bæjarbíó klukkan 3 í dag.
Þar koma fram tvær lúðra-
sveitir, einleikur verður á pí-
anó, leikið á fiðlur, harmóníkur
og gítara.
afssyni kennara árið 1905 og
hófu þau búskap í Hafnar-
firði.
Þeir munu vera fáir í hópi
hinna eldri Hafnfirðinga, sem
ekki kannast við frú Stein-
unni, svo góður og þekktur er
þáttur hennar í félagsmálum
bæjarbúa.
Sá, er þessar línur ritar,
man störf hennar innan vé-
banda verkalýðsfélaganna og
í röðum Alþýðuflokksins um
þrjátíu ára skeið. Sú mynd,
sem blásir við á þeim vett-
vangi, er skýr og minnisstæð.
Ávallt er mikið lá við, var frú
Steinunn í fremstu röð liðs-
manna, hvetjandi og starf-
andi, svo að um munaði og
eftir var tekið.
Snemma gekk hún til liðs
við Alþýðuflokkinn, og gerði
sér strax lióst að hika ér sama
og að tapa.
Hik og hálfvelgja hefur
eigi gert vart við sig hjá frú
Steinunni.
Annasamt átti hún sem
húsfreyja og móðir. Börnin
voru átta, laun húsbóndans
skorin við nögl. Það var því
hennar hlutur, sem margra
kynsystra hennar úr alþýðu-
stétt að leita á vinnustaðina
til tekjuaukningar heimilis-
ins.
Steinunn þekkir af raun hin
bágu kjör alþýðunnar fvrr á
tímum, og því hefur hún, sem
fyrr er sagt, verið traustur
hlekkur í samtökum verka-
kvenna.
Eigi mún Steinunni um það
gefið, að lof sé á hana borið.
En eigi má minna vera en
málgagn þeirra hugsjóna, sem
BRIGITTE Bavdót, sem
allir frystihúsamenn von-
andi þekkja, hefur gert ís-
lenzkum freðfiskiðnaði
mikla bölvun.
Það er henni að kenna, að
verkstjórar frystihúsanna
berjast vonlaúsri baráttu við
strírð á stelpunum, sífellt á
nálum um að fá kvartanir
um hár í fiskpökkunum.
Brigitte lætur semsé sitt hár
aldrei komast í snertingu við
skæri eða greiðu, og þess
vegna þurfa íslenzkar stelp-
ur að vera með sítt fax líka.
Rétt til að hrella verk-
stjórana, skal hér sögð smá
saga, sönn í öllum aðalatrið-
um, af því, hve alvarlegar
afleiðingar það getur haft
að flytja hárin út með fisk-
inum:
Herra og frú Brown sitja
að snæðingi á heimili sínu í
Philadelphia í Pennsylvan-
íuríkí í Bandaríkjunum. Á
borðum er þessi indælis Sam
bands ýsa, hraðfryst. Allt í
einu verður Brown skrýt-
inn í framan, og dregur síð-
an úr munni sér forkunnar-
fagurt og langt hár. Hann
heldur strax að hárið sé af
konu sinni og verður fjúk-
andi reiður, svo bernin fara
að hágráta, en frú Brown
verður náttúrlega alveg ösku
reið.
^Ekki\ærða liér raktar all-
Hún getur þó sannað, að ar þær vammir og skammir,
hárið hafi átt sér annað upp- sem fylgdu liinu fagra hári
haf en höfuð sitt, enda er í hjálögðum bréfum hinna
fjúkandi reiðu aðila. Loks
fékk verkstjórinn hárið í
hendur frá framkvæmda-
stjóra frystihússins, auðvit-
að með viðeigandi skönun-
um, og hann kallaði strax
fyrir sig eldrauðhærða
pökkunarþokkadís, sem
strax var sannað á að týnt
hafði hárinu.
Þegar verkstjórinn hafði
gefið henni hæfilega áminn-
ingu þagði hún við, en sagði
svo um leið og hún gerði til-
raun til að kasta makkanum
frá vinstra auganu: „Gvöð,
og ég sent hélt að hárið á
mér væri svo fallegt“.
(Úr fréttabréfi sjávaraf-
urðadeildar SÍS).
Alþýðublaðið — 14. apríl 1960 |3