Alþýðublaðið - 24.04.1960, Side 15

þar er áreiðanlega einhver,
sem getur lánað mér nál og
tvinna. Verðið þér hér eða í
danssalnum?“
„Ég get vel beðið hér,“ svar
aði Michael. „Verið ekki
lengi!“
„Nei, og þér skulið ekki
gera neitt af yður á meðan.“
Hún snerist á hæl og gekk
hratt í burtu. — Svo
heyrði hún einhvern kalla og
hún hrökk við.
„Mér sýndist þetta vera þú,“
kallaði Andrew. „Þó að ég
gæti ekki trúað mínum eigin
augum. Svo hingað ferðu í bíó
með Beryl!“ Hann hristi höf-
uðið til hennar. „Litli, falski
púkinn þinn!“
Cherry starði á hann. Það
lá við, að hún þekkti hann
ekki í óaðfinnanlegum kjól-
fötum með hárið sléítgreitt þó
venjulega væri það úfið og í
gljáandi lakkskóm. Það var
enginn, sem hún hefði frekár
óskað þangað sem piparinn
grær heldur en einmitt And-
rew, sem hataði allt svona eins
og pestina og sem hafði ekki
gaman af að dansa fyrir tvo
aura.
„Segðu mér það,“ sagði
hann, þegar hún þagði. „Og
ég segi þér, að ég vil fá góða
afsökun fyrir að þú laugst að
mér, annars fyrirgef ég þ'ér
Hana langaði til að segja,
að henni væri alveg sama þó
að hann fyrirgæfi sér ekki. Að
návist hans væri að eyðileggja
fyrir henni beztu skemmtun
ævi hennar.
„Ég ætla í bíó með Beryl,“
sagði hún. „En . . . Andrew,
ég g°t ekki útskýrt það hér.“
„Áttu við að þú hafir ekki
tíma til að finna upp afsök-
un?“
„Nei, Andrew, ég á alls ekki
við það. Ég —“. Hún leit að
bai'num og óttaðist að Micha-
el kæmi og sæi þau saman.
„Andrew, elsku vinur. hlust
aðu á mig. Ég er með yfir-
manni mínum og hann þekkir
mig ekki. Þetta er allt mjög
einfalt. Eu vil ekki að hann
komNt pð bví hver é? er.“
Andrew lyfti augnabrúnun-
um.
„Mér virðist þetta allt ann-
að en einfalt. Hvernig geturðu
verið hér með honum án þess
að hann þekki þig?“
„Ég get ekki sagt þér það
núna. Hringdu til mín á morg
un . .
Hann tók svo fast um hendi
hennar að hún gat ekki slitið
sig lausa.
„Nei, það vil ég ekki. Þú
verður að segja mér núna og
hér hvers vegna þú, sem ég
álít sérstaka vinkonu mína ert
hér . . .“
„Fyrst þú lítur á mig sem
sérstaka vinkonu þína, hviers
vegna bauðstu mér þá ekki
hingað. Þú minntist ekkert á
það, þegar þú hringdir!" U
„Nei, því þá vissi ég ekl>i.
að ég ætti að fara hirígað. Ég
neyddist til að gera það á síð-
ustu stundu, vegna þess að sá,
sem átti að gera það, veiktist.
Hefði ég vitað það fyrr hefði
ég reynt að ná í aukamiða- og
bjóða þér. En nú er ég hér
einn. En þar sem ég ' þekki
húsbónda þinn og hann getði
mér grikk um daginn hefur
‘ hann áreiðanlega ekkert á
móti því að ég fái þig lánaða.“
Cherry varð þungt úm
hjartarætur. Hún hafði alveg
gleymt því.
„En það hefur hann ....
Andrew, ó, Andrew . . . vertu
svo vænn . . . vertu svo vænn
að segja honum ekki að þú
þekkir mig. Ef þú gerir það
leggur hann saman tvo og
tvo . . .“
„Þetta verður alltaf ein-
kennilegra og einkennilegra,"
tautaði Andrew og leit fast á
hana.
„Elskan mín. ég skal segja
þér þetta allt á morgun. Ég
lofa því, Andréw. En ég ye'rð
að fara. Það er eitthvert flón-
ið, sem reif kjólinn minn og
ég verð að sauma hann sam-
an.“
Og hún flýði áður en hann
náði aftur í hana. Fljót sem
elding og með góðri ■••kFÍálp
stúlkunnar tókst henni að lag
færa rifuna. Svo hraðaði hún
sér til Michaels.
En þeear hún sá hann nam
hún staðar og stóð grafkvrr,
því hann stóð við barborðið
með glas í hendinni . . . og
hann var að tala við Andrew.
Um leið leit hann við og
kom auga á hana. Og hún
neyddist til að ganga til
þeirra. Hann tók um hendi
hennar og dró hana að sér.
„Er kjóllinn kominn í lag?“
„Já. Var ég nokkuð lengi?“
„Nei, óvenjulega fljót. Við
skulum dansa eftir augnablik,
en ég þarf einmitt að klára úr
glasinu með . . . afsakið ég
hef gleymt hvað þér heitið?“
„Andrew Forrester.“
„O, já, leyfið mig að kynna
ykkur. Ungfrú Dawson —
herra Forrester.“
Cherry sá glampann í aug-
um Andrew og hún hefði get-
að drepið hann með köldu
blóði. En hún var viss um að
hann myndi ekki koma upp
um hana, þó hann væri kann-
ski afbrýðisamur yfir að sjá
hana hér með Michael og for-
vitinn líka. Þetta var einmitt
hlutur, sem hann kunni að
meta og auk þess vissi hann
að hún var á valdi hans. Hann
gat komið upp um hana, ef
hann vildi og honum fannst
skemmtilegt að hafa hana á
valdi sínu.
„Viljið þér ekki eitt glas,
ungfrú Dawson?“ ’spurði And-
rew kprteislega.
„Nei, þúsund þakkir.“
„Þér verðið að fá eitt glas
með okkur,“ sagði Michael.
„Ég var að byrja á mínu og
ég get ekki drukkið hratt.“
„Það er alveg satt, mig lang
ar ekki til þess, takk fyrir.“
„Það er alveg satt mig lang-
ar ekki til þess, takk fyrir.“
Andrew leit á Michael.
„Vinnur íitla græneygða
gyðjan mín enn hjá yður?“
Michael hló. „Vitanlega. Nú
man ég að þér kölluðuð hana
það. Já, hún er enn hjá mér.“
„Hvílík stúlka!“ sagði And-
rew hrifinn. „Þér eruð hepp-
inn að hafa hana!“
„Já, hún er mjög dugleg.“
Cherry lagði höndina á
handlegg Michaels.
„Það er verið að spila uppá-
haldslágið mitt, eigum við
ekki að dansa?“
„ Jú, endilega, vina mín.“
„Ég er víst eini einmana
maðurinn hér í kvöld,“ sagði
Andrew. „Ég ákvað að fara á
síðasta augnabliki og hafði
hvorki tíma til að ná mér í
dömu eða búning. Hefði ég
vitað betta fyrr hefði ég boð-
ið einkaritara yðar með,“ sagði
hann við Michael.
„Finnst yður gaman að
dansa?“ spurði Michael, sem
alls ekki gat ímyndað sér ung-
frú Blake á dansgólfi.
.,Ég er nú hræddur um það!
Hún er eiginlega atvinnu
dansmær. Allir karlmenn
vilja dansa við hana.“
,.Er þetta sátt?' Því hefði ég
aldrei trúað.“
Andrew hristi höfuðið. „Þér
kunnið alls ekki að meta hana
Cherry litlu mína. Mér fannst
þáð líka, þegar ég talaði við
yður fvrir utan skrifstofuna
um daginn. Og það minnir mig
á dálítið, sem við eigum óupp-
gert okkar á milli. Hvað kom
yður til að segja, að þér hefð-
uð sent hana heim, þegar hún
var alls ekki veik?“
Cherry tók um hendina á
Michael. Þetta var farið að
verða mjög óþægilegt. „Nú
skulum við fara að dansa,“
sagði hún og gaf honum ekki
færi á að svara Andrew.
„Þetta er hjartalaust af yð-
ur, ungfrú Dawson,“ sagði
Andrew og gerði sér upp sorg.
v,Hér stend ég og tala við ykk-
ur já ég var einmitt farinn
að velta bví fyrir mér hvort
þér vilduð ekki lána mér döm-
una yðar eitt augnablik Bond,
fvrst ég er einn hérna? Bara
nokkra dansa?“
Cherrv roðnaði. „Mig lang-
ar ekki til að láta lána mig,
takk.“
„Þetta er ekki fallegt af
yður. un«f’’ú Dawson.“ sagði
Andrew ásakandi. ..Ég hélt að
þér vorkenndnð mér. Því mið-
ur eru ekki neinar aukadömur
hér.“
,.N“i. o« pr lp;tt vðar
vegna.“ savði Michael stuttur
í snuna ocf'léiddí hana á b'"ott.
Prm kinkaði hatm kolli í
kveðiuskvni o« tnk utan um
hang o« «a«ði afaakqndi: ..Mér
finnst þetta mtög leitt, en
hann kom til m'u rnoðan bér
voruð að rríð kióUnn vðar
O— + bð V,ð f^ngjum
okkur eitt «1as saman.“
.‘.-Þettq geröi ekkert til, en
mér fannst mð pðoins vera
búin Q?: fq v.Arf nf
„Já. árpiðanlep'a Mér f«nnst
hoð óhpfT—i1po' frékiq að hann
skvldi biðia yður um dans.“
NÍU SINNUM í VIKU fljúga
VISCOUNT skrúfuþoturnar vin-
sælu til KAUPMANNAHAFNAR í
sumar og tvær ferðir í viku til
HAMBORGAR.
og ROLLS-ROYCE eru trygg-
Jng fljótrar og þægilegrar
ferðar til meginlanda Evrópu.
Daglegar flugsamgöngur í
sumar um Kaupmannahöfn.
~nsssasst&sasisgs‘
ÖSRW!SSHS»r
HSSfifiitSððF
fil
R
».
»
«Sfi
Sfiði,
.
XÍWKSHððtK.
BSSfiRífiSfiSflflSfx.
jflaiMíass
EraiHHISKK
^KHHHHHHfil
Alþýðublaðið — 24. apríl 1.960 £5