Norðurljósið - 01.07.1935, Blaðsíða 1

Norðurljósið
XVIII. árg. | Júlí—Ágúst 1935. | 7.-8.
30 ÁRA STARF Á ÍSLANDI.
Hinn 3. ágúst 1905 kom ritstjóri þessa blaðs
fyrst til Akureyrar til að hefja trúboðsstarf sitt.
Hefir hann því starfað hjer á landi í 30 ár. Var
þess minst með sjerstakri samkomu á Sjónarhæð,
sunnud. 4. ágúst s. 1., og flutti hann þá fyrir-
lestur, sem hjet: »Saga 30 ára á íslandi.«
Hann hafði snúið sjer til Drottins á unga
aldri, en 19 ára gamall tók hann kristilega skírn
og gekk í frjálsan söfnuð, sem ekki tilheyrði nein-
um sjertrúarflokki. Fjórum mánuðum seinna (25.
ágúst 1902) fjekk hann ákveðna köllun frá Guði
til að helga sig þjónustu náðarboðskaparins á ís-
landi. Það voru margar hindranir í veginum.
Meðal annars vildi faðir hans ekki heyra það
nefnt, að hann starfaði sem trúboði á frjálsum
grundvelli. En Drottinn nam allar hindranir í
burtu og opnaði honum veginn, svo að hann gat,
tæpum þremur árum síðar, lagt af stað til ís-
lands.
Hann hafði kynst trúboðanum Mr. Frederick
H. Jones, sem kom hingað fyrir aldamótin og
reisti trúboðshús á Akureyri. Varð það að sam-
komulagi, að hann starfaði fyrst hjá Mr. Jones
sem aðstoðarmaður. En Mr. Jones var heilsuveill
og dó snemma árs 1905, svo að ekkert varð úr
samstarfinu.
Hvað hefir Drottinn gert á þessum 30 árum?
Eitt af hinu minsta, sem hann hefir gert, er
það, að hann hefir sjeð fyrir þörfum starfsins og
starfsmannanna í öll þessi ár og haldið þeim við
með óbilandi trúfesti. Hann hefir veitt þeim alt,
sem þurft hefir með, þrátt fyrir það, að enginn
flokkur, fjelag eða söfnuður hefir borið neina á-
byrgð á starfinu, eða lofað nokkrum stuðningi,
beint eða óbeint, og enginn maður, hjer eða er-
lendis, hefir nokkurn tíma verið beðinn að styðja
starfið. Það hefir verið nóg, að biðja Guð. Bæn
og trú hafa reynst betur en betl eða samskot.
Jeg segi, að þetta sje eitt af hinu minsta, sem
Drottinn hefir gert, en þess skal þó getið hjer
fyrst, vegna þess að margir líta frekar á hið
sýnilega en á hið ósýnilega, og sumir veiktrúaðir
gætu fengið meira traust til Drottins í ósýnileg-
um efnum, er þeir sæju hönd hans áþreifanlega
með þjónum hans í sýnilegum og tímanlegum
hlutum. Það vakti athygli Móse, er hann tók eftir
þyrnirunninum, sem stóð í ljósum loga, en brann
ekki, (II. Mós. 3. 2—4.).
Drottinn hefir svarað bænum okkar og sent alt,
sem til starfsins hefir þurft, í þrjátíu ár. Stund-
um hefir vei'ið unnið lítillega, eins og oss ber að
gera að dæmi postulanna, til þess að styrkja
starfið, en aldrei hefir verið nauðsynlegt að biðja
nokkurn annan en Guð. Hann er trúfastur, eins
og allir þeir hafa reynt, sem hafa viljað haga
sjer eftir oi'ði hans og treysta honum einum. Sem
dæmi má geta þess, að þegar trúboðahjónin, ný-
gift, lögðu af stað frá London áleiðis til Akureyr-
ar árið 1907, þá áttu þau ekki einu sinni fyrir
fargjaldinu til Leith, hvað þá til íslands! En
Drottinn lagði það til, sem þau þurfu, altaf í
tæka tíð. Eins var það vorið 1909, er þau ferð-
uðust aftur til Englands. Þegar farið var frá Ak-
ureyri, áttu þau ekki fyrir fargjaldinu til Eng-
lands. En þegar »Vesta« garnla var að fara frá
Fáskrúðsfirði, kom símskeyti til skipstjórans um
að fara til Vestmannaeyja og taka þar fisk. Þar
hitti trúboðinn mann, sem skuldaði honuin tölu-
verða upphæð fyrir bækur, sem hann hafði haft
til sölu í nokkur ár. Þessi rnaður borgaði reikn-
inginn að fullu og neitaði að taka sölulaun vegna
dráttarins, — og þá voru komin fargjöldin!
Þannig hefir Drottinn í þrjátíu ár haldið hendi
sinni yfir starfinu og starfsmönnunum, sjeð fyr-
ir þörfum þeirra og hjálpað þeirn í hinni góðu
baráttu. »Þeir skulu þakka Drotni miskunn hans
og dásemdarverk hans við mannanna börn, og
færa þakkai'fóxmir og kunngera verk hans með
fögnuði.« (Sálm. 107. 21.—22.)
En var þöi'f á kristilegu ti’úboðsstarfi hjer á
landi? Frá sjónarmiði biblíulegs kristindóms var
ástandið ólíkt verra þá en nú er. Trúuð kona í
Reykjavík, sem hafði snúið sjer til Krists um
það leyti, hefir sagt mjer, að hún þekti þá bók-