Norðurljósið - 01.07.1935, Blaðsíða 4

28
NORÐURLJÓSIÐ
fyrir þessum aumu mönnum; en kæri Drottinn,
jeg þarfnast fyrirbænar eins mikiö og þeir. ó,
Jesús, hjálpaðu mjer og frelsaðu okkur alla!«
Aldrei hefi jeg sjeð slík áhrif sem þau, er þessi
einlæga bæn hafði á samkomuna. Mr. Huyler tár-
aðist. Drykkjumennirnir táruðust. Allir báðu
heitt til Drottins um hjálpræði hans, og margir
frelsuðust þetta kvöld. Eftir á bauðst Mr. Huyler
til að leggja fram fjeð fyrir þessa ókeypis kvöld-
verði, einu sinni í viku. Hann er orðinn reyndur
og tryggur vinur starfsins. Hann elskar þessa
aumu menn, vegna þess að fáir aðrir elska þá.
Hann elskar þá vegna þess, að þeim líður illa.
Hann hefir mörgum störfum að sinna, en hefir þó
ætíð tíma til þess að hugsa um þessa menn, sem
þurfa hjálpar hans við. Það hefir komið fyrir,
að hann hefir reynt að hjálpa manni, sem hefir
fallið aftur og aftur og hefir virst algerlega von-
laus. Þá hefir hann fengið brjef frá honum, þar
sem maðurinn eys yfir hann allskonar skammar-
orðum. Um leið og hann hefir sýnt Mr. Hadley
brjefið, hefir hann sagt: »Æ, bróðir Hadley,
hvernig getum við náð þessum auma manni og
leitt hann til Krists?«
Mr. Huyler varð síðar meir formaður í trú-
boðsnefndinni.
Þegar Mr. Hadley var jarðaður, í febrúar
1906, hjelt líkræðuna hinn heimskunni vakningar-
prjedikari J. Wilbur Chapman, doktor í guðfræði.
Sagði hann meðal annars, að S. H. Hadley væri
eitt af mikilmennum New York borgar, og reynd-
ar Bandaríkjanna, ef mikilleiki reiknaðist eftir
því, hve menn elskuðu meðbræður sína og lifðu
kærleikslífi í líkingu við Krist. 1 tíu ár hefði nafn
hans staðið á skrá ræðumannanna við Biblíu-
mótið mikla í Winona, og þrátt fyrir það, að
margir af gáfuðustu mönnum heimsins söfnuð-
ust þar, skaraði hann fram úr. Orðsins þjónar
elskuðu hann, og þeir sátu við fætur hans og
hlustuðu hugfangnir á sannleiksorðin, sem fjellu
af vörum hans.
Mr. Chapman talaði um heimkomu bróður Had-
leys í himnaríki, reyndi að gera sjer í hugarlund,
hvílíkar kveðjur hefðu orðið milli Hadleys og
nokkurra þeirra, sem hann hafði leitt til Krists,
og sem hjer hefir verið sagt frá.
Mætti þessi stutti útdráttur úr sögu þessa
merka manns verða til þess, að margir, sem elska
Drottin Jesúm Krist, helgi honum þjónustu sína
til þess að vinna villuráfandi sálir fyrir hann; og
að margir, sem lesið hafa, en hingað til hafa ekki
þekt hinn frelsandi kraft Krists, snúi sjer af á-
settu ráði og einlægum huga til hans, til þess að
þiggja hina miklu gjöf eilífs lífs og fyrirgefning-
ar og kraftai-, sem hann er eins fús til að veita
í dag hjer á íslandi, eins og hann var á dögum
bróður Hadleys i New York.
Sumarferð 1934.
(E f t i r ritstjórann).
(Framhald).'
Næsta ferð mín var til Salisbury, gamallar dómkirkju-
borgar skamt frá Salisbury-vellinum. Hann er víðáttu-
mikið sljettlendi, sem landherinn notar mikið til æfinga.
Næsta dag fór jeg beint austur til bæjar fyrir sunnan
London, sem heitir Wallington. Þar á jeg marga gamla
vini, og var margt fólk samankomið til að sjá myndim-
ar frá íslandi.
Daginn eftir var hinn strangasti dagur sumarsins
fyrir mig. Fyrst gekk jeg töluverðan spöl frá húsinu,
sem jeg gisti í, til vinar míns, sem geymdi bifhjólið. Þá
ók jeg um 80 kílómetra suður til Eastbourne. Það var
aðeins tími til að matast, hafa fataskifti og aka í flýti
þangað, sem »Barnaguðsþjónustufjelagið« ætlaði að haida
»tennis«-mót. Starfsfólkið og vinir áttu að keppa um
verðlaun, að gamni sínu. Þátttakendur voru margir, og
tíminn lítill, svo að leikunum var hagað eins og sagt er,
að sje oft gert í Ameríku. Hvert par var látið þreyta
5 leiki gegn hverju öðru pari, og parið, sem vann flesta
leiki samanlagt, var talið hafa. sigrað. Það var langt síð-
an jeg hafði tekið þátt í þessum holla leik og mikil við-
brigði fyrir óstælta vöðvana, en stúlkan, sem Ijek með
mjer, var í góðu meðallagi, svo að okkur tókst að vinna
46 leiki af 50 og unnum mótið. Var jeg þó haltur lengí
í öðrum fæti vegna áreynslunnar.
Sama kvöldið hafði verið stofnað til »spurningasam-
komu«. Allir unglingar máttu senda fyrirfram skriflegar
spurningar um andleg eða siðferðisleg mál, og var mjer
falið að svara þeim. Það spilti alls ekki fyrir áhugam-
um hjá unga fólkinu, að jeg hafði orðið með-sigrandi í
tennismótinu, heldur hið gagnstæða. Allir, sem vetlingt
gátu valdið, söfnuðust saman í stórum sal, — nokkurs
konar kapellu í sambandi við stóra kirkju þar í borg-
inni. Spurningarnar voru allar mjög skynsamlegar og
lýstu miklum áhuga fyrir að þekkja hið rjetta í mörgum
málum, en þær komu ekki í mínar hendur fyr en jeg var
í þann veginn að leggja af stað um morguninn. Maður
hefir ekki mikið næði til rólegrar umhugsunar, meðar.
ekið er á flugferð á bifhjóli, og ekki heldur meðan kept
er í tennisleikjum! En flestar spurningarnar hafði jeg
fengið áður, við önnur slík tækifæri. Þær voru 15 alls,
og jeg sagði við áheyrendurna, að jeg' ætlaði að reyna að
svara þeim öllum, en það myndi taka langan tíma; væri
mönnum því frjálst að fara, í þessum kringumstæðum,
áður en samkoman væri á enda. Skyldi jeg því halda
áfram, þangað til síðasti maðurinn væri farinn heim, og
þá mundi jeg enda samkomuna. En enginn fór, fyr en
öllum spurningunum var svarað. Á þessari samkomu held
jeg, að Drottinn hafi leitt nokkra unglinga til sín.
Snemma næsta morgun kom piltur heim til að finna
mig. Hann var að fara í stóran skóla, langt í burtu, og
hann þekti engan þar, sem kannaðist við Krist sem frels-
ara sinn. Þetta er óvanalegt, því að í mörgum enskum
skólum gera kristileg áhrif vart við sig. Jeg held, að þessí
piltur hafi farið þangað í fylgd með Drotni Jesú og f
krafti hans, og jeg efast ekki um, að Drottinn varðveití
hann og láti áhrif hans verða öðrum til hjálpar.