Norðurljósið - 01.09.1935, Blaðsíða 1

o
JMorðurljósið
XVIII. árg.
September—Október 1935.
9, —10.
Er S. 1. S. rjetthærra en kirkja Krists?
Þeir, sem lesa dagblöðin, munu kannast við
það, að Samband islenskra samvinnufjeiaga hef-
ir nýlega svift einn starfsmann sinn stöðunni
fyrir þá sök, að hann hefir verið riðinn við um-
mæli um forstjóra Sambandsins, sem það telur
ósönn og meiðandi.
Þetta mál er »Norðurljósinu« óviðkomandi, og
leggur það því engan dóm á það, enda vantar
ritstjórann kunnugleik til þess að geta myndað
sjer rjettláta skoðun um málefnið. En at' öllu má
þó-læra, og oft fær maður dæmi, af gangi mála
þessa heims, sem varpar Ijósi yfir andlegu málin.
í vikublaðinu »Degi« (25. júlí þ. á.) er grein
um frávikningu þessa manns og segir þar:
»Það liggur í augum uppi, að i engu verzlunar-
eða atvinnufyrirtæki getur það orðið þolað, að und-
irmanni lialdist uppi að vera riðinn við rógburðar-
ofsóknir gegn æðsta inanni þeirrar stofnunar, sem
hann vinnur við, og eftir sem áður verið starfs-
maður hennar.«
Út af fyrir sig er þetta óhrekjandi, og varla
mun nokkur geta neitað því, að sanngirnin heimt-
ar, að undirmenn sjerhverrar stofnunar sjeu yf-
irroönnum sínum hollir. Án þess getur ekkert fyr-
irtæki þrifist.
En á þetta aðeins við »verzlunar- og atvinnu-
fyrirtæki«? Eiga ekki sanngirni og sjálfsögð holl-
usta gagnvart yfirboðurum enn betur heima hjá
þeim stofnunum, sem vinna að því að auka þess-
ar og aðrar dygðir, heldur en hjá þeim fyrirtækj-
um, sem fást við verslun og- atvinnumál? Er það
heilbrigður hugsunarháttur, að álíta sjálfsagt að
koma drengilega fram í verslunarmálum, en jafn
sjálfsagt að koma ódrengilega fram í andlegum
málum?
^,Nú stendur svo á, að allmargir prestar á þessu
Iandi hafa verið riðnir við rógburðarofsóknir
gegn æðsta manni þeirrar stofnunar, sem þeir
vinna við, en það undarlega hefir skeð, að þeir
eru eftir sem áður starfsmenn hennar!
Ekki geta verið deildar skoðanir um það, að
þjóðkirkjan telji sinn »æðsta mann« vera —
Jesúm Krist. Og alla sína þekkingu um Jesúm
Krist hefir hún af þeirri bók, er nefnist — nýja
testamentið. Þjóðkirkjan þekkir því engan annan
Krist en Jesúm Krist nýja testamentisins.
Gegn þessum æðsta manni þjóðkirkjunnar, —
Kristi nýja testaroentisins, — hafa allmargir
prestar hafið mótmæli, hina siðustu áratugi.
Kristur nýja testamentisins sagði: »Áður en
Abraham varð til, er jeg.« (Jóh. 8. 58.) Vantrú-
arpostularnir í prestsstöðunni segja: »Þetta er
ekki satt! Hann átti enga tilveru áður en hann
fæddist í Betlehem, frekar en aðrir menn.«
Kristur nýja testamentisins sagði: »Jeg hefi
stigið niður af himni«, (Jóh. 6. 38. og víða í sama
kap.). Undirmenn stofnunarinnar, sem hann er
æðsti maður í, segja: »Þetta er ekki satt! Fæðing
hans varð með vanalegum hætti.«
Kristur nýja testamentisins sagði við Himna-
föðurinn: »Ger þú mig dýrðlegan, faðir, hjá þjer
með þeirri dýrð, sem jeg haföi hjá þjer áður en
heimurinn var til.« (Jóh. 17. 5.) Kennimenn, sem
ta laun sín fyrir að eiga að boða þetta, segja:
»Hann hafði enga dýrð hjá föðurnum áður en
heimurinn var til. Þá var hann ekki til heldur.«
Kristur nýja testamentisins sagöi: »Enginn
kemur til Föðurins, nema fyrir mig.« (Jóh. 14.
6.) Prestar, sem hafa fengið »góð brauð« undir
því yfirskini, að þeir vilji prjedika kenningar
hans, segja: »Sussu, nei, það eru margar leiðir til
föðurins.«
Kristur nýja testamentisins sagðist vera kom-
inn til að »gefa líf sitt til lausnargjalds fyrir
marga« og ennfremur, að blóði hans yrði »úthelt