Norðurljósið - 01.11.1935, Blaðsíða 4

44
NORÐURLJÓSIÐ
ingar hver annars, er æskilegt mjög, að vjer ræðum
þær með stillingu og vináttu, eins og góðum drengj-
um sæmir.
Yfirleitt má segja, að fyrirheitið hjá spámanninum
Jesaja hafi rætst: »Engin vopn, sem smíðuð verða
móti þjer, skulu verða sigurvænleg, og allar tungur,
sem upprísa gegn þjer til málaferla, skalt þú kveða
niður. Þetta er hlutskifti þjóna Drottins og það rjett-
læti, er þeir fá hjá mjer, segir Drottinn.« (Jes. 54.
17.)
Og enn betra er það, að hið dásamlega fyrirheit
frelsarans hefir rætst, sem þeim er gefið, er starfa að
hinum þremur þáttum boðskapar hans, (að gera
menn að lærisveinum, að skíra þá, og að kenna þeim
að halda alt það, sem hann hefir boðið): »SJÁ JEG
ER MEÐ YÐUR ALLA DAGA, ALT TIL ENDA
VERALDARINNAR.« (Matt. 28. 20.) A. G.
-----------
Betra ráð en sjálfsmorð.
í Parísarborg var ríkur maður, sem hafði ekkert
annað markmið í lífinu en að skemta sjer. Honum
dauðleiddist tómlæti bílífisins, og hann ákvað með
sjálfum sjer, að hann skyldi binda enda á það með
því að steypa sjer í ána.
Á leiðinni ofan að ánni mundi hann eftir því, að
hann hafði vasann fullan af peningum. Þeir gátu
ekki veitt honum þá ánægju, sem hann þráði, en þeir
gætu þó orðið einhverjum fátækling að gagni. Hann
sneri við og fór með peningana til að gefa þá gam-
alii, fátækri konu, sem hann vissi af.
»Taktu nú við þessu, gamla kona,« sagði hann.
Konan grjet gleðitárum og þakkaði honum hið inni-
legasta.
Þessi stuttu skifti hans við gömlu konuna vöktu
meiri gleði í hjarta hans heldur en margra nótta
»skemtanir«. Það var svo gaman, að gleðja hina
gleðisnauðu. En það hafði hann aldrei vitað fyr!
Hann hugsaði með sjer, að hann skyldi losna við
allar eigur sínar á sama hátt, áður en hann fram-
kvæmdi sjálfsmorðsásetning sinn.
En eftir því sem hann gaf meira burt, óx lífsgleð-
in hjá honuin sjálfum, og áður en hann var mjög
langt kominn með að gefa eigur sínar, fjekk hann
alt annað útsýni yfir lífið og hætti við hið syndsam-
lega áform sitt. Nú var hann búinn að uppgötva
sannleikann, sem Kristur var þó fyrir löngu búinn að
kenna mönnum, að »sælla er að gefa en þiggja«.
Seinir eru menn að læra þetta. Hefir þú lært það
enn?
Ritfölsun.
Fyrir nokkru kom í hendur mínar bók á sænsku, sem
heitir »Kan jag bliva övervinnare?« (»Get jeg orðið sigur-
vegari?«) og stendur skýrum stöfum, að hún sje þýdd úr
er.sku og sje eftir »Arthur Gook«.
Um útgáfu þessarar bókar hafði jeg enga vitneskju, en
það sást undir eins, að hún átti að vera þýðing á bók
minni á ensku: »Can we overcome?«, sem er sama og rit-
ið »Sigur«, sem kom út í »Norðurljósinu«, 7. árg., og var
síðar gefið út sjerprentað.
En við nánari athugun sá jeg, mjer til undrunar, að
sá, sem hafði þýtt bókina og gefið hana út í heimildar-
leysi, hafði leyft sjer að breyta mjög efni hennar og jafn-
vel bætt inn í hana heilum ka.pítula frá eigin brjósti, til
lofs og dýrðar »Hvítasunnuhreyfingunni« og »tungutal-
inu«!!
Þannig standa, til dæmis, þessi orð á sömu síðu (65,
bls.) og nafn mitt er endurtekið neðanmáls sem höfumlar.
»Den underbara vackelse, som i vár tid gár fram över
varlden under namn av pingstváckelsen... Vi se för vára
ögon, hurusom Jesus döper lángtande sjálar i den Helige
Ande ánnu i dag. Vi höra dem tala tungomál och stor-
ligen prisa Gud.« Og svo er margt af sama tagi um
»skírn Heilags Anda« samkvæmt hinum óbiblíulegu kenn-
ingum Hvítasunnumanna.
Lesendur »Norðurljóssins« sjá á greinum minum um
»Táknið«, að jeg geti alls ekki kannast við, að hreyfing
þessi sje frá Guði, eða að kenningar hennar um »skírn
Heilags Anda« og »tungutalið« sjeu samkvæmar ritning-
unni. f 30 ár hefi jeg athugað margt í sambandi við
hana, og eftir því sem hinn banvæni ávöxtur hennar kem-
ur betur í Ijós og kenningarnar skýrast, styrkist jeg meir
og meir í þeirri sannfæringu, að þótt hún sje mjög slæg
eftirstæling af kristilegri trú, þá er hún í raun og veru,
og einmitt þess vegna, mjög skaðleg villa. Nær það því
engri átt, að leggja mjer þessi ofangreindu orð í munn.
Þau eru gagnstieð kenningum mínum í tilgreindu riti, eins
og þýðandanum hefir hlotið að vera ljóst. Hann sleppir
öllum þeim setningum, sem jeg hafði ritað í frumritið,
sem ekki gátu samrýmst kenningum Hvítasunnumanna.
Jeg heimtaði skýringu á þessari ritfölsun, sem í flestum
löndum varðar við lög, enda er slíkt alstaðar talið glæpur.
Útgefandinn (sem ekki er Hvítasunnumaður) kom hrein-
lega fram og sagðist ekki hafa haft hugmynd um, hvernig
frumritið var, en treysti þýðandanum. En Hvítasunnu-
maðurinn, sem drýgði glæpinn, fjekst ekki til að svara
brjefi mínu, en jeg hefi sönnun fyrir því, að hann hefir
fengið það.
f meira en tvö ár hefi jeg hlífst við að geta þessa máls
opinberlega, en þar sem mjer er nú kunnugt um, að rit
þetta á sænsku er komið hingað til landsins, og að
það er farið að lána mönnum það hjer til lesturs, er jeg
neyddur til að fletta ofan af þessari fölsun.
Guðs orð staðhæfir: »Engin lygi getur komið frá sann-
leikanmn.c (I. Jóh. 2. 21.) Lygi og sannleiki eru g«gn-
stæður. Menn, sem flytja sannleikann, þurfa aldrei að
taka lygi í þjónustu sína, og gera það ekki. Þeir, er það
gera, sanna þar með ósjálfrátt, að það, sem þeir flytja,
er ekki sannleiki.
Hvítasunnumaðurinn, sem þykist »skírður Heilögum
Anda« og hrósar sjer af »hinni dýrlegu tungutalsgáfu«,
settist niður til að falsa rit mitt og nota sjer það, að önn-
ur rit mín um andleg mál höfðu náð mikilli útbreiðslu á
sænsku. Hann vildi láta menn trúa lygi hans, að jeg væri
talsmaður Hvítasunnuhreyfingarinnar. Vill nokkur maður
halda því fram, að andinn, sem leiddi hann til þess, og
stóð að baki þessu verki hans, hafi verið Heilagur Andi
Guðs? Eða getur nokkur neitað því, að hjer hafi lygi-
andi frá hinum vonda verið að starfa að útbreiðslu Hvíta-
sunnuhreyfingarinnar í Svíþjóð? Og hví skyldi hann gera
það, ef hreyfingin er frá Guði? A. G.