Norðurljósið - 01.05.1963, Blaðsíða 7

NORÐURLJÓSIÐ
39
þreytist. Þess vegna áminnir andi Guðs og gefur fyrirheit,
er hann lætur postulann rita: „En þreytumst ekki að gera
það, sem gott er, því að á sínum tíma munum vér uppskera,
ef vér gefumst ekki upp. Þess vegna skulum vér gera öllum
gott og einkum trúbræðrum vorum, eftir því sem vér höf-
um færi á“.
Þess vegna, kæru Guðs börn, gerið öllum gott, gefizt
ekki upp á því að gefa og gleymið ekki þeim, sem leggja
á sig erfiði í þjónustu Krists. Eg hefi nú um 20 ára skeið
eða meir veitt viðtöku gjöfum til starfs Drottins meðal
Gyðinga og nálega jafnlangan tíma hefi ég, fyrst með að-
stoð Arthurs heitins, stuðlað að því, að gjafir væru send-
ar héðan til starfs Drottins meðal heiðingja og í nafn-
kristnum löndum. S.I. ár lét Drottinn meira fé ganga gegn-
um hendur mínar út til þjónanna á akri hans en nokkru
sinni fyrr. En gjafirnar berast enn frá of fáum.
Það er vilji Guðs, að við styrkjum þjóna hans. Það
fylgir því ótvíræð blessun að gera vilja Guðs. Hann gefi,
að við mættum sem flest verða auðug að þeirri blessun
hans og öllum öðrum, sem veitast þeim, er sá „niður vel-
gerðum og uppskera góðleik", sá „í andann og uppskera
eilíft lif“. Maður, sem trúir Guði, hlýðir honum og sáir
niður kærleiksríkum athöfnum, því að með trú og kærleika
er sáð í Andann.
„Gefið, og yður mun gefast“. Fyrirheit Drottins fyrn-
ast ekki, né bregðast. -— S.G.J.
--------x---------
Syndugíeiki hænleysisins
Eftir Robert A. Laidlaw, Nýja-Sjálandi.
Hefja átti herferð til að boða fagnaðarerindið. All-
margir leiðtogar kristilegrar starfsemi báðu mig rétt áð-
ur að ávarpa samkomu kristilegra starfsmanna. Tilgangur
þeirrar samkomu var sá, að vekja skyldi tilfinning fyrir
ábyrgð vorri gagnvart þeim, sem ófrelsaðir eru.
Eg fann mig knúinn til að nota dæmisögu, er sýndi
syndugleika bænleysisins. Og ég veit, að heilagur Andi
talaði til margra, vegna þeirra áhrifa, sem komu í ljós
eftir þessa sérstöku samkomu. Sagan hljóðar þannig:
I einni af hergagnaverksmiðjum vorum, þar sem starfa
500 manns, var fyrirtaks kaffistofa og borðsalur. Það varð
að sið hjá starfsmönnunum, er hádegisverði var lokið, að
umræður hófust um almenn málefni, unz aftur var tekið
til vinnu.
Dag nokkurn bar svo til, að umræður þeirra beindust
að kristinni trú og hræsni. Voru þá töluð orð, mörg hörð
og grimm, í garð trúaðra manna.
Þarna var staddur trúaður maður, William James að
nafni. Er Villi stóðst ekki lengur mátið, reis hann á fæt-
ur og sagði: „Piltar, þið hafið verið mjög harðorðir um
trúaða menn. Nú, ég kannast við, að það eru hræsnarar
til innan kirkjunnar. En ég vil, að þið vitið líka, að þar
eru allmargir einlægir, trúaðir menn. Sjálfur vil ég með
allri auðmýkt halda því fram, að ég trúi einlæglega á
Jesúm Krist, Drottin vorn, sem Drottin minn og frelsara“.
Hann ætlaði að setjast niður, en maður nokkur mælti:
„Bíddu við andartak, Villi, mér þætti gott, að þú svaraðir
nokkrum spurningum. Mér skilst af því, sem þú hefir sagt,
að þú trúir, að biblían sé orð Guðs“.
„Vissulega geri ég það, ég trúi henni spjaldanna á milli“.
„Þá trúir þú því, að allir menn, sem eru án Krists, séu
glataðir og á leiðinni út í yztu myrkur?“
„Já“, sagði hann, „það geri ég“. Og samtal þeirra hélt
áf ram:
Spurning: „Heldur þú, að við, piltarnir hérna, séum
flestir án Krists og þess vegna glataðir?“
Villi: „Já, drengir, það hryggir mig mjög að segja, að
ég trúi því“.
Spurning: „Trúir þú á áhrifamátt bænarinnar?“
Villi: „Já, ég hefi fengið mörg svör við bænum mínum
á liðnum árum“.
Spurning: „Hve lengi hefir þú unnið hérna með okkur?“
Villi: „Fjögur ár“.
Spurning: „Hversu oft á þeim tíma hefir þú verið heila
nótt á bæn fyrir glötuðum sálum okkar?“
Villi sýndist ekki bera höfuðið alveg eins hátt, er hann
sagði: „Mér þykir það leitt, drengir, en ég get ekki sagt,
að ég hafi nokkru sinni eytt heilli nótt í bæn fyrir ykkur“,
Spurning: „Jæja, Villi, hversu oft hefir þú eytt hálfri
nótt á bæn fyrir okkur, við skulum segja frá kl. 8 til kl.
12?“
Villi (niðurlútari): „Mér þykir það lcitt, en ég get ekki
sagt, að ég hafi nokkru sinni eytt hálfri nótt í bæn fyrir
ykkur“.
Spurning: „Jæja, Villi, við skulum trúa þér, en leggðu
sarnan í skyndi allan þann tíma, sem þú hefir eytt í bæn
fyrir okkur síðustu viku. Hve langur yrði hann saman-
lagt?“
Villi: „Mér þykir það leitt, piltar, en ég get ekki sagt,
að ég hafi eytt nokkrum tima í bæn fyrir ykkur síðastliðna
viku“.
Spyrjandinn: „Jæja, Villi, það er þannig löguð hræsni,
sem við höfum verið að tala um“.
Hefði slíkt atvik getað hent þig? Ert þú sekur um þessa
synd, bænleysið? Gefur þú í hugsunarleysi öðrum þau lof-
orð, að þú skulir biðja fyrir þeim og kringumstæðum
þeirra, en gleymir því jafnskjótt og þú hefir talað það?
Jæja, það er þess konar hræsni, sem er ákæra heimsins
á hendur trúuðum. Ó, að hjarta og samvizka sérhvers
trúaðs manns mætti finna til syndugleika bænleysisins,
og sú tilfinning leiða hann með auðmjúka játningu fram
fyrir vorn upprisna Drottin! Síðan ættum við að minnast
þess, sem Jakob ritaði: „Kröftug bæn réttláts manns megn-
ar mikið“. (Jak. 5. 16.). Þegar við komum í nálægð Guðs
án hræsni af nokkru tagi, þá gerist það, að ástríkur, himn-
eskur faðir getur í raun og veru starfað í hinum trúaða
og notað hann til framkvæmda sinna.
--------x---------
N Ý, INNBUNDIN BÓK
af Norðurljósinu, 1959—1962, 336 bls., er væntanleg innan skamms.
Verðið mun verða hærra en verið hefir á fyrri innbundnum bókum,
og miklu færri eintök verða til sölu. Sennilegt er, að hún verði
seld á 70 kr. og póstgjald bætist við það. Odýrari bók verður þó
varla unnt að fá, sé rniðað við stærð hennar.