Norðurljósið - 01.07.1963, Blaðsíða 1

DANSINN
Er það nauðsynlega rangt og skaðlegt fyrir sannkristið fólk að dansa?
EFTIR DR. JOHN R. RICE, RITSTJÓRA.
Ungt fólk hefir í einlægni spurt þessara spurninga um
dansinn:
1. Heimurinn sér yfirleitt ekkert skaðlegt við dansinn.
Hvers vegna ætti þá sannkristið fólk að sýna ofstæki í
þessu efni og breyta á móti skoðunum skynsamasta
fólks?
2. Hvað er rangt við dans, sem fer vel fram?
3. Ef dansað er heima, undir góðu eftirliti, ekki í opin-
berum danssölum og án áfengis, hvaða skaða gerir það?
4. Hafi maður saklaust hugarfar og engin slæm áform,
mundi það þá vera rangt eða skaðlegt að dansa?
5. Getið þið bent á nokkra grein í ritningunni, sem er
ákveðið á móti dansi?
Heiðarlegt svar er til við þessum spurningum, og ég
ætla að reyna að gefa það hér.
1. Engum, sem vill gera rétt, er óhœtt að fylgja skoðunum
lieimsins.
Mælikvarði heimsins á siðferði er ekki sá, sem sann-
kristnum manni er óhætt að fylgja. Afstaða heimsins til
drykkjuskapar sannar það. Afengisbanni var útrýmt með
atkvæðagreiðslu. Flestir eru á móti öllum takmörkunum
a hjónaskilnaði. Af slíku fólki má ekki vænta, að mæli-
kvarði þess á siðferði sé réttur.
Almenningur yfirleitt er ekki sannkristinn. Fólk snýr
ser ekki til Krists sem frelsara síns. Flestir snúa sér frá
Guði og hafna Kristi sem frelsara sínum. Það er ekki sann-
kristið í hjarta og lifir ekki sannkristnu líferni. Þeir, sem
eru á móti Kristi og á móti biblíunni, geta vel sagt, að
það sé ekkert skaðlegt að dansa. En þeir, sem trúa biblí-
fnni og elska Guð og geta mælt siðferðið á mælikvarða
kristins manns, þeir geta ekki farið eftir siðferðislegum
niaslikvarða óguðlegra og spilltra manna umhverfis sig.
Þótt heimurinn almennt leyfi dansinn og heimsins fólk
dansi, þá sannar það ekki, að það sjái ekkert skaðlegt við
hann. Ég hefi flutt líkræðu yfir ungri giftri konu, er
drepin var í danssal við Magnolia-stræti, í Fort Worth i
Texas. Hún var gift ungum manni, sem hafði reynt að telja
hana af því að sækja dansleikinn. Þegar hún var að ganga
niður stigann eftir dansinn, mætti hann henni og rak hníf
í hjarta hennar. Hann vissi, að dansinn er skaðlegur, þó
að hann væri ekki vel kristinn maður. Hann vissi, að dans-
inn kveikir losta, eyðir kvenlegri blygðunarsemi, setur í
hættu siðferðislegan hreinleika og hamingjusamt hjóna-
band.
Aftur og aftur hefi ég talað við æskulýðshópa um dans-
inn. Ungir menn úr skólum hafa spurt mig spurninga.
Er þeir hafa spurt mig og verið mér ósamþykkir, hefi ég
blátt áfram spurt þá: „Hvort viltu heldur, að stúlkan, sem
þú gengur að eiga, hafi dansað reglubundið við aðra karl-
menn, áður en þið giftist, eða vildir þú heldur, að hún
yrði kona þín, án þess að aðrir karlmenn hafi haldið
henni í örmum sér í dansinum?" Aftur og aftur hafa ungu
mennirnir viðurkennt, að þeir vildu miklu heldur, að
stúlkan, sem þeir vonast til að kvongast, komi til þeirra án
hinnar kynslegu örvunar og hneigðar til að aðrir karlmenn
láti vel að henni í dansinum. Þegar því heimsins fólk
segir þér, að það sé ekkert skaðlegt við dansinn, þá trúðu
því ekki. Það veit, að dansinn gerir skaða. En það vill
dansa. Heimurinn veit betur en hann breytir og hefir sam-
vizku, sem hann vill ekki láta leiða sig.
Ég verð líka að segja, að bezt kristna fólkið alls staðar
er sameinað í því að kenna, að nútíma dansinn sé skað-
vænn og rangur. Ég er kunnugur beztu skólastjót um krist-
inna skóla í Bandaríkjunum. Þeir menntafrömuðir kristnir,
sem stjórna þessum skólum, segja einum rómi, að nútíma
dansinn sé skaðlegur.
Ég er persónulega kunnugur fremstu andlegum leiðtog-
um í Bandaríkjunum. Ef nauðsyn krefði, gæti'ég vitnað
til leiðandi biskupa, sannkristinna menntafrömuða, rit-
stjóra, rithöfunda og klerka víðsvegar um Bandaríkin.
Heilsteyptir, sannkristnir menn, biblíulega trúaðir menn,
sálnavinnendur þessa lands, eru sammála um, að nú-