Heimskringla - 07.11.1907, Blaðsíða 5

HEIMSKRINGLA
Whm®peg, 7. uóv. 1907.
———...
Brúðkaupsljóð
Á giftingardegi ÞÓRÐAR K. KRISTJÁNSSONAR
og MISS FANNIE THIBAULT
22. Oktober, 1907.
Við f>ráum allir vorsólu vetrinum á,
og viljum allir blessuðu geislunum ná,
a_ð hita í hjarta og blóði.
A haustin fæstir geymdan við eigum þann yl,
sem enzt oss geti í kuldanum vorbatans til,
í sumarsins viðlagasjóði.
Og því verðm oss einmana aumingjum kalt,
þá inni rlkir myrkur og veður er svalt
og sól bak við fjalltinda sefur.
En komi til vor ástin með sólblómin sfn,
þá sumrar oss í hjarta og rtiðullinn skfn,
og glóandi geislum oss vefur.
Á hjartans arni logar þá sál tengist sá],
og sérhver snerting verður oss t'jfrandi bál,
og hugur vor þrunginn af þori.
Og þá kemur hann vetur sem vermandi só],
þá verður okkur lítið sem brosandi jól
og árstíðir allar að vori.
Þvf þarftu ekki að kvfða þvf, kunningi minn,
fyrst kærleiknrinn sjálfur er landsdrottinn þinn,
að veturinn vilji f>ig finna.
Nö annað mun hann snóa f ungkarla leit,
því ennþá veit hann marga f borgum og sveit
sem einsamlir æfiþráð spinna.
í dag er þér með handsali fastnað f>að fljóð,
sem fegurst veit ég gefurðu æfinnar ljóð,
og eldinn þér tendrar í anda.
Þér heilræði að gefa ég of ungur er,
og á ekki til reynslu. sem kent geti þér,
fyrst liti ég án laga og banda.
Eg veit í dag f>au snökta, vor snælensku fljóð,
fyrst snurðan hljóp á band þitt frá annari þjóð,
og þeim er nú vonlaust að vona.
— Guð blessi þær sém gráta og gefi f>eim frið,
— hann gefl þeim að styttist hin kveljandi bið
unz verður hver kærleiksrík kona.
Sem kraftaskáld ég tnæli’ um af anda mfns yl
að íSLENDINGUR verðirðu dauða þíns til,
og áfram, ef opnast þér hliðin.
Og konunni þú óðara kennir vort mál,
svo kærleikurinn isl,enzkur verði í sál,
með ástþýðaj indæla kliðinn.
Svo hamingjnnnar gullskr/ddum hástóli á,
sem liilmir kær og drotningin fögur á brá,
þið sitjið f sælunnar ríki.
Jleð trygð og ást sem þekkir ei tíma né stnnd,
með trygð og ást sem þekkir ei mfnútu blund ;
hann \enus ei frá ykkur víki.
þorsteinn r>. þorsteinsson.
um fiskimiSum o. fl. Ef um þil-
skipa útgerö er að ræða, þá út af
vierzlunarstaðnum, s>em æfinlega
veröur að haia skipalœigd. þegar
eitt þilskipið er komið, koma fleiri
— útigierðarmaöurinn færir út kvi-
arnar og nýir útgierðarmenn bæt-
ast við. Flest þorp á íslandi eru
þannig mynduð.
Bygigin'gaefni er töluverður hluti
af því, sem flutt er til landsins.
Árið 1904 kostaði það bygginga-
eíni, sem að var flutt, eina miljón
kr., en 1905 eina miljón og sjö
hundruð þúsund kr. Aðalefnið er
timbur og þar næst járn. Timbrið
er slæmt bygigpngaiefni vegna
brunahættunnar og veðurlagsins
allvíða. Ef landsmenn hefðu lært
að byggja úr stieind einhvermtíma
fvrir 800 árum, þá væri landið í
tölu menhingarlahdanna fyrir æði
löngu. Sá, sem getur kent lands-
mönmum að byggja úr ste’ini ætti
miklar þakkir skyldar. Hagurinn
við það væri margf'aldur. Ivandið
keypti mikhi' minna byggingaeíni
að árlega, og landsmienn borguðu
það byggingmeifni til sjálíra sín.
Hyggingarnar stæðu um aldur og
æfi', og þó þær væru nokkuð dýrari
upphaflega, en tdmburhús, þá borg
aði það si>g einu sinni eða tvisvar
á hverjum 50 árum. Viðgerðirnar
yrðu miklu minni, og brunaábyrgö
in mriklu léttari en hún er nú. Lún-
stofnanir gætu lánað út á stein-
hús til 100 ára, en þegar titnbur-
hús eiga í hlut, lána þau lengst til
40 ára, venjuliega til 28 ára, og
s'tundum miklu skemri tíma.
þinglýstar V’éðskuldir hafa sem
eðliilegt er va.xið með byggingun-
um. þær námu á öllu landinu á
þessum árum :
Árið 1869 ... 253 þús. kr.
Ariö 1890 ... 1,004 þús. kr.
, Árið 1900 ... 2,156 þús. kr.
Arið 1903 ... 37240 þús. kr.
Árið 1905 ... 4,671 'þús. kr.
Eftir þvi hafa húseignir lands-
rnanna (1905) í kaupstöðum og
sjóþorpum, sem eigi hvíldu neinítr
þingliesnar skuldir á, verið virtar
tæpar átta miljónir kr., en fyrir
26 ánim (1879) voru þær eignir
að eins virtar á eina nrillíón, fjög-
ur hundruð og tólf þúsund krónur.
IMismunurinn er því nálega hálf
sjötmda millíón kr., og eru það all
miklar framfnrir á ekki lengri
tíma. Hér d erti ótalin tvö síðustu
árin, skýrslurnaf ná ekki til þeirra
Ariö 1905 voru þitiglýstar veö-
skuldir af öllu virðingaverðinii :
í Keykjavík 52 prósent.
A ísafirði 18 próSent.
A Akureyri 40 prósent.
Á Seyðisflrði 34 prósent.
I Sunnlendiraga fj. 24 prósent.
1 Vestfirðinga fj. 23 prósent.
í Norölendiniga fj. 20 prósent.
í AustfiröLnga fj. 17 prósent.
Meðaltal á öllu landinu 37 pró-
sent.
Veðskuldirjiar í skýrslunum ertt
nokkiið hærri, en þær í raun rg
vertt ertt. Á veðd'QÍldar og öðrttm
veðsetnittgarlánum erti jaftum ein-
htærjar afborganir árlega, en þess-
um afborgunum er ekki aflýst, því
eígendum húsanna þykir ekki taka
þvi, að aflýsa sniiábrotum úr
skuldunum, sem á húsunum hvila.
Húsaskajtturinn hefir verið :
Ariö 1879 kr. 2,061.75
Árið 1890 kr. 3i922 ö°-
Árið 1900 kr. 7,131.75.
Arið 1903 kr. 9,258.75.
Arið 1905 kr. 10,719.00.
Hefir því hækkað á 26 árum utn
8,658 kr., eða meir en fimmfaild'ast.
í iþessari skýrslu ertt taldar að
eins þær húseiignir, sem ertt í kattp
stöðtim og þorpum, og eigi ern
jiotaðar við 4búð á jörðu, setn
metin er til dýrlerika, og því að
eins að 'þær séu virtar á 500 kr.
eða mieira. Margar smærr'i hús-
eignir eru því eigi taldar með í
þessari skýrslu. Skólahús og kirkj-
ur eru heldur eigi talin l.ér með,
en húseignir, sem landssjóðttr á,
eru taldar með, þó þær séu skatt-
fr jálsar.
íslsndiintgar þurfa að borga hátt
brun'aibótagjald1, nálega 7 kr. af
þiisttndi virðingarverðs á ári. Út-
lond brunabótaíélög hafa tekið sig
saiman' ttm, að halda ábyrgðar-
gjaldinu á íslandi afarháu. Nú
hefir alþingi samþykt lög um, að
stofna innlent brunabátafélag, og
lækkar þá brunabótagjaldið von-
andi að rttiiklum mun.
(Framhald).
—----♦-----—
Verðmætar hugsanir.
'Allar hugsamir mega að réttu
lagi kallast verömætar, því þær
eru grundvöllurinn til alls þess,
sem starfað er. En þær hugsanir,
sem gefa aí sér fljótastan og mest-
an gróða, eru hinar svonefndu upp-
fundnittgar. í þeim íelast hugsanir.
sem aðrir hafa ekki áður hugsað,
og þær httgsanir gefa af sér stór-
atiðæfi i mörgttm tilfellum. það er
ekki nauðsynlegt, að þessar hugs-
anir séu margbrotnar, því mjög
oft kemur það fyrir, að létitar og
óbrotnar hingsanir leiða fram ýms
verkfæri, sem eru sérlega verðmæt
og seljast á hvert hieitnili um viða
veröld. þær hugsanir gera eigend-
ur þeirra stórauðugia menn á afar-
skömmum tíma. Sem dæmi þessa
má raefna tnattninn, sem íyrstur
fann ttpp sftrúftina, sem trésmiðir
svo alment brúka í stað nagla, og
sem jafht er notuö í járn og aöra
málma, sem tré. það er sagt um
þann mann, að hann hafi gengið
alla leið frá Pliiladelphia til Wash-
ington til að tá einkaleyfi eöa lög-
gilding á þeirri hugsun sinrai. Og
að því fengnu græddi hann meira
en eina milfión dollara á þessari
einu hugsun. Skrúfan virðist þó
vera ó'brotinn hlutur og vandalít-
ill að gera, enda er hún tramleidd
með Iitlum kostuaði og selst mjög
ódýrt. En hugsunin, sem fyrst
framleiddi hana, reyndist dýrmæt.
Satna er að segja um mann
þann, sem fyrst hugkvæmdist það,
að festa “rubber” á endann á rit-
hlýjum, svo hægt væri að þurka
út stali, er rangt væru skrifiaðir.
Sú hugsttn gerði hann stórríkan á
stii'ttum tíma. Og konan, sem
fyrst httgsaði þaö, að festa málm-
vefju ttm endann á skóreimum og
bolredmum þuríti ekki að kvíða fá-
tæktar á eUi'áxum sínum, því þessi
óbrotna hugsun gaf henrai auð
fjár. Og sá, sem fyrstur lnigsaöi
tipp það ráð, að festa málmverjur
á tærnar á barnaskóm, fékk tvær
millíónir dollara fvrir þá hugsun.
Og þó er enginn hUitur einfaldari i
hugsun eöa gerð, en einmitt þessi
litla koparverja á barraaskónum.
j Mesti sægur at verðmætum upp-
! fundningutn hafa verið lei'ddar í
ljós fyrir tilviijun. Svo sem t. d.
þaö, að gera sykur livítan að lit,
í stað þess aö hann er mórauöur,
þegar hann fæst úr trjátn eöa reyr
það var gömul hæna, sem fyrst
vakti þá hugsiui, aö gera mætti
sykur hvítan. Hún hafði gettgið i
leir og boriö hann á löppunum á
votan sykur, þar setn hann lá á
akrinum. það var tekið eftir þvf,
að hvar settr hænan hafði stigið
fæti á sykurinn, þar varð sporið
hvítt. Vísindamenn gerðu' strax
gangskör að því, að rannsaka
þetta, og við þá rannsókn fundti
þeir aðferðina til að hvítlrita syk-
urittn.
Mælt er, að sú httgsun, er fvrst
gaf til kynna tnöguleikann til þess
að lvta dúka, hafi orsakast af því,
aö niaður nokkur tók efttr því, að
slefan kringum kjaftinn á hundin-
um hans var oröin purpuraxauö.
Hann fór að grenslast efti.r, hvar
hundurinn befði f'engið ætii fci-fct, og
varö þá þess áskynja, hvað hann
hafði étið. Með því fanmhann fyrst
ttr manna litunarefnið, og na-tta
sporiö var að finna litunaraðfierð-
ina.
Annar maðnr fann af tilviljun
aðferð til að búa til það sem á
ensku er raefnt “featherborae”, og
græddi auö fjár á þeirri hugsun.—
Anraar tttaður, sem eitt sinn stóö
fyrir framan pósthúsið í Washing-
ton og tók þar upp virspotta, sem
14g fyrir fótum hans, — fór aö
beygja víriun fram og aftur af
rælni íneöan hann var að ræða viö
kunniiiigja si'tin. Aö lokttm fékk
hann T-lögun á vírspofctann, og
við það myndaðist hugsunin um,
að búa til blaðafestur (“paper
fasteners”), og á þessari hvigsun
græddi hann stórfé.
þessi dæmi sýna, að eftirfcektin
er belfingur hugvitsins, og það er
áreiðanlega sannað, að hugvits-
miennirnir ertt yfirleitt eða jafnvel
ætið þeir, sem veita nákvæma eft-
irtekt jafnt því smáa sem stóra,
setn fratn íer í kringum þá.
Konur haía framleitt margar
nauösynlegar uppfundningar. Svo
er taliö, að þær hafi framkúu
hálft fjórða þúsutfd hlú-tri, er^ fiest-
ir eru notaðrir á heitnilum. Fyrsfca
einkaleyfi, sem konu var veitt a
19. öldinni, íékk Marja Kier árið
1809 fyrir strávefnað með silki eða
þræði. Frá þeirri upplundiiingu er
sprottinn alls konar stráviefnaður
hér í landi.
Einna einkennilegttst er npp-
fundning sít, sem raeíttd er “hrot-
verja", og sem er í því itinifalin,
að sá sem seifur vaknar straix og
hann byrjar að hrjóta. Verkiæri
þetta er í likvngrt við telefón. það
er svo lagað, að sá ritr seifur andar
í verkfærið, en undireins og hann
bvrjar að hrjóba, hringir bjalla
við eyra hans, svo hann vaknar
við það. Ekki mun þó uppfundn-
ing þassi hafa fært þeim manrai
mikinn arð, sem fýrstur fann hana
upp.
Önnur eitikeniiileg uppfuradraing
var breytanlegur prédikunarstóll.
Einn þrekinn safnaðarmeðli'mur í
Texas hafði fcekið eftir því, að all-
ir prestar voru ekki jafn háir,
sumir voru stuttir, aðrir langir.
Hann bjó því til prédikunarstól,
setn hækka mátti eða lækka eftir
vild, svo að presturinn gæti jafinan
haft b'löðin og biblíuna svo langt
eða skamt frá aitgum sér sem
hann vildi, og án tillits til þess,
hvort hann væri hár maður eða
lá'gnr. Sá, sem fyrst sté í stól
þenraa, var lágnr maður vexti, og
lagaði smiiðurinn stóUnti eftir
stærö hans og alt fór vel. En sá,
sem næst kom, var afarhár mað-
ur vexiti, svo að stófiinn náði hon-
nm lítiö miedra en í hné. Smiöur-
inn var 'þá veikur og gat ekki
komiö til að breyta stólnum, svo •
prestur varð að standa hálfboginn
yfir blöðunum sínum. En meðan á
ræðunni stóð, hafði hann af til-
viljun stigið á fijöður, sem var í
gólfi préddkunarstólsfns, og við
það hækkaði hann svo aö hann
náði presti í höku, er hann stóö
uppréttur. Up’pfundning þessi varð
smiðnum ekki að féþúfu.
Stálpenninn er ekki stórt v.erk-
færi, en sá, sem fann hann upp,
varð þó vellauðuigur af þvi. Og
þannig mætti telja- þúsundir af
hlutmn, sem virðast afar einfaldir K
að gérð og seljast ódýrt, en hafa
þó aflað þeim tnönnum auð fjár,
er fyrstir hafa hugsað þá up.p.
Ennlþá líður ekki sú v-ika eðá ,j
dagur, að einhver hitgsi ekki upp .
nýjan hlnt eða umbót á þvi, sem
giert hefir vcrið af öðrttm, og alt
af selst alt, sem talið er til ein-
hvers gagns. Og svo má ætla að
verði framvegiis. Svo leragi, sem ■
mannkynið helðttr áfram að hugsa^
j svo lengi verða alt af einhverjir til
þess, að framleiða nýjar hugsanir,
og nýjar uppgötvanir fæðast.
Sérstök smjörgerðar
kensla.
Vetrarkenslu tímabilið í smjör- ,
gerö við Manitoba búnaðarskol- '
annvbyrjar 17. janúar 1908. Nokkr- :
ir memendur hafa þagar innritað ;
I sig 'ti'l náms í þessari búnaðar- I
grein, og giefur það von um, að
fleiri neaniendur muni sækja raámið
á komandi vetri en nokkru sinni
fyrr.
Skift heftr veriö um nokkra af
ken'nurunutn, sém voru á siðasi.a
ári, og umbœtur gerðar í viniiu-
tækjum þessarar deildar, svo að á-
huginit niieðal fylkisbúa ætti aö
aukast meö ári hxierju á því, að
njóta kenslu í þessari deild búnað-
arskólans.
L. A. Gibson, efitirlitsmaðitr
smjörgierðarstofnana í íyjlkinu, er
kennari við skólann, en N. J. Kin-
nemann, eftirlitsmaöur mieð osta-
gerðarhúsinu í fjlkinu, kentiir osta
gerö við mjólkurbúsdieiild skólatts.
En efnaíræði og mælirag rjóma-
miagns í mjólk kenrair Prof. W. J.
Carsott. Nýrr’i kensludeiild heftr og
verið bætt við skólann. þar tru
kendar ýmsar aðferðdr til þess ;>ð
! finna, hve mikið vatn felst í smjort'
og öllum nauðsyntegum verkfær-
um hefir verið bœtt við á skólan-
U'tn> til þess aö g>era þess ir mæl-
ingar. Nemendttnum vierður kerat
að nota öll þessi vierkfæri, s\ o að
þeir geti gert mælingar í snijór-
gerðarhúsum heima í hiéraði. Sér-
stök áherzla vierður lögö á, að
kenna þetta, til þess að hægt sé
að framfylgja lagaákvæðum þerim,
sem takmarka vökvamagn í smjöri
og til þess smjörgerðin geti farið
sem bezt frani í smjörgierðarhús-
um fylkisins.
Við kennara skólans befir verið
bætt T. C. Whitie, B.tí(A., sem held
ur fyrirlestra í lyfjafræði og J. A.
Hand, B.S.A., sem veröur hjálpar-
1 maðttr skólastjóra Blacks i akttr-
I yrkjukienslu. Búpeningsrækt er nú
I undir umsjón Prof. Ruithcrford. I
j þessa deild befir verið aukið nokkr
um ágæ-tum nau.tgripumi, og gcfst
raemiendunum þar kostur á, að
kynraa sér einkenitii þatt á griputn,
er gerir þá verðmæfca ýmiist til
holda eða mjólkur. Smjör og osta-
gerðar memendum' veröur ekki satt
neitt inngiangsigjald að kenslu í
þeirri de'ild. En próf verða beikin
við erada keuslutímabilsins, og til
þess að fá fullnema S'kýrbeáni skól-
ans, verður ttemandinn að hafa
sótt kenslu yfir alt kenslutimiaibi'l-
tð og að fa ekki mdnna en 50 pró-
sent í ö'llum námsgneinum. Hann
veröttr að hafa haft 6 tnánaða utn-
sjón yfir ostagerðarhús’i eða smjör
geröarhúsi og á því ttmabili verð-
ur hann að senda skólanum skýrslu
af starfi búsins mánaöarlega. En
útskriftarbréf skólans £á þeir nem-
endur eingöngu, setn svo stjórna
stofnumini1 jþessutn, að eftirlits-
maður skólans telji þá íullnuma.
Innskriftargjaldið fyrir íbúa
Mani'toba fyrir stttnar eða v-etrar-
tímabilið er Í2.00, og f'vrir uitan-
fylkis nemendur |6.oo. Nem'endur
geta byrjað sumarnámrið hvenær
sem þ&'ir vilja í apríl.
FJtir fnekari upplýsingtim geta
menn snúið sér til W. J. CARSON
Agricultural College, Winni.peg.
Þóröur Stg^fðsson,
frá Svignaskarði. '
F. 7. nóv. 1882, d. 7. sept. 1907.
Ekki reynast örlög gljúp
J5vi kífs í gjósti,
Söknuður og sárin djúp
tívíða mér í brjósti.
Böli stráðum brautum á
Brestur ró og næði,
Aldinn skal en ungur má
.Evi slíta þræði.
Alt f beitni flýgur; fer,
Fýkttr í gleðiskjólin.
þú í æsku ein varst mér :
Elli vonarsólin.
Blótnin fölna, birtan dvín,
Brosið deyr á vörutn,
Minnis prúða niyndin þin
mun þó seánt á förum.
jEvitiðíir fögur fregn
Flytzt mieð fðilsanni :
þú varst þýður, gætinn, gegtt,
Góður og blíður manni.
Orkt fyrir föður hitis latna a
K. Ásg. Benediktssyni.
George Washinglon
Hinn fyrsti forseti Bandaríkj-
auna, George Washinjjton-, attdað-
ist 12. des. 1799. þegar menn
gexðu yfirlit yfir eigrtir hans, sem
h'aun lét eftir sig, kom það í ljós,
að upphæðrin var $489,135.22. Svo
mriikið fé átti enginn Bandarikja-
ntaður í þá daga, og - Evrópu
voru þeir fáir, og máske enginn,
sem meira áttu eða höfðu undir
höndum það ár. lín 100 árum
seittna var alt öðru tnáli að gegna
því árið 1899 voru inillíónicrar á‘
hverjtt strái. þá fianst ekki nokkur.
bœr af meðalstærð í Bandaríkjun-
um, sem ekki átti heima - fteiri en
einn millíóna eigandi.
George Washington átti 411523
ekrur af landi í þessum ríkjum. :
Virginia, Keratucky, Marylænd,
Pennsylvania, Ohio og New York.
Og þar fyrir utan átti hann bæjar
lóðir í bæjunum New York, Wash-
ington, Philadelphia, Atexzndria
(Pa.), Winchester, B-urkey Springs.
Fairfax lávarður átti miklar land-
eignir í Virginria dalnum og sömu-
leriðis 4tti hann lönd í Ohio, Ken-
tucky og Tennesseie, tril samans
600,000 ekrttr, setn Washington gaf
honum af óræktuðu landi fyrir
landmælinga starf hans. í þá
daga borgaði srig vel sú list, aö
kunna landtnæl'ingar, og var erink-
ar arðsöm atvinna. Og þá list
kunni Washington forseti, fyrir ut-
an skrifit, re'ikning og sknifstofu-
störf (bókhald). Aunaö hafði hann
ekki lært á skóla.
Faðir hans, Augnstin Wasbing-
ton’, andaiðist ]>egar annar son-ur
hans var 12 vetra gamall. Hann
eftirlét ekkju sinni og 5 börmttn
talsverðar eignir í löndum. Meö
konu sinni Mörtu eignaðist Wash-
ington forseti talsvert jaröagóss.
Faðir liennar var ríkttr jaröyrkjtt-
tnaður, að nafni Dandridiga. Hún
giftist jarðyrkjumantui Eust’is að
nafni, sem dó rangur. Hún var utig
og rík ekkja þegar Washington
giftist henni 1759. þá tók Washing
ton forsefci til að yrkja lönd sítt af
binttm mesta dttgnaði, og stund-
aði hvéiti og tóbaksrækt, múr-
sbeiiisgerð og fiskiveriðar. Meiiit
sögðn imi liann, að ltann iusfði
ekki ncritt skarpa dómgreiitd urtt
framtíöar möguteika, og kotn þaö
í ljós, að slíkt var ré'tt álitið.
Hann hafðri þá hugmvnd, að Berk-
ley Sprittgs i Morgan Countv,
lengst ttpp að Maryland nierkja-
lírau (nú í West Virgina, muitdi
verða stór borg. H.tnn kevpti bæj-
arlóðir á eyðiplássi og nefndi bæ-
inn eftir þáverandi ríkisst;óra i
Virgrinia, er Berk-ley hét. En hbn-
um brugðust þe.ssar vonir, bærinn
óx lítiö, ogvþann dag í dag er það
smábær.
Eins og allir jarðyrkjumenn og
stórbæitdur - þá daga, hélt Wash-
ington íorseti þræla. Og þegar
hann dó, voru þeir að tölu 124.
Og i erfðaskrá sinn.i uppálagði
hann konu sirarai, að gefa þræluti-
um fult frelsi effcir hennar dag.
Hún fifði matiit' sinn að eins 3 ár.
þá urðu þrælarrair frjálsrir. Han.i
leit einkum til þess, að hinar
svörtu fjölskyldur þyrftu þá ekki
að skilja lií.indri, — því þeigar ríkis-
menn dóu, þá voru þrælarnir seld-
ir sem annað góss á uppboðsþing-
um dánarbúaÁa, svo að menn,
konur og bötrl tvístruðust sitt í
hverja átti.na. þietta var, sem hon-
um fanst fika, synd, og vildi hann
koma í veg fyrir að þetta kæmi
fyrir þá þræla, setn höfðu unnið
honum af trú og dygð. Stærra
spor sté hann ekki - þá áttina að
komia í veg fyrir þrælahaldið, sem
ekki var heldur við að búast (á
þeim tíma.
Hið unga lýðveld'i Bandaríkin,
sern þá var aö myndast, þurfti að
f4 höfuðstað, þar sem hin ýmsu
riki þess höfðu árið 1785 íengið
samieri'gitttega stjórnarskrá. það var
á dögum Wasbingtons mikið skift-
ar skoðanrir um. það, hvar sá höf-
uðstaður skvldi vera, tyg eftir
margar og heitar umræður kom
mönnum saman mti, að láta hann
vera þar sem hann nú er, 160 míl-
ttr frá mynnrinu á fljótitju Poto-
mac, og til vinstri handar þégar
inn er komið. .Washington forseti
tók ekki mikinn þátt í þeirrí bar-
át'tu, en óskaði þó, að höfuðstað-
urinn yröi lengra vestur, Qg var
ekki frítt fyrir, að eiigin hagsmttn-
ir hieáðu áhrif á þessa skoðun hans
Hann 4tti 25,000 ekrur af landri í
West Virginiu. Og þegar hann aug-
lýsti sri'tt land til sölu, gleymdi
hann ekki að bend'a á, að það yrði
til mikils hagnaðar fyrir kaup-
anda, að laradrið væri í nánd við
hinn fyrirhragaða höfu'ðstað, sem
óiefað mundi verða reistur við
mynnið á hinu stóra Kanawha-
fijóti. Ríkið Virginria gaf 200,000
ekrur af laradi tril liðsforingja og
hsrmanna í Lndíána stríðinu, og
sá hriuti, setra Washiiigton forseta
hlotraaðist, var í raánd við Kan-
awha fijótið. Washington átti líka
5,opo ekrur í Green Couraty, Ken-
tucky. Hann átti þar hieima á sín-
um yngri árum, og hann lét lika
nokkra af sínum fá.tæku ættingj-
um ýaka sér þar bólíestu.
Menn kttnntt ekki aö hagnýta
sér notkun gas á dögum Washirag-
tons forseta, höfðu e.kki þekkingu
á því. En það var þó mierkitegt,
aö hann var gæddur þeim hæfileik-
tnieðal annara að bera skyn á það.
A landi hans við Kanawha fijótið
streymdi gas út í gegn um kletta-
sprungur niður við botn fljótsins
og ruddi sér braut upp á yfirborð
íljótsins gsgn tim flóðbylgjurnar.
Washiragton og menn hans höfðu
gaman af að kveykja á gasinu, og
láta það loga yfir vatnimi. þar af
hlaut sá staöur nafnið Burning
Spring Creek.
George Wasl.ington var “fyrstur
í striði, fvrstur i friði og fyrstur í
hjörtum landsmnnna sinna”. Hann
var líka fyrstur allra sinua satn-
tíðarmanna í því, að græða jarð-
neskan auð.
Há'ttvirtri ritstjóri Hvimskringlu.
Gerðtt svo vel, að ljá þessari smá-
ritgerð rvttrt í blaði þínu. Hún
fjallar mn hið heims'fræga mrikil-
mientri átjándu aldarinnar, George
Washiitgfcon, settr livert barnið
kannast við nm öl) hin víðlendu
Battdaríki, en siem þó lítið er talað
um nú á dögttnt. tíamt geytnist
raafn hans nreð vanafegu letri í
sögu Bandaríkj'anna, en ætti aö
vera skráð með logagyltu letri ó-
afmáanlegu urn ókomnar aldir.
Ri'tað 17. ok't. 1907.
tív. tíímonarson.
“AF HVICRJU ertn svoraa leið-
indalegur, 011 ?”
;‘Ö, hann Hans sonttr nrinn er
dæmdttr i 6 ntánaða Iregtringar-
hússvinnu”.
“þaö er naumast jtess vert, að
láta það auka sér leii'öind'i. Sex
mánitðir líða fljófct”.
“það er nú einmitt það, sem
itiér leiðist”.
Tönnur dregnar
sársaukalaust.
“ Plates ” falla vel og
fast að gómnum
Tannfillingar d e 11 a
e k k i úr
Verð san ngjarnt
New Method
Dental Parlors
Portage Ave. —móti Eaton’s
VVinnipeg