Heimskringla - 07.11.1907, Blaðsíða 7

H EIBSEEINGCA
'WÍTuiipeg, 7. H'óv. 1907.
Hann fékk kassinn.
Kinhvierju sinni voru nokkrir stú-
(Uiittíir staddir i Óöinslumlinum í
Uppsölum. Meðan jxiir genjru [rain
og aáfcur og hjöluðu um hiitt og
þstta, sáu þeir ungu og fallegu
landshöf'öinigjadóUirina koma gang
andii ásamt kemslukonu sinni, á
h-úöiiijiii til kirkjunnar. J>a scgir
emn af ungu mömmnum,' sonur íá-
taskrar ekkju, á [>essa leið : “líg
er v.iss um, aö frökenin myndi
kyssa luig, ej óg bæöi hana utn
að giera þaö". Lcagsbræöur hans
■ fóru að hlægja, og erinn af þeim,
,seni var mjiig ríkur, sagði : “Ertu
1 raun réfctri svo heiimsknr, að í-
niynda þér, að annað eiitis og þefcta
m’ini gicta átt scr sfcað, eða ertu
að segja þetta að gamni þínu?”
“það virðist ef til vill hoimsku-
kfft”, sa,gði fátaeki stúdentinn, “eu
óg sfceml víð það”.
Riki sfcú'den'binn, sem lité! t að
þebta gæti orð’iö efini i stórkost-
kjgt ganian, varö nú mjög ákafur,
°g bauð að veðja allunklu fc um
Þaö, að hann þyrði ekki aö biðja
u® þetta, auk l.eldtir að hann
fengi
því framigengt. F'átæki stú-
dvtítiii'ti samjvykti veðmálið, stin
var votfcfest samkvæmt venju.
Utn ]t,ið og þær gengu framhjá,
hr,t'kk stúdientimi í vcg fyrir þœr,
hieilsaði hæv-'crsklega, sneri sér svo
að dóttiir landshöfðingjans og
sagði bláfct áfi'am en kurfceislega :
“það er nú undir yður komið,
fröken, hviernig Irani'tiðarhorfur
,ni,|,ar verða í beiminum”.
“Við hvað eigið þér?” spurði
hun uudrandi.
“fíg er fátækur stúðent, sonur
fiáitækrar ekkju. Ef þér vi'ljið af
goðseini yðar gera mér þann
Rreiða, aö kyssa nuig, ,þá vinn ég
báfct veðmál, sem gerir tuér mögu-
að ljúka V’iö' náin mifct”.
“Ö, ekki annað”, sagði saklausa
nÚga stúlkan, “ef ég get stutt að
gæfu yðar tneð þesstvm litla greiða
þá væri iila gert af mér að g.era
Það ekki”.
Og um feið kys'ti hún hann rétt
oitis og hann væri bróðir hentiar.
Jxegar dóttir landshöfðingjans
k°m hieim frá kirkjumw’, sagöi hún
föður s'ínum frá jrtviki þessu. —
^ytst reiddist hanti og varð argur
1 skapj, cn svo vaknaði hjá honum
forvftni á, að sjá þenna djarfa
n,llKa ínaiin, sem liafði vogað sér,
a® náfgast dóttur sína á ' þenna
báfcfc. Hann gierði boð effcir stú-
úenlinum,,, seni kom undir «>ins, og
þnr eð hann svaraði hirni hrotta-
k,ga ávarpi landsliöfðiugjans að
cins með því, að segja hoiium frá
sfcar.fsomi sinni og erfiðleikum, og
sorg 0g baráttu móðurinnar fyrir
R<;r, einkasyni henniar, jiá vaknaði
kiá honum meðlíöan og hlýt't hug-
arþcl ttl
unglingsins, svo hann
bauð honutn að koma og borða
. ^.Íá sér tvisvar í viku.
ð’okkruin árum síöar, þegar stú-
dentimi var orðinn prófessor, varð
nn'ga frökenin konan hans.
--------.j.-------.
í DÖNSKUM kennaraskóla var
laerisveitnimim einti sinui fengið
Pnö úrlausnareíni aö lýsa því,
bvernig teXefón va>ri. E?n skýring-
lngin hljóðaði þannig : “Tielefón er
þannig, að maður talar inm i gat,
svo það heyrist í hintim endanum
af maiiiii’’.
KKNNARINN : “Hvar er eyjan
Cuba ?”
Nemiandinn : “það veit é,g ekki”.
K.: “Viei'/.tu hvaðan sykurinn
kemur ?”
N.: .“Já, við fátitn hann aö láni
hjá granna okkar”.
VERÐMETT IJÓN. — Ahorf-
endur dýrasýningar rvokkurar um-
krindu konu dýratemjaraiis og
spurðu hana spjörunum úr. Einn
jw-irra spnrði :
( “Iii’ það mögulegt, aö ljón geti
kosfcað f4,ooo?”
þau eru mjög misrnunandi að
verði”, svaraði frúin. “Öll ljón
eru ekki jafndýr”.
“Kg medn-u ljónin yðar — Brút-
us þarna t. d.”
“Ö, — Brútus! Hann vil ég
ekki missa fyrir $10,000“.
“Kr hanu v'irkilega svo mikils
virði ? ”
"Já, fyrir mig sérstaklega. Hann
át nefnilega íyrsta manninn minn”
í SÖMTJ MINT. — Hannes stór-
kaupmaður þnrffci eiuu sinni að
halda á tók, sem hann vissi að
granni sinn, hr. D. læknir, áfcti.
Hann semdi því til hans og bað að
lúna sér bókima. Sendntnaðuriiim
kom akur bókarlans, en með ’þau
skilaboð, “að bókin væri stór-
kairpmann'inum velkomim, ef hanu
vildi lesa hana á skrifstofn læknis-
ins, en sér vært ekki um, að láma
hana út úr húsinu”.
“Gott”, sagði Hannes, “við get-
um veríð án bókarinnar”.
HálFum mámiði síðar þurfti
læknirinn að lialda á dælu, t,il aö
vökva með hlóm, sendir því garð-
yrkjumann sinn til stórkaupmamis
ins, að lána dælu.
Stórkaupma'öurinn svaraði: “Eg
vil síðtir lána dæluna burt af heim
ilinu, en vilji lækiiirinn konna lting-
að', cr homiin velkomið að nota
dæluna í mímun blómigarði”.
henni það, sem hún hafði beðið
hatin um. Hún tekur við sápunni
og hkypur ofan að ánni'. þar þvær
hún hendur sínar með henni, kem-
ur aftur að vagnimnn, hnieigir sig
c\g segir með hægð :
“Kyssiö þér mú hendi mýia, kæri
húsbóndi, eins og þér gerið við
fallegu stú'lkurmar í borginni".
Kinhverju sinmi var Turgetvjev
staddur í kveldsamsæti í París, og
var hanm þá beðiirn að segja sögu
af rússneska þjóðlífinu. Hann stóð
í nánd við ofninn, siteri. bakinn að
honum og sagð’i þá þessa stirttu
sögu :
"Ungur sfcóreitgmamaöur var að
yfirgefa lahdeign sína í því skyrní,
aö fara til Pétursborgar, og dvelja
þar yfir veturinn. þegar liann er
að aka yfir lftla á, senv var á leið-
inud, mn'tir haivn einmi af ambátt-
um sínum, ungri og faliegri stúlku
“Sofía Andnewna”, segir lvann,
“nú er ég að lara til borgar'i.nnar.
Hvað á 'ég að kom.a með handa
þér, þegar cg kiem hcim-, lválsband
eða eitthvert annað skraut?”
"Eg vil ekkert skraut", segir
hún, “ien góði húsbóndi, komið þcr
meö sápustykki handa mér, af
sömii öeguiid og fímt hefðarnveyj-
arnar not-a”.
Brosandi hélt hann áfram leiS
sína og gfeymdi brátt slúlkunni,
en þegur vorið kom og hann l.jóst
til heimferðar, mttndi hann eít'ir
þessari undarlegu ósk.
HatJti mæ'tti liemni við ána, þar
seilt þau sáust scinast, og fékk
SAKNAÐARSTEF
eftir þÖRÐ þÓRDARSON. Dá-
inn 3. ágúst 1907. (Undar
uafni móöurimmar.
Dimt er í lofti og dimm eru ský,
dimt er á jörðu og sál minmi i.
óveðursniöur í eyrunum hlær,
sem ólgandi freyði hinn stormóðá
sær.
Alt er svo kalt, sem um hávietrar-
skeið, —
í hryröinmi og myrkrinu, hvar finn
ég leið,
sem börnin min geita nú gcngi ð og
ö'g?
Ö, guð drottinn, alvaldur, lýstti’
okkar veg!
Hvar sem að lít ég, ex hnggun eij
rnein, —
ég horfi á heinisins hfn sárköldu
mein.
því nú hef ég mist það, sem cátt
var mér alt,
svo etgi er aö greina, þótt íinmist
mér svalt.
Ó, dauöi, því tókstu hann frá mér
svo fljótt ?
Hví fyltyröu lijarta mi’tt heldimri
nótt ?
Hví sviiftiröu von mína sæltinnar
staf ?
þú sviftir mig þvi, sem að dr^tt-
inn inér gaf.
Ö, börnin mín litlu, siem blómin í
hlíð,
ó, björg V'cit jwi'rrt drottiinn trm ó-
komna tiö.
þa>u hafa mist 'fö-ður, ien faöiir ert
þú.
ó, frelsari, v,ertu þeim likusamur
nú!
Með brennheitum tárum ég bið nú
um náð,
ég bið nú um huggun þitt alvalda
ráö.
Friðaðu hjarta mitt, frdsari kær.
þú finnur, hve hart það af sökn-
uði slær.
Ó, elskaði vinur, nú ertu miér fjær,
á eilífðarlandi þú drotni ert nær,
þar alt af er gleði og ekkurt er
•’rygt,
þar aldrei fær skuggi á sál þána
skygt.
þökk fynir trygð þínia, iclsku ogást
umönniin, ka>rlcika — aldroi siem
brást!
Far vel, í annan og friðsælli heim!
Við finnustum aftur. þér aldrei ég
glcym’.
Ágúst Eiivarsson.
I>€ffar myndir yðnr cni stn'kkaöar cöa settar
I ramnxa hjá
Winnippe hcfiire Frarne Faetory
Jiá veröur þa® ve) gert. Myndin er stækkuö og sett t
umsjðrö fyrir aðeins «5.00. Náið 1 Jietta : — lOu málm-
myudir t ramma á 20c hver. KaupiC eina í dag.
l*lione 595 \«<»*«> l>aniv Ave
Kjörkaup
TILBÚID o« ÖALVAN-
IISÉRAÐ 1 WTFö: Sér-
staklega sterkar fótur 11 þuml.
í þverm«l............SfcOc
Sterkar kolafiitur .... Ií5c
Nömer 9 þvotta-“boilers”
fyrir..............$1.50
Þægilegir þvottaþunkunar-
standar, ftður$2.25, nú $1-25
Ráðugler f stormgluggana
yðar hefi ég; allar stærðir.
W. JOhnson,
Jarnvörusai.i
581 SAROENT AVENUE.
FÉKK FVRSTU VERÐLAUN Á
ST. LOUIS SÝNINOUNNI
Cor. Fort Street & Portage Ayenue.
Kennir Bóbhald, Vélritun, Símrítun.
Býr undir Stjórnþjónustn o. ti. Kveld
or datr kensltt Sérstök tilaögn veitt
einstakleRH. StarfshÖKunar sbrá ftí.
TELEFÓN 4 5
The Bon Ton
BAKERS & CONFECTIONER8
Cor. Sherbrooke & Sargent Aveoue.
Vertlar me& allskouar brauð og pœ, ald.
ini, vindla ogtóbak. Mjólk og rjótna.
Luooh Countor. Allskouar Caudies/
Koykpípur af öiJum sortum. Tol. 62ÍJ8.
A. H. RAROAI.
Selnr ltkki&tur og anuast um útfarir.
Allnr útbúuabur sé beeti. Knfremur
aelur hann al skouar minnisvarha og
legsteina.
121 NenaSt. Phone 808
^Dominion Bank
NOTRE DAME Ave. RRANCH Cor. Nro» St
Vér seljum peninRttévisanir bortt-
anlexar á íslandi og ödrura lönd.
AUskonar bankttstörf af hendi leyst
SPARIHJÓDS- DEILDIN
teknr ál.00 iun)ag og yfír og gefur hM«atn
gildandi vexti. sem leggjast viö íun*
sireónféö 4 sinnnrn 6 ári. 30.
júui, 30. sopt. 31. desembr
og 31. luarch.
MARYLAND STABLES
Hcstar til leign. irripir teknir til fóíurs.
Ef þú þarfuast oínhvorrar koyrslo, þa mun-
ift aö vór grfnm sérstakan gaum ab “BAG-
GAGE og EXPKEtíS” keyrslu. Telefón 520».
W. HrKenir, H|fH)di
707 Maryland St, audsivieiiis Wcilingtou.
MARKET H0TEL
14« PRINCESS ST.
P. O’COMNELL, eicandt, WIN.NIRRU
Ber.tu teRundii' a( viufönKUtn -inri
nm, adhlynuinR uóð húsið endnrbæt’
i»v«iiW»wwv^nswi^»v»v^
Winnipeg Seikirk & Lakc W‘peg Ry.
LESTAGANGUR:-
Fer frá elkirk — kl. 7:45 og 11:45 f. h.,
og 4:15 e. h. Kemiki’ til VV'peg — k). 8:5ai
f. h. og 12:50 og 5:20 e. h. Fer frá VV’peg
— kl, 9:15f. h. og 1:30 og 5:45e. h. Kum-
ur til Solkirk - kl. 10:20 f. h., 2:35 og
6: 50 eftir hádegi.
Vörnr teknar meó vógnunnm aOoins
á mánudögum og föstudögum.
FRÆÐIST U M V E R Ð
MITT Á ALLSKONAR
Innanhúss
Smíði
KINNIÖ
“ SHOW CASES ” OÖ
“ FIXTURES
amfðuð eftir fyriraöga yðar og sörstökum þðrfum. öleymið
ekki, að það borgar sig að panta strax úti-hurðir og úti-glugga
T.L.
Heitir sá vindill sem allir -eykja. “HversvegnaV\
af þvf hann er það l>esta som monii geta reykt.
Islendingar! muuiö eftir aft hiftja mn T. I4.
U NION MADE)
Wentern l'igai- l'actory
Thomas Lee, einandi Winnnipee
Woodbine Hotel
Stœrsta Billiard Hali I NorðToaturlindÍBti
Ttn Pool-borð,— Alskonar vta og vindlsr,
l.ennon á Hebb,
Elgendur.
Qiftingaleyfisbrjef
selur Kr. Ásg. Benediktsson,
477 Beverley St. Winnipeg.
Department of Agricultare and Immigration.
MANIT0BA
Land m<"»guleikanna fyrir bændur og handverkemenn, verka
menn. Auðnuból landleitemla, þar sem kornrækt, griparækt,
smjör og ostagerð gera menn fljótlega auðuga.
1906
1. il,141,537 ekrur gáfn 01,250,413 bushels hveitis. Að jafnaði
ytir 19 bushel af ekrunni.
2. Bændur lögðu yfir $1,515,085 f nýjar byggingar íManitoba.
3. í Winnipeg-borg var $13,000.000 varið til nyrra bygginga.
4. Bftnaðarskóli var bygður í Manitoba.
5. Land hækkaði í verði alstaðar f fylkinu. Pað er nft frá $6 til
$50 hver ekra.
6. í Manitoba eru 45.000 framfara bændur.
7. Í Mamtoba eru euþá 20 rnillfón ekrur af byggilegu óteknu
ábúðarlandi, sem er f vali fyrir innflytjendnr.
TIL VÆISI T-A.7ST TL>. LÆISJlD.lNrETÆÆ.
kouiandi til Vestur-landsins: — bið ættuð að sb<usa f t\ inniþeg
og fá fullar upplýsingar nm heimilierét.tarlöiul. og einnig um
önnur lönd sem til sölu eru hjá fylkisstjórniimi. járnbrautafélög-
um og landfélögnm.
Stjórnarformaðnr og Akuryrkjumála Ráðgjafi.
Skrifió eftir upplýsingmn til
Josenli Mm ke.
017 MAIN SC., WINNIPEG.
J»r. HHrtney
77 YORK ST., TORONTO.
ADALHKIÐUR
35 '
uni,
rt”.
vou'arglamjra í au
mér þykir vænt um þaó”, mælti
er betra, cn að láta tala um sig yfir
36
SÖOUSAFN HKIMSKHINGLU
1 ýN
' nmtal tim alt Kuigland. Mér þyk'ir vænt um, að
*>u baðst mig um að kom-a með þér hingað, og að
skyldi giera það”.
“það þykir mér líka”, sagði hún.
, Lavarðurinn hélt strax áfram : “það sem uú
'rrómn að gera, «r að villa fólki sjónir, og láta alt
‘fa seni bez* út, svo fólkið fái ekkert til að tala
°R það voua ég við g&tum ^jert”.
• Það brá fvrir dáli'tlum vonarglampa í augum
heunar. “I-Ivað
hún lágit.
“Já, alt
mcrt og leudifanigrt Enigllaiwi. Nú ætla ég að segja
Jer> úveruig ég hefi hugsað mér að h-afa það, Lady,
taron".
Kúu leit til hans alvarlega. “Æjtlar þú æfinlega |
'm kalla mig Ladv Caren?" spurði hún.
“Já, þii skalt haia full not af nafni þínu”.
"I’aft var ekki mitúning mín, en hvað þú misskilur ■
,, !K- M r fanst j>að að eins hljóma óþýðloigia”.
"þú gleymdr, að edniasta skilyrðið fyrir, að við \
’uum hér ei, að alt sé kalt okkar á milli. það J
'^rður alt af að viera svo. þú skilur það víst,
*'«ly Careti?”
Já, hún skildi j>að vel.
1 . eí þú vilt hlusta á mig í nokkrar mínútur,
skal ég skýra þetta betnr. Við skulum bæði
^Ua hér ,á Brookland, eu skilvrðm fyrir því, aö viö
"'m hér bæði heima eru þessi : þú getur valið
a[r.e'ns mörg herbergi og þú vilt, en ég hefi mín út
^r'r ruiig. Við iborðum hvort í okkar herbergjum
s 1,141 irt’g'ar gestir eru, þá vil ég að við borðum
• •Jiuati. þú ræður því, hvort jyú tekur j>ér húsmóð-
^ '^or^® “ða ekki. Eg ferðast burtu þcg-
mt r r*' ^aiyga 1* til, og verð edns lengi d burtu eins og
er ‘kí,r> þ" gietur gert það sama. Ég býð hing-
að vinv'tn imiium nær sem mér detrtur það i htig, og
það getur þú gert líka. Mér finst við vel geta búið
í sama húsi, án j>ess að hafa mikið saman að sælda”
Hann þagnaði og leriit framan í hana. “Samþykkir
þú þetta?”
“Tá”, maelti hún, “ég samiþykki alt sem þú óskar
eftdr”.
‘ þegar ég er heima”, mælfci hann ennfremur, “þá
skal mér vera ánægja í, að keyra með þér eða fara
skemtiferðir, hvort beldur riðandi eða gangandi. Og
hvaö jxniingnm viðvíkur, þá sLalt þú fá bankabók,
scm þú brúkar eftir því, sem -þér bezt líkar”.
það lék dalítið hros um varir bennar, þagar
l.ann sajgði j.et.ta, og hann tók eftir því, en ekki
skildi hami það íyren löngu síðar. Hún þakkaði
honum og habn stó-ð upp. “Við þurfum nú ekkert
meira að tala samans Lady Caren”, sagði hann. En
mundú ef'tir þvi, að ef jw á einhvern bátt þarft hjáilp-
ar við, iþá skal éig viera reiðuibúinn að veá'ta þér
hana”. Aftnr þakkaði hún honuin og gekk svo
heim til hússins.
Um kveldið áður en hún sofuuðd hað hún guð
heiti og innilega, að mýkja hjarfca hans, svo að
hattn með tima'imm elskaði sig.
ADALHKIÐUR
37
VI. KAPÍTULI.
það voru liðnar 5 vikur frá giftiiigunni. þau
höfðu heitnsólt náigramta sína og boðið þeim aftur
fil sín. AS eins j>agar giestir voru borðaði Aðal-
l.eiður í borðsalinim og tók sér þá húsmóðursætið
v'ið borðið. öllúm þótti gaman að koma að Brokk-
land. Aðalbeiður var svo vimgjarnleg við alla, og
öllmii þótti hún bæði falleg ojg skeintileg. það var
hreinasta unun að cins að horfa á hana, sagði fólkið.
ðláltiðarnar voru hinar ríkmatmlegustu, og alt var
gert lil að gera giestunum lífið sem jxegiiegast. A
eftir hverju heitnboði þakkaði lávarðurinn konu sinni
fyrir, hve hún hefði leyst skyldur sinar vel.af hend'i.
Allan þennan tima hafði hún nákvæmlega hlýtt
og farið ieftir j>uim lyrirskipununi, seni lvaun hafði
sett. Hún hafði aldrei komið' inn í lierbvrgi lvans.
Kúu hafði 'ikki séö hann nema á morgnana og á
sunnudögum, þtgar þau eftir venju óku saman til
kirkjunnar í I.j'Tine Regis. þegar óktinnugir borð-
uðu hju þoim, töluðu þau saman til að vekja ekkvrt
umtal. ]>egar þau óku saman, töluðu þau varla
orð satrlan. Og margan dag sáust þau alls ekki.
Aða.lheiður hafði valið sér herbergd f vesturparti
L'allarinnar. þau voru stór og björt. Úr einu her-
berginn lágu dvr ú't í garðinn, svo hún þurfti ekki
fremur en hún vildi, að ganga í gegnum g.nvgitui eða
gertaherbergin,
Annaðlivort vildi þjónustufólkið ekki taka eftir,
eða það alls ekki veitti sambúð hjónanna neina eftir-
fcekt. Vist var um það, að ckkii var ivm það talað.
Ráðskonan kom hvern morgun intv tdl AðalheiSar til
a-ð fá skipanir hjá benni fyrir þann daiginn. Og alt
j gekk eins og Aðalhaiöur vœri hin ána'gðasta. Fyrst
j hafði lávarðurinn oft seut til hennar og látið spyrja
1 liana um, hvort hún vildi aka, ganga eða ríða út
með honutn, en offcast var svarið J>að safiia • Hún
þakkaði fyrir og kvaðst vdilja vera hehna. Hún ætl-
aði sér ekki að ónáða hann um of, og vildi að hann
gæti v<erið frí og frjáls fyrir sér. Kf hún var stödd
í gestaherlx>rg'junum og heyrði til hans, flýttd hún
sér í burtu. Hann hafði tæpast vitað aí, að hún var
38
SOCjUSAFN hkimskr inglu
í húsinu, htfði hún t.kki ekið með hontim tdl kirkjunn-
ar og veriö við et gestir kotnu.
Hanu tók rólega og brosaudi á móti öllum j>ciin
lianiinigjuóskmti, sam hann fékk, og allir hrósuðu
honum fvrir, hvt hann hefði valið sér fagra og ynd-
is’.ega korni. Hann var mjög kurte'is <>g nákvæmur
vdð haua, þegar aðrdr sáu til, og þá roðnaði hún af
ónægju. þeir, sem sáu hana þá. héldu hana mjög
haniitigjusama. Hann gaetti þess vandlega, að tala
hlýlega til ht nnar, þegar aðrir heyrðn til, því hann
minn'tdst alt af jx-ssara orða hennar : “Hlífðu mér
af því ég er svo ung! ” Hann hlífði feniri á þennan
hátt. Kngiinn sá þann vegg, siem lá á niilli jxirra,
og xem hanti hafði sag't að dauðinn e'inn ga-ti ritið
niður.
Aðalheiður var ekki alveg svift hamingjunni.
Hún fann auðvitað, að ást hennar var einkisvirt og
hún haföi orðið að jxila skömm og niðurlæjgiingu, en
að náttúrufari var hún léttlynd og stnndum kom
það fvrir, að huu sörtg og hló e.ins og bartv, er enga
sorg jyekkir. þá Ivljójuiaði hin fa:gira rödd hennar um
Brooklands gömlu skrautsald, og gamla þjónvistu-
fólkið leit þá svo ánæg'jul^gH út, þvi þtiö stáð þá í
jx-irri trú, aö hún værd glöð og hamingjusö'm. það
komu þær stundir fyrir, að hún éirtist gleyma hin-
um svarta skug.ga, sem eins og grúfðd sig yfir lífi
hennar, -- þvi, að hún áfcfci þarm mann', senj vaegast
sagt, ekki elskaði hana.
Kn svo komu aítirr dagar, siem hún varla gat
yfirgefið herbergi sitt. þá fanst henni byrðin vecða
svo þung, og eina frelsisvonin væri dauðinn. En
guð er svo tnisknnnsamur, að loggja engum þyngri
byrði 4 herðiar, en hatin er feer um að bena.
Einn niorgtin bað lávarðurinn hana að finna sig,
og ef hún ætlaði að koma, þá findi hún Lann í bóka-