Heimskringla - 08.02.1912, Blaðsíða 6

«. Bls.
WINNIPEG, 8. FEBRÚAR 1912
HEIMSKRIN GLA
w
Sherwin - Williams
fyrir alskonar hrtamftlningn.
Prýðingar-tími n&lgast nú.
Dálítið af Jáherwin-Williams
hósmáli getur prýtt húsið yð-
ar utan og innan. — B ró kið
ekker annað mál en þetta. —
S.-W. hósm&lið m&lar mest,
endist lengur, og er áforðar-
fegurra en nokkurt annað hús
mál sem böið er til. — Koraið
inn og skoðið litarspjaldið.—
CAMERON & CARSCADDEN
QUALITY UAHDWARE
Wynyard, - Sask.
MARKET HOTEL
146 Princess St.
A móti inarkaOnnm
P. O’CONNEL'L, elgandl, WINNIPEQ
Beztn vínfftng vindlar og aðhlynning
góö. Isleuzkur veitingamaöur P s.
Anderson, leiðbe'nir lslendingnm.
JIMMY’S HOTEL
BEZTU VÍN OQ VINDLAH.
VÍNVEITARI T.H.FRASER,
ÍSLENDINOCR.
damom Thorpo, E/gandl
Woodbine Hotel
466 MAIN ST.
Stwsta Billiard Hall 1 Norðvestoríandinn
Ttu PooMviró — Alskonar vfnosr vind’ar
Qlstln^ og fæOi: $1.00 á dag og þar jfir
l.ennon A tlebb
Eiffendnr.
MARTYN F. SMITH,
TANNLÆKNIR.
Palrbalrn Blk. Cor Maln & Selkirk
Séffræðingur f GullfylJingu
og 3Ilum aðgerðum og tilbön
aði Tanna. Tennur dregnar
6n s&rsauka. Engin veiki &
eftir eða gómbólga. —
Stofan opin kl. 7 til 9 & kveldin
Office Heimilis
Phone Main 69 4 4. Phone Main 6462
A. S. TORBERT ’ S
PAKARASTOPA
Er 1 Jimmy’s HÖtel, Besta verk, é*r»t
verkfæri; Rakstnr I5c en'Hárskarður
2Sc. — öskar viðskifta íslendinga. —
A. N. BABDAIi
Selur llkkistur og annast nm ótfarir.
Ailnr útbóuaðnr sé beati. Enfremur
selnr hann aliskonar minnisvarða og
legsteina.
12; Nena St. Phone Garry'2152
Winnipeg Andatrúar Kirkjan
horni Lipton og Sargent.
Sunnudagasamkomnr, kl. 7 að kveldi.
Andartrúarspeki þá útskfrð. Allir velkom*
nir.
Pimtudagasamkomnr kl. 8 að kveldi,
haldar *Atur réðnar. Kl. 7,80 segul-lrekn-
ingar.
Silfurbrúðkaup.
Á annan dag jóla sl. heimsóttu
okkur nokkrir vinir og vandatnenn
okkar og samlandar, í tileini af
því, a6 þá voru liöin rétt 25- ár
frá giftingardegi okkar hjóna. Og
vorn okkur færöar heillaióskir og
gjafir. lYfir $20.00 í peningum lét
fólk þetta afhenda okkur á silfur-
diski, sem börn okkar og tengda-
sonur höfðu keypt í þeim tilgangi.
Diskinn með peningunum færi okk-
ur Mr. G. J>orgrímsson, tengda-
sonur okkar, með velvöldum orð-
um. Einnig voru haldnar tölur
mjög hlýkgar í okkar garð, og
ennfremur kvæði það til okk-
ar, sem prentað er hér á eftir.
Að því húnu var sezt við rausnar-
legar veitingar, sem hermsóknar-
fólkið hafði haft með sér, og okk-
ur ekki leyft að leggja þar néitt
til. 1 einu orði að segja keptist
hver við annan að gera okkur
þessa stund sem ánægjulegasta,
bæði með skemtilegum samræðum
og stuttum tölum, og söng, og
munum við lengi minnast þessar-
ar stundar með gleði.
Með lirærðum huga sendum við
gegn um þessar línur okkar ein-
lægasta þakklæti til allra þessara
góðu manna, sem sýndu okkur
slíka rausn vog velvild. Og sérstak-
kga þökkum við vinum okkar, hr.
G. Gunnarssyni og konu hans og
Mrs. O. Paulson, sem voru for-
göngumenn fyrir heimsiókninni. —
það var heldur ekki í fyrsta sinni,
sem Mrs.,Paulson hefir sýnt okkur
vinsemd með velgerningum ; og
er vert að geta þess um íeið, að á
síðastliðnu ári, þegar sjúkdómur
herjaði á heimili okkar, gekst hún
fyrir þvi, að hið isknzka kvenfélag
hér, sem hún og svo tilheyrir, gaf
okkur talsverða peningaupphæð.
Allar þessar íterknðu velgerðir
þökkum við, og biðjum þann að
launa, sem höfundur er miskunar
og mannkærleika. Hann veri ykk-
ur alt í öllu, kæru vinir og sam-
landar.
Pembina, N.D., 20. jan. 1912.
Erlendur ólafsson
Halldóra Magnúsdóttir
t SIIÆTJRBRÚÐKAUPS MINNI.
' I
Sit heill inn aldni og heil þú roskna snót,
sem hafið leyst af aldarfjófrðunigs starfið.
í hjúskapstíð nú telur ykkar sjót
hið tuttugasta og fimta sólarhvarfið.
Yið komum hér með glatt og vinljúft geð,
— því gleðin jóla er heilög hverjum manni —,
að heilsa ykkur heilla-ióskum með,
sem heiðurs-giestum, sjálfs í ykkar ranni.
Hver andi fyllist ást og vonar-frið,
þá aftur hækka tekur blessuð sólin ;
og einkar vel það eiga sýnist við,
að endurnýja brú5kaups-gle8i um jólin.
Við flvtjum hvorki ræðu’ í öfga róm,
né rósamál, sem fjöldinn skilur eigi,
en knýtum okkar kærust óskablóm
í krans á ykkar silfurbrúðkaups degi.
A samleið ykkar árin tuttugu’ og fimm
í ýmsum myndum birtist lifsins hagur :
Var stundum kalt, og stundum molla dimm,
en stundum líka bjartur sólskins dagur.
því tilveran er hamaskiftum háð,
og hrjóstrin mörg á löngum æfivegi.
J>eir eru ei margir — glogt ef að er gáð —,
sem gleðisólin vermdi’ á hverjum degi.
En þrátt íyrir alt og alt þið hafið þó
í eining kept, og náð að markstað sönnum ;
því þjóð i haginn betur enginn bjó,
en börnin sin að gera’ að nýtum mönnum.
Og þetta hlutverk þakka ykkur má.
En þungt er oft að velta skyldu-hjóli.
J>ið ættuð nú að njóta hvíldar fá,
við nálægð vina’, í eigin húsa skjóli.
JVaS er svo gott, að eiga bústað sér, —
með aldri þetta finnur sérhver maður :
J>á hugar-þrek og heilsa bila fer,
að heimilið er lífsins griSastaiður.
J>að er svo ljúft við lokið dagsvetkið
þar lúinn fá að kasta mæði sinni.
Með hugarró og hjartans innri.frið,
að horfa móti síðstu langferðinni.
J>ó döggin hrímgist, dafnað getur rós,
og dimm ei verður ellin þeim sem bíður,
ef kærleiks drottinn kveikir himneskt ljós,
þá kvölda tekur og á daginn liður.
Og sú er einlæg ósk vor hjónin kær,
þö æfisólin lækki göngu sína :
Á hærrur ykjcar, hér sem röðull skær,
að himins náð og blessun megi skína.
Fáfræði.
það hefir vakið talsverða undr-
un bæði á Bretlandi og annarstaö-
ar, hvað brezkir hermenn eru fá-
fróðir í sögu og landafræði, þrátt
fyrir það, þó þeir séu læsir og
skrifandi, og hafi gengið fleiri ár á
skóla.
1 einu af Lundúlna blöðunum,
“London Spectator”, voru nýver-
ið prentuð svör, sem 50 brezkir
nýliðar höfðu gefið við nokkrum
spurningum, er fyrir þá voru lagö-
ar. Sýna svörin ótvíræðlega íá-
fræðina á efsta stigi.
Spurningarnar og svörin voru
þannig : —
Hver var Aleixander mikli ? —
þrír svöruðu ré.tt ; 18 sögðu hann
haia verið konung á Englandi, og
24 höfðu ekki hugmynd lun, hver
hann var.
Hver var Nelson? — 13 svöruðu
rétt ; 17 höfðu heyrt hans að ein-
hverju getið, en 15 höfðu enga
hugmynd um, hver hann var eða
hvað hann hefði unnið sér til
frægðar.
Hver var Wellington ? — Átta
svöruðu rétt ; 13 höfðu heyrt hans
getið, þó ekki vissu, hvað hann
liefði afrekað ; 14 höfðu enga hug-
mynd um hann, og einn maður,
sem gengið hafði 5 ár á skóla,
sagði Wellington hefði verið borg-
arstjóri í Lundúnum.
Hver var Shakespeare ? — Átta
svöruðu ré.tt ; sextán vissu að
hann var skáld ; 11 höfðu enga
hugmynd um, hver hann var, og
einn maður, sem sqx ár haiði
gengið á skóla, sagði að hann
hefði verið fiskikaupmaður í Aber-
deen.
Hver var Napóleon mikli ?— Sjö
svöruðu rétt ; 4 vissu að hann
hafði verið hermaiður ; 16 höfðu
enga hugmynd um, hver hann var,;
og einn maður, sem átta ár haiði
gengið á skóla, sagði að Napóleon
hefði verið herforingi, sem hjálpað
hefði Englendingum til að vinna
sigurinn við Waterloo.
Hver er núverandi ráðaneytis-
forseti Breta ? — Sejctán svöruðu
rétt ; 19 höfðu enga hugmynd um,
hver hann væri, og fimm sögðu
það væri Mr. Winston Churchill.
Hvað eru Bandaríkin ? — Sepatán
svöruðu rétt ; 4 sögðu þau kon-
ungsríkí ; fimtán vissu ekkert, og
einn maður, sem sjö ár hafði ver-
ið á skóla, sagði þau brezka. ný-
lendu.
Hvað er Frakkland ? — Níu
svöruðu ré.tt ; sjö sögðu það keis-
aradæmi, og nítján höfðu enga
hugmynd um, hvað það væri, eða
hvar það væri.
Hvað er London ? — Tuttugu
og átta svöruðu rétt ; 5 vissu
eitthvað um hana ; tveir vissu
eJckert, og einn, sem haiði gengið
10 ár á skóla, hvað London vera
hérað á Englandi.
H'vað er París ? — Fimtán svör-
uðu rétt ; 10 vissu ekkert ; 4 sögðu
hana höfuðborgina á þýzkalandi,
og tveir sögðu hana eyju fyrir
norðan Skotland.
ímsar aðrar spurningar voru
lagðar fyrir nýliðana og voru öll
svörin þpssu lík.
MANITOBA
tekiferanna land4
Hér skulu taldir að eins fáir þeirra miklu yfir-
bnrða, sem Mauitoba fylki býður, og sýnt, hvers-
vegna. aliir þedr, sem óska að bæta lifskjör sín, ættu
að taka séx bóliestu innan takmarka þessa fylkis.
TIL BCNNDANS.
Frjósemi jarövegsins og loítslagið hafa gert Mani-
toba heimsfræga, sem gróðrarstöð Nq. 1 hard hveitis.
Manitoba býður bændasonum ókeypis búnaðar-
mentun á búnaðarskóla, sem jafngildir þeim beztu
sinnar tegundar á ameríkanska meginlandinu.
TIL IÐNAÐAR- OG VERKAMANNA.
Blómgiandi framleiðslustofnanir i vorum óðfluga
stækkandi borgum, sækjast eftir allskyns handverks-
mönnum, og borga þeim hæztu gildandi vinuulaun.
Algengir verkamenn geta^og fengið næga atvmnu með
beztu launum. Hér eru yfirgnæíandi atvinnutœki-
færi fyrir alla.
TIL FJARHYGGJENDA.
Manitoba býður gnægð rafafls til framleiðslu og
allskyns iðnaðar og verkstæða, með lágu verði ; —
Frjósamt land ; — margvíslegar og ótæmandi auðs-
uppsprettur frá náttúrunnar hendi ; — Agæt sam-
göngu og flutningatæki ; — Ungir og óðfluga vaxandi
bæir og b.orgir. — Alt þetta býður vitsmunum, auð-
æfum og framtakssemi óviðjafnanleg tækifeeri og
starfsarð um fratn fylstu vonir. Vér bjóðum öllum
að koma og öðlast hluttöku í velsæld vorri og þrosk-
un. — Til frekari upplýsinga, skrifið :
JOS. HARTNEY, 77 York Street, Toronto, Ont.
JOS. BURKE, 178 Logan Avenue, Winnipeg, Man.
A. A. C. LaRIVIERE, 22 AUiance Bldg., Montreal,
J. F, TENNANT, Gretna, Manitoba,
J. J. (iOLDEN,
Deputy Minister of Agriculture and Immigration.'.Winnipeg
VITUR MAÐUR er varkár með að drekka eÍDgöngu
hreint öl. þér getið jafna reitt yður á.
Drewry’s Redwood Lager
það er léttur, ireyðandi bjór, gerður emgöngu
úr Malt og llops, Biðjið ætíö um bauu.
E. L. Drewry, Mamifactiirer, Winnipeg
ÓLAFUR FRÁ NÚPI.
Hver, sem veit um heimilisfang
ölafs ölafssonar, frá Núpi í Dýr»-
firði á íslandi, sem flutti vestur
um haf um árið 1883, eöa litlo
síðar, er beðinn að senda vitneskju
um það til undirritaðs.
Guðjón S. Friðriksson,
478 Home St., Winnipeg
ÉG HREINSA FÖT
og pressa og geri sem ný og fyrir
miklu lægra verð, sen nokkur ann-
ar í borginni. Ég ábyrgist a5
vanda verkið, svo að ekki geri
aðrir betur. Viöskifta yðar óskast.
Guðbjörg Patrick,
757 Home St., Winnipeg.

T
t
t
Y
*
V
t

Skrifið yður fyrir
HEIMSKRIN GLU
svo að þér getið æ-
tíð fylgst með aðal
málum Islendinga
hér og heima.

S y 1 v í a 135
Hann laut niður og heyrði nafn sitt koma út á
•nilli opnu varanna.
‘Jack, Jack’.
Ilann brosti og varð viðkvæmur um leið.
‘Vesalings litla Sylvía’, tautaði hann. ‘Hana
idreyrmr um mig. Já, hvern annan ætti hana að
dreyma um ? Ég er eini maðurinn, sem hún hefir
kynni af í heiminum. Ég vildi, að við værum laus
,við þetta. það var heimska. af mér, að ráðast J
þetta. Ég hefði átt að bíða, þangað til hópur
tnanna hefði farið þessa leið. Hvers virði væri alt
gull Jieimsins, ef eitthvað yrði að henni ?
þessari spurningti var svarað á sama augnabliki
og hún var töluð. því í sömu andránni heyrðj
hann brak í runnanum bak við sig, og um leið og
hann sneri sér við, iékk hann liögg á höfuðið.
Ilann skatit, en gagnslaust, því hann svimaði
af högginu, og straix á eftir fann hann, að höndur
sínar voru bundnar saman á bakinu. Og um leið
sá hann sig umkringdan af 11 eða 12 mönnum; hann
sá líka, að Svlvía stökk á fætur og var um leið
gripin af einum af þorpurunum.
‘Jack’.
það var sem hnífur væri rekinn í hjarta hans, er
hann heyrði óp hennar, og hann reif og sleit í bönd-
in sem brjálaðnr maður.
þegar þessar gagnslausu tilraunir sáust, heyrð-
ist hæðlnishlátur. Skamt þaSan sat Lavorick á
hestbaki.
‘Haldið þið stúlkunni fastri, en gerið henni ekk-
ert ilt’. Sylvia brauzt um eins og trylt manneskja
og brúkaði bæði hendur og tennur, svo sá, sem hélt
henni, hafði nóg að gera.
Einn af mönnunnm barði Neville á ennið, svo
hann hné niður.
Voð-óp kom frá vörum Sylvíu. 1 ,
136 Sögusafn Heimskringlu
‘Nei, nei’, kallaði hún, ‘deyðið hann ekki. Ég
skal koma með ykkur mó'tstöðulaust’. Og hún
stóð kyr og horfði á Neville.
‘það er skynsamlegt af þér ý hvæsti Lavorick.
‘Rannsakið hann nú nákvæmlega. Hann hefir gull-
ið einhversstaðar á sér’.
Tveir menn opnuðu nú skyrtu Nevilles á brjóst-
inu, skáru beltið í sundur og héldu gullpokanum á
lofti hlæjandi.
‘Hérna er hann, foringi’.
‘það var ágætt’, sagði Lavorick. ‘Komið nú
með ungu stúlkuna hingað. Vertu nú róleg , »túlka
mín, eða ég skal —’ hann miðaði skammbyssunni á
Neville.
Svlvia rétti liendur sínar biðjandi að Lavorick.
‘Nei, nei. Ég vil — ég vil — ég vil fara með
ykkur, hvert sem þið viljið —, en þið megið ekki
deyða hann. Jack! Láttu mig — ó, látið mig fá
hann með mér. þið viljið þó ekki láta hann liggja
hér og deyja?’ Að siðustu féll hún á kné biðjandi,
við hliðina á hestinum.
‘þú ert auðmjúk núna,, unga stúlka’, sagði hann
brosandi.
‘Já, já’, sagði hún. ‘Minnist þess, að ég bað
Jack að vægja yður’.
‘Já, aí því é,g ‘var ekki þess verður að vera drep-
inn’, sagðir þú. Ég er ekki gleyminn’, sagði hann
og horfði ilskulega á hana.
Sylvía sá á svip hans hve miskunnarlaus hann
var.
‘Takið hann með ykkur’, sagði hún, ‘hann gefur
ykkur alt gull ð’.
‘Heimskingi, þú sérð að við höfum gulliö’.
‘þið skuluð fá meira. ó, verið miskunnsamir.
Við höfum aldrei gert ykkur neitt ilt, og hann gaf
yðnr líf. Gefið honum nú líf í staðinn’.
S y 1 v í a 137
Lavorick hló ilskulega.
‘þú ert nú búin að rugla nóg. Réttið þið mér
hana hingað upp’.
Maðurinn„ sem hafði haldið henni, tók hana upp
og lagði hana fyrir framan Lavorick.
Lavorick miðaði ennþá skamimbyssunni á Nev-
ille.
‘Nú’, sagði hann, gerið þenna svinshvolp rólegan
iil fulls, og svo skulum við fara’.
Einn af tnönnunum með gulltöskuna leit á Nev-
ille.
‘Hann er nógu róleg.nr eins og liann er’, sagði
hann þverúðarlega.
Kveinstafir heyrðust til Sylvíar.
‘Koanið þið þá’, sagði Lavorick. ‘Við höfum
Jxeði stúlkuna og gullið’.
Allir voru komnir á bak, nema þeir tveir, sem
voru hjá Neville, og annar þeirra var að hlaupa til
hestsins síns, og hinn ætlaði að gera það sama,
þegar Neville tókst að slíta böndin, sem héldu hon-
um.
Nokkrum mínútum áður hafði Neville komið til
sjálfs síns, en gat ekki hreyft sig.
þegar bandið slitnaði og hann losnaði, greip
hann skamimbyssu sína, sem lá við fætur hans.
Áður en maðurinn, sem næstur var, gat sagt
nokkurt orð, hafði kúlan úr skammbyssu Ncvjlles
þotið í gegnum hjarta hans, og féll sá dauður niður
samstundis.
Neville stökk yfir líkið, og kom auga á Lavorick
með Sylvíu fyrir framan sig. þegar Lavorick
heyrði skotið, spenti hann skammbjyssu sína og
sneri sér a6 Neville, — en þá staldrað hann við.
Tunglsljósið skein á hlaupið á skammbyssu Neviflcs,
sem stefndi beínt á höfuð Lavoricks.
‘Skjótið hann, einhver ykkar’, orgaði hann.
138 Sögusafn He(imskringlu
Meðan hann talaði, greip Sylvía skammbyssuna.
úr hendi hans og hleypti af. þar eð skammbyssn-
opið sneri að brjósti Lavoricks, þá hefði Sylvía
drepið hann, ef hlaupið, sem hún skaut úr, hefði ekki
verið tómt ; en áður en hún gat skotið aftur, þreif
Lavorick byssuna af henni.
Á þessu augnabliki hnóþaði eirm maJðurinn að-
vörunarorð til þeirra, og hestur Lavoricks, sem var
orðinn hræddur, sneri sér við og hljóp af stað.
Neville lagðist á kné, til þess að geta betur mið-
að. En svo varð hann efandi og stundi. Hann
var hræddur við það, að hann kynni að hitta Sylvíu
í stað Lavoricks.
Sylvía las hræðsluna í augum háns og kallaSi :
‘Skjóttu, Jack, skjóttu! ’
Hann skaut strajx, en hræðslajn um líf Sylvíu
orsakaði það, að kúlan þaut fram hjá höfði Lavor-
icks. Með sigur-hlátri sneri Lavorick sér við og
skaut.
‘Kúlan hitti Neville í fótinn. Hann datt ckki,
en haltraði að næsta tré;, og þar stóð hann og lyfti
upp höndum sínum. það var svo mikil sorg og
þjáning letrað í andliti hans, aS engin orð geta lýst
því. það var á þessu augnabliki, þegar liann sá
Sylvíu tekna frá sér, að hann varð þess var, hvc
kær hún var honumi.
‘Sylvía, Sylvía! ’ ómiajöi gegnum skióiginn, og;
svarið kom strax :
‘Jack, Jack! *
Svo féll hann, álram og alt var í kyrð.
Ti ! ny . , ; t . *• \