Heimskringla - 06.06.1912, Blaðsíða 2

S. BLS.
WINNIPEG, 6, JÚNI 1912*
HE1MSKB.IN GLA
Skýring.
‘‘AstaeÖan eina” h.eitir ritstjórn-*
arjjrein i Lögbergi nýlega, sem
aauðsynlega þarf að svara, vegna
þess, að hún hlýtur að tilbúa
ran,ga hugmynd uim afstöðu sveit-
arþurfalinga i ísleti/.ku mannfélagi,
og er þax fyrir utan særandi og
■xneiðandi þung þjóðarásökun.
A sama tima, sem Lögberg
hneykslast á stórvrðum Heims-
kringlu um samskotanefndina 1906,
þá hikar blaðið ekki við, að ásaka
alla íslenzku þjóðina um óráðvand-
lega meðhöndlun gjafafjár til sveit-
arómaga frá ómunatíð. þar er
sagt beinlínis : að sú regla hafi
viðgengist frá ómunatíð á Islandi,
að úthluta þeim e k k i gjafafé,
sem komnir eru á sveit á annað
borð.
Ég þekki ekkert dæmi til þeesa,
og trúi heldur ekki, að til sé nokk-
■urt dæmi uppá það, fyr en það et
sannað, vegna þess að það væri
beinn stuldur og skal ég nú fljót-
lega og auðveldlega sanna hverju
mannsbarni það.
Heima á íslandi er allur sveitar-
styrkur færður til r.eiknings ár af
ári, í því skyni, að sveitarskuldin
verði öll borguö á sínurn tíma, ef
ske . kynni, að þiggjandanum
græddust svo efni, að hann væri á-
litinn aflögu fær. Enda eru mörg
dæmi til þess, að þiggjandinn
sjálfur eða erfingjar hans hafa. að
fullu borgað sveitarstyrk. Hver
einasti þiggjandi er því auðsælega
Á þeim mun minni sveitarskuld,
sem honum hefir verið gefið á
! þessu eða hinu árinu, 0g þarf þeim
mun minna að borga, ef hann
kemst í þá tá. — Ilvað hafa þá
samskotaneíndirnar gert, ef nokk-
ur dæmi eru til þess, að þær hafi
svarað einum þiggjanda því, að
hann gæti ekkert fengið af gjafafé,
vegna þess að hann þægi af sveit ?.
þær hafa orsakað það, að hann er
i þeim mun meiri sveitarskuld,
sem gjöfinni numdi, og þarf, ef
hanu seinna verður þess megnug-
ur, að borga þeim mun meiri
skuld. lívað hafa þá slíkar sam-
skotanefndir gert ? Og bvernig er
siðferðisástandi þeirrar þjóðar var-
■ ið, sem iðkar slika meðhöndlun
>annara fjár frá ómuna tið ? Nei.
iÉg þverneita þessari ásökun fyrir
hönd íslenzku þjóðarinnar.
Allar ástæður, sem Lögberg fær-
ir fyrir því, að það sé að styrkja
sveitirnar en ekki einstaklingana,
að gefa þeim, sem þiggja af sveit,
eru hraktar með því, sem að fram.
an er sagt, nema hvað óbeinlinis
hjálp til sveitar getur legið í því,
að þiggjandinn aldrei verði fær um
að borga sina sveitarskuld.
Einsog hér á stendur, er verið
að tala um gjafir eða hjálp og
styrk tíl nauðstaddra þurfalinga,
en ekki reglulegra sveitarómaga,
sem enganveginti eru líklegir til
að borga sjálfir, og eiga enga að.
sem borga mundu fyrir þá. En þó
svo væri, þá hafa slíkir menn nógu
sárar tilfinningar af ástandi sínu,
þó þeim sé ekki talið til skuldar,
það sem þeim af hjálpfúsu geði er
eftirtölulaust gefið. því það stend-
ur ávalt óhrakið, að sælla er að
geia en þiggja.
E,g vil taka það hér fram, að ég
hefi ekki skilið Heimskringlu svo,
að hún setti sig á móti samskot-
um.meðal íslendinga hér til nauð-
staddra systkina heima, heldur
svo, aö nú væri tími kominn tif
að finna alvarlega að úthlutun
þess fjár. Mér þótti hún fara gíf-
urlega af stað að ósönnuðu máli,
en mcr sýnist nú, að það smám-
sarmin vera að koma í ljós, að at-
huganir Heimskringlu séu ekki ó-
þarfar. Ilin áminsta Lögbergs-
grein gengur út frá því sem sönn-
uðu máli, að enginn, sem þáði af
sveit, hafi orðið aðnjótandi gjaf-
anna hér að vestan 1906, og þvkir
það mun mannúölegra, aðf hjálpa
þeim fátæku, sem ekki þiggja af
sveit, heldur en að hugga þá og
styrk ja, sem þegar eru upp á sveit
komnir. Eftir sama mælikvarða er
mannúðlegra, að hugsa eingöngu
um að hjúkra þeim, sem komnir
eru upp á dekkið, heldur en að ná
þeim, sem veinandi fljóta á sjón-
um í kring. Slíkum hug»sunarhætti
þarf að útrýma, ef hann er annars
nokkursstaðar þektur.
Ef ritstjðri Lögbergs ætti líð-
andi móðir, systir eða bróðir
heima á íslandi, sem hann sendir
$100.00 að gjöf g«gnum ktinningja
sinn, en sá góði herra fengi þá
peninga alt öðrum mönnum, af
þeirri ástæðu, að móðirin var
bvrjuð að þiggja af sveit, þegar
gjöfin kom, — hvað mundi ritstjór
inn gera? Mundi nokkur maður
iíða slíka ráðsmensku ? Og hvers
vegna ættu þá margir menn í fé-
lagi, að líða^slíkt umtalslaust?
íslenzku blöðin okkar gera rétt f
því, að gangast fyrir samskotum
til bágstaddra systkina okkar
heima, en Islendingar hér eiga
jafnframt hedmtingu á því, að
blöðin vaki yfir því, að gjöfunum
sé úthlutað samkvæmt tilgangi
gefendanna.
Auðvitað gætu landar hér gefið
reglur fyrir úthlutun hverrar upp-
hæðar, sem þeim er send i því
skyni, að hjálpa nauðstöddum, og
gæti slíkt, ef til vill, haft blessun-
arríkari áhrif á einstaklingana og
þjóðina í heild sinni, heldur en í
lijótu bragði v.erður séð, — eink-
um ef samtök um slikar reglur
hér og heima gætu komist á.
þegar hjálpa á nokkrum ekkjum
druknaðra manna, og sent er jafn-
mikið 'fé og gert var 1906, þá ætti
slík hjálp að verða að verulegu
liði, með bróðurlegum samtökum
Og samvinnu, og ættu sveitar-
stjórnirnar, að geta staðið sig við,
að gefa upp smærri sveitarskuldir
þeim ekkjum, sem svo alvarleg til-
raun er gerð til að spila fótum
undir.
Einsog þessi greinarstúfur ber
með sér, þá er þetta ekki ritað til
a ð hindra nokkurn mann frá, að
leggja til hinna nýju samskota,
lieldur til að skerpa velsæmistil-
linningu hlutaðeigenda, leiða sann-
leikann í ljós, og bera af íslenzku
þjóðinni blekkjandi ásökun.
K a r 1.
Sambandsmálið.
Saga
II.
‘bræðingsins’
í síðasta blaði birtum vér breyt-
ingartillögur bræðingsmanna við
millilandanefndar frumvarpið og
lýstum áliti voru á þeim stutt-
lega. En lesendur vorir eiga heimt-
ingu á, að fræðast frekar um þetta
fóstur bræðingsmanna, og birtum
j vér því hér ágrip af ræðu, sem
Gísli lögmaður Sveinsson hélt á
fundi landvarnarmanna í Reykja-
^ vík þann 26. apríl, orðrétt eftir
þjóðviljanum. Er þar rakin saga
j bræðingsins ítarlega, og sýnt fram
j á, hvaða voði sé á ferðum nái
i l>ræðingurinn fótfestu. Ræðumaður
þekkir auðsjáanlega sína menn og
jer hnxitunum gagnkunnugur.
Ágripið, sem þjóðviljinn flytur
j af ræðu Gísla er sem fylgir :
Kvað hann mönnum hvergi á
landinu eins kunnugt um fiokka-
drættina og í Reykjavík — þar
þektu menn það bezt af sjón og
reynd, hvílíkur fjandskapurinn
hefði verið, a. m. k. í orði, hvað
i það var, er skoðununum skifti, í
einu orði sagt, hvílíkt djúp virtist
staðfest milli flokkanna : Heima-
stjórnarflokksins (sem ísafold alt
| fram að þeesu hefði kallað ‘‘inn-
limunarflokkinn”) " og sjálfstæðis-
flokksins (sem heimastjórnarblöðin
hefðn kallað óaldar og fjárglæfra-
flokkinn). — það segði Sig því
sjálft, að menn hefðu ekki getað
búist við neinxi góðu, er þessir
flokkar, eða forkólfar þeirra, alt í
einu, hefðu farið að hlaupa saman.
það hefði Og brátt komið í ljós,
að hér var ekki um neitt fagnað-
I arefni að ræða, — frá sjálfstæðis-
ojr landvarnar-sjónarmiði.
Um sögu þessa máls fórust hon-
xim þannig orð : Guðm. prófessor
Ilannesson hafði fengið þá flugu,
að sameina mætti flokkatvx um
]>að mál, er einmitt skifti flokkum
|i landinu, sjálfstæðismálið. Hann
slepti þessari flugu lausri og nokk-
urir meðal sjálfstæðisforingjanna,
svo kölluðu, glejqitu hana þegar.
Einkum virðist svo, sem Einar
skáld IljörLeifsson hafi tekið alveg
j sérstöku ástfóstri við þessa flugu
— það hefir mátt heyra á orðum
j lians og sjá af því, sem hann hefir
skrifað í seinni tíð. þeim hafði
j liðið illa, mörgum, er næst stóðu
: ísafold, alt frá því, er þeir urðu
að hröklast frá völdum í fyrra og
lekki síst eftir ósigurinn við sein-
ustu kosningar, þar sem flokkur-
inn var kominn í sjáanlegan minni
hluta. Og það er víst, að þeir hafa
inargir ekki séð scr á nokkurn
i liátt fært, að vera í minni hluta,
j ekki á nokkurn hátt borgið með
| því, að vera í andstöðu við stjórn
landsins.
þegar eftir kosningarnar voru
margir þeirra óðfúsir eftir því, að
fara að m a k k a við Kristján
Jónsson ráðherra, — eftir allan
kosningabardagann, sem frá hálfu
ísafoldar mest hafði snúist gegn
honum ; ætluðust þeir tii, að geta
með því tekið þátt í stjórn lands-
ins með honum, pg það með hjálp
hinna konungkjörnu, sem
sjálfstæðisforkólfarnir þó mest
höfðu ærst út af gagnvart Kr.J.!
Ef svona lagað ‘‘makk” hefði kom-
ist á, hefði það að vísu mátt
heita undur hin mestu og firn, ef
það hefði tekist (sem ekki varð),
en skfljanlegra var það þó en þaö
makk, sem þessir sömu menn/ísa-
foldar-liðið), eru nú komnir í við
sjálfa heimastjórnarmenn, “upp-
kastsberserkina” og “innlimunar-
tnennina” (á ísafoldar-máli), og
leitt hefir til þess bræðings, sem
nú er farinn að verða kunnur.
þegar ekki varð komist til vald-
anna með Kr. J., var ekki annað
fvrir en snúa sér annað — til
heimastjórnarmanna, sem nú áttu
að taka við stjórn landsins, þar
sem þeir voru komnir í meirihluta
Og tækifærið til samkomulags
gripu sjáLfstæðisleiétogarnir, þótt
undarlegt megi virðast, í sam-
bandsmálinu. Og ýmsir eru þeir,
j sem ætla, að það hafi greitt götu
þessa bræðings, að nokkrir af sam-
bræðingum (úr Káðum flokkum)
voru þegar komnir í annað makk,
um kola-einokunina!,
Aðal-verkið byrjaði þannig, að
Guðm. Hannesson leiddi þá sam-
1 an, nokkra forsprakka heima-
stjórnarflokksins og þá Hjörleifs-
svni (Einar og Sigurð) og Björns-
svni, Isaioldar, (Syein og Ólaf),
ásamt föður þeirraT Birni Jóns-
j syni, gömluðum og veikluðum.
En er þeir voru komnir á stað,
létu þeir G. H. eiga sig Og höfðu
, hann ekki með i ráðum, — þótt-
i ust geta ratað götuna! Og það
gerðu ‘‘sjálfstæðismenn” svo trú-
lega, að þeir tóku eigi náttstað,
iyr en þeir voru kamnir alla leið,
\-fir í hinar herbúðirnar. það hefir
x erið haft eftir G. H., að bann
liafi varað “sjálfstæðismenn” við,
að láta Ilannes Hafstein teyma
sig of langt ; en svo hafi hann
sagt, er hann eftir á frétti, hvað
þeir höfðu gert, — að nú hefðu
ménnirnir þó látið H. H'. teyma
sig í gönurít
þennan bræðing frömdu menn í
mesta pukri og óskaplegum flýti,
sem að eins eitt getur afsakað, en
j það er vond samvizka. þeir, sjálf-
1 stæðisforkólfarnir, ráðfærðu sig
ekki einu sinni viö flokksstjórn
j sjálfstæðisflokksins, enda þótt
nokkrir af sambræðingunum væru
j úr flokksstjórninni, og þeim kom
ekki til hugar, að leita álits
j flokksmanna yfirleitt um þetta
j mál, sem átti að verða að sam-
j komulagi milli flokkanna. þeir
j fóru beina leið yfir til heimastjórn-
j armanna og höfðu með sér mál-
gagn flokksins, Isafold.
Sýndi ræðumaður því næst fram
á mcð ljósum rökum, að niður-
j staða sú, sem þessir bræðings-
tnenn hefðu komist að, væri ekk-
j ert annað etx uppkastiö alræmda,
tnillilandaneíndarinnar frá 1908,
! tneS þeirn breytingum, sem “upp-
kastsmenn” sjálfir hefðu gert á
j því á þinginu 1909 (minni hluta
: breytingarnar), að viðbættu ör-
litlu öðru, sem vart myndi til
jneinna bóta. Hefðu sjálfstæðis-
j menn algerlega yfirgefið sínar fyfri
j skoðanir, hopað af þeim grund-
velli, sctn þeir hefðu áður barist
j á, og allir uppkastsandstæSingar,
j þar sem þeir væru nú gengnir inn
I á það, að óuppsegjanleg yrðu um
j aldttr og æfi þau tvö aðal-málin
(utanríkismál og hermál), sem úr
j því skæru, hvort um fullvalda ríki
væri að ræða eða ekki. Með þessu
gir.tu þeir fyrir það, að við gæt-
xim nokkurntíma hiigsað til þess,
að losna úr sambandinu (skilja
við Hani), þar sem lögfesta ætti
þessi mál (og þar með ísland) í
danska rikinu. Og svo langt lxo]>-
uðu ‘‘sjálfstæðismenn” aftnr á bak
að þeir gengu að því að geia það
eftir, sem' uppkastsmenn vorit
horfnir frá á þinginu 1909 ; aö
sambandið héti “det danske Mon-
arki” (hið danska konungsríki) og
að ísland væri í “Statsforbindelse’
(ríkishluta-sambandi) við Dan-
mörku. þeir ætluðust til, sem vteri
vcrra, en xxppkastið gerði ráð fyr-
ir, að 57. gr. stjórnarskrárinnar
yrði tekin upp í sambandslögin, og
þannig viðurkent íslenzkt sérmál
lag»t undir samþvkki dansks ríkis-
valds o. s. frv. Og þetta “nýja”,
sem nota ætti sem dulu til að
breiða yfir stökkið, er “sjálfstæð-
ismennf’ hopa frá stefnu sinni, hin-
um uppsegjanlega grxxndvelli yfir á
hinn ó óuppsegjankg»a uppkasts,
grundvöll — þessi ráðherra frá
okkur í Höfn (í ríkisráðinu), sem
“gæta ætti hagsmuna” okkar í
satneiginlegu málunum, væri auð-
sjáanlega ekkert annað en fánýtur
embættismaður, sem hirða ætti
sín laun, er ísland borgaði honum;
sngu gæti hann fram komið, eins
og frá honum væri gengið í bræð-
’ngsuppkastinu, þar sem Danir
gætu eins vel stjórnað þeim mál-
um á'íi háns, og létu Islendinga
sjálfráða, hvort þeir vildu hafa
hann þar eða ekki! — —
Um þetta hefði nú ísafold og
hennar nánustu fylgifiskar gert
bandalag við “uppkastsberserk-
ina” gömlu ; hefðu skuldbundiÖ
sig til með xxndirskriftum, að
fylgja fram miililandanefndarupp-
kastinu með þessum “breytingum”
— og mvnda til þess einn stjórn-
iiMlaflokk. þetta heiðu þeir gert
a™ í leyni og á bak við alla
flokksmenn svo að segja, Og síðan
gert og ætla sér aÖ gera öflugar
tilraunir til að veiða menn á
þetta “samkomulag”, án þess að
birta hefði átt xtim hvað samkomu-
lagið væri. Nú ætli þeir að hjálpa
fjandmömium sínuiu, vera fyrri til
að demba á þjóðina uppkastinu,—
gera það sama, sem ísafold hefði
hamast mest á móti og skammað
heimastjórnarmenn fyrir æruleysis-
skönfmum. Fær nú blaöiö öll sín
orð framan í sig — og verður nú
og þess menn, að styöjast við tóm
rök uppkastsmanna!i
Engin furða væri, þótt G. H.
væri að braska í, að koma þeasu
á — hann hefði víst alt af verið
veill fyrir “uppkastinu”, og nú
orðinn eins konar bræðingsmaður
j af guðs náð. Kynlegra væri með
sutna aðra, er hefðu snúist alt í
einu, svo sem Björn Jónsson — en
sjálfsagt væri vanheilsu hans að
einhverju að kenna. Eða Einar
Iíjörleifsson, sem talað hefði og>
skrifað, undir nafni og nafnlaust,
fram að síðustu tímum gegn upp-
j kastinu og uppkastsmönnum. Eða
j öig. Hjörleifsson, sem menn hefðu
haldið einna allra ýtnasta ílokks-
manninn (að ýmsra áliti nm of),
nú þegar nýhúið væri að ráða
hann tíl að vera í framtíöinni
stjórnmála-ritstjóra ísafoldar, — í
þeirri meiningu gert, að koma
henni úr þeirri pólitisku niðurlæg-
•ingtt, sem hxin nxi um hrxð hefði
verið í, hefði hann svikið flokk
sinn og stefnu, ásamt fleirum. En
|>eir tnenn, sem skuldbundið hefðu
sig til að styrkja hann með fjár-
framlögxxm til ritstjórnarstarfa við
ísafold, svo að uppi g*ti haldist
stefna og álít sjálfstæðisflokksins,
| gætu ekki verið við það bundnir
len,gur, er hann hefði komiö sér
; saman við heimastjórnarmenn, að
mvnda með þe m nýjan flokk.
Nokkrir af þeimr sem undir
heíðu skriiað skuldbindingu þess-
ara bræðingsmanna, hefðu líklega
verið til þess neyddir, á einn eða
annan veg, með röngum skýring-
um á samkomulaginu odi.
Nú hefðu Isafold og heimastjórn-
arblöðin myndað “hring” xxm
bræðinginn, ætluðu sér að útiloka
allar athugasemdir við hann, en
lofprísa samkomulagið á allalund,
með allskonar blekkingum og fyrir-
j slætti, eins og þeg»ar væri byrjað
á í þeim blöðum. 1 sameiningu
ætluðu.þau sér nú, að segja það
hvítt, sem er svart, Og svart, sem
er hxrítt! I
því værí örðugt aðstöðu fyrir
þá, sem ekki hefðu látið af sann-
færingu sinni, meðal landvarnar-
og sjálfstæðis-manna. Og fárán-
legt væri til þess að hugsít, að
mennirnir liefðu hlaupið til þessa,
til. eyðileggingar á sjálfstæðis-
ílokknum einmitt nú ; nú hefði
ílokkurinn af ým.sum ástæðum
j (svo sem hinu nýja bankafargani)
staöið svo vel að vígi., að lítil á-
stæða hefði verið til þess,að kasta
sér í faðminn á heimastjórnar-
ílokknum, sem -ekki hefði neitt sér-
lega glæsilega aðstöðu. En mönn-
j unum hefði sjáankga legið mikiði
j á, að komast í samábyrgðina,
ísafold væri nógu lengi búin að
tönglast á henni og .útmála gæði
bennar, — lsafoMar-liðið hefði nú
j efcki lengur getað verið án fyrir
xitan. Og txingunni væri það tam-
ast, sem hjartanu væri kærasttl
En þetta vrði sú argvítugasta
“samábyrgð”, sem hugsast gæti
þar sem “makkað ’ yrði um vel-
ferðarmát þjóðarinnar og þeim
miðlað, eftir því, sem samábyrgö-
arhöfðingjunnm þætti henta.
Kvað ræðtimaður það þó merki-
legt, að þessir forntx féndtxr skyldi
ekki þegar hafa farið að siðum
góðra ríkja og þjóða, er frið
semdxx sín á milli : að gefa upp
sakir allar og sleppa föngum öll-
tim lattstim! En þess yrði líklega
ekki langt að bíða, að bræðingur
yrði um fieira en sjálfstæðismálið.
En gegn þessari j’firvofandi sið-
spillingu yrðu allir góðir drengir
að berjast eftir mœtti, þótt reynt
vrði af sambræðingum á alla lund
að kæfa alla mótstööu. Landvarn-»
ar- og sjálfstæðis-menn, sem fylgt
liefðu fram réttu máli, án þess aö
j‘‘spekúlera” í hinti eður þessu,
yrðu nú aÖ vera fastir fyrir og
ekki láta þessa svokölluðu leið-
toga, sem svikið hefðu málefni og
flokk, tæla sig burt frá sinni sjálf-
stæðisstefnxx. Yæri mönnum hér í
Rvík engin vorktxnn, að átta sig
rétt á þessum bræðingi, en erfiÖ-
ara væri fyrir menn útífrá að
standast slík samtök, sem þessi,
því að ekki væri auöið, að láta þá
hevra eins mál manna og hér.
En nú er eldraunin fyrir dyrum.
ÞAKKARÁVARP.
HEYR! HEYR !
“Og Guð sagði: Alla daga ver-
aldarinnar skalekki vanta o.s.frv.”
En Patl BergsMon segir: Hf:ð-
an í frá og að eilffix amen, skal
ekki vanta; skyr og rjóma, mjólk
eða sýru, að 5B4 Miineoe Street.
HEYR! HEYRM
í tilefni af því slysi, er ég varð
fyrir 16. sept. sl., íinn eg mér
skylt, að þakka íólki fyrir þann
systur og hróðurkærleika, er það
hefir mér í té látið, og þakka ég
Mr. og Mrs. Pétri Hallssyni ; og
dóttur þeirra Jóhönnu, er kom
daginn eftir að slysið varð, og tók
yngsta barniö mitt og hafði það
J 6 vikur, án endurgjalds, og gáfu
mér peninga lik§.. Svo þakka ég
Ojr llr. og Mrs. Högna Guðmunds-
syni, er tóku eitt barnið mitt og
höföu það í mánuð, án endur-
gjalds, og þar að auki gáfu mér
peninga. Svo þakka ég Mr. Js
Straumfjörð fyrir alla þá hjálp,
er hann lét mér í té, bæði með
meðulum og ráðleggingum, nú sem
fyrri, án endurgjalds. Ennfremur
þakka ég Mrs. Kr. HaUdórsson, er
svo rausnarlega gekk fram í því,
að taka samskot, sem voru $67.55.
Svo þakka ég kvenfélaginu
“Björk”, er gaf mér $30.00.— Enn-
freimur þakka ég Mrs. G. S. John-
son, er með mestu stillingu og
þolinmæði stundaði heimili mitt í
fjóra mánuði. Svo þakka ég öllum
þeim, sem á einn eða annan hátt
tóku þátt í kjörum imínum, bæði
með peningum og öðrum gjöfum.—
Ennfremur vil ég þakka Mr. og
Mrs. J. Sveinsson, Mr. og Mrs,
Kr. Goodman og Mr. og Mrs. S.
Bálmason, er gengust fyrir því, að
-halda samkomu fyrir mig í Winni-
peg. — Svo vil ég þakka öllum*
sem hlyntu að mér í þær 7 vik-.
ur, er é,g var á spítalanum í Win-
nipeg. — Og svo þakka ég Mr. og
Mrs. J. Sveinsson, er tóku mig út
af spítalanum, og hafa haft ;mig
núna í 3 viknr og hlynt að mér
með öllu móti eins og framast
var unt,
Öllu þessu fólki bið ég góðan
guð að launa, þegar hrygðin slær,
Lundar P.O., Man.
Mrs. Kristján Féldsted.
DOMINION BANK
Hornl Notre Dame og Sherbrooke Str.
Hðfuðstóll uppb. $4,700,000.00
Varasjóður - - $5,700,000.00
Allar eignir - - $70,000,000.00
Vér óskum eftir viðskiftumverz-
lunar rnaniia og ábyrgumst afl gefa
þeim fullnægju. Sparisjóðsdeild vor
«r sú stærsta sem nokkur banki
hefir f borginni.
íbúendur þ<»ssa hluta borgarinn-
ar óska að skifta við stofnun sem
þeir vita að er algerlega trygg.
Nafn vort ’er fulbrygging óhul'-
leika, Byrjið spari innlegg fyrir
sjálfa yður, konu yðar og börn.
- QEO. M. MATHEWSON, Ká6sma8ur
Phone «airy 5450
Notice!
Rural Hunicipalty of Gimli.— Sale of Lands
i for Arrears of Taxes.
By virtue of a warrant issued by the reeve of the Rural
Municipalty of Grimli, undir his hand and the corporate seal of the
said Municipalty, bearing date the third day of May A. D. 1912. To
me directed, and commanding fne to levy upon the several parcels
of land hereinafter mentioned and described for arrears of taxes and
costs. I do hereby give notice that unless the said taxes and costs
are sooner paid I will, on Tiuxrsday the twenty seventh day of June,
A. D. 1912 at the hour of two o’clock in the afternoon at the Muni-
cipality office, in the Village of Gimli, proceed to sell by public
auction the said lands for arrears of taxes and costs.
Ðescription Arrears Costs Tctal
S. W.qr. E.............. . $67.43 .50 $63.03
S. hf. of S. E qr. 3-18-3 E 23.01 ,50 23.51
S. W. qr, 27 18 3 E 34.44 .50 34 94
N. W. qr. 29 18-4 E 68.32 .50 68.82
S. E. qr. 1 19-3 E 57.85 .50 58.35
N. hf. of N. W.qr. 4 19-3 E 38.54 .50 34.04
N. E. qr. 5-19 3 E 49.78 .50 50.28
N. W. 9-19 3 E 71.71 .50 72.21
S. E qr. 1(> 19-3 E 45.14 .50 45.64
S. E. qr. 14-19-3 E 56.56 .50 57.06
N. E. qr. (i 19 1 E 63.46 .50 63.96
N. W, qr 21-19-3 E 50.34 .50 50.84
S E. qr. 25-19-3 E , 67.32 .50 67.82
N. hf.of N. hf. of S hf. 5-20-4 E. 71.46 .50 71.96
S. hf. of N. hf. of S. hf. 5-20 4 E 71.46 .50 71.96
Lot 23. Bl. 1. Pl. 891 Fr. 21-19-4 E. 17.75 .50 18.25
N. E. qr. 36-19-2 E 41.55 .50 42.05
S. W. qr. 30-20-4 E 40.19 .50 40,69
N. W. qr. 19-20-4 E 62,24 .50 62.74
S. W. qr. 16 20-4 E 69.23 .50 69.73
N. E, qr. 18-20-3 E , 38.68 .50 39.18
N. hf. of S. hf. 32-20-4 E 101.77 .50 102.27
N. W. qr. 31-20-4 E 38.97 .50 39.47
Dated at Gimli this eighteenth day of May, A. D. 1912.
E. S. JÓNASSON, Sec.-Treas.
NOTICE!
The Village of Gimli.—Sale of Lar.ds for
Arrears of Taxes.
By virtue of a warrant issued by the Mayor of the Village of
Gimli, to me directed, and'bearing date the saventh day of May A. D.
1912, commanding me to levy upon the several parcels of land herein
after mentioned and describfed for the arrears of taxes due, thereon
^nd costs, I do hereby give notice tliat unless the said arrears of
taxes and costs are sooner paid, I will on Saturday the twenty-ninth
day of June A. D. 1912, at the hour of ten o’cIock in the foienoon, at
the Council Chamber in the Village of Gimli, proceed to sell by
public auction the said lands, for arrears of taxes and eosts.
Description Range Arrears CoSTS Total
Lots 435 and 136 1 $ 9.70 .50 $10.20
Lot 130 1 4.10 .50 4.60
Lots 23 and 24 1 9.70 .50 , 10.20
Lots 17 and 18 1 9.70 .50 10.20
Lots 1 and 2 1 9.70 .50 10.20
Lots 55 and 56 1 8.98 .50 9.48
Lots 132 and 133 '2 8.56 .50 9.06
Lots 46 and 47 2 8.56 .50 9.06
Lots 127 and 128 3 11.19 .50 11.69
Lots 5 and 140 4 11.95 .50 12.45
Lots 6 and 139 4 11.95 .50 12.45
Lot 44 4 5.98 .50 6.48
Lot 48 4 7.85 .50 8.35
Lot 82 4 6.95 .50 7.45
Dated at Gimli this hventieth day of May A. D. 1912.
E. S, JÓNASSON,
Secretary-Treasurer, Village of Gimli.