Heimskringla - 21.11.1912, Blaðsíða 6

*. BLS- WINNIPEG, 21. XÓV. 1012.
dKIUSKKlKGLA

MARKET HOTEL
146 Princess St.
á möti markaOnom
P. O'CONNRLL. •Igaadl. WINNIPEÖ
Ðaatn rtnföog rindlar og aöhlynning
róó. Ialenaknr v©itingama£ur N.
Halldórsson, leiðbainir lalendingnm.
JIMMY’S HOTEL
BKZTD VÍN OO VINDLAH.
VÍNVKITABI T.H.FHA8KH,
Í8LKNDINGOB. : : : : i
damoa Thorpa, Elgandl
Woodbine Hotel
466 MAIN ST.
Bkaiita Billiard Hall 1 Nordveatnrlandlnn
Tln Pool-boró.—Alakonar vtnog vlndlar
ðlitlOM og f»01: $1.00 á daff og þar yflr
Lenaon ék. He»)>
Riarendnr.
Hafíð þér bústrKgn til sðla ?
The SUrlifbt Furnitare Co.
borgar hæsta verð.
593—595 Notbe Qame Ave.
Slmi (iarry 3884
A. H. NOYES
KJÖTSAU
Cor, Sargcnt & fieverley
Nýjar og tilreiddar kjöt tegundir
fiskur, fuglar og pyisu-r o.fl.
SIMI SHERB. 2272
18-12-12
i
DOMINIQN
HOTEL
523 MAINST.WINNIPEG
Björn B. Halldórsson,
oigandi.
Legsteinar
A.L.MacINTYRE
selur alskyns legsteina og
mynmstöflur og legstaða
grindur. Kostnaðar fiætlanir
gerðar um innanhús tigla-
bkraut
Sérstakt athygli veitt utan-
héraðs pöntunum.
A. L. HacINTYRE
231 Notre Dame Ave. WINNIPEÖ
PHONB MAIN 4422
8-12-K
Fréttabréf.
NOME, ALASKA.
19. okt. 1912.
Herra ritstj. Hkr.
I>aÖ ber ekkert hér ö8ru fremur
til tíöinda, og hefi ég því ekkert
aö senda, þaö til frétta gseti tal-
ist eða fróðledk fyrir lesendur Hkr.
þaö er þetta sama aðhafst á öll-
um ársins tímum, nefnil. náma-
vinna ; alt starf og erfiði lýtur að
því, að leita gulls og a5 grafa það
úr jörðu, og eins og pengur all-
staðar og í öllum tilfellum, er
gæfumismtinurinn stórmikill ; mik-
ið fkiri tapa en græöa ; nokkrir
eræöa stórfé, en fjöldinn tapar
stórfé, begar á alt er litið.
Yfirkitt var næstliðið sumar
eitt með þeim allra bez.tu, bæði
hvað tíð og afuröir erfiðis snertir.
Vorið kom snemma og haustið
var óvanalega þurt og milt upp
til 10. þ. m., að veðrið nokkuð
sviolega snerist í kulda ; að öðru
levti gott, þar til í fyrra dag, að
stormur kom á og hriðarbkyta,
sem nú er orðið að mildu, hálf-
gerðu regni.
Engin veruleg framJör hefir átt
sér stað við “quarts” náma enn ;
það eru bara fáeinir fi-litlir ein-
staklinvar, sem verja tíana sínum
og efnum í aö leita þar gulls og
gacfu. Velvild sú, sem kaupmanna-
einingin sýndist að bera til þeirr-
ar náma-tegundar, er mjög að-
gerðalaus um þessar mundir. 1
fyrra gengust þeir fyrir félags-
myndun og höfðu saman nokkurt
£é ; keyptu maskinur, bygðu
mylnu, unnu af og til næstliðinn
vetur ; gengust fyrir meira fé-
safni, og rifu svo niður mylnuna í
sumar og fluttu hana og vélarnar
á annan stað og settu í stand >og
þar við sitja þeirra aðgerðir enn
sem komið er.
Graftrarvéluun (dredges) fer alt
af fjölgandi trueð ári hverju, og er
það ljós vottur þess, að sú náma-
vinna borgar sig.
Hr. Christ Guðmundsson seldi
kjötverzlun sína, og vinnur nú í
'‘quartz”-námu, sem hann hefir
stóra hluteign í, og sem gefur
góðar vonir um góð erfiðislaun.
T>að hefir soðið og sýður enn í
pólitiska pottinum hér. Fyrst var
bardaginn um, að ná í fulitrúa
embætti f>-rir Alaska á satnbands-
þingi (Congress) ‘Uncle Sam’s” ;
um það sóttu tveir Repúblikanár
og tveir Demókratar, og einn S'ós-
íalisti. Kosning fór fram 13. ág.,
og fór þannig, að gaimli fulltrúinn
(Rep.) vann ; á tveim næstliðnum
árum haföi hann sérstaklegu unn-
ið kjósendum sínum verðuga við-
urkenningu með því, að fá lög-
leitt þingbundna stjórn fyrir Al-
aska. Kosningar til þessa fyrsta
þings fy-rir Alaska eiga fram að
fara 5. næsta mán., og eru því
undirbúnings æsingar að reyna að
ná í stjórnarsætin nokkuð hávær-
ar, og sækja um það menn af öll-
um stéttum og stjórnmálaflokk-
um. þá exu og sambandskosning-
arnar ollandi hita og báværð, því
allir flokkar hafa einhverja með-
haldsmenn, og allir gexa það bezta
sem þeir geta í að níða hver ann-
ars pólitík og upphefja sína eigin ;
allir ganga þe,ir fram undir merkj-
um “hreinnar saonfæringar” og í
umboði “kærleika og réttlætis”
(?' Tá, þedr þrúka skynsemina
vel! ?
T»að, sem Heimskringla hefir
haft meðferðis um ísland og Can-
ada hefði verið góðs vilja vert og
fróðlegt hefðu málspartar gætt
þess, að styðja ættjaröarást sína
með sönnun rökum ; órökstutt loí
um eitt land og last um annað
hefir — eins og það á að haJa —
lítið gildi. ísland hefir tapað en
ekki grætt á umræðunum ; vel-
vilji eða ættjarðarást verður svo
bezt að liði, að á gaUana sé bent,
og að leidd séu rök að þvf, að úr
þeim sé hægt að bæta. ísland, að
hnattstöðu til, stendur illa að
vW, en þó ekki svo, að ekki megi
að stórum mun bæta úr göllum
bess. Geti bað orðið sannað, að
ísland hafi námur ýmsra málana
(sem ég er sannfærður um að það
hefir), bá £á færri en vilja tæki-
færi með auð sinn ; en það er
það, sem öll lönd þarfnast, ef
þarfleg fvrirtæki eiga að þrífast;
“neningar eru afl þess sem gera
skal”, og með peningunum kæmi
fólkið, sem er annaö skilyrði fyrir
góðri afkomu þjóða. þetta tvent
verður Island að fá frá öðruin
þjóðum, og hafi það námur, fær
þaö það ; í þvf liggur möguleiki á
að bæta úr gjaldþoli og fólkseklu
landsins. Náma-auðlegð i dregur
fólk og peninga fremur öllu öðru,
sérstaklega, ’þegar um náttúru-
snautt land er að ræða.
Með vinsemd,
S. F. Björnsson.
Kaupið Heimskringlu
FYRIRSPURN.
Herra ritstj. Viltu gera svo
vel og svara eftiriylgjandi spurn-
ingu í þinu heiðraða blaði.
Eru ekki til lög, sem algerlega
fyrirbjóða, að spilað sé up>p á pen-
inga, hvort heldur í heimahúsum
eða á veitángahúsum, eða hvar
annarstaðar sem er ? Ef svo er,
hvaða sekt llggur vrð því að spila
upp á peninga kveld eftir kveld
við nágranna sína og syni sína,
ýmist í heimahúsuin eða þá á hót-
elum bæjarins ?
Fáfróður.
S v a r : Nei. Að eins er
‘gambling’ bannað meö löguan ;
en 'gambling' er í því fólgin, að
sá, scm hefir spflahúsið, taki hluta
af því fé, sem um er spilað, sem
þóknuu fyrir sig, svo sem eins og
endurgjald fyrir húsaleigu.
Ritstj.
Rafurmagnsleiðsla.
Byff«injnim©istftr«r! UtiB okkur tilboð
um 1 jÓHTÍrn ojf r*furmagn«<l«i0*la í húsin
ykkar. VorO rart ©r saunifjarnt.
TalsímI Ga-rky 4108
THE H. P. ELECTRIC
0&4 NOTRB DAMB AVB
. (ADKNDUR: KomiO og RiélO mfur.
’ ma*ns straujám o«
suOn áhOid oUkar. ©ÍDnifr Onnur rafurmajrns
áhAld. Kf ©itthraO for aflaaa kallið OARK Y
4108 » komiO t.l 664 NOTREDAME AVE
Eins Og við.
(Kvæði ílutt á samkomu í Selkirk, þegar Good-
templara-stúkurnar frá Winnipeg heimsóttu
systurstúkuna þar).
Við komum til að kveikja ykkur ljós,
Við komum til að rækta fagra rós.
Við komum til aö knýta trygðabönd.
Við koinum til að rétta ykkur hönd.
þið eigið saima óvin eins og við.
þið otið söinu vopnum eins og við.
þið heyrið' sömu hrópin eins og við.
þið heiminn viljið laga eins og við.
þið sjáið sama sortann eins og við.
þið sólarljósið þráið eins og við.
þið kennið sama kuldans eins og við.
þið klakann viljið bræða eins og við.
þið finnið sama fúann eins og við.
þið föllnum blómum hjúkrið eins og við.
þið illgnesinu eyðið eins og við. i
þiö cruð mild í dómum eins og við.
þ-iö standið við sama stýrið eins og við.
þið slefnið að sama landi eins og við.
þið heyrið brimið belja eins og við.
þið bjargiö skipbrotsmönnum eins og við.
þið bcrið sömu byrði eins og við.
þið breiðar eigið herðar eins og við.
þið hafið meðnl heilnæm eins og við.
þið lijartasárin græðið eins og við.
þið hafið góðar gáfur eins og við.
þið getið framkvæmt mikið eins og við.
þið haldið ykkar eáða eins og við.
þið eigið langa framtíð cins og við.
þið farið á alla fun-di eins og við.
þið fastar hafið reglur eins og við.
þið S}"ngið sömu söngva eins og v-ið.
þið setjið út á dansinn eins og við.
þið munið standa stöðug efns og við.
þið styðjið veikan bróður eins og við.
þið kærleikseldinn kyndiö eins og við.
þið kvartið ekki um fátækt eins og við.
R. J. Davidspn.
MANIT0BA.
Mjög vaxandi athygli er
þessu fylki nú veitt af ný-
komendum, sem flytja til bú-
festu í Vestur-Canada.
þetta sýna skýrslur akur-
yrkju og innflutninga deildar
fylkisins og skýrslur innan-
ríkisdeildar ríkisias.
Skýrslur frá járnbrautaíé*
lögunum sýna einnig, að
margir flytja nú á áður ó-
tekin lönd með fram braut-
um þeirra.
Sannleikurinn er, að yfir-
burðir Manitoba eru einlægt
að ná víðtækari. viðurkenn-
ingu.
Hin ágætu lönd fylkisins,
óviðjainanlegar járnbrauta-
samgöngur, nálægð þess við
beztu markaði, þess ágætu
mentaskilyrði'. og lækkandi
flutningskostnaður — eru hin
eölilegu aðdráttaröfl, sem ár-
lega hvetja mikinn fjölda
fóflcs tii að setjast að hér í
fylkinu ; og þegar fólkiö sezt
að á búíöndum, þá aukast
og þroskast aðrir atvihnu-
vegir í til’svarandi hlutföllum
Skrifið kunningjum yöar — segið þeim að taka sér bóliestu i
Happasælu Manitoba,
Skrtfið eftir frekari upplýsinguru tií ;>
{$) 30S. BURKE, Tnduttrial Ilurenu, Winnipeg, ManitotnL.
JA8. HARTNEY, 77 Yurk Strut, Toronto, Ontorio.
J. P. TRNNANT. Oretna, Manitoba.
W. W. UNBW0RTH. Emerson, M anitoba;
S. A BEDF0RD.
Deputy Minnister of Agriculiure,
Wmnipeg, Manitoba.
Meö þvl aö biCia »flnlega nœ
‘T.L. CIGAR,’* þá ertn viss aö
fá ágœtan vindil.
T.L.
* L . CJ G AR>;
(t'NION MAPE)
Wewtern Clg»r Psetory
Thomas Lee, eigandi WinunipeK
**«**##*****#*#*##*••«>
LTITUR MAÐUR er varkár með að drekka ein-í
Y göngu hreint öl. þér getið jafna reitt yður á. 4
z
i
DREWRY’S REDWOOD LAGER
það er léttur, (reyðandi bjór, gerður eiugöngu
úr Malt og Hops. Biðjið ætiÖ um hann.
«
4'
4
4»
]E. L. DREWRY, Manufacturer, WINNIPEG. j
• «
«r
HORNI MAIN ST. & ALEXANDER AVE.
Húsmunir af öllum tegun^um.
Vandaðar vörur, auðveldir borgunar-
skilmálar.
Komið og finnið oss.
1164 Sögnsafn Heimskringlu
#íðasta la?ri vildi þessi góða kona, að alt gengi sinn
«étta gang, — að öllu yrði skýrt frá, því það var
ekki nema rétt.
Daginn eftir óveðrið mikla stóð hún ásamt dótt-
ur sinni í forstofunni og skar rúsínukökuna í stykki,
en úti fyrir og undir trjánum í garðinum voru Til-
rode krakkarnir og litu forvitnislega inn um dyrnar,
er stóðu upp á gátt. þau þorðu eigi nær, því gólf-
ið var eins biettlaust og snjóhvítt og svunturnar
mæðgnanna ; og svo stóíj Hanná. við borðið með
Stóran kökudisk í hendinni, óg leit illilega til þeirra,
et lítill fótur kom upp á þrepskjöldinn.
Húsmóðir, dóttir og vinnukona sáu alt í einu
jskugga bera við dyrnar. Hnifurinn féll úr hendi frú
<>riebel og hún rak upp stór augu. Jú, þetta var
áreiðanlega hr. Markús, fósturbarnið hennar, eins og
haiin alt af kallaði sjálfan sig ; — en það var sem
befði hann breyzt, því nú stóð hann þarna svo tigug-
legur og glaður, og viö hlið hans var stúlka í hvít-
um kjól, með gráan hatt. þann hatt hafði frú
Griebel séð í kirkjunni í Tilroda, í/amtmannsstólnum,
og þetta hlaut því að vera frændkona amtmannsins,
kenslukonan ; og sá var sannarlega steinblindur, sem
sá ekki strax, að giftingarköku-talið var ekkert
spaug ; en alt hafði borið svo skjótt að. Maður
mátti skammast sín fyrir, að hafa ekki veitt þessu
neina eftirtekt. En þau skyldu nú samt ekki hafa
gaman af að sjá undrun hennar. Hún strauk því
höndunum um svuntu sér, gekk nokkur fet á móti
þeim, hneigði sig kurteislega, benti á kökuna og
sagði : ‘það ér ekki þessi, hr. Markús’.
Hann hló. ‘Nei, fyrst skulum við hafa trúlofun-
argildi, eins og venja er til, Agnes’. Svo gerði hann
heitmey sína kunnuga, og á meðan átti Hanna fulti í
íangi með að aftra krökkunum inn, er þrengdu sér
áfram, til þess að geta þess betur séð framan í fall-
‘Bróðurdóttir amtmannsins 165
egu brúðurina í hvíta kjólnum. Hún var ekki
drembilát ; hún tók straoc hanzkana af höndum sér
og hjálpaði svo Lovísu að skifta kokunni upp á mflli
barnanna. En á meðan sótti hr. Markús lyklakippu
og kom svo rétt strax með fult fangið af vínflösk-
um úr kjallaranum ; svo fengu börnin sitt glasið
hvert af rauðvíni, og herragarðseigandinn fékk heit-
mcy sinni alt, er hann hafði í buddunni og átti hún
svo að skiíta þvi upp á miiíi barnanna. Meðan' hún
stóð á þrepskildinum innan um þau, horfði frú Grie-
læl á hana og dreypti um leið hugsandi á víninu við
og við. Fingur stúlkunnar voru móleitir og harðir
og unflir blúndunni á hálsi hennar glitraði á gullpen-
inginn góða, — og svo andlitið. Hún sjálf hafði
sagt, að lengi mætti leita að öðru eins andliti. Nú
þagði hnn, sagði hreint ekkert, en klingd-i að eins
glasi við lir. Markús og óskaði honum til hamingju.
Síðar mcir gekk hún upp á loft með hjónaefnun-
um, því Agnes hafði óskað eftir að fá að sjá horn-
herbergið. Hún benti á myndina af gömlu skóg-
varðarfrúnni, og sagði íbyggin ; ‘Ungfrú, í þessari
varð hann fyrst ástfanginn hér í Ilirschwinkel ; ungi
húsbóndimi okkar varð gagntekinn af fallega, málaða
höfðinu, gulinu lokkarnir töfruðu hann’.
‘Gullnu lokkarnir hefðu orðið það siðasta til
>ess, velæruverðuga frú Griebel’, hló herragarðseig-
indinn. 'Nei, ég dáðist mest að henni eftir að ég
hafði kynst hinum innra manni hennar’. Hann sneri
sér alvarlega að heitaney sinni. ‘Svo blíðleg og góð
og svo veikbygð að sjá, og þó svo viljasterk. þessi
undarlega sameining hafði áhrif á mig undir eins og
ég kom hingað og kendi mér að skilja og meta þig,
Agnes’.
Hin unga stúlka, sem hann nú blíðlega dró til
sin, hafði aldrei komið til Ilirschwinkel rneðan gamla
frúin var á lífi, því hún hafði helzt kosið einveruna á
166 S ö g u s a f n II e i m s.k rin g 1 u
heimili sínú ;f' en frúin hafði oft komið að Gelsungen
og lært þar að þekkja og meta bróður- og fóstur-
barn amtmannsins. þar hafði hún líka safnað grös-
tnn, og Agnes hafði alt af verið með henni, hvort
heldur hún var í skóginum. eða úti á víðavangi.
Nú leit hún tárfullum augum um herbergið, þar
sem vcggirnir báru vitni um alla baráttu einsetu-
konunnar, — alla sorg hennar og svo þegjandi undir-
gefni. Hingaö til hafði hún að eins getað litið með
virðingu upp í bogagluggann, er hún átti ledð fram
hjá. Nú'mátti hún koma inn, og hér átti hún að
vera, þangað til unnusti hennar sækti hana og fæ,ri
með hana heim til sín.
'Meðan hin hávirðulega írú lifði fanst mér alt af
litla glerllúsið, hornið þarna, líkast skrautgripa-
I skríni, fúlt af alls konar blómnrn, og um jólin voru
j bar inaíblóm og túlípanar í gluggunum eins og í
jfallegasta blómahúsi’, sagði f'rú Griebel. Ó, já, það
l.var eitthvað svo frumlegt við gömlu konuna, hús-
nióðtir okkar, — skáldlegt, en hreint og beint’, sagöi
Lovísa niín. En hún var líka hagsýn og skjótráð ;
hið nvtsama varð ávalt að ganga á itndan öllu öðru.
Já, já, þar var ekkert drabb. Jæja, það sem ég ætl-
aði að segja, hr. Markús, var, að nú fer að verða
þröligt uin gesti þína hér, — húsið er of lítið —’
‘Kæra frú Griebel, þú m-átt ekki hræða mig
svona ; ég ætlaði að koma með einn ennþá. Sonnr
amtmannsins er nú kominn heim’.
‘Hvað? Hann frá gulllandinu ?'
‘Sá hinn sami. Hann hefir verið veikur. þarf
að ná heilsu sinni aftur hér, og auðvitað verð ég í
Hirschwinkel eins lengi og ég get. þú verður því
að reynast úrræðagóð’.
‘Auðvitað verð ég það. Ég læt þig hafa setu-
stofuna mín, og hér uppi, — já, láttu mig um það’.
I nókkra daga höfðu gluggatjöldin í hornstofunni í
4
Bróðúrdóttir amtmannsins 167T
•N
skógvarðarhúsinu verið dregin upp, og börnin frá
Tilroda, sem léku sér í skóginum, sáu hjónaefnin
ganga þangað daglega. Sjúklingnuin kiö nú mikltr
betur. í fyrstunni var hánn mjög fámæltur. Hann
hafði vónast eítrr, að þurfa 'aldrei framar að sjá
herragarðseigandann, sem hafði veriö sjónarvottur
að hinu hryggilega ástandi hans. Hann halði beðið
bæði Agnesi og skógvörðinn, að segja ekki frá veru
sinni þar', því hann viídi gleymast 'sem fyrst fólkinu
á herragarðinum. En nú kom þessi lagíegi og tígu-
lpgi maður að rúmi hans dag eftir dag og hjálpaði til
að hjúkra honum. Hið bróðurlega, 'hreinskilna við-
mót, er. herragarðseigandinn sýndi honum, fékk hann
að Ioktini til að gle\rma áumdngjaskap sínum.* Og
það,. að hjakigan átti að falla i hluta ^ins eftirleiðis,
gaf honum iiýtt fjör ; frá þeim degi að honum var
sagt það, var eins og yrði hann sterkari og vilja-
meiri.
Jietta Víir áð eins nokktir hluti af byrði þeirri,
sem hr. Markús hafði létt af herðum unnustu sinnar.
það reyndist miklu erfiðara að eiga við gamla amt-
manninn. Hann vildi ekki með nokkru móti sleppa
voninni um Californiu gullið. Hann brosti fyrirlit-
lega að hverri efasemd þar að lútandi, og hann áleit,
að allur efi ætti rót sína að rekja til öfundar. En
er herragarðseigandinn, fyrsta daginn sem ungfrú
Franz studdist við handlegg hans úti fýrir dyrunum,
sagði gamla manninum, að skógvörðurinn hefði feng-
ið bréf frá svni hans, þá varð hann þögull mjög, þvf
hann þóttíst vi'ta að engra peninga væri von. Með
hverjum degi færðist heimko-ma sonar hans nær og
nær, og foreldrum hans var sagt, að hann kæmi með
ekkert heim annað en hjarta fult innilegrar ástar tiT
þeirra og einlægan ásetning, að vinna fyrir þeim það
sem eftir væri æfmnar. Fréttin nm dánargjöf gömlu
vinkonu þerrra reyndfet samt græðandi plástur. —