Heimskringla - 07.01.1915, Blaðsíða 2

fMJS. 2
HEIMSKRINGLA
WCWTVN. 7. JAVtiA*, mí
*
Forsendur dómsins
í kyrkjumálinu.
(NiíSurlag).
Síra Bjöm B. Jónsson í Pembina.
Næsti sérfræSingur, sem ber vitni fyrir
sækjendur, síra Björn B. Jónsson, vitnaði
mm þetta efni á þessa leið: “Hefi verið for-
8eti kyrkjufélagsins síðan í júní 1908, eftir-
Kiaður síra Jóns Bjarnasonar. Islenzka
kyrkjufélagið stendur ekki í neinu sambandi
▼ið kyrkjuna á íslandi, var myndað 1 885,
standa nokkurir íslenzkir lúterskir söfnuðir í
því, þrjátíu og fimm eða fjörutíu söfnuðir
heyra því til nú. Kyrkjufélagið heldur sér
ákveðið við p 1 e n a r y - innblástur heil-
agrar ritningar, sem algjörlega sannrar í öll-
wn 8má-atriðum og fyllilega innblásinnar í
öllum efnum...........Kyrkjufélagið hefir
lýst yfir því, að það haldi fast við fullkom-
inn innblástur biblíunnar.......Eg er sam-
þykkur þeirri skilgreiningu, sem síra Krist-
hm Ólafsson hefir gefið á kenningunni um
p I e n a r y - innblástur. Kyrkjufélagið hefir
ekki með nokkuru móti skjalfest, að það
játi nokkura sérstaka tegund innblásturs ritn-
mgarinnar. Það hefir ekki gjört það með
neinum grundvallarlögum eða í nokkurri
trúarjáteingu sinni, en það var skilningur
kyrkjufélagsins. Ég veit ekki af neinni yfir-
lýsingu á undan yfirlýsingu Friðjóns Frio-
rikssonar 1909, þar sem framsetning þessa
atriðis var gjörð. Mér skilst sú yfirlýsing
merkja, að kyrkjufélagið hafni rétti einstakl-
ingsins til að hefja trúarhugmyndir sínar upp
yfir heilaga ritningu. Hver, sem hafnar nokk-
urum parti ritningarinnar, gjöri sig með
þvt útlaga lúterskrar kristni......Það er
engin kyrkjufélags-samþykt í þá átt, að sá
sem neiti að játa sérhvern kafla biblíunnar,
verði trúvillingur frá lúterskri trú.....”.
Við framanritaðan vitnisburð, ásamt við
grundvallarlög safnaðarins og kyrkjufélags-
íds og gjörðabók kyrkjuþingsins og yfirlýs-
koguna, sem viðurkendi minnihlutánn sem
Þingvalla-3Öfnuð, létu sækjendur málsókn
sína sitja. Báru þá sakborningar fram til-
lögu um, að málinu væri vísað frá, sökum
þess, að sækjendum “hafi algjörlega mis-
hepnast, að sýna nokkura glögga og gagn-
gjörða trúarbreytingu eða fráhvarf frá trúar-
játningum af hálfu sakborninga eftir grund-
vallarlögum safnaðarins og kyrkjufélagsins,
eða eftir nokkurri opinberri yfirlýsingu eða
akjali frá öðrum hvorum þessarra aðilja". Og
það er augljóst, að tillaga þessi var réttmæt
og hefði átt að ná fram að ganga. Henni
Yar 3amt sem áður synjað og sakborningar
lögðu fram sannanagögn sín. Það er eftir-
tektarvert, að alt til þessa sézt ekkert orð,
hvorki í kæruskjalinu, né í framburðinum
um þá staðhæfingu, sem nú kemur fram og
cæmist rétt að vera af undiiréttinum, þ. e.
að grundvallarlög þessi gjöri rá'o fyrir og
hafi verið samþykt með ráð fyrir gjörðri trú
á plenary -innblástur biblíunnar. Sak-
borningar höfðu litla vitnaleiðslu, framburð
einungis tveggja vitna, sem nær yfir aðeins
fimm blaðsíður hinnar prentuðu skýrslu, af
hundruðum saman af blaðsíðum með sann-
anagögnum, sem á endanum voru framlögð.
Báðir málsaðiljar létu við þetta sitja og báru
þá sakborningar aftur fram tillögu sína um,
að málinu sé vísað rrá; var því aft jr neit-
að. Málinu var þá frestað frá því í marz
og þangað til í október, en á því tímabili var
úrskurður gefinn sakborningum í vil, en var
síðar úr gildi numinn, og málið tek.ð fyrir á
ný til þess að koma fram írekari vitnaleiðslu í
Grand Forks; hið fyrra réttarhald fór fram
í Pembina.
Síra Björn B. Jónsson í Grand Forks.
Síra Björn Jónsson var þá kallaður fram
í annað sinn og gagnspurður. Framburður
hans er svo: “Það er ein tegund innblásturs,
sem nefnd er ósjálfráður (mechanical) inn-
blástur bi’blíunnar". Hann var spurður: “Er
slík kenning (kenningin um ósjálfráðan inn-
blástur biblíunnar) viðurkend af lútersku
kyrkjudeildinni? Og var svar hans svo:
“Ekki eins og eg skil ósjálfráðan innblástur.
Ósjálfráður innblástur er sú skýring innblást-
urs, sem heldur því fram, að hinir heilögu
höfundar glötuðu persónuleik sínum og sam-
leik, urðu eins og einhver verkfæri í guðs
hendi, svo að þeir voru eins og penni í hendi
höfundar, en persónu-vitund þeirra átti eng-
an þátt í því, er þeir rituðu. Þessi skýring
er ekki sú viðtekna skýring eða kenning um
innblástur í lútersku kyrkjunni. Sp.: Þér
hafið þegar skýrt fyrir réttinum, kenninguna
um p 1 e n a ry - innblástur, held eg; og það
er kenningin, sem kyrkjufélagið heldur sér
ftist við?” Því svarar vitnið þessu: “Kyrkju-
félagið hefir aldrei viðtekið neitt guðfræði-
legt innblásturs-heiti opinberlega í játningu
sinnL Heitin p 1 e n a r y, bók~tafs- og anda-
krafts-innblástur eru einnig notuð, ef eg má
taka það fram, í ólíkum merkingum af ýms-
um kennurum, og eg held að það sé skilgrein-
ing innblásturs-kenningarinnar, fremur en
nafnið, sem henni er gefið, sem vér kyrkju-
félagsmenn leggjum áherzlu á........Maður,
3em hafnar nokkurum parti ritningarinnar,
myndi ekki álitinn lúerskur". Þegar hann
var frumspurður, vitnar hann svo: Eg veit
ekki um nokkura lúterska kyrkju, sem að-
hyllist kenninguna ,um ósjálfráðan innblást-
ur eins og eg skilgreini hana hér á vitnapall-
inum. Hún hefir aldrei verið játuð af ís-
lenzka kyrkjufélaginu í Ameríku eða af
nokkurum söfnuði í því kyrkjufélagi, svo eg
viti. Eg get sagt fullri vissu, að enginn
íslenzkur lúterskur söfnuður í Ameríku hefir
játað slíka kenningu og eg þekki enga lút-
erska kyrkju, sem hefir almennu játningarnar,
Ágsborgar játningu og Fræði Lúters, er nokk-
uru sinni hefir játað kenninguna um innblást-
ur ritningarinnar að nokkru leytí (partial).
Slík kenning hefir aldrei verið viðurkend af
íslenzka kyrkjufélaginu. Kanónísku bæk-
urnar féllu eins og arfur lúterskri kyrkju í
hendur. “Um eitt bil játaði lúterska Mis-
souri-sýnódan kenninguna um ósjálfráðan
innblástur, en- virðist vera að breytast”.
Skoðanir Missouri-sýnódunnar eru merki-
legar, vegna sögulegra áhrifa þeirra, þar sem
þetta var fyrsta lúterska sýnódan í Vestur-
Ameríku, þó hún þýzk sé, sem hefir guð-
fræðiskóla. Lögmenn áfrýjenda leggja mikla
áherzlu á þá staðhæfing sína, að af því hið
lúterska kyrkjufélag fslendinga í Ameríku
hafði engan guðfræðiskóla, komu margir
hinna nýrri presta frá Missouri-sýnódunni og
General Council, ungir menn í stað þeirra
gömlu, sem drukkið höfðu í sig ófrjálslynd-
ari skoðanir í sambandi við kenninguna um
innblástur ritningarinnar, en nokkuru sinni
hafi átt sér stað í móðurkyrkjunni á Islandi.
Og að fyrir þessa sök hafi kyrkjufélagið
smám saman vikið frá trú feðra sinna og
stofnenda, í stað þess, að nokkur frávikning
hafi verið gjörð af Þingvalla-söfnuði frá
þessari upphaflegu trú.
Sakborningar komu þá fram með vitnis-
burð í sambandi við trúvillu-kæruna, í þá
átt, að--til þess að nota framburð prestins
Robertson, — "það, að einstaklingurinn beiti
dómgreind sinni, sé samrýmanlegt kenning-
unni um plenary - innblástur biblíunn-
ar”, “ef vér álítum, aÖ sú tegund innblásturs
merki fullkominn og fullnægjandi innblást-
ur ritningarinnar”. Dr. Flalfyard vitnar:
“Sem guðfræðingur sé eg ekki, að yfirlýsing
um, að einhver játar guðs orð, eins og það
er opinberað í heilagri ritningu, sem hina
æðstu reglu, rekist á hina fyrri yfirlýsingu
um rétt dómgreindar einstaklingsins til að
skýra biblíuna”.
Síra Friðrik J. Bergmann.
Síra Friðrik Bergmann, prestvígður til
hinnar íslenzku lútersku kyrkju 1886 og á-
valt síðan í stöðugri þjónustu þeirrar kyrkju
sem prestur, að frátöldum tveim árum
við annað starf, og í þessu kyrkjufélagi, vitn-
ar, að hann hafi verið forvígismaður þess
hluta kyrkjufélagsins, er hliðstæðar skoðan-
ir hafði skoðunum sakborninga, og að hann
hafi verið á kyrkjuþingi 1909 og andæft yf-
irlýsingu Friðjóns Friðrikssonar. Vitnisburð-
ur hans er langur og gengur í þá átt, að lút-
erska kyrkjan á íslandi hafi aldrei bundist
kenningunni um plenary - innblástur
biblíunnar. Hann segir, að gjört sé ráð fyrir
innblæstri biblíunnar, en “að það sé alt ann-
að, en að halda því fram, að innblásturinn
feli líka í sér hugmyndina um óskeikulleik
eða villuleysi. — Hann segir: “Eg myndi
segja, að maður, sem hafnaði innblæstri
ritningarinnar, væri ekki trúhneigður mað-
ur. Innblástur biblíunnar er eigi unt að skil-
greina. Eg þekki engan, sem hefir getað
skilgreint hann. Sjálfur hefi eg aldrei haft
neina sérstaka innblásturs-skýringu. Eg trúi
innblæstri biblíunnar, eg trúi því, að hún sé
innblásin, að svo miklu leyti, sem um trúar-
efni er að ræða. Nokkurir hlutar biblíunnar
hafa engin trúarefni meðferðis, og eg sé
enga ástæðu til að segja, að þessir hlutar sé
innblásnir. Þeir eru eins og hverir aðrir
gamlir annálar og eg verð þar engis inn-
blásturs var. En það er innblástur, sem
gengur í gegnum allar bækur biblíunnar, að
svo miklu leyti, sem biblían boðar trú, — er
sjálfur andardráttur trúarinnar. Eg trúi því
ekki, að öll biblían sé innblásin. Eg trúi því
ekki, til dæmis, að sumar ættartölur Kron-
ikubókanna sé innblásnar. Eg skal ekki
segja, að þær sé með öllu ritaðar án inn-
blásturs eða hjálpar heilags anda. En eg finn
enga ástæðu til, að setja þær í nokkurt sam-
band við innblásturs-hugmyndina. Það, sem
eg á við, er þetta, að ef mér reynast ættar-
tölur þessar sjálfum sér ósamkvæmar og ó-
ábyggilegar, þá trúi eg þeim enga vitund
| frekar fyrir það, að þær sanda í biblíunni,
en hverri sem helzt bók annarri. Það er
þetta, sem eg á við. Eg efast ekki um bibl-
íuna í heild sinni. Mest öll biblían, eins og
eg tók fram, heíir sjálfan andardrátt trúar-
innar í sér fólginn, og það er mér hin mikla
sönnun innblástursins. Hver maður, sem
biblíuna les, hlýtur að hafa einhverja skoð-
an. En það er ekki unt, að draga takmarka-
línu, þar sem innblásturinn byrjar og þar sem
hann hættir. Það er ein ástæðan til þess, að
ekki er unt að skilgreina innblásturinn. Hve
nær, sem eitthvað í biblíunni bergmálar í
samvizku yðar sem sannleikur, þá eruð þér
þess fullvís, að þar er innblástur. Eg dæmi
um innblásturinn eftir bergmálinu, sem orð-
ið finnur í samvizku minni”. Útdráttur þessi
skýrir staðhæfingar sakborninga viðvíkjandi
kenningum þeirra um innblásturinn, þar sem
kannast við, að þeir sé í ísamræmi við
skoðanir þessa guðfræðings. Það er hugð-
arefni, að þessi guðfræðingur álítur, að í
gamla testmentinu sé það Móse-lögmál, sem
“beri einna sterkastan vott um guðleg sann-
indi”. Við þetta létu sakborningar sitja, og
sækjendur lögðu þá fyrst fram sannanagögn
sín, að því er innblásturinn snerti.
Professor Ness.
Sækjendur koma fram með framburð pró-
fessor Ness, sérfræðings frá r.orsku lútersku
sameinuðu kyrkjunni. Um innblásturinn hef-
ir sá sérfræðingur þetta að segja: “Að svo
miklu leyti, sem eg veit, hefir lúterska kyrkj-
an ekki nokkurs staðar opinberlega játa'Ö
neina sérstaka tegund innblásturs biblíunn-
ar. Eg held, að þessi tilvitnan í New Inter-
national Encyclopaedia, 2. bindi, bls. 586,
komi sannleikanum býsna nærri, (þar sem
fram er ekið), “að lúterska kyrkjan sé ein-
stakt félag að því leyti, að ekkert af játn-
ingarritum þess skipar fyrir um ritsafn (kan-
cn) heilagrar ritningar eða skilgreinir inn-
blásturinn’. Eg finn, að ritningin talar um
innblástur. Eg á við það, sem tekið er fram
í 2. Tim. 3,16: ‘Sérhver ritning, sem inn-
blásin er af guði’. Það er þögull skilningur
í mínu kyrkjufélagi, að játningarrit kyrkj-
unnar sé lagabönd. Eg veit ekki um neina
opinbera yfirlýsingu í þá átt. Það halfast að
plenary - skýringnnni”. Vitninu var leyft
að láta í ljós skoðan sína, sem sérfræðings,
um, hvort samþykt með yfirlýsingu réttar
einstaklingsins til að beita dómgreind sinni,
eins og sú, sem gjörð var af söfnuði þessum
sarna daginn og hann sagði sig úr kyrkjufé-
laginu, myndi vera frávikning “frá trú einn-
ar og sérhverrar lúterskrar kyrkjudeildar, er
hefði þessi játningarrit”, og staðhæfði að það
væri frávikning frá trúnni. Óhlutdræg álykt-
an af öllum framburði hans er eins og hann
tekur fram: “Lúterska kyrkjan hefir ekki
bundist neinni sérstakri innblásturs-tegund
biblíunnar”.
Fossmark, prestur.
Síra Fossmark, útskrifaður frá guðfræði-
skóla Missouri-sýnódunnar í St. Louis, vitn-
aði fyrir hönd sækjenda á þessa leið: "I
mörg ár- hefir norska lúerska kyrkjan
játað bókstafs-innblásturs skýringuna”, og
skilgreinir vitnið þá tegund innblásturs svo:
“að guð hafi ekki einungis innblásið hugsan-
irnar, sem biblían hefir inni að halda, en
hann hafi einnig leiðbeint þeim mönnum, er
hann notaði sem verkfæri til að rita þær
ýmsu bækur, svo mikið, að hann hafi hjálp-
að þeim ti! að gjöra rétt orðaval, svo að sér-
hver partur hennar er af kyrkjudeild vorri
álitinn að vera guðs orð; að guðs orð sé
ekki einungis að finna í biblíunni, heldur að
biblían sem heild sé guðs orð”, og að kyrkju-
félag hans sé svo-kölluðu samvizkufrelsi
(right of private judgment) andstætt. Að
söfnuður, er samþykti yfirlýsingu, giörða af
meirihluta 5. júní 1910, myndi ekki fá inn-
göngu í norsku lútersku kyrkjuna, og að hún
yrði álitin frávikning frá trúnni, eftir því sem
vitnið myndi skýra merkingu fyrsta liðs 2.
greinar grundvallarlaga Þingvalla-safnaðar,
sem vitnið bar, að hann skildisvo “að biblían
sé sem heild innblásið guðs orð öll saman.”
Vitnið tók samt sem áður fram: “Mikill mun-
ur er þann dag í dag í mínu kyrkjufélagi og
kirkjunni í Noregi, að því er skýringu nokk-
urra grundvallar atriða lúterstrúar snertir. Á
hverjum hundrað árum breytist kristindóm-
urinn. Ásigkomulag kirkjunnar í Noregi er
þann dag í dag feikilega grátlegt. Mér
skilst, að kirkjan í Noregi sé í álíka grátlegu
ástandi og kirkjan á fslandi og sömu rauna-
legu sannindin eiga heima um kirkjuna á
Þýzkalandi. Þar þeysir húmbúggið úr garði
í hvert skifti. Svo heldur það yfir til Noregs
svo til Danmerkur og að síðustu til Islands,
hér um bil 25 árum seinna. Stefna biskupa
kirkju Metódista í Bandaríkjum er ekki og
hefir aldrei verið sú sama og stefna kirkju-
félags míns með tilliti til innblásturs kenning-
arinnar. Allar endurbættu kirkjudeildirnar
hafa skynsemina fyrir sinn leiðtoga. Þær
fallast á það, sem þeim þykir skynsamlegt
og hafna því, sem þeim líkar ekki. Biskupa
kirkja Metódista í Bandaríkjum kvelst af
sama húmbúgg-inu og lúterska kirkjan á
Þýzkalandi í þessu efni. Þér getið farið
lengra og jafnvel sagt, að þeir sé fullfleygir
Únítarar. Margir þeirra hafna guðdómi
Krists. I þessu efni vil eg ekki segja neitt
um Presbytéra-kirkju lands þessa. Eg veit
að húrL^ylgir Kalvinstrúnni bezt þeirra allra.
Þetta húmbúgg er nokkuð, sem hefir tekið
sig upp aftur og aftur, eitt skifti hverja öld,
og er ekkert nýtt.”. Þetta vitni lætur ekki í
ljós neina skoðan um, hvort þetta húmbúgg
hafi átt sér stað í kirkjunni á íslandi 1889,
eða hvort það gæti hafa verið grundvallar
trúarkenning Þingvalla-safnaðar, þegar hann
var myndaður, í stað kenningarinnar um
plenary-innblástur.
Síra Kristinn í Grand Forks.
Vitnið séra Kristinn K. Ólafsson var aftur
kallaður fram og bar í raun og veru hið sama
og prófessor Ness, en bætti við: "það er
ekkert ákveðið í játningunni um innblástur,
vegna þess menn greindi ekkert á um inn-
blásturs kenninguna, þegar játningarnar
voru samdar og af þeirri ástæðu er hún álitin
sjálfsögð eða ráð fyrir henni gert, og eru þau
líkindi bygð á skilningi þeirra, sem hlut áttu
að játaingtmni, sögulega.” öll þessi vitni
bera um rmsmunandi afstöðu Lúters
gagnvart ritningunni. En það er ekkert í
framburði síra Kristins, er hann nú gaf, sem
rekur sig á framburð hans mörgum mánuð-
um áður, sem er partur aðal-málsins, að
“samkvæmt grundvallarlögum kirkjufélags-
ins og trúarjátningum sé engin ákveðin yfir-
lýsing um neina sérstaka innblástursskýringu.
Það er einungis játning guðs innblásna orðs.”
Og þessu vitni, þó hann væri kallaður fram
á eftir allri vitnaleiðslu sakborninga og væri
fullkunnugur því, sem á reið að sanna, að
þessir sakborningar, sem hann kallar “frá-
brigðinga og ekki framar lúterstrúarmenn,”
hafi vikið frá trúnni, láðist að vitna í og um
úrslita-atriðið og með framburðinum gefa
ákveðið sönnunargagn fyrir staðhöfnum, er
nauðsynleg voru, til að draga af ályktan um
slíka frávikningu frá trúnni.
Walper prestur.
Walper, prestur í þýzku lutersku Missouri-
sýnódunni, var því næst kallaður fram og
ber hann um trú kirkjudeildar sinnar á bók-
stafs-innblásturs kenninguna. Eg get ekki
sagt, að lúterska kirkjan um allan heim sé í
samræmi í kenningarefnum við stefnu Lút-
ers eins og hún var á seinni árum. Kirkju-
félag vort er í samræmi við þá stefnu. Vér
höfum sömu játningarritin í minni kirkju-
deild og söfnuður sá, sem hér ræðir um.
Prestarnir í minni kyrkjudeild eru skuld-
bundnir til að kenna samkvæmt játningun-
um. Játaingarritin segja ekkert með ljósum
orðum um innblásturs kenninguna. Lúterska
kirkjan skýrir þessa vöntun á sérstakri játn-
ingu þessarra skjala í sambandi við innblást-
ur biblíunnar svo, að alls herjar samþykki
hafi átt sér stað um það leyti, er játningar
þessar voru samdar, um að öll biblían væri
innblásið guðsorð, bygt á þeim ráðfyrirgerða
skilningi, að með spámönnunum hafi gamla
testamentinu verið lokið; að rit postula
Krists sé nýja testmentið. Eg skil, að 2, Tím.
3, 16, sem segir: “öll ritningin innblásin af
guði", merki, að öll ritningin sé innblásin af
guði, — bókstafs-innblástur. Það er stefnan,
sem kirkjufélag mitt hefir tekið. Að svo
miklu leyti, sem eg veit, er sama stefnan tekin
BLUE R/BBON
KAFFÍ OG BAKING POWDER
BLUE RIBBON fullkomnun
hefur fengist með harðri vinnu og
lærdömi í fleiri ár. Það er ekkert
sem er rétt einsgott. Heimtaðu
BLUE RIBBON Kaffi, Baking
Powder, Spices, Jelly Powders og
Extracts. Þetta er ábyrgst að
vera ágætt og fullnægjandi.
1 Stofnsett 1882 Löggilt !914
l' D. D. Wood & Sons.

L111) ltvu
verzla meS beztn tegund ai
Garry
2620 KOL Um
Prívate ANTRACITE OG BITUMINGUS.
Exchange Flntt heim til yðar hvar sem er í bcemino.
VÉR ÆSKJUM VIÐSKIFTA YBAR.
1 SKRIFSTOFA:
1 Cor. R0SS & ARLINGTON ST.
COLUMBIA GRAIN 00. Ltd.
140-144 Grain Exchange Bldg. Phone M. 3508
WINNIPEG
T A KTA ÍTI7TIÍ?- *cauP’nm hveiti og nðra kornvðru, ffefum
£ Fi.&!kíTJ IIf I ll»i hæsta prís og fibjrgjumst áreiðaBleB viðekifti.
Skrifaðu eftir upplýsÍÐgum.
Ódýrt brenniefnL
—-------
Zoline heitir það þetta nýja, ó-
dýra brenniefni, sem komið getur í
staðinn fyrir gasólin til þess að
renna mótorvögnum, og á það að
vera alveg eins gott og gasólin, nema
hvað það er margfalt ódýrara, svo
að gallónið á ekki að kosta meira en
tvö cents og svo fylgir annað með,
en það er það, að hver maður getur
búið það til handa sjálfum sér. Til
þess að búa það til þarf sérstaka
katla og á nú að fara að setja þá á
markaðinn, svo að sem flestir geti
notað það.
Efni þetta var reynt í Indíanapolis
í Bandaríkjunum; gjörðu það verk-
smiðjueigendur, sem búa til autós.
Og kom þeim saman um, að betra
væri að setja á markaðinn katlana,
sem þarf til að búa það til; en að
selja efni þetta á markaðinum fyrir
svo og svo mikið hvert gallon; getur
þá hver og einn búið til eins mikið
af þvi eins og hann þarfnast, og hve-
nær sem vill. En fyrirsögn um til-
búninginn fylgir hverjum katli.
Aðalefnið i zoline er rCgnvatn,
þvi að það er eitthvað níu tíundu
hlutar af þcssari oliu eða brenniefni.
Hin efnin eru koltjöruefnin, en þó
einkum naphtaline, sem kaupa má
mjög billega.
Ketilinn (still) geta menn haft i
hverjum garði að húsabaki, og allur
tilbúningurinn er mjög einfáldur.
Nú, þegar á að fara að smíða katla
þessa, og strax og þeir tra komnrr á
markaðinn, þá vcrðnr notkun autóa
svo margfalt ódýrari. t'etta er sv#
þýðingarmikið, að það er alveg óút-
reiknanlegt, — ekki fyrir einn eða/
tvo, hehlur nsrri hvern einasta
mann, og þá ekki sírf fyrir bændur
Hið fyrsta tækifæri fyrir almenn-
ing, að skoða þetta nýja efní verður
á sýningu autóa í New York. Yerður
þar ketill einn sýndnr og búið ttl i
honum zoline, og getur þá almenn-
ingur séð, hvernig efnunnro er bland
að saman við regnvatnið.
Þrantaprófið á zoline, hvemig
þetta nýja efni fcr með autóin, Un
fram þegar yfir stóð þúnimd mitna
kappkeyrslan i Indianapobw, ©g þá
sýndi það sig, að það skemmir ekki
vélarnar, ekki vitundar ögn, eg aá
mörgu leyti á það að taka fram gaso-
líni, fyrir utan það, að það er svo
margfalt ódýrara.
Yfirmenn otiugjörðarbfnaBaa haf«
nú þegar látið það i Ijósri, að sv*
framarlega, sem zoline reynist sv«.
sem framhaldsuienn þess segja, þá
sé úti nm atvinBU þcirra eða hreins-
un gasólíns til mótorvagna og báto.
Vrnt. Mr. «** Hm. B. A. Wtrth
fyr á Coltseum.
Privat ðans skóli. Simi Matn 468J
307 KrnslDKlai Block, Car. r«rt«nr
•8 SmlCb St.
“Ciasa lessons" fullur tímt 18 lexíur
stúlkur $1.60. PUtar $3.00
Prívat lexiuj hvenær sem er.

Með því að biðja æfin- , lega um T.L CIGAR. þá ertu viss að fá á- ' '3 gætan vlndil. iwp.l rn UNtON JtfíADE B B WESTERN CIGAR FACTORY M M tAVth B Thomas Lee, eigandi Wmnipeg