Heimskringla - 04.02.1915, Blaðsíða 1

Glftlngaleyflsbréf aelð
TH. JOHNSON
Watchmaker,Je'weIer&Optician
VTBgertSir fljött og vel af bendl leystar
248 UAIN STREET
?hone tlain 6000 WINMTEG, UAN.
Nordal og Björnsson
— Gull og úrsmiðir —
674 SARGENT A V E.
XXIX. AR.
WINNIPEG, MANITOBA, FIMTUDAGINN 4. FEBRCAR, 1915.
Nr. 19
Bretar haía nú tim tfma sent
menn yfir á Frakkland svo hundr-
uðum þúsunda skiftir, og eru ein-
lægt að búa sig undir komandi tím
ann og áhlaupin frá Vilhjálmi, sem
einlægt koma, en nú mest annan-
hvern dag, þar sem þau voru stund.
um nótt og dag áður.
Sagt er 1. febrúar, að þýzkir hafi
gjört áhlaup á Dofra bæði neðan-
ejávar og í lofti uppi; en Dofrabú-
ar segjast hafa rekið þá burtu. Var
það um nótt og heyrðist skothríð
nokkur þaðan um nóttina.
Ekki geta Þjóðverjar hrundið
Rússanum af herðum sér í Norður-
Póllandi; þeir síga áfram hægt og
hægt. Hindenburg berst þó um og
eendir stóra flokka á Rússa, bæði
úr vatnahverfinu í Prússlandi, til
að ryðja sér leið suður að Warshau
og sunnan við Vistula á miðju Pól-
landi, að brjóta hcrgarð Rússa þar.
Láta Rússar nú litið undan síga, en
taka móti hverju áhlaupi með
kúlnahríð og byssustingjum. Verða
hinir frá að hverfa, en láta menn i
þúsundatali. Norðan með sjónum
koma og Rússar að austan og
stefna á Koenigsberg, en berjast
þurfa þeir á hverjum degi. Frá Kar-
patha fjöllum eru lítil tíðindi. —
Hvorirtveggju grafa sig í snjóinn f
skörðunum, og sækja Austurrikis-
mcnn á, en komast ekki áfram.
— Sunnan við Kákasus fjöll hafa
Rússar hrakið l'yrki úr borginni
Tabriz á Persalandi. Eóru Tyrkir á
flótta þaðan, og rændu um leið
öllu, sem þeir gátu hendur á fest.
Við Suez-skurðinn sitja Bretar
mcð Hindúa og Ástralíumenn og
eru rólegir. Er sem árásín að aust-
an hafi að litlu orðið. Bretar tóku
á móti við E1 Kambara, og gáfu
Tyrkjum þuim skClT,~aö þeir snöru
frá, að minsta kosti í bráð.
Frá Miklagarði flytja Tyrkir öli
stjórnarskjöl og ekrifstofur til
Brussa i Litlu-Asíu, en styrkja kast-
ala alla með Marmara hafinu.
Skipamálm.
Pað hafa hálfpartinn verið dylgj-
ur milli Bandaríkjanna og Breta
út af verzlunarsökum og skipunum
þýzku, sem flúðu inn á hafnir f
Bandaríkjunum í hundraðatali og
lögðust þar upp. Þau voru þvf ó-
nýt Þjóðverjum, og hcfðu þau lagt
út, þá hefðu Bretar tekið þau. En
nú vill Viihjálmur selja skipin, og
nota peningana í stríðinu; en það
er stórfé.. Auðmenn í Bandaríkjun-
um vilja kaupa skipin. En Bretar
standa á móti og segju, að það sé
að hjálpa Þjóðverjum til að halda
áfram stríðinu.
Auðmenn Bandarílnanna héldu
þessu svo fast fram, að’þeir bjuggu
út lagafrumvarp um það og sendu
á þing til staðfestingar. Þctta gekk
nokkuð vel fyrst, cn svo fóru fleiri
og fleiri þingmenn að sjá, að þetta
var að sýna Bretum beran fjand-
ekap, og gat farið í það vertsta. Þeir
fóru þvf margir að Hsa upp á móti
frumvarpinu, bæði f efri og neðri
málstofunni, og nú eru líkur til að
frumvarpið sálist, áður tn það
kemur til vei;ulegra atkvæða.
Þá lág cinnig við, að þræta yrði
ör flugdrekum, sem Bretar voru að
kaupa af Bandaríkja mðnnum. Það
var flugmaðurinn Curtiss, sem fyrst
8eldi Bretum flugdrekann “Ame-
■ sem hann ætlaði að fljúga á
ýfir Atlantshaf. Eiginlega vai það
vatnadreki, þvf hann gat setið á
sjó, sem önd á polli. Ákaflega var
hann stór og komst einhv _n veg-
inn til Englands 1 október, og lík-
lega fleiri á eftir.
En nú skrifar Bernstorff barón,
sendiherra Þjóðverja í Bandarikj-
uunm, Bryan bréf nýlega, og kvart-
ar yfir því, að Curtiss sé að smíða
fyrir Breta 24 vatnadreka með 70
hesta afli, og 12 aðra með 160 hcsta
afli; og segir, að einnig sé hann , ð
smíða hina stærri drekana fyi r
Rússa: hann viti ekki hvað margv.
Dreka þcssa telur Bernstorff mevi
herskipum, og mcgi Bandarfkja
menn því ekki selja þá Englend-
ingum eða Rússuin.
Bryan svarar Bernstorff og neitar
því, að þessir vatnadrekar séu hcr-
skip, og segir, að enginn geti bann-
að Bandaríkja mönnum, að selja
þá hverjum sem þeir vilji.
Þesi úrskurður Bryans bendir á,
að eitthvað er veður farið að breyt
ast í lofti í Wasbington. Enda væri
það hið æskilegasta, ef að þesar
stórþjóðir, Bretar og Bandamenn,
gætu haldið óslitinni vináttu um
aldir fram.
Ástralía býður 500,000 hermenn
til að hjálpa Bretum.
Nú eru Ástralíu menn farnir að
æfa hermenn og eiga að verða 500
þúsundir, og skulu þeir vera reiðu-
búnir að hjálpa Bretum, -ef þörf
gjörist. Það er einsog þeim renni
blóðið til skyldunnar, og vilji þeir
síður, að Bretar verði undir. Og
eitthvað sjá þeir lakara við það, ef
Þýzkir sigra.
Tjrrkir nærri Suez.
Þann 27. anúar voru Tyrkir farn-
ir að gjöra vart við sig að austan-
verðu við Suez-skurðinn, og voru að
sögn 120,000 menn; sumir segja þrjár
herdeildir og væru þeir þá 140 til
150 þúsundir. Foringi var Djemal
Pasha. Smábardagi var þar við El-
kantara og á 3 öðrum stöðum.
Rússar sækja a'ð á þrjá vegu.
Rússar sækja að Austur-Prúss-
landi á þrjá vegu. Koma meðfram
sjónum að austan, norðan við In-
sterberg, og stefna á kastalann
Koenigsberg að sunnan. — Þcir
hrundu Þjóðverjum norður, sem
sóttu suður á Pólland frá Mlawa,
og svo er hinn mikli aðalher þeirni,
er sækir að Thorn, meðfram Vistul.i
árinnar, á norðurbökkum hennar i
Póllandi; og ætla þeir sér niður
ineð Vistula, svo langt sein þeir
komast, til þess að kvía lið það af,
sem Hindenburg hefir f Austur-
Prússlandi. En þetta hlýtur að
ganga seint; það er starf mikið.
— Kitchener segir, að ócfað muni
Bandamenn sigra, en að minjti
kosti þuiíi þeir 3 ár til þess.
Afmælisgjöfin, sem ekki kom.
Á afmælisdag Vilhjálms keisar ,,
þann 27. janúar, vildu Þjóðverjar
færa honum í afmælisgjöf nokkur
þúsund höfuð Breta, þvf þcir héid í
að þau væru honum kærust. Þeir
gjörðu því harðar árásir á Breta við
La Bassee og viðar í Flandern og á
Frakklaridi. En Bretar sváfu ekki,
og tþku á móti, og svo lauk, að
Bretar höfðu höfuð Þjóðverja, en
þeir ekki Breta, og er sagt, að þau
hafi verið um 20,000.
Austurfrá.
Austurfrá er það, sem tfðindi eru
nú að gjörast og f undirbúningi.
Þjóðverjar hafa hingað til verið að
brjótast þar um alla leiðina og þó
krókótta frá Momel, við Eystra-J
salt, austast í Prússalöndum, og
suður f Búkóvínu, suður af Galizíu.
Þeir hafa alt til þossa haldið allri
strandlengjunni við sjóinn f Aust-
ur- og Vestur-Prússlandi og suður í
mitt Austur-Prússland. Áldrci hafa
Rússar reynt að reka þá frá strönd-
inni fyrri en nú. Nú koma þeir meðl
spánnýjan her og mannmargan og|
stefna honum meðfram ströndinni
á 6 mflna breiðri spildu og cr ætlan
þeirra, að reyna að ná kastalanum
Koenigsberg (Kongsbjarg). Eru nú
ár allar eða flcstar frosnar og vilja
þeir reyna við Þjóðverja á fsunum.
Þegar Þjóðverjar urðu þeirra varir,
þá varð þeim ekki um sel; höfðu
aldrei búist við þeim þarna fyrri en
þeir komu úr skógunum norðan
við Tilsit og Memel og sópuðu öllu
burtu, sem fyrir þeim varð. Þeir
brugðu undir elns við, að senda
hjálparsveitir mönnum sfnum, og
er sagt, að til þess hafi þeir þurft
að taka allar sveitir úr kastalanum
Kocnigsberg, og mikið af herliði úr
Póllandi; því að þeir höfðu nóg að
gjöra að mæta Rússum, sem fóru og
fara nú niður mcð Vistula á 5!)
mílna breiðri spildu, og eru k-nnn-
ir nærri fast að kastalaborg'nni
Thorn. Annar herflokkur Rússr
kemur að 6unnan og suðaustau og
stefnir á vatnaklasann í niiðju
Austur-Prússlandi, þar sem 1 jóð-
verjar eru sterkastir.
Á leiðinni fyrir Rússum er borgin
Tilsit við Niemen fljótið, náltugt
austurlandamærum Prússa, og svo
Insterburg, scm Þjóðverjar cln'ægt
hafa haldið og hafa herafla mikinn,
og liaðan af eru hcrflokkar þcirra
óslitnir vestur um alt Prússland.
Geti Rússar komist vcstur með
sjónum, þá vcröur mcginher Þjóð-
verja um vötnin f vondri klípu, er
Rússar sækja að þeim bæði að norð
an og sunnan, og austan, en hinn
mikli her Rússa, er fer niður mcð
Vistula fljóti að norðan og austnn,
fer að kvía þá af, ef hann kemst að
mun longra.
Frökenamar flýja.
En nú er fjöldi mesti af stórmenn-
um Prússa, sem eiga landeignir all-
miklar þarna; þar cru hallir þeirra.
og þarna cru bústaðir feðra Leirra
Koenigsberg var gamalt höfðingja-
setur þeirra. Þetta land vildu þeir
þvf sfður að kæmist f hendur óvin-
anna. Snemma í strfðinu óð Renn-
enkampf um þarna eftir miðju land
inu, og þá flúði aðalsfólkið f þús-
undatali burtu, vestur til Berlínar,
og knúði keisara til að láta hrekja
Rússa. Varð hann að taka hersveit-
ir vestan úr Frakklandi til að
senda austur. Má vera, að hann hafi
tapað Frakklandi þá. Rússar fengu
þá þenna eina skell, sem þeir hafa
fengið, er þeir töpuðu eitthvað 7Ú—
80 þúsunum manna í ófærunum
við vötnin. ,
Þarna mega menn vera vissir um,
að tfðindi verða áður langt líður,
nema Þjóðverjar taki þann kostinn,
sem skynsamlegastur virðist, að
hörfa undan alla leið vcstur fyrir
Vistula og gefa upp Prússland alt
austan við ána. Nú sem stendur
eru þeir komnir í hann svo krapp-
ann þarna, að þeir verða að taka
hcrflokka bæði frá Póllandi og að
vestan. Þarna má nú búast við
stöðugum bardaga um alt Prúss-
land, austur og vestur, dag eftir
dag, og sézt það nú, hverjir liprari
verða á fsunum. og svcllunum á
flæmi þessu.
Á Póilandi gjörist lítið, í Galizfu
sömuleiðis. Austurríkismenn halda
þar horninu vestur af Cracow og
suðaustur nokkuð að Dunajek
ánni. En nú kemur fram herkænska
Rússa, er þeir hafa' sent hersveitir
suður um Dukla skörðin og suður
í Ungarn, og ætla sér nú að berjast
til þrautar þar á sléttunum. Þjóð-
verjar hafa viljað halda bardögun-
um uppi í fjöþunum og í Galizfu.
En Rússar vilja heldur ciga við þá
sunnar, á sléttum Ungarns. Þeir
náðu táfcsti á Suður-Ungverjalandi
þegar þeir komu nokkrum her-
sveitum úr Búkóvínu og yfir Kar-
patha fjöliin þar og ofan f Trans-
sylvaníu, þar sem fólk alt að kalla
má eru Rúmenar.
Talið er, að Austurríkismenn geti
sent 17 herdeildir á móti Rússum
þarna í Ungarn, en það væru ná-
lægt 850,000 manns, og mun ekki af
veita, sízt ef að Rúmenar slást í
leikinn, og eru þeir óðum að búa
sig, en á því stendur cnnþá, að
Búlgarar heirnta meginið af Make-
dóníu, ef að þeir eigi að sitja hjá að.
gjörðalausir; en hvorki Grikkir né
Serbar vilja láta sinn hlut, er þeir
fengu f skiftunum af Tyrkjum.
Þar sem Austurrikismenn fara um
Transsylvaníu, flýr nú hver sem
getur, annaðhvort til Rússa eða
suður til Rúmenfu, og ganga þeir í
herinn með frændum sfnum.
Pólverjar mynda herdeild
I Warstiaw á Póllandi eru Pól-
verjar að mynda sjálfboða-herdeild,
til að bcrjast með Rússum; sýnir
það bezt, hversu mikill uppreistar-
hugur muni í þeim vera. Stjórnin á
þar cngan hlut að. Það eru prívat-
menn, sem stofna hana og kalia;
“Hina pólsku legíón”. í herdeild
þessa ganga menn af öllum stéttum,
háskóla prófssorar og stúdentar,
verkamenn og aðalsmcnn, og jafn-
vel sumir herteknir Austurríkis-
menn, scm vilja berjast á móti hin-
um fyrri hershöfðingjum sfnum.
Hvers vegna Beatty sneri aftur.
Marga hefir furðað á því hvers
vegna Beatty aðmíráll sneri aftur
heimleiðis, þegar hann var búinn
að lama og nærri sökkva stóru
bryndrekunum þýzku, og vfst ein-
ar 70 mílur eftir til Helgulands. En
nú vita menn, hvernig á því stóð.
Þegar þýzku skipin lögðu út frá
Helgulandi, þá sendu Þjóðv. á eftir
þeim hóp af neðansjávarbátum.
Þeir hafa miklu minni ferð en hin
skipin, þetta 9 og 10 mílur, þar sem
hin fara 25—30 mílur á tímanum.
En neðansjávarbátarnir áttu ekki
að fylgjast með þeim, heldur að
vera til taks, ef þau yrðu að flýja
undan Bretum og taka á móti þeim
og sökkva þcim, og var það kæn-
lega hugsað. Þeir komu þarna, en
Bretar urðu varir við þá í tíma og
héldu því ekki lengra.
80,000 á einni viku.
Um 80,000 hermenn sendi Kitchen
er yfir sundið til Frakklands sein-
ustu viku. Hún gengur einlægt
þangað stöðugt og látlaust, þessi
lest, eða þessi straumur. Prinsessu-
deildin er komin þangað og hefir
átt í höggi við þá þýzku, og þykja
það hraustir menn og ódeigir. Hitt
Skapti B. Brynjólfsson.
(1860—1914).
sást þú hann, þá sást þú manni
— 1 samræSunum hver þaÖ fann,
Að einhver veigur var í því,
Sem vitið brendi svörin í.
Og þetta handslag — þér svo nýtt,
Um þig fór einsog veður hlýtt.
Nú þykir orðið autt í rann
Og enginn skipar bekkinn þann.
Er sat hann fyrr, og sætið er
Með sorgartómið yfir sér.
En þetta, sem að þarna gljá’r,
Er þögult minninganna tár.
Já, hér er liðið lífið hans
Og lokað augum þessa manns,
Sem lögðu beint að öðrum oft,
Svo íslenzkt táhreint fjallaloft,
Að óhreinkan, sem inni var,
Sá eigi fært að dyljast þar.
Hann leit f útsýn anda manns
Og yf’rá bláfjöll þroskalands,
Og framsókn merkti ’ann manninn sinn
Og mannúð bauð hann velkominn.
Og því er skylt við skarðan hag
Að skila þökk fyrir Iiðinn dag.
Kr. Stefánsson.
Canada-liðið er nú á förum, og von-
umst vér cftir að fá bráðum bréf úr
skotgröfunum.
Neðansjávarbátar Þjóðverja
, sökkva verzlunarskipum.
Þjóðverjar eru nú farnir að sækja
sig á köfunarbátunum. Þeir komast
ekki áfram ofansjávar, og í lofti
u í'i verður lítið af hreystiverkum
þeirra, nema helzt að varpa sprengi-
kúlum á varnarlausa menn og borg-
ir. En með sjávarbotni geta þeir
skriðið á ncðansjávarbátum sfn-
um, svo að þcir eru nokkurnvginn
óhultir fyrir Brctum, að minsta
kosti meðan þeir sjá þá ekki. Og nú
hafa þeir bygt sér svo stóra neðan-
sjávarbáta, að þcir geta farið ekki
hundrað mílur, heldur þúsund. —
Þetta nota þeir og eru nú farnir að
sökkva verzlunarskipum Breta í
sundinu miili írlands og Bretiands
og skipum við Frakklands strendur.
Alt eru það varnarlaus verzlunar-
skip. En óðara hafa Bretar sent út
smærri herskipin að leita þeirra.
Enda hefir ekki heyrst um spreng-
ingar í 2 eöa 3 undanfarna daga.
Sjóslagurinn sí!asti.
Blaðið Scotsman segir frá sjóslagn-
um síðasta milli Breta og
Þjóðverja þannig.
Það voru varðskip Breta (de
stroyers), sem fyrst komu auga á
þýzka flotann, er hann brunaði
upp að ströndinni, og voru um 20
skip: 4 hinir stóru og hraðskrciðu
bryndrekar, 6 bryndrckar nokkuð
minni og hitt “destroyers”. Kl. var
7.30 f. m. og þeir voru eitthvað í 14
mílna farlægð og stefndu upp að
New Castle.
Fregin flaug óðara í loftinu til
Beatty, sem var þar á næstu grös
um, og nú var farið að kynda und
ir kötlunum, og stóru skipin Breta
voru fljótlega komin á fylstu ferð.
En Þjóðverjar snóru undir eins við
og þeir sáu Breta þarna fyrir og
héldu á haf út alt sem þeir gátu,
því að ekki var nú við griðum bú-
ist.
Fullar 40 mflur strikuðu nú flot-
arnir báðir hina beinustu leið til
Helgulands og sendust kveðjum á;
en þó að þeir hittu hvorir aðra, þá
var það lítið að marki Þcgar l-.tO
yards voru á milli, voru skotin oið-
in tíð, en á 1700 yards færi fóru þau
að hrífa; en það er nálægt 10 mílur
vegar. Yar dreki Breta, er Lion
hcitir, á undan. og fór að draga
Blucher uppi, en hann var soinast-
ur af skipum Þjóðverja, og loks fór
Lion framhjá Blucher og sendi hon-
um um leið seinustu kveðjunn frá
öllum fallbyssuin sfnum í einu, og
var það hroðaskellur, en Blucher
brotinn mikið áður. Lion hélt nú
áfram, og var aldrei linað skriðið,
og elti hina Þýzku drekana, er ó
undan fóru, þá Derflinger, Seydli:z
og Moltke.
Tekur við aí Lion.
Þá var bryndreki Breta Tiger
næstur og náði hann skjótlega
Blucher og sendi honum skot af
öllum byssum sínum, er þeim mcg
in voru um leið og þeir rendu fram
hjá (broadside), en linuðu ekki
skriðið að heldur. Þá kom Prin-
cess Royal og gjörði hið sama; var
þá öllum ljóst> að Blucher var að
fram kominn og myndi ekki mein
gjöra cftir þctta. Yar þá slagurinn
búinn að standa í tvo klukkutíma,
og nú voru þau þrjú þýzku skipin'
stóru á undan og 'nlægt stórhrfð-
in,og flugu kólfarnir í lofti til og frá
milli skipanna.
Léttari skipin.
Einlægt á leiðinni voru hinir létt-
ari bryndrekar Þjóðverja að reyna
að hjálpa stóru skipunum og senda
hríðar á Breta, en þeir sintu því
lítið, nema að senda þeim kúlu við
og við, og er sagt, að Lion hafi sökt
einum hinum lé'ttari dreka þeirra,
er Kolberg heitir, nýju brynskipi
með 400 manns. En svo tóku léttari
skipin Breta við þcim, svo að hin
þýzku flýðu alt sem af tók.
Derflinger í bálL
Þegar ekki var nema hálftfma leið
til stöðva þeirra á sjónum, er Þýzk-
ir höfðu sprengidufla-akra sfna, þá
var Derflinger allur í báli, og lin-
aðist þá skothríðin frá honum.
Enda var alt brotið og bramlað á
þilfarinu, og þegar Þýzkir komu
inn á sprengivélasvæðið, var hver
Eallbyssa þeirra þögnuð, og dundu
þó yfir þá seinustu kveðjur Breta,
sem hríð væri. Þriðja skipið Þjóð-
verja var að flestra sögn Moltke og
var það engu betur statt Lion
hafðieinlægt náð því með skotum
sfnum við og við og því betur eftir
að Blucher var frá, og nú fékk
Moltke óskiftar kveðjurnar og auk
þes^Jrá Tiger og Princess Royal og
Indomitable Þessi skot brutu og
sprengdu hvera fallbyssu á eftir
annari og eirinlega alt sem ofar var
þilfarinu. Og lfktist þá skipið heizt
kollu mikilli, og þegjandi rann það
undan til að reyna að forða sér, og
mannfall hefir hlotið að vera þar
voðalegt.
Blucher sekkur.
Þegar stóru skipin voru komin
fram hjá, tóku smærri skipin við
Blucher. Einn af hinum léttan
bryndrekum Breta var Arethusa;
og þegar hann náði Bluclicr, sendi
hann honum torpedó. Hún hitti,
og á augabragði stökk hver sem gat
í sjóinn, en skipið lagðist á hlið-
ina, cinsog þegar maður hallar
höfði á kodda, hægt og hægt, og
enn blakti fáninn þýzki, þangað til
drekinn mikli sökk með gný mikl-
um, er vélarnar sprungu við það,
að kaidur sjórinn féll um sjóðandi
heita katlana; snöri skipið fyrst
kili upp, og fóru sumir að reyna að
skrfða upp á kjölinn; en það var
ekki nema augnabliksfriður. Skip-
ið lcitaði botns og dróg í djúpið
með sér alla þá, er næstir voru.
Bretar bjarga hverjum manni, sem
þeir geta.
En nú fara Bretar að bjarga og
senda bátana út af hinum smærrf
skipum, og tíndu þeir þar upp &
annað hundrað manns. En þá ko^ i
þar einn trölla-Zeppclin fijúgandi
frá Hclgulandi og með honum flug-
drekar margir, og fóru að hella
sprengikúlum yfir herskipin og
bátana, sem voru að bjarga, svo a3
þeir urðu að hætta við og fara að
gefa sig við öndum þeim hinum illu
sem í lofti fóru; sendu þeir þeim
fljótlega hríðar af skotum, og sneru
loftförin þá heim aftur með skip-
unum, sem undan komust.
Þýzkir strá sprengiduflum á
flóttanum.
Fyrsta skotið, sem Lion sendi, var
á 15 mílna færi. Þegar Bretar voru
farnir að draga þýzku skipin, þá
fóru þau að strá sprengiduflum um
sjóinn, í von um, að Bretar kynnu
að rekast á þau, og héldu því ein-
lægt áfram. En Bretar sintu þvf
ckki, enda varð þeim ekki meint við
það.
Sagt er, að flugmenn Breta hafi
fyrst séð til ferða Þjóðverja um
morguninn.
Þcgar nokkuð leið S bardagann,
kom skot í olíukassa Lions og spilt-
ist eldneytið; og rann Lion sfðan
með einni vél í stað tveggja. Fór þá
aðmíráll Beatty af skipinu á “de-
stroyer” einn, og því næst á skipið
Prineess Royal. Lion var svo lamað,
að I'ndomitablc þurfti að draga það
um tíma, þegar slagurinn var búin
— en svo fór skipið að bjarga sér
sjálft og var þó seinast í höfn. Var
því þá tekið með fögnuði miklum.
Er nú Seydlitz eitt eftir af hinum
hraðskreiðustu skipum Þjóðvera
og er því líklegt, að þeir hætti ekkl
bráðlega skipum sínum undir kúl-
ur Englendinga, Öðrum en nððan-
sjávarbátum.
En furða er það rnikil, hvað
Bretum hefir gengið vel, að hitta
sk ipinþýzku á brunandi ferð og í
sjógangi á 10 mílna færi. Þar er þó
sannarlcga ekki stór blettur að
sigta á, — lítiö stærri en vænn
prjónhaus f heystakki.
MÁLFUNDUR um bindindis-
málið.
Málfundurinn var haldinn í ls-
lenzka Conservative Klúbbnum á
mánudagskveldið sem tilstóð i sam-
komusal Únítara, og var þar talað
um framkvæmdir Roblin stjórnar-
innar í bindindismálinu. Var það
einhuga álit manna, að stjórnin
ætti þakkir skilið af öllum ibúum
fylkis þessa, af hvaða flokki sem
þeir væru. Locál option lögin hér i
Manitoba væru beztu lögin ekki ein-
ungis i Canada, heldur þó að víðar
væri leitað, og allir viidu nú taka
þau upp.
Forseti fundarins var Ásmundur
P. Jóhannsson, og sctti hann fund-
inn með ræðu og mæltist vel. Aðal-
ræðumaður var Árni lögmaður And-
erson, sem innlciddi spursmálið;
kvað hann stjórnina hafa unnið
stöðugt i þá átt, að efla viðgang og
útbreiðslu bindindis í fylkinu, og
vildi hann óska þess, að henni
auðnaðist að útrýma þvi mt;ð öllu.
Var að máli hans gjörður góður
róinur.
Aðrir sem töluðu voru: Berg-
sveinn Long, Jónas H. Jónsson, J.
B. Skaptason, Magnús Pétursson,
J. Gottskálksson, llallur Magnússon,
T. Thomas o. fl.
FRÁ ÍSLANDI.
— “Menningarfélagið” hér i bæn-
um hélt á sunnudaginn var skemtun
i Bárubúð til ágoða ^fyrir Ólöfu
Helgadóttur grasakonu. Töluðu þar
sira Magnús Helgason og Stefán - .
Jvmsson, formaður félagsins. Sam-
koman var vel sótt og líkaði vel.
— Frá Akureyri er simað: Ing-
ólfur hafði komið hér með álitlegar
vinbyrgðir siðast. Sýslumaður fór
þegar út í skipið, er það kom, og
innsiglaði alt; en daginn eftir lét
hann flytja allar byrgðirnar í land
og hófust þá réttarhöld mikil, sem
lauk svo, að ekkert sannaðist ur.i
vínsölu; nema hvað brytinn játaði,
að hafa selt 2 flöskur af áfengi í
suniar á Siglufirði, og skildi hann
eftir 200 kr. fyrir væntanlegri sekh
Voru svo byrgðirnar fluttar á skip
rétt fyrir burtförina. Margir Akur-
eyrarbúar voru gramir yfir aðför-
um þessum; munu hafa hugsað gott
til að ná i jólapelann.
— Aukaútsvör á Akureyri eru að
þessu sinni 21,535.00 kr. (í fyrra
tæpar 18 þús.). Hæst hjá kaupfélag-
inu 1700 og Höefpner 1250, þá hjá
| Snorra Jóhannssyui 750.