Heimskringla - 04.02.1915, Blaðsíða 4

HKIUURINGLA
WnWIPEG. 4. FEHMAA, 1914
Heimskringla
(Stofnuð 1888)
Rússar og brennivíns-
skatturinn.
Á þlngi ítússa, sem þeir kalla
Duma á rússncsku, ber ckkl á þvf,
að mcnn eéu sorgfullir af þvf, að
tapa brennivfnsskattinum; þvf að
beinir skattar eru þar nú 33 milli-
ónir meira en áður, og nú borgast
þeir allir, því að nú er enginn full-
ur að sóa peningunum fyrir brenni.
vín. Og þó að mennirnir fari í millí-
ónatali f stríðið, þá sér ckki á þvf,
að fjölskyldum þeirra lfði nokkuð
ver en áður. Því að bæði er það, að
stjórnin borgar konum þeirra og
mæðrum og feðrum, sem í strfðinu
eru, meiri hlutann af kaupi þeirra,
og svo vinna þær nú sjálfar fyrir
sér og sfnum, og er nú cnginn hálf-
fullur eða alfullur eiginmaður til
að taka skildingana úr höndum
þeirra og fara með þá á knæpuna.
Inntektirnar, sem töpuðust við
afnám vfnsölunnar, voru $500,000,000
eða hálf billfón. En Rússar eru þeg-
ar búnir að fá það og meira tiL Þeir
taka það úr olíunámum, koparnám-
um, skógum og sléttulöndum, sem
þeir ferigu ekki skilding af áður.
Af þessum iðngreinum einum fá
þeir 347,000,000. Og það sem vantar
á, segjast þeir eiga ofur hægt með
að leggja hendur á. En ofan á alt
þetta bætist það, að nú líður flest-
um mönnum á Rússiandi hálfu
bctur en áður, þó að nálægt 10 mill-
íónir manna séu í hernaði. Samt
má undantaka þau héruðin, sem
Þjóðverjar hafa yfir farið, því að
þar ér ait eyðilagt engu síður en í
Belgíu. En það er alt Vestur-Pól-
land.
Og hvað framtíðina snertir, þá
eru Rússarnir ekki kvíðafuliir. Þeir
áttu fund með sér nýlcga þessir
fjármálaráðgjafar Bandamanna. —
David Lloyd George, frá Bretum,
Alexander Ribot, frá Prökkum, og
P. L. Bark frá Rússum, til að ráðg-
ast um fárhag ríkjanna í næstu
framtíð og sjá um og hafa nóga pen-
inga til að halda stríðinu áfram.
Voru þeir ókvíðnir um það, að þeir
myndu hafa nóg fé til þess, að
halda stríðinu til lyíita, þó að það
héldist um nokkur ár
Norðurlönd.
Allir tala nú um ítalíu, Rúmeníu
og jafnvel Kvissaraland, sem albúin
séu að fara í strið þetta, og menn
eiga von á herskörum þeirra fram á
vígvöiluna þenna og þenna daginn.
— Það hefir verið minna talað um
Norðurlönd: Svía, Dani og Norð-
menn. En báðir máispartar hafa
Bandaraönnum, sérstaklega Bret-lÞó einlægt verið að reyna að koma
um, Belgum og Prökkum er nú þeim á stað, og albúið, að þessi
einkar ant um, að geta fengið stór- lönd geti ekki látið strfðið afskifta-
um meira keypt af korntegundum iaust, þegar fram á vorið kemur.
öllum, en vanalegt hefir verið. Því Það er mörgum kunnugt, að orð
lítil verður nú kornrækt á komandi °S sendimenn fóru á milli Vilhjálms
ári í Evrópu. Bændur þyrftu þvf að °S Svía rétt áður en stríðið hófst,
búa sig undir að geta sáð í sem er fuUyrt, að Vilhjálmur hafi
allra mest í vor; sá f hvern þuml- boðlð Svíum Pinnland og kannske
ung, sem þeir geta snúið við og mcira, ef þeir vildu koma með sér.
undirbúið. Ekki mun markaðinn En Svíar þóttust eiga of mikið á
skorta. hættu, og var þó fjöldi landsbúa
Vér verðum að hugsa út í það, að Þýzkum hlyntur og kom það af
nú eru þjóðirnar í þeim mesta slag, verzlunarviðskiftum; og einlægt
sem heimurinn nokkru sinni hefir hafa öll þessi lönd selt Þjóðverjum
séð, og þar eru samborgarar vorir, alt sem þau gátu.
sem eru að berjast, — berjast einnig En stöðugt harðnar og einlægt
fyrir okkur, sem heima sitjum; því verða kröfumar harðari og harðari
að sannariega eriim vér Canada bú- bæði frá Bretum og Þjóðverjum.
ar í strfði þessu, þó vér hættum oss Það er enginn efi á því, að Danir
ekki undir eggjárn eða kúlur óvin- hata Þjóðverja, sfðan þeir rændu
anna. Pin nú geta hermennirnir Þá Slésvík og Ilolstein. En þeir era
ekki sint búum sfnum og margur þarna í gininu a Þjóðverjum, og
sá, er átti fyrir fjölskyldu að sjá, cr mega ekki vei hreyfa sig. Svo er
nú til moldar hniginn, og inargur Noregur; aðalvaran, sem þeir hafa
er akurinn eyddur, og stórir flákar að selja og fá sér skildinga fyrir,
lands verða nú óræktaðir að sitja. auk fiskjar, er timbur; en það selja
Það verður því siðferðisleg skylda Þeir alt til Englands, og fiskinn
vor, að sá sem mestu til þess að líka. Þeir mega því ekki verða óvin-
fæða sem flesta munnana, til þess ir Breta; það væri næst því að vera
að létta byrðar þeirra hinna, sem sjálfsmorð. — En Svíar eru hrædd-
nú hafa borið byrðarnar fyrir oss, ir um járn og kopar námurnar sín-
harðar og strangar og sárar. Með ar fyrir Rdssum; og ef að Banda-
þvf móti getum vér lagt vorn skerf menn ynnu á endanum, þá myndu
til strfðsins og vér verðum að gjöra Rússar taka allan norðurhluta Sví-
meira en tala um það, — vér verð Þjóðar, ef þcir væru á móti þeim.
um að sýna það í verkinu, að það En nú eru Rússar að vingast við
sé meira en orð ein á vöram vorum. Svía og nú fyrst hefir járnbraut ver-
Og svo getum vér haft gott af því ið lögð milli Svía og Rússa, norðan
líka. Yér þurfum ekki að gefa korn- við Helsingjabotn og samgöngur
ið, þó að það væri heiðarlegt, að greiðar, og ait vilja nú Rússar gjöra
gefa uppskeru af ekra eða svo, cins fyrir Svía.
og nú gjörir margur bóndinn hér á Er nú fjöldi málsmetandi manna
vesturslóðum. En ef nokkur hlut- f þessum löndum orðinn sann-
ur er áreiðanlegur, þá er það ein- færður um það, að telja megi nú
mitt það, að hveiti, bygg og alt sem mánuðina, ef ekki vikurnar, sem
á ökriim er ræktað, verður í háu lönd þessi verði hlutlaus af stríð-
verði næsta haust, og mun oss þá inu, og lftið má nú í skerast, ef að
iðra það, ef vér höfum legið á liði friðurinn sk&l haldast En fari þær
voru og ekki lagt alla krafta fram, á stað þessar þjóðir, þá getur mun-
að sá í jörðina og vanda það verk að meira um það, en margur ætlar.
ein’s vel og vér getum. Vér getum Norðurlðnd gætu lagt til yfir eina
fengið svo margfaldan ágóða upp millíón hermanna.
úr því, að vér glaðir vildum gefa Svíar geta haft 485,000 vel æfðra
arðinn af einni ekru. hermanna, og hefðu að auki 200,000
Ef að þér verðið ráðalausir með manna varalið. Þeir hafa víst ein
útsæði og enginn vill hjálpa yður, 86 herskip smá og stór, og er eitt
þá reynið að skrifa Mr. Bruce Waí- þeirra bryndreki. Á þeim eru 5,715
ker, Commissioner of lmmigralion,\ hermenn.
Winnipeg, og biðjið um Applicationl Noregur getur iagt til 115,000 vel
Form til að fá lánað útsæði fyrir æfðra herm&nna og 100,000 varalið.
þetta komandi sumar. Það spillir Floti þeirra er 49 smá herskip með
ekki til að reyna það, ef þið hafið 2,000 hermönnum á.
akrana undirbúna. Fyllið svo út Danir hafa 56,000 fasta hermenn,
skjalið, einsog fyrir er skipað, send- sumir segja 70,000 og 125,000 varalið,
ið það til baka og vitið hvernig fer. | sem þeir gætu undir eins gripið til.
Spakmœli.
. .Reyndu sjálfur a<1 verða
höfundur gæfu þinnar. Sjálfs
vcrður höndin hollust, þegar
til lengdar iælur.
Stattu á þínum eigin fótum;
þeir verða traustari en annara,
og stundum vilja þeir nota þá
sjálfir.
Forðastu hræsnina og tvö-
feldnina; hún gjörir þig auð-
virðilegan og lítitmójlegan og
spillir öllum þínum beztu
hæfileikum.
Gleymdu ekki kurteisinni;
hún mun aldrei spilla fyrir
þér.
Margfalt betra er að þegja,
en að tala um múl, sem menn
ekki þekkja. Það sannast á
dcgi hevrjum mállækið gaml :
Enginn er allheimskur, sem
þegja kann.
Sparaðu skildingana þína;
þú getur aldrei gripið til
þeirra, þegar þú ert búinn að
fleygja þeim frá þér.
Horfðu hátt og hugsaðu
hreint, þá verður þú hreinn
sjálfur og það varðar þig
mestu.
Nú ríður á að sá sem
mest að unt er.
Ktmur út á hverjum flmtudegl.
trtgefendur og eigendur
THE VIKING PRESS, LTD.
VertJ blaSslns f Canada og
S&ndarfkjunum 12.00 um áritf
(fyrlrfram borgatS).
Bent ttf lslands $2.00 (fyrlrfram
bargratf).
Allar borganir sendist rátfs-
m&nni blatfsins. Póst etfa bank&
ávis&nir stýlist til The Vlkinc
Press. Ltd.
Rltstjózi
M. J. SKAPTASON
Rátfsmatfur
H. B. SKAPTASON
Skrifstofa
729 Sherbrooke Street, Winnipeg
BOX 3171. Talsfml Qarr; 4110
Þeir hafa 36 herskip og á þeim
4,000 manna.
Þotta verður yfir miliión manna
á landi og ajó. Og ef að Bretar
hleyptu þó ekki væri nema einum
56-60 þúsund hermanna á land á
Jótlandi, og hinir væru til taks að
styrkja þá, þá væri ekki lengi farið
suður Slésvík og suður að Kílar-
skurði. Og eiga Þjóðverjar að taka
Danmörk, sem þetr eflaust hafa haft
í hyggju um lengri tíma, þá þurfa
þeir nú til þess ekki færri en millí-
ón manna.
Hins vegar verða Þjóðverjar tor-
sóttir,. ef ekki er komið að þeim
bæði að sunnan og norðan. Sjálfir
segjast Þjóðverjar geta lagt til 10—
12 millíónir manna enn f herinn,
auk þeirra, sem nú eru, og þó að
það sé óefað orðum aukið, þá er þó
mikill máttur þeirra ennþá.
En hvar verður þá Island, cf Dan-
ir fara á stað? Eg hcld að á því sé
enginn efi, að þá séu þeir í stríðið
komnir, er Danir fara á stað. Og
óvíst með hvoram það verði; þó
að meiri llkur séu til, að þeir verði
með Bandamönnum, eftir því scm
út lítur nú.
Það er annars háifskrítið, að eng-
inn skuli hafa reynt að gjöra sér
grein fyrir þvf, hvcrs vegna landar
og aðrir hafa orðið varir við svo
mörg herskip Breta um sjóinn bæði
suður og austur af fslandi. Þeir
hafa einlægt séð þau við og við. En
hvað eru þau að gjöra þar? Engum
kemur til hugar, að þau séu farin
að fiska; ekki cra þau að villast, og
ekki erp þau að ráfa þar um sjóinn
tilgangs eða erindislaust.
Eina tilgátan, sem oss sýnist hugs-
anleg, er sú að þetta séu varðskip,
ætluð til þcss að hafa gát á þvf,
hvort meiri eða minni hluti flotans
þýzka komi þarna norður, — nátt-
úrlega í þeim tilgangi, að taka hafn-
ir á íslandi og hafa þar aðsctur og
renna út þaðan, til að taka skip
eða vörur, er kæmu frá Bandarfkj-
unum og Canada og ætluðu til
Englands. Hvað meira þeir myndu
gjöra við ísland, er ómögulcgt að
sega. Landið gætu þeir náttúrlega
tekið viðstöðulaust, og ennþá
hættulegri væru þeir Englending
um þar en í Kílarskurði.
fslendingar heima ættu að vita
það, að fleiri en ein þjóð hcfir litið
til þeirra girndaraugum. Enda hef-
ir margt ólíklcgra skeð f hciminum,
en þó að ísland yrði hernumið af
óvinum Dana.
Sjófloti Breta.
Það hafa margir legið Ilretum á
hálsi fyrir það, hve aðgjörðalítill
floti þeirra hefir verið, og eru farnir
að spyrja, hvar sé nú sjómenska
þeirra og þessi voðafloti, lang-
stærsti ffioti heimsins. Þcir vinni
ekki miklar sigurvinningar núna.
Og það er von, að menn spyrji
svona, þcgar menn þekkja ekki nóg
til og athuga málin ekki nðgu vd.
Ploti Breta hefir fullar hendur að
starfa og má ekki slá slöku við eitt
augnablik.
1. Ilann þarf að vera á verði dag
og nótt, að verja Þjóðverjum^ að
koma skipum sínum út á rúmsjó á
tveimur stöðum: við Skagatá, að
passa sundið milli Norcgs og Jót-
landsskaga og nokkur hundruð
mílum sunnar við Elfarósa, aðverja
þeim að komast út úr Kielarskurði,
og Elfunni og Cuxhafen og Wil-
helmshafen og frá Helgulandi, og
svo þurfa þeir að paasa alt Ermar-
sund milli Englands og Frakklands
og ciginlega alla sjólciðina milli
Skotlands og Noregs.
2. Þeir þurfa að vakta alla strönd
ina frá Dan'mörku til Hollands, svo
að hvergi sé hægt að senda her af
landi þaðan til Engla ds eða skip
til rána.
3. Þeir þurfa að stansa hvert cin-
asta vöruskip á allri leiðinni frá
Björgvin og suður á Normandí og
í kring um hinar brezku eyjar, til
þess að sjá um, að þau flytji ekki
forboðnar vörar.
4. Þeir þurfa að láta herskipin
fylgja hverju skipi yfir sundið til
Prakklands, sem flytur þangað her
rnenn, vopn eða matvæli.
5. Þeir þurfa að elta og eyðileggja
öil ræningjaskip Þjóðverja, hvar
sem þau eru á höfunum.
6. Þeir þurfa að passa hverja cin-
ustu höfn um heiminn hjá öllum
hlutlausum þjóðum, þar sem verzl
unarskip Þjóðverja liggja
7. Þeir þurfa að verja Þjóðverj-
um, að hleypa her manns inn á
England. En til þess þurfa þeir að
verja alla hina feykilega löngu
strandlengju Englands, svo vel, að
háskinn fyrir flota Þjóðverja, mcð
öllum þeim hinum mikla skipa-
flota, sem flytur herlið þeirra verði
hverfandi, svo að áhlaup eða inn
rásir óvinanna verði fáar og með
löngu millibili; og hel/.t gæta
strandarinnar svo vel, að Þjóðverj
ar fái hvcrgi nógu langan tíma tii
þess, að hleypa liðinu á land.
8. Þcir þurfa að passa það, að
Þjóðverjar geti ekki notað hafnirn-
ar í Beigíu, sem þeir hafa náð, til
þess að hafa þar stöðvar fyrir neð-
! ansjávarbáta. Og svo verða þeir að
; hjálpa landherum Breta og Belga
; með sjónum í Flandcrn í stríðinu
j við sjóinn, með þvf að brjóta vígi
i Þjóðverja með sjó fram og banna
! þeim allar leiðir mcð sjónum, svo
langt, sem failbyssur þeirra draga
á land upp.
] 9. Þeir þurfa að hafa mörg hundr-
uð fiskibáta (Trawlers, eða troll-
ara) til þess að slæða sjóinn alt í
kringum England eftir sprengidufl-
: um, sem þýzkir bátar undir fölsku
flaggi hafa lagt um sjóinn, til þess
að granda skipum þeim öllum, er
um hann sigla.
Hlutverk þýzka flotans er miklu
einfaldara. Þeir vita vel, að áður en
lýkur þarf floti þeirra að berjast;
cn nú er þeirra bczta ráð, að sitja
kyrrir á höfnum inni undir kast-
alavcggjum sínum og umgirtir í
sjónum af sprengiduflum sínum,
svo að engu skipi er lífsvon, sem
þar fcr um; en leggja sprengiduflin
um sjóinn, hvar sem þeir geta; —
senda út neðansjávarbáta til að
sprengja upp herskip Breta, og
gjöra árásir á land þcirra, einsog
þeir gjörðu í Skörðuborg og Hvfta-
bý. Með því að sprengja upp einn
og einn bryndreka fyrir Bretum, —
hugsa þcir sér að smáfækka þelm,
en með því að ráðast á varnarlaus-
ar borgir, að hræða svo landslýð-
inn, að hann neyði Breta til að
leita um frið. Og ef að flota Breta
væri einhverntíma skift, svo að
nokkur hluti hans færi eitthvað
annað, einsog margir fávísir menn
jafnvel á þingi Breta oft hafa heimt-
að, þá væri tíminn hentugur fyrir
Þjóðverja, að renna út með allan
sinn flota, neðansjávarbáta, Zeppe-
Iina, flugdreka, ‘biplanes’ og ‘mon-
oplancs’ og berjast nú af krafti, eða
koma stórum her manns á Zeppe-
linunum eða flutningsskipunum,
ofansjávar eða neðan, yfir á land-
ið, sem þeir hata svo mikið.
Það er því st&rf nokkurt fyrir
Breta, að gæta alls þessa; og nú er
dagur aðeins 6 klukkustundir í
Norðursjónum, og frost og hríðar
og þokur. Það er því hin mesta
furSa, að Bretar skuli hafa getað
gjðrt alt þetta einsog raun hefir
sýnt. En hefðu þoir tckið upp það
flasræði, sem margir Brctar heimt
uðu, að fara að sækja Þjóðverja
heim á hafnir, um sjó fullan af
tundurduflum, sem hefðu sprengt
upp hvern bryndrekann á eftir öðr-
um, — þá hefði það verið hið sama
og sjálfsmorð; þeir hefðu þá blátt
áfram hagað sér sem vitfirringar..—
En sem betur fór, hafa þeir ekki
hlaupið eftir áeggjun þessara
manna.
í stað þess hafa þeir verið að
tryggja sig ennþá betur móti Þjóð-
verjum, og era að láta smiða dreka
»vo stóra. að ekki hafa aðrir eins
áður á sjó flotið; 8 fyrir sjálfa sig,
4 fyrir Prakka og tvo fyrir Japana,
og mega Bretar grípa til dreka
Prakka og Japana, ef á liggur.
Parðu hægt, svo þú verðir fljót-
ur, segir Bretinn. Þeir koma þang-
að, það er víst, þó það dragist; en
þegar tíminn kemur, þá mæta þeir
á hólminum. Þeir láta nú vitið ráða
meira en flas eða fljótræði. Því að
slys á sjó gæti eyðilagt alt saman
Ameríka þarf að vera
við illu búin!
Eftir Theodore Roosenelt.
(Niðurlag).
Lei'öin til alþjóöafriöar.
Þegar forsetinn ákveður bænadag
almennan til þess að biðja fyrir
friði, án þess að gjðra mönnum það
ljóst, að fyrst yrði að biðja um bæt-
ur á rangindum öllum, því að án
þess yrði friðurinn meira til skaða
cn bóta, — þá tapar hann öllum
rétti til þess, að menn telji hann
vinna fyrir réttlætinu. Og þegar
Bryan slær botninum í alla hina
vanhugsuðu þjóðarsamninga sína,
og mælir margt og digurt til friðar-
félaganna um að afmá stríðin af
jörðunni; en þorir þó ekki að and-
mæla hinum voðalegu skelfingum,
sem Þjóðverjar hafa látið yfir Belg-
íu dynja, þá er hann að þjóna
ranglætinu. Ennþá broslegra, en
líklega eins gagnsiaust, er þó at-
ferli þeirra, sem senda út friðar-
stimpla á bréfum með dúfumynd-
um á, eða ganga státnir og keykir
í friðar-prósessíum um stræti borg-
anna; — eða þeirra, sem senda*út
friðar-áskoranir börnum til undir-
skriftar. Þeir gætu eins vel gjört
þetta á plánetunni Mars.
Alþjóðafriðurinn kemur þá fyrst,
þegar þjóðir heimsins mynda eins-
konar félag, og setja á fót alþjóða-
dómstól, til þess að skera úr mál-
um milli þjóðanna, sem fastlega á-
kvcði það, að þjóðirnar gjöri aldrei
samninga eða samþyktir sín á
milli með kæruleysi eða hvatvísí.
Og á bak við samningana verður að
standa hið sameinaða afl (herafli)
hins mcnt.aða heims, er fylgi fram
og neyði menn til, að hlýða ákvæð-
um dóms þessa eða réttar — neyði
til þess hverja þjóð, sera upp vill
rfsa
En allir þessir gjöröardómar og
samningar og samþyktir, sem hin
núverandi stjórn hefir gjört, og á
stað komiö, eru sem næst því einsk-
isvirði og jafnvel skaðlegir, af því
að —
1. Það er hvergi gjört ráð fyrir, að
þeim ‘sé framfylgt.
2. í sumum tilfellum er ekki ein-|
ungis ómögulegt, heldur einnig
ótilhlýðilegt og óhæfa ein, að
framfylgja þeim.
Samningur er sama som loforð.
Alveg hið sama og að lofa að borga
eitthvað í verzlunarheiminum. Og
gildi samningsins er undir því
komið, hvort sá, er lofar, getur efnt
loforð sin. Að gjöra samninga eða
að lofa einhverju og ætla sér ekki
að halda samninginn oða efna lof-
orðin, er giæpsamlcgt. Bandaríkja
gull-seðill (gold certificate) er því
að eins nokkurs virði, að gull
standi á bak við hann. Ef að ekk-
ert stæði á bak við hann, þá væri
hann einskisvirði, einsog bréfpen-
ingar Suðurríkjanna rftir þræla
stríðið. Alveg eins er því varið með
Bryan-samningana: þar stendur
ekkert á bak við, og þvl eru þeir
einskisvirði, og það er ekki heiðar-
legra, að gjöra samninga þcssa, en
að búa til falska peninga. Mr. Bry-
an myndi ekki vera góður fjár-
málaráðgjafi; en hann væri þar þó
miklu betur kominn en sem utan-
ríkis ráðgjafi.
Hið fyrsta, sem vér þurfum að
gjöra, og sem er oss meira áríðandi
cn nokkuð annað, til þess að geta
varið oss sjálfa, er það, að gjöra oss
það sjálfum ljóst, hver stefna vor
eigi að vera, og standa fast á því, að
opinberir þjónar og embættismenn
ríkisins láti öll sín orð og verk til
þess miða, að halda fram og efla
þessa stefnu. Til dæmis vil eg taka
það, að núverandi stjórn var kosin
með ákveðnum skilyrðum og lof-
orðum af hennar hálfu: að Philips
eyjarnar skyldu fá að ráða sér sjálf-
ar, og hún hefir gjört þau verk og
komið þar svo fram, að það getur
ekki haft neina þýðingu aðra, en
að eyjarnar fái sjálfstæði' hið allr-
fyrsta. Og það er skoðun mfn og
sannfæring, að vér séum nú þegar
búnir að gjöra eyjunum óútreikn
anlega mikið gott En þetta sýnir
cinmitt á sláandi hátt, hvað illa
vér hefðum breytt við eyjarnar, ef
að vér 1898 og næstu ár hefðum far
ið að ráðum Bryans og friðarppst-
ula annara og breytt svo við þær.
sem þeir vildu láta oss gjöra.
En nú er eftir að verja öll Banda
ríkin, Panama skurðinn, Alaska
og Hawaji. En ef að vér eigum að
verja þessi lönd, þá verðum vér að
vera undir það búnir.
Hið fyrsta, sem vér þuríum að líta
eftir, er það, að hafa flotann næg
an og I góðu lagi. Aldrei nokkurn
tfma hefir floti vor verið I jafngóðu
lagi einsog árið 1909, þegar bryn
drekarnir komu heim úr ferðlnni
kringum hnöttinn. Hann átti þá
hvergi jafningja sinn, skip á móti
skipi. Og næstu fjögur árin höfð
um við ágæta flotamálastjóra, Mr
Meyer, og síðar Mr. Garrison og Mr
Stinson og Mr. Garrison.
En síðan Wilson kom til sögunn-
ar og flotamálastjóri Daníels, hefir
öllu hraparlega farið aftur, og ef
að vér ættum nú að mæta flota jafn
stórum, sem I góðu lagi væri, þá
væri enginn efi á því, að vér mynd-
um hafa stóra skömm af fundin-
um.
Vér höfum nú kallað aftur frá
Mexikó herlið það, sem gat þar orð-
ið aö einhverju gagni; en látum
sitja þar kyr herskip þau, sem ald-
rei g’eta brðið þar að gágni. Plotinn
hefir engar æfingar haft I 21 mánuð
og varla nokkurntíma skotæfingar
Hann hefir ekki nóg púður, ekki
nægar torpedór. Hann er skriðlaus
orðinn af illri vérkun, og það vant
ar á skipin 10 til 20 þúsund menn.
Þingið ætti að gjöra skyldu sína
að laga þetta og kalla til menn, sem
skynbragð bera á þessa hluti, að
lfta eftir þessu.----------Og svo
vorðum vér að hafa það hugfast, að
mörg skipa þessara eru ætluð til
strandvarna, en vér þurfum skip,
sem geta meira en varist. Sklpafloti
vor verður að vera við því búinn,
að ráðast á aðra. Og það er ekki
nóg. Ef að I hart fer þurfum vér á
meiru að halda.
Þingið ætti að fara að ráðum yfir
hershöfðingjans, Gcneral Wither
spoons. Ilann hefir gcfið þinginu
skýrslu, sem fyrirronnari hans, Gen
eral Wood, er alveg samþykkur. Vér
þurfum að minsta kosti helmingi
fleiri hermenn en við höfum, og auk
þess varalið, og á hverju ári ætti að
hafa heræfingar I nokkrar vikur
með minst 100,000 mönnum. Sér-
staklega þyrfti að æfa vel stórskota
Undir svörtuloptum.
1850.
(J. Thor Kvæði Khöfn /877 bls 22)
Hér dimmur vakir dauíSi langar nætur
og daga alla, björgum undir svörtum,
í hendi ógnabrandi veifar björtum,
og boðað skelfing veik-u fjöri lætur
En alda voleg ólmast hans viS fætur,
og afli þúngu kletta lemur harSa,
og liSnum yfir líkum reisir varSa
úr löSri hvítu hamra upp viS rætur.
Hér sefur þú í gævar grænu leiSi
þú sonur lsafjarSar hugum kæri,*)
er banasigS í blóma lífsins felldi.
SofSu hér róttl og sól frá bláu heiSi
saknaSar rósir þinn á legstaS færi,
er sígur hún aS svölum mar á kveldil
•Xðn Jðnsson, skðlakennarl, fatfir Bjarna rekt-
ors, drukknaði met5 póstskipinu, sem fóret
undlr Svörtuloptum í marz, 1817
Undir svörtuloptum.
(iMUsleg þfjðing)
Here dreadful death neath darksome mountains dwella.
Lord of brief day and lengthy northern nigþt
Here standeth he with blazing brand bedight
And dreads and fears to our faint hearts foretells.
Close by his feet the awful ocean swells;
Its waves against the mountain fastness fall
And o’er the dead erect memorial
Of white sea foam that frets the gloomy fells.
Here sleepest thou in thy dark sea-green bed,
Belove’d scion of our island race,
To reap whose bloom death's ruthless sickle shone.
O, rest in peacel And may the sun s rays shed
Roses of mouming on thy resting place
When to the sea she sinks and day is donel
Skúli Johnson.