Heimskringla - 16.09.1915, Síða 5

WINNIPEG, 16. SEPT. 1915.
HEIMSKRINGLA.
BLS. 5
Nú verða Bretar að taka
byrðina Rússa.
Lloyd George hefir ritað bók eina
eða réttara: ræðum hans síðan
stríðið byrjaði hefir verið safnað
saman i bók eina, sem hann hefir
kallað: “Through Terror to Tri-
umph”. Og ritar hann núna for-
mála fyrir bókinni, sem er á þessa
leið:
“Eftir tólf mánaða stríð er það
orðin sannfæring mín, sem hefir
orðið sterkari og sterkari með degi
liverjum, að oss hefði verið algjör-
lega ómögulegt að halda oss utan
við það, án þess að láta sóma Vorn
og sjálfstæði.
“Vér hefðum ekki getað með köldu
blóði og krosslögðum höndum horft
á landið, sem vér sórum að vernda,
eyðilagt, brent og sviðið; en menn
og konur — fólkið í landinu myrt
og rænt og rekið burtu af mönnum
þeim, sem með oss höfðu svarið að
vernda þá frá öllu illu. Ef að konur
og börn hefðu myrt verið af neðan-
sjávarbátum Þjóðverja á sjó úti, þá
hefði Bretaþjóð vissulega heimtað,
að vér hefðum kallað þá til reikn-
ingsskapar fyrir barnamorðin og
kvennadrápið.
“Al.t, sem fram hefir farið síðan
stríðið byrjaði, hefir skýrt og greini-
lega sýnt og sannað það, að her-
mannavald það, sem ekkert hirðir
um trúnað, skuldbindingar eða eiða,
er hinn mesti voði fyrir allan hinn
mentaða heim. Og þó að kostnaður-
inn sé feykilegur í mannslífum, fé
og blóði, þá krefst samt velferð
mannkynsins þess skýlaust að þetta
\ald og þessir hamslausu grimdar-
seggir og eiðrofar séu á bak brotnir
og eyðilagðir.
“Og svo hafa atburðir striðsins
leitt það i ljós, að veldi þessa voða-
lega þrælafélags (military clique)
er margfalt meira og sterkara en
nokkurn mann hafði grunað, og það
einmitt er önnur sterk og öflug á-
stæða til að eyðileggja það.
“En þó að þungt gangi og erfitt í
stríði þessu, þá hefir sú trú og sann-
færing mín ekki haggast, að vér
niunum sigra að lokum, svo framar-
lcga sem vér og Bandamenn vorir
leggjum fram alla krafta vora, áður
cn það er orðið of seint. Minna dug-
ar ekki, — það er ósigur og eyðilegg-
ing! Vér Bandamenn höfum raunar
nóg til af efnum þeim, sem óumflýj-
anleg eru til þess að heyja jafn stór-
kostleg stríð og nú gjörist. Vér höf
um mennina, peningana, járnið og
stálið; en — mennirnir þurfa að æf-
ast og stálið þarf að vinnast.
“Og það er þýðingarlaust að vera
að telja sjálfum sér trú um það, að
þessi verk hafi verið tilhlýðilega
unnin þessa fyrstu 12 mánuðina,
sem stríðið hefir staðið. Ef að
Pandamenn hefðu þegar í byrjun
vitað hve mikill afli óvina þeirra
var og séð og fengið hugmynd um,
hvaða afla þeir sjálfir höfðu, og not-
að hann frá byrjun, — þá hefðum
vér nú getað séð og horft á Breta
senda svo mikinn straum af skotum
og sprengikúlum á skotgarða Þjóð-
verja, að engum manni hefði verið
i þeim vært og legíónir þeirra hefðu
hrokkið undan úr Belgíu og Frakk-
landi og ekki stöðvast fyrri, en þeir
voru komnir yfir Rínarfljót.
Nú hafa Bretar, Frakkar og Rúss-
at og verksmiðjur annara þjóða unt
allan heim urn langan tima fengist
við að útbúa vopn og skotfæri; en
alt fyrir það hafa Þjóðverjar ennþá
mikla yfirburði yfir oss, hvað alt
það snertir. Þeir hafa einlægt betri
og meiri vopn og einlægt óþrjótandi
byrgðir skotfæra. Afleiðingin af
þessu er auðsæ og eðlileg. Hinir
stálbryddu hælar Þjóðverja hafa
sokkið dýpra og dýpra i Belgíu og
F'rakkland; Pólland er nú alt í hönd-
um þeirra og Kúrland og Lithúanía
cr að fara sömu leið. En rússnesku
lcastalarnir, sent áður þóttu óvinn-
andi, þeir hryúja nú sem sandbyrgi
fyrir skothríðum Þjóðverja.
Menn eru að spyrja, hvenær ofsa-
gangur Þjóðverja verði stöðvaður.
Svarið er þetta: Undireins og vér
höfum nóg af mönnum og skotfær-
um.
Lloyd George segir, að það sé
viðkvæmt efni og þreytandi, að

Bjór fyrir kunningja
r La^er
Bjór sem þér þykir góður 1 merkur eía pott hylkjum. F&an- legrt hjá þeim sem þú kaupir af e?Sa hjá oss E. L. Drewry, Ltd., Winnipeg.
vekja landa sina til að leggja alt sitt
hezta fram. Menn hafa reyndar
vaknað um alt landið, og lagt fram
feikna vinnu og erfiði að búa her-
inn út að skotfærum, vopnum og
mönnum. En þetta nægir ekki nema
vér leggjum fram alla vora ilrustu
krafta.
Lloyd George spyr svo: “Erum
vér nú að leggja oss alla fram til að
vinna upp tima þann, sem vér höf-
um tapað? Erum vér búnir að leggja
fram nóga menn til þess að raða
þeim á hergarðinn þetta eða kom-
andi ár, svo að vér getum verið viss-
ir um, að geta haldið uppi enda
vorum? Skiljið eða sjáið þér það
allir sem getið að þessu unnið, að
eyðileggingin bíður vor, ef að ónógt
og illa er fram lagt?
“Hve margir eru þeir i landi
þessu, sem fyllilega sjá og skilja
hvaða þýðingu undunhald Riissa
hefir?
“óviðbúnir, illa útbúnir að vopn-
um og skotfærum, hafa Rússar nú í
meira en 12 mánuði haldið föstum
hálfum herafla Þjóðverja og fjórum
fimtu hlutum af öllum herafla Aust-
urríkis. Geta menn nú skilið það, að
Rússar eru nú um nokkurn tíma að
minsta kosti, búnir að leggja fram
sinn skerf til baráttunnar fyrir
frelsi þjóðanna í Norðurálfunni, og
að vér nú í fleiri mánuði getum ekki
vonast eftir sömu drengilegu hjálp-
inni frá hersveitum Rússa, sem vér
hingað til höfum þegið af þeim. Og
liverjir eiga þá að taka við af Rúss-
um, — meðan þeir eru að bfása
mæðinni og búa sig út að nýju? —
Hverjir eru það, sem eiga að bera
hyrði þá, sem hingað til hefir legið
á herðum Rússa?
Frakkar hafa sjálfir þunga byrði.
Menn geta ekki vonast eftir, að
F'rakkar geti borið ölfu meiri þunga,
en nú liggur á herðum þeirra og
sem þeir hafa borið með svo mik-
illi ró og stillingu, að allur heimur-
inn undrast yfir. Þá eru nú ítalir
lcomnir í málin með oss og leggja
fram allan sinn afla móti Austurrik-
ismönnum. — Þá verður Bretland
eitt eflir. Er nú Bretland við þvi
búið, að fylla upp skarðið, sem verð-
ur þegar Rússar halda af vígvellin-
um. Er Bretland við því búið, að
mæta hverju, sem yfir dynur á vest-
urkantinum næstu mánuðina? Und-
ir þessu er komið frelsi Evrópu og
komandi kynslóða um marga manns-
oldra”.
“Hygginn og framsýnn maður
sagði mér núna nýlega, að hann
væri sannfærður um, að stefna og
framkvæmd Breta næstu þrjá mán-
uðina myndi gjöra út um stríðið á
annanhvorn veg.
Ef að vér getum ekki eða fáum
ekki leyfi til að skipa nógum mönn-
um i verksmiðjurnar til að iitbúa
herinn að ölla því sem nauðsynlegt
er, af þeirri ástæðu, að vér verðum
að fylgja vanalegum reglurn og á-
kvörðunum; — ef að halda skal við
gömlum venjum, sem takmarka verk-
ið á smiðjunum; — ef að þjóðin hik-
ar við i þessari sáru nauðsyn, að
gjöra tilhlgðilegar og fullnægjandi
ráðstafanir til þess, að kalla i'it alla
vopnfæra menn til að verja heiður
og æru og tilveru ibi'ia landsins; —
ef að frestað verður að gjöra lit um
hin mest varðandi mál, þangað til
það er orðið um seinan; — ef að vér
vanrækjum að búa oss undir, hvað
sem fyrir kann að koma; — ef að
vér gefum ástæðu til þeirrar ákæru,
að vér drögnumst áfram til ógæfu og
eyðileggingar eins og værum vér á
skemtigöngu i friðsælum lundum,
og sæjum hvergi óvin í nánd, -— þá
— í öllum þessutn tilfellum SÉ EG
ENGA VON.
En — ef að vér leggjum i sölurnar
alt sem vér eigum, og alt, sem oss
þykir vænt um, — leggjum það alt i
sölurnar fyrir föðurlandið, og göng-
um rösklega og hispurslaust að þvi
í einu og öllu, — þá er oss sigurinn
vis.
Rússar vinna sigra í Galizíu.
Hinn 8. september, eða um það
Icyti sem Nikulás hinn mikli var að
leggja af sér forustuna, unnu Rússar
allmikinn sigur í Galiziu og tóku
eina 8000 fanga og 30 fallbyssur. —
Þetta var við Tarnopol suðaustuc
af Lemberg, en Tarnopol var fyrsta
borgin, sem Rússar unnu í Galizíu,
þegar Russky liershöfðingi var þar
a ferðinni fyrir ári síðan. Annan
sigur unnu Rússar þar nálægt við
Trombola og tóku þar 7,500 manna.
Og suður við Dniester fljót, nálægt
Vorjatyntze, tóku þeir á annað þús-
und manns með fallbyssum. Þarna
kemur á ein að norðan og rennur
suður beint í Dniester á nær hundr-
að mílum. Við ána hafa Rússar ver-
ið lengi og hafa Þýzkir aldrei getað
rótað þeim. Á þessi heitir Sereth, og
má ekki rugla henni saman við ána
Sereth, sem rennur um Rúlgaríu og
suður í Dóná og er mikið stærra
vatnsfall. Á þessu svæði hafa Rúss-
ar síðan 3. september tekið fangna
17 þúsund menn og 400 foringja, 14
stórar fallbyssur og 19 smærri; 66
maskinubyssur, og álíka margir er
talið að fallið hafi af Þýzkum og
fangaðir voru. Þetta var ástandið
þarna suðurfrá þann 9. sept.
Fréttir frá Stríðinu
Það gengur lítið stríðið núna, og
er það þó ekki fyrir það að ekki sé
barist, heldur er það sem hnefar
skelli á hörðu grjóti, og víst lagar
blóðið, því berar verða kjúkurnar.
f Galiziu við Sereth-ána sækja nú
Rússar fram og hrökkva Austurrík-
ismenn undan. Þeir berjast þar í
skotgröfunum og renna- rússnesku
bændurnir á þær og sópa Austur-
ríkismönnum úr þeim og hrekja þá
5 og 10 og undir 20 mílur; en þá
nema hinir staðar, þegar lið kemur
þeim til styrktar og þá halda Rúss-
ar heim til stöðva sinna aftur. Þeir
hafa ekki unnið svo mikinn sigur,
að þeir vilji yfirgefa vígstöðvar sin-
ar austan við Sereth-ána. Þarna er
því fremur sókn en vörn hjá Rúss-
um, og öllu halda þeir sínu á lin-
unni norður að Pripet eða Pinsk
flóunum, þó að heldur sveigist lín-
an austur, þegar kemur norður und-
ir flóana.
En norðan við flóa þessa hina
miklu eru það Þjóðverjar sem sækja
á en Rússar sem verjast, og smáir
eru sigrar Nikulásar keisara síðan
hann tók við herstjórninni af frænda
sinum.
Suður af Riga-flóanum hafa Þýzk-
ir verið að reyna að komast á járn-
brautina milli Vilna og Dvinsk eða
Dunabury, viku eftir viku. Rússar
bjuggust við þessu og voru fyrir
löngu búnir að flytja alt fémætt úr
Vilna; en héldu þó borginni; og dag
eftir dag hafa hinar grimmustu or-
ustur verið háðar á svæði þessu
norður frá Vilna og i sveig austur
til Dvina-fljótsins og alla leið til
Riga. Hvað eftir annað hafa Þýzkir
komist austur undir fljótið, en ver-
ið barðir aftur, og má segja að þarna
hafi verið látlausir bardagar nótt
og dag i einar tvær til þrjár vikur;
og víst mun land þar ófagurt vera
i ftir aðgang þenna.
En Hindenburg gamli sækir á, og
með trölldómi miklum. Hann hleyp-
ir frain þéttum fylkingum Þjóðverj-
anna, svo miklu liði, að þó að þús-
undir hrynji niður, ein röðin her-
rnannanna af annari, þá eru einlægt
nógir menn að fylla upp í skörðin.
Þetta er dýrt spaug, en oftast fara
þeir í gegnum fylkingar hinna. —
Þannig voru áhlaup Þjóðverja á
Rússa við járnbrautina frá Vilna til
Dvinsk og loksins náðu þeir henni.
Eitthvað 100 mílum sunnar, suð-
ur undir flóuúum miklu og jafnvel
i flóunum sjálfum norðanverðum,
gjörðu Þjóðverjar annað hroða-
áhlaup eða reyndar mörg áhlaup á
langri linu og stefndu að Pinsk og
Slonim, og héldu Rússar þar undan,
en fóru hægt. Er búist við að þeir
haldi l>ar áfram undanhaldi sínu.
En norðurfrá verða Rússar nú loks-
ins að yfirgefa borgina Vilna og er
ekki ólíklegt, að þeir hrenni haná
áður eins og Rrest Litovsk. En alt
til þessa hafa Rússar varið Dvina-
fljótið suður af Riga svo, að Þýzkir
hafa þar aldrei yfir komist, hvernig
sein þeir hafa hamast; og Riga halda
Rússar ennþá, og Russky hershöfð-
ingi þeirra segir, að Pétursborg sé
nú alveg óhætt: það séu svo margar
torfærur á leiðinni, að Þjóðverjar
komist þar aldrei fram, þó að þeir
reyni, og nú fer að haustið og með
hverri vikunni og hverjum degin-
um verður leiðin erfiðari og erfið-
ari fyrir Þjóðverja; því að Rússar
halda hinu sama fram, að brenna
landið og borgirnar jafnóðum og
þeir halda undan. Þjóðverjar eru
því í vanda þarna; þeir komast
ekki áfram neina með feykilegu
manntjóni; þeir mega ekki halda
undan, því að þá eru Rússar á hæl-
um þeirra, — og ef að Þjóðverjar
heima vita um það, þá verður kurr
í landi. En hins vegar er ilt og erf-
itt fyrir þá að búa um sig þarna til
þess að sitja þar yfir veturinn.
— Á vesturkantinum gjörist lítið
sögulegt síðan krónprins þjóðverja
gjörði áhlaupið á F’rakka vestan við
kastalann Verdun og lét þar fjölda
af mönnum sínum, en fékk engu á-
orkað. Þar vestra eru stöðugar stór
skotahríðar, eiginlega á öllum her-
garðinum frá suðurenda Vosges-
fjalla og norður að sjó. í Flandern
við Ypres fljótið, bæði sunnan og
norðan við Arras á Frakklandi, við
Neuville, Rochineourt og Wailly,
norðan við Oise-ána, við Beuvraig-
nes og Andechy. En við skurðinn
frá Aisne-fljótinu til Marne hafa
Frakkar gjört miklar stórskotahríð-
ar á skotgrafir og víggarða Þjóð-
verja. Má þvi segja að stórskotahríð-
in gangi stöðugt yfir öllum þessum
langa og krókótta hergarði.
En auk þess hafa Frakkar ver-
ið að senda út flota af flugvélum hér
og hvar og flugu 19 þeirra nýlega
yfir Treves og sendu niður hundrað
sprengikúlur og gjörðu usla mikinn
cg hið sama gjörðu þeir uin kveldið
sama dag, er þeir fóru upp aftur yf-
ir stöðvar Þjóðverja í Bonmary og
Barraucour. Aðrir hópar flugu yf-
ir Donaushingen og Marbach í Dón-
árdalnum.
f fjöllunuin síga ítalir einlægt á-
fram, bæði í Trent dölunum og á
hæðunum og tindunum austan við
Isonzo-dalinn. Þar er einlægt sem
fyrri fjarska ilt aðstöðu og margfalt
hægrá að verja en sækja, og fara ít-
alir þar mjög liægt; en alt til þessa
hafa þeir haldið með járngeripum
hverjum tindi og hverju vigi, sem
þeir hafa náð.
— Á Tyrklandi er farið að verða
“sukksamt”, eins og kerlingin sagði.
Þar ólgar í kötlunum; alt vellur und-
ir niðri og lyftast lokin katlanna við
og við og standa þá úr þeim strókar
nokkrir. Menn, sem þaðan koma,
segja að farið sé að þynnast lið
Tyrkjanna á skaganum, og hafi þeir
flest af skornum skamti: skotfæri,
menn og matvæli.
En á sjónum hafa þeir tapað flest-
um eða nær öllum fleytum sínum,
og ónýt eru nú orðin herskipin frá
Yilhjálmi — Goeben og Breslau.
Vald soldánsins er nú orðið frem-
ur lítið og þingsins og ráðgjafanna
söniuleiðis. En þriggja manna nefnd
ræður þar nú öllu, og er i henni En-
ver Pasha hermálaráðgjafi, Talaat
bey ráðgjafi innanrikismála og lög-
regluforinginn Bedri bey. En Enver
pasha er, sem allir vita, æstur með-
haldsmaður Vilhjálms og Þjóðverja.
Hatrið við hina kristnu Armeniu-
nienn fer einlægt vaxandi og ein-
lægt eru Tyrkir að slátra hópum
lieirra, og þegar æðsti maður Mú-
hametstrúarmanna, Sheik ul Islam,
mælti á móti manndrápunum og of-
sóknunum þá ráku þremenningar
þessir hann frá embættinu og fóru
þegar að herða ofsóknirnar og
deyða hálfu fleiri kristna menn en
nofikurntima áður. — Sendiherra
Bandaríkjanna i Miklagarði, Mor-
genthau, hefir verið að reyna að
hefta ofsóknir og hryðjuverk þessi;
en það hefir ekkert dugað. Merkar
konur úr Bandaríkjunum hafa þar
kvennaskóla í borginni og vildu þær
reyna að slá verndarhendi yfir ung-
hörn Armeníumanna; en þau voru
slitin úr höndum þeirra; og margar
af hinum tvrknesku stúlkum, sem
gengu á skóla þeirra, lentu i höndum
Tyrkja; og úr þvi fara ekki fleiri
sögur af þeiin.
ómögulegt er að fá kol til elds-
neytis i Miklagarði og gallonið af
steinoliu kostar þar dollar, en syk-
ur hefir hækkað þar sjöfalt í verði;
og svo er um margt annað.
— Margir ætluðu að eitthvað væri
farið að ganga saman milli Búlgara
og Tyrkja, þegar Tyrkir létu þá fá
Lndræmuna meðfram járnbraut-
inni, sem liggur suður úr Búlgaríu
meðfram Martza-ánni suður til Enos
við Grikklandshaf. En ekki er það
að sjá af gjörðum Tyrkja; því að
þeir eru nú i óða önn að búa virki
og skotgrafir á landamærum sínum
til að taka á móti Búlgörum.
í höfuðborginni Miklagarði er far-
ið að verða hart um matvæli og dýr-
tið mikil; því að þriggja manna
nefndin eða alræðisnefndin, þeir
Fnver pasha og Talaat bey hafa lagt
hald á matvöru og varning allan og
selja i smáskömtum með feikna
verði.
Búið er að loka norðurenda Sæ-
viðarsunds með námum og þver-
lcggja vírnet fyrir endann á sund-
inu.
Þjóðverjar leiðir á Tyrkjum.
Við Hellusundin eða á skaganum
vestan við þau hafa Tyrkir nú lát-
ið 250,000 manan eða vel það„ og
er það meira en (4 millíón manna.
Svo segir blaðið “Corrier d’ Italia”,
að Tyrkir hafi slátrað 70 þúsundum
Armeníumanna og voru þar í sumir
þingmenn Tyrkja frá Armeniu. — 1
Miklagarði veit hver maður, að þá
cg þegar muni Bandamenn fara í
gegnuin Hellusundin og koma til
Miklagarðs, og sjálft lögreglulið
Tyrkjanna í Miklagarði rænir nú
vini sina sem óvini í borginni. En
þýzku foringjarnir í Miklagarði eru
farnir að sjá að alt þeirra verk er til
ónýtis og heimta nú að fara heim til
Þýzkalands.
Þegar Tyrkir hófu striðið, sendi
Vilhjálmur þeim 3,000 þýzka her-
foringja. Þeir fóru undir fölsku
flaggi suður um Búlgaríu, með rauða
krossa á ermum sér, sem líknar-
menn, og tóku undir eins við for-
ustu i liði Tyrkja og síðan hafa þeir
jafnan staðið að baki Tvrkjum, með
maskínubyssum og skammbyssum,
þégar Tyrkir börðust og skotið nið-
ur heila hópa þeirra, ef þeir hlupu
ekki nógu hratt á byssustingi Banda-
manna, eða ef þeir voru hræddir
um að þeir ætluðu að gefast upp. —
Dauðinn beið þvi Tyrkjatetranna
bæði i bak og fyrir,,
Það er því lítil furða, þó að Tyrk-
ir hati Þjóðverjana. Enda engin dul
verið á því undanfarið, og upp-
hlaup i herliði Tyrkja á skaganum.
En þeir hafa verið neyddir til að
sitja með þá.
Frá vestur-vígvellinum.
Á Frakklandi hafa einlægt verið
bardagar milli stórskotaliðsins, en
áhlaup sjaldgæfari. Samt reyndi
krónprins Þjóðverja, að brjóta her-
garð Frakka vestan við kastalann
Það er ekki nema rétt gagnvart sjálfum þér.
Að selja aldrei—jafnvel þegar hveitið er
komið í jgrnbrautarvagninn án þess að síma
The
GGG

eftir tilboði. Verzlið við félag sem er stofn-
að af bændum og sem bændur eiga og standa
fyrir. Þú getur fengið peninga fyrirfram út á korn þitt með
því að fara með farmskrána til bankans sem þú verzlar við og
senda hana svo til okkar í registeruðu bréfi.
Við seljum epli kol
hveiti, — borðvið,
búsáhöld, o.s.frv.
The /fajn ^rowers /rajn Co..
Branches al
REOINA.SASK.
CALGARY.ALTA
FORT WILUAM.OKT.
Winnipeg • Manitobð
ATency ol
H EW hLSTMINMER
HnliahColumbia
Members of the Commercial Educators’ Association
E. J. O'Sullivan,
M- A. Pres.
Stærsti verzlunarskóli i Canada. Býr fólk
undir einkaskrifara stöðu, kennir bókhald, hrað-
ritun, vélritun og að selja vörur
Fékk hæstu verðlaun á heimssýningunni.
Einstaklingskensla. Gestir velkomnir, eink-
um kennarar. Öllum nemendum sem það eiga
skilið, hjálpað til a« fá atvinnu. Skrifið, komið
eða fónið Main 45 eftir ókeypis verðlista með
myndum.
THE WINNIPEG BUSINESS COLLEGE
222 Portage Ave...Cor. Fort Street.
Enginn kandídat atvinnulaus.
Verdun. Þýzkir hafa aldrei getað
unnið kastala þann, en oft reynt; og
þeir vita það, að ef þeir gætu unnið
Íiann, þá er mesta torfæran yfir-
stigin á leiðinni til Parísar. — Nú
vildu þeir komast suður með kastal-
anum að vestanverðu, en til þess
þurftu þeir að brjóta hergarð
Frakka. Þetta reyndu þeir í 2 daga,
miðvikudaginn og fimtudaginn í
seinustu viku, eða hinn 8. og 9. sept.
Þeir hleyptu fram stórum fylking-
um einni á eftir annari og börðust
sem vant var af fádæma hreysti og
liirtu ekkert um líf eða dauða.
En Frakkar tóku svo á móti, að
raðirnar þýzku hermannanna hnigu
niður, hvenær sem þær komu í ná-
vígi við Frakka, — hnigu niður og
stóðu ekki upp aftur. í hverri her-
deild (corps) Þjóðverja eru 50 þús-
undir hermanna. Og af einni þess-
ari herdeild Þjóðverja komu aðeins
10 þúsundir aftur úr áhlaupinu og
rnargir af þeim særðir. En 40 þús-
undir lágu eftir framan við skot
garða F’rakkanna. Alls er sagt, að
Þýzkir liafi látið þarna 100,000
manns á þessum eina stað þessa tvo
daga sem áhlaupin stóðu. Og verður
þetta áminning fvrir krónprinsinn,
að hugsa sig betur um áður en hann
ræðst á Frakka i næsta skifti.
Jón Gíslason Miðdal.
Fæddur 12. okt. 1856.
Dáinn 9. des. 1913.
SÍBASTA KVEBJAN.
(Undir nafni Mrs. J. G. Miðdal).
Far þú nú elskaði vinur minn vel;
min verður ei lengi að biða.
Höfundi lífsins eg hrygð mína fel, (
hann gefur stvrk til að líða.
!
Ást þín og samvist mér sifeít var nóg j
sæla á burtliðnum árum.
Núna við skilnaðinn finst mér það !
fró,
að fórna þér saknaðartárum.
Síðasta daginn eg svala mér vil.
Sárt er að missa þig frá mér!
Hjarta mitt framvegis heyrir þér til
og hvílir i gröfinni hjá þér.
Eg sé þig i anda og get þér ei gleymt
gröfin þó duftið þitt byrgi;
unað mér veitir að um þig fæ
dreymt;
ast þína og návist eg syrgi.
Eg veit að þú lifir í ljósi og dýrð;
þig læknaði alveldis kraftur.
Ei hér til fullnustu út verður skýrð
sú unun að tengjast þér aftur.
Og lifa þá með þér um endalaus ár,
og aldrei framar að skilja,
þar sem að grædd eru syrgjenda sár
og sólu ei skuggarnir hylja.
Nú halla tekur degi;
mér hjartans blæðir sár,
i næturinnar friði
eg felli hrygðar tár.
Sætt er þvi að sofna
hinn siðsta hvíldar blund
og vakna i vinar örmum
á vonarfyltri stund.
Alt er hér svo hverfult,
sem hjarta veitir ró.
Þar er signuð sorgin,
með sæld og unaðsfró.
Látins vinar minning
er ljúf og gleymst ei fær;
hún lifir eins og rósin,
sem vors á degi grær.
Kristín J. Johnson.
* * *
FÖBUR MINNING.
(Undir nafni dóttur hins látna).
Elsku faðir minn, — ó, eg græt
af því að missa þig. ‘
umhyggja þín var mér svo mæt
um minnar æsku stig.
Mér var svo ljúft og létt um spor,
að lifa í návist þín;
annað en gleði, ást og vor
ei þekti sálin min.
Þín tilsögn var mér leiðar ljós,
er lýsir enn svo hlýtt,
sem árdagsgeislum opnuð rós,
með yndisblómið nýtt.
Nú er svo dapurt, dimt og kalt,
því dáin — gleðin er.
með þér fór burtu yndið alt
frá okkur mömmu hér.
Hér þegar lieimi fer eg frá,
fagnandi eitthvert sinn,
þá fa' eg aftur þig að sjá,
það er gott, faðir minn!
Kristin D. Johnson.
Taugin sem heldur.
Þungt er svona sálu biðja beina,
brugðust vonir flestar þær ’ann átti;
trygg cr honum þessi ávalt eina, —
að til sonar drottins flýja mátti.
J. G. G.
1 Ileimskringlu 9. sept. er kveðl-
ingur ineð fyrirsögn: “Guð og keis-
arinn”; höfundur er J.G.G., en ekki
G.J.G.
Seinasta stakan hefði átt að vera
svona:
Rennur hljótt frá röðti ský,
ráð er drótt á vörum,
dvinar nóttin nauða þvi
mí er ólti á förum.
J. G. G.
CARBON PAPER
for
TYPEWRITER—PENCIL—PEN
Typewritcr Ribbon for every
make of Typewriter.
G. R. Bradley
& Co.
304 CANADA BLDG.
Phone Garry 2899. Winnipeg
FURNITURE
f
on Easy Paymenlfs
0VERLAND
MAIN & ALEXANDER
fl
*\NDf