Heimskringla - 16.12.1915, Blaðsíða 2

BLS. 2
H E I M S K R 1 N G L A.
WINNIPEG, 16. DESEMBER 1915.
Framtííar Bústólpar.
•
llvað drengja og slúlkna félögin eru
að gjöra til að auka áhuga
fl/rir landbúnaði.
----•---
(Lauslega þýtt).
“Pabbi, komdu og líttu á; eg hefi
unnið verðlaun!’’ hrópaði átta ára
gamall drengur með andlitið upp-
ljómað af ánægju. Þetta var á einni
af sýningum drengja og stúlkna fé-
Iaganna.
“Biddu augnablik”, sagði pabbi
drengsibs, “eg ætla að skoða svín-
in hérna”.
“Nei, nei!” hrópaði drengurinn.
“Komdu nú þegar og líttu á verð-
launin!” Og æstur af gleði og áhuga
tókst honum loksins að toga pabba
ungdómsins á siðari árum. Einkum
æfingar í því er snertir nytsama
framleiðslu, til þess að leggja grund-
völl undir farmtíðar velgengni ung-
lingsins í búskaparlegu tilliti. Sá
grundvöllur er þó tryggur að byggja
á hvaða lífsstarf sem er.
Á síðasta ári tóku 5,500 drengir og
stúlkur þátt í því, að ala upp svín,
hænsni, rækta kartiiflur og maís. —
Þar að auki tóku miirg börnin þátt
í smíðum, saumum, brauðgjörð og
í.iðursuðu.
í Bandaríkjunum taka yfir tvær
milliónir unglinga þátt í þannig lög-
uðum æfingum.
Árangurinn af öllu þessu er hinn
bezti. Börnin og unglingarnir fá
brennandi áhuga fyrir þvi, að vinna
starf sitt sem vandlegast og hafa
mikla ánægju og gleði af því, eins
Mynd frá Grain Growers Guide.
í Saskatchewan hafa mcnn stígið
slórt menningarspor, hvað snertir
að koma á samkepni i ýmsum iðnaði
fyrir drengi og stúlkur í 14 sveitum.
Yfir 500 drengir og stúlkur taka þátt
í samkepni i um 50 mismunandi
greinum. Að minsta kosti 10 sveita-
sýningar verða haldnar, þar sein öll
þau börn, er verðlaun hafa hlotið á
smærri sýningunum, keppa um verð-
laun. Hveitihlöðu-félög, sem hafa
aðalskrifstofur i Winnipeg, og sem
starfrækja hveitihlöður i Saskatche-
wan, gefa þeim dreng eða þeirri
stúlku, sem beztan hlut ber úr být-
um á sérhverri af þessum sveitasýn-
ingum, $100.00 dollara námsstyrk á
Búnaðarskólann i Saskatoon. Árið
1915 veita félögin þannig $1000.00,
sem styrk til tíu unglinga. Sömu-
leiðis veita þau $2500.00 til 25 ung-
linga 1916 og $4000.00 árið 1917 til
40 unglinga. Farmers Advocate gef-
ur árgang af blaði til hvers eins af
fimm þeirra liæstu á hverri sveita-
sýningu.
Þvi miður hafa þessi ungmenna
íélög ekki verið mynduð á meðal ís-
lenzkra unglinga enn sem komið er.
En gangskör verður gjörð að þvi,
að mynda þau, þegar búið er að
ráðstafa ýmsu, er snertir starfsemi
félaganna á komandi ári.
—D.—
og kulda á hjarni
TJnglingar af ýmsum þjóðflokkum sem auka þekkingu
í búskat) í landinu.
sinn með sér að kassa með kartöfl-
um í og verðlaunamiða ofan á. Það
gjörði engan mun til drengsins, að
þetta voru sextándu verðlaun. Það
nægði honum, að hann hafði unnið,
— hann hafði fengið verðlaun. Má-
ske voru þetta fyrstu verðlaunin,
sem hann hafði nokkru sinni unnið,
en það varð sannarlega til þess, að
örfa framsóknarþrá og kapp í brjósti
hans. Með þeirri framsýni, að hafa
svona mörg verðlaun, var hyrning-
arsteinninn lagður undir framtíðar-
velgengni þessa litla drengs. Ekkert
skerpir eins starfslöngunina og
framsóknarþrána eins og það, að af-
reka eitthvað. Drengir og stúlkur
lifa í heimi hugsjónanna og hafa
sterkan vilja á, að af-
reka eitthvað — eitt-
hvað mikið og stórt.
Þegar þau eru að eins
á barnaldri, gengur
drengurinn á eftir
pabba sinum, dingiar
höndunum eins og
hann og reynir að
stíga í sporin hans,
til þess að vera sern
líkastur fullorðnum
manni. Aftur á móti
klæðir litla stúlkan
sið í sítt pjls og leikur
húsmóðir. — Þannig
reyna þau að líkja
eftir hinum fuliorðnu,
og eru fuli af starfs-
löngun og gleði. Því
miður hafa margir
hverjir ekki lag á að
leiðbeina starfslöngun
eða viðhalda henni. —
og nærri má geta, þar sem þeim
hepnast, í mörguin tilfellum, að
framleiða ýmislegt af meiri list,
heldur en jieir fullorðnu geta gjört.
Þau hafa þó æfinlega mælt hæfileika
sína við þeirra og hafa álitið að þau
væru fullkomin í verki, ef þau gætu
gjört eins vel.
Verðlaun.
Upp til fjallanna.
(Skrifað fgrir Æskulýöinn).
Það var orðið framorðnara en
vanalega, þegar Margrét var á leið
heim úr vinnu sinni á aðfangadags-
kveld jóla. Það hafði verið óvana-
lega mikið að gjöra i búðinni þann
dag; fólkið, sem kom þangað til að
verzla, hafði verið enn óþolinmóð-
ara en vanalega, — og svo að dags-
í sjálfu sér er sigurinn, sem unn-j verkinu loknu var henni afhent viku
inn er, þegar vel er gjört* mikilsi kaup sitt og tilkynning um, að hús-
virði til að auka áhuga barnanna. j bændur hennar þyrftu hennar ekki
Þau finna þó betur, að þau hafa í lengur með.
fflört verk sitt vel, jiegar þau fá verð- Svipurinn lýsti gremju og Jireytu;
laun i einhverri mynd. Yfirleitt lífið hafði ekki fært henni neitt af
gekk greiðlega með verðlauna veit-;því, sem hana hafði einu sinni
ingar á síðasta ári. Sumstaðar vari dreymt um. Hún hafði Jiráð að mega
Mynd frá Grain Growers Guide.
Sýnishorn af verkum unglinga í Stonewall
unglinganna,
- Til þess að
greiða fyrir með það, eru Drengja-
og Stúlkna félögin mynduð.
Aliir hjál/ia.
Það má telja víst, að engin fram-
fara-hreyfing hafi náð meiri vin-
sældum ineðal fólks, heldur en
myndun þessara ungmennafélaga.
Einstaklingar og félög greiða fyrir
þeim á allan hátt. Mikil rækt hefir
verið lögð við verklega menning
samskota leitað meðal einstaklinga.
Á öðrum stöðum var styrkur veittur
úr skóla- eða sveitarsjóði. Síðan
veitti búnaðardeild fylkisins styrk,
sem nam 50 prósent af þeirri upp-
hæð, sem safnað var í hverju héraði
og sein borgað var út í verðlaunum.
Drengjum, sem fyrir aldurs sakir
eru vaxnir upp úr ungmennafélög-
unum, er gefinn kostur á að rækta
fyrirmyndar korn. Útsæðið fá þeir
gefins.
Mynd frá Farmers Advocate, Winnipeg.
mentast; fara á háskóla, skrifa bæk-
ur o. fl. Fyrir nokkrum árum hafði
hún fallið á prófi sínu og ákvað þá
í fljótræði, að reyna ekki aftur, og
fór að vinna. Nú voru árin og tæki-
færin glötuð; faðir hennar og bróð-
ir voru að berjast við óvinina á
striðsvelli Eivrópu, og hún og móðir
hennar voru eftir að berjast við fá-
tæktina i höfuðborg Manitoba.
“Eg vildi, að engin jól væru til”,
sagði hún við sjálfa sig; “Jiau færa
mér ekki annað en ótal aðfinningar
viðskiftamanna húsbænda minna;
svfta inig atvinnunni og gefa mér
Ijósa meðvitund um fátækt og ein-
stæðingsskap okkar. Parti af kaupi
mínu verð eg að eyða til að kaupa
fyrir jóiagjafir handa Jteim, sem
eitthvað gáfu mér í fyrra; þó flest
af því, sem mér var gefið Jtá, væri
það, sein þeir ekki vildu sjálfir eða
kunnu ekki við að gefa þeim, sem
ríkari voru. — Það er ]>ó gott, að
jóiin koma ekki nema einu sinni á
ári”.
Hún gekk áfram liægt og þreytu-
lega, og tók ekkert eftir Jjeirri frið-
arblæju, sem Jólanóttin hafði breitt
yfir alt, — jafnvel hina hávaðasömu
Winnipeg-borg. Hægur vindblær
strauk blíðlega vanga hennar og
sagði: ‘Lof mér að fara burt með
þola næðing
mannlifsins.
Áður en hana varði var hún kom-
in heim, — heim að litlu húsi utar-
lega i borginni. Dyrnar opnuðust
og litlu systkinin hennar komu
ldaupani á móti henni, sparibúin ogj
inniiega glöð. Fyrir innan dyrnar
stóð inóðir hennar; áhyggjudrætt-
irnir sýndust horfnir af andliti
hennar og í stað þeirra var gleði-
bros. Með sömu alúð og vanalega,
vafði hún Margréti að sér og bauð
henni gleðileg Jól.
En eins og ósjálfrátt svaraði hún
kveðju móður sinnar með því, sein
efst var i huga hennar: “Gleðileg
Jól geta það ekki orðið, þar sem
pabbi og Árni eru svona langt í
burtu og eg búin að missa vinnuna.
— Eg vildi að engin Jól væru til!
Gleði þeirra nær ekki til okkar,
finst mér”.
“Segðu ekki þetta, Magga mín”,
svaraði móðir hennar bliðlega. “Mér
finst það vera synd að hugsa svona.
Þó þeir, sem okkur Jiykir vænst um,
séu langt í burtp, eru þeir þó næstir
okkur. Kærleikur okkar til þeirra
væri þá ekki inikill, ef hann ekki
gæti brúað hafið, sem á milli er”.
“Já, það er ef til vill satt”, sagði
Margrét. “En það, sem mér gremst
mest, er það, að eg skuli vera svift
vinnunni, einmitt núna, Jiegar við
þurfum hennar mest við. Eg sem er
búin að vinna liarna samfleytt i 3]
ár! Mér finst ekkert réttlæti i Jiví”.
“Eitthvert það aumasta ástand,
sem við getum verið í, er það, að
fara að kenna í brjósti um okkur
sjálf; hrintu þeirri hugsun frá þér,
elskan. Eg veit, að okkur legst eitt-
livað til; við eigum ]>ó húsið, sem
við erum i, svo ekki þurfuni vjð að
kvíða þvi að verða húsnæðislaus,
hvað sem um annað er”, sagði móð-
ir hennar.
“Því ertu svona reið, Magga?”
sagði litill, sex ára gamall bróðir
liennar, sem hafði horft og hlustað
á alveg hissa. “Seztu nú hérna og
eg skal segja þér söguna, sem hún
mamma sagði okkur áðan, þegar
myrkrið var að koma. Hún var mn
litinn dreng, scm ekkert hús áttí;
svo hann hefir víst átt minna en
við. Viltu hiusta á hana?”
Svipurinn á andliti Margrétar
breyttist lítið eitt; hún klappaði á
glóbjarta kollinn á bróður sínum og
sagði: “Eg skal hlusta á hana bráð-
um. En Jjví datt þér hún i hug
núna?” ,
“Af Jjví þessi drengur fæddist á
Jólunum, og af þvi, hvað hann var
fátækur og Jjurfti að vera í fjósi.
Heldurðu ekki, að þú værir mejra
reið en Jjú ert, ef Jjú hefðir ekkert
nema fjós að vera í? Mamma sagði
mér frá englum, sem sungii, og fá-
tæku mennirnir, sem voru að passa
kindurnar, heyrðu til Jjeirra; og
svo sagði mamma líka frá stjörn-
unni, sem fór á undan mönnunum,
sem komu með fallegu gjafirnar. —
Hefurðu ekki heyrt þessa sögu,
Magga?”
“Jú, hefir engin sagt þér hana fyr
en í kveld?” ,
“Maðurinn, sem kennir á sunnu-
dagaskólanum, sagði mér hana, en
hún var ckkert falleg þá; hann var
að flýta sér að klára hana, og var
að horfa út um gluggann eða á úrið
sitt á meðan. Hann vissi víst ekk-
crt, hvað falleg hún er. Eg vildi að
mamma hefði tíma til að segja hon-
um hana, því hún lætur okkur æfin-
lega skilja. Eg hugsa að bara mamma
geti gjört sögur fallegar. Vciztu það,
að hún kendi okkur vers um barnið
og englana; eg skal syngja það fyrir
þig, og láttu aftur augun eins og eg
gjiirði, Jjegar mamma söng Jiað fyrir
var á: “Til Möggu frá pabba og
mömmu”. Eins og í leiðslu opnaði
hún böggulinn; innihald hans var
mgnd, — eftirlíking af fögru mál-
verki, Hún horfði hrifin á hina
draumkendu fegurð myndarinnar,
og las aftur og aftur orðin, sem voru
letruð fyrir neðan hana, á enska
tungu: “Eg hef huga minn til fjall-
anna, hvaðan kemur mér hjálp”.
Hvaða öldur risu og féllu í huga
Jjess reikandi barns? Hvað orsakaði
það, að eftir langa stund kom hún
út úr herbergi sínu, reiðubúin að
laka Jjátt í Jólagleði systkina sinna,
— reiðubúin að skilja móður sína,
og reiðubúin að mæta hverju, sem
framtíðin hefði að bjóða — með
brosi? — Hver var orsökin? Voru
Jjað hin sannfærandi orð góðrar
móður? Var það hið barnslega tal
bróður hennar? Var það hennar eig-
i in skynsemi, sem hafði opnað augu
hennar Eða, — hafði hún "hafið
augu sín til fjallanna, hvaðan henni
kom hjálp"?
—I.
— Valdi: “Er það satt, mamma,
að mennirnir séu úr dufti?”
Móðirin: “Já, barnið mitt”.
Valdi: “Þá þykist eg vita, að
negrarnir séu úr koladufti”.
— Kennarinn: “Hvaða orð er
egg?”
Pilturinn: “Nafnorð”.
Kennarinn: “Hvers kyns?”
Pilturinn: “Já, það er ekki hægt
að ákveða það fyrri en unginn er
kominn úr Jjví”.
Skáldin.
Fréttagreinar og
smávegis.
Héraðsfundir G. G. A.
heimur i þessum
Það er fegurri
heimi.
Menn hafa á öllum timum reynt Manitoba þar staddur. Talaði hann
um ýmislegt sem félagið hefir á
Hinar ýmsu deildir G. G. A. hafa
á undanförnum tíma haldið sam-
steipu fundi um alt fylkið til þess
að ræða um framtíðar-starfsemi
félagsdeildanna. Einn ]>annig lag-
aður fundur var haldinn á Árborg
seint f síðasta mánufti og var B.
McKenzie skrifari G. G. A. fyrir
ergelsi þitt, þvi nú er hátíð gleðinn- j okkur, og vittu hvort þú sérð ekki
ar”. Nokkur snjókorn liðu hægt ogj alt, sem versið segir frá. Það gjörði
hægt um geiminn og settust á öxl
hennar og hvísluðu: “Hreinsaðu til
í huga þínum, því þetta er hátið
eg áðan”.
Margrét stóð upp og sagði: “Ekki
að syngja strax; eg kem bráðum
friðarins". Fáein lauflaus tré stóðu aftur, og þá skal eg láta aftur augun
ineðfram götunni, þögul, bein ogjmeðan þið syngið og vita, hvað eg
lignarleg; — það var sein greinar
þeirra reyndu að beygja sig nær
henni og hvísla: “Þú mátt ekki
gleyma þvi, að þetta er hátíð kœr-
leikans”. Tunglið gægðist út á milli
skýjanna og sendi brosandi geisla,
til að minna hana á, að það skein á
bak við skýin.
Þetta hafði engin áhrif á Margréti.
Hún hafði lokað svo hugskoti sínu,
Unglingar serii unnu verðíaun í Stonewall.
se .
Hún flýtti sér inn i herbergi sitt,
lokaði því að sér og ásetti sér að
koma ekki fram, fyrri en hún hefði
sigrað sjálfa sig. Hvaða hugleysingi
hún gat verið! Var hún ekki að bæta
á byrði móður sinnar, sem alt af var
eins og hetja Var hún ekki léleg
fyrirmynd systkina sinna, sem öll
voru yngri en hún! Henni fanst
að hún skildi ekki raddir hinnar, hún ekkert ráð finna til að yfirbuga
þá hugsun, sem hafði gagntekið
hana þetta kveld og svo oft áður. —
Hvar gat hún fundið ráð til að verða
bjartsýnni?
Augu hennar staðnæmdust við
böggul sem lá á kommóðu hennar;
hjá hobum var J<)lakort, setn'skrifað
sofandi náttúru. Vindurinn minti
hana ekki á annað en mótblástur og
erfiðleika; snjókornin mintu hana
á hið ískalda hluttekningarleysi
mannanna. Og þegar hún sá þessi
einmana, stormbörðu tré, hugsaði
hún* urtr einstæðing, sem verðrir að
að skygnast inn i þenna innri og
fegurri heim. Þær tilraunir hafa
reynst flestuin árangurslausar. Aft-
ur ’eru aðrir menn, sem fæddir eru
með þeim eiginleikum, að geta séð
inn í þann heim.
Það mætti kalla þá andlega
skygna. Forsjónin opnar fyrir þeim
dyrnar, sem fjöldanum eru að mestu
leyti lokaðar, og gefur þeim tæki-
færi til að velja dýrðlegar gersemar
til að útbýta á meðal meðbræðra
sinna. Það eru ekki veraldlegar ger-
semar, svo sem skínandi gull, glitr-
andi gimsteinar, eða dýrindis perl-
ur. Það er andlegur auður; Jjað er
nokkurs konar “svalandi drykkur úr
Mimisbrunni”. Þessar ómetanlegu
gjafir gjöra fólk vitrara og skiln-
ingsbetra. Þær opna augu þess fyrir
þvi, sem er fagurt og gott, en vekja
aftur á móti óbeit á öllu lágu og
fölsku.
Þessir fáu inenn, sem þannig
auðnast að auðga anda fjöldans og
kasta ljóma á leið mannanna, sein
annars er döpur og daufleg, — eru
skáklin.
Náttúran er ekki hliðholl i vali
sinu á skáldaefnum, Jjví Jjau velur
hún jafnt úr hreysum kotunganna,
sem úr flokki Jjeirra, sem betur eru
staddir efnalega. Yfirleitt ná þó þau
skáldin sterkustu haldi á hugum
fólksins, sem alin eru upp í fátækt,
við barm náttúrunnar. Þeirra leik-
völlur er blómabrekkur og grasi-
vaxnar grundir; þeirra myndasafn
litskreytt náttúrufegurð. Alt, sem
Jieir sjá og heyra, hefir Jjýðingu i
þeirra auguin og vekur imyndunar-
aflið til starfs og umhugsunar. Heim-
urinn er fagur í þeirra augum og
fullur af lífi og starfsemi. Þeim virð-
ist, sem verómin sé með lífi og sál,
alheimssál. Þessi alheimssál gjör-
ir vart við sig og sendir skáldunum
.'Aeyti i laufþytinum, í straumnið-
inum, í bergmáli fjallasalanna, i
söng fuglanna, í fegurð blómanna,
og í fegurð ljóssins. Þessi skeyti gefa
skáldunum andagift og lyfta sál
Jjeirra á æðra stig. 1 ljóðum eða rit-
um sínum sendir skáldið fjöldanum
þessi skeyti, sem vekja ættjarðarást
og eftirsókn eftir því, sem fagurt er
og göfugt. Fólkið sér alt umhverfis
sig í nýju Ijósi. Heimurinn verður
fegurri og yndislegri en hann áður
var i augum þess, og mcðlíðan með
öllu bágstöddu vaknar hjá J>ví. —
I’annig spilar skáldið á beztu
strengi hjartans.
Uppeldi í skauti náttúrunnar er
þó ekki einhlítt til að gjöra stór-
skáldið. Til þess útheimtast perlur
bókmentanna. Tjl þess að mynda
stórskáld, þarf að fylgjast saman ná-
kvæm eftirtekt, þekking á mannlif-
inu gegnum reynslu, og beztu bækur
heimsins, svo að skáldið fái glögga
bugmynd um ástand og hugmynda-
líf í heiminum á öllum tímum. Þau
skáld vor, sem ha.fa náð mestu haldi
á þessu, vinna mikið fyrir þjóð sína
og þeirra ritverk ætti æskulýður-
inn að lesa með athygli.
VIII.
fram-
prjónunum og hugsar að
kvæma í nálægri framtíð.
Á þessum fundi var ákveðið að
allar íslenzkar deildir G. G. A. um-
hverfis Árborg stefndu stjórnar-
nefndum sínum á fund í Árborg
þann 1 desember. Á þeim fundi
ræddu menn um starfsemi af ýmsu
tagi og niðurröðun á prógrami fyrir
veturinn. Yarð hinn bezti árangur
af þeim fundi.
Þann 16. þ.m. (desember) er öllum
G. G. A. deildum í Selkirk kjördæmi
ætlað að senda fulltrúa á fund sem
haldinn verður í Town Hall í
Stonewall. Á meðal annarar starf-
semi á þeim fundi verður útncfndur
maður í stjórnar-nefnd félagsins
(Director) fyrir kjördæmið. En
kosning hans verður samþykt á
þinginu í Brandon í janúar.
Væntanlega verða ; ráðstafanir
gerðar til að flytja, þá sem koma að
norðan, frá Warren til Stonewall.
Annars geta menn farið með raf-
lestinni frá Winnipeg til Stonewall.
Hún leggur af stað frá Winnipeg
kl. 9.05 og 11.30 f.m. og 2.30 og 5.55 e.m.
Æskilegt væri að koma Islending
í stjórnarnefndina, ]>vi þá mundu
Islendingar verða kunnugir um
hina miklu og góðu starfsemi félag-
sins og tortryggni og viljaleysi til
að styrkja það mundi minka. En
því aðeins gætu íslendingar komið
sfnum manni að, að þeir fjölmentu
á þennan fund, þótt þeir ckki kæmi
honum að i Jjetta sinn, þá ættu
þeir að hafa það liugfast að reyna
n ftur.
M. G. G. A. þingið í Brandon.
Hið 13. árlega ]>ing Manitoba
Grain Growers Assoeiation verður
lialdið í “City Hall” Brandon, 5, 6,
og 7, janúar 1916. Það er haldið svo
snemma nú til þess að spilla ekki
fyrir búnaðarmanns-skeiði sem hald-
ið verður á ýmsum stöðum í fyikinu
í sambandi við útbreiðslu deild
Búnaðarskólans.
Búist er við að þetta þing verði
eitt merkilegasta í sinni röð því þar
verður ýmsum stórmerkilegum mál-
um, er snerta bændastéttirnar í
nálægri framtíð, ráðið til lykta.
Mörg kvennfélög hafa verið mynd-
uð í sambandi við þennan félags-
skap og mæta fulltrúar fyrir þeirra
hönd á þessu þingi.
r~----------------^
Sp urningar og svör.
Skrítlur.
Nonni kjökrandi: “Mannna, til-
heyra eyrun andlitinu eða hálsin-
um ?”
“Ilvað þá? Skiftir ]>að nokkru,
hvort heldur er ”
“Já”, sagði Nonni. “Þú sagðir
Siggu að þvo á mér andlitið og hún
Jjvær eyrun líka”.
* # #
— Auglýsing: “Til sölu kýr, sem
gefur mikla mjólk, sömuleiðis hey”.
— Aths.: í Winnipeg ætti sú kýr að
geta “borðað sig sjálf’”.
# * *
Húsbóndinn (við dreng, sem er
nýkominn á heimilið): “Hefir nú
ráðsmaðurinn sagt þér, hvað þú átt
s ð gjöra í dag?”
“Já, eg á að vekja hanr undir
einá og séSt til þín”.-
t
J
SPURNINGAR.
1. Hversu stórt nmmáls er eitt
bushel?
2. Hvað skal gefa ungum kálfum.
sem aldir eru á undanrennu, til
ýess að bœta upp fituna, sem
þeir missa. Bóndi.
SVöfí.
1. Imperial bushel er hið eina, sem
löggilt er í Canada. Það er:
2218.192 tenings þumlungar að
ummáli. Gallon er 1 peck, en 4
pecks er 1 bushel.
2. Þegar kálfurinn er 3 vikna gam-
all, má smámsaman breyta tiL
þangað til honum er gefin und-
anrenna í stað nýmjólkur. En
til þess að bæta upp fituna, má
gefa nialað flax secd, sem hefir
verið gjört að mauki með því að
hella í það heitu vatni. 1 fyrstu
er skeiðarblað af þessu nægilegt
í gjöf. Síðan má auka það eftir
því sem kálfurinn vex. Þá má
einnig gefa kálfunum kurlaða
hafra og hveiti úrsigti óbleytt.
mjólk ætti æfinlega að gefa kálf-
um volga. Olíukökur bæta ekki
upp fitu, sökuin þéss, að búið er
að pressa úr þewn oliuna að
mestu.