Heimskringla - 23.12.1915, Side 4

BLS. 4
H E I M S K R I N G L A.
WINNIPEG, 23. DESEMBER 1915
'■// ■
HEIMSKRINGLA.
(StofnuS 1SH6)
Kemur í't á hverjum fimtude?!.
Otgefendur og eigendur:
THB VIKING PRESS, LTI).
VerC blaBstns í Canada og Bandaríkjunum $2.00 um áriti (fyrirfrara
borgati). 8ent til fslands $2.00 (fyrirfram borga(5).
Allar borganir sendist rátismannt blabsins. Póst et5a banka ávís-
anir stýlist til The Viking Press, Ltd.
M. J. 8KAPTASON, Ritstjóri H. B. SKAPTASON, Rátismatiur.
Skrifstofa:
72» SHERBROOKE STREET, WINNIPEG.
P. O. B«l 3171
TalHlml Garry 4110
hinn sami maSur og hér var á ferð
og um Bandaríkin fyrir einum 10
árum. Eékk hann aðgang í sam-
kvæmi stórmenna landsins og kall-
aði sig franskan; en talaði við hvern
mann á þeirri tungu, sem honum var
tömust, hvort sem það var enska,
franska, þýzka eða spænska. Bretar
piltum á hans reki vakni áhuginn
fyrir því, að verða að sjálfstæðum
inönnum. En fæstir eða engir munu
hafa áræði til þess, svo ungir, að
leggja á eigin reikning og á eigin á-
byrgð út á ólgusjó örðugrar starfs-
legrar samkepni við alþjóð stéttar-
bræðra si '.na, sem margir hafa um
Sir French leggur niður Kallið er komið.
tiórn á Frakk-
höfðu hann nú i haldi og mun hann langan tima bygt upp fasta viðskifta-
hafa átt að hengjast. En Vilhjálmur vini; eru vel þektir og auglýstir, og
vill ekki missa sauði sína, og hótar ] hafa svo mikið fjárhagslegt afl við
að hengja Dr. Beland, nema hann fái | að styðjast, að tvisýni lilýtur að
Rintelen i skiftum fyrir hann. Ei'lvera á, hvort nokkur sigurvon sé í
þar ólíku saman að jafna; argasta þeim leik.
óþokka og ágætismanni; en eins og J Gestur Peterson lét sig slíka smá-
nú stendur, er likast til að hófinn ] rnuni engu skifta. Hann sá nútím-
sleppi. Enda er hundur sá ekki þess
inson, segir að Bretar hafi feyki-
mikinn flota dreka þessara af öllum
stærðum. Hinar inismunandi stærð-
ir eru 19, og eru sumir smáir, en á-
kaflega ferðmiklir og eru ætlaðir til
að fljúga á undan hinum stóru drek-
unum, sem þeir kalla “battle cruis-
ers”.
Mr. Robertson hefir verið við
Hendon á Brctlandi, þar sem Bretar
hafa flugstöðvar sínar. Hefir hann
herstjt
landi.
Enginn hér veit eiginlega hvers
vegna skiftin voru gjörð á yfirhers-
höfðingjao Breta á Frakklandi, og
að eftiy beiðni Sir French sjálfs.
Og ekkert blað, sem vér höfum séð
af Englandi, úr Bandaríkjunum eða
Canada, veit það. En allar líkur eru
,til, að maðurinn hafi verið orðinn
þreyttur. Á skilnaðarkveðju hans til
hermannanna má svo Ijóslega sjá
það, að maðurinn hefir haft hinar
næmustu tilfinningar; hann hefir
elskað herinennina sein sonu sína,
verið sérstaklega ant um velferð
þeirra; tekiíj. hjartgróinn þátt í
sorgum þeirra og liðið með þeim,
þegar þeir hafa liðið.
En að standa í þessu i meira en
16 mánuði ög bera alla ábyrgð og
stjórna seinni hluta jiessa tima marg
falt meiri her, en Bretar nokkurn-
tíma hafa saman dregið, að sjá fyr-
ir öllum nauðsynjum þeirra; að á-
byrgjast vöriiina á hverri einustu
kvartmílu, sem hergarður jieirra
náði yfir; að vera viðbúinn að verja
hvern blett, ■ sem árás yrði gjörð á,
og að láta sækja þar fram, sem hugs-
anlegt væri að brjóta hergarðinn
þýzka. Vér getum fullvissað yður
um það, vinír. að það þarf mcira en
meðalhöfuð til þess, og það þarf
mann, sem er nokkuð kaldur fyrir
þvi, sem fyrir kemur. En það virð-
ist Sir French ekki vera, og þvi er
engin furða, þó að hann væri orðinn
þreyttur og vildi fá annan til að
taka við starfi sínu. En hins vegar
þekti hann Sir Douglas Haig; var
oft búinn opinberlega að hæla hon-
um fyrir framkomu hans, og hefir
verið ánægður með að hann tæki
við, þegar hann sjálfur hætti.
Allir Englendingar höfðu mætur
á General French. Þeir álitu allir,
að hann hefði staðið vel í stöðu
sinni. Og þegar hann tók við fvrst
og stýrði undanhaldinu frá Mons til
Parísar, í látlausri orustu við ofur-
efli liðs i 6 daga, þá sýndi French
svo mikla hugprýði og snild sem
herforingi, að aldrei hefir nokkur
herforingi i allri sögu Breta gjört
annað eins. Það er ógleymanlegt,
undanhaldið það, og mun aldrei af-
mást úr sögu Breta, engu síður fyrir
það, að French var svo göfuglyndur
að hann jiakkaði það alt undirfor-
ingjum sínum.
En um framhald stríðsins síðan
1 fyrsta sinni er nú kallað á ís-
lenzka menn, að koma og berjast fyr-
ir hið brezka riki, — fyrir ríkið,
sem um aldir hefir verið athvarfj
flóttamanna úr öllum heimi; fyrir j
rikið, sem haldið hefir uppi rétti
hinna smærri þjóða; fyrir konungs-
ríkið með lýðstjórnarvaldinu; fyrir
móðurina, sein á hinar sjálfstæðu
dætur út um allan heim: Canada,
Ástralíu, Nýja Sjáland, Suður-Afríku
og Egyptaland og Indland. öllum
þessum blómlegu ríkjum er Bret-
land sannarleg móðir og lætur meið
frelsisins og sjálfstæðisins þrosk-
ast á búum jieirra, og ekki einungis
það, heldur verndar hann með sín-
um öfluga armi, svo að ofbeldis-
mennirnir komist ekki að honum
að höggva hann niður.
Nú er hún i þrautum, hin aldna
móðir, og börnin hennar flykkjast
utan um hana til að veita henni lið;
þúsundir flykkjast undir mcrki
hennar. Menn vita og skilja, að ef
að hún getur ekki haldið fána frels-
isins álofti, þá er enginn í heimi.l
sem getur það. Hún leggur nú fram
öll sín auðæfi, alla sína sonu og dæt-
ur; dæturnar hennar leggja fram
unnusta sína, eiginmenn, sonu og
bræður, til að verja frelsið og til-
veruna, líf og heill og hagsæld allra
Englands barna, allra hinna frjálsu
manna og kvenna i öllum hinum
brezku nýlendum.
Hingað komum vér allslausir og
snauðir; oss var tekið tveim hönd-
um; landið og öll þess auðæfi stóð
j virði, ef hægt væri að fá Dr. Beland
I heilan heim. Dr. Beland var einu-
j sinni póstmálastjóri hér í Canada.
Gestur Pétursson.
Hann er se;/tján úra gamall og gngst-
ur fslendingur i heimi, þeirra
er reka handiðn á eigin
reikning.
lag á því, að álpast svo gegnum heim
þennan um langt æfiskeið, að þeir
veita því aldrei nokkra verulega eft-
irtekt, sem fyrir augu jieirra og eyru
ber. Það gildir að einu, hve víða
þeir ferðast, og hve mörg og hag-
kvæm tækifæri þeir öðlast til þess
fjórðung til hálfrar annarar mílu á
breiddina, og þessari skipan haida
drekarnir, er til árásarinnar kemur.
Þegar keinur að kastala þeim eða
herskipaflota, sein eyða skal, þá gefa
smádrekarnir á undan merki og nú
lyfta drekarnir allir sér enn hærra i
loft upp, þangað til þeir eru komnir
10,000 fet í loft upp eða hærra; og
svo byrja þeir áhlaupið. Þeir láta
sprengikúlunum rigna niður, og þó
verið að setja þar saman dreka frá að skotið sé á þá af jörðu uiðri, þá
Bandarikjunum í hundraðatali, sem gj'örir þeim ])að ekkert mein á þess-

GESTUR PETERSON.
að fræðast. Þeirfræðast ekki, svo að
oss til boða; vér máttum velja um,!lia® verði nokkurntíma þeim eða
öðrum að neinu verulegu liði.
kjósa oss bústað og leggja grundvöll
fyrir framtíð afkomenda vorra. Vér
gjörðumst borgarar þessa lands, —
borgarar í hinu brezka veldi.
Nú hristist grunnuriiin, sem
stöndum á, er ofbeldismenn
ver
steypa hinu brezka veldi, og nú er liugsunar og hvetur þá til þess, að
til vor kallað, sem allra annara. ná sem fylstum skilningi og þekk-
Margir af oss eru þegar koinnir af! in#u a Þyí-
. _ , , . ,, . ... Gestur Pclerson er einn í tölu
stað, an þess serstaklega væri
til
þeirra kallað. Hvað ætla hinir að Hann er sonur Þorsteins Guð
gjiira? f nær þusund ár höfum vér | mundssonar Péturssonar og konu
ekki vopn borið; en þó skyldi eng-jhans Guðrúnar Sigurðardóttur, sem i skeið fjoitan slíka vagna til
ann og vonleysið, sem honum fylgdi,
um nokkra atvinnu lijá verkveitcnd-
um borgarinnar, sem um þær mund-
ir voru að fækka mönnum á verk-
stæðum sínum v.egna atvinnuskorts.
Hann sá ]>á, sem þannig mistu at-
vinnuna, ráfa iðjulausa um götur
borgarinnar, að þeim framgjörn-
ustu þeirra undanskildum, sem þá
þegar gengu í herþjónustu, til þess
að tryggja sér fæði og §1.10 kaup á
dag. En jafnframt beitti hann fram-
sýni sinni til þess að skygnast inn í
j framtíðina, og þar sá hann blasa
Sumir menn virðast hafa sérstakt við s‘‘r «hæ«ð atvinnu og auðs, sem
jafnan gengur í greipar þeim, sem
jöfnum höndum eru iðjusamir og
verkhygnir og reglusamir hófsemd-
armenn*. Með þessa útsjón framund-
ari var gátan ráðin og stefna hans þá
jafnframt fastákveðin.
Hann fékk leyfi föður sins til
þess, að setja upp verkstæði á landi
hans austan Rauðár, sem liggur að
j St. Mary’s Road í Norwood þorpi,
einu af úthverfum Winnipeg borgar,
og mun faðir hans hafa lagt honum
lið til þess að byggja verkstæðið og
| setja sig þar niður. Þar byrjaði hann
stai fa sinn, sem fullþroskaður busi-
ness maður i aprílmánuði á síðasta
vori, og hefir farnast þar vel. ■
Svo segir Gestur, að fyrstu vik-
urnar eftir að hann byrjaði starfa
sinn, hafi aðsókn að verkstæði hans
verið fremur lítil; en jókst brátt,
svo að liann varð að taka mann sér
til hjálpar, til að geta sint öllu því
| vcrki, sem að honum barst. Og ekki
leið á löngu, þar til hann hafði um
tíma 15 menn i vinnu; þótt nú sem
stendur----um háveturinn — sú tala
sé fallin niður í fjóra hjálparmenn.
Á verkstæði þessu gjörir hann alls
kyns raf-verk: leggur Ijósvíra í hús,
gjörir við mótors í vögnum og bát-
um; leggur vatnspípur í hús, og gjör-
ir hvaða blýverk (plumbing), sem
fyrir kemur; gjörir og alls kyns kop-
arverk og gufuhitun í húsum.
Rétt nýskeð hefir hann lokið við
vatnsleiðslu, hitun og raflýsing á 14
nýjum húsum i Norwood. Nýskeð
hefir hann og gjört samning við In-
dependent Oil Company um að ann-
ast um vatnsleiðslu og raflýsing á
byggingum félagsins hér; og er nú
að semja við Hudsons Bay félagið,
að annast um svipað starf fyrir það,
á nokkrum af byggingum þess.
Það mun óhætt mega fullyrða, að
þessi félög liefðu ekki gjört slíka
samninga við Gest, nema þau væru
þess fullviss, að hann gæti leyst
starfið vel af hendi. Talsvert hefir
hann og haft af viðgjörðuin við
m_torvagna, og hafði hann um oitt
við-
komið hafa i smápörtuin þaðan. En
ekki mátti hann gefa miklar upp-
lýsingar um það, hvar eða hvernig
þeir skyldu notast.
Striðið i loftinu í vændum.
Fyrst voru drekar þessir að fljúga
einn og einn og njósna um hreyfing-
ar óvinanna, og þóttu ómissandi.
Nú fyrir skömmu fóru Bandamenn
að senda þá i smáhópum, 10 til 15,
og voru það alt smáir drekar; flugu
þeir yfir hergörðum óvinanna og
steyptu á þá sprengikúlum og eyði-
lögðu Zeppölin-hjalla, brýr og vagna
lestir. En Jjetta voru eins konar æf-
ingar til að sjá til hvers mætti nota
þá.
Nú er það.séð, og nú er að verða
svo mikið til af þeim, að hægt er að
senda þá i stórum skörum; 500 tröll
stóra dreka, og beri hver þeirra
ekki minna en 3500 pund af sprengi-
vélum eða nærri tvö ton; auk manna
þeirra og annars útbúnaðar, sem í
þeim er.
Þessum stóru drekum verður svo
skift í smádeildir, 25 í hverri, og
hafi hver dreki auk sprengivélanna
3 hraðskeytar fallbyssur; en með
hverjum 25 drekum fari 2 sinærri en
hraðskreiðari drekar, er fari 15
sinnum hraðara en hinir drekarnir.
Engar fallbyssur af jörðu geta náð
til þeirra, þvi að þeir fljúga svo hátt.
Þegar merkið er gefið, fara allir
þessir 25 drekar á stað á sömu min-
útunni og taka flugið með 60 milna
ferð á klukkutimanum (hreint ekki
minna). Þegar i loft er komið, breið-
ast drekarnir út í línu, eina mílu og
Aðrir, hinsvegar, eru frá barn-
æsku svo þrungnir fróðleiksþrá, að
ekkert ber svo fyrir sjónir þcirra,
; ð þeir ekki veiti því hina nánustu
eftirtekt. Þeir vega það og mæla í
huga sinum. Hvert nýstárlegt atriði,
vi,ía ] sem fyrir þá ber, vekur þá til um-
þessa flokks.
inn ætla, að oss skorti áræði eða unl fjórðungs aldar skeið liafa átt Ljjgrgar_
heimili að 961 Sherbrooke Street , , , •*
, , , . i f sambandi við verkstæði sitt hef-
>(i i org. . | ir Gestur myndarlega skrifstofu.
Gestur er fæddur 20. januar ariðl,,, , . , . , ... ,
, uI.o . v , ,, i Stofnun sina nefmr hann Sl. Vital
1898 og nefir alist upp með foreldr-
sjálfsafneitun eða staðfestu eða þol-
gæði I
En þetta er frjálst kall, engin á-
nauð, engin nauðung, engin lög-
bundin skylda. En Brefeland er í
nauðum og hefir nú barist meira en
i 16 mánuði, og það má fullyrða, að
ofbeldismennirnir eru farnir að lin-
ast, og nú þarf Bretland allra sinna
sona með til að ýta þeim heim til
sin, heim til Beriínar, til að semja
um sínum. Hann er elztur af núlif-
andi 7 börnum þeirra hjóna.
Eins og aðrir unglingar hér í borg
sótti hann nám á alþýðuskóla borg-
srinnar frá 6 ára aldri, þar til hann
var 13 ára gamall. En þá tók hann
sér þá stefnu, að læra rafmagns-
fræði og vistaðist i þvi skyni á einu
sliku verkstæði hér í borginni, þar
til eftir árs dvöl, að húsbóndi hans
hætti starfi; réðst þá Gestur á ann-
þar frið þann, sem gjöri oss og eft
geta menn ekki dæmt fyrri cn alt er jrj£0mendum vorum lifið óhult og! að verkstæði, og var þar árlangt;
komið i ljós, þcgar striðið er búið frdsið óskert) og framtíðina gleði-] i,,r síðan i þriðju vistinaog varþar
rikari!
og farið verður að rita fullkomna
sögu þess. Þá geta komið fram mörg
misgrip, sem menn hafa ekki hug-
mynd um nú, sizt þeir, sem fjarri
eru; getur og verið, að þar komi
margt til greina, og að samvinnan
milli Frakka og Breta hafi i fyrst-
imni ekki verið eins góð og skyldi.
Hverjir eru með?
Rintelen og Dr. Beland.
John French með heiðri frá hern-
um, og við tekur maður (Sir Doug-
las Haig), sem alir treysta; maður,
sem reyndastur var í striði allra
Breta, áður en þetta strið byrjaði.
Og það er eins og allir vonist eftir,
að nú fari eitthvað að ganga, þegar
hann kemur til sögunnar. En í raun-
inni er það fásinna, að ætla sér að
dæina um það í annari álfu, hvað
fram eigi að fara á Frakklandi og
í Flandern. Vér getum fylgt því, sem
gjörist, og það er alt. Og eftir öllum
líkum getum vér allir vonast eftir,
að smámsaman fari að styttast tim-
inn til þess, að Þýzkir verði jafn
fegnir, að halda heim í land sitt,
sem þeir voru ákafir að byrja. stríð
þetta.
2 ár, eða þar til snemma á síðast-
] Jiðnu vori. — Lítil voru vinnulaun
] hans í fyrstu og illa útilátin; en á
síðari árunum hafði hann sæmileg
vinnulaun, eftir þvi sem námssvein-
ar eiga völ á. En gróði hans lá ekki
í kaupgjaldinu, heldur því sem hann
lærði á þessum fjórum náinsarum.
sínum. Á þeim hafði hann fengið þá
verklegu æfingu, sem gjörði hann
fullgildan vinnumann, að hverju því
rafmagnsstarfi, sem til fóllst á verk-
stæðinu.
En með því að atvinna brást hon-
um þar. vegna skorts a aðsókn, staf-
_ , . _ andi af stríðinu, þá stóð nú piltur-
!,m_: g,*.r_’ r w._?.LTbJ°!' inn UPPÍ atvinnulaus og án nokk-
urra sýnilegra tækifæra til þess að
Vér gátuin fyrir nokkru um Dr.
Beland, Canadamanninn, sem fór
En hvað sem því líður, þá fer Sir og kvongaðist þar hefðarfrú
einni, og stofnaði liún spítala i höll
sinni, og tók Dr. Beland við stjórn
spítalans, því hann er ágætur lækn-
ir. Voru þar græddir jöfnum hönd
verjar. En svo tóku Þýzkir læknir
inn og settu í fangelsi. Hafa ótal
stórmenni og höfðingjar reynt til að
fá hann lausan. Eaton bauð fyrir
hann stórfé og páfinn gekk í það.—
Og þó hafði læknirinn ekkert til
fá inngöngu á nokkurt rafsmiða-
verkstæði í borginni; því Evrópu-
stríðið hafði lamað þá atvinnugrein
eins og allar aðrar handiðnargrein-
I ar hér í Canada, — að vopnagjörð
Power Company, með talþræði
r.’ain 2336, og telur sig ráðsmann fé-
lagsins. Á sínum eigin mótorvagni
þeytist hann svo um bæinn milli
verkstæðisins og skrifstofunnar og
þeirra staða annara, þar sem hann
hefir verk að annast, og þeirra
verzlunarhúsa, sem hann hefir við-
skifti við.
Það gefur að skilja, að stórkaup-
menn og verzlunarfélög hér krefjist
tryggingar frá Gesti fyrir viðskift-
um þeirra á milli; — annað væri ó-
hugsandi, þar sem pilturinn er svo
ungur og cfnalitill. Mun þá faðir
hans, sein vinnur og lengi hefir unn-
ið á verksmiðjum járnbrautarfélag-
anna hér í borg, leggja honum það
Iið, sem nægir. En hitt er vist, að
pilturinn annast sjálfur um útveg-
un atvinnu og starfsins á verkstæði
sinu og það sem til þess þarf.
Gestur er gætinn og vandvirkur
og verðskuldar viðurkenningu fyrir
dugnað sinn og áræði. Það þurfti
þrek og hyggindi til þess, að skapa
nýjan, tryggan og vellaunaðan at-
vinnuveg hér á síðastliðnu vori, og
cnnþá meira áræði að ganga út i
starfslega samkepni við þá mörgu
og sterku samstarfendur, sem hér
voru lyrir og á föstum grunni. Þetta
hefir Gestur gjört, og — unnið.
saka unnið annað en græða menn.jejnni undantekinni. Atvinnuskort-
Þetta var i byrjun stríðsins, sem j ur var almennur hér i borg og marg-
hann var tekinn. En nú hóta Þýzkirl ir gengu þá i herinn af þeirri á-
að skjóta hann, nema þeir fái skifti' stæðu einni, að þeir sáu sér engan
á honum og lieutenant von Rintel-
en, sem var spæjari Þjóðverja bæði
í Bandaríkjunum og á Englandi. —
Það mun vera sami maðurinn, sem
hafði frá Þjóðvejum 30—40 millíón-
Flugdrekafloti Breta.
Það hefir öllum verið vitanlegt,
að Bretar hafa verið að kaupa flug-
dreka af Bandaríkjamönnum í stór-
um stíl og koma allir hinir stærstu
annan lífsveg opinn. En bæði var
það, að Gestur var of ungur til að
ganga í herþjónustu og ekki síðurjfrá Curtiss-verksmiðjunum. Og auk
hitt, að hann langaði til að skapal þess hafa þeir sjálfir verið að smíða
sér sjálfstæðan, óháðan atvinnuveg, j þá af kappi miklu heima á Eng-
ir dollara til þess að koma Banda-log algjörlega á eigin reikning. I íandi.
ríkjunum í ófrið við Mexikó; og enn Ætla má það víst að hjá mörguml Fulltrúi Curtiss-félagsins, Mr. Rob-
ari hæð. Hver dreki lætur sprengi-
kúlurnar fara niður með 45 sek-
únda millibili.
Ein röðin á eftir annarj.
Þarna fara 25 flugdrekar i einni
röð yfir kastalann, eða hvað sem
það nú er, sem þeir vijla bekkjast
við. En svo er það ekki búið, þvi
að nú kemur ein röðin af annari,
með litlu millibili, nokkrum mínút-
um (segjum 5 mínútum), þangað til
25 raðirnar liafa flogið yfir blett-
inn, og 25 flugdrekar í hverri röð,
og eru þá niður komnar einar 7000
sprengivélar, allar stórar og voða-
legar, á kastalann eða skipin.
Og víst er um það, að fullan hug
hafa Bretar á því að fara með flota
þenna, þegar hann er tilbúinn yfir
brynskipaflota Vilhjálms eða vopna-
smiðjurnar Krúpps i Westphalen.
Hafa nú margar nýjar uppfindingar
verið gjörðar til að gjöra flugið létt-
ara og áreiðanlegra og til að steypa
eða skjóta sprengikúlunum niður.
Fyrir vorið verður farið að heyr-
ast meira um þetta.
BorgitS Heimskringlu og hjálp-
iS henni til að standa í skilum
eins og vera ber.
Sérstök kostaboö 6. innanbúss
munum. Komlö tll okkar tyrst, þH
munlö ekkl þurfa aö fara lengra.
Starlight New and Second Hand
Furniture Co.
.">»3—5»5 NOTKK DAMKS AVENUB.
TalMlml Cínrry 3884.
Hollkveðja,
til Stefáns bónda SigurSssonar og konu hans, GúS-
rúnar húsfreyju Magnúsdóttur, að Víðivöll-
um, í ÁrnesbygS, í Gimlisveit. --Flutt í
silfurbrúðkaupi þeirra hjóna,
18. des. 1915.
Vor spor liggja tæpt yfir kletta og klif
og klungrið og urðin hins hrapaða bíður.
Á firðinum úti eru rastir og rif,
þar ránsækin hrönn yfir boðana líður.
Og hvar sem er farið, er fjörið í veði:
á fjölstignum torgum og einmana beði.
En máttur guðs lifanda leiddi ykkur hjón;
á leið hverri efldi hann þolið í taugum;
og því verður gleði vor sannreynd með sjón:
að sjá ykkur öldruð með lífið í augum,
og samúðarskinið og sólríka haginn
á síðasta tuttugu-og-fimm-ára-daginn.
Með atorku genguð þið ótrauð til hvers,
sem erfiði heimti um nýlendu-kaflann.
Frá rjóðri til rjóðurs, frá veri til vers
bjó verklægni og hagsýni um töðuna og aflann.
Úr myrkri sem sólskini sjálfstæðið spunnuð.
Úr s j ó n u m og jörðinni gullið þið unnuð.
I fjörutíu ár hefir forsjónin leitt
þá Fjallkonusyni, er bæ sinn hér reistu,
og myrkviðnum hafa í blómvanga breytt
og barist sem hermenn, er sigrinum treystu.
Nú íslenzka sveitin er íslenzkust vestra,
með aflvið í framtíð til bygginga mestra.
Og blessist hvers einasta Islendings spor,
á einmana vegum, á fjölstignum brautum:
— sá útlendingshreimur, sem ókomið vor
í ætt sína kveður í gleði og þrautum;
— hver dóttir og sonur, sem dugar að lifa
þeim drengskap og menning, sem aldir ei bifa.
Og þið, sem vér erum að kveðja í kveld,
og komum að norðan og sunnan og vestan
að færa ykkur helgasta hjarta vors eld
og hollósk um framtíðarsigurinn mestan —
vor alfaðir blessi ykkur, gæti og geymi
að G i m 1 é í eilífum vorsólarheimi.
Þ.Þ.Þ.
♦
i
Membeis of the Commercial Educators’ Assoclatlon
E. J. O’Sullivan,
M. A. Pres.
ESTABL/SHCD
Stærsti verzlunarskóli í Canada. Býr fólk
undir einkaskrifara stöðu, kennir bókhald, hrað-
ritun, vélritun og að selja vörur
Fékk hæstu verðlaun á heimssýningunni.
Einstaklingskensla. Gestir velkomnir, eink-
um kennarar. Öllum nemendum sem það eiga
skilið, hjálpað til að fá atvinnu. Skrifið, komið
eða fónið Main 45 eftir ókeypis vcrðlista með
myndum.
THE WINNIPEG BUSINESS COLLEGE
222 Portage Ave...Cor. Fort Street.
Enginn kandídat atvinnulaus.