Heimskringla - 30.12.1915, Blaðsíða 1

Kaupið Heimskringlu.
Borgið Heimskringlu áður en
skuldin hækkar! — Heimskringla
er fálksins blað.
Flowers telegraphed to all parts of
the world.
THE ROSERY
FLORISTS
Phones Main 194. Night and Sun-
day Sher. 2667
28» DONALD STHEET, WINNIPEG
16 ~ ~
XXX. AR.
WINNIPEG, MANITOBA, FIMTUDAGINN 30. DES. 1915.
Nr. 14
Gleðilegt Nýjár!
Hugsjónirnar eru líf og næring
sálarinnar. Hver, sem engar hug-
sjónir hefir, hann er sem reka-
drumbur í flæðarmáli, er veltist og
byltist við rætur bjarganna eða
verður sandgrafinn í fjörunni.
Það er ekkert, sem eins styrkir
sálina, eykur hugarflugið, styrkir
viljakraftinn og lyftir konu sem
karli upp á æðra stig eins og veru-
lega fagrar hugsjónir: Að reyna að
verða einlægt betri og betri, að
reyna að verða einlægt vitrari og
vitrari; að reyna að framkvæma
meira og meira; að reyna að láta
einiægt meira og meira gott af sér
teiða, fyrir vini sina, fyrir mann-
kynið; að venja sig meira og meira
á það, að sigra sjálfan sig; að hjáipa
sem flcstum, bjarga sem flestmn; að
berjast sí og æ fyrir sannleikanum.
Það er göfugt hlutverk; en það getur
enginn maður, ncma hann hafi hug-
sjónir og þær göfugar og fagrár.
Það er nú vor nýjársósk til allra
vina vorra, að með þessu komandi
ári keppi þeir eftir því, að afla sér
þessara hugsjóna. Þær geta verið svo
breytilcgar sem mennirnir eru marg-
ir, og iniðin, sem þeir stefna að,
geta verið jafnmörg. En þær eiga eitt
sammerkt: þær verða að vera æðri
og fegurri en hið núverandi ástand.
Gefi menn þessu gaum, þá geta
æðri sem lægri vaxið í vizku og náð
hjá guði og mönnum.
Keppið cftir hinum fegurstu og
æðstu hngsjónum, vinir!
Stríðs=f réttir
Það virðist, sem Þjóðverjar séu
úrkula vonar uin, að geta hrakið
Rússann lengra austur, en hinsvegar
munu þeir vera farnir að sjá, að
þeir geta ekki lengur haldið út eins
og nú stendur. Þeir verða að vinna
sigur og hann stóran. Þess vegna eru
þeir að safna kynstrum ölluin af
stórum fallbyssum og vopnum á
vesturkantinum móti Bretum og
Erökkum, og er húist við, að hvenær
sem þeir verða tilbúnir muni þcir
gjöra harða hrið gegn Bandamönn-
um á jiví svæði.
— Ferðin suður á Balkanskagann
hefir eiginlega ekkert hjálpað þeim.
Þeir hafa reyndar með hjálp Búlgara
getað lirakið Serba úr landi, liálf-
faliina af suíti og sóttnæmúm pest-
imi; en þó ekki nema með miklu
manntjóni. En suður með sjónuin
geta þeir ekki komist, því að Bretar
og Frakkar halda Salonichi, og má
búast við, að þar leiti þeir á, hve-
nær sem þeir geta,,og nú segja sein-
ustu blöðin, að þeir auk Búlgara séu
búnir að fá Tyrki til að sækja með
þeim Breta og Frakka og hrinda
þeim á haf út. En þá mega Grikkir
nauðugir viljugir til að fara á stað
ineð Bandamönnum. Þessu öllu bú-
ast Bandamenn við; og á hverjum
degi konia skipin til Saloniehi með
vistir og vopn og menn til Banda-
inanna.
Einn aðalstaðurinn, sem þcir nú
munu leita á, ef þeir geta, er Egypta-
land. Þeir segjast verða búnir með
járnbrautina og vatnspípurnar í lok
janúarmánaðar og geta l>á flutt mill-
íón hermanna til Suez. En þessu
munu Bretar lika búast við. Eru
Japanar nú komnir með herskip sin
á Rauðahafið, til að gæta hafsins og
suðurenda skurðarins fyrir Breta og
mun Tyrkjum ekki ofgott að lenda
í hendur þeim. Og þó að Tyrkir
kynnu að komast að skurðinum, þá
eru þeir ekki komnir yfir hann. Og
mun harðlega varinn vesturbakk-
inn.
Á skaganum við Hellusund hafa
Bretar tekið burtu alt liðið, seni var
norðan og vestan á skaganum, við
Suvla víkiiia og Anzae, sem þeir
köliuðu; var það um 100 þúsundir
manna. Enginn veit, hvað það þýð-
ir eða hvert skal stefna þvi liði; en
líklcgt þykir, að það eigi að fara
annaðhvort til Saloniehi eð« þá
Egyptalands.
Þýzkir vilja fá Tyrki ineð sér til
að hrekja Bandamenn burtu úr Sal-
oniehi, og er búist við, að ráðist
verði þar á Bandamenn bitiðlega og
erú Tyrkir og Þjóðverjar i óða önn
að búa sig undir það. Er þeim nú
farið að slá saman, Búlgörum og
Grikkjum, í vestur Makedóniu eða
suður og vestur af Monastir, hvað
sem úr því verður. En hugir Grikkja
svo tvískiftir, að enginn veit, livað
upp kemur.
Ekki hefir sigurinn Tyrkja í Mes-
ópótamiu orðið mikill, er Bretar
héldu undan niður með Tigris ánni
um 100 mílur, frá Bagdad, um dag-
inn. Bretar mistu fátt manna, þvi að
skipulag var hið bezta, og þegar þeir
námu staðar hjá Kut-el-Amara, sem
er nærri bein.t austur af Babýlon
gömlu, en við Tigris, þá tóku þeir
svo liart á móti, að Tyrkir urðu frá
að hverfa við allmikið manntjón.—
Síðan söfnuðu Tyrkir sér liði aftur
og gjörðu áhlaup á Breta hvað eftir
annað um Jólin, en Bretar hreyfðust
ekki og urðu Tyrkir frá að hverfa
og lágu menn þeirra eftir í hrúgum
og röstum.
— En í Albaníu urðu Serbar und-
an að hörfa, sem áður hefir verið
sagt. Þýzkir og Búlgarar sóttu á eft-
ir þeim. En Serbar börðust einlægt
á undanhaldinu og höfðu með sér
margar þúsundir fanga, er þeir
höfðu af Þýzkum og Búlgörum tekið.
Voru Serbar nú betur staddir, því
að ítalir senda þeim bæði mat og
skotfæri. En sagnir þaðan óljósar
mjög og ekki áreiðanlegar, nema það
að Serbar hafa vist aldrei beðið
verulegan ósigur, og hvergi eru hinir
komnir að sjó niður. Lítur helzt svo
út, að Þýzkir séu rótt komnir ofan
i efstu dalina, en Serbar séu á hverj-
um hól og hrygg og verji þeim land-
ið og leiðar allar um dalina.
— Áður vorum vér búnir að geta
þess, að Serbar hefðu sent margar
þúsundir fanga til Marseilles á
Frakklandi, og nú senda þeir 30 þús-
undir fanga til ítalíu, sem þeir biðja
ftali að geyma fyrir sig, ltalir tóku
hópinn og fluttu til eyjarinnar Sard-
iníu, og þar verða þeir að sitja
þangað til að stríðið er búið og Serb-
ar geta haft eitthvað upp úr þeim.
— á Rússlandi situr við hið sama.
Hvergi nokkurstaðar vinria þýzkir á,
og ef þeir cigast við, þá vcitir Rúss-
um betur; en enginn stórbardagi
hefir þar orðið nýlega. En ill þykir
Þjóðverjunt vistin í gröfunum, og
segja fregnir, að margir þýzkir for-
ingjar hafi kosið að ráða sér bana,
heldur en að sitja þar í gröfunum
allan veturinn.
— á ftalíu stendur alt við saina;
þeim gengur seint að hrekja Austur-
ríkismennina af tindunum og úr
kastalaborgunum. En nái ftalir hæð
eða hól, l>á hefir aldrei hevrst að
þeir hafi tapað því aftur.
— Svartfellingarnir eru erfiðir
viðfangs, sem oft áður fyrri. Austur-
ríkismenn ætluðu að vaða yfir land-
ið þeirra að norðan og náðu nokkr-
um þorpum; en Svartfellingar tóku
harðlega á móti og hröktu þá burtu
aftur. Þetta var i fjöllunutn, þar sem
Sanjak kaMast, og voru Austurrikis-
menn vonlausir uin, að komast
lcngra og tóku að grafa sig niður, <>g
við það situr.
— Á Frakklandi hafa nokkrir smá-
bardagar verið. Þýzkir vildu ná einu
fjalli þar aftur, sem Frakkar unnu
nýlega af þeim, sem heitir Hart-
mansweilerkopf, og gjörðu langa
skothríð og síðan árás á Frakka; en
þeir voru reknir tvöfaldir aftur. Þeir
réðusl einnig á skotgrafir Breta og
Canadanianna og spúðu gasi áður;
en þegar þeir gjörðu árásina, þá töp-
uðu þeir 8,000 manna, og urðu því
fegnastir, að komast aftur í holur
sínar.
Seinustu fregnir af Stríðinu.
Austurríki verður ekki við kviið
Bandaríkjanna liinni scinustu i An-
cona-málinu, sem risið hefir út af
því, að austurrikskur neðansjávar-
bátur sökti því skipi, ekki alls fyrir
löngu. Er því búist við, að slitni
vinskaparbandið miHi þjóða þeirra
þá og þegar.
Bandarikjunum er illa við, að
skjóta á borgara sína eftir að skip-
inu var sökt, eins og þessi neðan-
sjávarbátur gjörði, sem sökti An-
cona. Þeir voru nokkrir af skipinu
i opnum bát einum, I)r. Cecil Greit
og fleiri. En neðansjávarbáturinn
skaut þarna á þá varnarlausa, er
þeir voru að bjarga lifi sinu, og fór-
ust allir í bátnum af skotunum. nema
I>r. Cecil Greil; hún bjargaðist ein
af, þó kona væri.
Japan er og farið að búa her-
skip sin; segist liafa óbætt skipið
Yasaka Maru, sem var siikt nýlega,
án þess aft gefa nokkramðviirun.
HERSVEITIN ÍSLENDINGA.
Vér köllum hana sveit Islendinganna af því að
allar líkur eru til að í henni verði fleiri íslendingar
en í nokkurri annari hersveit. Það er 108da her-
deildin sem Lieutenant-Colonel Bradbury er að koma
á fót og hefur aðallega aðsetur sitt í Selkirk þó að
skrifstofa herdeildarinnar sé í Winnipeg, 311 Mc-
Intyre Block, Main Street.
1 viðbót við alla þá Islendinga sem hafa nú
þegar gengið í hinar ýmsu hersveitir Canadamanna
og eru orðnir furðu margir, þá eru nú Islendingar í
Selkirk að reyna að mynda “platoon” (um 55
manns) af eintómum Selkirk Islendingum og vildu
gjarnan fá landa sína sem flesta með sér. Þeir eru
allir velkomnir og ef þeir yrðu nógu margir gætu þeir
myndað annað “platoon” ef að hinum sem fyrir eru
heppnast að fá nógu marga úr Selkirk einni í þennan
sem nú er í myndun.
Eru Japanar fúsir til að slást í leik-
inn.
— Undanfarið hafa hvað eftir
annað verið að koma fregnir um það
að stórir og margir herflokkar þýzk-
ir hafi verið að halda vestur yfir
Rínfljótið með kynstur öll af stórum
fallbyssum, og búast Frakkar við á-
hlaupi bráðlega.
Hafa nú i marga daga gengið
skothríðar miklar í Flandern og á
Frakklandi, og er það haft sein mark
á því, að Þýzkir séu að þukla fyrir
sér, hvar þeir eigi fram að ráðast.
Þeiin er farið að verða órótt heima
og verða að vinna sigur, ef að þjóðin
öll á ekki að verða óróleg. Má búast
við harðri hríð af þeim núna bráð-
lega. En nú eru hinir viðbúnir og
ætla sér að taka á móti.
Er það fullyrt, að Canada her-
mennirnir biði rólegir komu þeirra
og eru vissir um að reka þá af hönd-
um sér, ef að þeir koina og láta þá
ekki brjota þann part af hergarðin-
um, sem þeir eiga að verja.
Hart um margt á
Þýzkalandi.
Fréttaritari einn franskur fyrir
Parisarblaðið Humanité, hefir ný-
lega ferðast um Þýzkaland, og segir
hann að óánægja almennings við
stjórnina fari alt af vaxandi. Og yfir-
völdin verði að hafa sig öll við, að
bæla hana niður, og hafa vakandi
auga á því, að ekkert eða þá sem
allra minst sé talað um hana i blöð-
unum.
Fréttaritariuii kom til borgarinn-
ar Chemnitz. Er borg sú norðan við
Erz-fjöllin i konungsrikinu Sachsen,
sem Bismarck innliinaði i þýzka
rikið. Það var rétt fyrir Jólin. 1
hundraðatali fóru konurnar og réð-
ust á búðir kaupmannanna, er seldu
sinjör og cgg og rændu þær og brutu
glugga og alt sem þær gátu og eins
glugga á ölluin næstu búðum. Vopn-
aðir hermannaflokkar voru sendir
út til að hefta spellvirki þessi, og
var j)á óþirmilega farið með marga
konuna, því að þeir áttu erfitt með
að yfirbuga þær. En þetta sagði
hann að væri svona hér og hvar um
alt landið. En blöðin, þau sögðu
ekki frá einum hundraðasta af ó-
spektum þeSsum.
Samt kom það i blaðinu Magdc-
burgischc Zeitung þetta: “Hvar sem
maður hlustar á tal manna, þá má
undir cins heyra liina megnustu ó-
jánægju, gremju og reiði fólksins,
hvað sein blöðin segja.
”Ritstjórianum er harðlega bannað
að láta í Ijósi liinar sönnu tilfinn-
ingar fólksins. Og óónægjan fer ein-
lægt vaxandi, svo að mörgum stend-
ur liinn megnasti ótti af. Það er sem
eitthvað sé að búa um sig, eitthvað
sem iiieira er ertn fjöldann grunar. j
Og aðallega kennir það frá verka-
fólkinu, hinum félausu, sem hungrið
er farið að sverfa að, þvi að þeir
hafa enga peninga til að kaupa sér
inat að borða. sökum liins afarhán
verðs, sem hér er á öllu".
Sama segir blað eitt i Bremen,
Wescr Zeitung, og er borg sú við sjó
út langt frá Magdeburg: “óánægja
og gremja fólksins verður meiri og
meiri með degi hverjum, hvernig
sem reynt er að þagga niður ópin
! og veinin”.
Og blaðið Frunkfurter Zeitung er
ó sama máli og segir meðal annars:
“Á meðan hermenn vorir berjast
eins og kappar fyrri daga, fer skort-
urinn heima vaxandi með degi hverj
um, og af þessu auma og bága á-
standi er fólkið farið að sjá, að keis-
araveldið þýzka er að tapa. Vér
lilógum að því, að Bretar myndu
setja hergarð fyrir landið og banna
oss verzlun alla. En nú erum vér fyr-
ir löngu hættir að hlægja. Ástandið
er ekkert hlátursefni”.
1 höfuðborginni Berlin eru mál
þessi mjög alvarleg. Stjórnin bannar
i blöðunum að éta kjöt á þriðjudög-
um og föstudögum, og fitu, svo sem
smjör, olíu eða svínafeiti, má eng-
inn selja eða kaupa á iiiánudögufn
og miðvikudögum. Og hinn víð-
kunni blaðamaður Maximilian Har-
den, segir i blaðinu Zukunft: “Vcir
verðum hreinskilnislega að jóta það,
að þýzka þjóðin er nú i voða stödd”.
En blaðið Berliner Zeitung segir
meðal annars: “Þessa seinustu daga
var aðsóknin svo mikil að sölu-
mörkuðum borgarinnar, að pólitiin
voru kölluð til þess að halda reglu.
Mest voru það konur, sem hópuðust
að mörkuðunum. Og varð fjöldinn
allur af þeim að biða niargar kl.-
stundir áður en þær voru afgreidd-
ar. Leið þá yfir þær hverja af ann-
ari; þær voru svo lémagna af sulti
og vondu viðurværi”.
Blaðið Vorwaerts i Berlín sýnir
fram á, hvað allar lífsnauðsyjar hafi
hækkað, svo nemur 50 prósent eða
meira, því að margt af liinum ódýr-
ustu fæðutegundum er nú ófáanlegt.
Segir blaftið að síðan í júnimánuði
hafi margar matartegundir hækkað
um 75—100 prósent, og þar að auki
ér fatnaður allur kominn í geypi-
verð, einkum skór og stigvél.
BlaðitMarburger Christliche Welt,
sem er kyrkjublað, segir að svína-
kjiit hafi hækkað um 300 prósent og
að nýtt kjöt sé varla hægt að fá.
f Bcrlin, segir blaðið, að fátæka
fólkið sjái mjög sjaldan kjöt cða
smjör á borðum, eða nokkra viðbits-
tegund, og ástand heiinila þeirra,
sem mannlaus eru heima, því aft all-
ir vígir karlar hafi i striðið farið.
segir blaðið að sé blátt áfran\ voða-
legt.
Saint vill Vilhjálmur blóð berj-
ast, þó að fólkift hrynji niður af
sulti heimo fvrir.
Vilhjálmur blóíl sjúkur.
Koma fregnir tim það úr mörgum
áttum. Er sagt að veikin sé i hálsin-
um og talið alvarlegt, og var krón-
prinsinn kvaddur heiin. Ætla sumir
j að það sé saina veikin, er varð föð-
I ur hans að bana.
Ford snýr heimleiðis
aftur.
Þegar Ford kom til Noregs með
friðarskútuna, voru postularnir farn
ir að verða. nokkuð missáttir; þeg-
ar á land koin, fengu fáir að tala við
hina helztu þeirra; þeir földu sig í
herbergjum sínum. Og hinn 23. des.
er Ford sjálfur kominn á laun til
Bergen, og var búist við, að hann
færi það kveld um borft í skip, er
var að lá.ta í haf til Ameríku. Lækn-
ir hans hafði skipað honuin að hætta
ferðinni og leita taugum sínum
lækninga í góðu sjúkrahúsi. Er bú-
ist við að hann fari á geðveikrahæli
þegar til Ameríku kemur. Það var
búið að segja, að hann hefði haft við
orð, að kaupa þjóðirnar til að semja
frið, með þvi að k>fa þeim að smíða
og selja þeim autós með góðu verfti.
En þegar einhverjir fóru að brosa
að því, þá sneri hann við ferðinni
og skildi alla hina friðarpostulana
eftir. — Um ferð þessa koma marg-
ar sögur úr Evrópublöðunum og er
ekki gott að henda reiður á þeim öll-
um; en út lítur fyrirt að frúin frá
Austurriki vilji ráða fyrir flokkn-
um.
Kvenréttindamálin.
Nú eru allar likur til, að tíðindi
fari að gjörast i kvenréttindamáluni
fylkisins. — Þegar hin núverandi
stjórn I.iberala komst til vakla í
fylkinu, lofuðu foringjar hennar að
láta konur fá jafnan rétt við karla,
ef þeir sæju, að það væri einhuga
vilji fylkisbúa, eða eiginlega, ef að
þeir fengju bænarskrá um þaft með
undirskriftuin, er næmu 15 prusent
af ölluin þeim atkvæðum, er greidd
hefðu verið við siðustu kosningar.
Etir kosningarnar í haust var
farið að safna atkvæðunum og gang-
ust fyrir þvi Grain Growers félagið,
Politieal Equality League, bindind-
isfélögin og Houie Economics fé-
lögin, — þau byrjuðu að safna i júní
mánuði; og nú hinn 23. des. voru
þau búin að fá 39,584 atkvæði fyrir
konurnar og það 33.9 prósent af at-
kvæðum móti þeim er greidd voru
við seinustu kosniiigar.
Það vissi eiginlega enginn af
þessu, sem menn segja, eða það bar
ekkert á því fyrri en 23. des., þá fór
fólk í borginni að undra , hvaða
straumur kvenna væri að flykkjast
að stjórnarbyggingunum. Og rétt
eftir kl. 10.30 koinu ráðgjafarnir
allir inn i þingsalinn. sem þá var
fullur af fólki.
Tók þá Hon. Th. H. Johnson, ráð-
gjafi opinberra verka, til máls og
gjörði stjórnarformanninum og ráð-
gjöfunum kunnugt niálefni kvenna.
Voru þar nær 100 fulltrúar viðstadd-
ir af þeirra liálfu. Nefndi Mr. John-
son nokkrar þeirra, er tala skyldu,
og voru það I)r. Mary Crawford,
Mrs. F. .1. I)ixon, Mrs. A. V. Thomas
og Mrs. Amelie Burrit. Gat Mr. John-
son þess, að þetta væru tiðindi mikil
i sögu fylkisins. Mr. Norris, fyrir
hönd stjörnarinnar, tók þeim vel og
lofaði fylgi sínu og flokksins að
koma þessu i gegn.
Er nú lagafriunvarp um þetta á
ferðum, er verður lagt fyrir þing, er
það næst kemur saman, og er vist
cnginn vafi á, að það komist i gegn.
Þetta er vel farið; þær hafa lengi
verið án hins fulla réttar síns, og
óskurn vér þeim allra heilla, og að
þær noti betur kosningarréttinn og
fylgi betur málum landsins og fylk-
isins en sumir þeir, sem áður hafa
átt að ráða lögum og lofuin i land-
inu.
Enn um samsæri í
Bandaríkjunum.
Það er nærri á hverjum degi, að
upp kemur meira og incira um þessi
þýzku samsæri í Bandarikjunum.
Það er eins og þar sé alt holgrafið,
j hvar sem Þýzkir eru nærri. Og á-
| takanlegast er það, ef satt er, að þeir
! skuli hafa getað vélað og flækt inn i
þetta merka Bandarikjamenn. Þao
eru reyndar ekki sannaðar sakir á
þá; en sakaðir eru þeir um það, aft
| hafa verið i santsæfi, aft koma verk-
! fölluni á i vopnasmiðjum Bandarikj-
j anna, þessir menn; Frank S. Mon-
nett, fyrrum Attorney-Gencral í rik-
j inu Ohio; IJavid I.amar, Jacob C.
jTaylor (forseti National Peace Coun-
j cil); Franz von Rintelen (þýzkur
Hver skyldi hljóta þetta
ágætis úr?
Einn af meðlimum Islenzka Con-
servative klúbbsins (Stefán Ey-
mundsson) gaf klúbbnum nýlega
þetta úr, í þeim tilgangi að það
yrði brúkað sem spila-verðlaun.
Framkvæmdar nefndin samþykti
að láta spila um úrið í mánuð, og
verður byrjað á því fimtudags-
kveldið 6. janúar. Úrið er ágætt
í alla staði, gengur í sjö steinum og
er í silfurkassa. Þenna mánuð,
sem spilað er um úrið verða vinn-
ingar einnig taldir í vetrar-sam-
keppninni. — Það er vonandi að
meðlimir klúbbsins og aðrir ísl.
Conservatívar, sem vilja styðja fé-
lagsskapinn og flokkinn, sýni svo
mikinn áhuga að koma eina kveld-
stund í viku þessa þrjá mánuði,
sem eftir eru af vetrarvertíð klúbb-
sins. Það eru vmsamleg tilmæli
framkvæmdarnefndarinnar að allir
Islenzkir Conservatívar í bænrim
taki þátt í starfi klúbbsins í vetur
og komi á hvern einasta fund sem
þeir geta.
H. B. Skaptason, forseti.
agent); H. B. Martin, og Hernian
Schulteis.
Allir þessir menn, nema Laimar og
Rintelen, eru embættismenn efta
hafa Vcrift embættismenn i friftarfé-
lagi þvi, sem stjórnin kærir Rintcl-
en um aft hafa stofnaft og lagt fé til,
og-átti þaft aft vera eitt aftalstarf fé-
lagsins, að koma á verkföllum i
verksmiftjunum og útbreifta og efla
ráft og veldi Þjóðverja hér i landi.
Lamar hefir stundum verið kall-
aður “C’lfurinn i Wall stræti” (The
Wolf of Wall Street), og á að hafa
verift aðstoftarmaður og hægri hönd
Rintelens. Og gengu fleiri hundruð
þúsundir dollara, ef ekki milliónir,
í gegnum hendur hans, og cr sagt,
að S400,0000 hafi orftift eftir i vasa
sjálfs hans.
Von Rintelen þessi, þýzkur aftals-
inaftur og foringi í her Vilhjálms, er
nú fangi á Knglandi. Hann cr hátt-
standandi inaður á Þýzkalandi og
vinur Vilhjálms.
Þorsteinn Skaptason
ritstjóri dáinn.
Hann andaftist á Seyftisfirði hinn
28. nóvember. Hafði hann fengift
krabbamein i tungnaræturnar fyrir
nokkru og gat ckki fengið lækningu
vift þvi meini. Sigldi þó siftastliðift
vor i þeim erindum. Hann var mift-
aldra maður, sonur Skapta heitin.s
Jósefssonar ritstjóra og tók við út-
gáfu og ritstjórn Austra eftir lát föð-
ur sins og hafði hvorttveggia á hendi
alt til þessa. Einnig hafði hann v< r-
ið póstafgreiftslumaftur á Seyfti,
firði um alhnörg ár. Um tima var
hann i Latínuskólanum. en hætli
þar námi og lærði siðan prentara-.
iðn i Kaupmannahöfn. Hann var
j kvæntur Þóru dóttur sr. Matthíasar
Jochumssonar skálds. Móftir Þor-
stcins. frú Sigriftur Þorsteinsdótlir,
er enn á lifi, og var hjá syni sinuni
á Seyðisfirði.
Þorsteinn var myndarmaftur,
gervilcgur á velli, góftur drcngur og
vel látinn. (Lögrétta 1. des.).
Almanak <)Iafs S. Thoi’geirssonar
er nú nýútkomið; fult af æfiminn-
tagum frumbyggjara hcr vestra ir.eð
myiidum. Alnianakift cr mjög full-
j komift og fróftlegt eins og vant er.
| Frekar auglýst i næst i bla'fti. Utan-
I áskrift Mr. Thorgcirssonar er: (»78
j Sherbrooke St.. Winnipcg.