Heimskringla - 30.12.1915, Blaðsíða 7

WINNIPEG, DESEMBER 30., 1915
HÉIMSKRING L A.
Fallega gjört.
öll fimrn! — Aldrei hefi eg lieyrt
eða lesið neina sögu, sem mér hefir
þótt fagrari og yndislegri en þessi
litla saga: ÖLL FIMM. Þar situr
laeknirinn me'ð sína göfugu sál og
góða hjarta við banabeð fátækrar
ekkju, sem búin var að slita svo lik-
amskröftum og lífsafli sínu til fram-
faerslu fimm ungum og elskulegum
börnum sínum, að nú var læknirinn
þótt snillingur væri, ráðþrota. Hér
var að eins um einn endir að ræða.
Dauðinn varð að fá sitt herfang. En
vandræðin-voru þessi: i>að var þvi
Hkast, sem móðurástin eða elskan
væri hér sterkari en dauðinn. Með
hrygðar og raunasvip horfði hún
hálthrostnum augunum á munaðar-
leysingjana og sagði í sífellu, eins
og síra Björn, sonur Jóns biskups
Arasonar, þegar liann var leiddur
*ð höggstokknum: “Æ, blessuð börn-
in min, bæði mörg og smá!” Þá seg-
ir læknirinn við þessa sárþjáðu og
deyjandi konu: “Sleptu allri á-
hyggju um börnin þín, eg skal sjá
um þau og ala önn fyrir þeim. —
“Sjá um þau öll fimm ” segir hún.—
"Já, öll fimm”, segir læknirinn. —
“Lofaður sé drottinn; eg dey nú á-
nægð!” sagði þessi ástríka kona.
ög friður og værð færðist yfir deyj-
andi andlitið, og gegnum náblæju
dauðans mátti lesa ánægju og ró —
þeirra, sem þreyltir leggjast til
svefns i góða hvílu eftir vel og trú-
lega unnið starf og dagsverk. Hún
leið út af sem Ijós, og læknirinn lok-
aði aftur augum hennar og gjörði
ráðstafanir til, að börnin yrðu flutt
heim til sín, og einnig fyrir þvi sem
að útförinni laut.
En nú kemur stóra snildin á sög- j
unni: hvernig læknirinn fór að fá
— ekki einungis samþykki sinnarj
ágætu og elskulegu konu til að taka i
allan barnahópinn og vinna af ölluj
hjarta með sér þetta göfuga kær-j
leiksverk, — heldur biðja hann að j
3ofa sér að hafa þau öll.
Þegar læknirinn, sem einlægt var
önnum kafinn, kom heim eftirj
fyrsta daginn, þá segir hann við j
i
ÁGRIP AF REGLUGJÖRÐ.
um heimilisréttaríönd í Canada
NorSvesturlandinu.
Hver, sem heflr fyrlr fjölskyldu a8
sjá. e®a karlmaöur eldrt en 18 ára, get-
ar teklö hetmilisrétt & fjéröung úr
section af ðteknu stjórnarlandi i Manl-
toba, Saskatchewan og Alberta. Um-
aeekjandi veríur sjálfur ab koma &
landskrifstofu stjórnarinnar, eba und-
irskrifstofu hennar i því héraöi. 1 um-
hoCi annars má taka land á öllum
lándskrifstofum stjórnarinnar (en ekkl
á undir skrlfstofum) meö vlssum skil-
yríum.
SKYLDUR. —Sex mánaba ábdli og
ræktun iandsins á hverju af þremur
árum. Landneml má búa meti vlssum
8kilyrtSum innan 9 mílna frá heimilis-
réttarlandi sínu, á landi sem ekki er
minna en 80 ekrur. Sæmllegt ívöru-
kús vertSur atS byggja, atS undanteknu
þegar ábútSarskyldurnar eru fullnægtS-
ar innan 9 mílna fjarlægtS á ötSru landi,
eins og fyr er frá greint.
1 vissum hérutSum getur gótSur og
efnilegur landnemí fengitS forkaups-
rétt á fjórtSungi sectionar metSfram
landi sínu. Verö $3.00 fyrir ekru hverjá
SKYLDUR—Sex mánatSa ábútS á
hverju hinna næstu þriggja ára eftlr
a8 hann hefir unnitS sér inn eignar-
bréf fyrir heimilisréttarlandi sínu, og
auk þess ræktatS 60 ekrur á hinu seinna
l&ndi. Forkaupsréttarbréf getur iand-
nemi fengitS um leitS og hann tekur
heimilisréttarbréfitS, en þó metS vlssum
skilyrtSum.
Landneml sem eytt hefur helmills-
rétti sínum, getur fengitS helmillsrétt-
arland keypt í vissum hérutSum. VerB
$3.00 fyrir ekru hverja. 8KYLDUR—
VertSur atS sltja á landlnu 6 mánutSl af
hverju af þremur næstu árum, rækta
60 ekrur og relsa hús á landlnu, sem er
$800.00 virtSl.
Bera má nitSur ekrutal, er ræktast
skal, sé landitS óslétt, skðgi vaxltS etla
grýtt. Búpening má hafa á landlnu I
statS ræktunar undir vlssum skllyrtSum.
\V. W. CORY,
Deputy Minlster of the Interior.
BlötS, sem flytja þessa auglýsingu
leyfislaust fá enga borgun fyrlr.
konu sína: “Jæja, elskan mín, hvern-
ig hefir það gengið í dag með alla
krakkahrúguna?”
“Og okltur hefir liðið vel, og nóg
hefir verið af glaðværð og hávaða.
En okkur vildi dálitið óhapp til:
Blessaður litli drengurinn setti nið-
ur uppáhalds-bollann þinn, þennan
sem okkur var gefinn i brúðargjöf,
og braut hann”.
“Ja, hvað i ósköpunum!” segir
læknirinn. “Brúðargjöfina okkar!
Þú hefir víst tekið duglega ofan i
snáða?”
“Æ, eg sneypti aumingja litla
drenginn svo að hann fór að skæla”.
“Já, og svo líklega gefið honum
eitthvert sælgæti á eftir?” segir
læknirinn.
“ó, bara fáeinar sveskjur, til þess
að hugga hann, blessaðan litla dreng
inn! Þú hefir ekki hugmynd um,
hvað hann er inndæll og tápmikill.
Hann reif i kjólinn minn og skipaði
inér að fara á fjórar fætur og vera
hestur, og svo sat hann á bakinu á
mér, og svona lékum við okkur uin
alla framstofuna, og i þessum ósköp-
um fór bollinn. Og eg skal segja þér
meira, hjartað mitt: Eg læt þennan
dreng aldrei frá mér”.
“Eg er nú aldeilis orðlaus yfir
þessu öllu saman”, sagði læknirinn.
“En hvað getum við nú gjört við öll
þessi blessuð börn. Þau eru falleg
og efnileg og af góðu bergi brotin,
en eiga nú engan að? Við gætum
komið elzta drengnum og stúlk-
unni niður í góð pláss. En svo þyrft-
ir þú stúlkunnar með að hjálpa þér
að jtaka stig af þeim yngri”.
Og í stuttu máli verður þetta sam-
komulag þessara göfugu hjóna, að
elzti drengurinn, sem var eins og
daufur og sinnulítill, átti að skilja
við hópinn. En svo alt í einu legst
hann hættulega i taugaveiki. Og
læknirinn segir við konu sína:
“Þér einni trúi eg, hjartað mitt,
fyrir lífi litla drengsins, því eins og
þú veizt, þá get eg aldrei verið
fastur heima”.
Og þegar veikin var komin á sitt
hæsta stig; þegar alt er á milli ráðs
og óráðs; þegar lifið og dauðinn
toga af alefli reipið á milli sín, svo
annarhvor verður að gefa eftir —
eins og gengur í mörgum af þessum
stóru, reglubundnu sjúkdómum, —
þá tekur drengurinn lífs eða dauða
hald um háls læknisfrúarinnar og
segir: “Mamma, mamma, vertu hjá
mér mamma! Farðu aldrei frá mér,
mamma! Lofaðu mér að vera hjá
þér, mamma!”
“Já, elsku drengurinn minn! Eg
skal aldrei fara frá þér, og þú skalt
einlægt vera hjá mér!”
Svo féll drengurinn í væran svefn
og dauðinn tapaði en lífið vann.
Svo þegar frúin kemur og segir
manni sínum tiðindin, þá leggur
hún armana um háls hans og segir:
“Má eg ekki hafa öll börnin hjá
mér? Eg held að þessi drengur
hefði dáið, liefði eg ekki lofað hon-
um því, að vera mamma hans”.
“Svona þóknaðist lionum að hafa
það, blessuðum”, sagði læknirinn.
“Honum hverjum?” segir frúin.
“Skaparanum, að gefa þér fimm
börn í einu. En við höfum ekkert
saman átt. Sannarlega, blessað
hjartað mitt góða, skalt þú vera
mamma þeirra allra, og eg skal
reyna að gjöra skyldu mína, og
borga fyrir alla bollana, sem þau
brjóta”, sagði læknirinn, sem nú
iðaði allur af kæti.
Þetta er að eins eftir minni þráð-
urinn úr þessari fallegu sögu. En
þess vegna datt hún mér í hug, að
einmitt á meðal vor hér i Winnipeg
eigum vér sömu dæmin. Og góðum
guði sé lof, sem er faðir og gjafari
fegurðarinnar og ljóssins, að það
eru tvær íslenzkar konur, sem eiga
með réttu hér um bil sömu söguna
og þessi læknishjón.
Þegar þú þarfnast bygginga efni eía eldivið
D. D. Wood & Sons.
-------------------Limited--------------------
Verzla me<5 sand, möl, mulin stein, kalk,
stein, lime, “Hardwall and Wood Fibre”
plastur, brendir tígulsteinar, eldaðar pípur,
sand steypu steinar, “Gips” rennustokkar,
“Drain tile,” harð og lin kol, eldivið og fl.
Talsími: Garry 2620 eða 3842
Skrifstofa: Horni Ross og Arlington St.
MRS. GUDXÝ M. PAULSON.
Yanalega festum vér sjónir á þvi
nálæga, þvi smáa sem í kringum oss
er. En því sem i eðli sinu á heima
langt fyrir utan hversdagslega ver-
aldlega hringinn, því — er minni
gaumur gefinn. Þannig hefir því
verið háttað, að nú eru liðin meira
en þrjú ár síðan Mr. Magnús Páls-
son tók þrjú ung börn systur sinn-|
ar heim til sín, frá banabeði hennar,
og hafði áður tekið eitt hennar
barn, svo að þar voru þau öll fjög-
ur, — það vantaði að eins eitt, að
þar hefðu getað verið “öll fimm”,
og hefði efalaust ekki verið eftir-
skilið, ef til hefði verið.
Þessa hefir aldrei verið minst,
svo eg muni eftir. Og fyrir mina
skoðun á blessuðum heimshættin-
um, þá er slíkt eins . hjartanlega
náttúrlegt og mest má vera. Vér get-
um ekki horft í sólina, því það er
of bjart fyrir augu vor. Og þegar |
tala á um þau málefni, að taka mörg
börn frá deyjandi móður, leggja þau
upp að hjarta sínu og breiða utan
um þau ástríkan faðminn, og láta
þau helzt ekkert merkja sorg eða
söknuð, — þá er slíkt málefni
langt fyrir ofan og utan þetta vana-
lega glaniur. Það er einungis mál
göfugrar sálar, hjartans og tilfinn-
inga-mál sólarljóssins guðlega i eðli
voru, sem um slík mál getur rætt,
og ekki fær ofbirtu i augun af að
hugsa um slíkt. Eg er blá-ókunnug-
ur þessari góðu, göfugu konu, og
mig tæki það sárt, að móðga hana í
nokkru með því að minnast á þetta
nú. — En eg gekk aldrei svo fram
hjá húsi þessara heiðurshjóna fyrst
eftir að börnin voru til þeirra kom-
in, að mig ekki sár-langaði til að
birta einhver falleg og látlaus orð i
þessu samabndi. Og eg varð jafnvel
marga nótt andvaka yfir því, að
skoða fegurðina, sem í þessu lá, —
fegurðina, sem engum karlmanni er
gefið að geta framleitt, svo skín-
andi bjarta og fagra, eins og kon-
unnar sál getur framleitt. Og hefði
eg verið skáld, þá hefði eg óefað
tekið mér þetta fyrir yrkisefni. En
eg var ekki svo gæfusamur, að vera
neitt í þá átt.
F.kki alls fyrir löngu sagði eg við
Mr. M. Paulson, það sama sem eg
hefi alla tíð sagt, að ekkert hefi eg
séð eða þekt um alla mina æfi, sem
hefir verið eins fullkomlega fagurt,
eins og það, sem kona hans gjörði: j
að aðskilja ekki ungbörnin, og taka j
þau öll heim til sín frá rúmstokk i
deyjandi móður.
“ó, það var sjálfsagt”, svaraði Mr.
Paulson. “Okkur þótti báðum vænt
um konuna, sem dó, og það var svo
langtum skemtilegra, að lofa öllum
blessuðum börnunum að vera sam-
an”.
(Þessi orð tala fyrir sig sjálf. Það
er óþarft að lýsa,því, sem á bak við
þau stendur).
“En nú er faðir barnanna kvong-
aður aftur og hefir tekið þrjú börn-
in heim til sín. Það var ríkara eign
en umboð. Að eins er nú eitt eftir
hjá okkur”.
“Já, herra Paulson”, sagði eg; —
“pg vona að þú misskiljir mig ekki á
þann veg, að eg á nokkurn hátt tali
hér um gustukaverk í vanalegum
skilningi. Það er eiginlega langt fyr-
ir ofan og utan öll þessi skyldutak-
mörk kærleikans, sem eg skoða
þetta mál. Og tilfinning mín réði
meiru en stjórn hófs, þegar eg frétti,
að börnin voru aftur burtu farin,
svo eg óskaði með hjarta og sál, að
börnin hefðu öll mátt vera kyr hjá
þessari blessaðri konu. Mér fanst að
móðurástar-rúmið i lijarta hennar,
sem var orðið svo bjart og upp-
ljómað, verða alt í einu svo dimt og
tómlegt. Mér fanst, að guð hefði gef-
ið henni öll þessi blessuð börn i
einu eins og læknisfrúnni. Og eig-
inlega hefði enginn haft rétt til að
taka þau frá henni. En vitanlega bið
eg hjartanlega fyrirgefningar á
þessu, þvi lögmál tilfinninganna er
alls annars eðlis en lögskipun lands-
málanna.
MRS. RÖSBJÖRG H. JóNASSON.
Mrs. H. Jónasson, sem heima á hér
i Norwood, fékk síðastliðið sumar
hraðskeyti vestan frá Kyrrahafs-
strönd um það, að systir hennar,
Mrs. Jóh. Helgason, lægi fyrir dauð-
ans dyrum. Og jafnharðan leggur
hún á stað þangað, og kemur nógu
snemma til þess að geta kvatt sina
elskuðu systir, og látið særða og
veika móðurhjartað finna frið í
dauðanum með því að lofa henni
því, að hún skuli taka með sér þrjú
börnin liennar og sjá um þau. Einu
vildi faðirinn halda eftir hjá ser
fyrst um sinn.
Gctur nokkur maður bent á feg-
urri verk en þessi, sem eg hafi nú
minst á? Eða hefir nokkur maður
eða kona farið meiri frægðar- og'
sigurför vestur á Kyrrahafsströnd,
en þessi heiðurskona? — En hver
minnist á slikt? Samt veit eg, að
stórveizlur hafa verið haldnar þar
höfðingjum og burgeisum — sem
kallaðir eru — í tilefni af hcimsókn
i þeirra, og lofdýrðar-glamrið básún-
| að i bundnu og óbundnu máli, svo
mánuðum og missirum skiftir eftir
. j komu þeirra, sem eiginlcga hefir þó
ekkert annað verulegt markmið haft,
eða ódauðlega frægð aðra en þá,
að “koma, sjá og sigra — kjötkrásir
og dýrindis rétti”, leggja eyrun við
loftungum hræsninnar og slá henni
gullhamra aftur i staðinn; þvi allar
gjafir þiggja laun.
En ekki hefi eg enn orðið þess
var, að þessa erindis Mrs. H. Jónas-
sonar hafi verið getið.
Það er eins með þetta dæmið og
hið fyrra. I>að er of lireint og hvítt
og háleitt til þess að vera nokkuð
inn það fjallað. Og skáldin hérna,
sem einlægt eru að gutla á undan-
renningunni, treysta sér ekki til
þess, að eiga nokkurn hlut við
rjómann.
— Báðar þessar ágætis konur hafa
krýnt heiðri sína konustétt, með
þessari góðu og göfugu framkomu
sinni. Og það er sómi fyrir vort ís-
lenzka mannfélag, að geta bent á
þær eins og fagrar stjörnur á sögu-
himni vorum.
Svo tfeysti eg yður, herra ritstjóri
Hkr. að taka þessar línur í næsta
númer blaðsins; því í eðli sínu er
þetta mál barnanna og ljóssins; —
mál göfugleikans og fegurðarinnar;
— málefni, sem geisladýrðin stafar
af, eins og hún stafar af blessuðum
Jólunum!
Lárus Guðnmndsson.
Stríðsvísur.
(Sléttubönd).
Stríðsins gríma frelsi fjær
friðartima sneyðist.
Lýðsins ýma heita hlær,
Happa skíma eyðist.
Syndaflóðið æðir ört
yfir þjóðir harðar.
Kinda óðir bálin björt,
brennur gróði jarðar.
Zarinn þýzki vakti víst
vopna striðið heita.
Harinn griski sagðist sí/.t
Serbum liðið veita.
Bússinn sprengir fleytur flóðs,
fjandi margur hnígur.
Prússinn lengir boða blóðs,
brennivargur flýgur.
Hroki veldur þýzki þvi
þjóðar dauða æði.
Loki heldur ólniur i
Frðar rauða þræði.
Hroki varla æru ann,
ærist'karlinn styggur.
Loki skalla klofna kann.
Krónprins fallinn liggur.
Hindaburg(ur) illu ann,
eyðir lista sjóði;
synda durgur krossa kann
kappa þyrsta blóði.
Járna krossa skamtað skart
skýlir varla þegnum.
Árnar fossa heljar liart
hreðu alla gegnum.
“Eitur svælu guðinn gaf”,
greinir Zarinn þýzki.
Veitir dælu heljar haf;
hnigur skarinn fríski.
Heljar slóðin gleypir gjöhl,
grimdin mengi svíður;
beljar glóðin, veikjast völd:
vilta hengi lýður.
Ein persóna (fyrir daginn), $1.60
Herbergi, kveld og morgunverúur,
$1.25. MáltiSir, 36c. Herbergl, ein
persðna, 50c. Fyrirtak i alla staVi,
ágæt vínsölustofa i sambandi.
Talsfmi Garry 2252
R0YAL OAK H0TEL
Chas. Guatafsaon, elgandt
Sérstakur sunnudags mltSdagsvarR-
ur. Vin og vindlar á borTVum frá
klukkan eltt tll þrjú e.h. og frá anx
til átta aö kveldinu.
2K3 MARKET STRBET, WIJÍNIPBG
Brúkaíar saumavélar meí h»fi-
legu veröl; nýjar Slnger vélar, fjrrlr
peninga út 1 hönd eöa til lelgu.
Partar i allar tegundir af vélum;
aögjörö á öllum tegundum af Phon-
ographs á mjög lágu veröi.
J. E. RRYANS
531 SARGENT AVE.
Okkur vantar duglega “agenta” og
verksmala.
CARBON PAPEE
for
TYPEWRITER—PENCIL—PEN
Typewriter Ribbon for every
make of Typewriter.
G. R. Bradley
& Co.
304 CANADA BLD6.
Phona Garry 2899. Winnlpag
I
Viga hnettir skreyttir skjöld
skýja leiðir fljúga,
gýgjar þéttir yfir öld
eldi reiðir spúa.
Tyrkinn undrast, þresta bjiirg,
Bretar sundin herja;
virkin sundrast mögnuð mörg.
Margir Hundinn berja.
Meðan prófar fólkið. flest
fárið unnar leiða,
neðan sjóar báta bezt
Bretar kunna veiða.
Rakkinn geltir herjans hátt,
hlífðar greinar spririga.
Frakkinn eltir Þýzka þrátt:
þjófa fleinar stinga.
Brcta skeiðir loftið, lönd,
laxa miðin herja;
meta heiður, bræðra bönd;
Bólmar friðinn verja.
Sendist friður bræðrum brátt,
batni si'ður lýðsins;
hendist niður þjarkið þrátt,
þrotni kliður striðsins.
Sv. Simonarson.
15. nóv. 1915.
Eyðing heillar Þjóðar.
J. J. BILDFELL
FA STEIGN AS ALI.
Unlon Dank Sth. Floor Xo. 520
Selur hús og lótSÍr, og: annatS þar att
lútandi. trtvegar peningalán o.fl.
Phnne Maln 2685.
PAUL BJARNAS0N
FASTEIGNASAI.I.
Selur elds, lífs, og slysaábyrgö og
útvegar peningalán.
WYNYARD, - SASK.
J. J. Swanson H. G. Hlnrlksson
J. J. SWANSON & CO.
FASTEIGNASALAR OG
penin^a mlHlar.
Talsími Main 2597
Cor. Portage and Garry, Winnlpeg
Graham, Hannesson & McTavish
LttGFRÆÐINGAR.
907—908 Confederatlon Llfe Bldg.
Phone Main 3142 WIWIPKO
(Niðurlag).
En er konur og dætur og
systur mannanna, sem þeir voru að
kvelja komu og fóru að biðja þeim
griða, þá svivirtu þeir þær fyrir
augum þeirra, og ópin og veinin
aumingja þessara hljómuðu um alla
borgina; en í stað þess að komast
við, hlógu hinir tyrknesku böðlar
því meira og þótti þetta hin bezta
skemtun.
Steiktir lifandi til dauða.
Þegar íbúar borgarinnar Mush
sáu þessar aðfarir Tyrkja, þá hlupu
þeir í kyrkjur og steinbyggingar i
borginni og bjuggust ]iar til varnar.
Vörðust þeir ]iar i fjóra daga og næt-
ur. En Tyrkir höfðu fallbvssnr og
nóg var þar af þýzkum herforingj-
um, sem stýrðu þeim og brutu þeir
rr>eð fallbyssunum allar steinbygg-
i”garnar, og drápu alla mennina,
seni vörðust og alla foringja þeirra.
En þegar búið var að slátra öllum
vopnfærum mönnuin, þá tók við bað
sóðalegasta, og er það svo svívirði-
legt, að tæplcga er trúandi, ef ekKi
væri það eiðfest af ótal vitnuin. —
]>eir tóku konurnar og börnin og
ráku inn í stórhýsi, byrgðu fyrir dyr
og glugga og kveiktu svo i öllu sam-
an. Komst þar enginn lifandi af, —
þvi þeir, sem ekki kiifnuðu, stikn-
uðu og brunnu, voru drepnir á ann-
an hátt. Þetta var gjört á mörgum
stöðum i Armeniu.
Margar konur og ungar stúlkur
gcngu af vitinu, og köstuðu börnum
sinum i eldinn eða liflétu þau skjot-
lega með öðrum hætti, til þess að
heyra ekki kvalaÖp þeirra. Eða þær
krupu á kné og báðust fyrir meðan
Ijkamir þeirra voru að brenna. Og
einlægt heyrðust ópin og veinin; —
en Tyrkir hlógu og hinir “háinent-
uðu’’ Þjóðverjar hhígu. Og oft tóku
varmenni þessi i fætur barnanna,
sem voru að berast að, og fleygðu
þtiin inn í eldinn til mæðranna og
báðu þær “að taka við ijónshvolp-
unum sínum”.
Sumir Tyrkjanna voru seinna til
fanga teknir og sögðu að þetta heföu
verið hryllingar mestu, og kváðust
hafa fundið lyktina af hrennandi
holdinu í rnarga daga.
Héraðið Sasun er fjalllendi og
voru Armenar þar umkringdir af 30
þúsund Tyrkjum og Kurdum. Þar
var ekki um annað að gjiira en berj-
ast meðan nokkur stæði uppi; enda
hafa fjallabúarnir þar ætíð verið
orðlagðir fyrir hreysti og hugprýði.
Þar börðust allir, karlar, konur og
jafnvel börnin, með sverðum, hnif-
um, ljáum og steiuum, og hverju því,
sein að vopni mátti hafa. Þeir veltu
stórum steinum og björgum ofan
hinar bröttu fjallshlíðar og feldu þá
margan Tyrkjann og Kurdann og
stundum Þjóðverja. Þegar konurnar
kcmu því við, ráku þær hnífana á
kaf i háls óvinanna. En þegar allir
karlmennirnir bg mikið af konunum
var fallið, hlupu hinar, sem eftir
voru, oft með börnin i fangi sér ofan
af klettabrúnununi og týndu svo
lifi sínu, heldur en að falla i hendur
lyrkjanna eða hinna þýzku herfor-
ingja.
Þarna drápu eða voru Tyrkir fyr-
ir nokkru síðan búnir að drepa —
meira en hálfa millíón karla og
kvenna, og mun flestum ógna. En þó
að þetta sé ljótt og hryllilegt, þá nær
það þó ekki þvi, sem fram hefir far-
ið núna ekki fyrir löngu á Kúrlandi
og í Lithauen, þar sem Hindenburg
hefir verið og eytt landið, og er nú
fullyrt að Þýzkir hafi gjörsópað
bygðirnar, og telja menn, sem þaðan
hafa komið, að þar hafi verið slátr-
að yfir tveimur millíónum manna,
— bygðirnar gjöreyddar. Og þetta
cru mennirnir, sem í tvo mannsaldra
hafa ætlað sér að ná völdum yfir
öllum heimi.
Arnl Anderson E. P. G&rl&nR
GARLAND& ANDERSON
LfiGFRÆÐINGAR.
Phone Main 1661
401 Electric Railway Chambera.
Dr. G. J. GISLASON
PhyNlclan and Snrgeon
Athygli veitt Augna, Eyrna Of
Kverka Sjúkdómum. Asamt
innvortis sjúkdómum o g upp-
skurtSi.
18 Sonth 3rd St.» Grand Forks, N.D.
D r. J. STEFÁNSSON
401 BOYD BUIL.DING
Horni Portage Ave. og Edmonton 8t.
Stundar eingöngu augna, eyrna,
nef og kverka-sjúkdóma. Er at5 hltta
frá kl. 10 til 12 f.h. og kl. 2 til 5 o.h.
TalNfml Maln 4742
Heimili: 105 Olivia St. Tals. Q. 2S1S
TalHÍml Main 5302
Dr. J. G. SNÆDAL
TANXLÆKNIR
Suite 313 Enderton Biock
Cor. Portage Ave. og Hargrave St.
Vér höfum fullar birnrðlr hreinu‘Un lyfja
og meöala, Komið með lyfseðla yöar hing-
að vér gerum meöulin nákvœmlega eftir
ávlsan lwknisins Vér sinnum utansveita
pönunnm og selium sriftingaleyfl.
COLCLEUGH & CO.
Nntre Dame Ave. A Sherbrooke 8t.
Phone Garry 2690—2691
FÍNASTA SKÓVIÐGERÐ.
Mjög fín skó vi'ðger'ð á meðan þú
bíður. Ivarlmanna skór hálf botn-
aðir (saumað) 15 mínútur, gútta-
bergs hœlar (don’t slip) eða ieður,
2 mínútur. STEWART, 193 Paotflc
Ave. Fyrsta búð fyrir austan aðal-
stræti.
SH AW’S
Stærsta og eista brukaSra fala-
sölubúhin i Vestur Canada.
479 Notre Dame Avenue
GISLI G00DMAN
TINS*lim H
Verkstæði: — Hornl Toronto St. og
Notre Pame Ave.
Phone
fíarry 2988
HetmltU
fíarry 899
A. S. BARDAL
selur líkkistur og annast um útfarir.
Allur útbúnaður sá besti. Ennfrem-
ur selur hann allskonar mlnnisvarða
og legsteina.
813 Sherbrooke Street.
Phone Garry 2152 WINNIPRG.
MARKET HOTEL
146 PTtnce.is St.
á mótl markattlnum
Bestu vínföng vlndlar og aDhlyn-
lng góö. Islenzkur veitingamaS-
ur N. Halldorsson, lelSbelnlr Is-
lendlngum.
». nTONNBL, riaaaill NVINNIFBG
Borg. Heimskrínglu og hjálp-
iS henni til atS standa { skilum
eins og vera ber.