Heimskringla - 30.12.1915, Blaðsíða 2

2
HEIMSKRINGLA.
WINNIPEG, DESEMBEB 30., 1915
Hússtjórnar-félög.
“The hand that rocks the cradle
is the hand that rules the world
Einu sinni ferðaðist maður nokk-
ur um i þeim erindagjörðum, að
safna manntalsskýrslum. Þá er hann
liafði spurt húsfreyju eina ýmsra
spurninga skýrslunum viðkomandi.
spurði hann um atvinnuveg hennar.
“Eg hefi hússtjórnarstörf á hendi”,
svaraði húsfreyja. “Já, eg veit það”,
svaraði maðurinn; “en hver er at-
vinnuvegur þinn?” “Eins og eg sagði
áður, þá sé eg um hússtjórnina. Eg
hefi stóran hóp til að fæða og
klæða”. “Það telst ekki”, svaraði
maðurinn óþolinmóðlega, enda þótt
hann ætti konu og mörg börn. —
“Starfar þú ekkert til að vinna fyr-
ir þér?” — “Nei, ekki annað en
þetta, að undanteknu því, sem eg
starfa i þarfir kvennasambandsins i
frístundum minum”, svaraði hús-
freyja ofur hæglátlega. — “Hvað er
þetta samband kvenna?” spurði
komumaður undrandi. — “Það sam-
anstendur af konum um alt land,
sem vinna að þvi, að gjöra heimilið
sem fullkomnast”. — “Eg get ekki
tekið það til greina; eg skrifa þig
niðdr sem atvinnulausa”, sagði mað-
urinn og fór.
Það skrítnasta kóm þó fyrir á
næsta heimili, sem þessi maður kom
á. Þar var kona ráðin fyrir ákveðið
kaup hjá ekkjumanni, sem átti mörg
börn. Enda þótt hún leysti af hendi
sams konar störf og konan, sem áð-
ur var minst á, var hún skrifuð á
listann sem vinnandi.
Þetta er að eins eitt dæmi af
mörgum, sem ber vott um það, j
hversu starf konunnar á heimilinu
hefir verið lítilsvirt. Menn hafa að j
eins á síðari timum farið að skilja j
þýðingu þess rétt og virða það að
maklegleikuin.
ESlilegum framförum í hverri
grein er þannig varið, að menn
kynna sér fyrst ástandið eins og
það er; gjöra sér grein fyrir því,
hvað að amar, og taka síðan til að
starfa að umbótum. ,
Nú á timum finna menn alv'arlega (
til þess, að kvenþjóðin hefir farið
á mis við þau tækifæri til menn-
ingar, sem karlmönnum hefir stað-
ið til boða, og að hún hefir ekki
fengið sinn réttmæta skerf af nútið-
ar þægindum eða skilyrðum til vel-
liðunaí-, sem henni hefir borið stöðu
sinni samkvæmt. Það er fyrst á
síðari tímum, að verulegt spor hefir
verið stigið i umbótaáttina.
Eitt af
sem stigin hafa verið í þessa átt, er
myndun hússtjórnarfélaga. 1 gegn
sjálfra, heldur líka á stórum svæð-, heimilinu, — þá gætir áhrifanna af
um umhverfis þau. — Til þess að
greiða fyrir þessu góða og þarflega
starfi á yfirstandandi ári, hafa um
60 þúsund dollars verið veittir af
almenningsfé. Þessu fé er varið til
að senda konur og menn með upp-
lýsingar til hinna ýmsu hússtjórn-
arfélaga, sem vinna að framförum
og vellíðan í sveitum. Ennfremur
fyrir bókasöfn sem þessum félögum
eru lánuð, án endurgjalds og i pen-
ingalegan styrk til félaganna, sem
nemur 50 cen.ts á hvern meðlim upp
að 20 ineðlimum, og svo 25 cents á
á hvern meðlim, sem þar er fram-
yfir.
íslenzku kvenfélögin nota sér þó
ekki þessa hjálp að svo sem neinu
leyti. Þau eru ekki mynduð í sam-
handi við útbreiðsludeildina, og
hafa miklu minna starfssvið, heldur
en Ilússtjórnarfélögin, því þau eru
aðallega líknarfélög. Þau reyna að
mjög litlu leyti að koma í veg fyrir
örðugar kringumstæður fólks, en
sýna góða viðleitni til að líkna,
þegar horfurnar eru slæmar. Þessi
linarstarfsemi er göfug og lofsverð;
cn hitt er þó meira um vert, að að-
stoða fólk, svo að það geti hjálpað
sér sjálft. í
Sjálffræðslu-skólar.
Hússtjórnarfélögin eru nokkurs-
konar sjálffræslu-skólar. Gegnum
þau aflar kvenfólk sér fræðslu i
þeirri stjórn hjá þjóðinni. Gallinn
er sá, að þau finna ekki fyrri en í
lok stjórnaráranna, að margt héfði
mátt betur fara.
Þörf fijrir umbætur.
Það er hverjum manni skiljan-
legt, sem nokkuð hugsar út í málið,
að það er mikil þörf fyrir umbætur.
Er ekki til dæmis þörf fyrir umbæt-
ur i þvi Jandi, þar sem þúsundir
barna deyja árlega, sem bein afleið-
ing af þekkingarskorti mæðranna
Eða þar sem þúsundir barna lifa
við vanheilsu alla æfi sína af sömu
orsökum? Jú, vissulega er mikil
þörf fyrir meiri þekkingu.
í öðru lagi er mikið undir því
komið, að glæða sem bezt smekk-
vísi unglinga á uppvaxtarárunum;
venja þá á vandvirkni og reglu í
niðurröðun allra hluta. Til þe'ss er
nauðsynlegt, að láta smekkvisi og
reglu lýsa sér í þvi, sem þau sjá dag-
lega í kringum sig. Það er miklu
meir komið undir niðurröðun hlut-
anna, heklur en gildi þeirra í sjálfu
sér, Maður heyrir til dæmis ekki
fólki hrósað fyrir það, að hrúga
saman dýrindis skrautmunum í hús
sín, heldur heyrum vér hitt, að það
er dáðst að fólki, sein getur látið hús
sín líta hreinlega út og smekklega
af litlum efnum; því það er smekk-
visin og listin, sem er meira virði
en fjármunir. Alt, sem þessu við-
sömu greinum og kendar eru á Hús- kemur og miklu fleira, geta hús-
stjórnarskólum, svo sem: Hússtjórn, I stjórnarfélögin tekið til meðferðar á
stúlkum sem geta tekið að sér há-
skólakenslu, ferðast um sem fyrir
lesarar, eða leyst af hendi ritstörf
um þessi sömu efni.
íslenzkt kvenfólk ætti því i engu
að þurfa að standa að baki hér-
lendra kvenna. Þær ættu að skipa
sér jafn framarlega í fylkingarnar
í öllum framfara og umbótamálum.
Skrifið eftir nákvæmum upplýs-
ingum viðvíkjandi stofnun Hús-
stjórnarfélaga eða kenslu í hús-
stjórnarfræði til: District Represen-
tative, Box 42, Árborg, Man. Stofnið
síðan hússtjórnarfélög, ef þér sjáið
nokkurn möguleika til þess, en
sendið dætur yðar á Búnaðar há-
skólann til að nema hússtjórnar-
fræði (Home Economics).
—D.—r
Löggjöf um uppfræðslu
í búnaði.
---•---
(The Agricullural Instruction Act).
Úldráttur úr rœðu C. C. JAMES,
C.M.G., L.L.D., Agricultural
Comniissioner.
Herrar og frúr!-------------Þessi
löggjöf gekk í gildi fyrir tveimur
árum siðan. Árið 1913 lagði l)om!
inion sljórnin til síðu $10,000,000
(tíu milliónir), sem skyldi útbýta á
meðal fylkjanna, svo næmi $1,000,-
000 á ári; $7ou,^o0 skyldi útbýta á
Námsmegjar í matreiðsludeild Manitoba Búfrœðisskólans 1914—1915.
niatreiðslu, saumum, uppeldisfræði, fundum sínum, og fengið upplýs-
heilbrigðisfræði og fleiru, sem alt
miðar til þess, að auka menningu
meðlimanna; gjöra konur hæfari j
til að hafa heimilið vel útlítandi ogj
sem fullkomast í öllum greinum. !
Heimilið er eind ríkisins. Sé þvi
megin-framfarasporum, i hvert eitt heimili fullkomið, þá er j
ríkið það sömuleiðis, og eftir þvi,
sem húsmæðurnar eru fullkomnari
ingar í því frá útbreiðsludeildinni,
eðd umferðarkennara hennar.
Framt Fram!
Þér, islenzku konur og meyjar!
í Endurreisið hin mörgu fólög yðar á
i sama grundvelli og hússtjórnarfé-
| lög eru mynduð á. Takið þátt í þess-
ari nýju hreyfingu, sem miðar til
um þau fá konur mikla hjálp til að j hugsun og i verkum, eftir því verð- !l'"1t)<.,,a/y.rir. l’ióðft’1®#'®- Þ*ð verð-
vinna að framförum sín á meðal, í
þekkingarlegu og menningarlegu til-
Ifti. Stofnun þessara félaga er hín
tryggilegasta aðferð til varanlegra
uinbóta, vegna þess, að þá gjöra
konur sér grein fyrir því, hvað að
amar i ýmsum efnum, og senda til-
lögur sínar og kröfur til uinbóta, til
útbreiðsludeildar búnaðar háskól-
ans. Þaðan fá þær mikla aðstoð til
að ráða úr vandainálum sínum. Ef
útbreiðsludeildin ætti eigi kost á að
kynnast þannig ástandinu og þörf-
unum, gæti sú hjálp, sem hún hefir
að bjóða, ekki komið að fullum not-
um.
Til þess að flýta fyrir framförum
í þessa átt, hafa mörg hússtjórnar-
félög verið mynduð. Eru þau nú 70
í þessu fylki, og sjást nú þegar stór
inerki þess, að mikill og góður á-
rangur hefir orðið af starfi þeirra.
Áhrifanna af starfi þeirra hefir ekki
einungis gætt á meðal félaganna
ur æskulýðurinn — framtiðar kyn-j
slóðin — á liærra stigi í menning-
arlegu tilliti. Það eru því niikil sann-j
indi, sem felast i þessum orðum : j
“Höndin, sem ruggar vöggunnit er
höndin sern stjórnar veröldinni’’.
Það hvílir því mikil ábyrgð kon-
unni á herðum, og virðist sem hún
ætti að nota alla aðstoð, sein býðst,
til að létta undir ineð starfið. Því
miður eru svo margar konur, sem
sjá ekki, livað þýðingarmikið það
er, fyrri en þær eru búnar að leysa
það af hendi með lagi eða ólagi. —1
Það er í því eins og svo niörgu
öðru, að það er hægt að'sjá eftir á,
að sitthvað hefði átt að veratöðru-
visi en það var. Hver kynslóð ræð-
ur lögum og lofum í landinu í liér
um bil 30 ár. Þau ár má kalla ríkis-
stjórnarár hvers manns og hverrar
konu, því livort sem þau skipa æðr
ið ]iá ekki einar að berjast áfram í
smáum, sundurlausum deildum. Þið
verðið i samhandi og samfélagi við
þúsundir kvenna, sem hafa skipað
sér undir sama merki. Þið skipið
ykkur, sem svo margar deildir, inn
í herskara kanadiskra kvenna, sem
berjast fyrir líkamlegri, andlegri og
siðferðislegri fullkomnun þjóðar-
innar í voru nýja fósturlandi.
Það eru að vísu ýmsir örðug-
leikar i sambandi við þetta, en þeim
’er auðvelt að ryðja úr vegi. Einn
aðal-örðugleikinn er í þvi fólginn,
að íslenzkar konur, margar hverjar,
skilja ekki enska tungu nægilega
vel til þess að hafa full not enskra
fyrirlestra eða lesturs enskra bóka.
Þetta er þeim mifn tilfinnanlegra
siikum þess, að surnar af konum,
sem ervi mest leiðandi í félagsskap,
hafa ekki næga þekkingu á enskri
eða lægri valdasess; hvort sem þau j Lingu. Úr þessu er þó auðvelt að
stjórna í stjórnarrráðsstofu eða
Hópur af námsmeyjum, sem nulu kenslu í saumum á Árborg undir
umsjón “Dorcas” félagsins.
ráða á tiltölulega skömmum tíma, á
j þann hátt. að senda íslenzkar stúlk-
j ur á hússtjóríiarskóla, og framleiða
j þannig leiðtogaefni af sínum eigin
I þjóðflokki, til þess að vinna á með-
J al íslenzkra kvenna, þar sem þörf
! krefur. íslendingar ættu hvort held-
ur er, að hafa leiðtoga i öllum grein-
j um af sínum þjóðflokki, því það er
| samboðið því fólki, sem er af nor-
rænu bergi brotið og sem hefir vík-
j ingablóð í æðum sínum.
Enn sem komið er hefir engin ís-
| lenzk stúlka útskrifast úr hússtjórn-
ar-skóla, í Canada að minsta kosti;
og er þó afarmikið tækifæri fyrir
| stúlkur, sem útskrifast af þeim
skóla, hvað atvinnu snertir. Nú,
þegar farið er að kenna meira og
minna i hússtjórnarfræði á sam-
steypu skólum (consolidated
schools) og æðri skólum, og verður
í nálægri framtið ekla á kennurum,
sem færir eru um að taka að sér
kenslu í þeim efnum. Þar fyrir utan
blasir og glæsileg framtið fyrir
fyrsta árinu, $800,000 á næsta ári,
$900,000 á þriðja ári, o. s. frv., þar
til tíu árin eru liðin og peningarnir
gengnir til þurðar.--------Þessum
peningum skal hvert fylki verja til
mentunar og uppfræðslu i búnaðar-
vísindum. Samkvæmt stjórnarskrá
]icssa lands ræður hvert fylki sín
um mentamálum; rikisstjórnin tek
ur þar ekkj í taumana. Þess vegna
úthlutar ríkisstjórnin þessum pen-
ingum til fylkjanna skilyrðislaust;
en ætlast þó til, að þeim sé varið af
mentamáladeild og akuryrkjumála-
deild hvers fylkis. Þessum $700,000
(á fyrsta árinu 1913—1914) var
skift þannig, að tveir dýralækninga-
skólar i Austur-Canada fengu $20,-
000, og hvert fylki $20,000. — Svo
bætt við hvert fylki upphæð, sem
svarar ibúatölu. (Þannig fékk On-
tario alls á því ári $195,733, en Mani-
toba fékk $51,730).
Nú skal eg fara nokkrum orfeum
um notkun peninganna í hverju
fylki fyrir sig: —
(Hér er slept Austurfylkjunum að
undanteknu Ontario.—Þýð.).
Ontario — fékk $195,733 fyrsta ár-
ið, og þessi upphæð hækkar árlega
sem nemur $33,147, þar til árið
1917, að hún verður orðin $336,319.
Ontario hefir komist lengst af öll-
um fylkjunum, i þvi að bæta búnað
og auka mentun, — og eyðir því fé
þessu mestöllu til þess að viðhalda
og endurbæta þær stofnanir, sem nú
eru komnar á fót. Fylkið hefir ráðið
fleiri kennara, og aukið við nýjum
deildum í sambandi við búfræðis-
kenslu, og akuryrkjudeildina. Fleiri
*District Representatives” hafa ver-
ið sendir út, og sérstakar deildir
fyrir garðrækt og bændasamvinnu
hafa verið stofnaðar. Nú eru að eins
þrjár sveitir (Counties), sem ekki
hafa “District Representatives” til
að hjálpa bséndunum. Hver Dist.
Rep. hefir einnig aðstoðarmann,
sem vinnur með honum. Svo gekk
sumt af þessum ríkissjóði til Búfræð-
isskólans í Guelph, sem þurfti nauð-
synlega að fá nýjar byggingar. Þann-
ig hefir skólinn öðlast nýja hænsna-
ræktar byggingu, nýja akuryrkju
(Field Husbandry) byggingu, og
nýja byggingu fyrir mjólkurkýr
(Dairy Barn), Svo er ein bygging
enn, sem verið er að setja upp: hún
Gamall góð kunningi í nýjum klæðum
Blý umbúðirnar eru eld gamlar.
Umhætur hlutu að koma.
BLUE RIBBON
TEA
Stæðstu te verzlanir í heimi búa nú um Te á þennan
nýja máta—óyggjandi hreinlætis umbúð og algjörð vörn
gegn nokkurri hugsanlegri veður breytingu.
Þessi nýja umbúð er tvöföld. Innri umbúðin er óyggjandi
vörn við raka—en það er þykkur pappi í ytri umbúð-
inni sem fyrirbyggjir að Teið tapi nokkuð af sínum
fyrirtaks kostum.
Makalaust Te útheimtar makalusar umbúðir, svo í
framtíðinni verður þessi nýja umbúð brúkuð á alla
pakka af
BLUE R.IBBON TE
verður notuð fyrir visindalegar rann
sóknir á jarðvegi og mold.
En svo má ekki gleyma þriðju
umbóta-deildinni, sem hefir notið
góðs af þessum stjórnarstyrk. Starf-
semi þessarar deildar stækkar svo
óðfluga, að helztu meðmælendur
hennar gjörðu sér engar vonir um
slíkt. Þessi deild er Búfræðisfélög
unglinganna (Boys’ & Girls’ Clubs).
Piltar og stúlkur keppa um verðlaun
í þvi, að rækta allskyns ávexti og
ala upp skepnur. Maður gotur farið
á sýningar, þar sem börnin eiga atla
sýningargripina, sem sé: hænsni,
nautgripi, hesta, garðávexti og korn.
Þessar sýningar eru betur sóttar að
jafnaði, en bændasýningarnar, sem
eru þó orðnar vel þektar. 1 gegnum
þessar liaustsýningar barnanna er
fylkið að na haldi á þeim fyrir fram
tíðar nytsemi og uppbyggingu fylk-j
isins. Öll hin fylkin, sem hafa sett
á stað þessa hreyfingu, láta einnig
mjög vel af árangrinum. Ef vér að
eins getum náð haldi á drengjunum
og stúlkunum til að kenna þeim, þá
þurfum vér ekki að vandræðast mik-
ið út af foreldrum þeirra. Rétt sem
stendur eru 65 drengir að taka stutt
námsskeið á Ontario Búfræðisskól-
anum i Guelph, og er allur kostnað-
ur borgaður úr þessum ríkissjóði.
Hver þessara pilta nýtur kenslunn-
ar af því, að hann vann hæstu verð-
laun í sinni sveit í því að rækta eina
ekru af kartöflum. Verðlaunin eru:
tveggjá vikna námsskeið á Búfræðis-
skólanum.
Ontario kennir lika búfræði í
barnaskólunum. Á þessu ári (1915)
bætti fylkisstjórnin sjálf $30,000 við
þá upphæð, sem rikissjóðurinn gat
látið í té.
Manitoba, Einkennileg aðferð. —
Martitoba fékk í fyrstu $51,730, sem
hækkar um $6,346 á ári, þar til 1917,
að uphæðin verður $77,114. í þessu
fylki meðhöndlar fylkisstjórnin sjálf
alla upphæðina, og gefur ekkert til
mentamáladeildarinnar eða til Bú-
fræðisskólans. Akuryrkjudeild fylk-
isins ver þessum ríkissjóði til þess
að setja á fót fyrirmyndarbú og
senda út búnaðarlestir (Better Farm-
ing Trains). Svo hefir fylkisstjórnin
bætt við 7 nýjum kennurum, og
sett einn man yfir “Nature Study”
deild í sambandi við barnaskólana.
Mikil áherzla er lögð á “mixed
farming”, og eiga þessi fyrirmynd-
arbú víðsvegar um fylkið, að sýna
bændum fram á það, að óheppilegt
sé að rækta korn eingöngu. Nýlega
sendi Mr. Bedford út mann á meðal
Galicíumanna (Ruthenians), til að
kenna þeim betri aðferðir við að
meðhöndla mjólk og smjör. En það
þurfti einnig að senda túlk, svo að
kennarinn gæti gjört sig skiljan-
legan.
Saskatchcwan. — Þetta fylki fékk
i fyrstu $54,296, sem hækkar árlega
upp i $81,733 árið 1917. Það virðist,
sem fylkin hafi sína aðferðina hvert
við að eyða þessum ríkispeningum.
Sask. skiftir upphæðinni jafnt á
milli búfræðisdeildar háskólans i
Saskatoon og akuryrkjudeildarinnar.
Þannig fær yfirmaður búfræðisskól-
ans nú $27,000 á ári, til að bæta við
fleiri kennurum, og liefir nú þegar
ráðið 13 prófessóra og kennara. —
Einíng hafa verið ráðnir 8 menn,
senj starfa í útbreiðsludeildinni,
víðsvegar um fylkið.
Svo ætlar Sask. stjórnin að ráða
einn karlmann og tvo kvenmenn til
að stjórna búnaðar- og hússtjórnar-
kenslu í barnaskólum fylkisins.
$7,000 verður varið á þessu ári,
$14,000 á næsta ári og þannig á-
frain, þar til mentamáladeild fylkis-
ins fær eins mikið af þessum sjóði,
eins og búfræðisskólinn og akur-
yrkjudeildin.
Alberta. — Þegar eg kom til Ed-
monton í fyrsta skifti, sagði akur-
yrt{juráðgjafinn við mig: “Eg vil
láta stofna skóla til að kenna bú-
fræði hér í þessu fylki. Við höfum
sex fyrirmyndar búgarða, og meS
tímanum ætti að stofna skóla í sam-
bandi við hvern þeirra”. Eg sagði
honum, að peningum ríkisstjórnar-
innar væri vel varið með þvi, að
nota þá til að byggja einn eða fleiri
skóla. Þrír skólar hafa verið bygðir
i fylkinu, og kenna þeir allir bú-
fræði (þeir eru í Olds, Claresholm
og Vermilion). Kennararnir eru all-
ir canadiskir mentamenn og eru vel
launaðir.
C. P. R. félagið hefir orðið svo
hrifið af starfsemi þessara búnaðar-
skóla í Alberta, að það hefir boðist
til að leggja fram fé til að gjöra þá
ennþá fullkomnari. Hafið þér nokk-
urntíma heyrt því líkt? Skólar þess-
ir hafa framleitt mjög sýnilegan á-
rangur á tvcimur árum. Fimtán
kennarar i búfræði eru í sambandi
við þessa skóla.
Tillag af ríkisfé til Alber.ta var
$47,095, sem hækkar árlega upp i
$66,971 árið 1917.
British Columbia — fékk $47,334
fyrsta árið og stærri upphæðir, þar
til 1917, þegar tillagið nemur $69,-
202. Mest ölliun þessum peningum
hefir verið varið til þess að veita
verðlaun víðsvegar um fylkið fyrir
búnaðar-samkepni unglinga. Þessi
j aðferð hefir þroskað mjög alla starf-
j semi þá á meðal unglinganna, sem
kend er við “Boys’ and Girls’ Clubs”.
Svo hefir fylkið sett til síðu $15,000
til þess að stofna búfræðisdeild í
sambandi við barnaskólana.
Árangurinn af jressu peninga-tillagi
sambandsstjómarinnar.
Fjórðung millíónar dollara hefir
verið varið til að byggja og útbúa
skóla, sem kcnna búfræði. í öllum
fylkjunum til samans eru nú 155
búfræðis-kennarar launaðir af þessu
fé. Námsskeið og uppfræðsla fyrir
bændakonur og stúlkur hafa verið
höfð um hönd. Kensla i búnaðar-
visindum yfirleitt hefir aukist mjög
og náð mikilli útbreiðslu í gegnum
kraft þessara peninga. Binn fram-
farasamur bænda-leiðtogi sagöi ný-
lega í þessu sambandi: “Ver (í fyJkj-
unum) þurftum peninganna með;
fylkið okkar er fátækt. Þessi pen-
ingagjöf rikisstjórnarinnar kom þeg-
ar mest lá á. Og það sem við þörfn-
umst er meiri peninga; því vér get-
um eytt þeim okkur til mikils
gagns”. —B.—
Æskulýðurinn.
Rósin frá Paradís.
(Persneskt æfintýri).
sumarnóttin hvíldi mild og mjúk
yfir jörðinni.
Það var nóttina áður en syndin
kom í heiminn.
Eva svaf í Paradís undir rósatré
með óteljandi, angandi, rauðum rós-
um. Glóbjarta hárið huldi hana
alla og hún brosti i svefninum eins
og barn.
Svo ljómaði dagur og fuglasöng-
urinn vakti þessa ungu drottningu
jarðarinnar. Hún lyfti höndunum
og sagði brosandi við tréð:
“Þakka þér fyrir næturhvildina!”
og um leið braut hún af því undnr-
fallegan rósahnapp og festi hann í
gull-lokkunum sínum.
Svo flýtti hún sér i faðm syndar
og dauða.
Kvöldið var komið siðasta daginn.
Eva féll á kné i angist og skelfingu
úti í dimmasta garð horninu í Eden.
Hún hafði leyst litla rósahnappinn
úr hárinu, þrýsti honum að vörum
sér og vætti hann tárum. Þá sprakk
hann út og angaði dýrðlega eins og
systurrósirnar á trénu, sem Eva
þorði nú ekki að nálgast framar. —
í sama vetfangi var cngillinn þar