Heimskringla - 03.02.1916, Síða 1

Kaupið Heimskringlu.
Borgið Heimskringlu áður en
skuldin hwkkarl — Heimskringla
er fólksins bluð.
Flowers telegraphed to &11 parts of
the world.
THE ROSERY
FLORISTS
Phoues Main 194. Nigrht and Sun-
day Sher. 2667
2S9 DONALD STRBBT, WIXNIPBO
XXX. AR.
WINNIPEG, MANITOBA, FIMTUDAGINN FEB. 3. 1916.
Nr. 19
Stríðs =f réttir
Síðan vcr gátum uni stríði'ð sein-
nst, hefir helzt gengið hjá Rússum i
Armeniufjöllum, þar sem þeir um
itaginn hröktu Tyrki ú 66 milna
spildunni frá Tukum i Choruk daln-
um norður undir Svartahafi og suð-
ur að Melazgerð norðan við miðjan
Vansjóinn. Var þar þó erfitt því fjöll
og hálsar eru viða á þessari leið, en
snjóar voru miklir með frostum. Á
einum stað var það, að Rússar fóru
yfir fjallgarð nokkurn og komust
upp á fjallið í hríðarveðri og leit-
uðu sér skjóls yfir nóttina, en hriðin
var svo mikil, að um nóttina skclfdi
yfir skýli þeirra 15 feta háau snjó-
skafl, og þegar þeir fóru ofan fjall-
ið, var enn stórhríð, og fóru þeir í
lestum og var snjórinn undir hend-
ur og axlir; urðu þeir fremstu oft
að skjóta i loft upp, til að láta hina
vita, hvar þeir vseru. En allir kom-
ust þeir ofan og komu þar að Tyrkj-
um óvörum. Þeir ugðu ekki að sér
i þessu veðri, og tóku þeir þar
fjölda Tyrkja.
Og svo hart ráku Rússar flóttann,
að fullyrt er að 2 corps eða 90 þús-
und manns urðu að hleypa inn í
borgina Erzerum, og þar kvíuðu
Rússar þá af. Hinir treystust ekki
að halda lengra. Erzerum er helzta
borgin í Armeniu, uppi á hálend-
inu, og er víggirt nokkuð. En hætt
er við, að þessar 90 þúsundir verði
að láta þar fyrir berast fyrst um
sinn, ef þeir ekki bráðlega ganga
Rússuin á vald.
1 mánudagsblaðinu er sagt, að
Rússar haldi þarna áfram, og norð-
an við Vansjó, vestur af Melazgerd,
efst við Eufrats-kvislar, tóku þeir
Khynjsskala og lengra suður frá
vatninu stóra Urumyja hafa þeir
hrakið Kurda og Tyrki. en Kósakka
riddararnir þeýsa á eftir þeim og
henda livað þeir geta, og lengst suð-
vestur i I’ersiu, við Kandalanski
skarð stiðvestur af Hamadan uffnu
þeir allmikinn sigur á Tyrkjum og
ruslaraliði því, sem fylgir þeim.
Þarna eru Rússar sinátt og smátt
að færast nær Bretum suður af Bág-
dad. Koma Bretar að sunnan, en
Rússar að norðan og austan ofan úr
Zagros-fjöllunum, sem þeir eru
nærri komnir yfir.
Allur þessi uppgangur Rússa
þarna eystra, er farinn að draga
býsna mikið úr Tyrkjanum. Þeir
eru orðnir leiðir á öllu saman; þeir
vinna nú hvergi, en tapa heilum her-
sveitum, og svo eru Þýzkir farnir að
flytja matvæli frá þeim á Nish
brautinni, en sultur er heima fyrir.
En mest sárna þeim óhöppin við
Erzerum. Nikulás hertogi sækir þar
sv y fast fram, að þeir sjá ékki, hvar
þeir geta stöðvað sig. Erzerum er
raunar víggirt að fornu og var ný-
lega bætt um svo, að á 24 mílum,
sem að Rússum snúa, er óslitinn
hryggur með skotgröfum beggja meg
in. En öll vfirvöki Tyrkja í Erzer-
um eru flúin burtu og allir peninga-
menn og sópuðu þeir bankana og
höfðu með sér alt, sem þeir gátu.
Nú hafa Rússar vcrið að skjóta á
borgina í eina 2 3 da-ga, þegar
þetta er skrifað.
Canada mennirnir í Flandern.
Undanfarið hafa Þjóðverjar ver-
ið að búa sig undir að gjöra liörð á-
hlaup á Breta og Erakka og reyna
að brjóta hergarðinn og komast i
gegn. Einn daginu skutu þeir 20,-
000 sprengikúlum á litlu svæði á
grafir Bandamanna niður undir sjó
og ætluðu svo að koma á eftir; en
þeir koinust lítið meira en upp úr
gröfunum, þá skullu kúlurnar á þeim
og ruddu um fylkingum þeirra.
Þykja Canada mennirnir skyttur
hinar beztu og hitta fallbyssur
þeirra á löngu færi og velta þeim
um. Herforingi einn segir þannig
frá: —
Það var á fimtudaginn hinn 27.
janúar uin hádegi, að vi'ð heyrðum
sprengingu mikla við Ghcluwelt í
hergarði óvinanna, og ætluðum við,
að þar hefði sprungið i loft upp
. púðurforðabúr Þjóðverja. Við höfð-
um látið hríðina ganga allan mið-
vikudaginn og fimtudaginn frain að
nóni. En svo fréttum við, að ennþá
meira væri að gjörast nokkuð fyrir
sunnan okkur, og væru Þjóðverjar
að ráðast á skotgarða vora með
irölldómi miklum, og væru þeir að
færast nær oss og mættum við búast
við að taka á móti þeim. Canadisku
skotmennirnir voru þá kallaðir fram
og komu þeir á hlaupum, sem svcin-
ar til leika, en þó með beztu reglu,
sem gamlir hermenn.
Nokkru eftir hádegið voru skot-
grafir okkar orðnar fullar af mönn-
um til að taka á móti Þjóðverjunum,
og þar sem við vorum, voru að eins
50 yards á inilli skotgrufanna, og
sáum við Þjóðverja vera að búa sig
til að blása á okkur eiturspýju. En
vindurinn vildi ekki vera þeim hag-
kvæmur, svo að þeir hættu við það.
Svo gjörðu jieir ákafa sprengikúlna-
hrið á skotgrafir okkar, og var sem
loftið væri eitt logandi bál, en hvell-
ir sprengikúlnanna runnu saman í
eitt langt, óslitið, skrækjandi, brak-
andi, drynjandi voða-org, og svo
varð datiðaþögn alt í einu og raðir
Þjóðverjanna sttikku upp úr gröfum
sínum og tókn að hlaupa. En þá brá
skyndilega við: Alt stórskotalið
okkar inegin tók J»á til i öllum skot-
görðunum bak við okkur og beindi
skotliríðinni rétt 5 yards frá skot-
gröfum Þjóðverja, en þeim megin
náttúrlega, sem að oss snöri, og var
þó mislangt færið. því að sumstaðar
var það 40 og sumstaðar 200 yards.
En það var satna, hver vegalengtlin
var, því allar sprengikúlurnar frá
okkur komu akkúrat 5 yards frá skot
gröfum þeirra okkar inegin. lin
þarna voru óvinirnir að búa sig til
að hlaupa i þéttum röðum, og þarna
framan í þeim og i þéttum röðunum
varð á augabragði eitt eldhaf. Kúl-
urnar sprungu svo þétí og títt, að
þarna var eitt eldhaf (curtain of
fire). Þeir hyltust niður hver um
annan í röðum og hrúguiii og haug-
um, eða veltust ofan í grafirnar. því
engin maður eða skcpna gat staðið
þetta, og svo náðum við með skot-
unum mörgum i gröfiuium og þeim,
sem voru að koma til að fylla flokk-
inn í þvergröfunum (Communica-
tion Trenches).
Fótgöngulið okkar i skotgröfun-
um þurfti varla að taka á maskínu-
byssuuum. Stórskotaliðið gjörði alt
þetta. Og á hálfmilu-svæðinu frain
undan okkur var sem jarðskjáifti
hefði umsnúið allri jörðinni. llún
var tætt og rifin sundur, og þar sem
áður vortt langar skotgrafir, sást
m'i engin -geöf, að eins holur eða
haugar, sem eg hygg að Þjóðverjar
reyni ekki að gjöra að gröfum aftur.
— Þeir ætluðu að sýna frækleik
sinn þarna, Þjóðverjarnir, og það
gekk ljómandi vel, — það er að segja
frá okkar sjónarmiði. Canada menn-
irnir sýndu það þarna, að þeir
kunnu að skjóta. — Þetta var nálægt
Loos i Flandern.
/feppelin gjörir árás á PaPris.
Á laugardaginn var gjörði Zeppe-
lin loftfar árás á Parisarborg og
steypti niður sprengikúlum og drap
24 menn. en særði 27. Frakkar fóru
strax að elta hann. Fyrst varð undir-
foringi einn var við hann. Var loft-
farið þá að fljúga yfir borginni.
Undirforinginn fór undir eins að
elta hann og skjóta á hann, þangað
til hann var orðinn skotfæralaus,
þá varð hann að hætta og rendi sér
niður. En J>á var annar franskur
flugmaður kominn svo nærri, að
hann fór að skjóta á Zeppelininn,
og hitti hann víst eittlivað, en ekki
hættulega; svo var'ð Jiessi Frakki
einnig að gefa upp og hleypa til
jarðar. l»á kom enn franskur undir-
foringi fljúgandi og lagði að himin-
trölli þessu, náði þvi óðara og komst
í 50 yards skotniál og fór að skjóta.
Flaug hann ýmist fyrir ofan J>ýzka
loftfarið eða neðan og stundum jafn
hátt því. og einlægt hvein í loftinu
hriðin frá Zeppa úr maskínubyss-
tim Þjóðverja. Þarna elti franski
undirforinginn Zeppelininn i 53
mínútur, og gat Zeppi ekki við öðru
snúist cn að verja sig; en loksins
bilaði vélin á dreka Frakkans, svo
að hann varð að hleypa til jarðar.—
Þetta virðist engn likara en þvi,
þegar tveir eða J>rír grátitlingar eru
að elta örn einn, sem búinn er að
ræna lireiður þeirra. Grátitlingarnir
fljúga alt í kringum örninn; en
hann getur ekki snúist við þeim, —
þeir eru svo margfalt liðugri, og
loksins flýgur örninn burtu. En J>að
hefir hlíft Zeppelininum Jiarna, að
flugdrekar Jiessir hafa verið sináir
spæjara-drekar og Irvorki haft
sprengivélar né nógu stórar byssur,
og því að eins hefir hann getað
sloppið undan.
Búlgarar og Tyrkir ekki sem bezt
ánægSir me5 ÞjóSverja.
Búlgarar hafa nú tapað meira en
fjórða hverjum hermanni sinum á
móti Serbum, og svo er J>að farið að
kvisast, að Vilhjálmur ætli að gjöra
næstelzta son sinn, Eitel Friedrich,
að konungi yfir Serbíu, og eru nú
Búlgarar famir að sjá, að þeir hafa
barist fyrir Þjóðverja en ekki sjálfa
sig. Því að Vilhjálmur var búinn að
lofa þeim Scrbíu fyrir að ganga í
Allir Bandamenn standa saman. Spilafundur í kveld Burtfararminni.
Hinn 31. janúar J>. á. sendi frétta-
ritari blaðsins New York Hcrald
blaði sinu svolátandi skeyti:
“Eg get sagt það með áreiðan-
anlegri vissu, að héðan af vcrður
ölluin niálum, er snerta upptök kaup-
skipa, póstsendinga og málum út af
neansjávarbátum og gjörðum þeirra,
(fimtudag 3. febrúar)
ar gjörðir Jijóða J>cssara í stríðinu [ Isienzka Konservatíve klúbbnum
og öllu, sem að þvi lýtur, frá þess- á venjulegum tíma. Félagsmenn
uin, tima og þangað til stríðinu! beðnir að fjölmenna og koma í
< tíma.
Sum og Chrisl Samson, .1. Wuthnc,
II. Johnson og II. Pálmason
heiðursgeslir.
liníiir".
Þetta er mjög þýðingarmikið at-
riði og sýnir tvent: að þjóðirnar
ætla að láta eitt yfir alla ganga og
varna J>ví, að ein þjóðin verði slitin
eða lirakin frá annari; og svo hitt,
og ölluni bréfum um J>essi efni frá j að þeim er alvara, að herða nú svo
Bandaríkjunum og öðrum htutlaus-
urn Jijóðuin, svarað sameiginlega i
nafni allra Bandamanna Breta.
Frakka, Rússa, ítala, Belga, Serba og
Svartfellinga. Þar ábyrgist efnn
fyrir alla og nllir fyrir einn — “all-
að Þjóðverjtim, sem Jieir geta og
láta sig engu skifta. hvaða þjóðir
l>að eru, sem flytja varning til
|>eirra. Héðan af tiugsa |>eir uin það
eiU. að leiða striðið til lykta svo
fljótt, seni )>eiin er mögulegt.
striðið, að minsta kosti öllum suð-
urhlutanum, eða Makedóníu. Og svo
eru Þýzkir farnir að nota járnbraut-
ina frá Nish til J>ess að flytja korn-
mat frá Búlgörum og Tyrkjum til
Þýzkalands; en hvorug þjóðln má
án J>ess vera, þvi að það er hungur
og sultur hjá báðiim.
Rúmanía.
Þjóðverjum er nú farið að litast
illa á Rúmaniu, en Rússum aftur þvi
betur. Og er búist við ráðhe-rra-
skiftum í þvi landi. Þa'ð er margt,
sem Þýzkir finna að: Fyrst það, að
þeir viidu kaupa hveiti og korn af
Rúmenuin, 50 Jiúsund vagnlestir, og
var eiginlega búið að gjöra sanin-
inga um það fyrir nokkru. En svo
voru Bretar að kaupa hveiti þar lika
og auglýstu tilhoð sin daglega i blöð-
unum, og buðu hærra og hærra verð.
Þeir fengu kornið og fyltu járn-
brautarvagnana, og engir voru vagn-
ar til að flytja þýzka hveitið, og við
það liefir setið.
En svo lizt þeim hinum Þýzku
heldur ekki á vopnabúnað Rúmena;
J»ví að'ineiri hlúti hermanna þeirra
er undir vopnum, og er raðað á
landamæri Ungverja að norðan og
Búlgara að sunnan, og liver kanónu-
kjaftur stefnir annaðhvort á Búlgara
eða Þjóðvcrja, — á Vilhjálm blóð
eða Ferdinand. En á landainærum
Rúincna og Rússa sést nú hvorki her
garður né fallbyssa, sein nokkuru
neniur. Þetta Jiykir Þýzkum vita á
ilt, en geta ekki að gjört að svo
stöddu.
Flóð á Rússlandi.
1 Pinsk eða Pripet-flóunum á Rúss-
landi niiðju, J>ar sem hergarður Þjóð
verja liggur yfir, hcfir nú komi'ð
hláka snögg. og brutu árnar Shara
og Jasiolda af sér isinn og flóðu út
yfir landið. Varð þá alt l>ar í kring
að sjó einum. Skotgrafir Þjóðverja
fyltust á stóru svæði og skotgarðar
og vegir þeirra flóðu burtu; en
Þýzkir urðu að" standa i vatninu und
ir hendur til að re.vna að bjarga
fallbyssum sinum. Margir drtikn-
uðtt, aðrir frusu og kólu eða urðu
innkulsa af sullinu. en hríðin Rússa
stóð á þeiin og urðu J>eir að svara
seni þeir gátu. — Er ckki furða, þó
að sumuni Þjóðverjuin J>yki lifið
leitt þarna eystra.
Hörð tíð og snjófall
mikið.
Þrátt fyrir skarpt miðsvetrarveð-
ur komu sanian úm 80 manns í Kan-
dahar og nágrenninu til að kveðja
og halda heiðurssamsæti ofannefnd-
um mönnum, J>á þeir gengu í Kan-
ada herinn. Skilnaðarminnið var
haldið i Lake View Hotel sama
kveldið og þeir fóru alfarnir frá
Hér i Winnipeg hafa verið sifeld heim;,st6ðvum sinum;
frost og þokuhríðar, og hefir snjór I A® lokinni dýrindis ináltið byrj-
safnast svo mikill. að gamjir menn! *,fsi Ml • G- A- Camcron prógrammið.
fullyrða, að ekki hafi jafn mikill
snjór komið hér i tuttugu ár. Lest-
irnar koniast ekki áfram eða sitja í
sköflununi eða renna af teinunum,
og strætisvagnarnir komast óviða
nema uxagang og stundum verða
þeir að blása og hvila sig, eins og ux-
ar fyrir þungu hlassi.
— f Klettafjöllunum tekur J>ó út
yfir; það er i Alberta sumstaðár 15
feta jafn snjór á bálendinu, en 30—
40 feta skaflar, ogá Canadian North-
ern brautinni er sagt, að á 132 mil-
um, frá Vancouver til Boston Bar,
sé 4 feta þykt islag á brautinni, og
verði að höggva J>að með ishöggum,
og þar á ofan séu aftur þykkir snjó-
skafiar. Vita menn ekki, hvenær þar
komast lestir í gegn.
32 flugdrekar Banda-
manna.
Tuttugu þúsund hermenn
eiga bráðlega að fara frá Canada yf-
ir til Rretlands.
Essad Pasba.
Svartfellingar stóðu minna fyrir
Austiirrikisinönnuni, en menn bjugg-
ust við, og héldu þeir suður með
sjónum og tóku alla ströndina suð-
ur að Skútari, og Skútari ineð; var
þar engin fyrirstaða, því að engir
voyu þar hernienn. Svartfellingar
leituðu ekki þangað og Essad kom
þar ekki með Albani sína. Hann var
J>ar suðvestur i miðju landi hjá El-
bassan og mætti þar Búlgörum og
Austurríkismönnum og barði á J>eim
svo að þeir urðu að hrökkva þar
undan. óefað leita Serbar allir og
Svartfellingar, sem undan hafa kom-
ist, til Essad, og búast Bandamenn
við, að hann geti stefnt stigu fyrir
Búlgörum og Þjóðverjum, svo að
þeir komist ekki ofan að ströndinni.
Sundurgjörð með Þýzkum og Búl-
görum.
Þeiin er farið að koma illa sam-
án Búlgöruin og Þjóðverjum, og svo
kvað mikið að þvi, að Mackensen
varð að fara suður úr Galiziu til að
stilla til friðar. Mackensen fór i dul-
arbúningi til Sofia i Búlgariu og
fann Ferdinand konung, sem tók við
honuin tveim höndum. Sýndi hann í
konungi fram á, að svo búið dygði
ekki. Það eru einkurn foringjarnir, |
sem kemur ekki saman, og Jiykir
Búlgörum, að Þýzkir séu harðir og
herra legir og vilja ekki þola það.
En Mackensen sagði konungi, að
hann yrði að liegna mönnum sínuni,
annað dygði ekki. En hins vegar
líkar Búlgörum ekki, að Þýzkir ráða
þar nú öllu í landinu, rétt eins og
J>að væri hernumið land. Þá sagði
Mackensen líka Ferdinand konungi,
að þeir væru sljófir Búlgararnir, að
taka ekki Albaníu og hrinda Serb-
um og Svartfellingum á sjó út. Það
yrði fyrst að gjörast. Það riði meira
á J>ví nú, en að vinna Salonichi eða
Egyptaland. Búlgaraiiðið væri fallið,
þetta, sem fyrst hefði út komið, og
yrði liann að senda nýja herinenn í
stað hinna föllnu.
« tir fljúga frá Salonichi yfir Nlon-
astir og Gievgeli — 200 mílna flug,
6500 feta hátt, — á 2 tímuru.
Það var hinn 25. janúar, að þcir
lögðu upp frá Salouichi kl. 7 um
morguninn og stefndu til Monastir,
J>ví að Bandamenn liöfðu frétt, að
þar væri niikill samdráttur liðs ó-
vinanna, b:eði Þjóðverja og Ðúlgara.
Ferðin tók aðeins tvo klukkutinia.
fram og aftur, eða liðlega það. Veð-
ur var gott uin morguninn, en J>eg-
ar dró að dagmálum, fór að hvessa
og þó fvrri i Monastir, eða um kl. 8.
J>ví að þá var drekaflotinn að koma
yfir borgina.
Sumir drekanna voru stórir (bat-
tle planes), með magazin byssum
og fallbyssum. Á leiðinni eru fjöll
liá og þurftu drekarnir að lyfta scr
yfir J>au og fljúga á 6500 feta hæð.
En |>á var komið nær Monastir og
rendu J>eir sér ofan að Ixirginni,
sem valur steypir sér af höniruin of-
an. Þeir forðuðust að skjóta eða
hlcypa sprcngikúlum á spitalahús-
| in, en hermannaskálana og virkin
létu J>cir hafa það. Rétt um J>að að
J>eir koniu að Monastir fór að hvessa
á norðan; en það gjörði þeim lítið
til. Niðri, þcgar menn liöfðu orðið
varir þeirra. sem var rétt áður en
þeir koniu, var farið að liefjast
handa og skjóta á J>á bæði ur fall-
byssum og handbyssum; en J>að
gjörði þeiin ekkert mein. Þeir sáu
revkinn koma upp úr borginni, þar
scm sprengikúlur Jieirra höfðu í
kveikt. Alls lileyptu þeir niður 204
sprengikúluin stórum; eii ekki fóru
þeir nenia einu sinni yfir borgina,
og snéru við austur og flugu yfir
fjöliunum, þó hvast væri, til Giev-
geli, sem er á brautarlínunni norð-
ur frá Salonichi; en beint austur af
Monastir. Einnig — hleyptu þeir
•sprengikúhim niður á Boganci og
Gorentze, rúmuin 100 á Jiessa l>rjá
bæiji, og að þvi búnu sneru J>eir
heim aftur til Salonichi og liöfðu
verið að eins tvo klukkutiina i burtu.
— Sézt J>á af þessu, að þeir hafa
farið 100 milna ferð á klukkutiman-
um, og er það góð ferð fyrir stóran
flota af drekum.
Þýzkir taka farþegaskip
Fréttir segja, að þýzkur neðan-
sjávarbátur hafi tekið brezka far-
þegaskipið Appam við Canary eyj-
ar hinn 15. janúar. Canary-eyjar eru
vestur af Norður-Afriku. Skipið var
á leið frá Afríku til Plymouth á Eng-
landi með fjölda farþega, og að þvi
er sagt er, 200 þýzka fanga. Fór }>að
'frá I)akar i Afriku 11. janúar, og er
ekkert spurðist um það, fór menn
að undra og héldu að það hefði far-
ist. En hinn 1. febrúar kom skipið
siglandi til Newport News i Virginiu;
í Bandaríkjunum undir þýzku flaggi.
Á skipinu voru 168 farþegar og 133
hásetar. Margir háttstandandi menn
brezkir voru á skipinu. — F'regnir
óglöggar.
Konur í Austurríki.
Austurríkismenn hafa lengi verið
orðlagðir fyrir það, hvað J>eir færu
illa með kvenfólkið.
En nú tekur þó út yfir, þvi að öll
borgaraleg störf Jnirfa nú að gjörast
af konuin, siðan allir karlmennirnir
fóru i stríðið. Þeir eru einla*gt Kall-
aðir fleiri og fleiri, aftur og aftur og
einlægt fjölga og þyngjast verkin,
sein konurnar þurfa að gjöra; en
um leið er þeiin sagt, að þetta sé að
eins til bráðabirgða, og þegar karl-
mennirnir komi aftur úr stríðinu,
þá fái þær ekki að halda þessum
verkum, þó að þær vildu.
Fyrst fóru konurnar að stýra
strætisvögnunum. En nú vinna l>ær
að öllum hugsanlegum störfum á
verksmiðjununi, i búðunum, á skrif-
stofunum, á liinum niiklu verkstof-
uin iðnaðarstofnananna (laborator-
its) sézt kvendoktorinn standa á bak
við flöskur og potta, til að leysa upp
hin og þessi efni, sem ætíð hefir
þótt vandaverk hið mesta.
Þegar maður kemur inn í Vínar-
borg á norðurbrautinni, þá má sjá
kvenfólkið i hundraðatali vinna i
hinum fjallháu kolahrúgum, kol-
svart og sótugt, við að moka kolun-
um i vagnana eða i kolarennurnar,
og við fjölda af hinum þyngstu og
erfiðustu verkum. Áður fyrri hefðu
nienn hlegið að hugmyndinni: kola-
kona; en nú er það orðið svo al-
vanalegt á einu ári, að enginn furð-
ar sig á J>vi.
Konur eru nú farnar að hjálpa
læknum með að taka X-geisia af
sjúkum og særðum inönnum, og eru
það helzt þær, sein fengist hafa við
ljósmyndastörf.
Er nú farið að tala um það, hverj-
ir skuli hahla störfum þessum, þeg-
ar mennirnir koma heim úr strið-
inu. ef þeir nokkurntima koma.
F’yrst sungið: “H'c will never let the
Old FIagg full". Þar næst fylgdu úr-
vals hljómleikar.
Þá hélt W. H. l'aulson Jiingmaður
skilnaðarræðu, og minnistölur heið-
ursgestanna, þeirra: Sam og Ghrist
Sanison, II. Johnson, A. Wathne og
H. Pálmason. Ræðan var fjörug. Þar
gat ræðumaður þeirrar miklu á-
byrgðar, sem nú hvílir á unguui
mönnum i Kanada. Hann Jiakkaðí
piltunum fyrir J>á hervörn, scm þeir
hefðu tekist í fang, og óskaði að
verða viðstaddur, þá þeir kæmu aft-
ur heim með frægð og sigri, i her-
skrúða brezka veldisins og hinna
herfrán u samba n d s-ei n i n ga.
Næstur talaði síra Sigmar. Kvaðst
vera friði fylgjandi; en hann hygði,
að Bretar hefðu gengið út i ófriðinn
af göfuglyndi og með góðuin ásetn-
ingi, og þá væri það borgaraleg
skylda allra góðra drcngja, að her-
væðast gegn óvinum* sem ógnuðu
helgasta mannfrelsi í nútíð og fram-
tið. Hann væri upp með sér yfir, hve
rösklega þessir Vesturfylkja drengir
hefðu brugðist við útboðinu, að
ganga í herörvajiytinn.
Þegar nokkrir fleiri höfðu talað
og kvatt veizlugestina, steig Mr.
Christ Samson upp á ræðupallinn,
og þakkaði fyrir þá félaga sina og
sig, með viðeigandi og hlýjum orð-
uiB. (VUuni viðstöddum. og mintist
vina hermannanna fjær og nær og i
Kandahar. Hann sagði, að ástæðan
fyrir því, að hann og félagar hans
gengu i herinn væri stjórnarfrelsi
Breta, sem Kanadamenn og aðrir
byggju undir. Sagðist honum vel og
þegnlega.
Þá hann tók sæti, stóðu allir á fæt-
ur og sungu: “For They Are Jollg
fíood Fellows", og þar næst: “fíod
Save the King!"
Dansleikir voru síðan haldnir í
bæjarhöllinni, alt þar til lýsti af
degi. — Þegar þeir fóru á lestina,
fylgdu allir Kandahar búar J>eim á
farstöðina og báðu hetjuefnin vel
fara. úskuðu þeim góðrar farar og
heillar heimkomu.- (Tekið úr Wyn-
yard Advance).
K. Á. H.
Nýr gestur í Canada.
Slagur í vændum í Norðursjénum.
F'rá Noregi koma J>ær fregnir hinii
31. janúar sl., að óvanaleg ferð
hafi verið á herskipum Breta og
þýzkum neðansjávarbátum i Norð-
ursjónum undanfarna daga. Og bú-
ast þeir við, að saman muni slá meðj jnnj taka þatt. Byrjar kl. 8.15.
þeim áður en langt um líður. j Sjá auglýsinyu á seinustu bls.
í kveld, miðvikudag 2. febrúar,
verður haldinn í Onítarakyrkjunni
hinn stóri Concert Mr. Brynjólfs
Þorlákssonar, organista. — Fiestir
beztu íslenzku söngkraftar í borg-
Þegar gufuskip Scandinavian-
Aineriean linunnar Hellig Olaf —
úlafur Ilelgi —, rann inn leiðina til
New York, í þokunni 1. febrúar, þá
stóð þar ungur maður i stafni, og
var að rcyna að sjá til landsins, —
honum var forvitni á, að sja þetta
land, sem hann hafði heyrt svo
miklar sögur af. Það var Dana-
prinsinn Fnrikur.
Hann er á leið hingað til Vestur-
landsins og ætlar til Fxlmonton í
Albcrta, þar sem hann hefir ákvarð-
að að kynna sér visindalegan bú-
skap, eins og hann fer fram í Norð-
vesturfylkjum Ganada.
Þegar hingað keinur ætlar liann
að kasta fyrir borð öllum orðum og
titlum og hátignar-glamri, og setj-
ast að sem góður og sannur bóndi.
Hann talar ensku, þvi að Iiann hef-
ir dvalið eitt ár á bóndabæ i Aust-
ur-Gloucestershire á Englandi og
Iifði þar óbreyttu lifi hjá bónda ein-
um.
Á Englandi lieyrði hann getið
um hin ágætu búskaparlönd í Norð-
vesturfylkjum Canada og visinda-
lega búskapar-aðferð, sem hér er al-
tið i landi.
Landbúnaðaur er aðaliðnaður í
Danmörku, og ætlar hann þvi að
halda hér áfram að stunda J>essa at-
vinnugrein.
Eirikur er sonur æðsta aðmiráls
Dana, og var móðir hans Maria
prinsessa af Orleans. Bróður á hann
sem einnig leggur stund á land-
búnað.