Heimskringla - 01.06.1916, Blaðsíða 7

WINNIPEG, 1. JÚNÍ 1916.
HEIMSKRINGLA.
7.
Marggifta prinssssan
"Þú skalt vera í skotgröíum sam-
bandsþjóöanna í 24 mánuöi”.
Þetta er ]>a?S, sem prinsessa Mish-
kinoff sagði við mann sinn, hinn
glaðværa og daðurssama prins: —
“Farðu og berstu með sambands-
mönnum í tvö ár; sýndu aldrei
bleyðiskap á meðan þú ert í hern-
um. Daðraðu aldrei við nokkurn
kvenmann á þeim tíma. Passaðu á
Jx5r neglurnar; blankaðu skóna
þína, burstaðu fötin þín og hegð-
aðu þér eins og herramaður að öllu
leyti, og getir þú haldið alt þetta
eins og maður í tvö ár, og komir þú
lifandi til baka, tek eg við þér með
opnum örmum”.
Mrs. Aimee Mishkinoff er ein af
ríkustu konum Bandaríkjanna. —
var búin að reyna alt, sem henni gat
dottið í hug til að halda manni sín-
um frá of mikilli glaðværð, gjálífi og
daðri; einnig það. að fá sér ung-
barn og segja lionum, að ]>að væri
hans, — hann væri faðir þess. En
ekkert dugði. Hann gat ekki látið
af að leika sér að öðiu kvenfólki.—
Svo hún tók þetta örþrifaráð, að
senda hann burtu til að berja á Vi!
hjálmi blóð. Hún álítur, að þetta
muni lækna hann. En komi hann
óskemdur heim og byrji á sama
leiknum aftur, ætlar hún að rekit
hann burtu f annað sinn.
Prinsessa Mishkinoff er fædd í
Californiu, og erfði milíónir föður
sír.s og frænda, Charles Croeker. —
Hún byrjaði þegar á unga aldri að
lifa eftir sínum eigin geðþótta, og
byrjaði hún “ballið” með því að
strjúka með R. Porter Ashe, hesta-
manni í Californiu; en eftir sex ár
skildi hún við hann að lögum og
giftist Henry M. Gillig, sem var for-
maður Larchmont Jaeht Club; svo
fékk hx'in skilnað frá Gillig, árið
1901, og fáum mánuðum síðar gift-
ist hún Jackson Gourard. Powers
Gourard bróðir brúðgumans, komst
nú í kynni við dóttir mrs. Gourard,
Miss Gladys Ashe, og hafði hún ver-
ið búin að læra listina af móður-
inni og strauk því með Powers
Gourard, og varð því tengdasystir
móður sinnar.
Jackson Gourard dó árið 1910, en
fjórum árum síðar giftist Aimee —
Mrs Gourard — Prins Mishkinoff,
sem þá var 28 ára gamall, en hún
var rúmra 50 ára. Hið framanskráða
er það, sem kom fram í skilnaðar-
réttarhaldi því, sem haldið var þeg-
ar prinsessan var að senda prinsinn
í stríðið. Þau giftust í Lundúnum á
Englandi 11. júní 1914. Eitt af at-
riðunum við réttarhaldið var fóst-
urdóttir Mrs. Mishkinoffs, sem heit-
ir Yvonne, fögur stúlka, 17 ára að
aldri, ljóshærð og bláeygð, sem gat
látið menn dansa eftir sínum söng
eða brosi, — hún þurfti sjaldan
annað en að brosa framan í menn.
Henni varð það á, að brosa framan
í prinsinn, eftir að hann var giftur
fósturmóður hennar; en prinsinn
dansaði ekki fyrir hana, nei, hann
datt bara dauðskotinn að fótum
hennar og þannig byrjaði hið yfir-
standandi hjónabands ósamkomu-
lag á giftingarferð þeirra Mishkin-
offs, til hinnar glaðværu borgar
Parfs, sem þó er ekki borg glaðværð-
værðarinnar lengur síðan stríðið
hóíst. — Ekki leið á löngu þar til
gamla konan (prinsessan) varð vör
við aðdráttarafl það, er Yvonne
hafði á mann hennar. (X>að er oftast
skarpt konuaugað f þeim sökum,
og sjaldan þurfa þær sjónauka, —
sjónminkari væri þeim líklegast
hentugri). Prinsessan að sjálfsögðu
hélt rúmfata-fyrirlestra yfir prinsin-
um, eða kanske það hafi verið
rekkjuvoðar-lexfa, eða hver veit,
hvaða ósköp það hafa verið; en
endirinn varð sá, að prinsessan með
Yvonne og uppeldisson sinn fór
heim til New York, en prinsinn
varð eftir í París. En eftir fáar vik-
ur símaði prinsessan honum að
koma og finna sig á Hotel MeAlpine,
New Yrk City, því hún elskaði hann
þrátt fyrir alt. En skjótt fann hún,
að hann hafði gaman af fleirum, og
tók prinsessan þá það til bragðs, að
fara á hjúkrunarstofnun, og eftir
nokkra daga sendi hún honum orð,
að hún væri orðin móðir og hefði
eignast stúlkubarn; en þetta var
auðvitað eki annað en gamli kven-
legi hrekkurinn, sem er jafngamall
mannkyninu. Hún hélt hún myndi
með þessu ná meira haldi á ást
hans.
Prinsinum þótti mjög vænt um
þessa frétt og fór f flýti að finna
konu og barn, og tók hann þær
báðar í faðm sér og lét vel að þeim;
sendi sfðan eftir $80.00 barnakerru,
og tók oft sjálfur litlu dótturina út
í kerrunni til þess að hún fengi
ferskt loft.
Prinsessan lét skíra barnið Ver-
ein. En jafnvel eftir að barnið var
komið, var Yvonne alt eins ástfang-
in f prinsinum, og bar fóstra henn
ar það á hana, og kvað hún það
satt vera og hótaði að drepa sig. Og
þá var það, að prinsessn sýndi svo
milka sjálfsafneitun, að fá dæmi
finnast slík hjá konum. Hún sendi sem ritstjórann þekkir, þó íslenzkan
þau, mann sinn og Yvonne til Edge-| sjáist í fallegri mynd úr hans penna
mere á Long Island, til að reyna ást! en margra annara. Eer þar saman
þeirra, en sjálf fór hún til Atlanta
City, N. J. En á meðan prinsinn var
á þessum einangrunar-reynslu-
skóla(?) með Yvonne, skrifaði liann
ástabréf til konu sinnar og liún
svaraði í sama stfl.
Oftast byrjaði hún bréf sín til
manns síns með þessum orðum:
“Hunangs ástinmín!” Og í einu
þeirra sagðist hún vilja fara til Ev-
rópu, ef það væri mögulegt, þvl það
bakaði sér þjáningar, að vera svona
nærri hohum og Yvonne. “Eg er viss
um, að þú ert glaður og ánægður
hjá Yvonne og þarft mín ekki með.
En eg sit hér raunamædd með langt
andlit, og þjáist mikið, þvf allir
hlæja að mér”.
En prinsinum leið ekki eins vel
og konan hugði, því hann hafði
heimili sitt í Edgemere klúbbnum,
cn Yvonne var á hóteli meira en
fjórðung úr mílu í burtu, og í hvert
skifti, sem hún kom ofan að sjó,
kom hópur af ungum mönnum, sem
umkringdu liana, og böðuðu sig í
ylgeislum fegurðar og brosa hennar,
svo prinsinn hafði ekkert tækifæri,
enda sýndistYvonne að gleyma hon-
um fljótt.
Eftir fáar vikur af þessari skemt-
un(!!!) skrifaði hann konu sinni og
bað hana að bjarga sér og gjörði
hún það. Yvonne var hjá þeim á
Hotel McAlpine, en prinsinn sór að
hún væri ekki einu sinni eyrisvirði
til sín lengur, svo nú var þarna
samankomin ánægð og ástrík(?)
fjölskylda: prinsinn, prinsessan,
barnið og Yvonne.
Prinsessan hafði ennþá yndi af
heimboðum og miðnætur máltíð-
um, en prinsinn kærði sig ekkert
um þess háttar; svo að í nóvember
sfðastliðnum kom skilnaðarstund-
in, og prinsinn fór til vinar síns
niður á River Drive, en prinsessan
og Yvonne til Hotel Gotham. En
snemma í desember höfðaði prins-
essan skilnaðarmál á móti manni
sínum, en prinsinn svaraði með því,
að höfða mál móti konu sinni og
sakaði hana um að hafa verið ó-
manneskjulega vond við sig, og að
liún leyfði sér ekki að sjá barnið
þeirra, — því han ntrúði því ennþá
að hann ætti barnið. En við réttar-
haldið kom það f ljós, að barnið
var ekki einu sinni dóttir prinsess-
unnar, hvað þá prinsins. Það var
vara upptíningur, sem gamla konan
hafði tekið að sér og komið manni
sínum til að trúa að væri þeirra eig-
ið barn.
En þrátt fyrir alt þetta sór prins-
inn og sárt við lagði, að hann elsk-
aði konuna sína öðrum fremur, og
óskaði að eins eftir að komast í sátt
við hana aftur, og fá að koma til
baka. En hvað um Yvonne? “Ó, svei,
ekkert meira með hana!”
Lögmenn beggja málsaðila rifust
hart og lengi; en endirinn varð sá,
að bæði málin voru ónýtt; en prins-
inn undirgekst að fara til Evrópu,
og ganga í lið með annaðhvort
Rússum eða Frökkum. En prins
essan lofaði aftur á móti að búa
stöðugt í New York, og bíða eftir
honum í tvö ár.
Maddaman og eg skiljum nú sem
góðir vinir”, sagði prinsinn, þegar
hann var búinn að skrifa undir
bessa síðustu skilnaðar samninga
Eg er nú viss umf að eg á ekkert f
barninu. og prinsessan ekki heldur;
en það er gott fyrir aumingjann, að
hún tók það að sér; það hefir góða
framtíð í vændum. Eg geng í her
Rússa, geti eg komist þangað, en ef
ekki, fer eg í her Frakka”.
Og svona endaði nú þessi þáttur
æfintýri rússneska prinsins og
amcríkönsku prinsessunnar.
vald hans á málinu og þekking á
því, sem hann skrifar um. — Sumir
hafa á orði, að ekkert sé að marka,
hvað Kringla segi um stríðið; hún
sé svo öfgafull og einhliða; samt
liafa þeir sömu ekkert haft máli
sínu til stuðnings, að hún fari ekki
rétt með fregnirnar.
Það helzta, sem mætti að þér
finna, ritstjóri góður í sambandi
við stríðið, er það, að mér þykir þú
fara of langt að eggja ungu menn-
ina okkar út f það, og í annan stað
heldur um of óvinveittur þeim
Þýzku, þar sem þínar eigin tilfinn-
ingar ná til þeirra; því það mega
þeir þó eiga, að miklir hermenn eru
þeir og harðsnúnir; ofsi og yfir-
gangur þeirra er erfðasynd frá dög-
um Friðriks mikla. Þaðan er aldan
j-unnin.
öfgar voru það í Kringlu um dag-
inn að Bazaine hefði gefist upp með
tvö hundruð þúsundir manna við
Metz, í franska stríðinu 1870. Mig
minnir að sagan segi, að það hafi
verið 153 þúsundir. — Svona getur
skýrum skjátlast þó fróðir séu.
Lítið um kjötið.
í Berlínarborg, liöfuðborginni
Þjóðverja, hefir sú skipun verið lát-
in út ganga, að enginn maður megi
kaupa eða cta meira en hálft pund
af kjöti á viku hverri, eða þá jafn-
mikið af einhverri tegund feitmetis.
Þessi tilskipun gengur í gildi hinn
1. júní, og er því samferða brenni-
vínsbanninu í Manitoba. Áður fyrri
hefir staðið á kjötseðlum þessum,
að í staðinn fyrir kjötið megi menn
fá jafnmikið af pylsum (sausages);
en á l>essum nýju seðlum eru ]>ær
ekki nefndar á nafn, því að pyls-
urnar eru cngar til. Enginn maður
veit, hvort nokkur líkindi séu til,
að hægt sé að fá keypta gripi frá
einum eða öðrum stað, eða finna þá
eins og nýja gullnámu einhversstað-
ar. En síðan neðansjávarbátar Breta
komust í Eystrasalt, þá eru litlar
líkur til þess að fram úr þessu rakni
meðan á stríðinu stendur.
Þýzka Sósíalista biaðinu “Yor-
waerts” lízt ekki meira en svo á
SKRITLUR TIL HKR.
Arni Sveinsson má vera býsna
fjölkunnugur, þvf fáir hafa borið
gæfu tii að “kveða niður” 3 drauga
á þrem árum, en það hefir hann
gjört.
* * * *
Kona ein hér í fyiki key]>ti af ná-
grannakonu sinni mjólk í vetur. —
Einn dag, er hún kom að sækja
mjólkina, fylgdist hundur hennar
með henni, og óðar en hann sá
hund injólkursölukonunnar, sveif
seppi á hann en varð undir. Þetta
gramdist kerlingu svo, að hún hætti
að kaupa mjólk af henni.
Eg skal senda þér meira síðar.
Kaupandi Hkr.
Nei, enginn láir ritstjóra Kringlu,; þetta( og telur að ómögulegt sé að
sem vel þekkir hann, þótt hann fái
öðru hvoru glímuskjálfta, er hann
hugsar um allar þær hörmungar,
sem saklaust fólk hefir mátt líða á
þessum neyðartímum( — til þess er
hann alt of góður og göfug'ur mað-
ur, að rita um þau ósköp með
köldu blóði. Og í annan stað svo
mikill berserkur, að fyrir löngu
myndi hann verakominn á orustu-
völlinn, ef hann hefði yngri verið,
og sjálfsagt orðið sem Egiil Skalla-
grímsson, hershöfðingi í her Eng-
lendinga.
Bara haltu áfram að segja okkur
eins greiniiega frá fréttunum og áð-
ur.— Þótt illar séu, verður samt. að
segja hverja sögu eins og hún geng-
ur.' S.
Á SVIPSTUNDU SVEINNINN VAR
LIÐINN.
Bréf úr Dakota.
Herra ritstjóri Heimskringlu!
Eg hefi verið lengi að hugsa um,
að senda Kringlu nokkrar línur; en
til þessa hcfir það dregist úr hömlu,
það er kanske betra seint en aldrei.
En eitt er verst, að ekkert er mark-
vert að segja, sem fréttir geti kallast
Heilsufar manna og önnur líðan er
í allgóðu lagi, og að öðru leyti er
ekkert viðburðaríkt, sem betur fer.
og á meðan svo standa sakir er ekk
ert ilt að frétta. Við hér sunnan lín-
unnar eigum því láni að fagna, að
eiga svo góðan yfirmann, sem stýrir
undan fallsjóum hörmunganna, sem
nú standa yfir í heiminum,— mann
sem beitir vitsmunum sínum, menn
ingu og valdi til að vernda þjóð
sína frá þeirri skelfingu, sem margar
þjóðir mega líða á þessum tímum
Síðan Washington leið hafa ekki
margir í þeirri stöðu staðið í jafn
vandasömum sporum, sem núver-
andi forseti Bandaríkjanna, og kom
andi kynslóðir mega geyma minn
ingu hans, sem eins af hinum bcztu
forsetum, sem þjóðin hefir átt.
Alla tíð síðan þetta voðalega stríð
byrjaði, hefi eg dáðst að, hvað vel
og greinilega og undir eins skemti
lega að Kringla hefir sagt frá stríðs
fréttum; enda furðar engann á því,
Alrœðismaður um
alla matarsölu.
Þeir hafa þá loksins fengið reglu-
legan alræðismann, Þjóðverjarnir,
sem ekki er ábyrgðaríullur íyrir
neinum nema keisaranum. Þeir
kalla hann í hinum ensku blöðum:
Minister of Food Dictatorship”. En
á þýzku hafa ensku blöðin það:
Kriegs Ernahrungsamt”. Hann er
oldugstur allra manna á Þýzka-
landi, að undanteknum keisaran-
um, og hefir því sem næst alveg ó-
takmarkað vald, hvað alla sölu og
kaup á matvælum snertir í öllu
landinu. Og hann getur tekið upp-
skeru eða kornforða eða gripi af
öllu tagi, hvar sem hann vill og hve-
nær sem hann vill og ræður því,
hvort hann borgar nokkuð fyrir eða
ekkert.
Aldrei fyrri hefir nokkurt slíkt
embætti verið stofnað í sögu mann-
kynsins. Og eru margar spár manna
— jafnvel Þjóðverja sjálfra — um
>að, hvernig þetta muni ganga. En
Þjóðverjar eru nú í þeirri kreppu,
að þeir taka feginshendi öllu því,
sem getur varnað sultinum og hung-
urdauðanum, þó ekki sé nema um
vissan tíina. Ef ástandið hefði verið
látið eiga sig, þá hefði sulturinn
komið sem cyðandi haglstormur yfir
héruðin hingað og þangað um alt
Þýzkaland, og fólkið hefði farið að
verða ókyrt, þegar mennirnir og
kournar fóru að veikjast og deyja úr
sultinum og hungrinu.
ráða fram úr vandræðum þessum
meðan fæðan sé ekki til nægileg
handa þjóðinni, og getur þess, að
fyrst og fremst séu matvælin ekki
til í landinu, kaup og sala sé með
óstjórn og illu fyrirkomulagi og aid-
rei hafi verið litið nógu langt fram í
veginn, að hafa útsjón með, að fólk-
ið geti átt kost á að liafa nægilega
fæðu af hverri tegund.
Hinn 25. maí átti kjötdeild hinn-
ar þýzku stjórnar að taka til starfa.
og taka við stjórn og umráðum öll-
um yfir sölu og kaupum á öllum
matarforða, og þeirri nefnd og for-
manni hennar vcrða allir þegnar
keisarans skilmálalaust að hlýða.—
Það er þessi nefnd, sem skamtar bit-
ana hverjum einasta manni, og það
er enginn efi á því, að hún treinir
fæðuna mikið lengur en ella hcfði
orðið. En spurningin er, hvort að
menn finni ekki sultinn og hungrið
skerandi og það kanske von bráðar.
Það dimdi af nóttu og'dagsljósið
þraut,
dálitlrar værðar hann Þorlákur
naut.
Faðirinn gladdist og móðirin með,
að mundu þau fá hann heilan séð.
En vonin hún varaði ei lengi.
Þau töluðu í hljóði, með tárin á
kinn:
“Taktu’ ekki litla drenginn minn”.
En dauði hann engum gefur grið,
greip þvl enn fastar um herfangið:
Á svipstundu sveinninn var lið-
inn.
J. H. A.
ÁGRIP AF REGLUGJÖRÐ um
heimilisréttarlönd í Canada
og Noríivesturlandinu.
Eg efast ekki um það, Sigurður,
að þér hafi ekki þótt “Hreggvizkan
bitavirði”. Það þarf ákaflega stóran
bita tli að fylla þann munn, sem
umkringir höfuðið og alt af er spú-
andi. Hreggviður.
WONDERLAND.
Á þessu ágæta hreyfimyndahúsi
er nú sýnt í hverri viku “PEG O’
THE RING”. Þar er staðurinn að
sjá hinn eina ‘Circus Serial” leik í
hreyfimyndum, sem nokkursstaðar
hefir verið á plötur tekinn. Og æfin-
týrin í “Peg O’ The Ring” eru alveg
einstök, dæmalaus og dásamleg.
Tveir hinir ágætustu leikendur
koma þar fram, sem aðalleikendur,
þau Francis Ford og Grace Cunard.
1 æfintýrunum af “Peg O’ The Ring”
fá menn að líta bak við tjöldin.
Menn verða hrifnir, heiilaðir; því
menn sjá þar svo margt, sem aldrei
hefir verið sýnt á leiksviði áður á
nokkurri myndasýningu. Atburð-
irnir reka þar hver annan með und-
rahraða, svo menn verða frá sér af
undrun. Alt er svo nýtt og óvana-
legt, að þessi framhaldandi æfin-
týri hljóta að fylla menn hinum
mesta áhuga og kappi að sjá leik
þenna í fullar 15 vikur. Komdu og
sjáðu “Peg O’ The Ring” þessa viku
— komdu og sjáðu leik þenna í
hverri viku.
Hver, sem hefir fyrir fjölskyldu ab
Já eíur karlmaöur eldri en 18 ára, get-
ur tekit5 heimilisrétt á fjórtSung úr
section af óteknu stjórnarlandi í Mani-
toba, Saskatchewan og Alberta. Um-
sœkjandi eröur sjálfur ati koma ó
landskrifstofu stjórnarinnar, eöa und-
Irskrifstofu hennar í því hérat5i. f um-
bot5i annars raá taka land á öllura
landskrifstofum stjórnarinnar (en ekki
á undir skrifstofum) met5 vissum skil-
yrt5um.
SKYLDl'K:—Sex mánat5a ábút5 og
ræktun landsins á hverju af þremur
árum. Landnemi má búa met5 vissum
skilyrt5um lnnan 9 mílna frá heimilis-
réttarlandi sínu, á landi sem ekki er
minna en 80 ekrur. Sæmilegt Iveru-
hús vert5ur at5 byggja, at5 undanteknu
þegar ábút5arskyldurnar eru fullnægt5
ar innan 9 mílna fjariægt5 á öt5ru landi
eins og fyr er frá greint.
1 vissum hérut5um getur gót5ur og
efnilegur landnemi fengit5 forkaups-
rétt, á fjórt5ungi sectionar met5frair.
landi sínu. Vert5 $3.00 fyrir ekru hverjs
SKYLDURi—Sex mánat5a ábút5 é
hverju hinna næstu þriggja ára eftlr
atS hann hefir unnit5 sér inn eignar-
bréf fyrir heimilisréttarlandi sínu. og
auk þess ræktatS 50 ekrur á hinu seinna
landi. Forkaupsréttarbréf getur land-
nemi fengit5 um leit5 og hann tekur
heimilisréttarbréfit5, en þó met5 vissuro
skilyrtium.
Landnemi sem eytt hefur heimilis-
rétti sínum, getur fengit5 heimilisrétt-
arland keypt í vissum hérut5um. Verb
$3.00 fyrir hverja ekru. SKYLDUR:—
Vert5ur at5 sitja á landinu 6 mánutSl af
hverju af þremur næstu árum, rrekta
50 ekrur og reisa hús á landlnu, sem er
$300.00 virt5i.
Bera má nitSur ekrutal, er ræktast
skal, sé landit5 óslétt, skógi vaxit5 et5a
grýtt. Búpening má hafa á landfnu í
statS ræktunar undir vissum skilyróutn
W. W. CORY,
Deputy Minister of the Interlor
BlötS, sem flytja þessa auglýsingu
leyfislaust fá enga borgun fyrir.
FURNITURE
ir
on Easv Pavments
223rd Canadian
Scandinavian
Overseas Battalion
Lieut.-Col. Albrechtsen O.C.
HEADQUARTERS: 1004 Union Trust Bldg.
Æðri og lægri foringjar og hermenn verða Scandinavar
Sveitina vantar hermenn. Skrifið y
Winnioeg
MARKET HOTEL
140 Prlneess Sfreet
á móti markatiinum
Bestu vínföng, vindlar og at5-
hlyning gót5. íslenkur veitinga-
mat5ur N. Halldórsson, leit5bein-
ir íslendingum.
P. O'CONNEL, Eigandi Wlnulpeg
Sérstök kostabot5 á innanhúss-
munum. KomitS til okkar fyrst, þit5
munit5 ekki þurfa at5 fara lengra.
Starlight New and Second Hand
Furniture Co.
503—503 NOTRE DAME AVENUE
Talsfmi: Garry 3884.
Shaw’s
Stærsta og elsta brúkat5ra fata-
sölubút5 í Vestur Canada.
479 Notre Dame Avenue
GISLI GOODMAN
TIJISJIIÐl'n.
Verkstæt5i:—Horni Toronto St. og
Notre Dame Ave.
Phone
Garry 2088
HeimlIIa
Garry 800
hÍNASTA SKÓVIÐGERÐ.
MJög: fln skó vlISgerfl & meöan 1>Ú
bííur. Karlmanna skór hálf botn-
ablr (saumatS) 15 minútur, gútta-
bergs hælar (don’t slip) etJa letiur,
2 mínútur. STEJVART, 193 Paclfle
Ave. Fyrsta búti fyrir austan atial-
strætl.
J. J. BÍLDFELL
FASTEIGNASALI.
l'nlon Bnnk 5th. Floor No. 520
Selur hús og lótiir, og annat5 þar atJ
lútandi. Útvegar peningalán o.fl.
Phone Maln 2685.
PAUL BJARNASON
FASTEIGJÍASAI.I.
Selur elds, lifs, ogr slysaábyrgt) og
útvegar peningalán.
WYNYARD,
SASK.
J. J. Swanson
H. G. Hlnrlkason
J. J. SWANSON & CO.
FASTEIGNASALAR OG
penlnga mlfilar.
Talsimi Main 2597
Cor. Portage and Garry, Wlnnlpeg
Graham, Hannesson & McTavish
L5GFRÆÐINGAR.
216—216—217 CURRIE BUILDINQ
Phone Main 3142
WINNIPEG
Arni Anderson E. P. Garland
GARLAND& ANDERS0N
LðGFRÆÐlNGAR.
Phone Maln 1561
M1 Electric Railway Chambtri.
Talsími: Main 5302.
Dr. J. G. Snidal
TANNLÆKNIR.
614 SOMERSET BL.K.
Portage Avenue. WINNIPEG
Dr. G. J. Gislaicn
Physicfan aml Surgeon
Athygli veitt Augna, Eyrna og
Kverka Sjúkdómum. Ásamt
innvortis sjúkdómum og upp-
skurt5i.
18 South 3rd St., Grand Forka, N.D.
7 1
/
l
iiina.
Dr. J. Stefánsson
401 BOYD BUILDING
Horni Portage Ave. og Edmonton St.
Stundar eingöngu augna, eyrna,
nef og kverka-sjúkdðma. Er ati hitta
frá kl. 10 til 12 f.h. og kl. 2 til 5 e.h.
Phone: Main 3088.
Heimili: 105 Olivia St. Tals. G. 2315
F Vér höfum fullar hirgtilr hrein-
Á ustu lyfja og mebala. KomitS
V metS lyfsetSla ytSar hingatS, vér
Á gerum meöulin nákvæmlega eftir
V ávísan læknisins. Vér sinnum
A utansveita pöntunum og seljum
f giftingaleyfl. : : : :
{ COLCLEUGH <& CO. (
9 Notre Dame & Sherbrooke St».
\ Phone Garry 2690—2691

Bgggasg

A. S. BARDAL
selur líkkistur og annast um út-
farlr. Allur útbúnatSur sá besti.
Ennfremur selur hann allskonar
mlnnisvartSa og le@steina. : :
813 SHERBROOKE ST.
Phone G. 2152 WINNIPEG