Heimskringla - 15.06.1916, Blaðsíða 5

“Jón Sigurðsson
Chapter.
I.O.D.E.
Eélagið “Jón Sigurðsson” hélt fund
einn hinn 6. júnímánaðar í John M.
King skólanum hér í borg.
Bættust þá þessar nýjar félags-
konur við hinar fyrri, svo að félags-
konur urðu alls 86.
Nöfn þeirra, sem við bættust, eru
sem fylgir:
Mrs. S. O. Bjerring.
Mrs. Guðríður Sigurðsson.
Miss Erida Jóhannsson.
Mrs. Lena Davies.
Miss Emmá Benson.
Hiss Christine Hermannsson.
Miss Thuríður Thordarson.
Miss Gertie Jónasson.
Miss Sigrún Pálsson.
Miss Guðrún A. Reykdai.
Miss Regina Helgason.
Miss Thuríður Goodman.
Mrs. August Jóhannsson.
Miss Aurora Vopni.
Miss Sophie Vigfússon.
Var þá lýst yfir gjöfum til félags-
ins, sem nú skal greina:
Prá Guðjóni Hermannsson, Kee-
■watin, Ont................$ 5.00
Erá Sigurði Thorsteinsson, Sar-
gent Ave., Winnipeg........15.00
Prá Miss Sutteliffe, lofað $1.00 á
mánuði til fangasjóðsins
(Prisoners of War Eund).... 1.00
Frá Guðríði Jónsdóttur Kol-
beinsson, Merid, Sask., til
fanga og styrktarsjóðs..... 7.00
Símoni Sfmonarsyni, Mary-
iand St., Winnipeg ... 5.00
Samtals
.........,..$33.00
>ar við bætast $5.00 frá
um Þorsteini Þ. Þorsteinssyni hér í
borg, og þótti öllum að henni mikil
prýði.
Um leið og forseti afhenti mynd-
irnar, mælti hún til félagskvenna
þessum orðum:
“Eg hefi þá ánægju, að afhenda
yður, heiðruðu félagskonur,- stofn-
skrá félags þessa. Það hefir hafið
göngu sína á hinu hræðilegasta og
stórkostlegasta tímabili sögunnar,
þegar tíu þjóðir heimsins eru að
berjast, og Bretar og bandamenn
þeirra, sem vér fylgjum með öllum
huga, eru að berjast fyrir frelsi og
réttindum lítilmagnans og friði al-
heimsins. Vér vonum, að félagsskap-
ur þessi endist lengi — lengi; að
hann iifi það, að sjá sigurljómann
lýsa af vopnum drengjanna okkar,
— lifi það, að sjá friðinn og farsæld-
ina breiðast yfir ból og bygðir, svo
að menn fái að njóta gæða og bless-
unar friðarins á björtum og farsæl-
um komandl öldum.
“En um leið og eg afhendi félags-
konum stofnski'ána, vil eg biðja fé-
lagið, að þiggja þessa mynd af Jóni
forseta Sigurðssyni, og veit eg að
meðlimir félagsins muni hafa mikla
ánægju af, að horfa á þetta góða,
fríða andlit, sem tímans rúnir eru
búnar að setja merki sitt á. Líf hans
var ein látlaus barátta fyrir frelsi
meðborgara sinna og frama gamla
landsins, Islands. Ætti það að vera
oss öllum uppörfun, að reyna að
feta í fótspor hans, sem kraftar vor-
ir leyfa, og heiðra þannig minningu
hanst því svo myndi hann sjálfur
hafa kosið að berjast fyrir rétti .og
frelsi lítilmagnans móti ofstopunum
og kúgunarvaldinu.
“Lengi lifi nafn og minniþg Jóns
forseta Sigurðssonar!”
Aðu'r'en fundi var slitið þökkuðu
Og þegar þar við bretast $5.00 frá félagskonurnar forscta fyrir mynd-
Mrs. Chiswell, sem auglýstir voru í ina af Jóni Sigurðssyni og lýstu mik.
seinasta blaði, ]>á verða gjafirnar
frá einstaklingum alls $38.00. Pélags-
konurnar lýsa yfir innilegu þakk-
læti sínu til allra ' þessara inánna,
karla sem kvenna, fyrir greiðvikni
þessa og liið góða hugarþel, sein þær
lýsa.
Nú hefir félagið fengið leyfi til að
útbúa herbergi f McKensie Military
Convaleseent Hos])ital í Deer Lodge,
og hafa félagskonur lagt fram $100.00
til þess. Þetta sjúkraherbergi verður
útíbúið með öllum þægindum í
minningu Magdals Hermannssonar,
sem svo framariega sem menn vita,
var hinn fyrsti Islendingur, sem lét
líf sitt á vígvellinum, í bardaganum
mikla fyrir Bretaveldi. Þetta her-
bergi stendur til afnota allra her-
manna, sem þangað koma til að
ná aftur heilsu sinni, eins og öll
önnur herbergi stofnunarinnar. En
þegar íslenzku drengirnir okkar
koma heim af vígvöllunum, þá geta
þeir séð það, er þeir koma til spít-
ala þessa, að þeirra eigin frændur og
iandar hafa ekki gleymt þeim og
munu ekki gjöra það.
Félagskonurnar hafa orðið þess á-
skynja, að hermenn ]>eir, sem koma
til vistar á þessi heimili fyrir særða
menn hér í borginni verða einmana
og þunglyndir af tilbreytingarleys-
inu og kyrðinni, einkum þeir, sem
koma beint áf vfgvöllunum, og
hættir þeim til að grufla yfir hörm-
um sínum og ástandi, sem ekki er
nein furða, því að mörgum hættir
til þessa fyrir margfalt minni ástæð-
ur. Hefir oss þvf hugsast, að reyna
að gjöra eitthvað til þess, að eyða
eða bæta úr þessu tilbreytingar-
ieysi. Þess vegna var það ákveðið,
að félagið tækist á hendur, að búa
út stuttar skemtiferðir fyrir þá áður
en langt um líður. Og hafa félags-
konurnar leitað samvinnu og styrkt
ar hjá öllum sams konar félögum
(Primary Chapters) í borginni, til
þsse að taka hermennina þessa, sem
þarna eru í afturbata, út eitthvað
einu sinni á viku, að minsta kosti,
meðan gott er veður. Þetta féiag
okkar verður líklega fyrsta félagið,
sem byrjar þetta; en til þess að
geta það, verðum við að fá lánuð
autó til hveri’ar ferðar, og mega
iandar vorir í borginni, sem autós
eiga, búast við að við komum til
þeirra og biðjum þá að lána okkur
vagnana sína. Sumir hafa nú þegar
af fúsum vilja boðið þá fram, og vér
þykjumst vissar um, að margir aðrir
gjöri hið sama, og vonum það, að
enginn verði til þess að neita okkur,
ef mönnum er mögulegt að verða við
þón þessari.
Pélagið er þegar farið að undir-
búa ýmisleg þægindi fyrir hermenn-
ina, og ætlar sér að senda kassa til
allra íslenzkra hermanna, sem nú
eru á vígvöllunum. Það eiga að
verða Jólasendingar. Og allar þær
féiagskonur, sem ekki hafa stöðugt
sótt fundina, eru beðnar að ráðgast
um við Mrs. Th. Johnson, 324 Mary-
iand St., ef að þær geta haft tíma
til að prjóna eða útbúa eitthvað
handa þeim. Mrs. Th. Johnson hefir
umsjón og eftiriit á öllum slíkum
sendingum.
1 lok fundarins afhenti forseti fé-
lagsins, Mrs. J. B. Skaptason, félag-
inu stofnskrá þess (Charter), setta í
fagra umgjörð , og einnig stóra
brjóstmynd í skrautlegri umgjörð af
Jóni forseta Sigurðssyni. Myndin
var máiuð af skáldinu og málaran-
illi ánægju sinni yfir gjöfinni.
Haeckel um stríðið.
ðlargir Islendingar ])ekkja nafnið
Haeckel, þýzka náttúrufræðingsins
og heimspekingsins, þó að færri
þekki rit hans og enn færri hafi bor-
ið þau saman við rit nútíðar vís-
indamanna og sem frregir hafa orð-
ið á fyrstu árum aldar þessarar.
Heackel hefir nú nýlega ritað bók
eina all-stóra, og kailast hún á eng-
elskri tungu “Eternity; World-War
Thoughts”. Fyrst talar hann um
undurfagran draum sinn, þegar
Þjóðverjar og Bretar gjörðust fóst-
brreður og Bretar með flota sínum
yrðu alvaldir á sjó, en Þýzkir á
landi, og svo tækju þeir þriðja
landið í félagsskapinn, Bandaríkin,
með alla Þýzkarana.
En nú er þessi fagri draumur á
enda, segir Heackel, og er það alt að
kenna hinni rótgrónu, dýrslegu
sjálfselsku Breta. Og langur tími
hlýtur að líða liangað til slíkar til-
finningar vakna aftur í hugum
manna. Og því veldur stríðið og af-
leiðingar þess. Þetta stríð, sem er
hinn stærsti glæpur í sögu mann-
kynsins. Og þetta stríð er alt Bret-
um að kenna (recklessly brought
upon the world by England). Og
afleiðingar þess voðalegar og svöðu-
sárin, sem það veitir mannkyninu
og öllum hinum mentaða heimi svo
hroðaieg, að um langa tíma er ekki
að tala um nokkra sátt eða sam-
komulag milli Breta og Þjóðverja,
sem Bretar fyrstir réðust á,— ekki
að tala um neitt samkomulag milli
þeirra og hinna svikulu, morðfúsu
brezku bræðra þeirra! Að minsta
kosti verður ]iað ómögulegt hinni
núverandi kynslóð á ineginiandi
Evrópu að rétta Bretum sáttfúsar
hendur, — hinni núverandi kyn-
slóð, sem í átján mánuði hefir dag-
lega horft á hina barbarisku og sví-
virðilegu hernaðaraðferð Breta, —
horft á múg-morðin (mass-murder)
og liinar svívirðilegu lygar og enn
])á svívirðilegri hræsni þeirra í allri
Iiólitik og skammarlega meðferð
þeirra á föngum og særðum mönn-
um. öll vinátta eða virðing milli vor
og þeirra er því óhugsanleg fyrri en
nýjar kynslóðir vaxa upp og geta
séð með eigin augum nýtt, endur-
vakið siðgæði og mannúðlega fram-
korau, — get séð endurvakin rétt-
indi einstaklinganna og réttindi
þjóðanna, sem Bandamennirnir, ó-
vinir vorir, hafa nú verið að brjóta
og fótum troða á degi hverjum!
Fáir eru þeir, sem efast um, að
breytingar miklar verði á iandabréf-
um Evrópu eftir stríð þetta, — og
landamerkin verða víða alt önnur
en þau eru nú. En hvernig þau verði
eða hvenær friður verði saminn get-
ur enginn sagt að svo stöddu. En
eitt er víst og áreiðanlegt, að al-
mennur vilji Þjóðverja er sá, sem
hefir oft verið látinn f ljósi af keis-
aia Þýzkalands og stjórn lians, að
vér ættum að halda áfram stríðinu,
þangað til vér höfum unnið fullan
sigur. En friðurinn verður að vera
tryggur og varanlegur og þannig um
hnútana búið , að hinir öfunds-
sjúku nágrannar vorir og illkvitnu
fjandmenn geti ekki fengið neitt
Vei-ður þá Tyrkland alt og Grikk-
land endurvakið af hinum þunga
tækifæri til að ráðast á oss aftur.
Yér getum ekki tilgreint alla frið-
arskilmálana; en vér getum bent á
aðalatriðin, sem friðarskilmálarnir
verða að byggjast á. Vér höldum nú
mörgum og verðmiklum löndum ó-
vina vorra, sem tryggingu fyrir
friðinum: Belgíu. og norðurhluta
Frakklands, að vestan; en Póllandi
og Eystrasalts-löndunum að aust.—
Áður voru þetta alt þýzk lönd (ó-
satt!). Antwerpen verður að vera
kastalaborg vor við Norðursjóinn og
Riga við Eystrasalt. Og svo eru
sambönd þau, sem vér höfum gjört
við Balkanríkin og Tyrkland mjög
áríðandi fyrir oss, sem stendur. Og
eitt af ]jví er brautin frá Berlin til
Miklagarðs og Bagdad. Og liegar
friðurinn loksins verður saminn, —
verður oss nauðsyniegt að færa
drjúgum út landamæri hins þýzka
keisaraveldis.
Og þegar vér krefjumst þessa, þá
kemur það ekki af auragirnd eða
gullsótt þeirri, sem Bretar eru sjúk-
ir af, — þessi drotning ])jóðanna,
sem nú ræður yfir heiminum; og
ekki stafar það af þjóðarstolti, sem
hjá Frökkum, eða herfrægðarlöngun
cða af barnslegri mikilmensku
hinna Róm-tryltu ítala eða af óseðj-
andi hungri eftir því, að færa út
landamæri vor, sem Rússar; — það
kemur af þeirri einföldu ástæðu, að
fólkið hjá oSs er of margt í landinu,
og þess vegna þurfum vér bæði að
færa út landamærin og tryggja þau
með öflugum vörnum. Vér erum
knúðir til ])ess, svo vér getum verið
óhultir fyrir óvinum þeim, sem oss
eru yfirsterkari, og svo einnig til
þess, að tapa ekki hinum mikla
fjölda þýzkra manna, sem á hverju
ári flytja til annara landa.
Hin nýju lönd, sem vér ætlum að|
bæta við oss eru bygð af harðsnún-1
um, óbilgjörnum þjóðum, on með
lagi og varasamri meðferð getum j
vér gjört þær þýzkar eða kotaið inn
hjá þeim þýzkri mentun og menn
ingu allri.
ingarmikla starf er Þjóðverjum ekki j
nýtt, því að á fyrri öldum hafa þeir |
fengist við það á stórum svæðum, J
Forseta-útnefning
í Bandaríkjunum.
Hún stóð yfir seinni part vikunn-
ar sem leið í Chicago og voru flokk-
arnir tveir: Repúblikanaflokkurinn
gamli og Framsóknarmenn (Pro-
gressives). Héldu flokkar þessir
þing sín sinn á hvorum stað f borg-
inni. Eins og vanalega gengur til á
fundum þessum, voru nokkrum
sinnum greidd atkvæði til prófs áð-
ur en aðalatkvæðagreiðslan færi
fram. Fljótlega sást það, að yíirdóm-
ari Hughes væri sá maðurinn, sem
Repúblikanar vildu hafa, og var
hann kosinn nálega undir eins. Yið
fyrstu og aðra atkvæðagreiðslu fékk
Roosevelt nokkur atkvæði, hæst 81.
lin svo fóru allir aðrir að draga sig
aftur frá útnefningu, og gcngu þá
atkvæði þeirra til Hughes, og var
hann svo útnefndur í einu hljóði.
Aftur var Roosevelt útnefndur í
einu hljóði á fundi Framsóknar-
Repúblikana, og leit þá út, sem tvö
urðu forsetaefni flokksins, eins og
við síðustu forsetakosningar, sitt frá
hvorurn flokks-klofningi, til að
sækja um embættið móti Wilson
forseta, sem að líkindum verður sá,
sem Demókratar ýta út á völlinn.
En svo hefir Roosevelt lýst því yfir,
að hann verði ekki í kjöri, svo fram-
arlega sem Hughes lofaði að halda
fram og styðja réttindi borgara
Bandaríkjanna, hvar sem þeir væru
1 heimi; og annað, að láta Banda-
ríkin vera betur búin við ófriði óg
árásum óvina en nú er. Ef að dóm-
ari Hughes vildi lofa þessu, þá
kvaðst Roosevelt neita að verða í
kjöri.
En nú gaf Hughes dómari út yfir-
lýsingu um stefnu sína og átaldi
Wilson forseta harðlega fyrir stefnu
hans einkum í utanríkismálum og
öllu Mexico-braskinu. I rafskeyti til
fundarins segir hann:
“Eg er einbeittur og ákafur með
Þetta áríðandi og þýð-| Ameiíkanisma, að vér séum fyrst
og scinast Ameríkumenn og ekkert
annað. Skyidur vorar eru allar við
Ameríku og enga aðra þjóð. Föður-
og gjört lieila iandflákana ])ýzka, I íandsást vor er ein og óskift. Hvort
sem ekki voru það áður.
Yér höfum lært margt af stríði
þessu, og eitt er það, sem mestu
varðar, en það er, að sem heimsveldi
þarf hið þýzka keisaradæmi að eiga
stórar og víðlendar nýlendur. Það
var fyrir 250 árum, sem hinn mikli
kjörfursti af Brandenburg sá þetta,
og maðurinn, sem var allra inestur
og stofnaði hið þýzka keisaraveldi,
Bismarck fursti, sá þetta einnig og
fékk því framgengt, þó að erfitt væri
fyrir mótspyrnu hinna skammsýnu
stjórnmálamanna Þjóðverja á hans
dögum. En af öllum uppástungum
um, að færa út og auka við nýlend:
ur vorar, er sú vænlegust, að mynda
þýzkt veldi í Mið-Afríku. Og þegar
vér erum búnir að eignast Belgíu og
hina ágætu höfn við Antwerpen, ])á
fáum vér um leið hina stóru og auð-
ugu nýlendu Belganna í Afríku —
Congo-ríkið.
Og þegar vér þannig bætuin Con-
go við hinar aðrar nýlendur vorar á
austur- og vesturströnd Afríku, þá
höfum vér fengið stórt og mikið
veldi þarna yfir þvera álfuna, og
getum búið að þvf mörg hundruð
ár. Og þá verður Bretum ekki leyft
að mynda þar veldi sitt á sjó og
landi með því að byggja brautir frá
Cape á suðurodda Afríku alla leið
norður til Cairó á Egyptalandi eða
frá Niger fljótinu í Vestur-Afríku og
alla leið austur til Irawaddi á Ind-
landi.
Egyptalandi stal England frá
Tyrkjum fyrir meira en 30 árum, og
voru Tyrkir hinir sönnu og réttu
eigendur landsins. En nú verða Bret
ar, að skila Tyrkjum landinu aftur.
Einnig verða ]>eir að láta Suez-
skurðinn af hendi, og verður hann
að vera undir stjórn alþjóðafélags.
Algjörlega þarf að reka Breta út úr
allri Afríku. — Höfða nýlendunni
(Cape Colony) verða þeir að skila
Hollendingum aftur og hinni ágætu
Ceylon-syju.
En hið nýjn uppyngda, stækkaða
þýzka ríki ætti að leggja kapp á ]iað
að vera góður vinur Hollendinga,
Svisslendinga og Skandinava, því
að allar þessar þjóðir eru velviljað-
ar Þjóðverjum. Og ef að vér getum
komið þýzkri uppfræðingu, menn-
ingu og siðum inn hjá Tyrkjunum,
þá má lyfta þeim á hærra stig, og
nú er einkum tíminn síðan ofsatrú
þeirra fór að réna, hjá hinum ment-
aðri mönnum þeirra. Fyrir 2,500 ár-
um ’síðan var hin forna gríska ment-
un á sínu hæsta stigi í Litlu-Asíu
og nú er tíminn að lyfta mönnum
þar og í löndunum meðfram Eufra-
tes og Sýrlandi og Gyðingalandi.
svefni aldanna — alt fyrir hina
þýzku menningu.
Þetta er dálítill útdráttur úr Cur-
rent History”, og sýnir það skoðan-
ir Heackels gamla og er það fljótséð,
að þeir Vilhjálmur blóð hafa legið á
hinu sama brjósti og drukkið af
hinum sama spena, og bendum vér
annarsstaðar á nokkur atriði í grein
Haeekels.
sem vér erum hér fæddir eða höfum
tekið hér borgararétt; af hvaða þjóð-
flokki sem vér erum og hvaða trú,
sem vér játum, —- þá hlýtur stefna
vor allra að vera ein, og vér munum
ekki eitt einasta augnablik . þola
nokkra tvískiftingu á föðurlands-
skyldunni eða föðurlandsástinni".
Þegar dómari Hughes var búinn að
gefa út yfirlýsingu þessa, dró Roose-
velt sig alveg til baka og kvaðst
vera skilinn við alla pólitík fyrir
fult og alt.
CHARLES EVANS HUGHES er
einn af pierkustu mönnum Banda-
ríkjanna og hefir nú seinast verið
yfirdómari í hæstarétti landsins. —
Áður var hann ríkisstjóri í New
York ríki og er þektur af hverju
barni í Bandaríkjunum.
Fréttir frá stríðinu.
(Niðurlag).
I Manitoba -Saskatchewan
í Produce Company
245 MAIN STREET
Verzla með afurðir
mannsins.
PHONE MAIN 1678 ::
- ►
bænda beint frá bóndanum til bæjar- “
PRÍSAR TIL 24. ÞESSA MÁNAÐAR:
Egg í heil-kössum 25—26 cents; egg í hálf-kössum 27 cents.
Smjör, bezta tegund, 26—27 cents (í kollum, krukkum eða
pundsmótum.
Kartöflur, Beztu Alberta, hvítar,2 til 5 bush. í einu, 90e bush.
En sé keypt 10 bush. í einu, þá 85 cts.
Carrots og Beets, 2 cts. pundið.
Maple Syrup, hreint og óblandað, í
og 1 gal. fötum, $2.75.
— Það er mesta sælgæti; reynið það.
Alt flutt heim , hvar sem er í bænum. Reynið oss.
Manitoba—Saskatchewan Produce Co.
245 MAIN STREET PHONE MAIN 1678
Bændur Lesið þetta!
D. G. McBean Co. 245 Main st.
Borga hæsta verð fyrir allar afurðir bænda. Eftirfylgjandi
prísar borgaðir til 24. júní næstkomandi:
Egg 22—23 cents fyrir dúsinið.
Smjör í pundsmótum eða kollum 20—22 cents pundið
(viljum l>að helzt í kollum).
Ull, 25 til 27 cents pundið.
Hænsnj, 22 cts.; Turkeys 24 cts.; Andir og Gæsir 18^-30 cts.
Allir fuglar keýptir með haus og löppum á. En ættu að vera
vel sveltir áður en þeim er slátrað.
Vér kaupum einnig eldivið og borgum: — Tamarac (sagað)
$6.00; Pine, $4.50 til $5.00 og Poplar $4.00 til $4.50.
Fljót skil Andv.irði sent strax og varan kemur til vor.
Reynið oss og vér munum gjöra yður ánægða.
D. G. McBean Co.
♦
4-
♦
-f
■f
-f
4-
245 MAIN STREET
WINNIPEG.
hefir byssustingurinn annaðhvort Einn einasta dag, liinn 10. júní,
brotnað f höndum hans, eða hannj tóku þeir 35,000 hermenn fangna og
hefir ekki getað komið honum fyrir
í þrönginni, því að seinast barðist
hann með hnefum sfnum, þangað
I 40 herforingja: 30 fallbyssur 13 mask-
ínubyssur. Þeir tóku kastalaborg-
milli Lutsk og Brest Litovsk. í Gal-
izíu hafa þeir víða hrakið óvinina,
bæði vestur af Tarnopol, og svo við
Strijia-ána og syðst við Okna, skamt
frá Czernovitz höfuðborginni í Bult-
óvína. Þar viðurkendu Austurrfkis-
menn, að þeir hefðu orðið að hörfa
undan 5—6 mílur. Er þá Czernovitz
injög liætt, og komist Rússar ]>ai
nokkuð lengra áfram, þá er borg sú
fallin f hendur þeirra.
Þar sem harðast var barist, segja
Austurríkismenn, að rússnesku fylk-
ingarnar hafi komið hver á eftir
annari í áhlaii])unum, rétt sem öld-
ur falla upp að ströndu, og töldu
þeir 12 og 13 kvikurnar koma hverja
á eftir annari.
Látlaus orusta á vesturkantinum.
Harðir og grimmir hafa bardag-
arnir verlð suður af Y])res, þar sem
Canada mennirnir eru og þar sem
svo margir liafa fallið og verið særð-
ir. Eru sagnir allar óljósar um það
og fást ekki fyrri en seinna: en
tveggja má geta, er kornu f skýrslum
til General Sir Sam Hughes.
önnur sagan er af kapelláni f Can-
adian Mounted Rifles, Capt. Rev. H.
M. Wilkens. Þó að hann prestur
væri, ]iá hefir hann víst talið bæna-
bókina létt vopn á Þýzkarann, þvf
að þegar þeir komu og réðust á
fremstu skotgrafirnar, þá greip
hann rifffl sinn og skaút á óvinina
svo ótt og tftt, sem honum var unt:
en þegar þeir steyptust yfir þá, þá
notaði hann byssustinginn og lagði
og stakk á báðar hendur. En svo
ina uubno; þeir brutust yfir Ikwa
fljótið, þeir tóku bæjinn Damid-
ovka og ínargar fleiri stöðvar óvin-
anna. Rétt norðan við Czernovitz
tóku þeir 347 foringja og 18,000 her-
menn, og héldu samt einlægt áfram
að reka hersveitir Austurríkis-
manna. Víða gjörðu Austurríkis-
menn hinliörðustu áhlaup til að
reyna að stöðva ])á. Á laugardags-
morguninn réðust Austurríkismenn
á Rússana hjá Kolki og voru miklu
mannfleiri og komu þeim yfir Styr-
fljótið aftur. En ])ó að Rússar yrðu
að láta undan þarna f bráð, þá stóð
það ekki lengi, því sama daginn
hröktu þeir Austurríkismenn aftur
þarna og urðu þeir þá undan að
Ejnlægt fjölgar föngunum, sem láta fyrir fult og alt ])ar:ia.
Rússar taka eystra. Á laugardags- Konstantín Grikkjakonungur í all-
kveldið sogðu bloðin að íangarnir .. 6
væru orðnir milli 70 og 80 þúsundir. j miklih kreppu.
Þá voru þeir í Galizíu komnir aðj D°ks liafa Bandamenn sett kon-
ánni Zlota Lipa: þeir voru búnir að ungi Grikkja stólinn fyrir dyrnar
taka kastaiaborgina Lutsk og enda °S skipað honum að afvopna alt eða
komnir all-langt vcstur fyrir hana.' meginið af hernum gríska. Var hann
Þcir höfðu verið 3 daga á leiðinni að búinn að kalla heim eða afvopna
etar og
um. Ef
ti) hann hné dauður niður, særður
mörgum sárum.
Hin sagan er af Capt. Hugh Niven,
frá London, Ont. Hann særðist í
fyrstu áhlaupum Þjóðverja á föstu-
daginn 2. júní. Var svo bundið um
sár hans. En daginn eftir fór hann
í skotgrafirnar og var særður aftur.
Þriðja daginn vildi hann enn fara
til víganna. En yfirforingi hans
bannaði honum það og skipaði hon
um að fara á spítalann. Capt. Niven
hafði tvfvegis verið særður áður,
þegar hann var með Prineess Pat.
hersveitinni.
Enn um íramgang Rússa.
“Margt smátt gerii eitt stórt"
segir gamalt orðtak, sem á vel við
þegar um útistandandi skuldir
blaða er að ræða. Ef allar emá-
skuldir, sem Heimskringla á úti-
standandi væru borgaðar á þessu
ári, yrði það stór upphæð og góður
búbætir fyrir blaðið. — Munið það,
kæru skiftavinir, að borga skuldir
yðar við blaðið nú í ár.
austan úr skotgröfum sínum og far-
ið yfir fen og skóga og brotist gegn-
um margfaldar gaddavírsflækjur,
sem Þjóðverjar töldu engum manni
eða hcrflokki mögulegt að komast
yfir. Það voru liinir nýju liðsmenn
Rússa, sein gjörðu þetta. Víða tóku
þeir feikna byrgðii' af vopnum, skot-
færum og vistum. Sumstaðar komu
þeir svo á óvart, að lestir fullar af
hermönnum rendu inn á járnbrauta
stöðvar, sem þeir voru nýbúnir að
taka, og varð Þýzkum eða Austur-
ríkismönnum starsýnt á vopnaðar
sveitir Rússanna, er þeir stigu út úr
lestinni, og urðu þcir náttúrlega að
gefast upp allir. Aftur komu þar
líka lestir með skotfæri og matvæli
og voru Rússar ekki seinir að nota
sér það. Þarna tóku Rússar mikið
af hermönnum óvina sinna, sem
sendir höfðu verið til liðs við þá, er
... , . . , Engin tilboC verín tekin til greina,
1 Lutsk hafðl erklhertogl Austur- nema þau séu gjörtS á hinum prentutSu
i'IL'iuTimtm', uSnlntnRvnr eybublötsum, sem stjórnin leggur til og
rlkismanna aoaiSlOO\ai slnar, Og undirrituts me? eiginhandar-nöfnum
átti hann fótum fjör að launa. Ogj frambjóSanda.
svo hafa Rússar beygt aftur alla lín-! uS^vK'/^ZniU^tnf.
una, sunnan við flóana nokkuð, að
allur her Austurríkismanna þar var
í hættu, og voru þeir sunnanmegin
við skarðið, en að norðan var hægri
fylkingararmur Hindenburgs í voða
og ef til vill allur her norður að
Riga-flóa.
Á mánudagsmorguninn segja all-
ar f-(—rð f" '~rrnir, sem Riissar
hafi tekið þarna, séu orðnir 120,000
og ógrynni mestu af fallbyssum,
skotfærum og hergögnum öllum. —
150 þúsundir hermanna.
Frakkar treystu ekki G- ”
að þeir færu á stað fra nichi á
inóti Búlgörum, Tyrkjum ; : Þýzk-
um, þá kynnu Grikkir að >ina að
baki þeim, því ]>að var nú > unbert
orðið, að konungur Grikk •: var I
ráðabruggi miklu bæði vió Þýzka
og Búlgara. Það sást bezt, þegar
hann bannaði Grikkjum að berjast
á móti Búlgörum, þegar Búlgarar
réðust á þá.
LOKUÐUM TILBOÐUM metS utaná-
skriftinni: “Tender for Supplying
Coal to the Dominion Buildings"
vertiur veitt móttaka á skrifstofu þess-
ari þar til kl. 4 e. m. á mit5vikudaginn
8. júní 1916, til þess atS birgja at5 kolum
hinar opinheru byggingar í Canada.
EytSublöt5, fyrir tilbot5itS geta menn
fengitS hjá stjórnardeild þessari og metS
því at5 skrifa eftir þeim til umsjónar-
manna hinna ýmsu opinberu bygginga.
á áreit5anlegan banka,
sem borgast skuli eftir fyrirskipun ráts-
tjafa hinna opinberu verka, og hljóbi
vísunin upp á tíu af hundraíi (10 pró-
sent) tiIbotSs-upphæbarinnar, og tapar
frambjótSandi upphætS þessari, ef ab
hann neitar atS uppfylla loforti sín, þeg-
ar hann er til þess kvaddur, etia full-
gjörir ekki samninglnn. En vertSi til-
bobib ekki þegitS, vertSur ávisunin
send til baka.
Eftir skipun,
R. C. DESROCHERS,
Secretary.
Department of Public Works,
Ottawa, 7. júni 1916.
FréttablötSum vertSur ekki borgaS fyr-
ir auglýsingu þessa, ef ats þau prenta
hana án leyfis stjórnardeildarinnar,—
75985.