Heimskringla - 12.10.1916, Blaðsíða 1

Royal Optical Co.
Elztu Opticians i Winnipeg. Við
höfum reynst vinum þinum vel, —
gefðu okkur tækifæri lil að reyn-
ast þér vel. Stofnsett 1905.
W. R. Fowter, Opt.
XXXI. ÁR
WINNIPEG, MANITOBA, FIMTUDAGINN, 12. OKTOBER 1916
NR. 3
Kristinn Stefánsson.
EINSOG þegar hef-
ir verið skýrt
frá, andaðist hér
i bænum, að heimili
beirra hjóna Mr. og
Mrs. Gísla Jónssonar,
942 fianning Street,
briðjudaginn þann 26.
september síðastliðinn
skáldið Kristinn Stef-
ónsson. Hafði hann
tæpa þrjá mánuði yfir
sextugt. — Fná því
snemma á þessu vori,
kendi hann heilsulas-
leika, er ágjörðist með
sumrinu. Tók hann
þungt kvef við byrjun
aprílmánaðar í vor, og
fann hann sig aldrei
heilbrigðan eftir það;
e* veikindin ágjörð-
ust eftir því sem
iengra leið. Þó hafði
hann fótaferð altaf,
þar til eitthvað þremur vikum fyrir
andlátið.
Lengst af síðan Kristinn og koná
bans byrjuðu búskap, hafa þau átt
heima hér í bænum. Bjuggu þau
ryrst í húsi, er þau áttu á Young St.,
en eftir nokkra ára veru þar færðu
þau sig í hús, er þau létu byggja á
Notre Dame Ave. Þar dvöldu þau
jengst, og muna flestir eftir þeim og
beimili þeirra þar, er kyntust þeim
yrri á árum .Þar áttu þav heima, er
• on olafsson var hér í bæ.num, þegar
sna Matthías Jochumsson kom vest-
ur hingað sýningarárið 1893, og
eimsótti þau, og aftur seinna, er
orsteinn Erlíngsson dvaldi hér um
sumarið 1896. Vorið 1906 færðu þau
sig í lus er þau keyptu sunnar í bæn
um. a Home St, suður undir Sar-
fient Ave. Varð það hinn siðasti
lasta-bustaður þeirra hér í bæ og sáð-
as ui verustaður hans hér í heimi;
þv hus það seldu þau Gisla Jóns-
s.vni, prentsmiðjustjóra, árið 1910;
en hann lét færa það nokkrum árum
seinna vestur á Banning St. og býr i
b.vi enn- — en þar andaðist Kristinn
einsog áður er sagt.
Vorið 1911 fluttu þau norður að
Gunli i Nýja fslandi. Létu þau
ysgja þar hús norðarlega í miðjum
ænum, rétt á vatnsbakkanum, og
bar áttu þau heima í tvö ár. Áttu þau
ús þetta í félagi með þeim hjónum,
uðmundi Christie og konu hans- Er
Guðmundur albróðir Jónasar læknis
beistjánssonar á Sauðárkrók. Árið
1913 seldu þau hús þetta; fluttu þau
s,g þá, Kristinn og kona hans, úr
því í sumarhús, er þau bygðu sér
þar rétt lijá. Hafa þau síðan dvalið
bér i bæ á veturna, en þar neðra á
sumrin.
Siðastliðið haust fluttu þau 'hing-
uppeftir og i fyrsta bústaðinn, er
þau áttu hér í bæ — í húsið á Young
^t., — m.eð nóvember byrjun. En
með vorinu fóru þau aftur norður-
b-n eigi ieið á löngu, eftir að niður-
eftir kom, að heiisu hans tæki að
bnigna svo að eigi mátti hann fara
búsa á milli. Var hann þó lengst af
ó fótum, og hress og glaður i við-
móti við þá, sem til hans komu.
Á miðju sumri endaði hann sex-
jugasta árið. Þessa voru ýmsir kunn-
mgjar hans minnugir, og höfðu i
buiga, að minnast þess á viðeigandi
bátt og þá hefzt á þeini stöðvum,
Þar sem hann hafði lengstan aldur
*Hatið, hér i bænum. Var þá helzt í
'*'áði, að halda samkomu til minning-
ar um það og bjóða þar til öllum, er
eiga vildu þátt i þvi. En ekkert gat
®f þessu orðið einsog heilsu hans þá
var farið, og því afráðið, að sækja
bann heim, og þeir einir til þess
bvaddir, er oftast höfðu á heimili
þeirra hjóna komið áður, og þeim
vor^ kunnugastir. Þó var eigi með
þeirri launung með þetta farið, að
fleiri hefðu eigi getað verið með, ef
vilja hefðu þeir haft á því og leitað
eftir þvi- Þeir, sem áttu beinan eða
■óþeinan þátt í heimsókn þessari,
voru menn úr öllum skoðanaflokk-
íslendinga hér í bæ og þar
Heðra, og bendir það nokkuð á vin-
^ældir hans meðal þeirra, er honum
böfðu kynst. Frá samkomu þessari
■var sagt i blöðunum i sumar, og þýð-
ir eigi að fara lengra út i það hér.
1 ifminningar um afmælisdaginn og
starf hans í þarfir íslenzkra bók-
menta, færðu kunningjar hans hon-
urn blekbyttu úr silfri, með ágröfnu
nafni hans, tveimur erindum úr
Hávamálum; cn á lokið var greypt-
nr uppdráttur Islands. Kvæði ortu
tij hans skáldin Stephán G. Steph
eiga fjarlægari áfangastað, en stór-
borgina næstu. Var eigi laust við,
að það vekti þá hugsun, og þó vildi
enginn hugsa það. Það var leit eftir
lífi, — leitin endalaus aí heiminum.
ánsson, Þorsteinn Þ. Þorsteinsson
og Gisli Jónsson. óttuðust margir,
að samkoma þessi mundi geta haft
óholl áhrif á heilsufar hans, einsog
þvi var þá komið. en sem betur ifór
reyndist það ekki- Hann var að visu
mjög máttfarinn þenna dag, en liug-
urinn hreyfur og glaður.
Samkoma þessi er atburður, er
mörgum mun verða minnisstæður, er
þar voru. Uppúr hádeginu söfnuð-
ust gestirnir saman með glaðværð en
glaumlaust, úti fyrir á grundinni
framan við húsið. Sjálfur færði hann
sig í stól, er færður var fram í for-
skygnið. Mátti þaðan sjá fram á vatn-
ið, ulskínandi og slétt. Veður var
heitt og all-mikið skýjafar, en hafði
verið bjart um morguninn. Raðaði
fólk sér þar friun með gangtröðinni
og upp við girðinguna meðan kveðj-
an var fram borin, nokkrir söngvar
sungnir og kvæðin flutt. Að fáum
einkennum iindanskihium og glað-
va'rðinni, sein lýsti sér á látbragði
allra, er við voru staddir, var þetta
igi allsendis ólíkt því og hér færi
fram hinsta kveðjan. Leið eigi held-
ur á löngu, að vcgirnir skiftust. Má
og vel vera, að ýmsum hafi flogið
það í hug. En hún var þá flutt, að
samferðamanninum viðstödduin og
lifandi og með öllu vinsamdeg og
innileg, og fer eigi illa á að svo sé.
Á meðan á athöfninni stóð, svifu
skuggarnir og sólskinsblettirnir á
víxl yfir vatnsflötinn og uppá strönd
ina, einsog örlítil skip, er með sér
flyttu minningarnar frá liðnum ár-
um, til gestanna, er þarna biðu, og
svo á burt út í vestrið- Þetta var
seinasti sam'komudagur kunningja
hans, með honum, áningarstaðuri.nn
síðasti undir náttstaðinn, — síðustu
sólskinshlettirnir í heiði.
í lok ágústmánaðar tók heilsu hans
mjög að þyngja, og var það þá ,að
hann afréð, að leita frekari læknis-
hjálpar hér efra. Var hann svo flutt.
ur hingað uppeftir, þriðjudagsmorg-
uninn 12. sept. Voru veikindin þá
búin að eyða svo kröftum hans, að
hanu var orðinn rúmifastur. Gat
hann þá og enga hjálp sér veitt.
Hraðlestin, sem i förum er á sumr-
in milli Gimli og Winnipeg, fer fra
Gimli nijög snemma að morgninum-
Og um þetta Jeyti hausts er eigi
meira en dagur runninn, er menn
þurfa að fara að búast til ferðar, i-r
með henni ætla að fara. Það var rétt
tekið að lýsa af degi um morguninn,
er menn komu þangað heim. Svo
myrkt var, að (Vglögt sázt til þeirra
er fyrstir komu, framan af strætinu,
fyrr en þeir voru rétt Ikomnir. Alt
þorpið var í fasta svefni. Þessir —
8 alls — koniu til að fylgja honum
að heiman, báru hann á milli sin of-
an að járnbrautarstöðinni. Loftið
var tekið að lýsast um það farið var
á stað og orðið háJifbjart. Gengu þeir
suður aðalgötuna og svo vestur eins
og leið lág upp að járnbrautinni.
Kona hans fylgdist á eftir. — Byrjuð
var síðasta gangan. Búinn var hann
að ákveða, að fara norður aftur, ef
honum batnaði heilsan, og vera þar
í vetur. En nú flutti hann þaðan al-
farinn, og var þetta hinsta skiftið —
og seinasti morguninn og síðastc
kveðjan á þessum stöðvum.
Þetta ferðalag uin morguninn i
birtingunni, — hin langa ganga
gegnum bæinn upp að járnbrautar-
stöðinni; konan aldna og dapra, er
fylgdi eftir; hinn sofandi bær, þögn.
in og kyrðin mikla; liinn dauða-
sjúki, er hvíldi einsog í hálfum
svefni og hvoéki vakti þó eða svaf,
— þetta ferðalag viritist sannarlega
Kristinn Stefánsson var fæddur
árið 1856 jiann 9. júlí, á Egilsá í
Norðurárdal í Skagafjarðarsýslu. —
Faðir hans var Stefán læknir Tóm-
asson, bóndi á Egiilsá. Þótti hann
skáld gott og afburða gáfumaður, og
eru til all-nokkrir kveðlingar eftir
hann og vísur, þó lang-flest af því sé
nú glatað. Hraustmenni var hann
mikið til burða og mikill vexti. Var
hann ættaður þar innanhéraðs. —
fæddur 1807, dó 1864. Móðir Krist-
ins en ikona Stefáns var Vigdís Magn.
úsdóttir Jónssonar úr öxnadal í
Eyjafjarðarsýslu. Talin voru þau í
röð efnaðri bænda þar um sveitir.
Systkyni Kristins voru mörg, og
Jiessara höfum vér heyrt getið, er
vestur fluttu: Sigurlaug, dáin 1894;
Kristbjörg, dáin 27. sept. 1909, og
Eggerþ er býr hér norður i fylkinu.
Átta ára gamall misti Kristinn föð-
ur sinn. En í fjögur ár enn bjó móð-
ir hans á Egilsá; en þá fluttist hún
til Akureyrar. Það var árið 1868.
Voru þau þar 1 fimm ár, til sumars-
ins 1873; en þá fluttist Kristinn
hingað vestur; var þá móðir hans
nýdáin. — Var það fyrsti inn-
flytjenda hópurinn íslenzki, er að
parti settist að hér í Canada. Voru i
hópi þessum 153 manns, allir af
Norðurlandi. Höfðu nokkrir ákveðið
sig til Midwaukee í Wisconsin, áður
Stríðs =f réttir
vestur af Trebizond og hröktu Tyrki
og sópuðu ströndina einar 46 milur
vestur þaðan til Tirebolu. Stendur
hún við mynni árinnar Kara, sem
kemur sunnan úr fjöllunum. Yfir á
þá ráku þeir Tyrk,i, svo að J>eir hald
ast ekki við austan árinnar. Virki og
skotgrafir Tvrkja urðu Rússar að
taka á svæði þessu.
Á öllum hergörðunum hefir strið-
ið gengið vei'fyrir Bandamönnum
siðustu viku. Bretar og Frakkar
sækja einlægt fram við Somme. Það
kostar raunar töluvert, en Þýzka þó
meira, og þetta eru hin rammgjörv-
ustu virki Jreirra, sem nú er verið að
brjóta, og rétt fyrir helgina voru
Bretar koinnir svo i gegnum þ?tt-
ustu vígin, að þeir gátu sent út ridd-
arasveitir og fóru þeir að leita að
gröfum og hópum Þjóðverja og
fundu svæði nokkurt alautt og voru
Bretar fljótir að taka það.
— Á Rússlandi er barist dag og
nótt á leiðinni frá Pripet flóum og
suður í Karpatha fjöll; og nú eru
Jiað eða hafa ekki verið þessa viku
skyndileg áhlaup heldur stórkost-
legir bardagar sem staðið hafa dag
eftir dag. Aðallega sótti Brussiloff
fram til Vladimir Volynski: en þar
voru Þýzkir svo þéttir fyrir, því að
Hindenburg hafði safnað þangað
fjölda af nýjum liersveitum, að lítið . , . .
vanst á og féll fjöldi af báðum og þó Þyzfir reyna ™ ,oka sund,nu
víst engu minna af Þýzkum, því aðl milli Englands og Frakklands.
Þýzkar fregnir ósannar.
Þjóðverjar voru búnir að segja, að
Rúmenar þeir, sem fóru suður yfir
Dóná að baki Mackensens, liafi ver-
ið barðir yfir um aftur; og hefði svo
mikið mannfall verið að þeir hinir
dauu hafi legið í röstum og flekkj-
um á jörðunni. En nú koma fnegnir
bæði frá Bukar-est og Rómaborg, að
þeir hafi farið þarna yfirum til að
eyðileggja forðabúr Búlgara þar ná-
lægt bökbunum. Þeim hafi gengið
það ágætlega, og síðan fóru þeir
norður yfir aftur og töpuðu ekki ein.
um einasta manni.
en frá Islandi var farið, en hinir til
Ontario. Skipið, sem farið var með
og hét “Queen”, lagði af stað frá Ak-
ureyri 4. ágúst. Hefir Jiað verið lítið,
því sagt er að all-nokkrum hafi verið
vísað frá sökum þrengsla, er þó ætl.
uðu að fara. Þrír fyrirliðar voru
kosnir til fararinnar, sinn úr hverri
sýslu: ('ilafur ölafsson, frá Espi-
hóli; Friðjón Friðriksson, frá Harð.
bak í Þingeyjarsýslu, og Baldvin
IleLgason, frá Gröf á Vatnsnesi. 1
hópnuni var margt gervilegra manna
er alkunnir hafa orðið, og að mak-
legleikum, meðal íslendinga hér. —
Meðal þeirra elztu, sem enn eru á
lifi, eru þeir Ólafur ólafsson, frá
Espihöli, og Sigurður J. Jóhannes-
son frá Manaskál. Yngri eru: Bald-
win L.Baldwinson, Stephán G.Steph.
ánsson, Árni I''riðriksson, sira Níe.ls
Stgr. Thorlá'ksson, Eirikur Berg-
mann og Ásgeir V. Baldvinsson
(Helgasonar).
Skipið kom til Skotlands 10. ágúst
og var þaðan haldið af stað þann
12., og til Quebec komið Jiann 25.
l'rá Quebec var farið suður til Tor-
onto. Eftir nokkra viðstöðu J>ar, hélt
sá hópurinn, er í Ontario ætlaði að
staðnæmast, áfram norður til Ross-
eau bæjar í Muskoka, nálægt Parry
Sound. Staðnæmdist Kristinn þar og
dvaldi eitthvað um átta ára tíma á
leiin stöðvum.
Hið /fyrsta, sem fyrir honum lág,
einsog öðrum, er hingað komu, var
að Jeita sér atvinnu. En fátt var þá
um atvinnugreinar og flestar ervið-
ar. I>ær helztu voru skógarHögg og
járnbrautarlagning. Unnu við það
menn, er nýkomnir voru til lands-
ins, ásamt ýmsum lausamönnum, er
hér voru fyrir. Var lengst af dvalið
úti í eyðiskógum og í óbygðum, og
eigi sem vistlegustum stöðum. I>á
var og aðbúnaður að sama skapi. —
Fundu Isdendingar til þess, er Jiessu
voru óvanir, og eigi voru þeir heill-
aðir af því félagslífi, er helzt þrosk-
aðist meðal þessara flokka. Fundu
þeir, að haldbetri og heilnæmari
hugsanir áttu þeir sjálfir, þótt út-
lendar væru, en þarna var að finna.
Mátti það skiljast á frásögum Krist-
ins síðari ár, þá sjaldan hann mint-
ist þeirra tímá. Þessi kynni, og fleiri,
af hérJendu lífi, urðu heldur ekki til
Jiess, að draga úr hlýhuganum tiJ
þess, sem einkendi islenzku þjóðina
óg hún átti. Varð Jiað öllu kærara og
vakti dýpri umhugsun, en cf við-
kynningin hefði minni verið. Er ef
til vill að einhverju Jeyti þar að
leita ástæðunnar fyrir því, að þjóð-
ernistilfinningin er og var sterkari
hjá þeim, er fyrri komu og voru
hugsandi menn, en hinum, er seinna
komu.
Þó atvinnugreinar ,þessar væru
eigi þær ákjósanlegustu og þungar
unglingum, er lítt höfðu vanist erv-
iði, urðu þær þó tiil þess, að stæla
þrek og dug og fyrsta meðalið til
þess að brjóta sig áfram til sjálf-
stæðis og sjálfsvirðingar.
Árið 1881 kom Kristinn fyrst ’ til
Winnipeg. Stundaði hann þá enn
um nokkurn tíma ýmsa vinnu, er
fyrir kom, og.á þessum árum kynt-
Framliald á fjórðu bls.
skothríðar Rússa segja menn að séu
núeins harðar og á vesturkantinum;
en báðir héldu stöðvum sínum. Bar-
daginn var harðastur við Zatorcy,
suðaiustur af Vladimir.
En i Galizíu sunnan og suðaustan
við Lemberg veitti Rússum betur og
unnu Jieir bæði við Brzezany og
norður af Halics. Eru Þýzkir þar í
stöðugri hættu, að Rússar brjótist í
gegn þar. f Karpatha fjöllum sækja
Rússar einnig fastá og færá hergarð
inn lengra og lengra norður með
fjöRunum frá Jablonitza skarði og
norður í Delatyn skarð; og svo eru
þeir ineira og meira í sambandi við
Rúmena i Transsylvaníu. Eru Rúm-
ensv nú húnir að ná sér aftur eftir
skellinn, sem þeir fengu hjá Þýzk-
um við Hermannstadt og Rother-
thurm skarðið þar sem stóráin Al-
uta fellur suður i gegnum ifjölJin. En
óiarir Rúmena koniu af því, að bezti
hershöfðingi þeirra Avarescu var
kallaðuv þaðan suður til að mæta
Mackensen i Dobrudja. Þá slettist
upp á hjá Rúmenum fyrir norðan
fjöllin. En Avarescu gat stöðvað
Mackensen þangað til Rússar komu
með nægan liðsafla og nú er Macken.
sen á undanhaldi og má þakka fyrir,
ef að hann kemst burtu.
— Fná Lundúnum kom sú fregn
hinn 6. okt., að Þýzkir nýlega hafi
sent alla sína kafbáta suður í
Dofrasund og ætluðu nú að sópa J>að
frá enda til enda, og sjá um að þar
gæti ekkert skip farið á milli land-
anna. Menn vita litið um þetta; en
þeir koinu þar víst áreiðanlega. en
Bretar voru þar fyrir og tóku á
móti þeim, þó að menn vissu ekkert
um það í landi. En það kann að hafa
verið satt, að lítið hafi þar verið um
kaupför einn eða tvo daga. Og grun-
ur manna er það. að Þjóðverjum hafi
þótt ferð þessi nokkuð dýr og muni
ekki bráðlega reyna að koma aftur.
Monitorar uppi í landi.
I'ullyrt er, að Monitorar hafi farið
upp eftir Somme ánni að skjóta .á ct.
Quentin hæðirnar suðaustur af Per-
onne; þeirlikjast þessum nýju bryn-
vögnumBreta í því að skotin hrynja
af þeim og svo eru þeir ákaflega
grunnskreiðir. Þetta er um 100 milur
upp í land.
Seinustu stríðsfréttir.
— Frá Salonichi hergarðinum er
alt gott að frétta. Rétt suður af Mon-
astir eru Serbar og Frakkar að
berja á Búlgörum og létu Búlgarar
undan og enu Serbar nú sumstaðar,
t. d. norður af Kaimackalan að berj-
ast á sínu eigin landi og víða eru
þeir búnir að hrekja Búlgara úr
fjöllunum við Presba og Ochrida
vötnin En þegar norður til Monastir
kemur og í Cerna dalinn, þá verður
leiðin greiðari um stund.
Grikkir voru ekki komnir á stað
fvrir helgina. Konungur hélt fund
nieð náðgjöfum sínum og vijdi ineiri
hluti ráðgjafanna fara i stríð með
Bandamönnum; en það vildi kon-
ungur ekki og var Jiá ekki um annað
að gjöra fyrir ráðaneytið en að fara
frá. — Þeir eru annars skrítnir
Grikkir. Þeir eru félausir og þurfa
að fiá lán á lán ofan hjá Bretum og
Frökkum. I>eir myndu svelta, ef að
Bretar bönnuðu þeim aðflútninga.
En þeir eru einlægt að reyna að
pranga við Bandamenn. Konstantín
konungur er ófáanlegur til að fara
fara með Bandamönnum i striðið, ef
hann fær nógu mikið fyrir. En hann
er svo heimskur, að hann sér ekki,
að hann er að tapa öllu og konungs-
fign með að likindum. — Venizelos
er kominn til eyjarinnar Mitylena.
við strendur Litlu-Asiu, rétt suður
af Hellusundum.
Á norðausturgarðinum frá Salon-
ichi eru Bretar og hafa þeir farið yf-
ir Strumaána og hafa tekið þar bæði
vigi og bæji nokkra og herlið Búlg-
ara þar og svo hafa þeir skotið
Dedeagatch, austur með sjónum, og
gjörðu það herskip Bandamanna
Þarna frá Struma ánni liggur járn-
brutin með sjónum alla leið til Mikla
garðs, og hefir aðalleiðin austur
ætið legið J>ar um sveitir. Vestur af
hergarði Serba og Frakka við Och
rida og Presba vötnin taka ltalir við
og eru þeir farnir að róta við Aust
urrikismönnum, sem eftir voru i A1
baníu, og hafa þeir tekið horgir
nokkrar. Iín það er einsog einlægt
sé verið að bíða eftir einhverju
þarna. Ogeru Grikkir eflaust að ein.
hvcrju leyti valdir að biðinni.
1 Litlu-Asíu er lítið, sem gjörst
rikjanna. Söktu J>eir á sunnudaginn
4 bnezkum og einu hollenzku skipi
og einu norsku, rétt framundan Nan-
tucket; en það er eyja smá undan
ströndum Massachusetts ríkis. —
Sumir halda , að kafbátarnir hafi
verið tveir; aðrir, að þetta hafi alt
verið sami báturinn, se.m kom á
laugardaginn með bréf til Newport
við Narragansett fjörðinn í Rhode
Island. En hann hefir náttúrlega
verið að njósna um skipaferðir.
Jónatan gamli sá þarna Þjóðverja
sökkva hverju skipinu eftir annað í
landsteinum og verður svipþungur,
er hann gægjist um dyragáttina og
kallar til Wilsons og verður byrst-
ur: “Sérðu þetta, Wilson? Wilson
hrekkur við og fölnar en áttar sig,
þvi liann er vitur maður og segir •
Eg skal skrifa Vilhjálmi undir eins á
morgun! — Það snuddar í Jónatan;
hann snýr bakinu að Wilson og
gengur burtu.
I ókunnu landi hjá
ókunnri þjóð
Landi góður!
Hefir þú nokkurn tíma fengið of
margar kveðjur frá kunningjamum
um jólin? Þeir vita það bezt, sem
hafa reynt, hve mikið þó ekki sé
nema litið Jólakort getur glatt þann,
sem staddur er fjarri vinum sín-
urn og vandamönnum, og þeir sem
ekki hafa reynsluna, ættu að geta
gjört sér það i hugarhind.
Jóns Sigurðssonar fjlagið hefir i
hyggju, að senda öllum islenzkum
hermönnum, sem farnir eru yfir haf-
ið, Jólakveðjur; og skorar það á ís-
lenzku þjóðina, að vera sér hjálplega
m.e að safna utanáskriftum þeirra.
Félagið vildi svo gjarnan að eng-
inn yrði settur hjá. Það kastar þig
að eins tveggja eða þriggja centa frí-
merki, pappírsmiða og umslag.
Um leið og þú lest þessar línur,
þá skrifaðu niður þær utanáskriftir,
sem þú hefir og scndu Jia*r til einnar
»f hinum undirrítuðu, og ámintu
kunningja þína um, að gjöra hið
sarna. Áritanirnar verða að vera
komnar til þeirra þann 17. þ. m. í
siðasta Jagi.
Allir þeir, sem eru að prjóna
sokka fyrir félagið, eru beðnir að
senda þá inn tafarlaust.
— Bandamönnum gengur allstað-
ar vel, nema hvað Rúmenar hafa orð-
ið að halda undan i Ungarn eða rétt_
ara Transsylvaníu upp mndir fjöllin,
en þó alveg slysalaust. — Kronstadt
eða Brasso létu þeir Austurríkis-
men taka heldur en að berjast um
hana, þvi að þá hefði borg sú orðið
rús*tir einar. Þeir héldu J>ví upp í
hæðirnar skamt frá borginni og þar
veittu þeir viðnám.
Griski flotinn allur kominn i
lið uppreistarmanna. Konungur
þumbast fyrir og vill ekki fara út í
striðið. En það er að verða Ijósara
og ljósara, að ekki dugar annað en
að reka hann af stóli, og tekur þá
Venizelos við stjórnartaumunum og
færist sá dagur einlægt nær og nær.
í Dobrudja er MaCkensen ein-
lægt að halda undan, þó að honum
sé það auðvitað nauðugt. En norðar
i Galiziu og við Kovel og Vladimir
Volynski, stendur nú dag pftir dag
einhver mesti tröllaslagurinn, sem
enn hefir háður verið í stríði þessu.
Rússar sækja þar svo fast .á, að brak
ar i grindum öllum. En Hindenburg
sópar herskörum saman af ölluin
vígvöllunum til að mæta Rússum og
fylla upp í skörðin þeirra. sem falla-
Þó að Riissar verði að hrökkva frá,
særðir og blóði drifnir, þá koma
þeir einlægt aftur og afti"'- bvi að
þeir ætla sér að brjóta sbarð í her-
garðinn þýzka hvað sem það kostar.
Og þó að Hindenburg bætist þús-
undir manna á degi hverjum á þess-
um stöðvum, þá er það rétt svo, að
honum er mögulegt að fylla upp í
skörðin og verður þó einlægt erfið-
ara mcð degi hverjum.
— Núna voru Rússar rétt komn.
ir i gegn, bæði við Vtadiniir Vol-
ynski norður undir Kovei og suð-
austur af Lemberg og Halies er hann
rétt búinn að taka og þunt var fyrir
seinast við Brzezen, 15 vuílur suð-
austur af Lemberg. Það er Briussiloff
sem þarna sækir á og hvar sem hann
getur brotið garðinn, þá eru Þjóð-
verjar í mesta voða, þvi að nú eru
Rússar svo búnir, að þeir geta fvlgt
eftir sigrinum.
— Þýzkir neðansjávarbátar eru
farnir að sökkva flutningsskipum
Mr. J. Carson, 271 Langside St.,
Winnipeg.
Mrs. S. Sivainson, 605 Sargent Av„
Winnipeg.
Miss A. M. Skaptason, Suite 24
Elsinore Apts., Maryland St., Winni.
peg.
Miss R. Arnason, 559 Furby St.,
Winnipeg.
Hughes hœkkar í tign.
hefir, nema að Rússar fóru á kreiki meðfram ströndum Ný Englands
General Sir Sam Hughes henr
hækkað i foringjastiganum. Hann
var áður Major-General, en er nú
gjiirður að Lieutent-General. Og hef-
ir J>að því haft fremur lítil áhrif,
sem Liberal blöðin hafa verið að
lemja á honum og talið hann óha'fan
til allra hluta.
Sir Sam var ihinn kátasti, er hann
talaði við fréttaritarana nýlega og
Jét ágætlega yfir ástandinu á víg-
völlunum. Sagði hann að þýzku her_
mennirnir væru farnir að missa
móðinn. Væru Bretar búnir að taka
fangna þarna á Frakklandi siðan 1.
júlí 30 þúsundir Þjóðverja og her-
húnað mikinn. — Nýlega börðust
Canadamenn þar við hérdeild eina
þýzka og unnu algjörðan sigur á
henni, svo að varla komst maður
undan. En þessi hersveit hafði verið
mynduð fyrir tveimur vikum af
tiu beztu herdeildum Þjóðverja. Nú
voru seinustu liermennirnir af þeim
eyðilagðir eða fangnir þarna .Þetta
sýnir, að Þjóðverjar eru að verðu
hart uppi.
Sir Sam er fulltrúa um það, að ii
ur en margir mánuðir líði mu»i
Þjóðverjar heima á Þýzkalandi
gjöra upprcist á inóti keisara og
hermannavaldinu, og muni sú upji-
reist fljúga mn alt Þýzkaland sevn
eldur í sinu. — Canada hermenn-
irnir sagði hann að fengju lof hjú
öllum fyrir hreysti og hugprýði og
myndi það þó enn be4ur koma i
ljós siðar. Setji þeir mönnum hér
heima göfugt eftirdæmi, og yrðu
þeir, sem heima sætu. að sýna það
í breytni sinni, að þeir væru lönd-
um sinum á vigvölluntnn til sóma en
ekki ósóma.