Heimskringla - 18.01.1917, Blaðsíða 5

WINNIPEG, 18. JANÚAR, 1917
HEIMSKRINGLA
BLS. 5
Ráðherra segir af sér.
Alþingi íslands var sett hinn 11.
des. 1916 og fór sú athöfn fram sem
vanalega. En áður en þingmenn
gengu af fundi skýrði ráðherrann
frá því, að hann myndi bráðlega
biðja konung lausnar frá embætti
sínu og mæltist til þess að þing-
menn færu að ráða ráðum sínum
um það, hvernig skipa eigi stjórn-
inni.
Ætli inig hafi dreymt það ?
Smásama eftir
Guy de Maupassant.
Ársþing bœndafélaga.
Ársþing bændafél. Grain Grow-
ers, and Livestock Associations,
var sett f Brandon 10. þ. m. Sátn
þingið fyrsta daginn um 500 full-
trúar víðsvegar að og úr fylkinu,
að mun færri en síðast liðið ár.
Voru þó öll hclztu velferðarmál
bænda og þjóðarinnar í heild sinni
rætt með engu minni áhuga en
áður. Hófu þar umræður ýmsir
málsmetandi menn og bændur.
Var W. James Thompson frá
Saskatoon fyrstur til að tala þar,
og lagði aðallega álierzlu á sam-
vinnu á öllum sviðum, sambands
löggjöf og samei"inlegt vald þjóð-
arinnar í opinberum málum. Á
eftir honum tók til máls Hon.
Edward Brown, féhirðis fylkisins,
og aðrir fleiri.
Þingið samþykti eindregið ráð-
stöfun stjórnarinnar í skrásetning
allra vinnufærra manna, sem nú
stendur yfir. Einnig kom í ljós
megn óánægja þar gegn eigin
gróða vissra einstaklinga, sem t
bak við skotfæra verksmiðjurnar
standa, og í því sambandi var
bent með sterkum orðum á þörf-
ina fyrir skyldukvöð hvað snerti
auðmenn og auðfélög hér í landi
— sem sanngjarnt væri að krefjast
af að legði nú fram fullkomlegan
skerf á þessum tíma. Þjóðrækni
bænda og vakandi áhugi kom f
ljós á þinginu, er mál þessi voru
rædd—lófaklapp mikið.
Sir James Aikins, lieut.-gowernor
Manitoba, var einn þeirra sem töl-
uðu á þinginu. Hélt hann snjalla
ræðu, sem stóð yfir í einn klukku-
tíma. Umræðuefni v hans var
“bóndinn og þjóðin”. Meðal ann-
ars sagði hann: “Canada má vel
vera hreykið af bændalýð sínum,
af ölium bændum og fjölskyldum
þeirra, sem þér eruð hér fulltrúar
fyrir, fyrir þeirra ágætu aðstoð og
ósérplægnu vinnu í strfði þessu.
Að vísu er það sannleikur, að
margir útlendingar eru í land
þetta komnir, sem ekki hana enn
þá öðlast hinn sanna canadiska
þjóðernis anda. Vér getum tæpí
iega við því búist; en vér vonumst
eftir að hjartfólgin þjóðrækni og
ótrauður vilji til aðstoðar eigi sér
nú stað hjá öllum enskumælandi
Canada mönnum í vesturlandinu.
En á þá, sem oss eru andstæðir og
neita oss um samvinnu á þessum
örðugu tímum, en þora ekki að
segja frá réttri afstöðu sinni af ótta
við það, að þeir verði þá ekki skoð-
aðir einlægir borgarar þessa lands
— á þessa menn feilur smán og
fyrirlitning þjóðarinnar og verð-
skulduð hegning.
Landbúnaðurinn hefir verið tal-
inn undirstöðu iðnaður og grund-
fallar iðnaðar köllun Canada. Sé
þetta satt, sem engum vafa virðist
bundið, þar sem þvf er haldið fram
af öllum stéttum þjóðarinar, ligg-
ur f augum uppi, að á herðum
bóndans hvflir stór skylda á öllum
tímum — sérstaklega á öðrum eins
tímum og þessum, þegar þörf
Banda])jóanna á öllum matarforða
er jafnmikil. Er því áríðandi að
bændurnir rtuðli í sameiningu,
með viti og fyrirhyggju, að því að
reynast nú — ekki einungis góðir
bændur, heldur í fyrstu röð allra
bænda. En af því landbúnaður-
inn er undir.'jtaða og grundvöllur
allra annara iðnaðargreina f land-
inu, er skylda vor allra að vlnna
að því að hann sé sem arðvænleg-
astur; hafi þann arð í för með sér,
að það borgi sig t/rir bændur með
vanalegri þekkingu og reynslu að
sinna Slíku nú og í framtíðinni.
Einnig ætti þetta þá að hvetja vel-
gefna og duglega menn í borgun-
um að snúa sér að þessu, en sé það
*kki arðvænlegt, hvetur það eng-
Un—verzlunin í landinu, sem undir
)i)essu er komin, nær þá engum
framgang, og engar framfarir leng-
ur eiga sér stað f Canada.”
Svo benti Sir Aikins á, að fáar
hefi meiri þekkingu og reynslu en
bóndastaðan. Margra ára reynsla
þyrfti til að verða góðor bóndi og
lífsskilyrði bóadastöðunnar væri
að géð og nothæf þekking fengist
—í lok ræðu sinnar sagði hann að
Danir væru fyrirmyndar þjóð í
landbúnaði öilum í seinni tíð—og
væri þetta mest að þakka iðnaðar,
og búnaðar skólum þeirra f sveit-
um uppi.
Margir aðrir hafa haldið ræður
þarna á þinginu, fróðlegar og
snjallar, en of langt mál yrði að
gefa útdrátt úr ræðum þeirra i l’.ra
[Guy de Maupassant (frb.: mo-
passang) er fæddur 1850, dáinn
1893. Hann er einhver hinn ágæt-
asti smásagnahöfundur Frakka á
19. öldinni. Hann hefir ritaö ótal
smásögur og stærri skáldsögur. Ein-
hver bezta af smásögum hans' er
“Boule dfe suif” — Buddan! Af
stærri skáldsögum hans er “Une
vie” Cmannsæfin) einna bezt; en
kunnust er “Bel-Ami” ffagri vin-
ur). — Maupassant er frábær rit-
snillingur, en hann lýtur myrkum
augum á lífiö og er oft klúr i lýs-
ingum sínum. Alt af má finna að
baki mannshjartað, er kvelst yfir
öllu því, sem ljótt er og logiö. Smá-
saga sú, er hér fer á eftir, er einkar
gott sýnishorn bæSi af stilsmáta
Maupassants og innræti. Maupas-
sant varS brjálaSur undir æfilokin.]
F.g hafSi elskaS hana eins og ÓS-
ur maSur. —
Hvers' vegna >elska menn svona?
Hvers vegna? Enn hvaS þaS er
undarlegt aS sjá ekki nema eina
vem í allri v-eröldinni, hafa ekki
nema eina hugsun í höfSinu, ekki
nema eina ósk í hjartanu og ekki
nema eitt nafn á vörunum, nafn,
seim alt af er aS streyma upp úr
d'júpi sálarinnar líkt og vatnsæSin,
sem bogar upp úr jörSinni, nafn,
— sem menn alt af eru aS hafa
upp fyrir sjálfum sér og mæla
hljóölega af munni fram eins og
— bæn.
Eg ætla aS segja ykkur sögima
okkar. Ástin á raunar ekki nema
eina sögu og hún 'er alt af eins. Eg
sá 'hana af hendingu og feldi undir
eins ástarhug til hennar. ÞaS var
alt og sumt. Og í heilt ár lifSi eg
á blíSu hennar, á ástaratlotum henn-
ar, á oröum hennar, á örmum henn-
ar og jafnvel á klæSum hennar, rétt
eins og eg væri umvafinn, fjötraS-
ur og altekinn af öllu því, sem frá
hlenni kom, og það svo, aS eg skeytti
því ekki lengur, hvort þaS var nótt
eSa dagur, hvort e.g var lífs eða
liðinn á þessari jörðu vorri.
En svo dó hún. Hvemig? Eg
veit það ekki; eg veit hvorki í þenn-
an heim né annan síðan. En kvöld
eitt kom hún heim — gagndrepa.
I’aS hafði veriS hlellirigning þá um
daginn. Daginn eftir hóstaði hún
og hóstaSi i heila viku og lagöist í
rúmiö. Svo man eg ekki, hvaS bar
viS eftir þaS. Læknar komu, ráS-
lögSu henni eitthvað og fóru. Lyf
voru sótt, og einhverjar konur
komu þeim ofan í hana. Hendúr
hennar voru heitar og þvalar, enn-
ið brennandi, en augun vom skær
og hrygg. Hún anzaSi mér, er eg
ávarpaði hana; en ekki man eg
lengur, hvað hún sagöi. Eg er bú-
inn aS steingleyma öllu, öllu, öllu!
Hún dó, og eg man vel eftir veika,
létta andvarpinu hennar. Hjúkr-
unarkonan stundi viS. Og eg skildi
það, skildi þaS alt of vel.
Svo man e^ ékki meira, alls
tekkert. Jú, eg sá prest, sem spurSi:
‘Ástmær yðar?’ — Mér fanst eins
og hann >hefSi móSgaS hana. Úr
því hún var nú dáin, ihafSi enginn
leyfi til aS segja þetta og eg rak
hann út. Annar prestur kom;
hann var svo nærgætinn og viS-
kvæmur aö eg táraöist á meöan
hann var að tala viS mig um hana.
Svo vom einhverjir að ráðgast
viö mig um greftrunina, en eg man
ekkert, hvaS þeir sögSu. En eg man
eftir kistunni og hamarshöggunum.
þá er hún var negld aftur. ÞaS
var eins og hvert hamarshögg ræki
naglana inn í hjartaS á mér. Æ,
guö minn, guð minn!
Svo var hún grafin. Grafin!
Hún! í þessari holu!
Einhverjir komu, kunningjar
hennar, að eg held, en eg skaut mér
undan og þaut út. Fyrst hljóp eg,
en svo ráfaSi eg fram og aftur um
göturnar eins og rænttlaus maSur.
Eg kom seint heim um kveklið og
daginn eftir fór eg aS ferðast.
í gær kom eg aftur til Farísar.
En er eg leit aftur herbeigin mín.
— herbergin okkar, rúmið okkar,
húsgögnin okkar og alt, sem rnaSur-
inn skilur eftir sig látinn, ])á kom
sorgin aftur yfir mig meö þvílíku
ofurmagni, aS mér fanst eg vleröa
aö opna gluggann og fleygja mér út
um hann alla leiS trl jarSar, —
drepa rnig. Eg gat ómögulega hald-
ist lengur við milli þessara muna,
milli þessara veggja, sem höföu
hlúS henni, ihlíft henni, sem ge>-mdu
svo óteljandi margt eftir hana,
jafnvel anganina af hörungi henn-
ar og andardrætti í hinum agnar-
smáu holum sinum. Eg þrleif hatt
rninn og ætlaSi aS forða mér. En
]>egar eg kom í dymar, varS mér
litiS á stóra spegilinn i ganginum.
Hún haSfi hengt hann þama, svo
að hún gæti speglaS sig frá hvirfli
til ilja, þegar hún fór út; svo að
Ihún gæti séö, ihvort fötin fæm rétt,
færu vel og fallega, frá litlu skón-
um á fótunum og upp aö húfnuni á
höfSinu.
Eg nam rétt sem snöggvast staS-
ar fyrir framan spegilinn. Hann
hafSi svo oft sýnt mér myndina af
henni, svo einstaklega oft, að hann
ihlaut aö hafa geymt hana. Eg stóö
þama skjálfandi og nötrandi og ein-
blíndi á spegilinn, þennan flata,
djúpa, tóma splegil, sem haföi lukt
um hana alla, ihafði átt hana eins
og eg, eins og ástsjúku augun min.
Mér fanst sem mér gæti þótt vænt
l,m spegilinn. Eg snerti hann, en
hann var svellkaldur. Og eg sá þar
ekkert nema — afturgöngu af
sjálfum mér.
En endurminningin, þessi grát-
lega skuggsjá, þessi brennheita,
tregasára skuggsjá þess liðna, þessi
hræSilega slkuggsjá, sem kvelur
mann slíkum 'kvölum! Sælt er þess
manns hjarta sem getur gleymt,
gleymt öllu því, sem þaS hefir átt'
öllu, sem flogiö hefir í gegn um
það, öllu, sem vakaS hefir fyrir því,
öllu því, sem það hefir lifaS í og
barist fyrir, gleymt tilfinning sinni,
ást sinni, öllu! — Æ,, >hvað ee
kvelst!
Eg fór íjt. Og áður en mig
\rarSi og án þess' eg í raun og veru
ætlaSi þaS, var eg ikominn út í
kirkjugarS. Eg fann undir eins
hiS yfirlætislausa leiSi hennar meS
niarmarakrossinum hvíta og þess-
um fáu orðum á:
“Var elskuö, elskaði og dó”.
Þarna liggur hún nú niðri í jörS-
inni og er aö leysast í sundur. ÞaS
er hryllileg tilhugsun! Eg lá á
grúfu á gröf hennar langa-lengi,
aiveg úrvindá. Svo sá eg, aS fariö
var að dimma, og einkennilega fá-
ránleg ósk, ósk 'hins' örvílna elsk-
huga, kom iþá upp í huga mér. Mig
langaSi til þess að Pera þama um
nóttina, siSustu nóttina, og syrgja
á gröf hennar. En hvernig átti eg
aö fara aö þessu? Jú, mér datt ráö
í hug til að komast undan kirkju-
garðsvörðunum. Eg stóS á fætur
og fór aS ráfa um garöinn, Jænnan
reit hinna framliönu. Eg gekk og
gekk. En hvaS liann var litill ]>essi
sálnabústaSur, í samanburSi viS bæ
hinna lifendu. Og hv'ersu miklu
fleiri voru þó ekki þeir, sem dánir
voru>, en þeir sém lífs voru. Vér
byggjum svo há hús og breiö borg-
arstræti og þurfum feikna-rýnú
fyrir Jæssar fjórar kynslóöir, er
lifað geta samtimis á jörðinni, og
vér sáum og uppskerum, bergjum á
vatninu og víninu og borðum brauö
iö af ökmnum. En hvaS verður
svo úr þessu öllu saman? Þrátt
fyrir allar þessar hersveitir himn-
anna, er >stigiö hafa niður á jörö
vora, sjást þeirra lítil eða jafnvel
engin mierki. Jörðin gleypir þœr og
glevmskan hylur þær. GuSs friöi!
Þá er eg var kominn kirkjugarö-
inn á enda, tók eg alt í einu eftir
því, aö eg var í elzta hluta hans,
þar sem iþeir, er dauðir voru um
langt silSftS, sjálfsagt voru búnir að
blanda moldina holdi sinu. Kross-
mörkin voru sigin þar í jörð, og ef
til vill var nýjum aðkomendum
stungiS þar niður á morgun. Blóm-
in spruttu þar alveg óhirt og af
sjálfsdáðum, og gráviðimir gnæfðu
þar hátt í loft upp. Sorglega fag-
ur garöur, lendumærður af manna-
holdi!
Eg var þarna einn, aleinn. Þess
vegna klifraSi eg upp í einn grá-
viðinn og faldi mig i hinu skugga-
lega limi hans. Þarna-beiS eg og
hélt mér dauðahaldi utan um stofn-
inn líkt og druknandi maður um
rekavið.
Þá er orðið var aldimt, fór eg
aftur úr fylgsni mínu og tók nú aS
ráfa hægt og hljó&lega um garöinn.
Þannig gekk eg langa lengi, en gat
])ó ekki með nokkm móti fundiö
gröfina hennar aftur. Eg skreið á
höndum og fótum milli legstein-
anna og leiöanna, þuklaöi fyrir mér
eins og blindur maður og fór hönd-
um um steinana, ikrossana, járn-
grindurnar og fölnaða blómsveig-
ana. Eg las nöfnin meS fingurgóm-
urtum, meS þvi aö draga þá eftir
stöfunum. Én mér var ómögulegt
að finna leiSið hennar aftur. Hví-
lík nótt! — Hvílílkt heljamiyrkur!
Engin skínia, engin ljósglæta
nokkunsstaðar. En alt í einu varð
eg óttasleginn, fyltst dauðans of
boði. Grafir, grafir, tómar grafir!
Eg settist niöur á eitt leiöiö og
konrst ekki lengra. Eg var oröinn
örmagna og heyrSi hjartaS berjast
í brjósti mér. Og svo heyrSi eg
eitthvert annaö hljóð jafn greini-
lega. HvaS var þetta ÞaS var
undarlegt þrusk, sem ómögulegt var
að lýsa. Var þaö í ihöföinu á sjálf-
um inér? Kom það út úr nið-
dimmri nóttinni ieöa neðan að, úr
skauti jaröarinnar, frá líkunum,
seni var sáö þama hringinn í kring?
Eg tók aö skima í kringum mig og
eg get ekki sagt, hversu lengi eg sat
svona. Eg v-ar stirnaður upp af
ótta og slkelfingu, reiSubúinn aS æpa
upp yfir mig, viSbúinn dauöa min-
um.
Alt í einu fanst mér eins og
marmarahellan, sem eg sat á, hrærö-
ist. Víst hræröist hún„ rétt eins
og veriS væri aS lyfta henni. Eg
þaut upp og yfir á næsta leiöið.
Og eg sá, — já, eg sá steininn, sem
eg var að standa upp af, reisast á
rönd. Svo kom hinn framliSini i
ljós, — Skinin beinagrind, sem ýtti
steininum upp meö bognu bakinu.
Eg sá þetta greinilega, þótt dimt
væri. ÞaS lýsti af beinagrindinni
og steininum. Og leg sá, meira að
segja, þaS sem letraö var á mar-
marahelluna. Þ ar stóö :
“Hér hvilir Jean Oliver, sem dó
51 árs að aldri. Hann elskaSi ásG
vini sína, var alkunnur sæmdar-
maöur og dó í ótta drottins”.
Afturgangan las þetta líka. En
svo tók hún stein upp úr gröfinni,
ofurlitinn egghvassan stein, og fór
að skafa út, þaö sem á steininum
stóö, mjög svo grandgæfilega. Það
smá-máSist ' af og loks einblíndi
draugurinn tónuim angnatóftunum
á staöinn, siem letraö haföi verið á.
Þ ví næst reit hann með beinbrodd-
inum, sem verið hafði vísifingur
hans i lifanda lífi, með lýsandi letri
likt og þvi, sem drengirnir rita á
veggi með fosfórspýtum:
“Hér hvilir Jean Oliver, sem dá
51 árs aS aldri. Hann stytti föður
sinum aldur með kaldlyndi sinu,
kvaldi konu sína. píndi börn sín,
prettaði nágrannana og hafði fé af
hverjum manni og dó i leymd og
angist".
Þá er draugurinn haföi skrifaö
]>etta, stóö hann grafkyr og horfði
á verkiö. En’ er eg sneri mér und-
an, sá eg, að allar grafimar höfSu
lokist upp; öll likin voru risin og
voru búin að afmá lygamar, er
letraðar höfSu verið á legsteina
þeirra af ættingjum og vinum, og
settu sannleilkann í staSinn. Og nú
sá eg, aö allir höfðu þeir kvaliS ná-
ungann á einhvem hátt, meö ill-
gimi sinni, sviksemi, óhreirtlyndi,
hræsni, lygum og hrekkjum, lasti
eöa öfund; að 'þeir höföu stolið,
svikiS og rænt og haft ýmis konar
auöivirSilegt athæfi í frammi, ]>ess-
ir góöu feöur, þessar trúu eiginkon-
itr, sem kallaðar \-oru lýtalausar!
Öll skrifuöu þati nú í senn á þrösk-
uldinn að >hinu eilífa hvílurúmi sinu
— sannleikann, hræöilegan, heilag-
an sannleikann, sem enginn þeirra
vissi um eða þóttist vita um, meöan
þeir t’oru i lifenda tölu.
Eg hugsaði að hún hlyti einnig
að hafa ritaö eittilivaS á legstein
sinn. Og eg hljóp nú alveg geiglaus
milli opinna grafa, milli líkanna og
beinagrindanna beint aö leiði lienn-
ar, svo sannfærður var eg um aö
finna hana þar. Og eg sá hana líka
aö vörmu spori, 'þótt ekki sæi eg i
andlit hennar sakir náblæjunnar.
En á mamiarakrossinum, þar sem
eg fyrir slkömmu haföi lesiS:
“Var elskuö, elskaði og dó”, stóö
nú:
“Fór út í rigningu til þess' aö
svikja unnusta sinn, varö innkulsa
og dó”.
Að því er eg frekast veit, fundu
rrfenn ivig í dögun meövitundarlaus-
an á leiBinu.
[A.H.B. þýddi.]
—iSunn.

Reyndur og áreiðanlegur skraddari fyrir unga og gamla
Islendinga.
H. GUNN & CO.
NÝTÍSKU SKRADDARAR
Öll nýjustu snið og nýjustu fataefni ávalt á reiðum höndum.
3Í0 PORTAGE AVE. WINNIPEG, MAN.
Fluttur frá Logan Ave. Phone: Main 7404
....... - -----------------------------------■........ &
t»AÐ BORGAR SIG FYRIR YKKUR
Þeir, sem ætla sér að ganga á verzlunarskóla í vetur,
geta sparað sér peninga, ef þeir finna ráðsmann
Heimskringlu áður en þeir semja um kenslu.
THOMPSON COMMISSION CO.
316-18-20 Hargrave Street Winnipeg, Man.
Vér borgum eftirfylgjandi vöruverð þessa viku:—
Járna-rusl, 100 pund ........................ 40c
No. 1 saltaðar húðir, pundið ...................19c
Hest-húðir, hver ........................$3.00—$5.00
Hérar (drawn), hver ...................... ,25c
Hérar (dressed), hver ....................... 30c
Smáir hérar, tylftin frá ...»»............30c—60c
No. 1 úlfa skinn, hvert..................$5.00—$6.00
Hænsni, pundið .............................. 14c
Stórar hænur, pundið ........................ 14c
Andir og gæsir, pundið ........................15c
Boots and Shoes (Rubber), pundið ..............ýVa
Auto tires, pundið .......................... 4V*
Kopar vír, pundið ........................... 18c
Bras-rusl (red), pundið .......................15c
Vér borgum hæsta markaðsverð fyrir allar tegundir loð-
skinna.
Svín, yfir 100 pund, pundið ...................13c
Svfn, ekki 100 pund, pundið ...................12c
Svín (rough or stags), pundið ..................llc
Vér borgum flutningsgjald á öllum húðum, rubber rusli
og málmi, ef sent er 300 pund eða meira. Borgar sig bezt,
að tína sem mest saman og senda sem mest í einu.
A. McKellar
The Farmers’ Market
241 Main Street. WINNIPEG
Bœndur, takið eftir !
Fyrir óákveðin tfma borgum vér eftirfylgjandi prísa:
Hænsi 14 cts. pundið, iifandi
Ung hænsi, 18 ots. pundið, lifandi
Svín, frá 80 til 150 pund á þýngd, 15cts. pundið
Rabbits, (héra) 30 til 60 cts. tylftina
Ný egg, 45 cts. dúsínið.
Húðir, 19 cts. pundið.
Sendið til MaeKellar, og nefnið Heimskringiu.
Vér kennum * Vér kennum
PITM AN Hraðritun. Success G R EGG Hraðritun.
BUSINESS C0LLEGE
Horninu á Portage og Edmonton
Winnipeg - - Man.
DEILDIR AF SKÓLANUM FRÁ HAFI TIL HAFS.
Tækifæri
Það er stöðug eftirspurn
eftir fólki, sem útskrifasi
hefir frá SUCCESS skólan-
um. Hundruð af bókhöldur-
um, Hraðriturum, Skrif-
stofustjórum og Skrifurum
geta nú fengið stöður. —
Byrjið i dag að undirbúa
yður. Takið tækifærin, scm
berast upp i hendur yðar.
Leggið fé i mentun, — ef
þér gjörið það, þá borgar
það svo margfalda rentu, og
vandamenn yðar og vinir
verða stoltir af yður. —
SUCCESS skólinn er tilbú-
inn að undirbúa yður fyrir
tækifærin.
SKRIFIÐ YBUR
STRAX í DAGl
INN
Yfirburðir
Beztu meðmælin eru til-
trú fólksins. Það skrifa sig
árlega fleiri stúdentar inn i
SUCCESS, en í alla aðra
verzlunar skóla Winnipeg
bergar samantalda. Skóli
vor er æfinlega á undan öll-
um öðrum í nýjustu hug-
mynduin og tækjum, sem
kenslunni við kemur. “Bil-
legir” og “Prívat” skólar
eru “dýrir” á hvaða “pris”
sem er. Allar vorar kenslu-
greinar eru kendar af sér-
fræðingum. Húspláss og á-
höld öll er margfalt betra
en á öðrum skóium. Stund-
aðu nám á SUCCESS skól-
anum. Hann hefir gjört —
success í starfi sínu
frá byrjun. — SUCCESS
vinnur.
•f ♦
-♦ ♦
4 ♦
♦ ♦
♦ ♦
♦ ♦
♦ ♦
u
4 ♦
4 ♦
4 ►
4 ►
4 ►
4 ►
♦ ►
4 ►
4 ♦
4 ♦
4 ♦
4 ♦
1
SUCCESS skólinn heldur hæstu verðlaunum fyrir vélritua
í öllu Canada.
S'KRIFIÐ YÐUR INN HVENÆR SEM ER.
Skrifið eftir skólaskrá vorri.
Success Business College,Ltd.
F. G. GARBUTT, Pres. D. F. FERGUSON, Prin.