Heimskringla - 10.05.1917, Blaðsíða 7

"WINNIPEG, 10. MAI 1917.
HEIMSKRINGLA
7. BLAÐSIÐA
Um nokkur íslenzk
mannanöfn
Eftir Kr. Ásg. Benediktsson.
(Pramh.)
I.
1. 15 finst I stofni nafna. Iðunn
gamla með ódáins eflin. Iðbjörg,
Iðný. 3?essi nöfn eru afar fágæt.
Ið er það, sem einlægt kemur nýtt
og nýtt í staðinn. Eossiða, sem
einlægt endurnýjar hringiðuna.
Iðagrænt: þegar gróskan flytur
jafnóðum nýjan gróður fyrir þiann,
sem eyðist. Iðunn var konunafn í
fornöld á íslandi og er máske lif-
andi enn þá. 3>að er fagurt konu-
heiti.
2. Ing og Yngvi. Af þessum stofni
eru einhver elztu nöfn á Norður-
löndum. Inglingar í Svíþjóð. Ó-
Ijóst er mönnum um þýðingu þessa
stofns. Ber fornfræðingum ekki
saman, frekar en vant er. Þessi
stofn er í þeim allra fyrstu manna-
nöfnum, sem sagan þekkir. Heim-
ilisfestu þeirra hittum vér fyrst hjá
Svíum. Þar voru Inglingar. Hver
maður af þeirri ætt var kallaður
Inglingur alia ævi, segir Snorra
Edda. 3>eirra forfaðir hét Ingvi.
Um merkingu nafnsins eru fræði-
menn ekki sammála. Sumum er
næst að halda, að það sé komið af
ungur. Y. Rydberg segir það fyrst
sé gefið “Skef”—Skilfi—Heimdaili,
er goðasögur mæla að kæmi barn-
ungur til Skáneyjar, einn á báti, og
væri tekinn til konungs. Það segja
fræðimenn, að nafnið “Ingvo”
merki: “hinn komni.” Haldið er
að Skjöldungar (Skilfingar) telji
ætt sína til Ingvó, og hafi hann
heitið “Skef” eða Skelfi, en hitt
nafnið fest við hann og allar hans
ættir. 3>á eru Skjöldungar, Skilf-
ingar, sama og Ynglingar. Yngva
nafnið hafi samt sérstaklega festu
náð við Svipsdag, sem var Eirlkur
málspaki. En hann telst ættfaðir
Inglinga. Af gömlum rúnasteini
halda fornfræðingar að nafnið Ing
hafi fyrst verið með Austur-Dön-
um. 1 gamalli kviðu stendur um
Danakonung: “frea Yngivina”, það
er foringi Yngvanna. 1 Inglinga-
taii eru Svíakonungar nefndir
“Ereys afspringi” og “Freys átt-
ungi“ (ættingi). Ársældargoðið
Ereyr var einkum tignað í Svíaríki.
öoðið hét iíka: Ingunar-Freyr og
Ingun-ár-Freyr. 3>að nú dregið
saman í nafninu Ingi-Freyr.*)
I Islandi finst Inga nafnið ekki
fyr en á 12. öld. Var fánefnt og er
óvíða til á þessum tímum. En
jöfnum höndum er það fram bor-
ið Ingi og Ingvi og ritað þannig.
Aftur á móti er nafnið haft 1 stofni
allmargra ísl. nafna, fyr og nú:
Ingvar er til enn þá. Konunöfnin
Ingigerður, Ingiríður, Ingunn, eru
allvíða tíðkuð enn þá. Konunafn-
i« Ingibjörg er gamalt. Ingibjörg
Hroðgeirsdóttir, kona Imrsteins
hvíta á Hofi í Vopnafirði, mun
hafa verið með fyrstu konum, sem
háru það nafn á íslandi. En Þor-
steinn kom til Islands 898—900.
Konunafn þetta var algengt á
Norðurlöndum löngu fyrri. Kemur
það fyrir í sönnum og lognum sög-
um, einkum meðal Svía. Á Islandi
hefir Ingibjargar nafn mjög tíðk-
»st. Nafnið Ingveldur er fram bor-
*) Þess skal minst, að I stafur-
inn verður að Y, þegar v fer á eftir
ng. Svo rita fornmenn:Yngvi, Yng-
var, Yngvildur, en f öðrum nöfn-
um: Ingimundur, Ingibjörg. Nú á
dögum rita menn yfirleitt öll þessi
nöfn með I,—Höf.
ið og ritað ýmist: Ingveldur eða
Ingvöldur. Nafnið er Ingv-hildur.
En h-ið fellur úr framburði á eftir
v-inu. Nafnið á þess vegna að
skrifast Ingvildur. — Af þessum
stofni er Ingólfur og Ingjaldur—
Ingjaldur. G-inu slept nú ó dög-
um. Nafnið þýðir konungs-gjaid,
sá, sem er lenginn konungi í gjöld
eða bætur. Nafnið er alltítt enn
])á. Fleiri eru nöfn af þessum
stofni: Ingimar, Ingigunnur. Nöfn-
in eru gömul, góð og gild í íslenzk-
um mannaheitum.
3. Ivarr. Það er forneskju nafn
og nútíðar. Kappa og kenninga
nafn að fornu. Nafnið er samskeytt
nafn. Ýr er viðarheiti. 1 fornöld
þótti viður sá seigur og endingar-
góður í boga. Bogaheitið úr þeim
við er ýrr, eða ýr—álmur. Stofn-
inn í nafninu Ivar er: yew. En
viðliður nafnsins er harr, arr, sama
og í Einars nafninu. Ivar þýðir
því hermaður, sem hefir boga að
vopni. Ivarr, konungur í Dýflinni
á írlandi var bróðir ólafs hvíta.
Ivar nonur Hrúts Herjólfssonar
mun einna fyrstur hafia' borið nafn-
ið á íslandi. Helzt það við í þeim
höfðingjaættum, og er uppi þann
dag I dag.
4. Jar er stofn í nöfnum. Jara
þýðir orusta. í nöfnunum Jörund-
ur og Jiarðþrúður. Þessu ð-i er
bætt inn í, að óþörfu. Jörundur
; er fornfrægt nafn, svo sem: Jörund-
i ur háls, Jörundur góði (Hrafnsson-
tar heimska) og Jörundur Þor-
! steinsson Hólabiskup (1267—1313.)
! Jörundar nafnið ætti að víkja ó
í braut danska nafninu JÖrgen, sem
íslendingar hafa tekið upp í seinni
; tíð.
5. Járn er til sem stofn að fornu
og nýju, þó fánefnt. Járngerður
konu nafn fram á þessa daga. 1
viðlið finst það f mannanöfnunum
Eldjárn og Iíleppjárn. Hið fyrra
til enn þó.
6. Jó, nafn á hesti. Er nú fá-
nefnt nema hjá skóldum og al-
I þýðuorðinu jóreykur. Nöfhin eru
1 fá: r-inu er oftast slept, þegar sam-
hljóðandi fer á eftir: Jósteinn, Jó-
| dfis, Jófríður; en haldið. ef hljóð-
stafur fer á eftir: Jórunn, .lóreiður,
Jórheiður, Jóra. Þessi nöfn eru
flest ærið fánefnd. En mikið fleiri
voru þaiu í fyrri daga, svo sem: Jó-
arr, Jálfur (úr því stytt Jólfur), Jó-
freyr, Jógeir, Jógrímur, Jókell, og
konunöfnin: Jólinn, Jóþrúður. —
Þó þetta séu ekki vanaleg nöfn, eru
þau nafnablómi í ísl. tungu hjá
Gyðinganöfnunum, sem byrja á
Jó: Jóhann, Jóhannes, Jón, Jósías,
Jóel, Jónatan, Jónína, Jóhanna,
Jakobfna, Jensína, Jósephina, Jörg-
ína, með mörgum, mörgum fleiri,
sem eg get naumast eytt rúmi á.
I. Karl. Þetta nafn er alment og
víðfrægt, ekki einasta meðal Norð-
urlandaþjóða, heldur víðar. Nafn-
ið merkir karlmaður, sem allir vita.
Það var snemma algengt hjá Gaut-
um og víðar í Svíaríki. Það er lík-
lega katólskra biskupa skrök, að
þar hafi verið sex konungar í röð,
með þessu n.afni, í fyrndinni. En
konunga nafn var það. Karl og
Vandill hétu víkingaforingjar þeir,
sem féllu í orustu við Gunnar á
Hlíðarenda, 973. Þeir voru austan
af Gautlandi. A söguöldinni var
nafnið upr>i á Islandi. Það kom
frá Grundarætt í Svarfaðardal. Er
kyn það talið til Herröðar Gauta-
jarls. Seinni part 12. aldar var
Karl Jónsson, ábóti á Þingeyrum,
uppi. Hlann var sagnamaður og
reit Sverrissögu. Þó varð Karls-
* ---------------------—(•
Til þeirra, sem
auglýsa í Heims-
kringlu
Allar samkomuauglýsingar kosta 25
cts. fyrir hvern þumlung dálkslengdar
—í hvert skifti. Bngin auglýsing tekin
i blahiB fyrir minna en 25 cent.—Borg-
ist fyrirfram, nema ötSru vísi sé um
samlí.
Brfiljóti og æflminnlngar kosta 15c.
fyrir hvern þuml. dálkslengdar. Ef
mynd fylgir kostar aukreitis fyrir til-
búnlng á prent "photo”—eftlr stærti.—
Borgun vertiur ats fylgja.
Augiýsingar, sem settar eru i blatSitl
án þess ats tlltaka timann sem þær etga
atS blrtast þar, vertSa atS borgast upp ats
þeim tíma sem oss er tilkynt atS taka
þær úr blatslnu.
Allar augl. vertSa atS vera komnar á
skrifstofuna fyrir kl. 12 á þrit$Judag til
birtingar i blatSlnu þá vikuna.
The Vlkingr Press, Btd.
nafnið ekki víðnefnt um þær
mundir; en hefir fluzt inn aftur á
seinni öldum. íslendingar æði-
margir bera þetta nafn nú á dög-
um. Á seinni öldum var farið að
nefna aldraða menn karla. Upp-
haflega merkti það jafnt ungan
som gamlan mann. Nafnið var par-
að við kerlingu. Hafa merkingar
nafnanna dafnað og þroskast i
miðaldra kúldrinu. Þá og síðar
spretta upp sögurnar um: Kóng
og drotningu í ríki sínu, og karl
og kerlingu í koti sínu. Það er
auðþreifað, hve ramma rún að
kúgunar og afturfara andi þeirra
tíma h:aifa rist í sál og sinni Jijóðar
andans.
Karli er dregið af nafninu Karl,
en var ekki á Islandi að munaldi.
2. Kárr var nafn í fornöld, en fá-
títt á Islandi. Það var þar til i
viðlið nafna, svo sem: Lambkárr
og Styrkárr, sem enn er til. Kárr
er liður á hári, svo sem: þunnkárr,
gullkárr, svipkárr, varkárr. Kárr
er sá, sem er hrokkin hærður.
Þunnkárr: lítið hrokkinn; gull-
kárr sá, sem hefir gulbjart hár;
Lambkárr, sá, sem hefir sama hára-
lag og lambskinn; en Styrkárr:
hrokkinhærður, úfinhærður eða
kárrhöfði. — Nafnið Kári þýðir
vindur eðia vinda konungur, og á
ekki skylt við þetta nafn. Fornjót-
ur jötunn átti þrjá sonu, er hétu:
Hlér, Logi og Kári. Hlér réði fyrir
sjónum, Logi fyrir eldinum og Kári
fyrir vindunum. Kári >SöImunds-
son mun hafa flutt nafnið fyrstur
til íslands, en síðan hefir það hald-
ist við og er til enn þá.
3. Ketill er nafn, stofn og viðlið-
ur í nokkurum nöfnum. Þetta
nafn er úr forneskju, áður en á-
reiðanlegt tfmatal hefst í sögum.
Nafnið þýðir ketill, soðketill, seyð-
ill, vellir. Hefir kannske líka þýtt
hjálm. Hjá gömlu íslendingum
einnig eldgýgur, eldvarp, hver. Sá
fyrsti maður, sem bar nafnið og
sögur geta um framan úr forneskju
var Ketill hængur. Hann var af
jötna ættum, og viðurnefnið hlaut
hann af drápi ormsins arga. Land-
námsmenn telja ættir sínar til
hans, en óefað eru liðir þar fallnir
úr. iSvo isegja fróðir menn: Ketill
flatnefur, Bjarnasonar bunu, var
ættfaðir og tengdur i frammægðir
flestallra höfðingja, sem námu
land á Islandi, og setust þar að.
Enda er nafnið algengt á land-
náins tíð, en er nú fánefnt. Sam-
stæða konunafnið er Katla, og var
vfðnefnt í gamla daga. 1 viðlið eru
þessi nöfn vel kunn: Ásketill, Arn-
ketill, Hrafnkell, Þói'kell. Þessi tvö
síðari stytt. Konunöfnin: Ketil-
ríður (Ketilfríður), Ketilhildur,
Ketillhildur, Ketillaug og Þór-
katla. Sainskeyttu nöfin eru mik-
ið fleiri, öll falleg og Þjóðleg. Ætti
að taka þau upp aftur og auðga
málið og þjóðræknina með þeim.
4. Klængur er nafn að fornu.
Var upphaflega Klæingur, sá sem
klófestir. Mun nú aldauða.
Klængur biskup Þorsteinsson í
Skálliolti (1152—1176. Báru fleiri
höfðingjar nafnið í fyrri dága. Á-
gætt veiðimanna nafn.
5. Knútur er upprunnið f Dan-
mörku, en liefir ekki átt fasta heim-
ili á íslandi, sem einu gildir. Aft-
ur var nafnið Knöttur til á fyrri
öldum, í ættum frá Sléttu-Birni.
Sumir hafa lraft auknefnið Knút-
ur, sem oftast hefir þó orðið á vör-
um almennings: Kútur. Jón
Grænlendinga biskup ýmist
nefndur Knútur eða Kútur, og
Símon (gamli) Kútur f Sturl-
ungu. Má vera, að nafnið hittist f
kauptúnum á slandi, en á ekkert
erindf inn í málið.
------o-----
Pólitísk þjóðarmynd
Margir teljia það aðal hlutverk
blaða og tfmarita, að vera stöðugt
á hælunum á stjórnendum og sarfs
mönnuim þjóðarinnar. Þefa upp
alt, sem mögulegt er að finna til
foráttu, geta sér til um hvatir
þeirra; og leiða þá svo allsnakta.
óhreina og ataða frarn fyrir lýðinn,
benda á þá og segja: “Sjáið mann-
inn.”
Víst er um það, að af innihaldi
flestra blaða vorra verður ekki bet-
ur séð, cn að ritstjórarnir telji
þetta aðalhlutverk sitt og helgustu
skyldu sem þjóna og jafnframt
lærifeðra alþýðunnar, telja það
einskonar prestsverk í hennar
þjónustu. — Og sömuleiðis verður
eigi betur séð, en að alþýða manna
taki þetta fram yfir flesta aðra
starfsemi blaðanna, og telji ]>að
bæði þarft og ánægjulegt. — Þjóð-
blöðin sanna þetta svo átakanlega.
Tilvera sumra þeirar og starf, bygg-
ist eingöngu á þessum eldhúsverk-
um f garð þeirrar landstjómar, sem
í stóli situr í það sinn. Á öllum
síðum þeirra er máluð eins og
samiai hugsunin og ásökunin, aðeins
með lítið eitt misjafnlega vönduð-
um orðum og ósvffnum búningi.
Og þessi bardaga aðferð sigrar oft
og vinnur sér fylgi meiri hluta
þjóðarinnar___En þeir, sem ná
sæti á áhesti þjóðarinnar, aðeins
fyrir atgang þessarar sótsvörtu
niðurrifspólitíkur, persónuhaturs
og valdagræðgis — ]>eir steypast
skjótlega af honum, niður í dóms-
áfellis-dýki almennings-ásakana og
þjóðar-óhróðurs. — Þessar hafa á-
stæðumar oft verið til hinna tíðu
og snöggu valdaskifta í æðsta sessi
þjóðarinnar. Og hverskonar mynd
gefur þetta af þjóðinni? Það sést
bezt með dálitlu dæmi:
Á stóru sveitarheimili er allmörg
vinnuhjú. Hjúin eru fremur svör-
ul og skammyrt við húsbændur
sína — rógbera þá, tala illmæli og
slúður iað baki þeim, en varpa
örgustu ásökunum og getsökum
framan f húsbændur sína, í hvert
sinn og tækifæri veitist til þess.
Þau bregða húsbændum sínum
um fals og ójöfnuð í sinn garð og
gera sér ýmsar ferðir á nágranna-
heimilin til að útbreiða óhróður-
inn. Heimilislffið og störfin
drukna í þessum sífelda þrasklíð
og rifrildi. Hilsbændurnir koma
engu f fnaankvæmd af því sem fyrir
liggur á heiimilinu.
Hverskonar álit og orðrómur ætli
að fari af þessu heimili út í frá?
Hvað skyldi vera talað um það á
nágrannabæjunum? Eigi þýðir
að ihafa það eftir hér; flestir geta
því nærri. Auðvitað sjá' lallir, að
engin ánægja né störf geta þrifist
þar, sökum ósæmilegs hátternis.—
Virðing og gengi hvers heimilis fer
mest eftir því í hvaða metum hús-
bændurnir em — hver virðing og
samhygð þeim er vottuð. Heiður
húsbændanna er heiður heimilis-
ins. — í þessum efnum lýtur þjóð-
félagið nákvæmlega sömu lögum
og heimilið. Heiður og gengi lands-
stjórnarinnar, innanlands, veitir
þjóðinni bezt álit og virðingu út
á við. Þjóðartraust og samhygð
ineð ráðhernanum (húsbóndanum)
er þjóðinni beztu meðmælin í við-
skiftum og sambúð við aðrar þjóð-
ir. Hið gagnstæða hefir auðvitað
gagnstæð áhrif meðal grannþjóð-
þjóðanna, eins og sveitarheimilin
sýna. — Dettur nokkrum f hug að
aðrar þjóðir og einstaklingar, sem
utan við standa og kunnugir eru
stjórnmálasögu okkar og innan-
lands deilum, síðan stjórnin varð
innlend, beri sérlega imikla lotn-
ingu fyrir því eða sjói þar fyrir-
myndir? Það ihefir verið okkar
daglega brauð, að þjóðarhúsbænd-
unum hefir eigi gefist tími né ráð-
rúm til að neyta kosta sinna og
beita starfskröftunum — vegna
þess að aðrir vilja þegar ryðja
honum af stalli, koma sér að. 3’cg-
ar sá bragur er kominn á, verður
mörgum ráðherra það næst, að
nota stutta valdstímann til þess
að búa sér og sínum í haginn, áð-
ur cn honum er sparkað. — Þjóðin
má ekki líða þetta lengur. Ilún
verður að kasta frá sér þeim æs-
ingamáltólum, sem eru vopn í
liöndum þessarar myrkviðris- og
valdagræðgisbaráttu. Hún verð-
ur að sjá sóma sinn og meta að
eins þá málsaðila, sem vinna og
stríða í nafni góðs málefnis og
þjóðarheilla, ón þess að miða sig
við völd og fé. — Þjóðin verður að
eyðileggja þessa mynd af sjálfri sér
og gera aðra betri í framtíðinni.
Þórólfur Sigurðsson.
—Réttur.
-----o-----
Á Frakklandi.
Á föstudaginn langa 1917.
Herra ritstjóri!
Mér datt í hug að senda þér
nokkrar línur, úr því eg var svo
heppinn að sleppa í dag um stund
út úr skotgröfunum. Ástæður fyr-
ir þessari hepni minni veit eg ekki
°g er ekkert heldur að grufla vit í
það.
Dað liefir vfst verið venja sfðan
l>etta stríð byrjaði, að hafa dólitla
skemtun fyrir Canada hermennina
þennan dag, og* eins var það i dag.
lmð er ekki þar með sagt, að slfkt
sé fyrir alla, þvf sumir verða að
vera í gröfunum.
Jæja, við vorum ' heppnir með
veðrið í dag; það er glaða sólskin
og eg held sunnanvindur. Að vísu
er eg ekki vel góður í áttunum hér
nema að líta á áttavita, en hann
liefi eg ekki haft f dag.
Það var vel glatt á hjalla hjá oss,
ýmsir leikir og skemtanir hafðar í
frainmi, líkt og gerist á slíkum mót-
um heima í Oanada.
Nokkra íslendinga hitti eg, sem
er alt af gleðiefni; þeir voru fjörug-
ir og frískir og fullir af friamtíðar-
vonum um um góðan og fullkom-
inn sigur á hlið bandamanna. Á
meðal þessara íslendinga voru
þessir, sem eg þekti: Corp. S. V.
Eyford, frá Piney, Man„ Pte. Björn
Magnússon, Piney; Þór Sigurðs-
son, fró Argyle; Þorsteinn Suðfjörð
frá Lögbergs nýlendu, og svo við,
einir nfu, sem tilheyrum 44. her-
deildinni. Við höfum að þessu get-
að haldið saman tveir íslendingar
frá 222. herd., Egill Zoega og eg;
við komunn hér um nýársleytið og
höfum verið við og við í skotgröf-
unum eitthvað um þrjá mánuði
nú, en hvorugur orðið fyrir neinu
óhappi, þótt smáróstusamt hafi
verið annað slagið.
Jæja, eg r nú stuttlega búinn
að segja þér frá þessum hátíðis-
degi. En svo kemur nú páskadag-
urinn eftir daginn á morgun, og
þá eigum við Canadmennirnir að
fá að leika okkur aftur; en það á
að hafa aðra leiki á dagskrá þann
dag. Eg veit að þið verðið búin
að fá fréttir um þá leiki í ensku
blöðunum áður en þetta bréf kem-
ur til þín. En taktu eftir hvaða
•fréttir þið fáið í blöðunum um
þann áttunda og níunda apríl, er
verða máske viðburðarikir fyrir
canadisku hermennina og sögu
þeirra.
Ekki get eg með línum þessum
þakkað þér fyrir Heimskringlu;
því er nú ver. Eg hefi ekki séð
hana síðan eg kom hingað til
Frakklands; sama er að segja um
Lögberg. Eg átti von á að fá bæði
blöðin send mér meðan eg var á
Englandi og eins eftir að eg kæmi
hingað. Heifnskringlu fékk eg með
góðum skilum til Englands, en
síðan ekki; en Lögberg hefi eg ekki
fengið síðan eg skildi við Camp
Hughes. Hvernig á þessu stendur,
veit eg ekki, en eg hugsa það sé
fyrir einhver vanskil á pósti, en
ekki fyrir það að þið hafið gieymt
að senda blöðin óleiðis.
Eg hefi frétt það frá Canada, að
223. herdeildin ætti að leggja á stað
nú um þetta leyti áleiðis hingað til
okkar; eg er mjög glaður yfir að
heyra að þeir eru að koma land-
arnir sem þar eru, því ekki veitir af
dugandi drengjum til hnýta sein-
asta hnútinn að þeiin þýzku.
En bara að þeir íslendingar, sem
í þeirri deild eru, fari ekki að eins
og svo margir aðrir (og á eg þar
við þá, sem hafa stöðu sem yfir-
menn í hernum), að þeir fari bara
il Englands og setjist þar að, ó
meðan þessi blóðsúthelling stend-
ur yfir.
Nei, landar! látið aldrei það
liggja á ykkur, að þið standið á
bak við og hlífið ykkur sjálfum
með þvf, að þið séuð skapaðir til
að kenna öðruin að berjastt bæði
fyrir sjálfia sig og aðra. Nei, komið
alla leið á vígvöllinn, hvað háar
stöður sem þið hafið hlotið, og
sýnið, að þið hafið ekki innrifast
eingöngu fyrir stöðuna sem ykkur
hefir verið boðin til þess, heldur
til þess að berjast fyrir gott mál-
efni gegn ógöfugu, og sýnið með
því, að þið séuð sannir canadiskir
íslendingar.
Eg held að eg sé búinn að rita
nóg að þessu sinni. En eg get ekki
að þvf 'gert að mér, í hvert skifti
sem cg hugsa til þess, hversu marg-
ir ]>eir eru af eanadiskum undir og
yfirfóringjuin, sem fara aldrei
lengra en til Englands sökum l>ess
að þeir vilja ekki leggja niðuv
stöður sínar. En hvað eru þeír
hinir sömu menn?
Að endingu kveð eg þig með
óskum alls góðs og þeirri von, að
eg fari aftur að fá Heimskringlu.
Þinn með vinsemd.
Jón Jónsson,
(fró Piney.)
Pte. John Johnson,
Reg. N. 292258,
44th Bat. Canadians, B.E.F.,
FRANCE
------o-----
Móðirin.
Eftir Bexton Braley.
—______ !
Eg vil ei sjá þig, son minn fara’
í stríð
og særðan, þjóðan, máske dauðan
falla,
en vakni þörfin fyrir land og lýð,
þá legðu fram til hjálpar krafta
alla.
Hve léleg móðir mætti eg heita þá,
ef mína ósk eg léti standa’ í vegi;
mér skyldugt er, að skilja það og
sjá,
sem skrifað er í brjósti góðum
megi.
Eg hugprúð vildi vera’ á degi þeim
og vald á mínum tilfinningum
hafa.
ó, gef mér, faðir, arfann aftur
heim!
í eldmóð vil eg sorgir lijartans
grafa.
Gef honum þrek að greiða’ af
hendi verk
og gegna skyldu fult svo vel sem
liina,
þótt æpi kúlna elna-hríðin sterk—
mér. aftur gefðu hann í flokkinn
vina.
En tryggl stríðið framtíð okkar
frið,
þá fórnum öllu því er hjartað
girnist.
Minn vilji er þú leggir fraan þitt ■
lið,
ó, Ijúfi son, þín minning ekki
fyrnist.
Eg vil ei sjá þig, son minn, fara’
í stríð,
þars svelja lúðrar liátt og bumb-
ur gjalla.
En skyldan heimtar: verðu land
og iýð
og lát ])ig eftir nafn um daga alla.
(L3Uslega þýtt). J. G. G.
FULLKOMIN SJÓN
HOFUÐVERKUR HORFINN
Biluð sjón gjörir alla vinnu erfiða og frístundir þreytandi.
Augnveikur maður nýtur sín ekki. Vér höfum bezta útbúnað
og þaulvana sérfræðinga til þess að lækna alla augnakvilla.
— Sérstakur gaumur gefinn fólki utan af landi.
Þægindi og ánægja auðkenna verk vort.
RDo | ýrv ei OPTOMETRIST
• ^• r auuii, aivd opticiají
Áður yfir gleraugnadeild Eaton’s.
211 Enderton Building, Portage and Hargrave, WINNIPEG
BORÐVIÐUR
SASH, DOORS AND
MOULDINGS.
Við höfum fullkomnar byrgðir
al öllum tegundum.
Verðskrá verður send hverjum, sem
eeskir þess.
THE EMPIRE SASH & DOOR CO., LTD.
Henry Ave. East, Winnipeg, Man., Telephone: Main 2511

>•»♦♦♦ M ♦ M ♦♦♦♦♦♦•♦
Hveitibœndur!
Sendið korn yðar í “Car lots”; seljið ekki 1 smáskömtum —
Reynið að senda oss eitt eða fleiri vagnhlöss; vér munum
gjöra yður ánægða, — vanaleg sölulaun.
Skrifið út “Shipping Bills’ þannig:
\ NOTIFY
STEWART GRAIN COMPANY, LIMITED.
Track Buyers and Commission Merchants
W3NNIPEG, MAN.
Vér vísum til Bank of Montreal.
Peninga-borgun strax Pljót viðskifti
♦444444 ♦♦•»■♦,♦.♦♦♦♦♦♦♦♦ ♦ ♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦ ♦♦♦♦♦♦ ♦♦♦♦♦♦♦-
♦♦♦♦