Heimskringla - 04.04.1918, Blaðsíða 2

2. BLAÐSIÐA
HEIMSKRINGLA
WINNIPEG, 4. APRIL 1915
Njósnir Þjóðverja
I norska iblað-inu “Tidens Tegn”,
30. maí, er mynd af uppd rætti af
höfnum umhverfis England til Nor-
egsstranda og Danmerkur, er blað-
ið segir að þýzkir njósnarar noti.
Uppdrátturinn er dreginn þannig,
að þetta svæði af hafinu, sem hann
sýnir, skiftist í 434 tigla og er hver
tígull um 7 m.m. á hvern veg. Tifel-
arnir eru allir tölusettir eftir röð á
þessu svæði, sem sýnt er á upp-
drættinum, frá 300—734. Nyrsta
tiglabeltið (300—316) er fyrir norðan
Shetlandseyjar og ætti þá að vera
annar uppdráttur af hafinu þar
fyrir norðan með itiglum frá 1—300.
Eftir þassum uppdrætti er hægt
að síma um hvar skip eru stödd og
hvaða leið þau sigla, með tölum, án
þess nokkurn isem skeytið les gruni
við hvað er átt. Og jafnframt nota
njósnararnir algeng orð sem laun-
máls heiti á skipum, þjóðerni þeirra
og tegund. T. d. þýðir kista bryn-
dreki; rauðmálaður þýðir danskt
bannvöruskip í nefndu biaði Tid-
©ns Tegn er einnig skrá yfir nokkur
slík launmálsheiti.
Segir blaðið, að Þjóðverjar hafi
njósna-miðstöð í Gautaborg og þar
hafi margir Norðmenn kom.ist í tæri
við þá, en ekki iátið ánetjast. Eftir
einum þessara manna hefir blaðið
©ftirfarandi sögu af viðkynningu
hans við njósnarstöð Þjóðverja.
1 fyrravor birtist í einu blaðinu í
Kristjaníu svo hljóðandi auglýsing:
“Norskur verzlunarmaður, sem tal-
ar ensku, getur 'fengið vellaunaða
atvinnu <sem verzlunarerindreki 1
Englandi. Bréf merkt o.s. frv.” —
Maður þessi bauð sig ifram bréflega
og nefndi símanúmer, sem kveðja
mætti hann til viðtals í. Nokkur
tími líður svo að hann verður eink-
is vísari. En loks símar til hans
sænskur maður, sem staddur var á
gistihúsi í miðbænum. Hann kvaðst
vera fulltrúi öflugs verzlunarfélags í
Gautaborg, einstaklega liþur og við-
feldinn maður. Hann kvaðst helzt [
vilja fá Norðmahn fyrir erindreka i
Englandi vegna þess, að Norðmönn-,
um væri fremur leyft að koma til1
Englands og þeir stæðu þar betur|
að vígi í verzlunarsökum en aðrir.
En í samræðunni féliu orð þannig,
hjá Svíanum, að Nor'ðmaðurinn
þóttist þess fuillvís, að eitthvað
væri bogið við erindið, sem ihann
ætti að reka og að sér mundi vera
óhætt að setja upp töluvert hátt
kaup; það yrði ekki látið standa á
því: þúsund krónur um mánuðinn
og frfar ferðir viidi hann fá — Já,
Svíinn þurfti bara að ráðfæra sig
við verzlunarfélagið í Gautaborg.
Að viku liðinni var Norðmaðurinn
kvaddur til viðtals í síma við mann
sem taiaði blending af norsku og
þýzku. Sá maður bað hann að finna
sig í tilteknu gistihúsi. En þegar
þar kom, var maðurinn horfinn.
Skömmu efðar fékk hann ábyrgðar-
bréf og þar var honum sagt að setja
auglýsingu í eitthvert blaðið um
að hann tæki að sér að reka ýms
erindi og kaupskap í Englandi og I
fylgdu 10 krónur að borga með |
auglýsinguna. Norðmaðurinn gerði
það, en enginn vildi þiggja aðstoð
hans. Bráðlega fékk hann aftur
boð frá Þjóðverjanum um að finna
hann, og ‘hjá honum fékk hann
yfirlýsingu írá verzlunarféiagi einu
í Kristjaníu um að hann ætti að
reka erindi þess á Englandi. Og nú
fékk hann vogabróf frá lögreglunni
og fékk það uppáskrifað hjá enska
ræðismanninum.
En þegar «vo var komið, sagði
Þjóðverjinn honum að fara til
Gautaborgar og fá þar upplýsing-
ar. í gistihúsi einu í Gautaborg
hitti hann danskan mann og hjá
honum fékk hann laun fyrir fyrsta
mánuðinn og ýms áhöld, uppdrátt-
inn, sem áður er getið o.fl., og lof-
orð um góða auka-þóknun fyrir
hvern "happa-drátt” sem hann
næði í. Meðal “áhaldanna”, sem
hann íékk, voru vasaklútar. 1 þeim
var efni í blek til að skrifa ósýni-
lega skrift. Þurfti ekki annað en
leggja einn klútinn í vatnsglas þá
rnyndaðist “blekið”. Með því átti
hann að skriifa þýðingarmiklar til-
kynningar langsum á pappírinn.
Þversum átti hann að skrifa ástar-
bréf til konu sinnar í Kristjaníu,
enska ritskoðaranum til athugunar.
En konan sem bréfið var stílað til
kom því til “réttra hlutaðeigenda
sem svo framkölluðu launskriftina
Lengra mun þessi Norðmaður
ekki hafa komist í kunningsskapn-
um við þýzku njósnarana. En ekki
er þess getið hvort hann hafi skil-
að aiítur mánaðarkaupinu.— Blaðið
segir frá öðrum manni, sem ráðinn
hafi verið sem skipstjóri á seglskipi
en átti að vinna ýms aukaverk, serri
hann hafði ekki viljað fást við. Var
honum hótað öllu illu ef hann færð-
ist undan.
Hafa Norðmenn lengi haft grun
um, að Þjóðverjar hefðu nákvæmar
njósnir af siglingum þeirra, þvf
hvar »em skip þeirra hafa farið
hafa kafbátar orðið á vegi þeirra al-
veg eins og þeir vissu nákvæmlega
um ferðir skipanna. Um eitt skeið
héldu þeir að kafbátamir sjálfir
hefðu fylgsni þar við land.
En hvað sem hæft er í þessu, þá
rrran það vera áreiðanlegt, að
njósnir Þjóðverja eru fullkomnari
en menn alment munu gera sér hug-
mynd um. Og það er áreiðanlegt,
að í þeim efnum er ekki Þjóðverja
eina að óttast, þvf þeirkunna ekki
síður en aðrir að beita mútum og
gera það engu síður. T. d. voru 10
menn nýlega dæmdir í Bergen í eins
mánaða til þriggja ára fangelsis
fyrir njósnir í þágu Þjóðverja. —
Vísir.
------o-------
Kartöflurnar
Þær hafa ekki alt af átt því dá-
læti að fagna sem menn nú hafa á
þeim svo sem sjá má af sögu þeirra,
sem hér fer á oftir.
Kartöflur voru óþektar f Norður-
á'Munni ait þangað til ferðir hófust
íil Ameríku. Það vom Spánverjar,
sem fundu þær í Perú,.en þar höfðu
Indíánar þekt þær lengi, ræktað
l>ær og etið. En ekki íhófst ræktun
þeirra í Norðurálfunni fyr en seint
á 16. öld og þá í mjög smáum stíl
því Norðurálfubúar höfðu frá fyrsfu
megnustu beit á þeím og var hvorki
með illu né góðu hægt að íá þá til
að leggja sér þær til munns, fyr cn
neyðin rak þá til þess.
Bretar urðu einna fyrstir til að
læra að nota þær sem mannafæðu
f styrjöldinni sem stóð á Bretlandi
um miðja soytjándu öld miili Stú
artanna og Cromweils, eyðilögðu
hersveitimar kornið á ökrum mót-
stöðumiannanna, en kartöfiurnar
voru ekki virtar þess. Þegar friður
komst á, var ekkert korn að fá f
landinu, en kartöflur vom fáanleg-
ar, og urðu Bretar þá að sætta sig
við að leggja sér þær til munns og
urðu upp úr því kartöfluvinir
miklir.
Frakkar komust miklu seinna
upp á að eta kartöflur. Vísindamað-
maðurinn Augustin Parmentier, er
uppi var síðari hluta 18.\jldar, gerði
alt livað hann gat til að kenna
löndum sfnum að rækta og eta
kartöflur en það kom fyrir ekki.
Ilann fékk konunginn, Lúðvík 16., i
lið við sig og skipaði hann svo fyrir
að kartöflur .skyldu daglega bornar
á borð sitt. 1 hirðveizlunum í
Versaillles bar konungur kartöflu-
blóm f hnappagatinu og drotning-
in hafði þær í sveig í hárinu.
Það varð til þess'að aðallinn tók
upp kartöfluræktina og að eta kart-
öflur til að fara að dæmi konungs-
ins. En ailur almenningur var jafn-
frábitinn þeim eftir sem áður, En
þá koin Parmentier snjallræði í
hug Hann ræktaði kartöflur í stór-
umstíl; hafðí reynt að fá alþýðuna
til að kaupa þær, en hún vildi ekki
lifta við þeim fyrir ekki neitt. Par-
mentier átti land við þorpið Sob-
lons. Ivonungur hafði gefið -honum
það til kartöfluræktar. Þar gerði
hann kartöflugarða mikla og aug-
lýsti á strætum og gatnamótum, að
hver sem gerðist svo djarfur að
stela úr garðinum ýrði vægðariaust
dreginn fyrir lög og dóiji og ef til
viill hengdur. Meira þurfti ekki.
Fólkið sannfærðist af þessu um, að
kartöflurnar hlytu að vera dýrind
is ávextir, og varð nú aðsókn mikil
að görðum Pannentiers að nœtur-
þell og þeir ræntir og ruplaðir á
skömmum tíma, en kartöfiuræktin
dreiðist út um alt Norður-Frakk-
land 1 skömmum tíma.
í Paris var farið eins að. Það var
tilkynt hátíðlega á stórum götuaug-
lýsingum, að hver sem gerðist svo
djarfur að stela úr kartöflugörðum
konungsins, yrði vægðalaust skot-
inn! En Parísarbúar komust fljótt
að því, að varðmennirnir myndu
rækja iilla skyldu sína, því enginn
þeirra kom nálægt görðunum og
garðar konungsins mættu sömu af-
drifum og garðar Parmentiers við
Soblons.
Víða á NorðunFrakklandi eru
kartöílurnar enn kallaðar “Parm-
entier.”
Friðriik mikli Prússakonungur
vildi líka kenna sínum þegnum að
eta kartöflur. Hann notaði sfna
aðferð til þess og skyldaði bænd-
urna með lögum til að rækta kart-
öflur. Og bændur þektu hann svo
vel, að þeir vissu að ekki tjáði ann-
að en að hlýð — en þeir átu -ekki
kartöflurnar. Þá tók konungur það
til bragðs að stefna bændum fyrir
rétt og kenna þeim þar átið—auð-
vitað verklega. En þetta kom alt
fyrir ekkert. — Bændur “settu kart-
öflur í garðana” eins og þeim var
skipað, en lögðu enga rækt við þær
svo þær báru lélegan ávöxt. Og í
kenslutímunum tóku þeir þær inn
eins og laxerolíu. Prússar “lærðu”
ekki að eta kartöflur fyr en á árun
um 1770—27, en þá varð uppskeru-
brestur á korni um land alt, og kart-
öflurnar vora nú kallaðar “guðs
gjöf” og “brauð jarðarinnar”, í stað
þess að áður vorkendu menn svín-
um að þurfa að eta þær.
Sfðan hefir vegur kartaflanna far-
ið vaxandi ár frá ári, og sænskur-
sagnfiæðingur sagir að þær 700
tunnur gulls, sem þátttaka Svía í
sjö ára styrjöldinni kostaði þá hafi
borgað sig vel, þvf þær séu ekki fyr-
ir vöxtum af því fé sem kartöflu-
ræktin hefir sparað ríkinu síðan.—
(Lausl. þýtt úr dönsku)—Víair.
--o-
Fréttabréf.
PENINGAR
BETRA
GETA EKKI KE7
HV EITIMJÖL EN
PURITY FLOUR
(GOVERNMENT STANDARD)
“Stríða-Tím;” Hveiti Oanada
Ábyrgst gott hvftt hveltimjöl *il
allrar brúkunar.
PURITV
FUOURl
Hecla P.O., 15. marz 1918.
Herra ritstjóri Hkr.
Mig minnir, að þegar eg sá þig
síðast bæðir þú mig að senda blaði
þínu fáeinar Ifnur, og minnir mig
líka að eg lofaði þvf, þótt eg viasi
að eg lofaði meira en eg væri fær uim
að efna, svo í lagi færi. Eg er ó-
vanur ritstörfum, og 'hlýt því að
biðja þig að taka viljann fyrir verk-
ið. Svo verð eg ð byrja á einhverju.
Heyskapur var hér með minna
móti síðastliðið sumar. Það var
lítið heyjÁð vestan vert á Mikley
vegna þess hve hátt var f vatninu,
sem þó fór lækkandi eftir því sem
á leið. Vonandi er því, að hægt
verði að heyja þar næsta isumar ;sá
partur eyjarinnar er nú óbygður,
þótt ýmsir, er heima eiga austan á
eynni, hafi tekið þar heyskapar-
lönd: aðal bygðin er austanvert á
eynni, þar sem heyskapur er lítill,
nema á túnum, sem unnin hafa ver-
ið úr iskógi; bl'ettir þeir era víða ó-
sléttir oig misjafnlcga grösugir; og
verða menn að slá þá með orfi og
ljá cins og heima á Fróni.
Hauistvertíðin byrjaði (hér í sept-
ember, og brást hún með öllu, því
bæði var óvenjulegt gæftaleysi og
fiskur lítiil; ýmsir töpuðu netjum
að meira og minna leyti og sumir
ölluinr; og þar eem aflinn var mjög
lítill munu flestir hafa tapað á út-
gerðinni.
Undir mánaðamótin okt. og nóv.
komu frosthörkur svo að vfkur
lagði og héldu sumir að veturinn
væri genginn í garð; voru fiski-
menn í vanda staddir iað komast í
ver sín, þvf íshruðl var töluveiyt. En
eftir mánaðamótin gerði sunnan-
hlýindi og einmuna tfð, svo vatnið
lagði ekki fyr en í lok nóvember-
mánaðar; voru fi'skimienn þá farnir
að vcrða langleitir eftir því að vatn-
ið legði, sem vonlegt var. Birtingur,
sem er nærri.eina fiskitegundin er
veiðist hér við Mikley á þeim tíma,
var að mestu genginn hjá; samt var
mesta furða hvað fiskaðist eftir út-
litinu, sem var mjög dauflegt. Ef
vatnið hefðl lagt svo sem 7—10 dög-
um fyr, þá hefði afli orðið með lang-
inesta móti, því vatnið var íult af
birtingi fram að 15.—-20. nóv.
Sumstaðar hér brýtur ís af vatn-
inu eftir að það hefir lagt á haust-
in, og má alt af búast við þvf. 1
haust brotnaði Jsinn á 5. degi og
tapaðist mikið af netjum og fiski
við það; var þetta tilfinnanlegt tap
fyrir þá sem íyrir urðu.
Nú fara menn að drífa ísinn upp
í ís/húsin; þeim hefir fjölgað mikið
hér í kring síðan eg kom hingað
fyrir þrem árum. Kristján kaupm.
Tómasson hefir bygt tvö góð íshús
og frystihús, og er það þarft fyrir-
tæki, bæði fyrir hann og aðra; þá
hafa þrjú íshús verið bygð í Black-
ey, Vilhjálmur Sigurgeimson eitt,
Theodór Thordarson annað bg Pál-
sons bræður (synir Páls Jakobsson-
ar) hið þriðja. Þá hafa þeir félagar
Th. Hallgrímsson og Hennann Þor-
steinsson f Árborg komið upp ís-
húsi í Pankey og keypt annað í
Dýrey. Einnig hefir Vilhjóimur Sig-
urgeirsson íshús og frystihús heima
hjá sér að Hæli; einnig er íshús við
Guil Harbor, sem er eign Guðmund-
ar Dalmanns í Riverton. Gull Har-
bor er aðal höfnin hér; er hægt að
lienda þar gufubátura í hvaða veðri
®em er; þar er ágæt bryggja, sem
stjórnin hefir látið byggja og 'fiski-
klak. Þar í grend eru 8'sumarhús,
»em fólk frá Winnipeg og víðar að
hefir bygt isér, og dvelur það hér
um hitatímiann; stundum er hér
þéttskipað, þvf margir hafa gaman
af að ferðast hingað út á gufuskip-
unum og anda að sér lifandi skóg-
arloftinu hér við vatnið.
í sambandi við ofannefnd íshús
hafa eigendur bygt bryggjur, svo
að hægt sé að lenda og taka íisk
á haustin. — Þetta era miklar fram-
farir; nú þurfa menn ekki að eyða
kröftum aínum og tfma vlð að ílytja
fiskinn á á einn eða tvo aðra staði,
eins og áður. Mótorbátar vora hér
fáir fyrir 3 áram, en nú era þærvíst
12 eða 14; þeir fara þetta 7—8 mílur
á klukkustund. Á sumum bátun-
um era vélarnar aftan á en inni f
öðrum.
Fólki líður hér yfirieitt vel, þó fá-
ir eða engir muni vera stórefnaðir,
eins og landar eru víða í öðrum
bygðum. En fólk hér er ekki á eft*
ir öðrum í nnannúð og hjálpsemi og
hefir það oft sýnt sig síðan eg kom
hingað. Ekki alls fyrir löngu varð
eg fyrir þeim skaða, að rnis.sa tvöj
af þremur gripum mínum, og var
annað nýborin kýr. En strax og
þetta kvisaðiist, isöfnuðu sveitungar I
mfnir sín á milli eitt hundrað döl-
um og gáfu mér og útveguðu mér j
■aftur nýborna kú; innan vlku var j
hún komin í fjósið 'lijá mér. Fyrir J
þessa hjálp þakka ,eg öllum inni- j
lega.
G. J. Austfjörð. '
hiafi ilengi ilskast út af slfku hátta-
lagi íslendinga og dönsku stjórn-
inni hafi verið legið mjög á hálsi
fyrir staðfestuleysi gagnvart Islend-
ingum. En hvað á að gera? spyr
blaðið. Ætti að senda herskip og
hermenn til íslands? — Það væri
enginn glæpur, segir blaðið; það
væri hlægilegra en svo, að það gæti
kallast það. — “Við stöndum hér og
ihöldum fyrirlestra í ríkisrétti yfir
íslendingum, vitnum f sögulega við-
burði, samningsákvæði og laga-
greinar — og látum öllum illum lát-
um. En hvað stoðar það? Og hvað
á að gera, þegar við loks sjáum, að
þetta 'stoðar ekkert (og það hljót-
um við að vera farnir að sjá)—?
Því ,.svarar enginn, og það af þeírri
góðu og gildu ástæðu, að við þessu
verður ekki gert.”
Vitanlega er okkur frjálst að hafa
þá skoðun, að iþað sé óðs manns
æði af þessum fáu hræðum að ætla
að fara að verða sjálfstætt ríki, seg-
ir blaðið enn 'fremur að afleiðingin
verði sú, að landið hljóti að komast
undir annað oor þyngra ok, hjá Bret-
um eða Bandaríkjunum. En ©f ís-
lendingar vilja skilnað, er ómögu-
legt að meina þeim hann, og þó það
væri hægt, þá væri mjög óráðlegt
að gera iþað. Því að eina ráðið, sem
dygði: að ávinna sér traust Islend-
inga, það er ekki á voru valdi.
Skynsamlegast telur hlaðið því
að 'láta Isliendinga alveg sjálfráða
um hvernig þeir komi miálum sínum
fyrir, en reyna að halda við fjánhags
og viðskiiftasamböndum, sem báð-
um geti að gagni orðið og þrifist,
jafnvel þó að algerður skilnaður
kæmist í framkvæmd. Og þau við-
skifti segir blaðið að myndi blómg-
ast því betur sern þá væri úr vegi
rutt öllum þeim deiluefnum, sem
nú veki tortrygni og óvild meðal ís-
lendin'ga í garð Dana, og greinin
endar á þessum orðum: “Og eitt er
vJst; Ef fslendingar vilja slíta
stjórnmálasambandinu við Dan-
m'prku, þá verður því slitið, því vér
gétum ekki beitt valdi, og imyndum
ekki 'gera það þó vér gætum.”—Vísir
Lagaákvarðanirviðvíkj-
andi fréttablöðum
1.) Hver maður, sem tekur reglulega
á móti - blaði frá pósthúsinu,
stendur í ábyrgð fyrir borgun-
inni, hvort sem nafn hans eða
annars er skrifað utan á blað-
ið, og hvort sem hann er áskrif-
andi eða ekki.
2) Ef einhver segir blaði upp, verð-
ur hann að borga alt sem hann
skuldar því, annars getur útgef-
andinn haldið áfram að senda
honum blaðið, þangað til hann
hefir geitt skuld sína, og útgeí-
andinn á heimting á borgun.
fyrir öll þau blöð, er hann hefir
sent, hvort sem hinn tekur þau:
af pósthúsinu eða ekki.
4) Að neita að taka við fréttablaðum.
eða tímaritum frá pósthúsum.
eða að flytja í burtu án þess aö
tilkynna slíkt, meðan slík blöð
eru óborguð, er fyrir lögum
skoðað sem .tilraun til svika
(prima facie of intentional
fraud).
G. THOMAS
Bardnl Black, Sherbrooke St,
Wlnnlpeg;, Han.
GJörlr vlö úr, klukkur og allskonar
gull og sllfur stáss. — Utanbaojar
viSgerCum fljétt sint.
Pr. /W. B. Ha/ldorsson
401 BOYD BUII.DIIVG
Tnla. Mala 80S3. Cor Port. A Eln.
Stundar elnvöröungu berklasýki
og aöra lungnajsúkdóma. Br aö
finna á skrifstofu sinni kl. 11 tli 12
ki. 2 til 4 e.m.—Heimlli a«
46 Alloway ave.
Ísland-Danmörk Batínn er undir
1 dönsku bíaði einu, “Extrabla-
det”, birtist grein um ísland nýlega.
Grein þessi er eftirtektarverð, vegna
þess hve skynsamlega er þar talað
um framtíðiarsambúð liandanna eða
'sambandsslit þeirra f milli. Blaðið
er að vísu ekki neitt áhi-iifablað. En
það hefir til þesisa verið allfjand-
eamliegt sjál'fstæðiskröfum íslend-
inga ©g má því e. t. v. skoða þessa
grein vott um breyttar skoðanir
Dama á þessu máli.
1 upphafi greinarinnar er talað
um hinar miklu breytingar, sem
verða muni “á landabréfum heims-
ins” að ófriðnum loknurn. Enn
segir höf. að ekki verði neitt um
það sagt, hvernig Danmörk muni
líta út þá, “þó að útlitið sé alt ann-
að en glæsilegt nú”; en þó hún
komist heilu og höidnu gegn um
boðana, þá séu þó allar líkur til
þess að ein breyting verði á landa-
bréfinu, sem snerti injög hagsmuni
Dana.
Síðan taiar höf. um að ísland
lia.fi; síðan ófriðurinn hófst, iosað
sig meira og meim undan dönskum
áhriifum. Að sumu leyti af óum-
flýanlegi'i nauðsyn. Það sé ekki
rétt að kenna Danahatrinu það alt.
en hitt sé víst, að óvild til Dana
hafi ráðið miklu þar um og «ð þeir
íslendingar, sem mest trúi á skiln-
að við Danmöku, noti nú tækifærið
að þjóna lund sinni.
Tilefni til þessara hugleiðinga
"Extrabi.” er grein seqi hirst hefir í
“Nationáltidende” daginn áður. En
“Nt.” hefir gert að umtalsefni grein-
ar íslenkra blaða, þar sem sett hefir
verið fram sú krafa, að íslendingar
taki öil utanríkismál sín í sínar!
hendur að ófriðnum loknum.
Um þetta segir Ebl. að Danir!
sjálfum þér kominn
• • /
Ef þú vilt íhuga sanngjarnlega
lifnaðarháttu þína, muntu komast
að raun um að þú margbrýtur á
móti lögum náttúrunnar í neyzlu á
mat og drykk og öðrum efnum, og
þess vegna eru magaveikindi þín
mikið sjálfum þér að kenna. En
batinn er líka kominn undir sjálf-
um þér. Blóðið, sem er flutnings
færi lífsins um líkamann, ber í
farvegum sínum ýms efni, sem los-
ast þarf við,,og Triner’s American
Elixir of Bitter Wine er bezta með-
al til að útrýma slíku, og til að
hreinsa magann og þarmana, þar
sem flest óheilnæm efni eiga upp-
tök sín. Harðlífi, meltingarleysi,
höfuðverkur, svefnleysi taugabilun
og aðrir magasjúkdómar geta ekki
staðið á móti Triner’s ágæta með-
ali. Kostar $I.5,Ö. Fæst í lyfja-
búðum. — Fyrir gigt, bakverk,
tognun, mar, bólgu, sárá vöðva o.
s.frv. reynið Triner’s Liniment.
Það hjálpar fljótt og varanlega og
kostar 70 cent. — Joseph Triner
Company, Manufacturing Chem-
ists, 1333—1343 S. Ashland Ave.
Chicago, 111.
TH. JOHNSON,
Ormakari og GullsmiSur
Seiur giftingaleyfisbréf.
Sérstakt athygrli veltt pöntunum
og viögjóroum útan af landl.
243 Main St. - Phon« M. 6606
J. J. Sw&ustn
H. Q. HlDrikuon
J. J. SWANSON & CO.
FASTBI6SASAI.AR ©G
prulnaa miniar.
Talsíml Main 2697
Cor. Portago and Garry, Winnloeg
MARKET HOTEL
14« Prlnr fm dtreet
á nóti markatSlnum
Bestu vinföng, vindlar og a»-
hlyning gúö. Islenkur veitlnga-
matiur N. Halidórsson, leitihein-
ir Islendingum.
P. O'COJÍNIGL, Bigandl Wlnnlpee
Arni Anderson B. P. Garlanð
GARLAND & ANDERSON
I.ÖGFR.fCBINGAR.
Pbone Maln 16(1
3U Eloctrie Railway Gbftinbsri.
Talsími: Maiu 6302.
Dr. y. G. Snidal
tannlæknir.
614 SOMERSBT BLK.
Portage Avenue. WINNIPEQ
Dr. G. J. Gislason 1
rhymlolnu «nd Surgeon
Athygli veitt Aujjna. Eyrna og
Kverka Sjúkdómum. Asamt
innvortis sjúkdómum og upp-
skurlSl.
18 South 3rd St., Grand ForJri, íf.D.
[
Triners meöul fást öll hjá Alvin
Sales Co., Dept. 15, P.O. Box 56
Winnipeg, Man.
JL
Gigtveiki
Heima tilbúið meðal, gefið af
manni, sem þjáðist af gigt.
Vori?5 1893 fékk eg slœma gigt
í vötíva meT5 bólgu. Eg tók út
þœr kvalir, er þeir einir þekkja,
sem hafa reynt þat5, — í þrjú ár.
Eg . reyndi alls konar meóul, og
marga lækna, en sá bati, sem eg
fékk, var ab eins í svipinn. Loks
faní^. e£ meT5al, sem læknaöi mig
algjörle^a, og hefi eg ekki fund-
iS.tH gigtar síban. Eg hefi gefiti
mörgum þetta met5al,*— og sumir
þeirra veriti rúmfastir af gigt,—
og undantekningarlaust hafa all-
ir fengit5 varanlegan bata.
vil gjöra ollum, sem bjást
af gigt, mögulegt at5 reyna petta
óvit5jafnanlega met5al. — SenditS
mér enga peninga, at5 eins nafn
yt5ar og áritun, og eg sendi met5-
allt5 frftt til reynslu. — Eftir at5
hafa reynt þat5 og sannfærst um
at5 þat5 er verulega læknandl lyf
vit5 gigtinni, þá megit5 þér senda
mér vertSiti, sem er einn dollar. —
En gætit5 at5, eg vil ekki peninga,
nema þér séut5 algerlega ánægtS-
ir met5 atS setida þá. — Er þetta
ekki vel bot5it5? Hví at5 þjást
lengur, þegar metSal fæst metS
svona kjörum? Bít5it5 ekki. Skrif-
lt5 strax. Skrlfió í dag.
Mark H. jackson, No. 467D,
Gurney Bldg., Syracuse, N. T.
GigtVeiki
Vér læknum öll tilelli, þar sem
liðirnir er ekki allareiðu eydd-
ir; með vorum sameinuðu að-
ferðum.
Taugaveiklun.
Vér höfum verið sérleg-a hepn-
ir að lækna ýmsa taugaveiki-
un; mörg tilfeUi voru álitin
vonlaus, sem oss hepnaðist að
bæta og þar með bæta mörg-
um áram við æfi þeirra sem
þjáðust af gigtinni.
GyQíniæð.
Vér ábyrgjumst að lækna t?l
íullnustu öil tilfellil af Gyllini-
æð, án hnífs eða svæfingar.
Vér bjóöum öllum gestntn,
sem til bæjarins koma, aö
heimsækja
MINERAL SPRINGS
SANITARIUM
WINNIPEG ,MAN.
Ef þú getur ekki komið, þá
shfflfa eftir myndabæklingi
og öllum upplýsingum V
Dr. J. Stefánsson
401 BOTU BUII.DING
Hornl Portfta* Kv%. og Edmonton 8t.
Stundar oineöneu ftuena, oyrnft,
nof » kvarka-ajúkdómft. Er ftB hittft
tri. Ju. 10 tll 12 f.h. og kl. 2 tll G a.h.
Phone: Main 3088.
Helmlll: 106 Olirla St. T«l«. G. 2616
f Vér höfum fullar blrjtHr hreln-
Á ustu lyfja o«r mehala. KobUM
\ meB lyfseöla yöar hlns*B, vér
§ rerum meöulln nákvæml.j, eftir
, ávíaan laeknlsins. Vér sinnum
J utansveita pöntunum og seljum
\ Miftinsraleyfl.
COLCLEUGH & C&. t
Notrr Dame A Shrrbrooke Stm.
Phone Garry 2690—2691
A. S. BAfíDAL
selur likklstur oer annast. um út-
farlr. Allur útbúnaöur sá bestl.
Bnnfremur selur hann allskonar
minnisvaröa ogr legsteina. : :
813 SHERBROOKE 8».
Phonr G. 21B3 WINNIPKG
G. A. AXFORD
LÖGFRÆÐINGUR
503 Paris Bldg., Portage & Garry
Talsími : . Tain 3142
Winnipeg.
GISLI GOODMAN
TINSMIÐUR.
/
Verkstæbl:—Hornl Toronto Bt. og
Notre Dame Ave.
Phone
Garry 2088
Belmlllin
Garry 800