Heimskringla - 04.04.1918, Blaðsíða 3

WINNIPEG, 4. APRIL 1918
HEIMSKRINGLA
3. BLAÐSIÐA
Biskupsvígslan.
Eftir síra F. J. Bergmann.
Dean Hensley Henson.
Hvorki heroaðar viðburðirnir,
heldur nokkuð það, sem stendur í
Bauibandi við þá, eru þannig
vaxnir, að þeir sé aðgengilegt um-
hugsunarefni nú um páskana, eins
op iika allar sakir standa.
í'yrir því kýs eg mér um hátíðina
J>að mál, sem hiklaust nná um scgja
að vákið hafi meiri eftirtekt en
nokkurt inál annað, utan vi,ð stríð-
Sð, á Englandi.
3>að er skipan ein í biskupsem-
bætti, sem þar hefir farið fram al-
veg nýlega.
Einn af mikijs virtum mönnum
■ensku kirkjunnar heitir dr. Hensley
Henson, Dean of Durham. Hann er
alJ-merkur guðfræðilegur rithöf-
undur, kunnur bæði í Norðurálfu
og hér í Vesturheimi. Hann ferðað-
ist og ílutti fyrirlestra víðs vegar
nm Bandarfkin og Kanada skömmu
eftir síðast liðin aldamót, kom þá
(hingað til Winnipeg og flutti
nofckur erindi, sem góður rómur
var gerður að.
Hann var kunnur bæði að víð-
tækri þekkingy á þeim sviðum, sem
hann hafði kynt sér, og að víðsýn-
um og frjálsmannlegum skoðunum.
Hegar er konunginum þóknaðist
að tilnefna hann «em biakup af
Hereford, vakti það óvenju mikla
eftirtelkt, þar sem kunnugt var um
«ð skoðanir hans í ýmsum efnum
þrutu bág við strangan-rétttrúnað,
«ins og hann keanur fram í játning-
mn kirkjunnar á Englandi.
En á Englandi ©r eigi útnofning
konungs, sem vitanlega er ávalt
runnin undan rifjum forsætisráð-
hermns, og þá í þetta ekifti undan
rifjum Lloyd George, einhlít. Hún
verður að vera studd af meiri hluta
biskupanna.
Mikla mótspyrnu hafði tilnefning
konungs þegar fengið í afturhalás-
biöðum ensku kirkjunnar. Bentu
þau á, að það stæði 1 valdi biskup-
anna, að neita tað kjósa hann, og þá
annað hvort að kjósa annan mann
1 stað lians, eða fara fram á, að hon-
ungur tilnefndi annan mann.
En er til kom, greiddu fimtán
atkvæði með honum, en fjórir
greiddu ekki atkvæði. Yar til þess
tekiið, hvað lítið hefði orðið úr
Þessi Þvottavél
verður að borga
fyrir sig sjálf.
EINU slnni reyndi maliur aí selja
mér hest. Hann sagtii atS hestur-
inn væri gótSur og ekkert væri atS
honum. Mig vantatSi gótSan hest. En eg
var ekki frótSur um hesta og svo þekti
’ eg ekki mann þenna heldur nógu vel.
Svo eg sagtii honum.
atS eg vildi fá atS
reyna hestinn í mán-
utS. Hann tók vel í
þati og sagtSi: "Gott
«g vel, en þú vertSur
atS borga mér fyrst og
eg gef þér peningana
til baka, ef hesturinn
«r ekki gótSur.
Mér féll þetta ekki
■sem bezt, var hrædd-
ur um atS hesturinn
væri ekki "í alla statSi
gótSur”, og eg myndi
mega bítSa lengi eftir
peningunum aftur. ef
■eg borgatSi þá svona
Út. Svo eg keypti ekki
hestinn, þótt mér lægi á honum. —
Þetta vartS mér umhugsunarefni.
Þvi, Sjáits þér, — eg bý til þvottavél
—“1900 Gravity” Þvottavél.
Og eg hugsatSi metS mér: margt
fólk hugsar nú kannnske eins um
Íiessa þvottavél og eg gertSi um hest-
nn og manninn sem átti hann.
En eg myndi ekkl vertSa þess á-
skynja, því fóikitS myndi ekki skrifa
mér þatS.—Eg nefnilega sel þvottavél-
ar mínar í gegn um póstinn (metS
bréfaskriftum). Er allareitSu búlnn atS
selja hálfa miljón þannig.
Svo eg komst atS þeirri nitiurstöt5u,
ati réttast væri atS lofa fólki atS reyna
essa þvottavél í mánut5, átSur en þatS
orgar fyrir hana, alveg eins og eg
vildi fá atS gera metS hestinn.
Jæja, eg veit vel hvatS mín ‘1900 Gra-
vity” Washer getur gert. Eg velt at5
hún þvær fötin án þess atS rifa þau og
skemma, á minna en helmingi styttrl
tima en hægt er atS gera metS hand-
þvotti eöa í nokkrum ötSrum vélum.
Eg veit atS hún getur þvegtt5 fullan
bala af óhreinum fatnatSi á sex mínút-
tim. En eg veit ekki af neinni annari
vél, sem getur gert slíkt, án þess atS
tæta föttn í supdur.
Mín “1900 Grgvity” þvottavél vinnur
svo létt atS barn getur rent henni, eins
vel og sterkur kvenmatSur, og hún ríf-
ur ekki fötin, rekur ekki upp ratSir og
brýtur ekki hnappa eins og atSrar vél-
ar gera.
Hún bara spýtir sápuvatninu í gegn
um fötin, eins og afldæla myndi gera.
Svo eg komst atS þelrri nitSurstötSu,
atS gera eins metS þvöttavél mína og eg
viidi atS matSurinn gert5i metS hestinn.
Eg bara bít5 ekki eftir atS fólk beit5ist
þess, heldur býtS þati sjálfur fyrst—og
«fni botSitS æfinlega.
LofatSu mér atS senda þér mina "1900
Gravity” þvottavél til mánatSar reynslu.
Eg borga flutningsgjalditS sjálfur og ef
þú vilt ekkl hafa vélina eftir mánatS-
ar reynslu, þá borga eg flutningsgjald-
iö til baka aftur. Er þetta ekki rými-
legt tilbot5?
Sannar þatS ekki, atS “1900 Gravity”
þvottavélin hlýtur atS vera eins gótS og
eg segi atS hún sé?
Og þú getur borgatS mér þatS sem
vélin sparar þér. Hún borgar sig alveg
á fáum mánut5um, einungls i því, at5
hún fer vel metS fötin; og svo sparar
hún 50c. til 75c. á viku á kaupi þvotta-
konunnar. Ef þú kaupir vélina eftlr
mánat5arreynslu, þá máttu borga fyrir
hana úr því sem hún sparar þér. Ef
véiin sparar þér 60 cts. á viku, þá
sendu mér 60c. unz hún er fullborgutS.
Eg er ánægtSur metS atS taka svona
borgun og bitSa eftlr penlngum mínum
þar til vélin sjálf vinnur fyrir þeim.
Sendu mér linu í dag, og lofatSu mér
atS senda þér bók um þessa "1900
Gravity” Washer—sem þvær þvott á
sex mínútum.
SkrifltS utan á þannig—H. L. Bar
5ePU H. 1840 Court St., Binghamtoi
Ef þú lifir i Canada. þá skrli
Í900 Washer Co., Dept. H, 357 Y<
St., Toronto, Ont.
mótspyrnunni, og hve vel l>ebba
hefði farið, þráitt fyrir misjafna
spádóma.
Bétt á eftir fekk dr. Henson ekki
færri en 700 vinabréf, frá ýmsum
hæstu meðlimum ensku kirkjunnar.
í ]>eim hópi voru ekki færri en þrjá-
tíu og þrír biskupar. Auk þess rit-
uðu margir honum hamingjuóskir
úr kirkjudeildum frábrigðinga, og
margir af helztu borgurum lands-
ins.
Bn mótspyman var eigi doittin
niður að heldur og kvað svo ramt
að, að erkibiskupinn iaf Kanbara-
borg varð að skora á andsbæðinga
hins nýja btekups að koma fram
með álkveðnar kærur gegn honum.
Heis þá upp dr. Darwell Stone, og
kom ifram með1 ásakanir um, að
dr. Henson neitaði kraftaverkunum
og lfkamlegri upprfeu freteanans.
Færði hann það til, að hann í bók
sinni, er hann nefnir Creed in the
Pulpit og út var gefin af honum, er
hann hafði verið 25 ár prestur, hafi
sagt á bls. 89, að “náttúru-undrin,
sem sagt er ifrá i guðspjöllunum,
verði frá sjónarmiði sögulogra vfe-
inda að áiiítast ótrúleg.”
í annan stað tilfærði hann, “að
við það væri aiment kannast af lærð-
um mönnum, að írásagnimar um
fæðingu drottins vors, heyrði síður
sögunni til en skáldskapnum.”
Og í þriðja lagi tilfærði þessi dr.
Stone, að hann segi á ibls. 211 í bók
þessari, ‘ að kenningin um upprte
una, eins og hún komi fram hjá
Páli postula, öldungis lojd úti þá
hugmynd, isem ein sé skýringunni
um tóma gröf til fótfestu og láti
bana standa í nokkuru lífssam-
bandi við krisbna trú.”
Margar slíkar sbaðhæfingar sagði
hann að væri í bókum hins nýja
biskups.
II.
Dr. Sanday tekur til máls.
Mörgum ágætismönnum hefir
kirkja Englands á að skipa, er sam-
eina það tvent, að vera gætnir guð-
fræðingar og sanntrúaðir menn.
Yíirleitt má þó segja, að
einkenni enskrar guðfræði sé, hve
vel ihún hefir látið sér takast að
samríma sanna vísindamensku og
sanna trú.
En í hópi þeirra manna, er standa
í allra frerastu röð guðfræðinga
ensku kirkjunnar, bæði að því er á-
gæta vfeindamiensku snertir, og
iinnilega trú og guðrækni, er lfklega
borin meiri lotning fyrir Dr. Sanday
en nokkurum öðrum. Hann er
Lady Margaret prófessor í guöfræði
við háskólann í Öxnafurðu.
Hann er um alt England og í hin-
um enska heimi yfirleitt virtur um
fram aðra og fyrir honum borin
lotning sakir guðrækilegs lundern-
is, .sakir mikils og ábyggilegs lær-
dóms og ®akir aðdáanlegrar gætni
og ihófstillingar í hverjum hiut.
Að eðlisari er hann íhaldssamur
eins og flestir Englendingar aðrir.
En sraám saman á löngu liðnum ár-
um, því maðurinn er orðinn hnig-
inn að aldri, fæddist frjálslyndur
kristindómur í hjarta hans.
J>egar er dr. Stone kom fram með
kærur sínar, tekk hann eigi orða
bundist. Hann segir að sá heildar-
skifliningur á kristindóminum, sem
hann haifi tifleinkað sér og kent, sé
suo líkur dr. Hensons, að hann sé
eðlilegUr raálsvari hams. Nauraast
hefði dr. Henson heldur getað kos-
ið sér anman raann, er honum hefði
jafnkær verið sem málsvari, er
svona var ástatt.
Hann bekur fram, að spurnarefn-
ið, sem héf liggi til grundvallar, sé,
hvort unt sé að binda grundvallar-
atriði kristindómsins í orðtækjum,
sem hugsunarháttur nútíma-manns-
ins geti felt sig við.
“Okkur dr. Henson kemur saman
um, að þetta sé unt. Hann gerir
gtöggan greinarmun xnilli trúar í
insta eðli og talshátta trúarinnar.
“Meyjarfæðimgin, lfkamleg upp-
risa, Mkamleg uppstigning > eru alt
veruleika talshæbtir, sem lagaðir eru
eftir hugsunarhætti þeirra tíma, og
fela í sér hin hæstu efni, sem hugs-
an samtíðarinnar ihafði ekki lag á
að finna önnur orð ifyrir.
“Að gera sér grein þeirra frá veru-
leiika-sjónarmiði var eðlilegt og rétt
á því tímabili, sem þessi orðtæki
mynduðust. I>ogar er eg tala í nafni
sjálfs mín og þeirra, sem mér eru'
sammála, linst mér það alls eigi
eðlilegt lengur, og ætti sökum þess
alls eigi að vera heimtað, að þessir
tatehættir sé tetaiir sem mannleg
jafriHgildi hinnar óþektu stærðar,
eða þrýst í nákvæmlega sama mót.
“Sannanir eru til þess fullgildar,
að undursamlegir viðburðir gerðust
í sambandi við kensluár drottins
vors Jesú Krfebs hér á jörðu, og
lærisveina hans.
“Vér fáum ekki efast um, að and-
leg öfl hafi starfandi verið á hærra
stigi á þessum dögum, en verið hefir
fyrr eða síðar. Og samt «em áður
höfum vér rétt til þess að trúa því, í
ljósi himnar fullkomnari opinberun-
ar, sem guð hefir gefið oss um vegu
sína og starfsaðíerðir, að viðburðir
birtist oss í nokkuð öðru ljósi en
því, sem þeir birtust forfeðrum von
um í trúnni fyrir nálega 100 árum.”
Um frásögurnar um fæðingu dott-
ins vors og æsku, eins og þær eru
skráðar í fyrsta o:g þriðja guðspjall-
inu, segir dr. Sanday mjög hrein-
skilnilega: Báðar frásögur ber
að álfta líkingar-Skáldskap, en ekki
óbundið mál.”
Margir frjáfelyndir prestar og leik-
menn, sem frjálslyndum kristin-
dómi unna og framförum í skiln-
ingi og iskýringum túaratriðanna,
voru þossum vitra og vel metna
kennara í guðfræði afar þakklátir
fyrir, ihve einiarðlega og göfugmann-
lega hann lét isér hepnast, að taka
frarn í deilu þessa.
III.
Gore, biskup af Öxnafurðu.
Sá maður, sem um all-langan tíma
hefir verið biskup í Öxnafurðu,
heitir dr. Charles Gore. Eitt sinn
var hann talinn með frjálslyndustu
mönnum ensku kiirkjunnar.
Árið 1889 gaf hann út bók, sem
nefnist Lux mundi, og ritaðiformála
fyrir. í henni voru tólif langar og
merkilegar ri'gerðir um guðfræðiieg
ofni, eftir 11 unga guðfræðinga, þá
sem um það leyti voru efniiegastir
menn í kinkju Engiiands.
Bókin var sérlc'-ga frjálslynd, þeg-
ar bekið er tillit til þess, hvað
snomma þetta var. Hún vakti afar-
mjkia eftirtekt á Englandi og í
Bandaríkjum. Var álitið, að rébt-
trúnaðinum væri þar sleginn all-
tilfinnanlegur kinnhestur og gerðu
ýmsir mikið veður af.
Jafnivel á Þýzkalandi var töluuert
eftir bókinni tekið, h’ún þýdd á
þýzku og um hana ribað í mörgum
blöðum og tímaritum. Eg hélt um
þær mundir þýzka tímaritið Beweis
des Giaubens. Man eg vel eftir því,
að bókin var þar dæmd nokkuð
hart og þótti þó mikið til þess lær-
dóms koma, er þar væri á borð bor-
inn.
En tímaritiinu fanst þetta eintóm
skynsemitrú, er Lux mundi hafði
meðferðis. En þetta Jsýzka tímarit
var þá eftir þtí sem kallað var á
Þýzkalandi, íhaldssamt, þótt víða
annars staðar myndi það hafa þótt
mikite til of frjálslynt.
Eg mun hafa eignast Lux mundi
kring um 1895 eða nokkuru fyr, og
Las bókina af meiri vandvirkni en
flesbar bækur aðrar. Þar átti Char-
les Gore kaflanm um Heilagan anda
og innblásturinn. ÖLI stóratriði guð-
fræðinnar voru þarna rædd af mik-
illi istillingu og gætni, en algerlega
í anda nýrrar guðfræði, þó hug-
myndirnar væri þá ökki orðnar eins
ljósar og nú.
Margt gat eg hreint ekki felt mig
við. En margt fanst mér ivera svo
sannfærandi og vel gengið frá, að
það myndi miklu nær hinu sanna,
on það sem eg hafði látið kenna mér
á skólaárum mínum.
Þegar tekið er tilliitl til þess, að
l>etta var 1895, þegar og var enn ekki
búinn að vera preStur í tíu ár, sýnir
það furðu-vefl, að eg var ekki sérlega
fljótur til að hlaupa eftir nýjungum
í guðfræðinni. Eg hefi aldrei verið
það, og ihiefi alls ekki haft neina á-
stæðu til að naga sjálfan miig í
handarbökin fyrir það, hve fljótur
og hefi verið. Bendi eg einmitt á
þetta til sannindamerkfe um, hve
lengi eg þraugaði innan girðing-
anna, og hve seinn eg var á mér að
stökkva út yfir.
Sá sem les bók þessa og ritgerð-
ima eftir Gore, sem þá var kennari í
guðfræði, finst það furðu gegna að
sá ihinn sami maður gerfet svo í-
haldssamur guðifræðingur, að hann
leggur út í trúvillu herför gegn
bróður sínum, dr. Henson.
En hið ólíklega verður oft uppi á
teningi, og varð það hér. Gone varð
biskup sjálfur í öxnafurðu fyrir
nokkuru. Þá var honum borin trú-
villa á brýn og átti að koma í veg
fyrir vfgslu hans. Nú hefst hann
handa og leitast við með hnúum og
hnefum að koma í vog fyrir vfgslu
dr. Henson.
Biskup Gore tekur sig til og ritar
erkibfekupinum af Kantaraborg há-
tíðlog andmæli gegn kosningu dr.
Henson. Hann skorar á erkibisleup-
inn og biskupana í þeim landshluta
að ueita honum um vígslu.
Þetta er afar óvenjulegur hlutur
og langflestir þóttust sannfærðir
um, að hér væri verið að vinna kirk-
junni mikið mein. Blöðin, sem í-
haldsliðið sbendur á bak við, skor-
uðu á dr. Henson að draga nafn sitt
aftur og sækjast ekki eftir þeirri
stöðu, er hann hefði aldrei ábt að
vera tilnefndur til. Og hótanir voru
jáfnvel hafðar í frammi, ef hann
gegndi ekki.
Kærurnar eru allar um trúvillu í
kenningarefnum. Gore segir um
Hemson, “að hann sé einn af heið-
virðustu og hugprúðustu mönn-
um.” Það er að eins guðfræðin, sem
hann finnur honum til foráttu.
Fyrsta og helzta atriðið er það, að
honum skuli finnast líkamlegu jar>
tegnimar, sem játningarnar stað-
hæfa, ótrúlegar. Dr. Gore luinnast
við, að hann hvergi greinilega neiti
þvf, að hann trúi þessum jartegn-
um. En liann vilji ekki beint
heimta af öðrum, að þeim sé gert
að skyldu að trúa þeim, og það
finst ihonum óhæfa.
IV.
Kærurnar.
Mosta áherzlu leggur Gore biskup
á afstöðu dr. Henson til kenningar-
innar um meyjarfæðinguna. Hann
segir:
“í fleiri en einini bók hefir hann
(dr. Henson) haldið því fram, að þó
að maður fyndi sig ekki knúðan
til að trúa því, .að drobtinn vor hafi
verið fæddur af meyju, ætti hann
samt sem áður að >fá leyfi tiil að hafa
á hendi embætti 'kirkjunnar og fara
með þau atriði guðsþjónustunnar,
þar sem þessi jartegn er afdráttar-
laust ogih.vað eftir annað játuð; og
jafnvel þótt hann álfti, að emgin
jarbegn hafi fylgt komu hans f
heiminn, holdsvistardögum hans
né brottför úr heimmum, gæti hann
samt sem áður farið með alla for-
mála kirkjunnar.”
Bfekup Gore kannast við, að hér
sé verið að halda fram frelsi sjálfs
lians og anmarra í þessutn efnum. En
hann álí ur, aö þessi afstaða sé ó-
samrímamleg því, að dr. Henson
sjálfur trúi kraf averkunum.
Þetta verður þcim mun furðu-
legra, þar eem dr. Gore sagði í fyrin
lestri, sem hann flutti 1902, “að
ksnningin um meyjarfæðinguna
væri enginn hluti þeirra megin-
atriða, sem af mönnum væri heimt-
að að trúa. Það væri enginn hluti
kenningar pogtulanna........S>»ð
væri enginn hluti upprunalegrar
kenningar postulanna, með hver-
jum hætti frelsarinn hefði fæðst
inn í þenna heim....Og þann dag
í dag er þetta ekki atriði, sem heimt-
að er að túað sé.” Þetta eru orð
sjálfs ihans 1902.
Hann styður þessa staðhæfimgu
sína með ýmsu móti, eins og til
dæmis þessu:
"Spurningin um, með hverjum
hætti fæðingin átti sér stað, ris ekki
upp fyrr en maður hefir játað kenn-
ingu Páls postula um peraónu frels-
arans og upprisu Jesú Krists.”
Þegar inú þotta ©r tekið til greina
og út í það hu.gsað, að dr. Gore
staðhæfði, að enn þann dag f dag
sé meyjarfæðingin ekki atriði, er
lieimtað sé að trúað skuii, hvers
vegna krefst hann þess þá, að erki-
bislcupimi af Kantaraborg neiti dr.
Henson um vfgslu til biskups af
Heroford, sökum þess, að hann
heldur því fram, að rnaður, sem
finnur sig ekki knúðan til að trúa
meyjarfæðingunni, ætti að hafa
ley.fi til að hafa embætti á hendi í
kirkjunni?
Ef nú dr. Gore hefði gert yfirlýs-
ingu um, að honum ihafi skjátlast
1902, væri hægt að skilja afstöðu
hans. En þetta ihefir hann alls ekki
gert, og verður hún því næsta tor-
skilin gáta.
V.
Biskupsvígslan.
Á Kyndilmessu, 2. .febrúar, fer
biskupsvígslan fram roeð mikilli
viðliöfn eins og ávalt og ekkert bar
þar við óvenjulegt. Nú er hann
biskup af Hereford, sökum þesis live
erkibfekupinin ibreytti viturlega með
að bæla niður og gera ekkert úr
þeim .trúvillu ikærum, sean á hann
eru bornar.
En um leið er því fordæmi sflegið
föstu í enslru kirkjunni, að slíkar
trúvillukreddur þröngsýnna manna
verða ekki telmar tii greina fram-
vogis í ensku kirkjunni.
í deilunum, sem út af þessu
spunnust, var það almannarómur,
að lang-viturlegustu orðin hefði töl-
uð verið af dr. Sanday, guðfræði-
kennara þeim, sem áður var nefnd-
ur.
Hann bar þ u atriði, eem hér var
um að ræða, saman við önnur kenn-
ingaratriði, sem áður var mikil á>
lierzla lögð á, en nú eru úr gildi
íallin. Hann spyr ofur eðlilega:
“HVer af oss trúir niðurstigning-
unni til heljar? En samkværot meg-
inreglum almennum, igildir það um
öll.atriði sem gildir um eitt. Mun-
urinn getur að eins verið ofur-lítil
stigbreyting.”
“Er unt að verja þá afstöðu, sem
segir, að sætið við hægri hönd föð-
urins sé líking, en að uppstigning-
in batfi verið líkamleg etftir bók-
stafnum?
“Eða að himnaför Elía í 2. Kon. 2
sé sagnkend tfrásaga, en uppstign-
ingin á Oflíuifjallinu eins og benni er
lýst í Póstulas. 1. kap. sé sannsögu-
legur viðburður í strángasta skiln-
ingi?
“Þessar mótsagnir gera menn
sig seka um, en menn halda því ekki
stöðugt áfram. Mannshugurinn get-
ur ekki tfundið hvíld í öðru eins ó-
samhengi.
“Það er eigi unt, að tfjórtán eða
fimtán eða átján aldir líði svo að
akilningur manna í þessum eínum
standi öJdungis í stað. Og þótt sagt,
sé, að staðbafnir 'sé ávalt þær sömu,
þá nær það ekki til þess, hvemig
frá staðhöfninni er sagt, hvernig
sannanir fyrir henni eru vegnar,
hvemig roenn gera sér grein þees,
sem fram hefir tfarið.
“Þeir af oss, sem um þessi efni
hugsa frá sjónarmiði nútíðarmanns-
ins, láta sér—eg segi það 1 allri auð-
mýkt—tfinnast, að þeir hafi glímt
við öll þessi úrlausnaretfni og gefið
.þeim úrlausn, sem myndar sam-
rímda heild, og þeir vita tfyrir víst,
að andstæðingar þeirra hafa ekki
gert þetta.
“Þeir iháfa þá sannfæringu, að
hvað sem hver segir, þeirra manna,
sem hátt era isebtir, muni sannieik-
urinn sigra, því hann ©r máttugur
og mun bera hærra ihlut frá borði.”
Þrátt fyrir stríðið og öll þau
stanfsraál og áhugamál, sem stríð-
inu fylgja, vakti þetta mál afar-
(Framh. á 7. bls.)
uuniniHunNiniiiiiiiiiMuiiiiiiMiiiiiNiunMiuniiimniiiiniiiiiiiiiiiiiiiuniuMUHiiiiiHiiuiiiuiiiiiiiii.
Gefið Maga Yðar
Magnesíu Bað.
Undrarertt lækutnR vib meltinirar- |
leynl or wúr I magranum.
1
Menn ogr konur, sem þjást af súr i
maganum og teptri meltingu, œttu at5
baða magann stöku sinnum innvortis
úr Bisurated Magnesia, segir nafn-
kunnur læknir. Níutíu prócent af allri
maga óreglu stafar frá “súrum maga”.
Náttúran leggur til “hydrocloric acid“
sem einn af meltingar vökvunum, en í
sumum mögum framleiöist of mikitS af
þessu “acid”, svo maginn vertSur of
súr og magahimnurnar sárar og
bólgnar, sem ollir svo því, a$ fætiu-
byrgöirnar súrna og gerast. A þenna
hátt orsakast svo vindgangur, ropi og
magaverkir, sem vanalega er kent
meltingarleysi.
Þetta hættulega 4acid’, sem of mikiö
er framleitt af, þarf at5 eytJast átiur
en þat5 hefir tima til aö blandast blóti-
inu og þannig fara um allan líkamann.
Strax og magi þinn er sár, etia þú
finnur til verkjar, skaltu fá þér
nokkrar únzur af Bisurated Magnesia
frá áreiöanlegum lyfsala, og taka te-
skeiö af því í vatni. Bati finst innan
fimm minútna. Bisurated Magnesla
þvæst ofan í magann, eyt5ir ofauknu
súrefnimi, á sama hátt og þerriblati
þurkar upp blek, og maginn vinnur
verk sitt, á etililegan og tilfinninga^
lausan hátt.
UcMÍts.—Bisurated Magnesia er efna-
fræt5islega samsett af hreinustu magn-
esíu og bismuth, sérstaklega vit5 ‘súr-
um’ maga, og ortiiti ‘bisurated’ ætti æf-
inlega at5 vera athugatS, því magnesía
er seld í mörgum myndum. Sú rétta
fæst í bláum innsiglut5um pökkum, S
duft formi et5a í smáum plötum, og
er aldrei seld í öt5ruvísi. Bisurated
Magnesia er ekki laxerandi.
Seztu á Bak við Hjólið á Ford og
Keyrðu Svo.
REYNDU það einu sinni! Biddu kunningja ' þinn að leyfa þér að
“stýra” bifreiðinni hans á beinum spöl. Þér mun þykja það gaman
og þú munt undrast hvað auðvelt er að fara með Ford.
Ef þú hefir aldrei fundið hvað hressandi það er að stýra þinni eigin bif-
reið, þá áttu mikla ánægju eftir. Það er alt önnur tilfinning í sambandi við
að stýra, en að vera að eins farþegi í bifreið. Og sérstaklega ef þú reynir Ford.
Ungir drengir, stúlkur, konur og jafnvel afar—þúsundir af þeim—keyra
Ford og hafa ánægju af. Ford stöðvast og fer af stað í stræta þvögunni
mjög auðveldlega og þægilega, og á landbrautum og hólum finst bézt hvern
kraft hún hefir.
Kauptu Ford og muntu vilja helzt alt af sitja við stýris-hjólið.
Runabout - - - - $575
Touring.....$595
Coupe.......$770
Sedan.......$970
Chassis.....$535
ALHEIMS BIFREIÐIN 0ne Ton Truck - $750
r. O. B. FORD, ONTARIO.
Ford Motor Company of Canada.
FORD, ONTARIO LIMITED.
^7

i