Heimskringla - 12.09.1918, Blaðsíða 3

WINNIPEG, 12. SEPT 1918.
HEIMSKRINGLA
3. BLAÐSiÐA
r

Siggi litli.
Eftir Pálma.
Siggi litli var skósmiður. Og
Jdó hann hafi vanalega veriS kall-
aSur hinn “litli”, mega lesendurn-
ir ekki álíta, aS hann hafi veriS
svo ungur. Nei, Siggi litli var á
þrítugsaldri og þó aS hann gengi
vanalega snögg-rakaSur, þá leyndi
þaS sér ekki, aS hann var búinn
aS ganga í gegn um ýmislegt í líf-
inu. Enni hans var hátt og lágu
tvær djúpar hrukkur upp frá nef-
inu, upp til þess miSs, sem urSu
næstum því ægilegar, þegar hann
hnyklaSi brýrnar eSa var í vondu
skapi. Á miSju enninu voru svo
fjórar hrukkur, sem náSu alla IeiS
á milli augnanna. Og þær hrukk-
ur voru líka talsvert einkennilegar,
því þaS bar aldrei til muna á þeim,
nema þegar Siggi litli var í góSu
skapi; þá teigSust brýrnar upp og
hrukkurnar, sem lágu upp frá nef-
inu, hurfu næstum því alveg, en
hinar fjórar löngu hrukkurnar,
urSu þá fjórum sinnum dýpri. En
Siggi litli var aldrei í verulega
góSu.skapi, nema þegar hann var
“kendur" og á hans yngri árum
hafSi þaS ekki veriS svo sjaldan,
aS hann var þaS. Andlit hans var
í raun og veru fremur einkennilegt
en ófrítt, þó þaS væri talsvert stór-
skoriS og neSri vörin væri oft og
einatt dálítiS “slöpp”. Allar lín-
ur þess mynduSu nokkurs-konar
kerfi, saman sett af þunglyndi og
góSlyndi. Og sérstakt góSmenni
var Siggi litli; hann var einnig kall-
aSur “Siggi dvergur”. Og til þess
lágu tvær ástæSur. Hin fyrri var
sú, aS hann var í raun og veru
dvergur. MeS öSrum orSum:
Hann var náttúru afbrigSi á þann
hátt, aS fætur hans voru ekki
lengri en tæpur hálfur metri. Og
þar sem efri hluti líkama hans var
um þaS bil aS vera af meSal-
stærS, var Siggi litli all-einkenni-
legur aS sjá á götu. Og vegna
þess, aS hann var óvenjulega
breiSur um lendarnar, en fæturnir
mjóir, var millibiliS á milli þeirra
svipaS tunnu-opi—sérstaklega þó,
þegar hann stóS hreyfingarlaus..
Hin ástæSan fyrir því aS hann var
kallaSur dvergur, var sú, aS
hann þótti “dverg-hagur” á alt,
sem hann lagSi hendur á. Samt
heyrSust raddir um þaS, aS
dvergs-nafniS stafaSi aS eins af
vexti hans og þaS, aS hann væri
dverg-hagur, væri aS eins hugar-
burSur meSal fólks, sprottinn af
sömu ástæSu. En hann var nú
samt góSur skósmiSur. Hann
hafSi unniS árum saman hjá skó-
smiS nokkrum, er Björn hét, og
allir, sem þektu Björn, þektu
Sigga litla. Björn var eini skó-
smiSurinn á staSnum og allir, sem
nefndu nafn hans, bættu viS til
aSgreiningar: “sem heldur hann
Sigga litla”, ef þeir gleymdu aS
kalla hann skósmiS. Og í raun
og veru fann fólk ekkert annaS
merkilegt viS hann, en þaS, aS
Siggi litli var verkmaSur hans.
Engum kom til hugar, aS Siggi
litli mundi nokkurn tíma yfirgefa
Björn, og Björn sjálfur var fyrir
löngu orSinn viss um þaS, meS
Sýra í maganum
orsakar melting-
- arleysi.
Framlei«ir gas og vindverki.
Hvernig lækna skal.
Leeknum ber saman um. ab nfu tl-
undu af magakvlllum, meltlngarleysl,
sýru, vindgangi, uppþembu, dglebi o.s.
frv. orsakist af of mikllll framleltislu
af ‘hydrochloric’ sýru i maganum, —
en ekki eins og sumir halda fyrir skort
á. magavökvum. Hinar viíkvœmu
magahimnur erjast, meltingin sljófgast
og fæöan súrnar, orsakandl hinar sáru
tilkenningar er allir sem þannig þjást
þekkja svo vel.
Meltingar flýtandi metSul ætti ekki
ati brúka, því þau gjöra oft meira ilt
en gott. Reyndu heldur ati fá þér hjá
lyfsalanum fáeinar únzur af Blsurated
Magnesia, og taktu teskeitS af þvi i
kvartglasi af vatnl á eftir máltitS. —
Letta gjörir magann hraustann, ver
myndun sýrunnar og þú hefir enga ó-
þægilega verki. Bisurated Magnesla (i
duft etSa plötu formi—aldret lögur etSa
mjólk) er algjörlega ósaknæmt fyrir
magann, ódýrt og bezta tegund af
magnesiu fyrir meltinguna. >atS er
brúkatS af þúsundum fðlks, sem nú
bort5a mat sinn metS engri áhyggju um
eftirköstin.
sjálfum sér, aS Siggi litli og hann
væru algerlega óaSskiljanlegir og
óaSgreinanlegir, ef um skósmíSar
var aS ræSa. Og hann mundi hafa
hugsaS til þess aS missa hann, á
sama hátt og fátækur bóndi og
barnamaSur hugsar til þess aS
missa beztu mjólkurkúna sínaAEn
alt getur skeS, og þá oft þaS helzt,
sem menn búast sízt viS.---------
Einn góSan veSurdag flaug þaS
um sveitina eins og fiskisaga, aS
nýr skósmiSur væri seztur aS á
Eyrinni, — svo hét kauptún þaS,
er var aSsetur þeirra Bjöms og
Sigga litla. Og nýi skósmiSurinn
var ungur og sérstaklega aSlaS-
andi maSur. Og þaS kvisaSist
líka um sveitina, aS hann seldi
talsvert ódýrara en Björn og hann
Siggi litli. Hann fékk því bráS-
lega meira aS gera, en hann gat
afkastaS án hjálpar, og þó hann
væri giftur maSur, leyndi þaS sér
ekki, aS þaS voru einkanlega ungu
stúlkurnar, sem urSu fljótlega
beztu viSskiftavinir hans. Þeim
þótti einhver munur á því, aS láta
hann taka mál af fótunum á sér,
eSa hann Bjöm og hann Sigga
litla. Hann tók svo laglega mál
af fætinum á þeiml Hann leysti
reimarnar í gömlu skónum svo lip-
urlega og tók skóinn svo fimlega
af fætinum strauk ristina svo mjúk-
lega, lyfti pilsföldunum svo kurt-
eislega upp, um leiS og hann
strauk hrukkumar af sokkunum
fyrir ofan öklann og þrýsti dálítiS
aS kálfunum — svo undur nær-
gætnislega — og stöSvaSi svo kné
þeirra í handarkrika sínum um
leiS og hann mældi allan fótinn
svo langt upp sem þær óskuSu. Jú,
þaS var bæSi unun og óþekt
skemtun þar á Eyrinni, aS láta
hann taka mál af fótunum á sér!
Fólk var því ekkert hissa á því, er
þaS heyrSist, aS hún Gunna á
Gili—ljómandi falleg stúlka—
hefSi látiS hann mæla báSa fæt-
urna á sér af þeirri ástæSu, aS
hún hafSi líkþorn á stóru tánni á
hinum fætinum. Og nýi skósmiS-
urinn hafSi tekiS mál af báSum
fótum hennar, eftir listarinnar
reglum. Jú, hann var bæSi ná-
kvæmur og lærSur, skósmiSur, —
nýi skósmiSurinn! En er þaS
barst um sveitina, aS honum hafSi
tekist aS ná Sigga litla frá honum
Birni, þóttust flestir sjá Bjöms
sæng upp reidda og þaS, aS hann
væri þá og þegar úr sögunni sem
skósmiSur þar á Eyrinni, en—þaS
er óviSkomandi þessari sögu.
Siggi litli kunni vel viS sig í
nýju vistinni. Meistari hans var
mjög þægilegur viS hann, gaf hon-
um vindla á kvöldin, þegar hann
hætti vinnu, sagSi honum hlægi-
legar frásögur frá útlöndum, þar
sem hann hafSi dvaliS í mörg, ár.
Og á laugardagskvöldin, þegar
vikan hafSi gengiS vel og Siggi
hafSi afkastaS miklu verki, gaf
hann honum auka-peninga, og
stundum “neSan í því” af góSu
brennivíni. Alt þetta hafSi mjög
góS áhrif á Sigga litla. Hann varS
bráSlega djarfari í framkomu sinni
en áSur og stundum eftir aS meist-
arinn hafSi gefiS honum brenni-
víniS, kom þaS fyrir, aS hann tal-
aSi all-djarflega, og lét ósvikiS
skoSanir sínar í ljós á ýmsum at-
riSum, sem bárust í tal. Annars
var þaS lyndiseinkenni hans, aS
hann var þögull og innilokaSur og
dró sig þar af leiSandi mjög í hlé,
einkanlega í nærveru kvenfólks.
Sá orSrómur gekk um Sigga litla,
aS hann væri blátt áfram hræddur
viS ungar stúlkur og enginn vissi
til þess, aS hann hefSi nokkru
sinni felt ástarhug til kvenmanns.
Meistara hans líkaSi verk hans vel
og hina fram úr skarandi iSni hans
kunni hann vel aS meta Og þó
honum færist ekki vel aS taka
mál af fótum ungu stúlknanna, var
þaS alls ekkert ágreiningsefni fyr-
ir þá, því nýi skósmiSurinn vildi
helzt fást viS þaS starf sjálfur. Og
þann brest, sem Siggi litli hafSi á
framkomu sinni í viSurvist ungra
stúlkna, bætti hann snildarlega
upp, því hann var svo gagnólíkur
Sigga litla og hafSi ávalt veriS
þaS, því fallegar stúlkur höfSu
jafnan snert htuis veiku hliS, svo
langt sem hann gat minst til æsku-
áranna. Og hann var enn sem
drukkinn af þægilegum minning-
um um þaS, aS eigi svo allfáar
stúlkur höfSu goIdiS honum ást
hans í ríkum mæli. Og þaS gat
ekki hjá því fariS, aS bæSi öll
framkoma hans og svo sögur þær,
er hann sagSi Sigga, hefSu djúp á-
hrif á sálarlíf hans. Og á kvöldin,
er hann var kominn upp í her-
bergiS sitt, sat hann oft hugsandi
meS hönd undir kinn. — Hann
dreymdi dagdrauma. Hann þótt-
ist sjá opna geima, sem hEtnn aldr-
ei áSur hafSi þekt, — svo bjarta
og vorhlýja, fulla af einhverjum
verum, sem hann aldrei áSur hafSi
gefiS gaum. Hann sá þessar ver-
ur koma sem í þoku, svífa kring
um hann, dansa, rétta honum
hendurnar — bera handleggina;
hann sá brjóstin lyftast og heyrSi
óma af orSum, sem nýi skósmiS-
urinn hafSi sagt honum frá dans-
leikahöllunum. En þaS, er vakti
mestan óróa í huga Sigga, var þaS,
aS honum fanst öll þessi dans-
meyja-andlit vera eins — eins og
andlit, er hann hafSi séS og þekti,
— andlit konu meistara hans.
Siggi varS meira og meira hrif-
inn af konu meistarans. Hann
gladdist viS þaS í laumi, aS hún
kom stundum út á verkstæSiS.
Hann stalst til aS virSa hvítu .feitu
hendurnar hennar fyrir sér, þegar
hún stundum hafSi hönd á ein-
hverju á verkstæSisborSinu. Hann
hlustaSi hrifinn á alt, sem hún
sagSi, og fagnaSi hvert sinn, er
hann heyrSi hljóminn í rödd henn-
ar. Hvert sinn, er hún var ná-
læg, fanst honum loftslagiS í her-
berginu breytast, fyllast ilmi af
tilveru hennar. Hann mundi alt,
sem hún sagSi, vikum saman og
fanst þaS hiS eina, sanna og rétta.
Og hann dreymdi dagdrauma um
konu meistarans; meira aS segja:
Hún fór ekki frá augum hans held-
ur, er hann svaf. Hann dreymdi
um hana nótt og dag.
“Hefir þú nokkru sinni veriS
trúlofaSur, SigurSur minn?” sagSi
hún viS hann einu sinni. Sigga
fanst eins og hann stækka viS þaS,
aS vera kallaSur SigurSur. Hann
leit upp, og mætti augum hennar
fullum af lífi og æskufjörsbrosi.
honum fanst sem þau brendu
hann. Hún lá fram á verkstæSis-
borSiS beint á móti honum.
Spurningin var sem glóandi járn
fyrir Sigga litla og hann svaraSi
henni meS stuttu nei-i og hamraSi
svo á skónum, sem hann var aS
smíSa. Hún hló og rendi fallegu
fingrunum sínum gegn um þykka
háriS hans og þaut svo út úr verk-
stæSinu. Og er Siggi kom upp í
herbergiS sitt um kvöldiS, sat
hann lengi fyrir framan spegilinn í
djúpum þönkum. Hann var aS
velta því fyrir sér, hvort nokkrar
líkur væru til þess, aS hann gæti
trúlofast — hvort þaS í raun og
veru gæti átt sér staS, aS nokkur
stúlka gæti aShylst andlit hans.
“Og hví þá ekki?” tautaSi hann,
um leiS og hann ýtti speglinum til
hliSar. Svo grúfSi hann andlit sitt
í höndum sér og hélt áfram: "Hún
aS spyrja mig þannig. Hún!—
Og augu hennar—hálsinn og lokk-
arnir." Hann þagnaSi, því hugs-
un hans nam staSar viS þaS, aS
hann hafSi séS meira en augun,
hálsinn og lokkana. Hún hafSi
IegiS fram á borSiS, og af þeirri
ástæSu hafSi peysu-barmurinn
opnast viS hálsmáliS, hann hafSi
séS brjóstin og hinar fögru axlir
hennar, er höfSu hálf-bþndaS
hann.
\
Og dagarnir liSu og urSu aS
vikum og vikurnar aS mánuSum.
Siggi vissi ekki hvernig tíminn
leiS. Honum fanst sem hann
ekkert þekkja í sjálfum sér lengur
og ef hann hefSi átt aS svara
þeirri spurningu hreinskilnislega,
hvert honum liSi vel eSa illa, hefSi
hann vafalaust ekki getaS þaS, því
hann vissi þaS í raun og veru ekki
sjálfur. Ekki leiS honum vel. Og
ekki hefSi hann þó viljaS yfirgefa
stöSu sína fyrir nokkurn hlut í
veröldinni. Og honum fanst sem
kona meistarans verSa stærri og
meiri ráSgáta fyrir hann. Hún
talaSi sjaldan viS hann, nema
þegar hann var einn á verkstæS-
inu, og þá fanst honum framkoma
hennar vera svo kynleg. Þegar
hún kom út á verkstæSiS gegn um
dyrnar, sem lágu aS því frá íbúS-
arherbergjunum, þá kom hún alt
af á sama hátt. Hún opnaSi dyrn-
ar hljóSlega og rak höfuSiS út og
skygndist um, eins og til aS full-
vissa sig um þaS, hvort Siggi væri
einn á verkstæSinu. Og svo kom
hún hljóSlaust út og gekk aS dyr-
unum, sem lágu aS skrifstofu
meistarans, þar sem hann var van-
ur aS sitja, þegar hann var ekki aS
vinnu. Hún var vön aS hlusta þar
um stund og svo spurSi hún Sigga
í hvíslandi rómi um leiS og hún
deplaSi dularfult til hans augun-
um: “Er hann inni?” Og ef Siggi
svaraSi því neitandi, opnaSi hún
skrifstofudyrnar og leit inn til
þess aS fullvissa sig um sannleiks-
gildi þessarar neitunar Sigga litla,
eins og henni væri þaS afar-áríS-
andi. Svo fór hún aS segja Sigga
ýmislegt um samlíf þeirra hjóna,
sem alt var í þá átt, aS lýsa því,
hve ónærgætinn mann hún ætti,
hve mikiS hann legSi á hana aS
gera og hve lítiS hann léti eftir
henni. Hún gaf Sigga litla paS
mörgum sinnum í skyn,, bæSi
meS orSum og látbragSi, aS maS-
urinn hennar væri svo óttalega
hræddur um hana. Hún mætti eig-
inlega aldrei tala viS karlmann.
Hún ráSlagSi Sigga litla, aS láta
hann aldrei komast aS því, hve
mikiS hún talaSi viS hcuin, því ef
maSurinn hennar vissi um þaS,
mundi þaS áreiSanlega hafa ó-
þægindi í för meS sér fyrir hana
og ef til vildi fyrir þau bæSi. Og
svo bætti hún viS: “Eg segi þér
alt, SigurSur minn, af því eg veit,
aS þú ert svo góSur maSur.—Mér
þykir svo vænt um, aS geta talaS
viS þig.” En svo hlustaSi hún. Og
ef hún þá heyrSi skóhlóS úti í dyr-
unum eSa jafnvel á götunni, þá
hvarf hún á sa ría hátt og hún
hafSi komiS inn í íbúSarher-
bergin.
fyrir sjálfum sér og öllum öSrum.
Og heyrSi hann hana tala eSa
hlæja, fanst honum alt annaS
verSa aS engu og hann hverfa inn
í óendanlegan heim af fögnuSi.
Og aS vita þaS, aS hún hafSi gert
hann aS trúnaSarmanni sínum og
gefiS honum þaS í skyn, aS henni
væri vel viS hann—þætti dálítiS
vænt um hann, var honum óend-
anlegt hugsunarefni. Hann sofn-
aSi út frá því á kvöldin og hiS
fyrsta, er hann hugsaSi um á
morgnana, var í sömu átt. En all-
ar þessar hugsanir hans urSu hon-
um þó byrSi og djúpur sársauki og
ókyrS vaknaSi í huga hans. Og
hann fann, aS lífið varS honum
meira og meira óbærilegt.
"Eg vil láta SigurS búa til næstu
skóna, sem eg þarfnast,” sagSi
kona meistarans viS manninn sinn
eitt kveld, er hún kom út á verk-
stæSiS, og svo bætti hún viS
brosandi um leiS og hún sló meS
blaSi, sem hún hélt á, í andlit
hans, á ertnislegan hátt: “Þú ert
orSinn of gamall fyrir mig, skrípiS
þitt, og eg veit, aS þú gætir ekkert
nýtt búiS til, sem mér gæti falliS í
geS" Hún leit til Sigga meS ein-
kennilegu brosi og hélt svo áfram:
“En SigurSur getur þaS. HeyrSu
nú, SgurSur minn! Þú átt aS búa
til fallega skó handa mér. Viltu
gera þaS ? En þú átt aS vanda
þig. MáliS- á fótum mínum færSu
hjá manninum mínum. Nei—hún
leit til Sigga og þaS gat ekki fariS
hjá því aS hún sæi, hve rjóSur
hann var í andlitinu, og er hún var
komin aS hurSinni sem lá aS íbúS-
arherbergjunum, bætti hún viS og
deplaSi augunum einkennilega til
Sigga: “Eg læt þig taka máliS
sjálfan seinna.” OrSiS ‘seinna’
kom eins og hvíslandi blær aS eyr-
um Sigga litla. Honum fanst í því
liggja einhver loforS eSa fyrirheit
um eitthvaS, er hann dreymdi um
aS væri samræmandi viS hans eig-
in duldustu og djörfustu þrá. —
Og hann grúfSi sig yfir verkefni
sitt og hamraSi á sólunum, er hann
var aS vinna aS. (meira)
Fyrir Sjúkleik Kvenna
Dr. Martcl’s Femalc Pllla hafa rer-
I* refaar af leknun og seldar kji
fleatuau ljrfsölum I fjórhuna aldar.
TaktV eigar eftirliklnaar.
Fróðleiksmolar
Hæsti maður í brezka hernum er
talinn-að vera hermaður einn, H.
Barton að nafni; 18 ára gamall var
hann 6 fet 8V4 þuml. Barton þessi
er því hærri en Oswald Aroos yfir-
foringi í lífverðinum; hann er 6 fet
7% þml. Þeir eru þó báðir smá-
menni bornir saman við rússneska
risann Loushkin, sem er 8 fet og 5
þuml. á hæð og var um eitt skeið
flokksstjóri í lífverðinum. — Loush-
kin þessi minnir á Miss Marie, tröll-
mey frá Ayrol, er sýndi sig í Lund-
únum árið 1907. Hún var 8 fet og 3
þuml. á ihæð, 23 ára göm<ul og bar
þann yndisþokka fegurðar, að mað-
ur að nafni Darral bað hennar.
Darral þessi var ekkert smámenni
heldur; hann var 8 fet og 8 þuml og
þrekinn að þvf skapi. Sagt er að
hann ætti systur tvær í Ástralíu og
og væri hvor 7 fet og 6 þuml., en fað-
ir hans 8 fet og 3 þuml. á sokka-
leistunum.
Annar risi sýndi sig í Lundúnum
fyrir fáum árum, var Constantínus
mikli, 8 fet og 1 þuml. á hæð, en 53
þurnl. um brjóstholið. Hann var þá
19 ára og “enn ekki fullvaxlnn", var
sagt. Mikið þurfti hann að eta og
neytti sjaldan færri en 16 máltíða
á dag.
Fyrir fáum árum kom til Lund-
úna Bandaríkjamaðurinn Lewis
Wilkns, var hann tröll að vexti, 8
fet og 2 þml. á hæð, 66 þml. um
brjóstholið, vóg 364 pund, 21 þuml.
^raga og gat spannað tvær áttimd-
ir á fortepíanói. — Fyrir fáum árum
lézt í Bournemouth Kínarisinn
Ohang, var hann ylir 8 fet á hæð og
vigtaði meira en fjórar vættir.
------------o-----
Fallinn er á Frakklandi Ágúst
Oddson, sonur séra Odds heitins
Gíslasonar.
-------------------------
Hafiðþérborgað
Heimskringlu ?
------ ------- . „ J
Stöður fyrir Stúlkur og Drengi
Og Siggi varð meira og meira
utan við sig. Hann vildi ekki
kannast við það fyrir sjálfum sér,
að hann elskaði konu meistara
síns meira en alt annað í veröld-
inni, og að sjálfsögðu hefir ást
hans, enn þá sem komið var, verið
svo blind og óþroskuð, að hann
hefir alls enga grein gert sér fyrir
henni eða skilið hana. En Siggi
tilbað hana sem guð eða jafnvel
meira. Hver einasta bending
hennar hefði verið honum sem
Það er nú mikil vöntun & skritstofutólki i Winni-
p»g, vesna hinna mörgn ungu manna er í herinn hafa
fariS. trtskrifaSir stúdentar af Success Business College
ganga fyrtr um veitingu verks. Suecess skólinn mentar
og setur i stöður íleiri útskrifaða Hraðritara, Bókhald-
ara og Verilunarfrnði-kennara heldur »n allir aðrir
verzlunarskólar Manitoba til samans. Vér höfum i
þjónustu vorri 30 reynda kennara, vér eigum og brúk-
um lfið ritvélar og höfum hinar stserstu og bext útbúnu
skólastofur hér. Success skólinn er sá eini, sem hefir
“Ohartered Accountant” á meðal dagkennara sinna,
einnig er hann á undan öllum öðrum skólum með tölu
útekrifaöra nemenda og medaliu vinnenda. Skólinn
útvegar stöður. — Stundið nám i Winnipeg, þar sem
nóg er af stöðum og fæSi ódýrara. SkrifiÖ eftir full-
komnvfm upplýsingum.
PHONE MAIN 1664 1665.
strangasta skipun og enginn hefði
getað talið honum trú um, að
nokkuð af því sem hún gerði eða
aðhefðist, gæti verið rangt, jafn-
vel þó hún hefði sagt honum að
drepa mann. Hún var honum alt
The Success Business College,
WINNIPEG LIMITED MANITOBA
og það, að hann vissi af henni
undir sama þaki og hann var, var
honum gleði, sem hann huldi bæði
Ókeypis til þeirra sem
Þjást af Brjóstþyngslum
Nýtt HelmllÍMmctial, Sem Má Brflka An
Þeas aS Teppast Frfl Vlnnn.
Vér höfum nýjnn vear a* lækna and-
arteppu (asthma) ok viljum aö þér
reyniti þa® á okkar kostnatl. Hvort
sem þú hefir þjátist lengur etSa skemur
af Hay Fever etSa Athsma ættlr þú atl
senda eftir frium skömtum af metSali
voru. Gjörlr ekkert til í hvernlg lofts-
lagl þú býrti, etSa hver aldur þinn er
etSa atvlnna, ef þú þjáist af andar-
teppu, mun þetta metSal vort bæta þév
fljótlega.
Oss vantar sérstaklega atS senda
metSalitS til þelrra, sem átSur hafa
brúkatS etSa reynt ýmsar at5rar atS-
fertSir etia metSul án þess atS fá bata.
Vér viljum sýna öllum þelm, sem
þjást—á vorn elgin kostnaö—, atS atS-
fertS vor læknar strax alla andarteppu
og brjóstþrengsli.
Þetta tilboti vort er of miklls virtSl
til ats sinna þvi ekki strax í dag.
SkrifltS nú og byrjitS strax atS læknast.
SenditS enga peninga. AtS eins fult
nafn ytSar og utanáskrlft — gjöritS þatS
í dag.
*>
KUEE ASTHMA COCPOJÍ
FRONTIER ASTHMA CO., Room
802 T, Niagara and Hudson Streets,
Buffalo, N. Y.
Send free trial of your method to
m-
v.__________________________________________________