Heimskringla - 12.09.1918, Blaðsíða 5

WINNIPEG, 12. SEPT. 1918
HEIMSKRINGLA
5. BLAÐSIÐA
dæmir þig til dauSa og aS þú sért
skotinn.”
Keisarinn, er aS þessu KafSi
reynt aS hafa stjórn á sjálfum sér,
yfirbugaSist nú alveg og urSu her-
mennirnir aS grípa hann og verja
hann falli. Hinn tötralegi skríll
þarna í áhorfenda salnum klapp-
aSi lof í lófa viS dómsúrskurSinn;
stóSu þá dómararnir allir á fætur
sem leikendur á sviSi og hneigSu
sig til beggja hliSa,, sem vissu þeir
sig nú vera í augum fólksins sann-
ar hetjur og föSurlands vini. 1
milIitíSinni hafSi keisarinn náS
sér ögn og stamaSi meS veikri
röddu:
“VerSi guSs vilji. En sýniS
miskun konu minni og bömum. Eg
mun deyja saklaus af þeim kærum.
sem á mig eru nú bornar.”
Hann reyndi aS segja eitthvaS
meira, en hávaSinn þarna inni var
nú orSinn svo mikill aS ekki
heyrSust orSaskil.
Nær dauSa en lífi var nú þessi
fyrverandi valdhafi stæTsta keis-
araveldis veraldar borinn út af
varSmönnunum.
Honum var ekiS í kerru frá rétt-
arsalnum til aftökustaSarins, og á
eftir kerru hans komu fimm aSrar
kerrur, þéttskipaSar hermönnum
RauSu varSsveitarinnar og dóm-
urunum.
Mér var leyft aS vera í kerru
keisarans og gerSi eg mitt ítrasta
aS tala í hann kjarkinn, er var nú
óSum aS þverra viS þessa miklu
eldraun, og byrlaSi honum af
huggun trúar vorrar til síSustu
stundar hans.
Klukkan var nú rúmlega tvö.
Til beggja hliSa viS keisarann sátu
hermenn úr RauSu varSsveitinni.
Fyrir utan voru Kósakkar á hest-
baki. Ásjóna keisarans var sem á
liSnu líki.
“Hvert er veriS aS fara meS
mig?” spurSi hann annan vörSinn
meS hásri röduu. VerSirnir litu
hvor til annars og svöruSu ekki.
MeS miklum erfiSismunum tók
keisarinn af hálsi sér kross settan
gimsteinum, merktan krúnu keis-
araveldisins fyrverandi. Rétti hann
kross þenna aS öSrum verSinum
og stamaSi: “FærSu þetta syni
mínum. BerSu börnum mínum
hinstu kveSju mína og segSu þeim
aS eg muni hitta þau í lífinu fyrir
handan.”
VörSurinn gerSi sér upp hósta,
virtist verSa órólegur og þagSi.
Hann horfSi á krossinn, svo á fé-
laga sinn og var á báSum áttum
hvort hann ætti aS taka viS þessu.
“Eg sé, aS þú hefir giftingar-
hring á fingri. Þú hlýtur aS vera
giftur og átt ef til vill börn sjálf-
ur. Viltu ekki gera þessa hinstu
bón mína?” hélt keisarinn áfram
í bænarrómi.
"Jæja, ef til vill vil eg þaS,”
stamaSi vörSurinn og tók viS
krossinum. Líkamsþrek keisarans
var nú yfirbugaS og hneig hann(
aftur á bak í sætinu.
Hestarnir voru aS verSa þreytt-
ir, því þetta var heit sumarnott.
Nú var snúiS út frá alfaraveginum
og aS lokum numiS staSar á hæS,
er umkringd var furuskógi. Fang-
inn stundi þunglega. VerSirnir
opnuSu dymar og báru hann út.
Enn var dimt. Lítil rönd kom-
andi dags blikaSi fjærst í austri.
Fyrverandi valdhafi Rússlands
reikaSi frá kerrunni studdur af
varSmönnunum. Nokkur augna-
blik starSi hann í kring um sig eins
og í leiSslu. HiS svala morgunloft
var hressandi og einn af hermönn-
unum bar honum glas af köldu
vatni. All-langt í burtu frá kerr-
unni hylti undir hinar skuggalegu
myndir hermanna RauSu varS-
sveitarinnar og dómaranna, er
hreyfSu sig til og frá meS luktir í
höndum, og fyrir aftan þá sást
móta fyrir gálgpnum.
Þögn grafarinnar hvíldi yfir
þessum «taS. UmhverfiS var
drungalegt og draugalegt í augum
fangans og allra snöggvast byrgSi
hann fyrir augu. Var hann auS-
sýnilega aS reyna aS átta sig á,
hvaS fyrir honum myndi nú liggja.
“HvaS — guS minn góSur —
hvaS á aí gera — hér?”spur8i
hann verSina og starSi á gálgann.
VerSirnir svöruSu honum engu.
ViSarbekkur var þarna og fang-
inn, enn í handajárnum, hneig niS-
ur á 'hann, titrandi og óttasleginn.
Nú risu umræSur út af því, hvort
mér, prestinum, skyldi leyft aS
taka á móti hinstu syndajátningu
fangans.
Hér tók eg kröftuglega til máls
og minti þá á hinn áhrifamikla em-
bættismann, er heimilaS hefSi mér
rétt til þess aS vera meS keisaran-
um til síSustu stundar. Eg skoraSi
á þá drengskapar síns vegna, aS
kvelja ekki aS óþörfu hjálparlaus-
an fanga. Á endanum var mér
leyft aS gegna mínum helgu skyld-
um, þó háSsyrSum væri aS mér
beint úr öllum áttum.
Eftir aS eg hafSi blessaS fang-
hann meS hinum helga krossi, las
eg bæn og úthlutaSi honum svo
sakramentinu. Keisarinn opnaSi
augun og mælti meS lágri grát-
þrunginni röddu:
“FaSir—guS blessi þig—berSu
blessun þína fjölskyldu minni —
konu minni. HvaS—ætla þeir aS
gera viS mig? Svo hné þessi eitt
sinn voldugi maSur niSur á bekk-
inn og lá þar hreyfingarlaus.
VerSirnir reistu hann viS og
buSu honum vatn aS drekka. Eg
helti á glas af hinu helga messu-
víni og hélt því aS vörum hans.
Hann tæmdi glasiS og virtist
styrkjast viS. Svo leit hann upp til
mín bænaraugum og mælti meS
ósamanhangandi orSum:
"Fólk mitt—sonur minn—skyldi
þaS fá aS sleppa? Vesalings—
kona mín—og börn.. Hver verSa
endalokin?”
OrSin dóu á tungu hans.
Lögreglustjórinn gaf hermönn-
unum bendingu aS færa fangann
til gálgans. Fanginn gat nú tæp-
lega gengiS. Ásamt hermönnun-
um studdi eg hann.
Hin helga huggun trúarinnar
veitti honum styrk aS ná ögn haldi
á hugsunum sínum. Eg mæltist
til viS lögreglustjórann aS fanginn
fengi aS tala. ViS merki frá dóm-
urunum var þetta veitt. Eftir aS
hafa drukkiS glas af vatni blönd-
uSu meS víni, talaSi keisarinn
nokkur orS meS titrandi en á-
heyrilegri röddu:
“GuS sé mér vitni, aS eg reyndi
—mitt bezta—fyrir land mitt og
þjóS—alt mitt líf. En eg var
fangi-----fangi eins og eg er nú.”
“Haltu áfram,” örfaSi eg hann
og hélt í hönd hans stöSugt á
meSan.
"Eg var svikinn — táldreginn
— hrjáSur. Ó, guS minn, — hve
nær hlaut eg sanna lífsánægju —
lífsstundir mínar?”
Hermennirnir og dómararnir
hlógu. Raddir hér og þar tóku
fram í: “HvaS ura harSstjórn
þína? HvaS um kúgun þína og
aftökur? HvaS um lögreglu
þína? HvaS um þær mörgu þús-
undir flæmdar til Síberíu?"
Keisarinn fékk ekki haldiS á-
fram.
Eg baS aS mér væri leyft aS
heyra síSustu orS hans í einrúmi,
án þess viS værum nokkuS ónáS-
aSir. Dómararnir veittu náSar-
samlegast hálfa klukkustund til
slíks. Á þessum tíma hvíslaSi fang-
inn aS mér í sundurlausum setn-
ingum því, sem hann hefSi getaS
sagt. Eg lofaSi aS birta þjóS hans
orS þessi viS fyrstu möguleika.
"Eg er—hræddur viS stríS eft-
ir þetta stríS,” hvíslaSi hann.
“Skelfileg ógæfa vofir yfir heimi
öllum. Þetta er barátta hins dýrs-
lega manns gegn hinum þroskaSa
manni. Trúin ein fær bjargaS
mannkyninu frá eySileggingu.—
Rússland er nú stórt eldfjall. Eg
sé—loga eySileggingar og angist-
ar, en sömuIeiSis dögun—nýrrar
menningar.”
Hann sagSi mér frá hinum
margvíslegu hindrunum, er komiS
hefSu í veg fyrir góSar fram-
kvæmdir hans gagnvart þegunm
sínum. Hann lýsti því yfir, aS
skoSun hans væri, aS Rússland
myndi aldrei verSa ánægt undir
lýSveldisstjórn og sízt af öllu und-
ir jafnaSarmanna fána. AS eins
frjáls, haganleg konungsstjórn!
myndi hæf fyrir Rússland. Enn
fremur sagSist hann aldrei hafal
viljaS landi sínu neitt ilt - þetta!
illa hefSi veriS framkvæmt af
“klikkunni” er umkringdi hann.
“DauSi Rasputins var stórt á-
fall fyrir mig. Innan um alt falsiS
og í hinu hræsnisfulla andrúmslofti
viS hirSina, var hans ljúfa sveita-
mannseSli hressing fyrir mig.
Hann var góSur og velviljaSur
maSur, er skildi sál Rússlands."
Lögreglustjórinn benti mér, aS
aftakan yrSi aS byrja. Eg hélt
krossinum fyrir framan augu keis-
arans. “HafiS miskun meS konu
minni og börnum.' GuS hjálpi
Rússlandi,” voru síSustu orS hans.
tækju hinum nýja sambandssátt-
mála, barst honum svofelt svar-
skeyti:
Khöfn, 3. ágúst.
Norsk blöS birta frumvarpiS í
heild. "Tidens Tegn” óskar báS-
um þjóSunum til hamingju meS
þaS, hve giftusamlega hefir tekist
og segir aS framkoma dönsku full-
trúanna hafi veriS sú, aS vegur
Danmerkur hafi eflst viS þaS. —
“Aftenposten” segir aS samning-
arnir hafi vakiS almenna gleSi
bæSi í Noregi og SvíþjóS. ------
“Handels og Söfartstidende” óska
báSum þjóSum til hamingju og
segja, aS hin fram úr skarandi
heppilegu málalok hafi vakiS mik-
inn fögnuS í Noregi. — “Morgen-
bladet” segir, aS þaS verSi fagn-
aSardagur, þegar samningarnir
verSa staSfestir, einnig fyrir hin
önnur NorSurlönd.
Hermennirnir færSust í stell-
ingar meS hlaSna riffla í höndum.
Allir stóSu á öndinni, sem væru
þeir aS horfa á átakanlegan sorg-
arleik. Keisarinn virtist nú aS-
fram kominn, áreynslan og hin
dýrslega meSferS hafSi yfirbugaS
hann. Fjórir verSir báru hann frá
bekknum og bundu hann viS stoS.
Lögreglustjórinn lyfti upp hend-
inni, tuttugu rifflar kváSu viS—
og Nikulás Romanoff var ekki
lengur í lifandi manna tölu.
Síra Jónas Jónasson
sagnaskáld, frá Hrafnagili.
(Eftir lsafold.)
Hann lézt hér í bænum þann 5.
ágúst eftir mikla vanheilsu svo ár-
um skiftir, er ágerSist smátt og
smátt, og hefir nú aS lokum dreg-
iS hann til dauSa.
Síra Jónas hafSi tvo um sextugt,
2 dögum miSur, er hann lézt. Var
fæddur 7. ágúst 1856 aS Úlfá í
EyjafjarSardölum. Voru foreldrar
hans Jónas Jónsson læknir, síSar
bóndi á tunguhálsi í SkagafirSi og
kona hans GuSríSur Jónsdóttir frá
HalldórsstöSum í EyjafirSi.
Síra Jónas heit. var stálpaSur
nokkuS orSinn, er hann var settur
til menta. ÚtskrifaSist úr Latínu-
skólanum 1880 m. a. meS þeim
Hannesi Hafstein, Jóni Jacobson,
Pálma Pálssyni o. s. frv. Voru
þetta gáfu og skáldmentamenn og
mun þegar í skóla hafa fariS aS
bera á skáldskaparhæfileikum síra
Jónasar.
GuSfræSisprófi lauk síra Jónas
1883 og vígSist þá þegar og gerS-
ist prestur í Landprestakalli. En
ári síSar (5. okt. 1884) fékk síra
Jónas Grundarþing í EyjafirSi og
settist aS á Hrafnagili. ÞjónaSi
því prestakalli um 26 ár, unz hann
varS fastur kennari viS Gagn-
fræSaskólann á Akureyri voriS
1910. Prófastur var hann í Eyja-
fjarSarsýslu árin 1897-1908. ---
Kennaraembættinu varS síra Jón-
as aS sleppa í fyrra haust vegna
heilsubrests.
Kvæntur var síra Jónas (12.
maí 1884) Þórunni Stefánsdóttur
Ottesen bónda í HlöSutúni. Lifir
hún mann sinn ásamt 4 uppkomn-
um sonum, en 3 syni og eina dótt-
ur mistu þau hjón, auk þriggja
fósturbarna. Synir þeirra, er lifa,
eru: Jónas læknir, síra FriSrik
prestur aS Útskálum, Oddur verzl-
unarmaSur, í þjónustu ísl. sam-
vinnufélaganna í Khöfn og Stefán
verzlunarmaSur í Reykjavík.
Ritstörf síra Jónasar munu lengi
halda nafni hans á lofti meS ísl.
þjóS. Sögur hans í gömlu ISunni
áttu aS maklegleikum mikilli hylli
aS fagna, svo látlausar, en ramís-
lenzkar lýsingar úr sveitalífinu.
ViS frumlega skáldskapargerS átti
síra Jónas minna á seinni árum, en
þess meira viS þýSingfar og inti
hann mikiS starf af hendi viS tín>a-
ritiS “Nýjar kvöldvökurí”
Sem manni fór jafnan einstakt
sæmdarorS af síra Jónasi og var
hann ástsæll mjög af sóknarböm-
um og lærisveinum. Svo innilegar
skilnaSar-kveSjur, sem honum
voru goldnar, er hann lét af kenn-
arastörfum viS GagnfræSaskól-
ann, eru fágætar.
Er hér því á bak aS sjá bæSi
merkum rithöfundi á fslenzka
tungu og ágætismanni.
Norðurlandablöðin og
Sambaadsmálin.
(Isafold.)
ForsætisráSherrann sendi um
daginn símleiSis fyrirspurn til Jóns
Krabbe skrífstofustjóra um þaS,
hvemig blöSin á NorSurlöndum
“Göteborgposten” flytur grein
meS fyrirsögninni: “FjórSa ríki
NorSurlanda ” og lætur í ljós á-
nægju sína út af því, aS fjórSa rík-
iS á NorSurlöndum skuli nú vera
orSiS fullveSja. — “Göteborg
Handels og Söfarstidende" segir
aS Danir muni tæplega bíSa nokk-
urn halla viS samninginn, en hann
sé Islandi og NorSurlöndum til
stórg&gns. Bendir blaSiS sérstak-
lega á þaS, aS þetta sé hinn íyrsti
sambandssamningur, sem annar
málsaSili getur sagt upp og telur
blaSiS aS samningurinn geti aS
mörgu leyti orSiS fyrirmynd samn-
inga milli annara þjóJSa.
Mikilsmetin sænsk blöS, svo
sem "Dagens Nyheter” og “Syd-
svenska Dagblad” flytja langar
ritstjórnargreinar um máliS og
benda sérstaklega á hversu gleSi-
legt þaS sé fyrír norræna menn-
ingu, aS Island sé tekiS í tölu
NorSurlanda, sem sjálfstætt og
hlutlaust ríki í frjálsu bandalagi
viS Danmörku.
"Stokkholmstidningen” bendir
á þaS, aS sambandiS sé enn sem
komiS er eigi hreint konungssam-
band, en aS þaS sé þó frábrugSiS
sambandi NorSmanna og S.vía í
því, aS fundnar séu sérstakar leiS-
ir til þess aS vernda hagsmuni Is-
lands í sambandinu.
“Göteborg Morgenpost" segir
aS fyrirkomulagiS sé íhugunarvert
vegna þess, aS þaS muni leiSa til
þess, aS losa um tengslin viS Dan-
mörku. , Krabbe.
Þessar undirtektir NorSurlanda-
blaSa fara aS líkindum og má oss
vel líka hversu sæmilega bræSra-
þjóSir vorar biSja oss Islendinga
vera velkomna í hóp hinna full-
valda ríkja.
Gefur þaS von um góSa og
giftusamlega samvinnu í framtíS.
------o-------
.............. . -*\
Islands fréttir.
i ......i
Samsæti var Árna Eggerfcssyni
haldið í I ðnaðarinannahúsi nu á
þriðjudagskvöld. Sátu það um 50
manns. Benedikt Sveinsson alþm.
hélt aðalræðuna fyrir heiðursgest-
inum.
1000 kr. gjö'f 'barst land.sspitala-
sjóðnum í gær frá dönsku sendi-
n'efndinni.
Sýslumannsembættið í Barðastr.-
sýslu er veitt Einari M. Jónassyni
aðstoðarmanni 1 stjórnarráðinu.
Pétur Sigurðsson bóndi í Hrólfs-
skála á Seltjamarnesi lézt 6. ágúst
eftir þriggja vikna legu en langa
vanheiJsu undanfarið. Var hann
faðir Sigurðar skipstjóra á G-ullfossi.
Bein Jóns Arasonar Hólabiskups
hyggur Gaiðbr. Jónsson sig ef til vill
hafa fundið norður á Hólum 1 nýaif-
staðini ferð til að rannsaka forna
kirkjustaði. Hafði hann beinin með
sér suður og eru þau geymd til
bráðabirgða á Þjóðmenjasafninu og
verða þar rannsökuð af lækni. Vill
Gnuðbr. ekkert fullyrða urn beinin
fyr en rannsókn þeirri er lokið.
Grasbresturinn um land alt er vá-
gesturinni mesti, sem nú kreppir
þjóðina köldum tökum. Eina bjarg-
ráðið að afla sem mestra birgða af
fóðurbætir: síld, síldarmjöli og
síldarolíu.
Nýlega er látinn að Bjamastöðum
í Dölum Magnús Guðlögsson smá-
skamtalæknir, kominn sm ejötugt.
Magnús þótti mjög heppinn læknir
og fór orð af honum um aágranna-
sveitir hans og var hann mikið eótt-
ur um eitt sksið.
Tangs verzlun á ísafirði kvað nú
vera seld af nýju—kaupaadinn nú
Magnús Torfason hæjarfógeti.
Aukaþing er ráðgert 1 september
næstkomandi til þess að fjaila um
sambandsmálið áður en það verður
borið undir þjóðaratkvæði, en það
mun fram fara í hauet.
Aþingi á að koma saman þ. 2. eep.
til þess að fjalla um sambandsmál-
ið og vænitanlega verður tækifærið
notað til að iframkvæma stjórnar-
skifti—segir ísafold.
Gúsitav Grönvold útgerðarmaður
varð bráðkvaddur aðfaranótt mið-
vikudags, lézt í sveifni, var heilbrigð-
ur um kvöldið, en örendur í rúminu
um morguiniinn. Hiann lézt á skips-
fjöl Willemose norður á Siglufirði,
var að fara þangað til atvinnurekst-
urs síns. Hann var kornungur mað-
ur, liðlega tvítugur, áhugasamur og
dugandi við störf sín og drengur
bezti. Kvæntur var hann Margréti
Magnúsdóttur (Vigfússonar dyra-
varðar) og áttu þau 2 ungbörn.
Jarðskjálfltar hafa fundist hér i
bre og austur um land við og við f
þessari viku. Aðfaranótt þriðju-
dags kom all-snarpur kippur ki.
rúmlega háMtóM og annar á öðrum
tímanum og smáhræringar næstu
daga.
Síldveiðin gengur afskaplega tregt
svo sumir botnvörpungarnir eru
gevhættir að reyna að veiða. —
Sænska efldin, 50,000 itunnur, verður
sennilega send til Svfþjóðar á segl-
sikipum. — ísafold.
Elzta manneskja er dó hér á landi
siðasta ár, mun hafa verið Bagn-
heiður Jónsdóttir í Fiatey. Hún
var fædd 9. febr. 1818 á Kinnastöð-
um í Reykhólasvei't, en dó 13. janú-
ar 1917 og var því 99 ára að aldri.
Kolaskip eitt mikið kom hingað í
gær (16.) frá Englandi með farm til
landsstjórnarinnar. Skipið er þrí-
möstruð skonnorta og helfir með-
ferðis 2,846 smál. af kolum: það var
17 daga á leiðinni frá Englandi.—
Sagt er að skipið risti svo djúpt, að
það komist ekki inn á höfnina og
enn þé liggur það íyrir akkerum út
af hafnarmynninu.
Tvö koiaskip höfðu lagt af stað
frá Englamdi til Íslands um líkt
leyti og seglskipið stóra sem hingað
kom í gær. Ættu þau skip að geta
komið iihngað næstu daga, ef ekkert
slys hfir hent þau.
Gullfoss fer héðan ekki fyr en á
morgun (20.) vestur um haf. Meðal
farþega verða: Emil Nilsen fram-
kvæmdarstjóri, Magnús Kjaran
verzlunarstjóri, Sigfús Björnsson
verzl.m., Árni Eggertsson og dóttir
hans, ungfrúrnar Guðrún Jónas-
dóttir frá Sóiheimiatumgu og Sigríð-
ur Sigurðardóttir, frú Guðrún Jón-
asson, Kjaran Þorvarðsson, Sigurð-
ur Kjártamsson raflm.fr. og kona
austan úr Rieyðarfirði með 3 börn.
Mestan heyskap f fyrrasumar munu
h’afa haft þe&sir ibændur og búhöld-
ar:
1. Eggert Briem í Viðey, þar með
talinn heysktpur hans allur á Esju-
bergi, í Viðey og Reykjavík um
4,000 hestar. — 2. Halldór skólastjóri
Vilhjálmsson á Hvanneyri 3,700 h. —
3. Jón bóndi Pálmason á Þingeyr-
um 3,200 h. — 4. Davíð bóndi Þor-
sbeinsson á Arnbjargarlæk (hefir 4
jarðir undir) 2,700 ih. — 5. Sigurður
sýslumaður ólafsson í Kallaðarnesi
2,600 Ihesta.
-----o----
Czeko- Sloyakar
í símskeytum hefir verið sagt, frá
ýmsum afreksverkum Oheko-Slovaka
í Rússlandi og hafa þeir farið þar
víða um og verið Maximalistum
hinlr erfiðustu.
Þeir eru þannig til Rússlands
komnir, að þeir gengu í upphafi ó-
friðarins í heilum herfylkingum úr
her Austurríkfemanna og yfir til
Rússa og er taJið að þeir hafi orðið
alt að 200 þúsundum. Hafa þeir
lengi unað illa yfirráðum Austurrlk-
ismanna og hata þá eins og pestina.
Og þegar Maximalistar sömdu frið
við Miðveldin, var svo um sainið
milli Rússa og bandamanna, að her-
sveitir C.Sl. yrðu fluttar austur að
Kyrrahafi, en þaðan átti að flytja
þær til Frakklands. En Maximalist-
ar efndu ekki þau loforð; Checo-Slo-
vakar komust þó austur í Sfberfu og
gengu þar í lið við gagnbyltinga-
menn og mun vera aðalstyrkur
þeirra.
Kamist hafa sumar herdeildir
þeirra alla leið austur í Vladivostok
og líklega hafa Maximalistar fyrst
ætlað að senda þá alla austur, en
séð sig um hönd síðar. Er sagt frá
því, að yfirforingi Cheeo-Slovaka f
Vladivostok hafi í lok júnímánaðar
sett Maximalistastjórninni þar tvo
kosti og tilkynt henni, að hann
myndi afvopna her Maximalista l>ar
cystra, ef löndum sínum yrði ekki
leyft að fara ferða sinna austur um
Sfberíu til Vladivostook. Gaf hann
stjórninni hálftíma frest til umhugs-
unar, en er hann fékk ekkert svar,
tók hann þegar að framfylgja hótun
sinni. Var lítið viðnám veitt og náðl
hann borginni á sitt vald nærri or-
uistulaust og fékk síðan þeim mönn-
um stjórn f hendur, sem þar liöfðu
áður verið við völd.
Nú mun svo komið, að Oheco-Slo-
vakar nminu alveg horfnir frá því
að fara austur og þaðan til Frakk-
Iands, síðan gagnbyliingin í Rúss-
landi fór að magnast og bandamenn
skárust þar f leikinn. Er nú talið,
að þeir hafi Sfberíu að miklu leyti
á sínu valdi og stafar Maximalistum
mikil hætta af þeim, ekki sízt fyrir
það, að þeir gela algerlega hindrað
allu aðflutninga á inabvælum frá
Síberíu til Rússlands. — Vísir.
B0RÐVIÐUR MOULDINGS.
ViS höfum fullkomnar birgSir af öllum tegundum
Verðskrá verður send hverjum þeim er þess óskar
THE EMPIRE SASH & DOOR CO., LTD.
Henry Ave. East, Winnipeg, Man., Telephone: Main 2511
LOÐSKINN! HÚÐIRI ITLL!
Ef þér viljið hljóta fljótustu skil á andvirði
og hæsta verð fyrir lóðskinn, hútir, ull og
fL sendií þetta tU.
Frank Massin, Brandon, Man.
Dept H.
Skrifið eftlr prísum og shipping tags.
RJOMI KEYPTUR
Vér tutkjma eftir viðskiftavinum, gönrlum og nýjum, á
þeesu siunrL — Rjómaaendingum sint á jain-skUvíslegan hátt
Og áðun Heasta v«rð borgað og borgun send strax og vér
höfum meðbokið rjómann.
SKRZFIÐ OSS EFTIR ÖLLUM UPPLÝSINOUM
Um &MtSan)e(k vorn víaum vér tfi Hnion Bank og við&ktfta-
vfna vorra azuiara. Nefnlð HeimBkringlu er, bfr skrifið
MAHITOBA CREAMERY CO. LTD.
609 Witttam Ave.
Winnflpeg, Mwttoba.
ss