Heimskringla - 05.11.1919, Blaðsíða 7

WINNIPEG 5. NÓVEMBER 1919
HE1M5KRINCLA
7. BLAÐSIÐA
FRÉTTABRÉF.
(Fíh. frá 3. bls.)
kendi í skóla hér í Blaine í 2 ár,
og kennir nú og á skóla í Corfu.
Þess má geta, aS FríSu var halditS
veglegt kveSjusamsæti af söfnuS'
inum í Blaine, er hún ifór héSan al-
farin, til aS gifta sig. Var sam-
sætiS haldiS í húsi séra SigurSar
Ólafssonar tengdabróSur hennar.
DáiS hafa þessir: I. ÓSalábónd-
inn Hjörtur SigurSs3on (hingaS
kominn frá Argyle), rúmlega sex-
tugur. Hann var jarSaSur frá ísl.
lút. kirkjunni 1 2. þ. m. af Rev. Sig.
Ólafssyni, aS viSstöddu fjölmenni
miklu. Eiga Islendingar þar á bak
aS sjá einum af s'nUm ágætustu
mönnum. 2. Sveinninn Þór Sig-
urbjörn, tæpra fjögurra ára. Hann
var sonur hjónanna Rósu og FriS-
jóns Petersonart hingaS komin frá
Hensel N. D. Vildi þaS til á
slysalega og sorglega hátt, aS
barniS gleypti baun, sem hrökk of-
an í barkann og náSist eigi. LíkiS
var flutt til Seattle og brent. Mun
þetta vera hin fyrsta líkbrensla frá
þessum bæ. Óskandi væri aS
fleiri færu aS nota þessa ihreinlegu
og slkynsamlegu aÖferS, viS frá-
gang ástvina sinna, í staS hinnar
viSbjóSslegu og oft skaSlegu
gröftrunaraSferSar. 3. Vigdís
Jónsdóttir, aldraSur kvenmaSur,
ættaSur úr Vestmannaeyjum.
Hún var og jörSuS frá ísl. kirkj-
unni af séra Sig. ólafssyni. 4.
SigurSur Austmann, háaldraSur
maSur, lézt á gamalmennahæii
sveitarinnar og jarSaSur þaSan.
Laugardaginn 25. þ. m. lézt aS
heimili sínu í Blaine, Magnús G.
Magnússon, háaldraSur maSur.
Hans verSur líklega nánar getiS
síSar.
Slys: Bóndinn SigurSur Gísla-
son (fyr meir í Selkirk), misti
haegri handlegg fyrir ofan olnboga
í Morrisons sögunarmylnu snemma
í vor. Hann er nú löngu algró-
inn. SigurSur er einn af þessum
gömlu góSu Islendingum, sem
ekkert getur drepiS meS öllu.
Hann heifir margar svaSilfarirnar
fariS og fyrri meiSst, enda var þaS
jám harka og stálvilji, sem h-els’
aSi líf hans í þetta sinn — frelsaSi
hann ifrá því aS togast meS öllu
inn í vélina. Hann var einn sér er
slysiS vildi til, og þaS fyrsta er
menn vissu um þaS, va raS sjá
hann koma til þeirra, er næstir
vorut meS handlegginn slitinn,
tugginn og knúsaSan, blóS og hold
og bein, sem tuggu úr vargskjafti.1
ÞaS tekur góSa menn aS gera
slíkt. SigurSur fær einhverjar
skaSabætur frá ríkinu, og nú hefir
hann pantaS nýjan handlegg.
Jósep Caspar, sonur Rósu og
Kristjáns Rosmanns Casper, ung-
lingspiltuT, handleggsbrotnaSi ný-
lega. Hann er nú á góSum bata-
vegi.
Húsbrunar. Tvö hús hafa
brunniS; heimili Valdemars Ey-
ford meS öllu, engu bjargaS, og
heimili GuSbjarts Kárasonar, mun-
um flestum bjargaS. BæSi voru
húsin vátrygS.
Allmikil ókyrS er á fólki hér um
slóSir. Menn fara og koma, en
fleiri vilja fara. Nýkomin eru'
hingaS hjónin Þorsteinn Steinson
frá Cresecnt B. C., og hafa þau
þegar keypt sér hús, sem bendir til
aS þau setjist hér aS. A'ftur hafa
flutt burt Charles Roper meS
konu sinni Láru (áSur Valdason),
Theodore Dodd ásamt konu sinni
(kona hans er Rúna, dóttir SigurS-
ar BárSarsonar homopata), og
hjónin'Rósa og'FriSjón Peterson.
Tveir þeir síSarnefndu keyptiL
hluti í þakspónamylnu skemt frá
Bellingham og flytja þangaS.
I landskoSunarferS til Peace
River héraSsins fóru héSan þeir
Peter Finnson, Chris. Freeman og
Mundi Olson, s .1. sumar; en komu
aftur án þess aS finna nokkuSt sem
þeim leizt á, af ónumdum löndum.
Sérstaklega sögSu þeir vatnsleysi
baga á þvi svæSi, er þeir fóru um,
en létu aS öSru leyti vel yfir bú-
skap bænda og útliti á hveiti og
öSrum komtegundum.
Alment stefnir nú hugur manna
ut á landiS, og ýmsir kaupa jafnvel
hér í nágrenninu og flytja út á land
úr bænum. ASrir byrja meS því
aS Ieigja land. Þykir alt betra en
hin óvissa daglaunavinna. Ct á
IandiS ættu líka sem flestir aS
fara. ÞaS er grátlegt aS sjá unga
efnismenn selja sig í þrældóm til
annara. Reynslan sýnir of oft, aS
alt, sem þeir bera úr býtum, er
sæmilegt líf meSan þeir eru ungir
og hraustir. En svo, þegar “ellin
kemur orkuvana”, er þeim kastaS
sem útslitnum vélum. Og sönn-
unin fyrir sannleiksgildi þessarar
staShælfingar eru skýrslur Banda-
ríkjanna, sem sýnir aS 65 prósent
deyi allslausir. Og þó væri ver,
ef ekki bætti alment úr lífsábyrgS'
in, sem menn nú svo alment taka
upp.
Félagslíf vort hér er miS dauf-
asta móti. Stafar þaS sd ýmsum
óviSráSanlegum orsökum. Hefir
enn ekki náS sér eftir stríSiS. En
aSalIega valda því hinir ým?u at-
vinnuvegir, sem taka fjöldann af
yngra fólkinu burt frá heimilum
þeirra um lengri eSa skemri tíma
af árinu. Nú er líka “Framsókn”,
eitt af elztu íslenzku ifélögunum í
Blaine, uppleyst. Er þá eftir
söfnuSurinnt safnaSarkvenfélaig og
lestrarfélag. "Framsókn" var 12
ára gömul orSin, og hafSi á þeim
árum gefiSt mest til ifátækra, frá
13 til 14 hundruS dali. ÞaS
verSa því margir, sem sakna henn-
ar, og auSvitaS margir sem fagna,
þar eS kraftur til annara starfa
verSur úr því minna dreifSur en
ella. En hvaS sem því líSur, er
fækkun á félögum fremur merki
um dauSa en líf, því hæfileg sam-
kepni er holl á öllum sviSum.
AuSvitaS gæti líka fækkun á fé-
lögum meint skynsamlegt sam-
komulag.
Á meSal þeirra íslendinga, sem
css hafa heimsótt á þessum missir-
um, er HólmfríSur Árnadóttir frá
New York. Sýndi hún í einu
myndajhúsi bæjarins myndir frá
Islandi, og tókst vel. Auk þess
talaSi hún í nokkrar mínútur um
uppruna íslenzkunnar og viShald
hennar, ?)g sagSist vel. Hólm-
fríSur hafSi meS sér nýútgefna
bók éftir sjálfa sig, sem heitir:
“When I was girl in Iceland”,
gefna út áf ensku bókaútgáfufé-
lagi í Boston. Gefur þaS félag út
samdkonar bækur frá öllum þjóS-
um, jafnótt og þaS nær í einhvern
til aS rita þær. HólmfríSur er ^
fjórSa stúlkan, sem þaS hefir gert.
Bókin er vel rituS og gefur les.
glögga hugmynd um heimilislíf, at-
vinnuvegi, uppeldi barna og
skemtanir á Islandi; þar segir frá
góSu íslenzku heimili, og er frá-
sögnin þjóSinni til sóma. Nokkr-
ar myndir eru í bókinni, staSa,
bæja og mönnanöfn öll á íslenzku,
og frágangur allur á bókinni góSur
aS undanskildum nokkrum prent-
villum. MáliS létt og lipurt, minn'
ir mann ósjálfrátt á Andersens
æfintýri”, og er þá vel aS veriS.
Tilgangur félagsins meS úigáfu
slíkra bóka er sýnilega sá, aS
hjálpa unglingum til aS kynnast
uppruna hinna ýmsu þjóSa, er setj-
ast a Sí landi þessu, og útrýma
meS því ifyrirlitning þeirri, sem
börn útlendinga of oft verSa fyrir
í skólum vorum og annarsstaSar,
en mynda bróSurhug og velvild í
þess staS. Og víst er þaS, aS les-
endur bókarínnar komast aS ann-
ari mSurstöSu um uppruna íslend-
inga, en aS þeir séu Eskimóar, sem
búi í snjókolfum, eins og margir
hérlendir hafa haldiS, og halda
enn, sem er sízt aS undra, meSan
sllíkt er kent í skólábókum lands-
ins. Bækur þessar eru sérstak-
lega ætlaSar unglingum, og ritaS-
ar viS þeirra hæfi. Þær ættu því
aS vera á hverju einasta skóla-
bókasafni landsins. HólmfríSur
hefir meS bók þessari unniS þjóS
vorri hiS þarfasta verk.
M. J. B.
Svolítið af allrahanda
frá Utah.
i.
TíSarfar: ÞaS hefir mátt heita 1
indælt og mjög hagstætt alt sí<5-,
astliSiS sumar; aS vísu voru hitar
afar miklir, en lítiS regnfall, en
þaS gerSi lítiS til, hvaS jarSar-
gróSur snerd. Hann er oftast ná-
íægt vatni, eSa nær til vatnsveit'
inga, og svo mun þaS einnig hafa
veriS síSastliSiS sumar; enda
varS uppskeran í bezta lagi af hér
um bil öllu, sem sáS var til, og nýt-
ing hin bezta. Sykurrófna upp-
skeran er ætíS síSust; hún stendur
nú yfir, og er r.iikio góð, og meS
langbezta móti, og þar af leiSandi
hinn arSsamasti atvinnuvegur,
bæSi fyrir bændur og verkalýS.
AS vísu er ekki tonnataliS af ekr-
unni meir a en þaS hefir oft áSur
veriS aS undaniförnu, tólf til fimt-
án tonn. En ekrufjöldinn eykst
einlægt árlega, og fleiri bætast
stöSugt viS, sem stunda þá iSnaS-
argrein. VerSiS á sykurrófunum
er líka mjög gott, frá 10—15
doilarar tonniS; og í kringum 4
dollara á dag hafa nú verkamenn,
sem aS því vinna, bæSi hjá bænd-
um og eins viS sykurmylnurnar, og
verSur ekki annaS sagt an aS þaS
sé gott kaup; jafnvel þó alt sé dýrt
sem kaupa þarf til lífsnauSsynja.
Sykurmylnur í Utah tóku allar til
starfa meS byrjun október, og er
búist viS aS vinnan viS þær endist
jafnve'l til janúarloka 1920, eSa
hér um bil í fjóra mánuSi.
MeS byrjun október fór dálítiS
aS rigna. Hafa síSan komiS
nokkrir góSir skúrir, og síSast hinn
1 8. féll svolítiS af snjó, sem nú er
alveg upptekinn af öliu láglendi,
og er nú bezta veSur; en fjöllin
hafa^ “húifur mjallahvítar”, eins og
nunnur eSa hjúkrunarkonur á
sjúkrahúsum. En frostvart hefir
eki orSiS enn, svo teljandi sé.
II.
Heilsufar: ÞaS hefir veriS gott
í alt sumar, og er þaS enn. Engir
nafnkendir hafa heldur látist, svo
eg eftir muni. LíSan fólksins yf-
irleitt er því meS lang bezta móti.
III.
HátíSahöld og gleSimót: ÞaS
hefir veriS mikiS haft um hönd af
allskonar hátíSum og gleSi mót-
um á þessu sumri. Fyrst hinar al-
gengu og lögákveSnu hátíSir, og
siSan mikiS af allskonar aukaget-
uim, eins og vanalega gerist. Mest
af þesskonar samkomum — og
margar a'f þeim tilkomumiklar —
hafa veriS haldnar til aS fagna
heimkomnum hermönnum, og
sýna þeim virðingu. Ein slík há-
tíS var haldin hér í vorum bæ, sem
stóS yfir í tvo daga, 23.—24. júlí,
og tókst ágætlega. Nenni eg ekki
aS lýsa öllu, sem þar fór fram og
ha'ft var til skemtunar, en óhætt er
aS segja, aS það var eitt meS því
bezta, sem eg hefi í langa tíS séS;
tók aS mörgu mikiS fram yfir hiS
bezta í Salt Lake City, höfuSstaS
og Gothhom ríkisins; enda voru
allir, sem þaS mót sóttu, mjög á-
nægSir, enda var veSriS hiS in-
dælasta.
IV.
Giftingar og brúSkaup. Ekki
höifum vér heldur fariS varbluta af
þeim skemtunum, því ennþá hafa
ungir menn ást á hringasólum. —
Hinn 23. ágúst síSastliSinn voru
gefin saman í hjónaband á heimili
foreldra brúSurinnar hér í bœ, Mr.
E. M. Funk og ungfrú Rósa Jame-
son. Ekki vitum vér neitt um
ætt og atgerfi brúSgumans, utan
aS heimili hans er austur í Color'
ado, en brúSurin er dóttir herra
GuSmundar Eyjólfssonar frá Eyj-
arbakka í Húnaþingi, og konu
hans Ingibjargar Jónatansdóttur
DavíSssonar frá MarSargnúpi í
Vatnsdal í sömu sýslu. BoS var
haft þar inni, sem nokkuS yfir 1 00
manns tóku þátt í, og skemtu sér
hiS bezta. AS endaSri veizlunni
fluttu ungu hjónin sig til Colorado,
hvar framtíSarheimili þeirra á víst
aS verSa, aS minsta kosti fyrst um
sinn. Vér óskum til hamingju. —
SíSar, eSa 24. september, voru
géfin saman í Sedt Lake City herra
Jören Victor Leifson og ungfrú
Mary Bradford. Er brúSguminn
sonur herra SigurSar Þorleifssonar
Eyjólfssonar bónda á Núpi undir
Eyjafjöllum, og konu hans Hjálm-
íríSar Hjálmarsdóttur frá Vest-
mannaeyjum, en brúðirin er af
hérlendum ættum, eins og nafniS
' bendir til; en af því vér erum ekki
vel heima í ættfræSi, sízt enskri,
þá verSur aS sleppa ættfærslunni.
En virSuleg veizla, og stór dans,
var haft í aSal danssal bæjarins,
I aS kvöldi hins 25., og var þar sam-
an kominn og viSstaddur fjöldi
fólks, bæSi af löndum og öSrum.
VerSur framtíSarheimili þessara
hjóna hér í bænum. Fylgja þeim
og einnig lukkuóskir vorar, um
bjarta framtíS og langa lífdaga.
I' y- j
Sorgir og söknuSur: Mitt í
í gleSi og glaumi þessarar verald-!
ar geta menn altaf búist viS aS ein-
| hver sorgaraldan rísi; sumar stærri
og aSrar minni. ÞaS er nú hiS al-
genga náttúrulögmál, sem vér
megum alla jafna búast viS, enda
höifum vér heldur ekki fariS var- j
hluta af því á þessu sumri. — Til!
aS byrja meS vil eg geta þess, aS
vér urSum nú í fimta sinniS, 7. á- \
gúst aS mig minnir, 'fyrir þeim
baga aS missa íslenzka sálusorgar-j
ann okkar, sem flutti, aS minsta
I
kosti um stundarsakir, til kjötkatl-
anna njá ykkur þarna í Winnipeg;
og er þar enn og líSur víst vel, éft- i
ir því semsfréttir úr norSrinu segja. '
Vér óskum honum allrar hamingju
í þessum nýja víngarSi drottins, og
vonum um leiS, aS fá aS lifa þann
dag, aS sjá hann einu sinni enn
augliti til auglitis, hvaS svo sem
öSru líSur. BregSist sú von oss
aS öllu leyti, má búast viS bæSi
andlegum og Hkamlegum þurki, og
jafnvel hallæri, ef vér eigum lengi
aS lifa án Bakkusar og sálusorgara. ,
Hinn 2 1. ágúst — ekki 2 3. eins
og Voröld segir — lézt aS heimili
sínu, Mapleton Utah, báendaöld-
ungurinn GuSmundur GuSmunds'
son, rúmra 77 ára aS aldri, mesti
dugnaSar og merkismaSur. Hann
var ættaSur undan Eyjafjöllum,
sonur GuSmundar bónda á SauS-
húsavelli, GuSmundssonar í Stóru-
Mörk. Kom hann hingaS frá
Vestmannaeyjum 1 886. Hann eft-
irskilur ekkju og fimm uppkomnar
dætur, og fjölda af barnabörnum.
VI.
MinnisvarSamáliS: HvaS HSur
nú þessu svo kallaSa minnisvarSa-
máli? Vér erum einlægt aS gá í
kring, í þeim tilgangi auSvitaS, aS
sjá hvort hvergi hilli undir varS-,
ann. Vonir vorar í því máli
fjúka jafnaSarlega út í veSur og
vind. ÞaS er engu líkarar en aS
hnífurinn standi einhversstaSar (
hálf bölvanlega í kúnni. Menn
voru seinast, ef eg man rett, eitt-|
hvaS aS deila um þaS, hvernig
hann skyldi vera, þessi minnis-
varSi, og einnig um efniS í hon-
um, og síSast hvar hann skyldi
reistur verSa; og þar fram ef tir.
götunum. En nú er alt dottiS 1 j
dúnalogn. Allir sýnast nú orSnir ^
uppiskroppa meS uppastungur, og
verulegar framkvæmdir til aS
hrynda málinu áfram. Þetta sýn-1
ist horfa til hreinustu vandræSa, j
og er þaS fjarska slæmt meS jafn-|
þýSingarmikiS mól. Eg held eg
hafi aldrei gert neina uppástungu
um þennan minnisvarSa; en nú
finst mér ekki úr vegi aS gera þaS,
ef ske kynni aS nefndin rumskaS-
ist, og máliS yrSi tekiS til athug-^
unar upp á nýtt, og leitt til fram-'
kvæmda.
Eg hefi heyrt talaS um stein-
stólpa; en ekki lízt mér vel á þaS. j
Svo hefir veriS talaS um eitthvert
“listaverkasafn”; í því botna eg
ekkert. Og aS síSustu bók meS
rnyndum og æfiatriSum her
mannanna. ÞaS er nú ekki svo j
galiÖ, og yrSi óefaS viSráSanlegt!
fyrir landann, sem sjaldan er mjög|
stórstígur, þegar um samskot er aS
ræSa. En Jóns SigurSssonar fé-
lagiS mun hafa í hyggju aS gera
i þaS, aS einhverju leyti, svo nefnd-
in losast viS þann liS malsins; en
samt ætti hún ekki aS gefa þaS
upp eSa leggja árar í bát. ÞaS
væri næstum syndsamlegt. Nei,
höldum áfram, málefniS er gott,
og hneysa mesta aS hætta viS þaS,
á meSan engin voSaleg ljón eru í
veginum. Þau hafa ekki sést enn-
þá, og eg vona aS þaS komi aldrei
fyrir. ,
ÞaS, sem mér hefir dottiS í hug
aS stinga upp á, er-' aS landar
keyptu herskip, aS sjálfsögSu 'hjá
ÞjóÖverjum, og hefSu þaS og
gæfu til landvarnar viS strendur
Islands. ÞaS mætti kalla skipiS
Hermann" eSa “Hermanníu”, ei
men nvildu kvenkenna þaS. Og
eg hygg aS enginn geti efaÖ, aS
svcIsiSis skip væri nauSsynlegt
fyrir Island, og einnig aS ekkert
héldi betur viS minningu okkar
föllnu drengja, í þessu mikla ver-
aldarstríSi, en gott og duglegt her-
og landvarnarskip. Fátt mundi
líka gleSja sálir hermannanna
meira, en ef þeir mættu Hta niSur,
og sjá þaS svífa fram og aftur meS
ströndum þeirra kæra föSurlands,
til aS vernda land og lýS, frá yfir-
gangi sjóræningja og allra þorpara
sem vildu gera föSurlandi voru
tjón. Eg hygg aS sálir þeirra
mundu þá dansa aif gleSi, ekki ein-
asta viS þá sjón, sem þeim væri
svo kær, heldur einnig af þakklæt-
ietilfinningum til vor, fjrrir aS hafa
meS bróSurlegum félagsskap,
framsýni og fraimkvæmdum, reist
þeim svo göfugan og ágætan
minnisvarSa.
Læt eg svo útrætt um þetta mál
svona aS sinni, og legg þaS í gerS,
fyrir þá aS hugleiSa, sem betra vit
og þekkingu hafa en eg. Mér finst
allir, sem rætt hafa og ritaS um
máliS, eigi miklar þakkir skiliS fyr-
ir þaS. ÞaS er óefaS ekta þjóS-
ræknismál.
VII.
MinningarritiÖ: Eins og allir
vita, sem lesa blöSin, hefir Jóns
SigurSssonar félagiS tekiS þaS af-
ar þýSingarmikla nauSsynjamál
upp á dagskrá sína, aS gefa út í
nálægri framtíS bók, sem kallast
"Minningarrit”, er á aS geta allra
drengja og sýna myndir af ö.lam,
sem til herþjónustu voru kallaSir
og voru af íslenzkum ættum, bæSi
úr Bandaríkjunum og Canada.
ÞaS er ágætis hugmynd aS ráSast
í þetta stórmerkilega fyrirtæki, af.
fremur fátæku kvenfélagi. ÞaS
sýnir bæSi dug og dáS, sem verSa
mun félaginu til ódauSlegs og æ-
varandi heiSurs. Svona bók verS-
ur ein ndýrSlegur minnisvarSi fyr-
ir herrmenn vora, ekki sízt, þegar
aldir renna. Hún verSur, eSa
ætti aS verÖa, eins tilkomu' og
og þýSingarmikil eins og hinar
beztu af sögum forfeSra vorra, og
máske mikiS betri, sérstaklega ac
því sem áhrærir ættartölur og
myndir, sem alveg vantar í forn
sögurnar, sem er mikill skaSi, ja'fn- j
vel þó mörgutti af forfeSrum vor- I
um sé snildar'lega lýst, jafnasi þaS ^
aldrei á viS góSar myndir. Svo-
leiSis bók ættu allir íslenzkir bóka-
vinir aS eiga, bæSi hér í Ameríku
og á Islandi. Hún prýddi hvern
bókaskáp, og yrSi til ánægju,
gagns og gleSi á öllum íslenzkum
heimilum, hvar í heimi sem eru.
Lika verSur hún kærkominn viS-
bætir á vel flestum bókasöfnum,
bæSi í NorÖur- og Vesturálfu, þaS
getulm vér reitt oss á og gengiS út
frá sem fullri vissu.
Sem sagt, eg ann ifélaginu af
heilum hug, 'fyrir þetta þýSingar-
mikla fyrirtæki. Eg óska því til
allrar lukku í framtíSinni, og vona
aS allir góSir menn og konur geri
sitt ýtrasta til aS aSstoSa félagiS,
bæSi í orSi og verki viS undirbún-
ing og útgáfu þessa “Minningar-
rits".
VIII.
ÞjóSernisfélagiS: Já, hvaS er
þaS aS starfa nú á dögum, ÞaS
hefir í langa tíS ekkert heyrst um
a'freksverk þess og þjóSræknisleg-
ar framkvæmdir, og ekkert heldur
sést um þaS, utan þess auglýsing,
sem af og til stendur í íslenzku
blöSunum, um nafn félagsins og
embættismanna þess, og eins hvaS
oft nefndin ráSgerir aS haifa starfs-
fundi mánaSarlega, ef vel viSrar
og engin forföll koma. En um
gerSir þess og þjóSræknislegar
framkvæmdir sézt ekki neitt.
Hvernig skyldi þessu vera variS
meS jafn stórt og þýSingarmikiS
félag, sem hefir svo ágæta stefnu-
skrá, og vatt seglin svo hátt aS hún
í byrjuninni, með svo mikinn
fjölda ágætra liSsmanna, svo sem
e:ns og Þorgils minn og 'herra
ÞjóÖrækinn? Nei, nei. Eftir því
sem eg kemst næst, þá hefir félag
þetta ekki gert svo mikiS í öllu
góSviSrinu í alt sumar, sem aS
jÞyggja duglegan “loftkastala” fyr'
ir skr.lstofur félagsins. —--
IX.
skar fréítir: Eins og vant
er fara fram almennar kosningar í
haust, hinn 4. nóvember. Mest
e.a þaS samt bæjarráSskosningar
i ag valda ekki mjög mikium gaura-
gangi, sízt í hinum smærri bæjum.
1 Salt Lake City mun þaS vera
einna Iíflegast, enda er hún stæst,
og embættin þar af leiSandi svo
miklu feitari. Flokksþing öll eru
nú um garS gengin, og þar eS þar
gerSist ekkert sögulegt, sé eg enga
þörf aS eySa meiri tíma og rúmi
fyrir vor pólitísku málefni. ÞiS
bætiS þaS -upp þarna norSurfrá
svo vel, aS enginn þarf aS kvarta
um vöntun og lestur á slíku góS-
gæti; svo eg s'læ hér meS botninn
í þaS.
X.
NiSurlag og kveÖja: Af þvi
engir sérstakir viSburSir hafa skeS
'hjá landanum á þessu sumri, utan
þaS sem þegar hefir veriS um get-
iS, verSur ekki meira frá þeim
skýrt aS svo komnu. Þeim líSur
öllum bærilega, og flestir þeirra
viS þolanlega heilsu, og sæmilega
líSan. AS vísu mætti geta þess,
aS bændurnir SigurSur Árnason
og Markús Erlendsson, hafa veriS
mikiS veikir í sumar, og eru þaS
enn. Sá fyrnefndi er búinn aS
liggja í rúmi sínu nálægt því í fjög-
ur ár, og er þaS aSallega gigt og
máttleysi sem hann þjái't af, og
fær ekki neina bót viS Sví. En
herra Erlendsson þjáist aí innvort-
is meinsemdum, sem voi a" di er
aS megi lækna, svo hann i.omist
til 'heilsu sinnar aftur.
Hér er svo endirinn, og lifiS í
friSi, ritstjóri góSur.
25—10—'19
Einar H.
“LÆKNIÐ KVIÐ-
SLITYÐAR EINS-
0G ÉG LÆKNAÐI
MITT EIGIÐ.”
Gainall sjókafteinn læknaíi siti
eigif kviíslit eftir a5 læki .r
sögóu “uppskurS eöa dauöa.’'
Mrttal h«n» ok hðk Hrnt ðkeypl*.
Kaftelnn Collings var I siglingrum
mörg ár; og svo kom fyrlr hann ivu*
f3.lt kvit5s.it, sva hann varö ekki ein-
ungis a« hætta »Jófer®um, heldvir lika
atJ liggja rúmfastur í mörg ár. Hann
reyncii inarga lækna og margar teg-
undir umhúöa, án nokkurs árang-
ars. Loks var honum tilkynt at5 an.i-
aö hvort yrhi hann aö ganga untiii
uppskurö eöa deyja Hann gjöröl
hvornprt. Hann læknaöl Bjálfan sig
"Brfffor mfnlr ok Systur, I»ðr I*urflö
fckki uö I.Ata Skera Yöur Sundur
Bié aö Kveljaat 1 Cinbaöum.1’
Kafteinn Collings íhugaöi ástand
sitt vandlega og loks tókst honum aö
finna aöferöina til aö lækna sig.
Hver og einn getur brúkaö sömu
aöferöina; hún er einföld, handhæg
og óhult og ódýr. Alt fólk, sem geug-
ur meö kviöslit ætti aö fá bók Coli-
tngs kafteins, sem segir nákvæmlega
frá hvernig hann læknaöl sjálfan slg
og hvernig aörir geti brúkaö sömu
ráöln auöveldlega. Bókln og meöul-
in fást ÓKEYPIS. Þau veröa send
póstfrítt hverjum kvlöslitnum sjúk-
lingi, sem fyllir út og sendlr miöann
hér aö neöan. En sendiö hann strax
— Aöur en þér látiö þetta blaö úr
hendi yöar. ,
fiiee RrPTl’UE HOOK AJíD
IIEMEDY COUPON
Capt. A. IV. Colling's (Ine.)
Box 198 D, Watertown N. Y.
Please send me your FREE
Rupture Remedy and Book with-
out any obligation on my part
whatever
Name ...
Address .

—. — .