Heimskringla - 24.03.1920, Blaðsíða 4

4. BLAÐSIÐA.
HEIMSKRINGLA
WiNNIPEG, 24. MARZ, 1920.
HEIMSKRINGLA
(StofnnV IHStl)
Kemur út á hverjum MHSvikude^l
Útr«fen^ur og eigendur:
THE VIKING PRESS, LTD.
VerB blaísine I Canada og BandarikJ-
unum $2.00 um árJB (fyrirfram borgaB).
Íont tll lslands $2.00 (fyrir/ram borgaí).
AHar borganir senáist rátismanni blabs-
in*. Póst e»a banka árisanir stílist til
The Vlklng Prees, Ltd.
Ritstjóri og ráSsmaSur:
GUNNL. TR. JóNSSON
Skrlfetefai .
7» KHBItBROOKK STRKICT,
F.S. ■*> 3171 Talnlml Oarrj dll
WINNIPEG- MANITOBA, 24. MARZ, 1920.
Mr. Barney Finnson.
Heimskringla hefir altaf talið það skyldu
sína, að geta þeirra manna úr þjóðflokki vor-
um, sem frægir hafa orðið, hvort heldur þeir
'höfðu unnið sér frægðina eða henni verið
þrengt upp á þá. Vér höfum nú á meðal vor
mann, sem hið síðara hlutskiftið hefir hlotið,
Mr. Barney Finnson undirráðsmann Lögbergs-
félagsins og fyrrum lyffræðing.
Barney varð frægur maður í einni svipan.
Hann vaknaði á fimtudagsmorguninn sem
hversdagslegur náungi, en gekk til hvílu um
kvöldið sveipáður frægðarljóma, sem síðan
hefir fylgt honum og mun fylgja honum út í
hin yztu myrkur, þegar sá tími kemur.
Og alla þessa frægð á Barney að þakka
virðulegum fylkisþingmanni Joseph Hamelin,
..og í þingsal Manitobaþingsins var frægðin
sköpuð og nafn Barney skráð með svörtu
letri í annála þingsins.
En hér skal sagan sögð eins og hún skeði.
Mr. Hamelin, sem er conservativaþmgmað-
ur fyrir St. Rose kjördæmið, var að gagnrýna
fylkisreikningana og fjármálabruðl Norris-
stjórnarinnar. Meðal annars, sem honum
þótti nokkuð gífurlegt, var fjárausturinn til
Lögbergsfélagsins, The Columbia Press.
Eftir að hafa rakið sögu félagsins að
nokkru, kom röðin að umgetnum Barney, og
þá sperti þingheimur upp eyrun' því Barney
könnuðust ailir við.
‘‘Árið 1915 hvarf nafn núverandi dóms-
málaráðherra úr hluthafatölu Columbia Press,
og einhver Barney Finnson umferðasali dett-
ur ofan úr skýjunum. Er þá sagt að hann
eigi 2100 dollara virði af hlutum í félagmu
og þar af 1400 doliarar borgaðir. Þá hættir
Barney umferðasölunm og verður ráðsmaður
hjá féiaginu og þeim starfa heldur hann fram
á þennan dag; og það er kaldur dagur, þeg-
ar áminstur Barney fer tómhentur úr stjóm-
argarði, og fáar eru þær síðurnar í fylkis-
reikningunum, sem hann á ekki ítak í.
Árið 1915 varð Mr. Barney ilt til fanga,
fékk aðeins $3812.00, en þess ber að geta að
Norrisstjórnin hafði aðeins ráðin hálft fjár-
hagsárið.
Árið 1916 varð Barney miklu fengsælii og
fékk handa féiagi sínu $14,690.26. En
maðurinn var þó ekki ánægður, meira varð
hann að fá.
Og næsta ár, 191 7, var aflinn líka viðunan-
legur, að Barney fanst. Hann fkitti þá heim
úr fylkisfjárhirzlunni $30,014.17 — þrjátíu
þúsund og fjórtán dali og sautján cent.
En svo kom afturkippur í veiðina. Árið
1918 fékk vesalmgs Barney aðeins $1 7,392.-
07 úr fylkissjóði.
Á hinu nýliðna fjárhagsári, 1919» var afl-
inn dálítið betri, $18,037.69.
AIIs hefir Mr. Barney fiskað fyrir Columbia
Press $83,954.90 úr fylkissjóði á þessu stutta
tímábili (eða sem svarar 1200 dollurum á
mánuði) og er það ekki sem verst fyrir lítið
prentfélag.”
Hér er sagan sögð ems og Hamelin sagði
hana í þinginu; að hún sé rétt, votta fylkis-
reikningarnir, og verður því frægðin ekki af
Barney skafin. Ó! dýrð sé þér, þú mikli
maður!
Aðalssvip og augnaráð hans engir stóðust;
í fylkissjóðinn fékk að gánga
fjársolginn um daga langa.
Þingsaga Canada.
Samabandsþmgið í Ottawa ér 53 ára gam-
alt, og hefir margt drifið á daga þes? á þeim
tíma. Margir mikilhæfir stjóiyimálamenn
hafa birzt, staldrað við um lengri eða skemmri
tíma, og horfið, sumir dáið drotni sínum, aðr-
ir liðið pólitískt jskipbrot. En tveir menn
koma þó mest við þingsöguna á umliðnum ár-
um, Sir John A. Macdonald og Sir Wilfrid
Lauriér. Þeir eru mennirnir, sem tröllaukn-
ust tökin eiga í stjórnmálasögu þessa lands,
og þó misjafnir dómar fari um menn þessa
báða, þá munu allir ljúka upp einum munm
að þeir væru verðugir synir þessa lands og
bæru hag þess fyrir brjósti — síðast og fyrst
— þó leiðirnar sýndus.t misvtirar á stundum.
Hon. Alexander Mackenzie, Hon. Edward
Blake, Sir John Thompson og Sir Charles
Tupper, koma og mikið við þingsöguna. All-
ir voru þ«ir mikilhæfir menn og þjóð sinni til
sóma. Allir eru þeir nú moldu huldir, en orð-
stýrrinn lifir.
Af stjórnmálamönnum, sem nú eru uppi,
ber einn af öllum öðrum fyrir reynslu sakir,
og er sá Sir Geo. E. Foster. Hefir hann setið
á þingi því nær uppihaldslaust síðan 1882, og
verið ráðgjafi í sex stjórnum. Um hinn nú-
verandi stjórnarformann, Sir Robert L. Bor-
den, má segja að hann er maður mikilhæfur,
og Ifklegast mesti stjórnvitringurinn, sem ver-
ið hefir við stjórnvölinn í Ottawa.
En hér skal þingsagan sögð:
1. Kjörtímabil.
Hinn I. júlí 1867 voru fylkin Ontario,
Quebec' Nova Scotia og New Brunswick, sam-
einuð með konunglegu lagaboði, dags. 22.
marz 1867, og köllwð í síimeiningu: Dominion
of Canada. Þá var Monck lávarður Iand-
stjóri í Canada. Fól hann Sir John A. Mac-
donald á hendur að mynda fyrsta ráðuneyti
fyrir hið nýja sambandsland.
Fyrstu sambandsþingkosnmgar voru haldn-
ar í september þá um haustið. Hafði Sir
- John þá “sambandið” eitt á stefnuskrá sinni,
að biðja þjóðina að hjálpa sér og stjórn sinni
til að koma hér á fót öfiugu sambandslandi.
Gekk kosningabaráttan fremur greiðlega.
Mótflokkur Sir John frá fornu fari, va/ aðal-
lega skipaður kaþólskum Frökkum, þeim hin-
um sömu, sem barist höfðu áður móti brezk-
um yfirráðum og brezku þjóðerni. Nú vildu
Frakkar ekki vekja ný þrætuefni, og liberal-
flokkurinn var í molum. Líka hélt það
Frökkum hægum, að æði margir af þeirra
beztu mönnum voru í stjórninni. Mótspyrnu
talsverðri átti þó stjórnin að mæta í strand-
fylkjunum, sérstaklega Nova Scotia. Kosn-
ingaúrslitin Urðu þau að Sir John fékk 102
fylgismenn kosna, en andstæðingar hans 80.
Fyrsta þingseta hófst 6. dag nóvembermánað-
ar 1867.
Manitobafylki gekk í fylkjasambandið I 5.
júlí 1870 og British Columbia 2Q. júlí 1871.
Hið síðarnefnda fylki hafði það að skilyrði
fyrir inngöngu sinni, að sambandsstjórnin léti
byrja að byggja járnbraut vestur að Kyrra-
hafsströnd innan 2 ára.
Var síðustu þingsetunni nærri alveg eytt í um-
ræður um þá bfaut. Að síðustu komust
lagaákvæði í gegnum þingið um að byggja
hana. Var þá þingseta úti og kjörtímabilið.
Lét þá Sir John ganga slrax til nýrra kosninga.
Hann skoraði á þjóðina að halda við þessa
stefnu, að byggja braut frá hafi til hafs, eins
og þingið hafði ákveðið að gera- og leyfa sér
■ og sínum flokki að efna orð sín við British
Columbia-fylki. En þá risu liberalar upp,
treystandi á fylgi Frakka, og mótmæltu harð-
lega þessári brautarbyggingu og loforðaefnd-
um við B. C. fylkið, og héldu því fram að
brautarstæðið hefði aldrei verið verulega út-
mælt og hæpið væri hvort hægt væri að leggjá
þessa braut í gegnum fjöllin. Þess vegna
væri það til þess að setja landið á höfuðið. að
byrja á brautinni.
2. Kjörtímabil.
Sambandskosningar fóru fram 20. júlí
1872, og úrslitin urðu þau, að Sir John hélt l
stjórriinni með aðeins 6 þingmanna meiri-
hluta.
Fyrsta þingsefa í öðru kjörtímabili var sett
5. marz 1873. En 2. janúar 1874 var þingið
Ieyst upp. P. E. Island gekk í sambandið 19.
september 1873. Þessi þingset er hin minn-
isstæðasta þingseta í Canadaríki, vegna þess \
að meirihluti þingsins ákærði Sir John fyrir
mútur og fjársvik í járnbrautarmálinu, svo
hann og stjórn hans sagði af sér 5. nóv. 1873.
Þá var Hon. A. Mackenzie, formaður Iiberal-
flo kksins ' skipaður af landítjóranum til að
mvnda nýtt ráðuneyti. Gat hann myndað
það 7^ nóv. 1873. Fjöldi af conservativum
gengu úr liði Sir Johns og fylgdu McKenzie
að málum, svo flokkur hins fyrnefnda var nær
því eyðilagður í þinginu.
3. KjörtímabiJ.
í janúar var síðan gengið til nýrra kosn-
inga. Conservativaflokkurinn var mannfár
og hélt illa saman. Kosnmgaheróp Iiberala var
þá “járnbrautarhneykslið”. Hon. Mackenzie
komst að með stórum yfirburðum. Stjórnin
hafði sem sé 60 þingmenn umfram mótstöðu-
flokk sinn. Stjómin hafði |)á yfirburði í öll-
um fylkjunum nema Manitoba og British Col-
umbia. I hinu fyrnefnda höfðu báðir flokk
ar jafna tölu. En B. C. fylgdi conservativurr,
að öllu leyti.
Snernma á þessu kjörtímabili byrjaði þing-
ið að tala um tollverndun og tollfrjálsa verzl-
un. Strax í byrjun var kapp í þessu máh og
I sóttu conservativar sína hlið af hitíni mestu
j fyrirhyggju og stjórnmálaþekkingu. Mál
þetta varð óðar lýðum ljóst, og varð að hvers-
dagslegu umræðuefni á meðal landsmanna.
sem skiftust með og móti því, og ræddu það
með fylgi og áhuga. Deyfð og doði hvíldi
þá yfir verzlun og viðskiftalífi, og fólkið var
komið að þeirri niðurstöðu að stjórnin væri
vítaverð fyrir að hafá ekkert gert í áttina til
1 að létta af bágbornum fjárhag og iðnaðar-
1 deyfð. Langtum stærri hluti þjóðarinnar
hélt því fram- að conservativaflokkurinn væri
alveg réttur í toliverndunarstefnu sinni. Lib-
eralar héldu dauðahaldi um sína tollfríju
verzlunarstefnu. Og eftir því sem þetta mál
var rætt lengur og ítarlegar, fór óánægja móti
stjórn Hon. Mackenzie dagvaxandi. Sir
John notaði sér það og fylgi almennings í
, þessu máli, og barðist fyrir sinni.stefnu í þing-
I inu með mesta ötulleika. Árið 1877 skiftist
þingið í tvo fastákveðna flokka, og hafa
stjórnmál Canada aldrei verið rædd af meira
kappi og á fastari stjórnmálágrundvelli, en
j þetta mál. Þessa þingsetu var Sir Richard
! Cartwright fjármálaráðgjafi. Neyddi Sir
John hann til að vðurkenna það, að tekjur
ríkisins væru stöðugt að þverra, og við því
sæi hann engin ráð. Seint, á þingsetunni
gerði Sir John þá uppástungu, að reistar yrðu
skorður á móti tekjuhalla ríkisins með mink-
uðum útgjöldum og með inntektum og um-
i bættri viðskiftastefnu, sem einnig efldi jarð-
yrkju, námuvinnu og íðnaðarframleiðslu í
j ríkinu. Þessi uppástunga var feld af liber-
ölum, ásamt fleirum, sem gengu í þessa átt.
Þó varð hálfu hafðari rimma milli flokkanna
í þinginu 7. marz 1877, þegar Sir John steig
fyrsta sporið til að gera verndartollastefnu
fyrir conservativaflokkinn fasta. Þá var það
sem fjárlaganefndin lagði fram tillögu við-
víkjandi fjárlögunum, og Sir John gerði svo-
hljóðandi breytingartillögu við:
“Að sambandsþingið sé þeirrar skoðunar>
I að velferð ríkisins sé undir því komin, að
breytmg sé gerð á stjórnmálastefnu ríkisins.
Og sú breyting gangi í þá átt, að verzlunarvið-
j skiftin séu vernduð hæfilega, og Hka sé hlynt
! að akuryrkju, námuvinnu og iðnaðarfram-
leiðslu í rikinu af ýtrasta megni.”
Þess'konar stjórnmálastefnu kvað hann
mundi hefta burtflutning þúsunda manna, sem
nú væru neyddir út úr ríkinu til að leita sér
lífsviðurværis, af því ríkið sjálft neitaði
mönnum um atvinnurekstur innan sinna tak-
marka, með því að vernda ekki atvinnurétt-
indi. Þessi verndarstefna lyfti daufum og
arðlausum íðnaði ríkisins á framfarastig, um
leið og hún kæmi í veg fyrir það, að Canada
væri píslarvottur annara ríkja í verzlunarvið-
skiftum. Þessi stefna mundi lífga og auðga
innbyrðis viðskifti í ríkiny, og miða að hag-
kvæmari viðskiftum við nágrannaþjóðina.
Hin ofangreinda breytingartillaga var auð-
vitað feld eins og allar uppástungur, sem
gengu í þessa átt. En Sir John hafði Iagt
hyrningarsteininn undir stjórnmálastefnu síns
flokks, og fólkið hafði um leið veitt henni
móttöku með mesta fögnuði. Þegar con-
serativaflokkurinn hafði tekið tollverndunina
j á stefnuskrá sína, þá urðu liberalar að taka
“tollaumbætur” á stefnuskrá sína- og það
gerðu þeir. En það varð afar óvinsælt hjá
þjóðinni. Enda sýndi hún vanþóknun sína í
hæsta njáta við næstu kosningar.
4. Kjörtímabil.
Þingi var slitið 1 7. ágúst 1878 og kosning-
ar fóru fram 10. september. Lagði Sir John
þá fyrir þjóðina sína víðfrægu “National
Policy” — það er vöru og tolla gagnskifta-
fyrirkomulag. Aftur á móti otuðu liberalar
fram tolláuknum tekjum í verzlunarviðskift-
um. Úrslit kosninganna urðu þau, að flokkur
Sir Johns komst að með stórkostlegum meiri-
hluta. Conservativar höfðu 68 þingmenn
fram yfir Mackenziestjórnina, sem nærri því
strax lagði niður völdin, og Sir John var falið
á hendur að mynda stjórn í annað sinn.
5. Kjörtímabil
Þing kom saman 13. febrúar 1879. Til
næstu kosninga var gengið 18. maí 1882. Á
þessu kjörtímabili reyndu conservativar að
búa vöru- og tolla- gagnskifjafyrirkomulags-
Iögin, sem allra bezt að þeim var unt. En
liberalar stöguðust á tollagaumbótum til
tekjuauka. Þessar kosningar fóru þannig að
Sir John og flokkur hans unnu frægan sigur.
Á þessu tímabili dó Hon. Alexander Mac-
kenzie og Hon. Ecfward Blake varð leiðtogi
libe/alaflokksins.
6. Kjörtímabil.
Fyrsta þingsetan á 5. kjörtíma-
biliny hófst 8. febrúar 1883, en
þetta kjörtímabil endaði 15. janúar
1887. Kosnmgar fóru fram litlu
síðar. Sir John A. Macdonald
skaut þá aðgerðum sínum og
stjórnarinnar í Riel-uppreistinni
1885, fyrir dómsatkvæði kjósend-
anna og einnig umbótum og þreyt-
ingum á hinni þjóðlegu stjórnar-
stefnu. Aftur á móti var kosn-
ingahróp liberala. umbætur á tolla-
stefnunni og ákærur um framkomu
stjórnarinnar í Riel-uppreistinni.
Kosningar fóru fram 22. febrúar
1887, og úrslitin urðu þau að
stjórnin fékk 41 þingmanna meiri-
hluta. 1 þessum kosningum kom-
ust nokkrir óháðir þingmenn að, en
er þeir komu á þing, fylgdu þeir Sir
John í flestum málum, svo hann
hafði ærna yfirburði í þinginu.
7. Kjörtímabil.
Þingið kom saman 13. apríl
1887. ^íðustu þingsetu þess tíma-
bils var slitið 3. febrúar 1891. Sir
John gekk þá fram fyrir kjósendur
með “hina þjóðlegu stefnu” flokks
síns aðallega, og breytingar á verzl-
unarsamningi við Bandaríkin. —
Kosningar fóru fram í marz 1891.
Stjórnin fékk mörkum þingsætum
fleira en mótstöðuflokkur hennar,
en talan var ekki viss’ því liberalar
Dodd’s Kidney PiUs, 50c askjan,
eða sex öskjur fyrir $2.50, hjá öö-
um lyfsölum eða frá
The DODD’S MEDICINE Co.
Torouto, Ont.
eftirmaður hans, er Robert Laird
Borden nefndist, og hafði setið á
sambandsþinginu eitt kjörtímabil.
Var hann skoðaður mestur laga-
maður á þingi og drengur góður.
þó stjórnmálareynslan þætti Ktil.
Ekkert hafði Laurierstjórnin gert
til að koma á lágtollum þeim, sen\
hún hafði lofað, og í kosningabar-
daganum lofaði hún efndum á
næsta þingi.
10. Kjörtímabil.
Laurierstjórnin gekk aftur til
kosninga 3. nóvember 1904 og átti
þóttust hafa fleiri en þeir höfðu og foún þú ^r eftjr af kjörtímabil-
hringluðu með tölur þingmanna. jnu JSJú voru það ekki tollmálin,
En 20. og 22. maí 1891 var með sem voru a dagskránni, þau höfðu
tveimur gagnstæðum uppástungUm verjg ]ogð j bleyti hjá lágtollalof-
í þinginu þau úrslit, að Sir John orðunum. það, sem nú var barist
, hafði 31 þingmann í meirihluta.
I byrjun tímabilsins urðu leiðtoga-
’ skifti hjá liberalflokknum. Ed*w.
B!ake fór frá, en Wilfrid Laurier
I tók við af honum.
8. Kjörtímabil.
Sjöunda kjörtímabilið endaði 28.
apríl 1896. Á þessu tímabili misti
conservativaflokkurinn 3 af sínum
beztu mönnum: Sir John A. Mac-
donald, Sir J. Abbott og Sir John
Thom'pson. Á þessu tímabili voru
5 forsætisráðherrar í Canada. Sir
John var forsætisráðherra til dauða
dags, þá tók Sir J. Abbott við, eft-
ir hann varð Sir John Thompson;
| að honum liðnum tók Sir Macken-
j zie Bowell við forsætinu
Charles Tupper af honum.
ingarnar 1896 snerust eingöngu urrr
Manitoba skólamálið sem Green-
way ungaði út til hagnaðar fyrir j
liberalflökkinn í Canada. Einnig
lofuðu liberalar afnámi tolla og
fleiru. Úrslitin urðu þau að liber-
alar unnu, höfðu 34 þingsæit fram
yfir stjórnina.
I kosningunum 1896 fékk con-
servativaflokkurinn 41 7,685 atkv.,
en liberalflokkurinn 392,108 at-
kvæði.
Sir Charles Tupper sagði af sér
7. júlí og landstjórinn bað Hon.
Wilfrid Laurier að mynda nýja
stjórn, sem hann gerði fáum dög-
um síðar. Helztu mennirnir í
hinni nýju stjórn voru: Hon. W. S.
Fielding fjármálaráðgjafi, Clifford
Sifton innanríkismálaráðgjafi og J.
J. Tarte ráðgjafi opinberra verka
og Sir Oliver Mowat dómsmálaráð-
gjafi. Höfðu allir þessir menn
verið stjórnarfoímenn eða ráðgjaf-
ar í fylkisstjórnum, og þótt mikil-
hæfir menn. Sir Oliver andaðist
fáum vikum síðar.
um var Grand Trunk Pacific járn-
brautin. Átti það brautarkerfi að
leggjast frá hafi tli hafs og kosta
aðeins 10 miljónir. Ferðaðist Sir
Wilfrid (hann var þá orðinn Sir)
um landið og brýndi fyrir þjóðinni
hversu mikil og brýn nauðsyn væri
á þessu brautarkerfi. Conserva-
tivar undir leiðsögn R. L. Borden,
börðust af alefli á móti Grand
Trunk farganinu, sem þeir svo köll-
uðu. En þjóðin fylgdi Laurier á
kjördegi og höfðu liberalar 45
þingmenn umfram conservativa, og
sjálfur leiðtoginn Borden féll í
Halifax. Hann ntjði þó kosningu
nokkrum mánuðum síðar.
Miklar breytingar urðu á Laurier
°g Sir j stjórninni um þetta leyti. Komu
Kosn- þá í hana Hon. Geo. Graham og
William Pugsley, sem báðir koma
seinna mjög við sögu liberalflokks-
ins. Hon. Clifford Sifton fer og úr
stjórninni, en Frank Oliver verður
innánríkisráðgjafi.
11. Kjörtímabil.
Þann 16. september 1908 upp-
leysti Laurierstjórnin sambands-
þingið og fóru kosningar fram 26.
október. Grand Trunk Pacific
járnbrautarbyggingin var ennþá
aðal málið á stefnuskrá stjórnarinn-
ar. “Látið Laurier Ijúka við G. T.
P.”, var heróp liberala, og þjóðin
félst á það og sendi til Ottawa 128
liberala, 86 conservativa og tvo ó-
háða, sem þjónuðu stjórnmni.
Þetta kjörtímabil gekk hávaðasamt
til þngði Sir Wilfrid á öðru þingi
flotamálastefnu sína fram og barði
hana í gegn. Eignaðist nú Canada
herflota, sem frægur er orðinn víða
um lönd.
En á þriðja þingi kjörtímabilsins
gerðust þau tíðindi, að stjórnin
Iagði gagnskiftasamningana fyrir
þingið. Var það fyrsta sporið, er
Laurierstjórnin nokkru sinni gerði
| til að uppfylla stefnuskrárloforðin
frá 1893. Conservativar voru
uppkastinu andvígir og heimtuðu
að þjóðin yrði spurð til ráða og
gengið yrði til kosninga. Gerðu
þeir þetta að svo miklu kappsmáli,
að Laurierstjórnin Iét tilleiðast og
rauf þingið. /
Á þessu tímabili var ný stjórnar-
deild mynduð fyrir atvinnumál, og
yfir hana settur ungur og framgjarn
maður, William Lyon McKenzie
King. Spáðu margir honum glæsi-
legrár framtíðar, vegna þess að afi
hans hafði verið mikilhæfur maður.
12. Kjörtímabil.
Kosningarnar, sem fóru fram 11.
septetnber 1911, munu hafa verið
flokksins, og var sá maður kosinn i þær harðsóttustu, sem nokkru sinni
9. Kjörtímabil.
Áttunda kjörtímabilið endaði 10.
október 1900, og kosningar fóru
fram 7. dag npvembermánaðar.
Kosningabardaginn var frámuna-
lega harðsóttur. Sir Charles Tup-
per hafði sér til aðstoðar meðal
annara ágætismanna, Hon. Hugh J.
Macdonald, sem Iagt hafði niður
stjórnarformensku í Manitobafylki
til þess að halda uppi merki föður
síns í kosningabaráttunni. En svo
fóéu leikar að Laurierstjórnin bar
sigur af hólmi’ þó með minna fylgi
en áður, en helztu foringjar con-
servativaflokksins féllu, sem voru
þeir Tupper, Hon. Geo. E. Foster,
og Hon. Hugh J. Macdonald.
Eftir þennan ósigur lét Sir Chas.
Tupper af leiðsögu conservativa