Heimskringla - 24.03.1920, Blaðsíða 7

WINNIPEG, 24. MARZ, 1920.
HEIMSKRINGLA
7. BLAÐSiÐA
Litla heimilið.
•Þegar um bóndaheimili er aS
raeSa, og 'þaS þótt stórbónda sé,
seim Ihefiir fjölda fólks í heimili, þó
aná þó sh'kt heimili meS réttu kall-
ast lítiS, boriS saman viS alt þjóS-
ifélagsheimiIiS eSa ríkisheimiliS í
heild sinni. En þaS er litla 'heim-
íliS, setn eg ætlaSi aS minnast ögn
ó, því þaS er í raun og veru undir-
etaSan undir stóra heimilinu —
ríkisiheildinni. Á hverju vel skip-
itSu og vel stjórnuSu bóndaheimili
gengUT ait í róS og reglu; hvert hjú
vinnur sitt ákvarSaSa ætlunarverk
meS trú og dygS og áhuga fyrir
gagni og heill húsbónda sáns og
heiimílis; en hver réttsýnn og hygg-
inn bóndi metur hjú sán aS verS'
Jeikum, borgar þ«ám ekilvísflega
þesirra umsamda kaup á réttum
tíima; já, og gerir jaifnvel betur
viS þau, sem skara tram úr meSal-
lagi aS dugnaSi, árvekni og elju.
tn *vo viíl þaS einhverju sinni til,
aS bónfli hefir orSiS fyrir því 6-
happi aS aSkomumaSur, sem hann
hefir tekiS inn á heimili eSa ráSiS
til sín, reynist illa, er bæSi latur og
cvjkull, metur gagn og heill lánar-
drottins síns einkis-; og ekki nóg
tneS þaS, helduT spillir þessi vand-
ræSamaSur ró ogifriSi, raskar röS
og reglu innan heimilisins, rægir
húsbændumar viS alt heimilis-
fólkiS, og Sumt af hjúunum rægir
hann viS húsbóndann. HvaS mun
reyndur og hygginn bóndi gera
undlr svona löguSum kringum-
stæSum? Hann mun gera sér far
um aS komast aS sannleikanum til
aS byrja meS; svo imun hann gera
hinum ótrúa og illa þjóni sínum
tiltal og áminningu, leiSa honum
viillu hans vegar fyrir sjónir, meS
þlá von í brjósti og ósk í huga, aS
vinnumaSurinn eSa þjónninn sjái
aS sér og bæti raS sitt. En alt
verSur árangurslaust; hinn ótrúi og
illa innrætti þjónn heldur upptekn-
■um hætti, heldur áfram aS gera
heimilisföSurnum og heimilisfélag-
inu í heild ilt eitt, af eigingjörnum
og illum hvötum, því þótt hann
vinni eitthvert verk, sem í sjálfu
eér er þarft, þá vega notin af því
eklkert upp á móti öllu hinu illa, er
af honum leiSir. HvaS mun nú
hinn hyggni og framsýni húsbóndi
gera, er hann sér aS áminning sín
og umvöndun dugar ekki ? Þegar
hann sér aS heill og friSur heimil-
isms er í hættu, er aS spillast fyrir
óhrif frá einum ótrúum og illum
þjóni? Er 'þá ekki líklegt aS bónd-
inn taki hiS eina örugga ráS, sem
fyrir hendi er, víki þessum vand-
ræSamanni úr vistinnt, reki hann
burtu úr heimilisfélagsskapnum ?
Jú, þaS liggur í augum uppi, aS
$>a8 er eina viturlega ráSiS. En
aS þessu afstöSnu er bóndinn þó
ekki búinn aS bíta úr nálinni meS
óhöppin af hinum burtrekna, mis-
heppnaSa þjórii. 111 ahrif hafa
orSiS eftir í hugsanalifi nokkurs
hluta vinntifóLksins, sem vara leng
ur eSa skemur, og grafa meira eSa
minna um sig meS tíS og tíma.
ÞaS, sem hér hefir veriS sagt um
hiS litla heimilisfélag, á auSvitaS
jafnt viS hiS stærra — ríkiS í
heild sinni, hvort þaS er stórt eSa
emátt. Enginn ætti aS lata ‘blékkja
sig á því, aS uppvöSslu- og æs-
ingá- og uppvöSsluseggir séu ó-
eigingjarnari, fórnfúsari og kær-
leJksríkari heldur en hinir, sem
etunda störf sín trúlega, réttvíslega
og samivizkusamllega, í ró og friSi
og eru glaSir og ánægSir meS sitt
hlutskifti. ÞaS er stundum sagt,
aS til séu kirkjumenn, sem haldi aS
þeir réttlætist af trú án verka. Hitt
inætti víst meS eins sönnu segja,
aS til séu menn, sem halda aS þeir
réttlætist af orSastraum og mál-
æSisglamri sínu, hversu innan tóm,
ósönn og ómerk sem orS þeirra
eru. En þaS, sem helzt heldur
elíkuim mönnum viS lýSi, er aS alt-
saf eru einhverjir nógu auStrúa og
einfaldir til aS vilja Ljá þeim eyT-
un, hlusta á þeirra fölsuSu frelsis-
kenningar, o gagniS er oft þaS, aS
um eftthvaS nýtt sé aS ræ4a, svo
o«m Stgr. Th. kvaS: -
^EitthvaS frumlegt, eitthvaS nýtt
á viS tíSar smékkinn;
minna rósblóm mat hann frítt,
málaSi svo þrekkinn.”
M. Ingimarsson.
----------x----------
Draumurinn.
Eftir Niels M. Gerard.
ÞaS var fyrsta ferS Jack CHf-
fords sem skipstjóra. Hann vai
aSeins 28 ára, en þó hafSi félagiS
Henderson & Co. faliS honum á
hendur hiS ágæta skip “Sacra-
mento". En ferSinni var heitiS
frá San Francisco til Sidney, og
hinn hugdjarfi og vongóSi ungi
maSur efaSi ekki aS ferSin mundi
hepnast taæta vel.
SkipiS nálægSist miSjarSarlín'
una, og í hinni heitu, suSrænu næt-
urkyrS gekk Jack fram og aítur á
stjómpallinn í þungum hugsunum.
Hann lert yfir hinn óendanlega haf-
flöt, sem glampaSi á í tunglsljós-
nru, en hugurirm aveimaSi heim til
Friáko.
"Hvernig skyldi móSur minni
KSa?” — aumingja ilitlu mömmu^
sem hafSi tekiS þaS svo nærri sér,
er hann fór aS heiman. Henni
hafSi ætíS veriS þaS óskapifeilt, aS
Jack hallaSist aS sjónum, og svo
bætti þaS ekki uim, Sem nærri má
getá, er faSir hans hvarf, fyrir 4
árum, svo enginn vissi hvaS af hon
um varS. En fyrir Jack var eng-
inn annar lífsvegur en sjórinn, og
þar viS sat.
Ein ástæSan fyrir því aS móSir
Jacks var svo hrædd um hann, var
aS íaSir hans háfSi hoilfiS hér um
bil á sömu leiS og nú lá fyrir hon-
um. Hann var þá yfirmaSur á
barkskipinu “Mayflower”, og átti
aS sækja hleSslu af kopar til
Fönix-eyjanna. Líklegt var aS
hefSi strandaS á kóralrifi eSa mol-
ast sundur af fellibyl. Eitt var
vist, aS enginn vissi hvaS um þaS
varS. Því var þaS ekki aS undra^
þó gamla frú Cliíford væri á-
hyggjuifull, er sonur hennar egSi út
í langferS á sömu svæSum.
FyrÍT hugarsjón Jacks sveif einn-
ig ljóshært stúlkuhöfuS. ÞaS var
ekki nema náttúrlegt þó hin blíS-
lynda og góSa Maibel litla hugsaSi
til harns viS og viS meS söknuSi.
En hún var hraust og hugrökk, full
alf æskuvonum, eins og Jack sj.ál'f-
ur — og eflaust mundi hún margt
kvöldiS gera sér erindi inn til móS'
ur hans til aS gleSja hana og hug-
hreysta, sem henni var svo eigin-
Legt
"Hm” — máske líka þaS væri
nú hiS aillra hyggilegasta fyTÍT Jack
aS hallast aS 'landlífiinu, þegar
ihann hefSi liokiS þessari tferS, gift-
aist Mábél og verSa félagi tengda-
iföSursiins, sem var skipakostsum-
boSsmaSur. ÞaS var ekki hætt
viS aS hann yrSi talinn frá því á-
formi, og móSir hans og Mabel
yrSu sjálfsagt hiimin lifandi glaSar.
AS útvega sér litla skemtiskútu
mundi engum vand'kvæSum bund-
iS; svo gæti hann skemt sér á
iflóanum, og haift Mábel sína mieS
sér og ýmsa aSra vini sína.
Jack sló öskuna úr pípumni sinni
og leit á áttavitann. SuSvestur, og
einu Striki meira. “MeS sömu
stefnu sjáum viS Mary Island fyrir
miSjan dag á morgun. ÞaS er þó
dáLítil tilbreyting. ÞaS er hér um
bil vika síSam viS fórum frá Hono-
lulu, og á þeiim tíma höfum viS
ekki séS land, og ekki svo mikiS
sem eitt einasta skip.
Þegar fyrsta stýrimaSur leysti
Jack af verSi, gékk hann og lagS-
ist í legubekk í lítiMi kompu. Hann
vildi ekki fara niSur í sitt eigiS her-
bergi. Þar bjóst hann viS aS væri
eins heitt og í bakaraolfni. Hann
heyrSi uppi yfir sér hinn fasta otg
jafna gang ýfirstýrimannsins uppi
á pallinufn---fram og aftur og aft-
ur og fram — og einstöku sinnum
skröltiS í stýriskeSjunum. Langt
fyrir neSan hann heyrSist hiS
jafna hljóS gufuvélarinnar. En
vonum bráSar iéll Jack Qifford í
óróiLegan, draumríkan svefn.
ALt í einu spratt hinn ungi skip'
stjóri á fætur, neri augun og leit
ráSaleysislega í krmgum sig. Hvar
var hann og hvaS hafSi komiS fyr-
ir? — Ó, hann vaT þar sem hann
lagSist fyrir, og hafSi víst sofiS
vel, því úti var fariS aS birta. En
hvaSa rugl var þaS þó, sem hann
hafSi dreymt? — Smám saman
mundi hann þó drauminn greini-
lega, og hann sat lengi og yfirveg-
aSi þennan merkilega draum.
“ÞaS var eins ljóst og hann héfSi
veriS héma á skipinu, tautaSi
hann undrandi. "Eg hefi þó aldrei
vitaS annaS eins á æfi mirmi.”
“Bara þvættingux,” greip hann
fram í hugsanir sínar, setti upp
húfuna og gekk upp á stjómpall-
inn.
‘*GóSan morgunt Simpson. Ekk-
ert nýtt?” spurSi hann hinn garnia
og gráskeggjaSa stýrimann.
“EJcki hiS allra minsta, skip-
stjóri. AfbragSs gott veSur stöS-
ugt”
Jack leit á áttavitann og fór svo
aS hugsa um drauminn. — Þessi
draumur. HvaS gerSi 'þaS til þó
hann gerSi tilraun? ÞaS gat eng-
in haétta stafaS af því, þó etefnu
skipsins væri liítílshSttar breytt uim
hádaginn.
“SagSi akipstjórinm nokkuS,”
Simpson horfSi á hann spyrjamdi.
“Já, þaS var nokkuS, sém eg
vildi spyrja ySur um, Simpson.
HafiS þér trú á draumum,”
Hinn gamli sjómaSur kinkaSi
kolli nokkmm sinnum, mjög alvar-
legur á svipinn.
“ÞaS má skipstjórinn reiSa sig á
aS eg geri. Þegar eg var á unga
aldri og galgopi, gerSi eg ekki
annaS en aS hlæja aS öll þess
kyns, og kallaSi þaS kerlingabæk-
ur og hindurvitni. En hærri aldur
og meiri lífsreynsla héfir komiS
mér á aSra skoSun í því, eins og
mörgu öSru.”
Jack stóS þegjandi nokkrai
mínútur og hotfSi fram undan sér.
Svo leit hann snögglega til stýri"
mannsins og sagSi:
"Breyttu stefnunm um tvö strik
til suSurs."
“ÞaS skal vera, skipstjóri.”
“HafiS nákvæmar gætur á öllu.
"ÞaS er sjálfsagt.”
Alan daginn var Jack Clilfford
órólegur, og ins og utan viS sig.
Kl. 4 eftir hádegi kallaSi Simpson
hann upp á pallinn til sín.
“Eg sé land, skipstjóri,” sagSi
hann.
“Hvar,”
“Fram undan á bakborSa.”
Jack tók sjónaukann. Já, stýri-
maSurinn háfSi rétt. Þrjár eSa
fjórar kvartmílur framundan reis
kóraleyja upp úr sjónum, alsett
pálmatrjám. En þaS var víst, aS
þessi eyja var ekki til á sjókortinu.
AS vísu höfSu þeir lítilsháttar
breytt stefnunni frá því vanalega.
En þaS heifSi hann svariS fyrir, aS
Iþann dag í dag væm til óþektar
eyjar svo örskamt frá alfaraleiS..
“En hrvaS er þetta,” Sérstakur
hlutur á eyjunni haifSi vakiS eftir-
tekt hans. Og hamingjan góSa,
var þetta neySarflagg á sigluráar-
toppi, eSa einungis eitt stórt pálma
tré, eitt sér, sem hann sá úti á eyjar
jaSrinum?
Jac'k gaf skipun niSur í vélar-
rúmiS um aS hægja ferSina og lét
stefna beint á eyjuna.
Er þeir komu nær eyjunni, sáu
þeir menn á gangi. Þeir kyntu
eld, sem framleiddi þykkan reykj-
armökk. Og þaS ryfjaSist upp
fyrir Jack, aS hafa LesiS þaS um
Pelenesyerne, aS þeir kyntu eld
sem tilkynningarmerki til annara
eyja. En þar eS engar fleiri eyjar
vom sjáanilegar þar nærri, hlaut
kyndingin aS vera til athugunar
ifyrir skipiS.
Er þeir komu enn nært sá Jack,
aS þessi dökka þústa, er hann
halfSi séS á eynni, var hús eSa
hreysi, en stöngin var gamalt
pálmatré, meS segldúkspjödu eSa
einhverri annari dulu í toppinum,
sem blakti fyrir vindinum- Þeir
rendu skipinu eins nærri eyjunni og
fært var. Jack lét stöSva skipiS
og sendi skipsbátinn í land.
Þarna kcwn þá þýSingin á
draumnum hans um nóttina. Þess
vegna hafíi hin asídraSa og rauna-
Sýra í maganum
orsakar melting-
arleys
i.
FramleiSir gas og vindverki.
Hvernig lækna skal.
Ltcknum ber saman um. a* niu ti-
undu af magakvillum, meltingarleysl,
sýru, vinðgangi, uppþembu, öglebi o.s.
frv. orsaklst af of mikllli framleikslu
af ‘hydrochloric’ sýru i maganum, —
en ekkl eins og sumlr halda fyrlr skort
á magavökvum. Hinar viBkvæms
magahimnur erjast, maltingin sljöfgast
og fseöan súrnar, orsakandl btnax sára
tlikennlngar er alllr sem þannlg þjást
þekkja svo vel.
Meltlngar flýtandt meSul settl ekkl
ak brúka, þvi þau gjöra oft melra llt
en gott. Reynou heldur aö fá þár hjá
lyfsalanum fáelnar únsur af Biaurated
Maguesla, or taktu teske'- " Jhvl I
kvartglasl af vatnl & eftlr máltih. —
Þetta gjðrlr magann hraustann, var
mjfndun sýrunnar og þú heflr enga é-
þsegllega verkl. Bisurateð Magneala (1
ðuft e«a plötu forml—aldrel IBgur eBa
mjölk) ar algjöriega öeaknamt fyrlr
magann, ödýrt og beeta tegund af
atagneeln fyrlr meltlngunn. >a« er
krúkah af þdsnndnm fölks, aam nd
•SákMUa.'1” ■** '‘C1 ikrtDe um
Rrutbenlan Booksellers A Publie-
niitf Oo., Ltd., 850 Main 8t., Winnipop
nrtædda móÖir hans birzt honum,
óé atvarieg og biðjandi horft á
hann, uim LeiíS og hún benti á átta-
vitann: SuSvestur og tvö strik til
suSura. ÞaS leit næstum svo út,
aS draumar væru ekki meS öllti
þýSingarlausir.
En af hverju var þaS, aS þaS
var móSir hans, sem birtist hon-
uqa? Væri þetta nokkuS aS
marka, var aSeins ein skynsamleg
skýring á þeasu — hjarta Jacks
barSist óvenjulega hart og hann á"
ræddi varia aS hugsa hugsunina út.
Skélfing var báturinn lengi í
burtu. Ó, þetta var löng og leiS-
inlteg biS. Jack gekk óþreyjufuH-
ur fram og aftur um stjórnpallinn.
Loksins sá hann aS bátsrverjar
tóku þrjá menn út í bátinn. Og er
þeir voru komnir út úr brimgarS-
inum, stefndu þeir til skipsins.
Hann sá aS þaS voru hvítir menn
— sjálfsagt skipbrotsmenn, sem
höfSu haifst viS þarna á eyjunni
uim langan tíma. Þeir yoru orSn-
ir dökkir aif sólarhitanum og höfSu
afar mikiS hár og skegg. — Nú
komu þeir upp stiigann.
Jack koim fljótlega ofan á þil-
fariS. Hann horfSi rannsóknar-
augum frá einum til annars, af
skipbrotsmönnunum þremur —
svo rak hann upp gLeSióp um leiS
og hann faSmaSi aS sér gamal-
menniS, sem síSastur kom upp
stigann.
“FaSir minn!"
"Ó, þú^ Jack, drengurinn minn!’
S. M. Long þýddi.
Spádómiirmn um Gyð-
ingaland.
Spámennirnir Ezikiel og Zakari-
as (Ez. 47- kap. og Zak. I 4. kap.)
tala í spádómum sínum um þann
dag, er vötn muni “renna undir
þröskuld hússins (Jerúsalem) til
austurs .... og niSur frá hægri hliS
hússins, fyrir sunnan altariS”. Þeir
segja aS vatn þetta muni renna út
í DauSahafiS, sem þá muni verSa
heilnæmt, svo fiskar geti lifaS i
því, þá muni gróSur breiSast yfir
landiS, þá muni hvorki verSa dag-
ur né nótt, en bjart á kvöldum.
Norskur verkfræSingUr, Al’bert
Hjort aS nafni, hefir nýlega birt
áætlanir ýmsar til stórkostlegra
mannvirkja í GySingalandi, sem
eru í fullkomnu samræmi viS spá-
dóma þessa, enda leynir hann því
ekki, aS þaS hafi veriS þeir, sem
gáfu honum hugmyndina. Eins
og kunnugt er, eru DauSahafiS og
GenezaretvatniS miklu 'lægri en
haff'lötur MiSjarSarhafsins. Vill
verkfræSingurinn nú láta gera 60
kílómetra löng jarSgöng milli MiS-
jarSathafsins og DauSahafsins og
veita vatni í gegnum skurSinn.
Næst fallhæS mikil á vatni þessu,
er þaS renn umiSur Jórdan-dalinn
og er áformaS aS nota þá vatns-
orku( er þar kemur fram, til þess
aS knýja áfram rafvélar, tiL ljós-
og aflgjafar víSsvegar um landiS
Er gert ráS ifyrir aS hægt muni aS
framleiSa á þennan hátt nær 100
Til kaupenda
Heimskringlu.
Árgangamót blaSsins voru 1 október síSastliSinn. Og
er vér förum aS yfirlífca áskrifendaskrána, verSum vér þess var'“
aS fjölda margir áskrifendur skulda blaSinu, ekki einasta fyrir síSasl
árgang, heldur lengra til baka. En til þess aS blaSiS fái staSiS 1
skilum viS viSskiftamenn ána og kaupendur, þarf þaS aS fá þaS, aer.j
þaS á útistandandi hjá öSrum, og þé eSlilega hjá kaupendunurt
Vonumst vér þvi til aS ekki þurfi nema minna menn á skyldur sínai
í þeaau efni tíl þeas aS þeir standi skil á skuldum sínum viS blaSiS.
Heimskringla er ekki í hverri viku aS, minna menn á aS þeir hafi
ekki borgaS áskriftargjald sitt. Telur hún aS virSingu kaupenda
sinna sé misboSiS meS því. Ei) hún ætlast þá Uk«r til, aS þegar hún
kallar eftir aínu, meti menn orS sín og eigín virSingu svo mAils, aS
þeir Uti ekki þurfa aS gera þaS oft. ÞaS eru því tilnueli vor, aS scm
fleetir fari nú aS sýna lit á borgun dr þcssu, a þvl er þotr skulda.
BUSiS þarf peninganna, en þér þurfiS bUSsine. Til leiSbeiningar
•etjum vér hér akrá innheímtumanna bUSaina yfir Canada og Banda-
rikin- .
iBnköiliiiiameiisi fcimskrÍBghr.
ICANADA: *
GuSm. Magnúsaon .....................Arborg.
F. Finnbogaeon ....................... ArMa
Magnús Tait ......................... Antier
Sgtr. Sigvaldason .................. Baldur.
Bjöm Thordaraon ................. Beckvitte.
Eiríkur BárSaraon ................. Bifroat.
Hjélmar O. Loftson ..............Bredenbary.
Tborst. J. Gíslaeon ................. Brown.
ótekar Olson ............... Cburcbbridge.
Páll Anderson..................Cypresa River.
J. H. Goodmundeon ................ Elfros.
GuSm. Magnússon ................... Framnea.
John Januson ..................... Foam Lake '
Borgþór Thordarson .................. Gimli.
G. J. Oleeon ..................... Glenboro.
Eirikur BárSaraon ............... Geysir.
Jóh. K. Johnson ..................... Hecla.
F. Finnbogason ..................... Hnausa. * Á
Jón Jó'hannsson ...................... Hólar
Sig. SigurSsson ...............* Husawick.
Sveinn Thorwaldson ........... lcelandic River.
Ámi Jónsson ...................... Isafold,
Jónas J. HúnfjörS............... Innisfail.
Miss A.Tborsteinson .............. Kandahar.
Jónas Samson ................... Kristnes.
Ólafur Thorleifson .......7T;...... Langruth.
Stefán Ámason ......................Lillisve
Oskar Olson...................... Lögberg. ,
Bjami Thordarson ................... Leslie.
Daníel Lindal ...................... Lundar.
Eiríkur GuSmundsson .............. Mary Hill.
John S. Laxdal ..................... Mozart.
Jónas J. HúnfjörS ............. Markerville.
Páll E. Isfeld .........-.....-....... Nes.
SigurSur Sigfússon .................Oak View
Stefán Árnason ...................... Otto.
John Johnson ........................ Piney.
Jónas J. Hún'fjörS ................ Red Deer.
Ingim. Erlendseon ................Reykjavík.
Halldór Egilsson ................ ..Swan River
Stefán Árnason .....____..... Stony Hill
Gunnl. Sölvason ................... Selkirk.
GuSm. Jónsson .................... Siglunes.
Thorst. J. Gíslason ............ Thornhill.
Jón SigurSsson ...................... Vidir.
Ágúst Johnson ............... Winnipegosis.
SigurSur SigurSsson ..........Winnipeg Beach.
Ólafur Thorleifsson ...........- Westboume
H. J. Halldórsson...................Wynyard.
GuSm. Jónsson ..................... Vogar.
Mrs. ValgerSur Jósephson, 1466 Argyle Place
South-Vancouver .............. Vancouver.
í BANDARÍKJUNUM:
Jóhann Jóhannsson .................. Akra.
Mrs. M. J. Benedictson ............. Blaine.
SigurSuT Jónsson ....................- Bantry.
Jóhann Jóhannsson ................ Cavalier.
S. M. BreiSfjörS .................- Edinborg.
S. M. BreiSfjörS ................... Gardar.
Elís Austmann ..................... Grafton.
Ámi Magnússon ..................... Hallson.
Jóhann Jóhannsson ..—............... Hensel.
G. A. Dalmann ........:..........--- --
Gunnar Kristjánsson ............ M.lton, N. D.
Col. Paul Johnson ............-... Mountain.
G. A. Dalmann .................... Minncota.
Q. Karvelson ................. Point Roberts.
Einar H. Johnson ...............Spanish Fork.
SigurSur Jónsson .................. Upham.
SendiS áskriftargjöldin til:
The Viking Press,
Limited f
Box 3171 Winnipeg, Man.
íþús. hestöfl. I sambandi viS
þetta er gert ráS fyrir aS komiS
verSi á saltvinslu og stórfeldum
vatnsveitum um landiS. Enn
fremur er gert ráS fyrir aS hagnýta
hin ótæmandi asfaltlög, sem^eru
sunnanvert viS DauSahafiS.
En hvemig fer meS frafensliS ?
munu menn spyrja. Ju, solin a
aS sjá fyrir því. VatniS á aS gufa
upp, þegar því hefir veriS veitt ýf-
ir LandiS. Óneitanlega ný aSferS!
Hafið þér Borgað
Heimskringln ?
Vit og fyndni.
HeiSraSu gamalmenniS; aS
minsta kosti fyrir þaS, aS hafa bor-
iS svo lengi láfsins byrSi. — Rune-
berg.
AS hárum þul hlæ þú aldrigi.-
Háfamál.
Harún-al-Raschid ræddi viS
spekinga sína: “GefiS mér 'heil—
ræSi, sem mér er jafn holt a$
muna í meSLæti og mótlæti.”
HeiLræSiS, sém verSIaunin vann
var:
"Einnig þetta tekuT enda."