Heimskringla - 02.06.1920, Blaðsíða 2

2. BLAÐSIÐA
HEIMSKRINGLA
WINNIPEG, 2. JÚNI, 1920.
Þjóðrœkni. Með og mót.
Eríndi flutt á fyrsta ársfundi Þjó<5-
ræknisfélagsins 27. febr. 1920.
Af Rögnv. Péturssyni.
menn verði að steingervingum eða | styðjast? Fyrst og fremst hefir
uppidöguðum tröllum, þótt þeir! þag ekki sýnt sig í einu eða öðru.
kunni
eitthvað fram yfir hið al
menna. Tilgangurinn er ekki og
hefir aldrei verið sá, hjá þeim, sem
halda vilja við tungu sinni hér, að
afrækja neitt sem þetta land að
réttu lagi krefur- Ensku hafa ís-
Niðurl. j l'endingar lagt stund á, þeir er á
Þá var oft komið með þá ástæð- skólaaldri hafa verið frá því að
una, einkum hér fyrrum, að þaðj skólar voru fyrst upp teknir á með-
væri samkvæmt náttúrulögmálinu al vor. Hér á fyrstu árum var eigi
sjálfu að íslenzkan dæi hér í Vest-j um skóla að ræða, strjálbýlið og
urheimi. Og í því sambandi var j fátæktin ollu því, og þess vegna fór
bent á Norðmenn í Frakklandi áj þá margur á mis við þá mentun, er
10. öld, sem Jón á Stafafelli kallar hann hefði annars veitt fúslega
“Herinn mikla” er inntók Norman- móttöku. Það er því hvorki af
díið. Það hefir verið bent á að góðgirni né sannleiksást gert þegar
þar hafi Norrænan horfið strax! bent er á slíka menn, ge-t gabb að
með fyrstu kynslóðinni. Sjálfsagt þeirra enskukunnáttu og sagt:
er það rétt, sem Hallgrímur Péturs- Þarna eru ávextir “þjóðrækninn-
son segir: “Adams er eðli runnið í ar”. Þó má þjóðræíkni vor vel vera
vort náttúrlegt hold”, og alt hlýtur stolt af þeim mönnum- Þeir hafa
að deyja einhverntíma, er upphaf heiðarlega barist sinni baráttu hér,
á. En hvað hafa þessir menn fyrir þeir hafa geymt og varðveitt sóma-
sér í því að norrænan hafi horfið og réttlætistilfinningu sína, og þeir
þar strax með fyrstu kynslóðinni? j gætu vel sagt með Páli postula:
I fornum ritum stendur og nýjum, “Þessar hendur hafa fyrir mér unn-
að í klaustrinu Bajúk hafi norræna ið”. Þeir hafa margir geymt og
verið kend fram á 13. öld, og höfð- varðveitt sitt heilbrigða vit og rétt-
ingjasynir verið settir þar til menta. sýni, sem jafnvel lætur ekki teygj-
Árið 1066, eða meira en 150 árum ast af Ieikaraskap þeirra, er þeim
eftir inntöku Normandísins, leggur1 þykjast mentaðri í hérlenzku. Þeir
afkomandi Göngu-Hrólfs undir sig eru jafnvel eigi einangraðir — eigi
England. Margt var þar þá Norð- frá því sem bezt er að eiga til sam-
manna, og þá var Haraldur Sigurð-j fylgdar æfina út. — Það er því eigi
arson nýfallinn við Stafnfurðu-' af sannleiksást eða sanngirni mælt,
bryggjur og her hans enn í landi. j þegar “þjóðrækni íslendinga” er
Vissa þykir nú fengin fyrir því, aðj sökuð um viljaleysi að færa sér í
bæði hinir aðkomnu Norðmenn og nyt þá fræðslu sem hér er að fá^
þeir er fyrir voru máttu vel mæla þrí sú aðdróttun er ósönn. Og má
við frændur sína, er í liði voru með óhætt v,ísa henni heim aftur til
Vilhjálmi Bastarði, og ennfremur feðra sinna, til þeirra, sem hana
að Höður biskup, frændi Vilhjálms,! hafa vakið upp. Ef nokkuff frek-
mælti og kunni norræna tungu. ara vitni þarf með þessu til stað-
Sagnir eru og um það, og áreiðan- festingar, má benda á það, að
legar, að í nær hálfa þriðju öld áttu aldrei hefir það komið fyrir í sögu
flóttamenn aðalbornir úr Svíþjóð íslendinga hér vestra, að þeir hafi
athvarf í Hólmgörðum, en þar sat j sýnt nokkra viðleitni eða löngun til
að völdum, eins og kunnugt er, þess að breyta skólafyrirkomulag-
sænsk konungsætt, afkomendur inu þannig, að tungu þessa lands
Hræreks hins sænska, er Rússum væri sem næst útbolað en í hennar
gaf nafn og lagði þá undir sig og stað kend íslenzka og kenslan látin
hóf þá upp í tölu þjóðanna. Hefir fara fram á íslenzku. Þetta er þó
því málið haldist þar við um langan sagður algengur viðburður meðal
aldur. Þetta sýnir nú náttúrulög- hinna þjóðbrotanna, er búa hér í
málið, alveg hið gagnstæða því, landinu, en hjá oss hefir það aldrei
sem stundum er haldið fram. Ef komið fyrir. Einangrunarstefnan,
nú tungan gat varðveizt svona lengi útilokunarstefnan hefir aldrei verið
á þessum tímum, þegar engar ritað- j til. Síður en svo að hún hafi verið
ar bækur voru til, þegar samgöng- til, sýnir hin endalausa og skaðlega
ur voru eins erfiðar og í þá tíð, dreifing vor át um alla heimsálf-
hvers ætti eigi að mega vænta nú á una, svo að á fleiri stöðum en færri
dögum? j erum vér svo fámennir, og svo
Setja má svo að íslenzkan geti kraftlausir, að vor getur að engu.
haldist við, en það er oss ekkert — Hið eina góða, sem fylgt hefir
nema tjón. Það felst í því ein- j þeirri stefnu að dreifa sér svo, er
angrun og aðskilnaður. Vér verð- það að fyrir vikið er íslenzka töluð
um með því að uppidöguðum um- víðar um heiminn en áður var —
skiftingum — framandi, þar sem hún er töluð út um allan heim, og
vér eigum að eiga heima. Vér eig- í hefir aldrei svo verið fyrri, og væri
um að semja oss að hérlendum sið-1 æskilegt að það gæti haldist um
um og nema hérlenda tungu og aldur og æfi. Alveg dæmalaust er
vera hérlend þjóð. það ekki, — því kristnin er þar hið
Þér kannist öll við þessa kenn- sérstaka dæmi — en mjög er það
ingu, þessi andmæli, þau eru tíð og fágætt, ef fámennasta, fátækasta
eru lesin eins og krossbæn í ka- þjóðin allslaus og vopnlaus, Iegði
þólsku. Það er krossbæn gegn allri ( undir sig heiminn með krafti sinnar
villu og goðgá. En hvað hefir svo eigin sögu og tungu og bókmenta.
bænin að innihalda? 1 seinni tíð Það er viðurkent að engin þjóð eigi
hefir eigi eins oft verið komið með þvílík fornrit sem Eddurnar og sög-
nokkra ástæðu sem þessa gegn við- urnar, ekkert þvílíkt safn sem
haldi íslenzku. Nú fyrir skemstu þjóðsögurnar; hve mikinn lærdóm
var hver blaðagrein úttroðin með þessi rit hafa til að bera fyrir heim-
þessari speki og hvert fréttabréf. Á inn er á einkis manns færi að dæma
þessum ritgerðum var svo að skilja um enn sem komið er. En allir
sem hverjum fyndistjiann hafa kannast við hve mikið Gamlatesta-
komið með eitthvað nýtt. "Eg er mentið hefir lagt til menningarinn-
fæddur í þessu landi,” sagði einn í ar. Berum nú saman sumt í því, og
langri ritgerð, sem hann sendi einu fornbókmentum vorum, og þá get-
vikublaðinu í fyrra, eftir að það ur oss fyrst farið að skiljast hvílíka
fréttist að “Þjóðræknisfélagið” köllun íslenzkan á, ef vér viljum
var stofnað; “og eg tel það mína skilja og hlýða því boði.
skyldu að líta svo á, að öll tilraun Ein ástæðan enn gegn viðhaldi
til að viðhalda íslenzkri tungu hér íslenzkunnar, sem oftar hefir verið
vestan hafs, sé okkur ógagn og ó- kcmið með en hinar allar til
saltið í grautnum! —. einskonar
kona Lots. — Þetta var svo dýrð-
legt! Og þetta var svo mannúð-
legt, því með því frelsuðum vér
heila heimsálfu frá þeim kvilla, sem
er hennar almennasta plága, melt i
ingarleysinu. Einn maður gekk
lengst í þessu efni. Hann ruglaði
saman grautarpottinum og bræðslu
pottinum, og kallaði það meltingar-1
pottinn, og sagði að vér ættum öll
að fara í meltingarpottinn og verða ^
að saltinu í þjóðarmálmmum! —i
í Þiðriks sögu af Bern segir frá Vel-
ant smið, hversu hann smíðaði það
sverð, sem var biturst allra sverða. j
Hann tók sverðið, er hann hafði
hert í aflinum, sór það alt niður í
hið fínasta svarf og gaf það síðan
alifuglum að eta. Er fuglarnir
skiluðu svarfinu aftur, tók hann
það, bræddi það að nýju, herti það
í aflinum, og nú beit sverðið á hvað
sem fyrir var sem í vatn væri
j brugðið—Einhvernveginn á þenn-
er! an hátt áttum vér að koma
Þau óvirðingarorð, er sveigð hafa
verið að oss, stafa eigi frá því að
vér höldum í móðurmál vort jafn-
hliða enskunni, á það hefir aldrei
verið minst, heldur frá hinu, að vér
erum bornir og barnfæddir utan
þessa ríkis, og við því getum vér
ekki vel gert, því það verður fleir-
um en Nikodemusi að spyrja:
“Hvernig getur maðurinn horfið í
kvið móður sinnar og fæðst að
nýju?” En þessi aðköst eru held-
ur alls eigi frá þjóðinni, heldur frá
óhlutvöndum æsingalaupum, er
með þessu þykjast vera að vinna
landi sínu gagn, og láta vinnuna úti
í því, sem skapi þeirra er geðþekk-
ast. Það er satt að víða hefir þetta
sézt í dagblöðunum hér á síðari ár-
um, og það hefir haft áhrif á marga
svo óskiljanlega stór, að það geng-
ur reimleikatrú næst. Það hafa
orðið eins miklir skruðningar af því
og “Stokkseyrar reimleikanum
Grímur Thomsen kvað um: “En‘ “meltingarpottinum” hálfu kraft-
svo var mikill Satans kraftur að meiri og viturri en áður. Eftir að
saltaðir gengu þorskar aftur”. — búið var að gefa oss fuglum, varð
v.r
Frá þjóðinni hafa eigi þessi aðköst
komið, eða frá þeim
vor þjóðernislegi málmur hreinni
monnum er og biturri en áður. — Upp úr Þið-
teljast mega málsvarar hennar. Eða riks sögu er nú samt ekki þessi
látum oss sjá. Þetta ætti bezt að hugsun sprottin, en hvaðan, er bágt
sýna sig í því, hvort oss væri bægt að segja. Saman við hana og sam-
frá að skipa opinberar stöður eða fara henni er ávalt vonin um, að
taka þátt í opinberum málum. Vér | vera gleyptur. En einhversstaðar
fáum eigi séð að þar sé nokkurs- er hún upprunnin, og er helzt að
staðar dyrum lokað. Það hefir ætla að þessir menn hafi lesið í
víst aldrei borið við að þ^ir menn fornri spámannsbók sögu af manni,
er gerast vild* læknar eða lögmenn er var gleyptur og lenti í kviði eins
vœru prófaðir í því að þeir. kynnu hvalfiskjar. Þar var hana í þrjár
ekki íslenzku. Miklu fremur á hið nætur í hinu bezta yfirlæti og áui
gagnstæða sér stað. Islenzk tunga hverja nóttina annari betri. Nú
er kend og íslenzk fræði við alla voru þeir sannfærðir um, að fyrir
meiriháttar skóla álfunnar, og nú neðan hinn stóra munn þessarar
síðast hefir komið tilboð um að álfu hlyti að vera afar stór magi-
taka íslenzku upp á kensluskrá há- Þar hlaut að vera rúmgott og gott
skólans hér, ef vér Islendingar hér að, setja sig niður’. — “Guði sé lof,
í landi viljum nokkuð gera til þess nú veit eg hvar eg á að setja mtg
að sýna að vér viljum það!. Er niður,” sagði Herdís ríka þegar
þetta eigi miklu fremur vinskapar-; Jörundur Hundadagakonungur gaf
yfirlýsing, yfirlýsing á því að há- henni Mælifell. — Þar vildu þeir
skólaráðið skilji og viðurkenni setja sig niður og þar bjuggust þeir
hvers virði þetta tungumál er, sem við að fá að sitja á fílabeinsstólum
vér látumst ekki vita hvað gera eta kræsingar af gulldiskum og
Vér fyrirlítum að mak- ( drekka mungát af lýsgullskönnum,
þann óaldarflokk, er t og ala aldur sinn í makindum. Of-
að gera sér margfalt skýrara, en
hér hefir»verið gert, hve mjög þær
eru gripnar úr lausu lofti- Um þá
von og ósk mættum vér kanske
fara sömu orðum og Konráð Gísla-
son í auglýsingu í Fjölni um Sund-
reglur Nachtigalls, bók er þeir
Fjölnismenn gáfu út og fengu kost-
aða af hinu opinbera. Átti and-
virði bókarinnar að ganga til
styrktar fjallvegafélagi er myndað-
ist á íslandi og Bjarni amtmaður
Thorarensen var mikið riðinn við.
Setti félagið sér það að verkefni i
að ryðja vegi yfir fjallgarða á milli i
■ sveita. Skýrir Konráð frá því að
þeir félagar hafi ekki lagt neitt til
útgáfu bókarinnar annað en vinn-!
| una að þýða. “Vonum við að
1 landar okkar kaupi bæklinginn eins i
( fyrir því, þó andvirðið eigi að fara
fyrir vegabætur.”
Til erindis þessa, sem miklu er J
síðra en vér hefðum viljað, höfum
vér ekkert lagt til frá sjálfum oss
— annað en verkið að tína saman
þessar ástæður og raða þeim nið-
ur — en vér vonum samt, að Iand-
ar vorir vilji hugsa út í þær svo þær
verði síður til tafar í framtíðinni,
vilji kaupa þetta verk á þann hátt
j eins fyrir því þó andvirðið eigi að
ganga fyrir vegabætur, til Fjall-
vegafélagsins hins síðara, er koma
vill á greiðfærum vegum milli ís-
lenzkra sveita.
Endir.
G. A. AXFORD
LögfræSinjur
415 ParlH BldcrPortage Of Garrj
TalHÍmlt Maln 3142
WINAIPEG
J. K. Sigurdson
Lögfræðingur
214 ENDERTON BLDG.
Phone: M. 4992.
Arnl Andoraon..E. P. Garland
GARLAND & ANDERSON
LÖGFHœÐIJIGAR
Phonet Maln 1561
801 Electrtc Rallway Chambora
Rússland.
RES. ’PHONE: F. R. S76(
Dr. GEO. H. CARLföLE
BlnFön»u Eyrn*. Au«n«
Nef og Kverka-ajúk&ma
ROOM 71« STERLINQ BANK
Phone: Maln 1284
Dr.M. B. HxHdo.ra.9n
401 BOTD BUILDING
Tala.t Maln 8088. Cor. Port og Edm.
Stundar elnvörOuni
«g aSra
finna á s
, nSu herklaaýkl
lungnasjúkdöma. Ér & 3
krirstefu slnnt fct. lltil 12
f OK kl. 2 til 4 e. m,—Hetmin a*
46 Allow&y Ave.
Talnfmlt Mnl* 5367.
Dr. J. G. Snidal
TANNLŒJKNIR
014 Someraet Block
Portagre Ave. WINNIPEG
skuli við.
legleikum
stóð úti fyrir dómshúsinu í Jerú- ’ an í þessa stóru hít var von allra
salem, og Ieitaðist við að sýna sína
keisarahollustu með því að hrópa,
þegar hann var spurður að: “Hvað
skal eg þá gera við konung yðar?”.,
“Krossfestu, krossfestu hann! ” Og
fjáum og fyrirlítum það hugarfar, I
kræsinga og því úr nógu að velja.
En áður en gengið yrði inn í þessa
dýrð herra síns, þurfti að hafa
þessa eldamensku, og því var
meltingarpotturinn settur á hlóð-
irnar og í hann stungið öllum þeím
sam-
sæmd gagnvart landi þessu . Sá ans, er, að ö!l tilraun 1 þa att se ó- an grautarpott áttum vér öll að
hefir þó sannarlega fengið nokkuð vináttumerki gegn þjóðinni hér-
með fæðingunni! j Iendu, og hún líti' á það ó-
Það getur engum dulist að eng-! vildar augum, og Iáti oss gjalda
in minsta ástæða er til þess, að ætla þess. Það komi fram á sjálfum
að í því þurfi að liggja nokkur ein-! oss í embæfti og atvinnumissi. Ein-
angrun, þótt reynt sé að halda við j hverjir bæta því við, — en eg held
íslenzkri tungu, fremur en þótt þeir séu fáir — að vér missum í að
lögð sé stund á einhverja fræði- virðingu við það meðal hér-
sem enn, að ríæmi þessara skrið- þjóðernislegum þvörum, er í hann
dýra, vill láta framselja til dauða komust og í honum hafa hrært síð-
konung þjóðanna — anda tungu
þeirra, er verið hefir þeirra vernd-
arvættur frá órofi alda. — Ö-
vináttumerki getur það ekki verið
við neinn, þó vér varðveitum tungu
feðra vorra og mæðra og höldum
á þann hátt óslitnu sambandi við
frændur vora heima; eigi meira ó-
vináttumerki en þótt vér legðum
stund á reikning eða skrift.
Þá eru enn óathugaðar nokkrar
ástæður, er dregnar hafa verið
fram- Þær tilheyra þeim flokki
andmæla, er fremur má teljast
hlægilegur en alvarlegur, því fyr-
ir þær svarar svo fjarska lítið vit.
— Það var hér fyrir nokkru síðan í
íslendingadagsræðum, að ár eftir
ár var þessu landi líkt við bræðslu-
pott, er öllu væri kastað í og það
brætt saman. Stundum varð úr
þessum bræðslupotti grautarpottur,
og það var verið að búa til þjóða-
graut — elda hér þjóðagraut, þar
sem út á kastið voru allar heimsins
þjóðir. Sjálfsagt hefir átt að búa
til graut þann handa einhverjum til j
að éta, en á það var aldrei minst
hverjir áttu að eta, og læt eg yður
eftir að geta yður þess til. I þenn-
se
grein aðra.
að tilfæra
sönnunar.
þótt fylgja
Það virðist ekki þurfa
neinar ástæður því til
Mentuninni hefir aldrei
einangrun í einu eða
neinu. Þá er það síður en svo að
lendra manna; en það er eng-
an veginn óviðeigandi við-
bót við þá ástæðuna er óvirðulegust
er alira er fram hafa verið bornar.
En við hvað hefir þessi ástæða að
fara. Vér vorum aðeins geymd hér
eins og börnin í hellinum hjá tröll-
skessunni, þangað til vér yrðum
nógu feit, þá áttum vér að fara í
pottinn. Nú var komið með til-
lögu — bent var á að þétta væri
samkvæmt náttúrulögmálinu, enda
er því nú kent um flest, — í stað
þess að bíða með að fara í pottinn,
þá áttum vér nú að fara í hann
strax, og með því urðum vér á ein-
hvern óskiljanlegan hátt — en j fyrir þeim. En út í það vonum vér
samkvæmt náttúrulögmálinu — að menn hugsi betur, og Ieitist við
an.
Onnur ástæða af svipuðu tagi og
þessi, og hún er ný, er sú, að það
geti ollað sálarglötun síðarmeir, ef
halda á við íslenzkunni hér í álfu.
Það má ekki minna kosta! Það má
segja um trúna, þegar fara á að
leggja hana sem stein í götu fyrir
þjóðræknissamtök vor Islendinga,
sem séra Tómas Sæmundsson sagði
um Kvöldvökurnar gömlu. “Kvöld-
vökurnar eru góð og skemtileg
bók, og einkanlega hentug fyrir
börn — ef þau gætu varað sig á
dönskunni”. Fremur má það virð-
ast fáránleg, ástæða, að guðstrúin
hljóti að hverfa úr huga mannanna,
ef þeir leggi rækt við eða láti sér
þykja vænt um tungu feðra sinnaj
og mæðra. — Jú, segir þessi rök-1
semdafærsla. “Ef eitthvað mann-1
legt er sett við hliðina á guði, þá
verður guð að víkja”. Það er eins
og hann sé fremur valdasmár, verði
hann að láta hrékjast fyrir hverju
sem mönnum dettur í hug. Ann-
ars skulum vér eigi fara langt út í
það, að ræða um þessa mótbáru.
Ástæða sem þessi er sú mesta
vandræðasmíð, sem enn hefir verið J
tilbúin, og sjáanlega verður hún
hvergi betur vistuð en niður í sjálf-
um meltingarpottinum.
Vér höfum þá talið fram nokkrar
ástæður, er færðar hafa verið fr£ur
móti því að vér ættum að halda við
tungu vorri hér í álfu. Allar höf-
um vér eigi getað talið, því þær eru
legíó, en þessar eru hinar helztu.
Og Iauslega hefir verið á það bent,
við hvað þær hefðu að styðjast.
Hvergi hafa fundist sjáanleg rök
Frh.
IV.
Frelsisskrá rússnesku lénsþræl-
anna skiftist í þrjá aSal kafla. Hinn
fyrsti var um þaS, aS lénsþrælarnir
! sky’ldu fá fullkomin borgaraleg
réttindi, og lúta forræSi lands-
stjórnarinnar en ekki landeiganda.
1 öSru lagi skyldi hver ánauSugur
bóndi fá til umráSa kotiS sitt, út-
hýsi sem því höfSu fylgt, og vinnu-
tæki þau, sem hann var vanur aS
nota viS dagleg störf. Og í þriSja
lagi skyldi hver leysingi fá land-
spildu nokkra til eignar og afnota.
Keisarinn og ráSgjafar hans sáu,
aS frelsiS væri bændum einkis
virSi ef eigi fylgdu bújarSir meS.
Landlaust sveitafólk yrSi aS hverf-
uium verkalýS, fjárhagslega ó-
sjáll.stæSum gagnvart aSlinum og
umboSsmönnum keisarans. Bænd-
urnir sjálfir hefSu metiS slíka
frelsisgjöf aS engu. Þeir töldu
| sig í raun og veru eiga jörSina, þar
sem þeir og forfeSur þeirra höfSu
stritaS öldum saman. “Þér eigiS
okkur, en vér eigum jarSirnar,"
höfSu lénsþrælarnir löngum sagt
viS landsdrotna sína.
ÞaS var eigi auSgert aS fram-
kvæma þessi miklu landbrigSi svo
aS öllum líkaSi. Hér um bil
belmingur af öllu rússnesku akur-
lendi var fengiS hinni nýju bænda-
stétt. En stjórnin áleit aSalinn
vera þá stéttina^ sem ríkiáheildin
DAG 0G NÓTT.
Ef þú vilt hafa yndi af að lifa
meir en þú hefir, þá notaðu Triners
American Elixir of Bitter Wine.
Hafðu það heima og taktu það á
undan máltíð; það gefur góða mat
arlyst, örfar méltinguna og ýtir und
ir heilann að vinna fljótt og vel. Ef
tekið inn að kvöldinu sefurðu vel
og ferð á fætur hress og með nýj-
um kröftum. En vertu viss um að
þú fáir þan neina rétta Triner’s
American Elixir of Bitter Wine, er
allir þekkja í Ameríku og Canada
sem áreiðanlega gott lyf. Það
hlaut hæstu verðlaun, sem hægt var
að fá, gullmedalíur og Grand Prix
á mörgum allsherjar sýningum: í
London og Brussel 1910, París og
Róm 1911, San Francisko 1915,
Panama 1916. Á seinustu mánuð-
um hefir ýmsum nýjum Bitter Win-
es skotið upp- eins og gorkúlum í
þessari álfu, en ekki villast vinir
vonr á þeim. Þeir þekkja hvers
virði Triner’s American Elixir er og
láta sér ekki eftirstæling nægja. —
Lyfsalar hafa öll Trner’s Iyf til sölu.
— Joseph Triner Company, 1333
—1343 S. Ashland Ave., Chicago
Illinois-
Dr. J. Stefánsson
401 BOYD BUILDING
Hornl Portaare Ave. og Edmonton St.
Stundar eingBngu augna, eyrna,
nef og kverka-sjúkdáma. AZ kHti
frá kl. 10 til 12 f.h. eg kl. 2 tll 6. e.h.
l’honei Mala 3088
627 McMilian Ave. Wlnnlpeg
Vér höfum fullar birgölr hrein
vér
met5 Iyfselia y*ar hlngaC,
ustu Iyfja og meTala. Koi
ferum me*uirn aákvíemlega
visunum lknanna. Vée stnnum
o^UB
ávísunum lknanna. stnnuia
utansvelta pontunum ub
glftln^aleyfl.
COLCLEUGH & CO. (
Notre Dnme og Sherbrooke Sta.
Phono Garry 2690—2691
t

A. S. BARDAL
selur llkklatur og annast um út-
farlr. Allur útbúnaDur «& be.tl.
Ennfremur selur hann altskonar
mlnnlsvarDa og Iegstolha. : :
118 ðHBRBROOKE ST.
Pbone 8. tl(H WtNNIPBS
TH. JOHNSON,
Úrmakari og GullomitSur
Selur giítingaleyflsbréí.
248 Main St. Phone M. (604
• -------------------------■>
GISLI G00DMAN
TINSMIÐUR.
VorkstseDl:—Hornl Turonto St. og
Notrs Dáme Avé.
Phone
Gnrry 3088
Helmllla
Garrjr 899
J. J. Swnmson
H. G. HtnrtkMOB
J. J. SWANSON & CO.
FASTEIGNASAljAR 90 ... -
penlnga aMu.
Tnlslml Maln SBD7
W8 Parta BoUdlng wtnalpeg
J. H. Straumfjörð
úrsmiSur og gullsmiður-
Allar viðgerðir fljótt og vel af
hendi ieystar.
676 Sargent Ave.
Talsími Sherbr. 805.
Pólskt
Blóð.
Afar spennandi skáldasaga
í þýíingu eftir
Gest Pálsson og Sig Jónassen.
Kostar 75 cent póstfrítt.
Sendið pantanir t3
The Viking Press,
Ltd*
Box 3171
Wmnipcff