Heimskringla - 31.08.1921, Blaðsíða 7

WININIPEG, 31. ÁGÚST, 1921
HEIMSKRINGLA
7. BLAÐSÍÐA
hann aS vísu ekki, en athöfnina skuli hann reyna að
framkvæma bókarlaust.
ViS (þetta kyrSist liSið. Morgan tylti sér þá upp
á háan hnaus, þurkaSi svitann af enni sér, kipti
verkaibuxunum sínum úr mestu hrukkunum, bretti
upp skyrtu ermarnar og byrjaSi svo athöfnina meS
öilum iþeim hátíSisblæ, sem sjálfgerSum embættis-
manni er lagiS: KomiS hingaS sagSi hann,” og
benti til Birgis og Maríu. “Nú — þiS, sem fyrir fram-
an mig standiS, gefiS nú hvort öSru hönd ykkar.
Nú — Ikrafti bókanna sem liggja í vestisvasa mín-
um úti í slægju, lýsi eg því nú hátíSIega yfir, aS þiS
frá þessari stundu eruS njón.” AS svo mæltu gaf
hann bendingu um aS athöfninni væri lokiS.
“Og er þetta nú lögmæt gifting?” spurSi Birgir
á slæmri ensku.
Já, svo lögmæt og rétt af hendi leyst, sem
hægt er, eftir ástæSum,” sagSi Morgan.
“Jæja. Þá þakka eg þér fyrir,” sagSi Birgir, ”og
súptu nú á flöskunni. Eg vissi altaf aS þú gast gift,
þverhausinn þinn, ef þú bara vildir.”,
Eftir aS gestirnir voru farnir, inti Morgan bros-
andi aS því viS konuna sína, aS í þessum ósköpum
sem á hefSi gengiS, hefSi hann alveg gleym't aS
spyrja hjónaefnin aS jþví, hvort þau vildu hvort
annaS. Mrs. Morgan hélt þaS ekki svo miklu skifta,
þó þaS gleymdist, þegar fólk IegSi eins mikiS á sig
og þau hefSu gert til aS verSa “emíSuS saman”.
María er hætt þessum “óþörfu gleSilátum”, sem
Birgir kallaSi, viS piltana. Hún er Birgir_ trú og
leysir húsfreyjustörfin aSdáanlega af hendi.
Og nú veit Birgir þaS, aS í hjónabandinu eru þaS
hjörtun ein sem tengja saman, en aS giftingar at-
höfninni, meS öllum sínum formálum og fyrirskipun
um, er aSeins í því ytra og ekki annaS en auka.
atriSi. Hann efast því ekki um þaS aS giftingin n
Morgan framkvæmdi, þó stutt og viShafnarlítil
STAFRÓFIÐ HANS GEORGS.
(Sönn saga)
væri, hafi veriS lögmæt.
O*
The Dominion
Bank
HOllNI NOTRJB DAME AVE.
SHERBROOKE ST.
OG
HBfnBstðll uppb...........$ n,000,000
VnrasjðOur ...............* 7,000,00*
Allar eignlr .............$70,000,000
Þýtt
^o-o •iu»
margir þeirra voru iíka vel viS
vín.
Sérstakt athygli veitt viöskift-
uin kaupmanna og verzlunarfé-
aga.
Sparisjóðsdeilöin.
Yextir af innstæðufé greiddir
jafn háir og annarsstaðar.
Yér bjóðum velkomin smá sem
stór viðskifti-
PHONE A 02KI.
P. B. TUCKER, Ráðsmaður
Efódiirminnmgin.
FRÁ RÉTTARVATNS.TANGA
ÞaS var kalt veSur daginn þann
eins og marga aSra daga uppi á
fjöMum íslands.
NorSIendingar ogíSunnlending-
ar voru aS draga fé sitt í sundur
uppi á regin fjöllum, og þaS var
norSan stormur meS sudda rign-
ingu. Og sá stormur var svalur og
sú rigning var köld. ÞaS var dá-
lítiS einkennilegt aS athuga þessa
menn sem þarna kömu saman.
Sunnlendingar komu meS flest af
fénu meS sér; þaS sást til þeirra
löngu áSur en þeir komu, þrír og
fjórir samap, allir meS kindahópa.
Þeir fóru sér hægt, eins og þeim
lægi ekkert á, og aS þeir hefSu
ekki hugmynd um aS þaS váeri
versta veSur. En þeir voru völ
búnir, meS skjólgóSum og vatns-
heldum verjum, og sjóhatta á
höfSi. Þeir urSu aS bíSa eftir
NorSiendingum og á meSan þeir
biSu, var skemt sér meS sögum,
skrítlum, og svo gekk flaskan á
milli manna, en innihald hennar
var hreint kornbrennivín. ÞaS var
álitiS gott til aS taka úr manni
hroll.
Nú sást til MiSfirSinga, er
komu norSan Arnarvatns hæSir.
Þeir komu í halarófu og fóru geyst
Þar voru hestar er gátu tekiS til
fótanna, enda tók þaS þá ekki
langan tíma aS komast ofan í
tangann; þar heftu þeir hesta sína
ofarlega í tanganum, og gengu
svo snúSugt á móti Sunnlending.
um og heilsuSu. Þá var spurt
frétta, og ennþá gekk flaskan í
kring, og var ekki annaS hægt aS
sjá, en öllum liSi vel og væru í
bezta skapi. NorSlendingar vorú
hermannlegir ú velli og ílestir
þeirra voru glæsilega búnir, og
Georg var 19 ára gamall þegar
hann lærSi stafróf iífsins, þaS
voru þrjú orS, en þau voru til þess
aS ákveSa lífsstefnu hans. Hann
hafSi lært aS lesa --- hann vissi
ekki sjálfur hvernig þaS hafSi
gengiS til, en þaS litla, sem hann
las vakti góSar og göfugar óskir
í barnshjartanu. HefSi nokkur
vitaS um aform hans og æsku-
drauma hefSu menn eflaust hleg_
iS aS þeim; en hann gevmdi á-
form sín og framtíSar vonir hjá
s.’álfum sér eins og fólginn fjáT-
sjóS, og vann meS ánægju og
þolgæSi og hafSi aSeins til hnífs
og skeiSar þar til hann var 19 ára
g'unall.
.ðfmæbsdagurinn er hann byrj-
aSi 20. áriS varS tímamót í lífi
hans. Hann var á leiS til vinnu
sinnar og sá snepil af dagblaSi
sem vindblærinn feykti hægt ái
undan honum; hann tók blaSiS
UPP og ías:
Vertu þrautseigur í framsókr
Þá sást til ViSdælmga aS aust-; arbaráttu þinni> hugrakkur viS
anverau viö vatnio ; peir foru ems L,
og hestarnir komust. Tveimur af j Vlnnu hlna’ °g oruggur aS keppa
t>eim þótti of langt aS fara í kring a oöfugu takmarki, þá mun þér
og hleyptu því á sund milli tang- ! h^pnast alt, sem þú tekur fyrir, og
anna. Þeir heftu ekki hesta sína, | guS hefir þóknun á.
heidur létu halda í þá, á meSan MeS þessum þrem orSum, þol-
þeir voru aS draga í sundur, sem l __i , . .. ,
, . . . .... 8*01, hugrekki og oruggleik get-
ekki tok langan tima, þvi rosk-1 , ,
I -x \ i • i,,. Pu stafaS hvert orS sem þú vilt
lega var gengið að verki, og matti ^
sjá margan karlmannlegan strák nerna lánleysi .
þarna í tanganum. Sunnlendingar Þessi orS breyttu unglingnum í
fóru fyrstir, því þeir höfSu átt þroskaSan mann alt í einu.
flest féS, og mátti heyra þá lang- j Hann stóS upp keipréttur og
an veg, meSan þeir voru aS kom- saggi upphátt;
ast af staS; þeir voru aS kalla í .,Kt, , ..
r hefi eg lært stafrófiS mitt
seppa sina og svo tramvegis. INæst
fóru VíSdællingar, og var ekki og ætia byrja aS stafal
neitt fát á þeim, en samt gekk alt
greiSlega fyrir þeim.
SíSast fóru MiSfirSingar, og ,
urSu nú aS halda á móti Kára Eg get ekki fundiS hann-” sa8Si
gamla, en þeim brá ekkert viS nann uPPgehnn af sundinu, “en
þaS; þeir voru brátt horfnir norS-l hvar stóS hann’ svona hérumbil,
ur af Svörtu hæS. | Pegar hann datt >' ána?”— “Hann
Og sástust nú engin merki éftir datt ekkl 1 ána’” se8ir strákur;
um kvöldiS, aS þarna hefSu harrn er núna harna yfir frá- Eg
Sunnlendingar veriS um daginn, ; *tlaSl aS segfa >’Sur frá hví’ en
og NorSlenzku víkingarnir. her gafuS mer ekkl tíma tif Þess
ÞaS var sepi stormurinn og aS seg^a aha söguna.”
regniS væri aS sýna almætti sitt,
hvort í sínu lagi.. Enn inni í tjöId-S far sem e8 á heima’ er herg-
unum sátu gangnamenn viS söng j mallS undravert. Til dæmis eins
og rímur, og mátti þar heyra!
marga böguna vél kveSna, og í
margt lagiS vel sungiS.
Einstaka svanur heyrSist syngja
þrátt fyrir hamaganga náttúrunn-
ar, hestarnir hneggjuSu, en hund- j
arnir spangóluSu, myrkriS var:
eins svart og myrkur getur veriS, 1
en þaS var aftur á móti bjart í j
hugum ungu mannanna, og hugs-
uSu áreiSanlega ekki um þíautirn- j
ar fyr en þeir mættu þeim. Þó
vissu þeir, aS daginn eftir yrSu
þeir aS ganga eftir ófærum veg-
um. En næsti dagurinn rann upp ,
fagur og sólríkur, eins og margir .
haustdagar á íslands fjöllum.
STÁLHANSKI
Hann leit á blaSiS aftur og sá aS
þessi orS, sem hann hafSi lesiS
voru ágrip af ræSu, er háskóla-
kennari nokkur hafSi haldiS viS
einhvern háskóla. Hann sagSi þá
viS sjálfan sig: “Eg veit ekki hvar
þessi háskólj er, en eg ætla aS
finna hann.”
Viku síSar fór hann af staS,
fótgangandi, til þessa háskóla.
Hann hélt á fatabögli í annari
hendinni og hafSi nokkra aura í
vasanum; þetta voru allar eigur
hans. Hann mætti ýmsum erfiS-1
leikum á ferS sinni en sigraSi þá
alla. Hann baS aldrei um neitt,
og vildi ekkert þiggja án endur-
gjalds. Hann vann fyrir sér á
ferSalaginu en nálgaSist þó smám
saman takmarkiS. FerSin stóS yf-
ir nokkrar vikur, en hann var alt
af glaSur og öruggur. Bros hans
var sem sólargeisli, hláturinn eins
og hljóSfærasIáttur, og söngur
hans líktist lúSurhljómi. Hann
vann, hló, söng altaf á ferS sinni,
þar ti)l hann var svangur, þreyttur,
sárfættur, óihreinn og fátæklega
til fara náSi þangaS, sem ferS-
inni var heitiS. Hann fann mann-
inn, sem hafSi haldiS þesisa ræSu,
er breytti lífs stefnu hans. Hann
bar fram ósk sína um aS mentast
og sýndi háskólakennaranum ó_
hreina blaSsnepilinn sem stafrófiS
hans var á.
Háskólakennarinn hvatti hann
og ful'lvtssaSi hann um, aS ef hann |
einungis héldi áfram aS stafa eins
og hann hefSi byrjaS, þá hlyti
bann aS r.á takmarkinu, þá gæti
honum ekkert mistekist.
(Framhald)
LITLA STÚLKAN
í HEITA LANDINU.
Salvó litla býr í eyju í Kyrra-
hafinu;daglega sér hún bláa hafiS.
ÞaS er jafnan hiti þar sem Silvó
býr; þar er enginn vetur. Silvó er
mósvört, og þaS eru foreldrar
hennar líka. Allir menn í eynni,
bæSi börn og fullorSnir, eru mó-
svartir. Silvó mundi ekki bykja
hvít stúlka vera falleg. Silvó nefir
svart hár og slétt; þaS fellur
hvorki ílokkum né er hrokkiS, og
hún greiSir þaS aldrei. Hún geng-
ur aldrei í fötum; hún ber ekki ann j
aS á líkamanum en perluband um
hálsinn. j
. Allan daginn er Silvó aS leika
sér í háa grasinu; hún leikur sér
þar aS blómum, skeljum, kuS-
ungum og fallegum flugum. Gam- j
an þykir henni aS flatmaga á jörS-
i.nni og horfa á smákvikindin vera
á iSi í kringnm sig.
Stundum koma stallsystur henn- j
ar til aS leika sér viS hana. Þær 1
skemta sér viS aS horfa á apana
klifra í trjánum og hoppa grein af
■grein. Aparnir masa viS telpurn- (
ar og kasta hnotum ofan til þeirra.
Silvó litla hlær aS þeim og steytir
aS þeim hnefann.
Silvó á taminn páfagauk meS
grænum og ljósrauSum fjöSrum.
Hann heitir Bimm. Hann sezt á
höfuSiS á henni og masar viS
hana. Ef þiS kæmuS til eyjarinn- !
ar, myndi ykkur heyrast aparnir, 1
páfagaukarnirog fólkiS t.ala al-t
sama máliS. ÞiS munduS ekki i
skilja eitt einasta orS af því sem
þiS heyrSuS.
Á kvöldin er Silvó orSin þreytt,
hún nuggar augun eins og þiS ger
iS. MóSir hennar tekur hana og
kyssir hana, og svo er hún tilbúin
aS fara í rúmiS. Silvó litla og stall.
systur hennar eru ekki aS tefja sig
á því aS fara í náttkjól.
Hvar haldiS þiS aS rúmiS
hennar sé? Hún á ekki rúm eins
og þiS. MóSir hennar hefir fléttaS
saman nokkrar sterkar viSarrengL
ur, gert úr þeim hengirúm og
hengt þaS milli trjágreina. Hún
ruggar Silvó í ruggusæng þessari,
og syngur fyrir hana undii trénu.,
þangaS til hún er sofnuS sæturcsL
svefni. ÞaS er hiti alla nóttina, og
Silvó þarf ekki aS láta breiSa o£_
an á sig, enda er engin ábreiSan
í rúminu hennar.
Fuglamir og aparnir vekja Silvó
snemma á morgnana. Svo kemur
móSir hennar aS trénu og býSur
henni góSan dag, og Silvó hoppar:
Oifan í fangiS á henni. Mamma-
hennar ber hana aS lind, og Iætur
hana ofan í skel, sem er nógu
stórt baSker fyrir hana, og fyllir
keriS vatni. Þá hlær Silvó og
spriklar í vatninu. Svo tekuir
móSir hennar hana upp úr baS_
inu, og lætur hana þoma f sóL
skininu. ÞaS eru ekki hafSar þurk-
ur í eynni.
Nú fær Silvó morgunmatinnr^
þa5 eru aldini. Diskurinn hennar
er stórt grænt blaS eSa Fvellu-
steinn, og hún drekkur úr íftilli
skeL
ÖFUGMÆLI
I eld er bezt aS ausa sjó,
eykst hans log viS þetta.
Gott er aS hafa gler í skó,
þá gengiS er í kietta.
Fiskurinn hefir fögur hljóS,
finst hann oft áheiSum.
Ærnar renna eina slóS
eftir sjónum breiSum.
SéS hefi eg köttinn syngja á bólc,
selinn spinna hör á rokk,
skötuna elta skinn í brók,
skúminn prjóna smábandssokfc-
og þaS, aS ef eg þarf aS vakna
snemma aS morgninum, þá þarf
eg ekki annaS en aS opna hjá
mér gluggann aS kveldinu og
hrópa út, og vekur þá bergmáliS
mig aS morgninum.
Lögregluþjónninn gekk í hægS-
um sínum eftir árbakkanum, eins
og bann var vanur. Kemur hann
þar aS strák-snáSa einum, er
stendur á bakkanum og grætur.
“Hvers vegna grætur þú, dreng-
ur minn?” spurSi hann. Drengur-
inn lítur á hann og bendir svo út
á ána og á húfu sem þar flýtur,
og segir: “BróSir minn — —”.
Lögregluþjónninn steypti sér í
ána og synti rösklega út aS húf-
unni og kafaSi nokkrum sinnum
í kringum hana; en syndir svo til
lands, meS þúfuna í hendinni.
Gigt.
UmilmverS .krlmalrknliK .hökS af
Þelm, aem ajfilfar reyadl hnna.
VoriJJ 1893 varO eg gagntekinn af
illkynjaOrl vöOvaglgt. Eg leiO slík-
ar kvallr, sem englnn getur gert sér
1 taugarlund, nema sem sjálfur taeflr
reynt þær. Eg reyndi meOal efUr
meöal en alt é.rangurslaust, þar til
loksins aO eg hitti á ráO þetta. ÞaO
læknaOi mig gersamlega, svo aO siB-
an hefi eg ekkl til glgtarinnar
fundiO. Eg hefi reynt þetta sama
meöal á mönnum, sem legið höfSu
um lengri tíma rúmfastlr í gigt,
stundum 70—80 ára öldungum, og
allir taafa fengíO fullan bata.
Taug?-
veiklun
lœknar
“Eg hnftSI sfirn verkl, litft ng
eldlugm Ibtu í gegnum hver iuln
USnmöt.”
„Eg vildi aO taver sem þjáist af
vööva eða bólgugigt vildi reyna
taeimalækninga meðal mitt, sem
hefir inn undravería læknigakraft.
Sendu enga peninga, en aðeins nafn
þitt. Eg sendi þér meOaliO til
reynslu og ef þú finnur að þatS lækn
ar þig, þá sendir þú vertSitS, sem
er einn dollar. En gleymdu því
ekki, atS eg vil vil ekki peninga
þína, nema atS þú sért ánægtSur at> 3
senda þá.
Er þetta ekki sanngjarnt? Hvers
vegna atS kvaljaat lengur þagar
hjálpin er vits hendlna? SkrifitS til
Mark. H. Jackson, No. 744, Durston
Bldg., Syraeuse, N. T.
Mr. Jackson ábyrglst sannlelkrglldl
ofanrltatSs.
Ef þú þjáist af
taugaveiklun á
e||tan et5ur annan
hátt, þá reyndu
Dr. Miles Nervine
ÞatS er þraut-
reynt taugametSal
sem ætíti hefir
gefist vel. Allir
sem þekkja þatS
gefa því beztu
metSmæli. Sama
munt þú gera, er
þú heflr reynt
þatS.
FátSu þér flösku
hjá lyfsalanum
undirelns, þat5 er
engin ástætSa atS
lítSa lengur.
No Narcotics
No
Dangerou*
Druga
KOL
HREINASTA og BESTA tegund KOI-A
bæSi til HEIMANOTKUNAR og fyrir STÓRHÝSI
Aliur (iutningw meS BIFREIÐ.
Empire Coal Co. Limited
Tals. N6357 — 6358 603 ELECTRIC RWY BLDG
TkT / • _ •• 1* Timbur, Fjalvi'Sur af öllum
Nyjar vorubirgðir tegundum, g,ireUur o8 .íie
konar aðrir strikaðir tiglar, hurðir og gluggar.
Komið og sjáið vörur. Vér erum ætfð fúsir að sýna,
þó ekkert sé keypt.
The Empire Sash & Door Co.
---------------- L i m i t e d p—1 ........
MENRY AVE. EAST
WINNIPEG
Abyggileg Ljós og
Afigjafi.
Vér ábyrgjumt ytSur varanlega og óalitna
ÞJONUSTU.
ér æskjum virSingarfylfit viSskííta jafnt fyrir VERK-
SMIÐJUR sem HEIMILI. Tals. Main 9580. CONTRACT
DEPT. UmboS*maSur vor er reiðubéinn aS fhina ySur
.5 máli og gefa ySur kostnaSaráætlun.
!l
Winnipeg Electric Railway Co.
A. IV. McLimont, Gen'l Manager.