Heimskringla - 07.09.1921, Blaðsíða 4

'4. BLAÐSÍÐA
HEIMSKRINGLA
WINNIPEG, 7. SEPT., 1921
HEIMSKRINGLA
(Stofnttð 1S86>
Keuur fit ft bverjum miftvikutlegl.
CttfefemUur ojg cifeeiidur:
THE VIKiNG PRESS, LTD.
72» SHEUBROOKE ST., WINNIPEIi, »AJÍ.
TaIsimJt Nf-«3S7
v.r* bla»aln« rr 1P5.00 IrKnncurln. bor»-
lxt fyrlr fram. Allar borjrnnlr nendiat
rftðMHtanni bln'ftsinr*.
Ráðsmaður: ,
BJÖRN PÉTURSSON
Ritstj órar :
BJÖRN PÉTURSSON
STEFÁN EINARSSON
TtunÖMkrlft tii blnSalnK:
THE VIKIAÍ Ji PBBSS, Ttd.. B«x 3171,
WlanlprK. Mun.
TtnnOalnHft tll rltnUörana
EDITOn HHIMSKK.IJIGTA, Box 3171
Wlnnivatc, Hnn.
The "HainMkrlngla- ta printad aní p*b-
Hsha by tbo Viktng Pross, Idmited, at
729 Sharbnooko Stroet, Wlnnipo*, Manl-
tsba. Telophono: Pf-663'I.
WINNIPEG, MANITOBA, 7. SEPT., 1921
Haust.
Haustið er komið. Ekki þó hrímkalt, eins
©g eitt skáldið kvað, því veður er enn hið
bezta. En eftir tímatali er það komið; það
er kallað svo hér að haust byrji fyrsta sept-
ember. Og stendur margt hér ver af sér gagn-
vart f>ví sem íslenzkt er en þetta. Eins og
þeir muna sem ó!ust upp heima, byrjar haust-
ið þar með höfuðdegi. En hann er 29 ágúst.
Skekkjan því aðeins 3 dagar.
Haustið, eins og 'hinar árstíðirnar, minnir
manninn á margt, sem hugan mundi annars
lítið dreyma um. Það verða timamót í huga
hans, eins og í náttúrunni. Það er sitt hvað
hausthugi og vorhugi, alveg eins og vor og
haust er sitt hvað. Það haustar að í huganum
Og ef til viil er það fyrsta hugsunin sem með
haustinu vaknar hjá þeim sem mannlífið
þekkja og skilja.
Haustið minnir oss á að sumarið hafi
kvatt; sumarið með öllu sínu lífi og gróðri,
með sínum heitu.sólþrungnu dögum og kyrru
björtu blíðveðurs nóttum. Boðinn auðs og
aílsnægta. Síðasta liðið sumar var eitt af
þeim heitustu er sögur fara af. Svásuður var
óspar á kolin yfir júní, júlí og ágúst. Því
ekki er teljandi þó eina viku eða svo í ágúst
dvínaði sólareldur, svo að þeir sem áttu sitt
heimili yfir höfði sér, fleygðu kirkjublöð-
unum í ofninn, rétt til að draga kuldann
úr veggjunum. Þeir sem hella sína höfðu að
leigu inn í stórbyggingum og borguðu $90
fyrir með hverju tungli, gátu auðvitað ekk-
ert gert til að halda sér hlýjum nema að
ganga í leikhúsin. Aldrei gerðu hella-búar
það á æskuárum mannkynsins. Þeir voru okk
ur hagsýnni þar. Þeir flugust á og höfðu bæði
hita og skemtun af fyrir ekkert. Menning
þeirra var fólgin í harðfengi og orku. En
þessi kddi kafli var aðeins stutta stund.
Svásuður blundaði ekki lengi. Þökk sé hon-
um að skilnaði fyrir vel unnið verk.
Haustið minnir einnig á fegurð. Áldrei er
skrúð jarðarinnar eins mikið og fagurt og
þá. Þá er þurt um og gott yfirferðar. Dag-
arnir eru þá einnig mátulega heitir. Þá fylla
nýtir menn og náttúrlegir forðabúr sín, skera
upp ávexti sumarsins og búa sem bezt um
sig undir veturinn., Ónýtir mMin og ónáttúru-
legir, svo sem bæjarmenn, njóta einnig góðs
af því. Á haustin er því ár um öll lönd. Þá
ættu allir að vera glaðir og geta með góðri
samvizku notið árangursins af sumrinu. En
því miður geta það ekki allir. Hin óeðlilega
menning og tízka hefir sett þar mörgum
stólinn fyrir dyrnar. Það geta ekki nema
6ára fáir tekið af einlægni undir með skáld-
inu: “ekkert fegra á fold eg leit, en fagurt
kveld á haustin.”
En þegar haustar að fyrir alvöru, sölnar
einnig grasið, Iaufin á trjánum gulna og blóm
in á stönglinum visna og missa lit, ylm og
angan. En enginn skyldi halda að þau séu
að leggja sig fyrir til síðustu hvíldar. Þau
eru aðeins að taka sér dúr eftir gróðrarstritið
um tíma. Með sól og sumri rís það alt upp
aftur yndislegra og fegurra en nokkru sinni
áður. Það er þeirra lögmál; það er engin
dauði til, heldur eitt óumflýjanlegt lífslög-
mál.
Manninum er oft líkt við strá. Það haustar
einnig að í sál hans. Það slær fölva á hinn
andlega gróður hans. Því ber ekki að neita.
En það þarf ekki endilega fremur en í ríki
náttúrunnar að verða andlegur dauði. Eða
haldið þið að lífslögmálið nái ekki til sálar-
blóma hans eins og alls annars á guðs grænni
jörð? Vissulega. Þó honum fallrst hugur í
svip, getur hann huggað sig við von um gróð-
ur, líf og blcmgvan síðar, með sól og sumri.
Ef hann gerir það, haustar ekki nema eðli-
lega að í sál hans. Haustskýin grúfa þá ekki
yfir þeim heimi lengur, en yfir heiminum í
ríki náttúrunriar.”
HugprýÖi í hættum.
Hugprýði er dygð. En það er líkt me$
hana og gullið, sem skýrist þá fyrst er það
er í eld borið. Hugprýðin kemur oft bezt í
Ijós er út í hættu er komið.
1 sambandi við slysið mikla á Englandi, er
Ioftfarið, með 40 manns innan borðs, fórst,
er nýlega sögð saga, er minnir á þetta.
Það er haft eftir þeim er hjá slysinu sluppu
ómeiddir, að skipstjórinn og skipmenn hans
hafi sýnt frábæra hugprýði og skyldurækni,
er ógæfuna bar að höndum og skipið gliðnaði
alt sundur svo ekkert varð við ráðið, þeir
er hefði sagt sig undir útlenda
Iögðu í fylsta skilning iífið í sölurnar fyrir
skylduræknina.
Eftir að öll von virtist úti og loftskipið var
farið að falla, kom einhver með fall-hlíf
(parachute) til skipstjórans og fylgdu henni
hann nú hefir tekið ríki á íslandi með sér-
stökum samningi við land vort, án þess að
réttarstaða Grænlands væri um leið ákvörð-
uð.
Eg mintist lauslega á það í Lögbergi, að
málifíu var hreyft af hálfu alþingismanna á
meðán samningarnir við Dani voru að gerast.
þó má gera ráð fyrir því að það hafi éinkum
verið opnun Grænlands sem íslenzka krafan
snerist að, en það er vitanlega alt annað en
tilkall til eignarrétts yfir landinu. Svar Dana
var alveg ófullnægjandi; og alt situr við það
sama. En hvernig stendur þjóð n á Islandi
að vígi í þessu máli?
Eins og kunnugt er, var íslendingum fengið
það vald í hendur, frá Dönum, meðan hæst
stóð á heimsófriðnum, að fara með sín eigin
verzlunarmálefni sín ytra, og sýndi eg þá
rækilega fram á það, að þjóðin ætti ekki að
leyfa sérmálavaldinu í Reykjavík umtals—
laust að taka sér yfirráð yfir þessum al-
mennu málum, sem samkvæmt réttargrund-
velli allrar frelsisbaráttu Islendmga gegn
Dönum voru að réttu lagi, hjá hinu óskipaða
Fylgir böggull
skammrili.
konunga 1262. Þeim háu herrum sem sátu
þá við stýrið, þótti samt þægilegra að fara
með þessi mál eins og þeir ættu þau sjálfir,
án þess að stofnað væri til þjóðfundar. Á
þann veg var lagður grundvöllurinn að þeirri
þau ©rð, að honum væri ekki til neins að J fjárhagslegu glötun sem nú er kominn yfir
hugsa um stjórn skipsins lengur; það væri
dauðadæmt; það væri aðeins um eitt að
gera: að bjarga lífi sínu nú þegar.
Skipstjórinn rétti einum af förunautum
sínum fallhlífina og bauð honum að fara nið-
ur í henni. Hvað sem um sjálfan sig yrði,
ætlaði hann með aðstoð manna sinna að
reyna að afstýra því að skipið félli niður á
strætið, í bænum HuII sem það var yfir, þar
sem manngrúinn var mestur fyrir; enda hefði
það orðið hundruðum auk þeirra er á skip-
inu voru, að Iíftjóni, ef svo hefði farið.
En skipstjóra hepnaðist að koma í veg
fyrir það. Sjáifan kostaði það hann samt
lífið.
Nafn skipstjórans var Maxfield. Hann var
Island. Og á sama hátt virðist sem fara eigi
að með Grænlandsmálið.
Konungur Islands hefir erft útlent konungs
vald yfir Grænlandi á sama háfct eins og hann
erfði það yfir íslandi. Hann réði aldrei yfir
Grænlandi sem Danakonungur, heldur ein-
mitt algerlega og einungis sem konungur ís-
lendinga. En þegar nú hafa verið gerðir upp
reikningarnir við þetta erlenda vald að því
er snertir Island — því skyldi þá þjóðin á
íslandi láta það þolast, að gamla “hjáleigu-
stjórnin”, áður en hún var orðin ráðandi yfir
almennu málunum og á meðan hún var að
semja hinn “nýjasta sáttmála” við Dani,
leyfði sér þegjandi eða segjandi að afsala
neinu tilkalli voru til Grænlands. Hér þarf
Bandaríkjamaður, en af enskum ættum. Á ísíenzka þjóðm þegar í stað að taka í taum-
Bretlandi hafa menn það í munnmælum, að ana. Almenningsálitið heima og hér verður
enginn brezkur skipstjóri yfirgæfi skip sem að heimta upptöku Grænlandsmálsins, með
.......... öll spilin á borðinu, þannig að alheimur sjái
sé að sökkva eða farast, fyr en síðastur allra
manna. Þessi hugrakki skipstjóri sannaði að
hann hafði í fullum mæli þá skylduráekni og
hugprýði til að bera, sem til þess þarf.
Hann kastaði frá sér tækifærinu að komast
hver hefir þar á réttu að standa.
Fullveldisstjórn lsíands getur heldur ekki
nú, eftir að samningum er lokið við Dani,
ráðið þessu máiefni til lykta á neinn hátt, án
lífs af sjálfur til þess að vernda líf annara. ! þess að það hafi verið lagt undir vilja ís-
Það sveipar nafn hans héðan í frá ógleym- lenzkra kjósenda. Pukrið í Reykjavík má
anlegum hetju og frægðarljóma.
Oh
Pistlar
um Grænlandsmálið.
.L
Áður en hr. Einar Benediktsson fór héðan
fra Winnipeg, átti ritsljóri þessa blaðs tal við
hann um málefni það, sem hann hafði þá
fyrir skömmu vakið umtal um með greininni:
“ísland og Grænland,” í Lögbergi, og viljum
vér flytja íesendum vorum aðalefnið úr sam-
talinu, þannig að vér látum hr. E. B. sjálfan
hafa orðið:
“Mér er mikil ánægja að því, að láta
“Heimskringlu” í té allar þær upplýsingar um
þetta mól sem mér er unt. Eg lít svo á, að
þetta sé í raun réttri fyrsta málefni Islend-
inga, sem liggur algerlega fyrir ofan alla
flokka og skoðanafylgi meðal landa vorra,
hvar svo sem þeir eiga heima, og mun eg því,
eftir því sem virst getur ástæða til, leyfa mér
að senda “Hkr” smágreinar, stig af stigi.
Samkvæmt því sem Grænlandsmálið kann
að geta þróast í athygli Islendinga vestra.
Hér ætla eg fyrst um sinn, einungis með ör-
fáum orðum, að drepa á afstöðu þjóðarinnar
gagnvart þessu máli, í framhaldi af því, sem
eg mintist á í grein minni í Lögb.
Það er enginn efi á því, að algerlega sér-
stakar ástæður koma til greina um réttar-
stöðu Grænlands vegna hinnar fyrstu lög-
skipunar um allsherjarríki Islands og nýlend-
unnar sem bygðist þaðan með sömu megin- |
reglum. Vöntun framkvæmdarvalds hjá al |
menningi á frelsisöldunum, bæði í móður- i mótmæla; hefði hann verið svo heppinn að
ekki þolast í þessu máli eins og það var þol-
að í erindrekstrinum ytra um verzlunarmálin,
sællar minningar. — Og menn mega reiða
sig á það, að kröfum íslendinga um Græn-
land verður gefinn góður gaumur meðal
ýmsra annara þjóða. Heimurinn ætlast til
þess að íslenzka þjóðin taki til sinna eigin
ráða í þessu mikilsvarðandi málefni, sem
einnig snertir svo stórvægilega hagsmuni ann-
ara Ianda og þjóða.”
Þegar minnið bregst.
iMontaigne segir að minnið sé meðhjálp
skynseminnar. En það leikur oft á menn, og
bregst stundum þegar mest á ríður.
Einu sinni var prestur í Englandi á leið til
kirkju. Hann mætti fiskisölu konu sem hróp-
aði: “Gerið svo vel, ágætir karfar, ferskir,
lifandi! 0, ú, ú! ”
Þegar presturinn byrjaði ræðu sína sagði
hann: “Kæru bræður, þegar syndarinn snýr
frá villu síns vegar, þá má hann vera viss um
að sál hans frelsast og verður lifandi, lifandi!
0, ú, ú!” Og seinustu orðin sagði hann í
sama róm og fiskisölu konan, söfnuðinum
auðvitað'til stórrar undrunar, en sjálfum sér
til athlægis.
Ritstjóri Lögbergs settist á dögunum niður
til þess að skrifa svar á móti grein í Heims-
kringlu. En þá vildi þetta einkennilega til, að
botninn datt alt í einu úr sögunni og hann
komst ekki nema eitthvað fimm línur með
greinina. Gat hann í þessu ástandi ekki ann
að en tuggið upp sömu orðin og búið var að
landinu og Grænlandi, getur samt alls ekki
haggað þeim frumgrundvelli sem krafa vor
, byggist á. Engum getur haldist uppi sú skoð-
un að Grænland hafi verið sjálfstætt ríki á
tímabilinu frá landnámi og bygging Græn-
lands til þess er “gamli sáttmáli” var gerður.
Á hinn bóginn þarf heldur ekki hér að nefna
neitt tilkall Noregs til landsins fyrir það tíma
bil. Afdrifin á réttarþrætu Islands við Dan-
mörk eru að því leyti fullnægjandi sögadóm-
ur, þar sem hið erlenda vald, fyrst Norð-
manna og síðan Dana, bygði á sömu ástæð-
um um bæði löndin. Þar á móti hlýtur flutn-
/ingur æðsta umboðsvaldsins út fyrir ísland
og Grænland að valda mjögi einkennilegri
aðstöðu Danakonungs í þessu máli, þegar
rekast á fiskikerlingu á leiðinni á skrifstof-
una þennan dag, hefði hann eflaust getað
bætt orðunum “0, ú, ú! við meistrastykkið
sitt eins og presturinn. En fiskikonan fanst
ekki frekar en gióandi gull, og því varð að
hafa yfir sömu orðin og áður, óbreytt að
öllu leyti að sjá frá því sem þau voru í fyrra
blaði hans. Það er ein breyting hugsanleg í
sambandi við þau og hún er sú, að ritstjórinn
hafi hnikt öllu meira á í seinna sinnið er hann
skrifaði þau en hið fyrra. Það leiðasta er
að enginn skyldi sjá þegar hann rak á hnikk-
inn, því það hefir eflaust verið kómiskt að
líta.
Það er^ekki gaman að því, þegar minnið
leikur þanfíig á menn.
UndanlfariS hafa þaer fréttir
borist út um allan heim aS Rúss-
land sé illa statt hvaS vistir snertir.
Og aSrar þjóSir hafa tekiS sér
þaS svo naerri, aS þaer hafa hafist
handa og byrjaS aS senda mat-
væli þangaS til þess aS afstýra
neySinni sem þar vofir yfir, og
getur fátt fegurra eSa mannúS.
legra veriS.
Þessi neyS, sem á Rússlandi
kvaS vera, barst fyrst þannig út,
aS alþjóSa-v.erkamannafélag sem
kallar sig “The T.hrrd Interna-
tional” og aSal aSseturstöS sína
hefir í Moskva á Rússlandi. ha'fSi
fund meS sér í sumar og sam-
þykti á þeim fundi, aS leyta á náS
ir félagsskapanna í öSrum lönd-
um, sem þessu alþjóSa verka-
mannafélagi heyra til, meS hjálp
og aSstoS, aS því leyti sem þau
félög gætu veitt hana.En meSfram
af því, aS Lenin sem félagsskapn-
um heyrix til, samþykti þessaT upp
ástungur, hafa fyrst og fremst líkn-
aríélög annara þjóSa og síSan
stjórnir þeirra, tekiS þessa hjálp-
arbeiSni ‘The Thwd International’
til greina, og hafa einnig sýnt lit
á aS hjálpa Rússlandi úr krögg-
um þess meS því aS skifta viS
þaS, og senda því vörur.
Þetta leit í vorurrv augum ljóm-
andi vel út.' Og menn fóru aS
gera sér vonir um friS og sættir
úr þessu milli Rússlands og um_
heimsins. A3 vísu vissu margir,
aS Frakakr höfSu her austur í
I Asíu, sem ekki var aSgerSarlaus,
heldur blátt áfram háSi stríS þar
á móti iBolshevikum. En þaS
vonuSu flestir, aS þær væringar
mundu smám saman detta niSur,
er svona var komiS. Ennþá hefir
þaS ekki rejmst svo, hvaS sem
: seinna verSur. MeSfram vegna
þess aS þetta átti sér staS, litu
j Rússar meS hálfgerSum geig á
líknarstarfsemina, sem háfin Var
hjá mörgum þjóSum, til þess aS
bæta úr ástandi Rússlands; þeim
fanst hún og árásir Frakka sem
öllum hlutu aS vera ljósar, eiga
svo illa saman.
Rússum var því altaf ljóst hvaS
til stóS. ÞaS vissi aS aSals menn-
brnir frá gömlu rússnesku keisara-
veldis tímunuim sátu í Eistlandi,
Latvíu, Lithuaníu, Póllandi og
Rúmeníu, og aS þeim ibýr aldrei
annaS í huga en þaS, aS hnekkja
rússnesku stjórninni sem nú situr
aS völdum, ef nokkurt tækifæri
gefst til þess. Þeir vita aS Frakk-
land hefir veriS aS espa Pólland
og Rúmeníu til óspekta gegn Rúss
landi. Þeir vita einnig, aS þessir
gömlu rússnesku aSalsmenn Kafa
gert alt sem unt hefir veriS til þess
aS koma af staS æsingum gegn
Bolshevikum og hafa meira aS
segja dfsótt og sýnt banatilræSi
sumum þessum rússnesku aSals.
mönnum, til þess aS kenna Bol-
shevikum um þaS og vekja hat-
ur í þeirra garS.
I tilefni af þessu og líknar-
starfsemí annara þjóSa gagnvart
Rússlandi, hefir nú alþjóSaverka-
mannafélagsskapurinn (TheThird
International) í Rússlandi, fund-
iS sig knúinn til aS spyrja, hvaS
þetta alt eigi aS þýSa hjá vest-
lægu þjóSunum. Þykir þeim á-
standiS svo ískyggilegt, aS þeir
eru farnir aS draga her saman á
landámærum sínum til þess aS
mæta hverju sem ádettur.
Til landamæra Finnlands
Rússlands hafa Bolshevikar
þegar sent talsverSan her. Þegar
Finnar spurSu þá hverju þaS sætti
sögSu Bolshevikar þaS vera svar
þeirra til vestlægu þjóSanna sem
í byrjun september ætluSu aS
senda 13 herskip til Ríga, sem
þeir sjái ekki aS annaS eigi aS
þýSa en aS sendast á hendur Rúss
landi. Einnig krefjast þeir aS fá
aS vita hvaS fyrir Bandaríkjunum
vaki meS því aS hafa 2 eSa fleiri
stór herskip svalkandi um 'austur-
sjóinn meSfram ströndum Eystra-
saltslandanna. Þeir segjast aS
vona hins bezta en fram hjá þessu
__Dodd’s nýmapillur eru bezta
■ýmmeMfö. Lækna og gigt.
bafcverk, hjwrtabíiun, þvagteppu,
og ömnor veskindi, sem stafa fré
■ýTHiiaii. — Dodd’s Kidney Pill*
kosta 5Gc askjasi e'Sa 6 öskjur fyr-
ir $2.50, og fáat hjá öihm lyfsöL
sm e&i frá The Dodd’s Medicinc
Co. Ltd., foronto, Ont...........-
og fleiru geti þeir ekki gengiS
þegjandi og án þess aS hafaat
nokkuS aS líka.
lEftir fréttum aS dæma frá.
Rússlandi, er neySin, sem þar er
sögS vera, eflaust nokkuS ýkt.
Skýrslur þaSan um framleiSsIu,
bera þaS meS sér, aS hún er í ár
engu minni en undanfarin ár.
Verzlunin gengur aftur stirSara í.
Rússlandi, vegna hins stranga éft-
irlits meS henni. En einstakir
menn hafa hana aS öSru leyti £
sínum höndum eins og hvar ann-
i arsstaSar, eftir því sem Bretar
segja, sem nú hafa undanfariS*
skift viS Rússa og bæSi Rússar
og Bretar láta vel yfir.
Hvort sem hér er aS horfa til
friSslita, skal ekki sagt um aS svo-
stöddu. Fréttirnar sem hér um
getur eru teknar eftir blaSinu
Free Press í Winr.ipeg síSustu,
dagana. ÞaS er því engin dula
| yfir þæj- dregir), og ástæSuIaust
; fyrir 03S, sem áhorfendur þess er
I fram fer, aS ganga fram hjá þeim.
—S.E—*
og
nú
Islendingur fræg-
ur farmaður.
(Framhald) ----
Kapt. GuSmundsson og Olsora
héldu ferSinni ennþá áfram frá
Verkhoyansk suSur á bóginn.
UrSu þar fyrir þeim fagrir dalir
og sléttur meS skógarlbeltúm á
strjálingi. Til Yakutsk komu
þeir 5. desemlber; rétt áSur en
þeir komu inn ■til bæjar þessa, ferS
uSust þeir góSan spöl eftir Lena-
ánni; gekk ferSin hiS greiSasta
þó dagur væri kominn aS kvöldi.
Yakutsk er eins og hver annar nú
tíma bær. Stófíbyggingar eru þar
bygSar úr miúrsteini og eru hinar
reisulegustu; getur þar aS líta'
skrauthýsi sem hvar annarsstaSar..
Ibúarnir eru 10,000 aS tölu. Borg
þessi er í miSpúnkti hins mikla ak_
uryrkju héraSs, sem fyrir stríSiS
mikla var uppsprettulind aufy» og
allsnægta. Þar var korn og kvik.
fjárrækt í stórum stíl rekin. Hér-
aS þetta má heita aS taki yifir
mestan hluta Austur-Síiberíu og «é
hiS byggilegasta í alla staSi.
Kapt. GuSmundsson fór nú aS
bera upp erindi sitt viS stjóm-
þessa ríkis. TjáSi hann henni
hvernig hann hefSi veriS sviftur
eign sinni af stjóminni 'í Omsk.
Tók sá málarekstur marga daga.
Lengst var þó veriS aS komast aS
því, undir hv^Sa stjórnardeild
svona lagaS mál kæmi. Loks
sættust þeir á aS fela máliS utan-
ríkismála deildinni, en yfir þeirri
deild var þó önnur er nefnist
Chacka-nefndin. Á íslenzku þýS-
iS þaS orS ‘áfloga nefndin”. En
störf þeirrar nefndar er, aS líta
eftir og afstýra eSa bæla niSur
uppreistir og hafa hendur í hári
slíkra Iögbrjóta. Henni er lagt í
hendur æSsta vald landsins, og
hún hefir herinn á sínu valdi.
Nefnd þessi er skipuS 9 mönnum;
æSsti maSur hennar er yfir her-
foringi. Þar var nú málefni kapt.
GuSmundssonar tekiS fyrir. Átti
hann í 3 daga stapp viS þá um
þaS, áSur en úrskurSur var gef-
inn í því. Þurfti kapt. GnSmunds-