Heimskringla - 14.09.1921, Blaðsíða 2

2. BLABSIÐ/.
HEIMSKRINGLA
WINNIPEG M.SlpTEMBER 1921
StjörnalííírœiJi.
Perferendis jam per an-
nos tormentis, longe
maxima virium pars
absumitur. Hinc operi-
bus mora.
Inch furchte
several occations — segir Tur- IV.
vey, (Beginnings 5.54). — "I Nú víkur sögunni aS þv,í sem
have controlled a medium, and gerist á miSilfundi. MiSillinn lag-
introduced my3elft throug his or- ar sig til, og áSur á löngu líSur, er
ganism to people present and hann sofnaSur, eftír nokkrar teygj
carried on a conversation with ur og kippi. Ef setiS er nálægt
them). ÞaS sem gerSist var þetta. miSlinum, má vel finna, hvernig
I MiSillinn sofnaSi, eins og vana- orkan sem magnar hann, geislar
nur nie lega. Og eftir dálitla stund fer frá honum. Þetta finst oss ekki
Dummheit, den Mangel hann aS tala upp úr svefninum.Og svo undarlegt, þegar vér höfum
an Schlussfahigkeit, die talar hann ekki af sinni eigin meS-' lesiS bók Kilners, hvernig áhrif t.
Beschranktheit, die Un- vitund, heldur eins og meSvitund d. rafmagnan hefir á hinn vana-
annars manns sé komin fram í lega bjarmahjúp mannsins, og
honum, meSvitund Turveys, hvernig stundum standa geislar
manns sem nú einmitt var aS af líkamanum langt út fyrir tak-
wesenheit von Qenie.
I.
Til er ritgerS, íslenzk, sem heit- reyna aS framleiSa í miSlinum mörk þess hjúps.
MiSillinn sefur nú vært nokkra
síSan byrjar hann aS
en
ir Lífgeislan og Magnan (Bioradi- sína meSvitund, þó hann væri íj
ation og bioinduction) og hefir 4 mílna fjarlægS. Þegar sams- stuncl
ekki, svo mér sé kunnugt, þeirrar konar fyrirburSir hafa gerst, maS.1 taja; ,Hann talar meS breyttum
ritgerSar veriS getiS í neinu blaSi Ur sofnaS miSilssvefni í samkomu róm_ og hann talar eins og af meS
íslenzku. Margir hafa aS vísu les- og fariS síSan aS tala eins 0«; vitUnd annart.nákvæmlega eins og
iS ritgerS þessa — sem prentuS önnur meSvitund væri komin »'; miíSillinn sem Turvey var aS gera
er í bók þeirri er nýall heitir — hann, þá hafa sumir haldiS aS miS t;lraunir meS
en mjög ótrúlegt hefir þeim þótt illinn væri aS leika, aSrir aS lík-:
1 þessu dæmi sem
margt þaS sem þar er sagt, og
blandast svo sem ekki hugur um,
aS þaS mundi vera á engu bygt,
aS tala um lífsgeislan. En þó er
amalaus andi framliSins væri far-
inn í hann og enn aSrir, aS þaS;
væri undirvitund miSilsins, þetta'
eg hefi í huga, er þaS stúlkubarn
sem talaT, te!j >a sem dó héfr í
Reykjavák fyrir nokkrum árum.
- . ESa nakvæmar tiltekiS, su sem
asylum ígnorantia eSa athvarr ra- . _
„ , ... ... I talar tungu miðilsms, kveðst vera
taS rétt. Og aSur a longu liður, fræSinnar er þeir kalla undirvit-' - , _
-¥J , 1 ■* • c ■ u i Pað sem nu var
/ita und., sem komið væri tram 1 hon
mun hver mcutaSur maSur vit
af lífgeisalinni, ekki síSur en nú Um.
er kunnugt um sýkla og gerla
sem nu var sagt. tg var ó-
kunntigur þessari Reykjavíkur-
j telpu í lifanda lífi, en hefi kynst
Stórmerkilegar eru þessar til- henni þ6 nokku5 á því a5 heyra
aSra, öllum lýS sem nokkra m.nt- raunir Turveys, en þó ekkert dul-1 hana ta]a f ir mi5ils munn A5
. u _ £:_ C u Ka vtaei rvrir r i. 1 __ ___• d_______r 1 r_J
vísu kom greinilega í ljós aS örS.
, 1 ,*• - ugleikarnir á aS tala, eru miklir
ur neitt um þær atar þyðingar-. h'kaminn geislar frá sér orku, sem
hagar sér líkt og rafmagn, og til-
raunir Turveys leiSa þetta enn
miklu smáverur.
W.J. Kilner heitir maSur. Hann
er rafmagnsfræSingur, vel aS sér
í eSlisfræSi og tilraunamaSur á— framleiSir sitt ástand í annari,
og eiga þeir sumir róts ína í áhrif-
um fundarmanna á miSilinn —
beinum geislaáhrifum, á eg viS —
frekar í Ijós. Eins og MarconistöS * • , , , ,
. |en aðrir 1 heila og hugsanabraut-
gætur. Einnig er hann vel aS sér þannig framleiSist heila- og tauga-
í ýmsu sem aS læknisfræSi lýtur, ástand Turveys í heila og taugum.
og hefir starfaS aS rafmagnslækn- annars manns, og þaS þóí fjar-
ingum á sjúkrahúsi í Lundúnum.. lægS sé. MiSillinn talar eins ogj
Kilner hefir fundiS aSferS til aS hann væri Turvey; meSvitundj
gera sýnilega geislanina frá lík- Turveys aS hann væri hann sjálf-
ama mannsins, þessa sem eg nefni ur> Var komin fram í miSIinum,
lífgeislan, og hefir miargvíslega { staSinn fyrir hans eigin meSvit-
rannsakaS geislan þessa, sem
stafar af hinum lifandi líkama.
Frá rannsóknum sínum hefir hann
und um sjálfan sig. Væri hann
beSinn aS skrifa nafn sitt, þá skrif
aSi hann nafn Turveys, mjög líkt
sagt í bók mjög merkilegri sem þv{ sern Turvey sjálfur hefSi gert.
heitír "The Human Atmosphere”
(The Aura)). London 1920. Bók
Kilners eT eindregiS vísindaleg,
þetta sýntr hversu nákvæmlega
einnig taugastjórn eSa inervation
Turveys var komin fram í miSl-
algerlega laus viS alla dulrænu inum. Híann hóstaSi eins og Tur-
(Mystic) og leynifræSi (Occult-
ism).
Kilner hefir nú fundiS, aS orka
þessi, sem geislar af líkamanum og
kalla mætti lífmagn, hagar sér aS
vey, og fann til þar sem Turvey
kendi verkjar. Menn munu finna,
þegar þeir fara aS rannsaka nógu
vel, aS þessi athugun sem síSast
var vikiS á, skýrir hvernig stend-
aS sumu leyti líkt og rafmagn, og ur á því sem menn kalla hysterísk-
geislar mest af frammjóum hlut- ar þjáningar.
um Iíkamans, fingrum, nefi o. s
frv.
II.
Þá er aS nefna rússneskan
mann, lækni og sálufræSing, dr.
Naum Koíik. Kotik fann, aS
mannsheilinn sendir frá .tér orku,
sem hagar sér aS ýmsu leyti líkt
og rafmagn. Orku þessa gat hann
leitt eftir koparþræSi og safnaS
henni á yfirborS hlutar. Þá stór-
merkilegu uppgötvun gerSi Kotik
aS orka þessi, sem geyma má á
pappírsblaSi, leitast viS aS fram.
leiSa aftur, í öSrum heilum, heila-
ástand eins og þaS sem samfara
var útstreymi hennar. Einnig hin
aSdáanlega ritgerS Kotiks (die
Emanation der psychophysischen
Energie. 1908) er eindregiS vís-
indaleg og laus viS alla dulrænu.
Þegar oss er kunnugt orSiS um
rannsóknir þeirra Kilners og Kot-
iks, kemur oss síSur á óvart þaS,
sem segir af Englendingnum V. N.
Turvey; en um hann er til eftir-
tektarverS íslenzk ritgerS, (í tíma
TÍtinu Morgunn) eftir prófessor
Harald Níelson. Turvey var verlc-
III.
Stórmerkileg er þessi sögusögn
Turveys. En mjög fór því fjarri
aS hann skildi sjálfur hina afar-
miklu þýSingu tilrauna sinna og at
hugana. Newton hét hann aS for-
um miSilsins sjálfs. Og þaS var
glögt mjög, aS í þessu efni mætti
gera stórfróSlegar rannsóknir. En
þrátt fyrir þessa örSugleika, var
telpan óbifanlega samkvæm sjálfri
sér, og kom altaf fram sem vel
innrættur og^kemtilegur ungling-
ur, meS endurminningar Reykja-
víkunbarns.
V.
Þegar hér er komiS sögunni,
verSur óefaS einhver af lesendum
mínum farinn aS halda aS nú sé
eg orSinn andatrúarmaSur, spir—
itisti. En þó fer því fjarri mjög.
Aldrei hefir nokkur maSur á þ<¥ss-
ari jörS, veriS jafn langt frá því
og eg er, aS trúa á anda (spirits)
og andaheim (spirit world). Og
síSan eg var á barnsaldri, hefi eg
ekki eitt augnablik trúaS á anda
og andaheim. Þetta er sagt, af því
aS eg hefi oft orSiS þess var, aS
þaS er nauSsynlegt aS taka þaS
skýrt fram, en ekki af neinum á-
huga á aS vera, á móti forvígis-
mönnum þeirrar stefnu hér hjá
oss. Hitt er heldur, aS eg kunni
þeim þökk fyrir aS hafa komiS
hjá sér og væri aS leika á hljóS-, aS reyna ^,0 ^egja frá mannfélagi
færi. Og af hljómlistinni sem hún sem er komiS vel á veg aS verSa
íSkaSi, sagSi hún ýmislegt merki- aS því sem eg hefi kallaS hyper.
legt. Suma tónana sagSist hún zóon eSa superorganismus.En aþS
framleiSa meS fingrunum bein- er lífheild, er sýnir frafnhald þeirr- ritstjórar.
anlega fáir — í samanburSi viS
heild þjóSbrots okkar hér vestan
hafs Eftirfarandi hugtök mín er
aSal erindi mitt til ySar, heiSruSu
línis, eSa meS snertingu, en aSra ar viSIeitni sem úr miljörSum af
án snertingar, og aS því er mér einstaklingum er svara til prótist-
skildist, fyrir geislan frá fingrunum ans, fyrstlingsins, hefir skapaS þá
Slíkt hættir aS vera dularfult, lífheild sem nefnd er metasóon,
þegar vér vitum hverniig hlulír eSa veru slíka sem maSurinn er.
hófust á Ioft fyrir geislun frá fingr Hún sagSi menn ganga þar fram þá Um er rætt.
urgómunum, og hvernig hlutir eins og í bláum loga, og hreyf-j VerSi þessar línur birtar í blaS-
inu, þá vii eg taka þaS fram í
Fyrstu hugtök mín, ísambandi
viS ofanritaSa fyrirsögn, eru þrjú
spakmæli er hjóSa svo: “Oft má
satt kyrt liggja.” “Sannleikurinn
er sagna beztur,” og "hægisí: mál
fyrstu, aS þaS er mijarri skapi
mínu og tilgang meS þeim aS
særa tilfinningar landa minna á
nokkurn hátt, og enda þar eg dirf-
hófust á loft fyrir geislun frá ingarnar í þessum bláa Ijóshjúp
fingrum á miSli sem v. Schrenck- sem væri yfiir hverjum manni,,
Notzing rannsakaSi. j sagSi hún færi allar saman. Þetta,
Vér sjáum af því sem nú var aS hreyfingarnar fari allar saman,
sagt, aS þessi vera, sem aS eigin eru hennar eigin orS. Og vel kem_
sögn, er Reykjavíkurtelpa, fram. ur þetta heim viS rannsóknir Kiln- ;st aS telja mig íhópi þeirra, drekk
liSin, er ekki neinn andi, heldur ers, á íbjarma þeim eSa móSu, eg af sömu skál og eg býS þeim-
lílj^imleg vera. Og í góSu sam- 'sem stendur af mannslíkamanum. j Óeiningin og sundrungin í allri
ræmi viS þaS er *aS hún kvaSst Kilner fann, aS hjúpur þessi var mannfélags heildinni, erti einar af
eiga heima, ekki í neinum anda. j grár á lit hjá kvenmanni sem hafSi þeim skaSlegu og átakanlegu
heimi, heldur annari stjörnu . 1, miSur en meSalvit og þroska. En mögnuSu fylgjum hennar; og því
þriSju vetrarbraut (eSa sólhverfa-
sambandi) héSan, sagSi hún aS
stjarnan væri, þar sem hún ætti
heima, og þrjár sólir væru þar á
himninum, hvít ein, fjólublá önn-
ur, en fagurrauS hin þriSja, og
stærst.
VII.
Vér sjáum aS í mjög verulegu
atriSi er eins ástatt fyrir Turney
og telpunni. I báSum dæmum
ræSir um lfkamlega veru, rjiim
getur sent frá sér orku, þannig aS
alblár var hjúpurinn hjá konu miSUr, hljótum viS öll aS játa
sem fjör hafSi og vit, fram yfir'þa5 a5 þSSsi illkynjaSi meinvælt-
þaS sem algengt er, og auk þess ur er 0ft á ferS meS okkur Is_
náSi hann lengra út frá líkamanJ Iendingum — bæSi heima og hér
á landí, og þaS í meSferS sumra
Mannfélag'S sem telpan er í, j
hefir fjögur sambönd upp á viS. j
En þaS kom einnig í ljós, aS
sambönd geta þar orSiS niSúr á
viS, og þaS viS miklu verri staSi
en jörS vor er. Eitt sinn veinaSi
miSillinn og grét og leiS auSsjá-
anlega hörmulcga. Og þegar hún
hinna nauSsynja og þýSfngar-
miklu málum okkar. Þannig er
því fariS meS þjóSræknismáliS
og þessi skortur á systkinlegrL
samúS meS hluttöku þess, mynd-
ar dökkan díl í heiSríkju og sól-
skini, því sem óneitanlega hefir
fylgt okkur í þessu Iandi, bæSi
hvaS andlegt og líkamlegt starf
fór aS tala, fengum viS aS vita,
meSvitund hennar og taugastjórn a^ telpan hafSi fengiS þannig 0kkar óhrærir, og sem er all lík
komi fram í öSrum líkama. AS j samband viS konu, sem var í legt a5 ver5; rist á óSal Islands
vísu er fjarlægSarmunur mikill. ! dimmum staS og illum og hörmu- og SOgUspjöld á sinum tíma; og
Tu-rvey framleiSir "sál” sína í lík-1 lega. á sig komin, aS henni fanst þa5 vonum viS og óskum aS
ama sem er aS eins ínokkra mílna j þú*1 vera orSin aS þessari konu. ver5l ekki taldir ættlegar hinna
fjarlægS, telpan sína, í líkama VirSist þar vera aS ræSa þrékmiklu,h ugumstóru og dreng-
í margra miljóna mílna fjarlægS um eitthvert myrkraríki, slíkt lyncJu forfeS ra okkar.
frá henni. En þá nægir ekki fjar.1 sem skýrt hefir veriS í ritgerS-
inni "HiS mikla samband”. Kom
lægSarmunurinn einn til aS gera
þetta “mystiskt" eSa dularfult.
ÞaS þarf hér ekki annaS en aS
minna á sögu þráSlausra raf-
skeyta á jörSu hér, sem ekki er
þó löng orSin ennþá. Skeytin eru
Vanalega eru skiftar skoSanir í
flestum málum, og þannig er á-
þarna fram, aS þó aS sælustaS- gtatt hva5 þetta mál snertir. Mér
er ókunnugt um þaS, hver flokk-
urinn er stærri, meS eSa móti þvu
en þrátt fyrir ikiftar skoSanir
þeirra á málinu, stySur þó mót-
flokkurinn óbeinlínis hinn í einu.
nafni, en aS vísindasnild komst,me5 Spiritisrnann hingaS, ðg eins
hann ekki neitt í námunda viS,þeim sem vaki5 hafa hér gu5.
nafnann fræga.Tilraunir Turveys spekishreyfinguna, því aS eg hefi
sýna mjög glögga leiS til ráSning-
ar gátu spiritismans. Þær sýna
mjög fagurlega, hvernig ásér staS
þetta, sem eg kalla lífstarfsíleiSslu
eSa bioinduction.. Alveg aSdáan-
lega koma þær heim viS þetta sem
hafSi fundiS. Um
á ýmsan hátt haft gagn af því viS
rannsóknir mínar, aS hreyfingar
þessar hafa komiS hér upp. En til
þess aS skýra þaS sem gerist á
miSiIfundinum þarf ekki spiritism
ans meS. ESa réttara sagt, meSan
eg hafði tundið. Um morg ar1 menn tráa á anda og andaheim,
hafSi eg athugaS vandlega eÓii skilja þeir einmitt ekki þaS sem
svefns og drauma. Eg hafSi fund-^ þar fer fram- Dm þúsundir ára
iS aS miSilssvefninn er í eSli smu| hafa menn stundaS samband viS
jaáskyldur vanalegum svefni, og^ frarnli5na, án þess aS þeim ykist
aS líkaminn er í svefni magnaSur, nokku5 skilningur á þessu sam.
eSa hlaSinn af orku jiokkurri,| hanc|i_ ög |þetta samband var til
sem kemur utanaS. Þar er vissu-. forna jafnvel talsvert fullkomnara
lega um tilsendan kraft aS ræSa, | en á síSari tímum. Á Grikklandi
eins og komist er aS orSi íhelgri var t. a. m. fyrir hérumbil 2500
bók sem Edda er kölluS. Orkan árum frægur helgistaSur, þar sem
ur sé, slíkur sem telpan er í, þá
eru menn þar ekki óhultir, heldur
eiga þeir á hættu aS fá þátt í
vansæld þeirra, sem þjáSir eru og
nú send yfir þúsund sinnum lengra í illum stöSum.
bil, en fyrst þegar þær tilraunir Þessir illu staSir, staSirnir þar atri5it iem mér er kunnugt um, og
fóru aS takast. i sem stefna hinnar vaxandi þján- þa5 er me5 þv{ a5 hann tekur
Sá mikli munur er aS vísu aS ingar ræSur, stöSva framför keims sameiginlegan þátt { þjóSmmning-
Turvey var lifandi maSur, en télp- 'ns- ^*ar ey®‘st ' þjániug sú orka, arathöfninni sem haldin er ár
an kvaSst hafa dáiS. Og þó liggur sem stefnt er tif að skaPa heim' hvert, og þegar litiS er nú á þjóS-
viS aS mér finnist þessi munur inn úskeikult áfram alla þá leiS ræknisástand okkar eins og þaS
aukaatriSi. Svo mikil tíSindi eru ! sem hSgur ‘il aS verða sÍa'lfur hin . stendur nú. má þaS virSast aS viS
þaS aS hafa fengiS samband æðsta vera' Slíkir staðir eru eins
viS mann á annari stjörnu. SíSar' útjaSar, þar sem altaf mistekst
meir, þegar þaS verSur fariS aS tilraunin tfl að hefia hið líflausa
sjást, hverníg samband viS lífi5 1 efni til sigrandi lífs. Þar er sú firna
á öSrum stjörnum, gerbreytir á fyrirstaða- sem iafnvel hinn æSsti málsháttinn, en svo hljóSar hann:
skömmum tíma högum mannkyns. | kraftur sligast um stund viS aS j
leiS aS mörgum mun ryðÍa úr veg> hinnar óendanlegu
| framfarar. Og orsökin er sú, aS
! þar yfirgefur hinn æSsti kraftur
| sitt eigiS eSli og gerir sjálfan sig
líkan þerri eymd, sem eySa skal.
En aS þessu víkur aftur, síSar
sögu vorri. (Meira)
HELGI PJETURSS.
Mbl.
getum veriS — hvaS skal eg
segja? — Stoltir? Nei, langt frá
því, en glaSir.
VeriS getur, aS mig misminni
fræSingur aS mentun, vandvirkur
og gerhugull, og eru athuganir j heimspeki og visindum, alt
þær, sem hann segir frá í bók fornö!d, munu glögt skilja
sama, sem í upphafi snéri hinu líf-
lausa efni jarSar vorrar til lífs,
endurnýjar lífskraftinn í svefni.
Þeir sem hafa veitt því eftirtekt
hvaS þaS er, sem bezt stefnir í
frá
aS
sinni The Beginnings of Seership,; hér er satts agt_ Magnan þessari,
vottfestar mjög. Athuganir Tur. 'sem ver5ur { svefni, fylgir nú vit
veys sýna enn mjög greinilega, og og tilfinning, svefnvitundin eSa
í fullu samræmi við rannsóknir draumarnir, og 3ýnir þaS nákvæm
þeirra Kilners og Kotiks, aS frá athugun, a5 þa5 er vit og tilfinn.
mannslíkamanum geislar orka sem
hagar sér líkt og rafmagn.
Afar eftirtektarverSar eru þær
tilraunir Turveys, er hann lá í
rúmi sínu, eSa hallaSist aftur í
ing annars manns, líkt því, sem
kom svo fróSlega fram í tilraun-
um Turveys. Á eSli svefn3 og
drauma hefi eg minst í ritgerSum
mínum í Nýál og víSar og mun
ins á þa leiö að morgum mun
koma í hug líkt og stendur í snild
arkvæSi Þorsteins Erling3sonar:
“Aldni heimur ert þaS þú, orSinn
svona fríSur!” þá munu þeir skilja
hvernig unt er aS kveSa svo ríkt
aS orSi, aS nálega sé aukaatriSi 1
hvort sá íbúi annarar stjörnu sem
fengiS er samband viS, sé fram-
liSinn af jörSu hér eSa ekki.
Seinna segir hvernig þaS má
verSa, aS sá sem var liSiS lík
á jörSu hér, komi fram sem íbúi
annarar etjörnu, og þá aS vísu
sem líkamleg vera, en ekki sem
líkamalaus andi. Og þaS er ein.
mitt aSal-árangurinn af starfi
mínu þetta ár, aS*eg veit nú miklu
betur en þegar eg samdi ritgerS.
ina “HiS mikla samband” (Ný_
all s. I — I 12), á hvern hátt lífiS
heldur áfram. Eg hefi fengiS þá
þekkingu mest fyrrir samaniburS á
ÞjóðrækDÍshvöt.
athugunum, sem aSrir, betur sett
framliSnir veittu mönnum viStal. t ir, höfSu gert, en ekki skiliS eSa
unniS úr eins og gera má, ef menn
hafa mikla æfingu í vísindaleg-
um samanburSi.
Segir nú fyrst nokkuS af því
sem læra mátti af orSum telpunn-
ar fyrir miSilsmunn, um lífiS á
öSrum stjörnum.
Og þeir sönnuSu sig eftir sömu aS
ferS, sem nú er notuS af spiritist-
um. Um þetta má lesa í Hero-
dot, þar sem hann segir frá Peri.
ander, harSstjóra Korinlþúborgar.
VI.
Fagurlega ljóst er nú, hvernig í
þessu liggur. Spiritistar halda, aS
andi framliSins hverfi frá þessum
dularfulla andaheimi, sem hugs.
andi mönnum veitir svo erfitt aS
trúa á af því aS hann kemur svo
VIII.
SitthvaS sagSi hún okkur af
samlbandi þeirra þar viS aSrar
stjörnur. Á sama tíma sem hún
hefir samband viS oss hér á jörSu,
var hún einnig í sambandi viS enn
hægindastól, og gat, af munn ann.; enn gera nánar grein fyrir þeim
ars, af munni annars talaS viS fólk
sem var aS halda miSilssamkomu1 gerS.
í 4 (enskra) mílna fjarlægS (on‘
illa heim viS alla vora þekkingu á
náttúrunni og komi á miSilfund- aSrar stjörnur. Hún sagSi oss af
inn. En öSruvísi sagSist þessari sambandi sínu viS mannfélag sem
telpu frá sem eg gat um áSan. Hún væri miklu lengra komiS en þaS
rannsóknum mínum, í sérstakri rit sagSi t. d. í eitt skifti, aS á þeirri sem kún var í, þó aS miklar dá.
sömu stundu sem hún væri aS tala 1 semdir væri þaSan aS segja. ÞaS
munni miSilsins, sæti hún heima var mjög greinilegt, .aS hún var
Quill Lake, Sask.
3. sept. 1921.
Háttvirtu ritstjórarl
MeS því aS eg tel mig sem
gest, kominn til ySar, og þaS er
altítt, 1 egar hann ber aS garSi,
aS þá sé drepiS á hversdags viS-
burSi áSur en hann lýsir aSal.
erindinu. En hér ræSir þó um
nokkra undantekningu frá þeirri
venju, og hún er í því fólgin, aS
þaS atvik skeSur aSeins einu
sinni ár hvert, og meS því bendi
eg á þjóSminningardag Islendinga
sem settur var og haldinn í Wyn-
yard, Sask.,sjötta ágúst islíSast-
liSinn.
AS afhuguSum fingrum nátt-
úrunnar, sem vættu ibrautina og
meS því hömluSu nokkru fólki
nærveru sinnar viS hátíSarhaldiS,
virtist mér — sem þar var stadd-
ur, aS öll framkoma hinna viS-
stöddu bæri ljósan vott um ein-
læga ást og virSing til sinnar fjar-
lægu fósturjarSar.
ÞaS er endurminning þessa
dags, sem hefir vakiS upp nokkur
tugtök mín í sambandi viS þjóS-
ræknisfélag þaS sem nokkrir af
Vestur íslendingum hafa myndaS,
og svo drengilega barist fyrir —
þrátt fyrir þaS hve þeir eru átak-
"Hamra skal járniS meSan heitt
er.” Hvort þetta er rangminni eSa
ekki, geSjast mér hann betur sem
hér segir: "Hamra skal járn svo
,-aS hitni!” Og þannig þarf aS
fara meS áminst mál, ef þaS á
löngu lífi aS halda, og er ekki síS-
ar vænna.
ÞaS styttist óSum starfstími, og
fyr en okkur varir, hinna ötulu
fyrirliSa málsins, og þar legg eg
sterka áherzlu á, aS þaS þarf aS
hafa hraSa á, ef hugsast getur aS
þaS lifi og geti haldiS áfram og
falli ekki í valinn ásamt þeim, og
þetta er í fylsta máta sannleikur.
ÞaS fyrsta er aS grafast eftir al_
varlegum vilja unga fólksins, og
sé hann reiSúbúinn til verksins, þá
er aS gefa þeim tafarlaust verkiS
í hendur til aSal umsjónar, og
þetta er þó því miSur heldur um
seinan.
AuSvitaS er, aS hinir nýju fyr-
irliSar haldi ræSustúf viS hátíSa-
höld og félagsfundi sína, og einn-
ig meSan aS hinir fráviknu eru til
staSar, aS þeir bregSi lítt vana
meS sína sömu iSju sem aS ofan
er greind og sem aS fyrirliSarnir
a5 sjálfsögSu þyggja meS virS.
ingu og þökk. Þetta getur virst
nokkurt skilyrSi í framfaraátt, ef
vel er athugaS.
Einnig ræSir hér um styrks-
von og hún er aS nokkru leyti í
samræmi viS þá hugmynd sem
áSur hefir veriS talfaerS og fram-
kvæmd, og þaS eru skifti á mestu
haefileika mönnum þjóSarinnar
beggja megin hafsins. . En hér
bendir á auka atriSiS, og þaS er
í fyrsta lagi skilningurinn á ungu
og gömlu mönnunum. ÁstæSur
okkar hinna eldri, eru svo eSli-
legar 0g víStækar, og enda bjarg-